Nederland overwon Zwitserland (2-0)
Versterkte defensie struikelblok, toch
had zege groter kunnen zijn
STERKSTE VAN
DE ZWAKKEN
H.F.C.—Schoten
Kruiver scoorde twee keer
Coach van Zwitsers: onze ploeg te
jong voor dergelijke wedstrijd
Nederlands B-elftal toonde zich veel
sterker dan Zwitserland-B
Zwitsers verloren hun
elan na het eerste
Nederlandse doelpunt
Geen wonder
Goals van Vonhoff
en Bennaars
MAANDAG 3 NOVEMBER 1958
HAARLEMS DAGBLAD
OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
9
De stand na 21 keer tegen de
Zwitserse voetballers
Gelijk op
Voorsprong
Tweede treffer
Geen wedstrijdbal
voor Guigue
IN DE KLEEDKAMERS
Vrolijk
Vreugde
(Van onze sportredacteur)
DE DERDE ACHTEREENVOLGENDE
overwinning van het Nederlandse elftal
in het nieuwe voetbalseizoen is een
feit. Na de Belgen en de Denen zijn nu
ook de Zwitsers verslagen. En er bestond
na de wedstrijd van gisteren in het Feijen-
oord-stadion in Rotterdam geen twijfel
over dat die zege verdiend was, ook al
waren er dan in de eerste helft van de
match benauwde momenten genoeg en
had het in het geheel geen verwondering
gewekt als de Zwitsers het eerste hadden
gescoord in plaats van de Nederlanders.
De wedstrijd van zondag bewees tevens
dat Nederland na ruim vier jaar betaald
voetbal is uitgegroeid tot de sterkste tus
sen de zwakken. Met andere woorden:
het vertegenwoordigend Nederlands voet
balteam zal er nu langzamerhand
wel in slagen om de Belgen, Finnen, De
nen, Noren de baas te blijven in interland
wedstrijden. Maar genoeg is dat voorals
nog zeker niet.
ZO'N OVERWINNING op het in de eer
ste helft toch zeker niet slecht spelende
elftal van Zwitserland is natuurlijk aardig,
maar bewijzen over de kracht van ons
voetbal doet die zege niets. Dat had het
wel gedaan als het overwicht overtuigen
der was geweest en de winstmarge in de
score ruimer. Het spel van het Oranje
team had in zijn geheel genomen nog onvol
doende tempo en aanvallend was er nog
te weinig variatie, hoe verdienstelijk en
kelen ook gespeeld mogen hebben.
VOORLOPIG WORDEN er nu geen in
terlandwedstrijden meer gespeeld. In het
voorjaar pas gaat de Nederlandse ploeg
oostwaarts en speelt dan tegen de Bul
gaarse en Turkse voetballers. Dat zijn
ploegen die evenmin tot de sterksten be
horen, maar die desondanks nog moeilijk
genoeg te overwinnen zullen zijn. Boven
dien speelt men daar onder omstandighe
den die vooral de jongeren in het Neder
lands elftal zullen kunnen harden. Hoe
men het er daar zal afbrengen is nog de
vraag, maar ook al worden er gunstige re
sultaten behaald, dan nog ligt de weg naar
de middenklasse van het Europese voetbal
nog niet open. Dat kan pas gebeuren als
het Nederlands elftal weer geregeld con
tact zal kunnen krijgen met landen als
Duitsland, Frankrijk, Spanje, Oostenrijk
en Italië en daarin als redelijke tegenstan
der kan fungeren.
NIEMAND zal kunnen ontkennen dat er
een stijgende lijn zit in het Nederlandse
spel en dat de jongeren in het Oranje-team
langzaam maar zeker meer wedstrijdrou
tine en hardheid opdoen. Maar juichkre
ten zo ze er mochten zijn zijn voor
alsnog volkomen ongemotiveerd. Want
nogmaals, na de duidelijke overwinning op
de Deense amateurs en de minder duide
lijke maar toch ook zeker verdiende over
winning op de Zwitserse semi-profs kunnen
wij alleen nog maar constateren dat wij
de sterkste tussen de zwakken zijn en dat
is nog niet zo heel veel en zeker niet ge
noeg om over te pochen.
E. Koning
(Van onze sportredacteur)
Na 21 wedstrijden tegen Zwitserland is
de stand:
Zwitserland 21 11 - 10 22 49—51
Nederland 21 10 - 11 20 51—49
Nog steeds is er dus geen gelijkspel ge
weest een wel zeer opmerkelijk ver
schijnsel.
Advertentie
A.S. ZONING - 14.00 uur
In verband met de te verwachten grote
publieke belangstelling voor de a.s. zondag
om 14.00 uur aan de Spanjaardslaan te spelen
competitiewedstrijd, verzoeken wij het
publiek zich tijdig van toegangsbewijzen te
voorzien bij onderstaande voorverkoop
adressen
Sig mag. J. J. Groeneveldt. Oranjestr. 52 Hrl.
Sig.mag. l'Union. Kruisweg. Haarlem
Sig.mag. P. Kluit, Wagenweg 106. Haarlem
B. van Odijk, Amsterdamstraat 12. Haarlem
Sig.mag. Alders, Gen. Cronjéstr. 20. Haarlem
Drogisterij Crayenest, Jan v. Goyenstraat,
Heemstede
L. C. M. Breukels, Raadhuisstr. 30, Heemstede
Kruiver gaat zijn tweede goal maken.
Leuenberger is al kansloos en keeper
Elsener gaat dat weldra worden na
deze van beheersing getuigende ma
noeuvre van de Nederlandse aanvals
leider.
Andermaal hebben de spelers van het Nederlands voet
balelftal de grasmat van het stadion Feijenoord in Rot
terdam met een overwinning en dus het vooruitzicht
van een premie van honderdvijftig gulden kunnen ver
laten. In een in de eerste helft zeer levendige, maar na
de rust steeds saaier wordende interlandwedstrijd werd
het Zwitsers nationale team namelijk met 2-0 verslagen.
Een verdiende overwinning ongetwijfeld, maar zeker
niet zo'n overtuigende als korte tijd geleden tegen de
Denen in hetzelfde stadion. Zwitserland zorgde namelijk
voor de rust voor grote onrust in de Nederlandse defen
sie en was verdedigend numeriek dusdanig in de meer
derheid dat de schare van vijfenzestigduizend zich lange
tijd afvroeg of dit Zwitsers team wel te verslaan was.
Dat gebeurde uiteindelijk, maar moeite kostte het wel.
Ook al omdat de Nederlandse aanvalslinie met Abe
Lenstra weer als meesterlijke maar dit keer minder op
vallende leider niet die taktiek speelde die tegen een
systeem met dubbele stopper wel het meest gewenst
voorkwam. De zege had dan ook veel ruimer kunnen zijn
en zou dan veel meer perspectieven hebben opgeleverd
voor de komende wedstrijden in het voorjaar. Maar
niettemin: het Nederlands elftal leverde een goede
prestatie, ook al bleef het jammer dat na de eerste Neder
landse treffer het vurige elan in het Zwitserse spel lang
zamerhand verdween waardoor het Oranjeteam met
aanzienlijk minder moeite kon zorgen dat de voordelige
stand gehandhaafd bleef en zelfs na rust tot 2-0 werd
uitgebreid.
Veel moeite te veel had de Nederlandse aanval met het Zwitserse systeem.
Een systeem, gebaseerd op een versterkte en zeer hechte defensie. Er waren namelijk
twee stoppers (Leuenberger en Schneiter) waardoor er steeds een achterlinie van
vier en soms vijf man ontstond als ook rechtshalf Burger in teruggetrokken positie
speelde. Het middenveld bleef daardoor zeer onvoldoende bezet. Enerzijds profi
teerden daar Klaassens en Van Wissen wel van, maar veel kwam er toch niet uit.
De oorzaak? Van der Kuil hield zijn lijn veel te weinig een niet geringe handicap
en Moulijn schoot wel tal van malen langs de volkomen onmachtige Grobéty, maar
zijn voorzetten waren veel te hard en te onzuiver. En verder ontbrak het het binnen-
trio aan zuiver raffinement. Alleen Lenstra was weer een leider in optima forma ook
al schitterde hij dan minder dan bij vorige gelegenheden. Maar vooral Kruiver kreeg
toch tal van uiterst fraaie passes, waarvan de meeste met groot meesterschap voor
zyn voeten kwamen. En doorzetter Kruiver moet het juist van dat soort slimme
passes hebben. In de eerste helft kreeg hij er één van Moulyn en na rust één van
Van Wissen en dat betekende twee keer een doelpunt. De passes van Lenstra vooral
na rust leverden niets op omdat het de PSV'er enkele keren geducht tegen zat,
zoals bijvoorbeeld een keer toen Bigler met grote moeite de bal van de doellijn
kon trappen.
Het Zwitserse systeem met de dubbele
stopper was gebaseerd op conditie en snel
heid. Dat bleek al spoedig. En nu mocht
dan het middenveld door de Zwitsers zeer
onvoldoende zijn bezet, omdat een half-
speler en een teruggetrokken binnenspeler
niet alles konden doen, een feit bleef het
dat de Zwitsers voor rust vaak en ge-
var lijk in de aanval waren. Z^, kwamen
daartoe met uiterst snelle acties, die zeer
veel gevaar inhielden omdat enerzijds de
aanvallers snel waren en anderzijds om
dat de verre passes waarmede niet zel
den het middenveld werd overbrugd
uiterst zuiver waren. Bovendien waren de
Zwitsers aanvallend eenvoudig dol op va
riatie. Dan weer speelde de rechtsbuiten
links, daarna weer midvoor. En zo maar
door.
Nederland wilde daarbij al gauw de kat
uit de boom kijken waardoor zowel Klaas
sens als Van Wissen de halfspelers
veel te veel terug bleven. Een uiterst ple
zierig verschijnsel voor de Zwitsers die dat
juist beoogden. Later pas begrepen ze dat
juist op dat middenveld de kansen lagen
voor een goede opbouw. Dat die opbouw
toen veel te wensen liet had toen evenwel
weer zijn oorzaak in het feit dat: niet alleen
het tempo te laag lag, maar ook de ver
rassing verre bleef.
De eerste h Tft gaf dan ook een vrijwel
gelijkopgaande strijd - zien, waarbij in
beide elftallen de kracht lag in de ver
dedigingen. Niettemin kwamen er voor het
Zwitserse doel heel wat meer gevaar
lijke situaties voor dan bij het Ne
derlandse. Nadat Lenstra net over de lat
had geschoten uit een vrije schop, brak
Van der Linden door, passeerde drie spe
lers maar trapte de bal op het kritieke
moment tegen doelman Elsener. Niet veel
later kon Kruiver de bal na een voorzet
van Van Wissen doorgekopt door Van
der Kuil met de borst in het doel lopen,
maar de bal stuitte te ver weg en liep
achter.
Spil Leuenberger en keeper Elsener
zijn in botsing gekomen en moeten
door de Zwitserse training opgefrist
worden. Scheidsrechter Guigue is er
ooggetuige van.
De Zwitsers, die met voortreffelijke en
snelle acties antwoordden, ontbrak het op
het juiste moment óók aan geluk en
slechts een keer kregen zij door de uiterst
handige Alleman een directe scoringskans,
die evenwel door Wiërsma met een prima
sliding teniet werd gedaan.
Zo golfde het spel daarna op en neer,
waarbij de wederzijdse defensies de hoofd
rollen bleven spelen en Nederland het
dichtste bij een doelpunt bleef komen. De
Munck had het dan ook veel rustiger dan
Elsener, die steeds maar weer naar de be
dreigde hoeken van zijn doel moest
springen. Toch kwam het Nederlandse
doelpunt nog onverwacht.
In de 32ste minmit pass< de Moulijn
zijn bewaker Grobéty eens een keer „bin
nendoor", gaf vervolgens een prima cross
pass naar Kruiver die met een snelle sprint
alleen voor de Zwitserse keeper kwam en
die vrij gemakkelijk passeerde. Protesten
voor buitenspel wuifden zowel scheids
rechter Guigue leider van de finale in
het toernooi om het wereldkampioenschap
in Stockholm als de grensrechter na
drukkelijk weg.
Zwitserland schrok dusdanig van deze
treffer dat het elftal al direct veel minder
elan bezat. Het frisse verdween voor een
belangrijk deel uit het spel en Nederland
kreeg de overhand. Kruiver kwam na het
passeren van drie spelers voor Elsener,
maar knalde tegen hem op en voorzetten
van Van der Kuil en Moulijn belandden
steeds maar in een door Zwitsei's bezet ge
bied. Acht minuten voor de rust stopte
vervolgens De Munck een diagonaal schot
van Alleman fraai, maar Nederland ant
woordde met een kopbal van Kruiver
waaruit de bal via de lat over het doel
ging.
Na rust hoopte iedereen een als herboren
spelend Zwitsers elftal te zien, maar die
hoop bleek ongegrond, Nederland was het
Een overrompelende Nederlandse aan
val. Twee Nederlanders (Moulijn en
Lenstra) kijken met spanning toe als
Kruiver op het Zwitserse doel kopt.
Keeper Elsener (op de grond) ziet met
genoegen hoe de bal net over de lat
gaat.
eerst aan bod. Een snelle actie had bijna
een goal tot gevolg, maar Bigler kon met
een ferme omhaal de door Kruiver inge
schoten bal van de doellijn werken. En
naarmate het daarna steeds donkerder
werd in het stadion, zakte ook het spelpeil
af naar een aanzienlijk lager niveau. De
dubbele stopner bleef aan de Zwitserse
kant evenwel een groot struikelblok en
kon dat ook zijn omdat de Nederlandse
aanvallers de bal veel te lang bij zich hiel
den (Van der Kuil en Moulijn) en de aan
valslinie als geheel te veel in de breedte
bleef opereren.
Alleen Kruiver bleef maar zwoegen voor
nog een doelpunt.' Tal van malen glipte hij
langs de zeer fel op zijn huid zittende be
wakers, maar hij had bepaald geen geluk
met zijn schoten en kopballen.
Aan de andere kant kreeg de Neder
landse defensie weer een van die bekende
laconieke buien. Men speelde zo in de trant
van „ons kan niets gebeuren". Fatale ge
volgen had dat niet, maar wel zeer vreem
de situaties. Zoals bij een ferme mistrap
Van Van der Hart, waardoor Hügi alleen
kon oprukken. Maar De Munck redde
fraai. Schoten van Alleman en Meier
vlogen voorts ver over het doel.
En toen viel plotseling de tweede treffer.
In de 29ste minuut gaf Van Wissen een
lange center, waar de onvermoeibare Krui
ver weer achteraan sjouwde. Zijn door
zetten werd beloond, want hij liet eerst
spil Leuenberger zijn hielden zien en be
dotte daarna keeper Elsener dusdanig dat
de twee Zwitsers tegen elkaar opliepen en
Kruiver de bal van dichtbij in kon schie
ten. De botsing tussen beide Zwitsers was
dermate hevig dat Elsener zich moest laten
vervangen door Pariier en even later
Leuenberger door Weber.
Maar de 20 stond op het bord en wat
kon Nederland nog gebeuren? Niet veel.
De witte bal, waarom vele duizenden aan
houdend hadden geschreeuwd, kwam in
het veld en alleen Alleman kreeg nog een
prima kans. Hij legde vijf minuten voor
het einde de steeds zwakker spelende Van
der Hart in de luren en daarna keeper De
Munck. Toch werd zijn schot geen treffer,
omdat Kuys tijdig was teruggekomen en
met het hoofd redding kon brengen op de
doellijn. Daarna vestigde alleen Lenstra
nog eens de aandacht op zich door zeer
onverwacht en knalhard tegen de lat te
schieten. Daar bleef het echter bij.
Nederland won. Zonder twijfel verdiend,
ook al viel dan de wedstrijd als geheel
tegen door het teleurstellende spel na de
rust.
Op mijn negende, misschien was het mijn
tiende, levensjaar heb ik een sensationele
ontdekking, gedaan: voetballers zijn ook
mensen. Door een listige achtervolging per
fiets kwam ik er achter, dat de rechts
buiten van mijn favoriete vereniging een
dak boven zijn hoofd, een verloofde en een
eenvoudige werkkring had. Merkwaardig
genoeg heeft mijn juveniele adoratie daar
geen schok door gekregen. De meeste vol
wassenen, die zo'n interlandwedstrijd als
gisteren in het troebele stadion te Rotter
dam bijwoonden, zijn levenslange slacht
offers van de kinderlijke heldenverering
gebleven. Zij verwachten wonderen van
elf stoere knapen in de oranje uniformen
van hun uitverkiezing, die de macht van
het noodlot en de mysterieuze krachten
van de sport pogen te keren in hun geraffi
neerde strijd met het onberekenbare bruine
monster. De tegenpartij bestaat geheel uit
gozers met rugnummers, die gelegenheden
scheppen om de boel jammerlijk te ver
knoeien. Als de helden falen slaat de stem
ming als bij toverslag om. Dan worden zij
honend uitgejouwd, want idolen hebben
nu eenmaal geen andere functie als het
presteren van het ongelooflijke.
Nu ik tol dc jaren des onderscheids ben
gekomen, is er eindelijk een jeugddroom
in vervulling gegaan: ik mocht door
dringen in de kleedkamer van het Neder
lands elftal onder de eretribune. Onder
scheidingsvermogen heeft men daar inder
daad nodig, want reeds vijf minuten na
het signaal, dat een einde maakt aan hun
bovennatuurlijk bestaan, zijn de spelers
veranderd in naaktlopers. En laat u zich
nu nooit meer door de sportverslaggevers
wijsmaken, dat er in zo'n uitkleedkamer
een opgewekte of een verslagen stemming
heerst. Er is helemaal geen stemming. Er
is alleen waterdamp en gescharrel van
mensen met opschrijfboekjes, die uit
spraken willen van bezwete dribbelaars
dia moeite met. hun uitspraak hebben.
Kennelijk bij gebrek aan een houtje zat
Niet éénmaar twee ballen heeft deze
236ste interlandwedstrijd de KNVB ge
kost. Nadat in de tweede helft de witte
bal in het spel was gebracht kon Piet
Kruiver nauwelijks een oog aflaten
van de bal waarmee hij zijn beide
doelpunten had. gescoord.
Toen Maurice Guigue het eindsig
naal gaf en Cor van der Hart zich zon
der strijd in het bezit stelde van de
witte wedstrijdbal rende Kruiver naar 't
reserve-bankje, ontweek de toegesto
ken handen en dook onder de bank om
de andere bal te bemachtigen.
In de kleedkamer deed een contro
leur nog een schuchtere poging Krui
ver de bal te ontnemen, om die aan
verzamelaar Maurice Guigue ter hand
te kunnen stellen. Na interventie van
Cor van der Hart was de kwestie gauw
geregeld en kon Kruiver tevreden de
reis naar Eindhoven ondernemen.
Kruiver (Piet voor Jan en alleman) op een
groene vrucht te bijten er was namelijk
zojuist een schip met zure appelen in de
Maasstad gearriveerd. Over het tweede
doelpunt zei hij: „Nou, die keeper en die
back liepen lekker tegen elkaar op en nou
toen zag ik een gat en nou toen was het
gauw bekeken. Ik was eerst bang dat ik
zou moeten koppen, want ik kan niet
koppen". Een merkwaardige bijzonderheid
vond ik, dat Tony van der Linden de u-
vorm gebruikte, toen hij vroeg of hij Abe
Lenstra mocht passeren. Een dergelijke be
leefdheidsvorm werd door de Zwitsers in
het veld niet in acht genomen als ze
iemand wilden passeren. Maar naar wat ik
van de Nederlandse achterhoede heb ge
hoord, waren alle Zwitsers goede voet
ballers en dat bewijst dat het nationale
peil steeds beter wordt.
Kn Brugbier
De stemming was na afloop uiteraard
niet opgewekt in de Zwitserse kleedkamer.
Doelman Elsener en spil Luenenberger be
tastten pijnlijk hun blessures, die zij tij
dens de ongelukkige botsing met elkaar
opliepen, bondscoach Willy Hahn stak ner
veus de ene sigaret na de andere aan en
onder de douches spraken de spelers al
leen maar gedempt met elkaar.
„Kijk eens", begon Hahn zich te veront
schuldigen, „ik wil niet zeggen dat we on
verdiend hebben verloren, maar de Ne
derlanders waren toch echt ook niet sterk.
Onze ploeg is nog te jong voor een derge
lijke wedstrijd, vooral de voorhoedespe
lers missen voldoende routine en daar
door gingen enkele kansen verloren. Som
migen hebben dat pech genoemd, ik
niet". En fel voegde hij er aan toe: „zoiets
is geen pech, dat is onvermogen".
Even staakte het gesprek. Hahn boog
zich zorgzaam over zijn beide onfortuin
lijke uitvallers,, die gelukkig niet erg ge
wond waren. Maar de Zwitserse bonds
coach was te verbitterd om het bij deze
woorden te laten. En dus kwam een nade
re analyse: „de grootste fout van mijn
ploeg is geweest dat de kanthalves in de
tweede helft mee ten aanval wilden. Daar
door verdween de druk op de Nederlandse
voorhoede en kreeg Kruiver de kans om
onze verdediging te desorganiseren. Een
flinke knaap, die Kruiver", voegde hij er
aan toe, „maar snapt u zo'n spil nu?
Twee domme fouten maakte hij, het wer
den twee doelpunten en als hij de bal
gewoon weggetrapt had, was er niets ge
beurd".
Een vergelijking met de wedstrijd Ne-
derland-Denemarken wilden wij horen,
want Hahn was enkele weken geleden ter
observatie eveneens in Rotterdam. Maar
de bondscoach wilde het gesprek kenne
lijk niet die richting uit hebben. „Ach een
vei-gelijking, iedere wedstrijd is nu een
maal anders", zei hij ontwijkend en
hoffelijk in zacht-Duits. En toen opeens
weer fel: „Hügi stel ik niet meer op, die
is te oud". En daarmee konden wij (en
Hügi) het doen.
Aanvoerder Meier was al even spraak
zaam: „verdedigend hebben wij goed ge
speeld, aanvallend niet. Nederland had
verslagen kunnen worden, maar wij heb
ben geen geluk gehad. Belangrijk was
wel, dat onze achterhoede erg geïrriteerd
werd door dat afzwenken van die midden
voor. Hoe heet hij ook weer? Ah ja, Kreif-
fer
De beste Nederlandse spelers? Meier
was minder hoffelijk: „ik vond ^ze alle
maal even goed en even slecht.."
De gendarme Maurice Guigue, die door
het bekwaam gebruiken van de scheids-
rechterfluit. een zeer bereisde Fransman
is geworden, had wel plezier gehad in de
ze wedstrijd. Vrolijk lachend stond hij de
pers te woord, vol lof over het stadion, de
toeschouwers en de sportiviteit der spe
lers. „Neen, ik heb het beslist niet moei
lijk gehad, de wedstrijd was gemakkelijk
Het Nederlands B-elftal heeft in Win-
lerthur een verdiende zeg» behaald op
Zwitserland B in een vooral voor rust le
vendige en aantrekkelijke wedstrijd. Al
in de eerste minuten kregen beide ploe
gen goede doelkansen, maar de juiste
richting was voorlopig nog zoek. Een
schuiver van Bennaars en een diagnoaal
schot van Brizzi leverden voor respectie
velijk doelman Schneider en de Neder
landse goalie Roffel nog het meeste ge
vaar op.
Na een kwartier begon zich een Neder
lands overwicht af te tekenen. Onze land
genoten demonstreerden een betere tech
niek en in het spel van midvoor Van der
Gijp met de beide binnenspelers Vonhoff
en Bennaars zat duidelijk meer vaart en
stootkracht.
Het eerste resultaat van dit betere aan-
valsspel kwam na 27 minuten. Een schot
van Van der Gijp werd door de lat ge
keerd, maar onmiddelijk maakte Ben
naars zich meester van de bal om met een
haarzuiver passje Vonhoff in de gelegen
heid te stellen het eerste doelpunt te sco
ren. Na een schot van rechtsbinnen Brizzi
tegen de paal werd het drie minuten na
de eerste treffer 2-0 door een goed doel
punt van Rijvers' vervanger Bennaars.
Met de bal aan zijn voet omspeelde hij
doelman Schneider op de doellijn.
Na rust bleef Nederland sterker, maar
het tempo zakte aanmerkelijk. De Zwit
serse ploeg speelde een zeer matige par
tij en vooral de voorhoede kon tegen de
fysiek sterkere tegenstanders niet veel
uitrichten. Zonder moeite bleven spil Wal-
hout en de beide backs Brull en Veldhoen
meester van de situatie. Nederland bleef
in de aanval, maar het schieten was slecht
verzorgd en naarmate de tijd vorderde
verloor de wedstrijd elke attractie. Er
waren 12.000 toeschouwers.
Kruiver, die twee keer scoorde tegen
de Zwitsers.
te leiden. Wel een beetje hard, maar fair
en daar gaat het om. In de eerste helft
vond ik het krachtsverschil gering, de con
structie der Zwitserse aanvallen was mis
schien iets beter, daarna was Nederland
onbetwist beter".
De heer Guigue glimlachte vriendelijk
bij deze woorden. Maar zijn gelaatstrek
ken werden scherper, toen een der jour
nalisten het aarzelend waagde naar zijn
mening over het eerste Nederlandse doel
punt te vragen. „Ik ga bij dergelijke si
tuaties altijd op het advies van de grens
rechter af, die man staat er nu eenmaal
beter voor dan ik en hij weet heus wel wat
buitenspel is of niet".
Het was een afdoend antwoord, maar
Guigue wilde zich nog meer rechtvaardi
gen. De Fransman legde daarom enkele
stukjes citroenschil op de tafel neer (de
Zwitserse verdedigers), greep een leeg sui
kerzakje (Piet Kruiver) en reconstrueer
de de situatie, „kijk zo ging het, ziet u wel,
uw landgenoot stond niet buitenspel toen
die kleine buitenspeler de bal schoot..."
Het suikerzakje schoof over de tafel, ieder
een knikte instemmend en toen, met een
forse veeg, belandden de imitatiespelers
op de vlo»r. De kwestie was voor Guigue
afgedaan. Het onderhoud was afgelopen...
ROEMENIË—TURKIJE. De interland
voetbalwedstrijd tussen Roemenië en Tur
kije, welke te Boekarest is gespeeld, is
door Roemenië met 30 gewonnen. De
ruststand was 00.
De vreugde bij de Nederlanders was
groot. Bondscoach Elek Schwartz en aan
voerder Cor van der Hart omhelsden el
kaar in de kleedkamer, Piet Kruiver
moest vele handen drukken. „Natuurlijk
ben ik tevreden", luidde even later het
commentaar van de enthousiaste bonds
coach. „Natuurlijk, Zwitserland is toch ze
ker een land dat telt op de internationale
voetbalmarkt. Deze overwinning, op een
ploeg, die tactisch zeer sterk speeide, heeft
voor mij zelfs grotere waarde dan die van
enkele weken geleden tegen de Deense
amateurs. Ik beweer, wat ik trouwens al
eerder beweerd heb, dat ons team voor
elke Europese ploeg een waardig tegen
stander is en dat wij tegen vrijwel elk
Europees team tenminste een kans heb
ben."
Goalgetter Piet Kruiver was ook al bij
zonder tevreden. „Neen, ik raakte die
Zwitserse keeper niet eens. Hij liep ge
woon tegen zijn eigen stopper op. En of
ik bij dat eerste doelpunt buitenspel stond?
Ik weet het niet. Maar off-side of geen off
side: hij telt.."
„Het ging lekker", waren de woorden
van Kees Kuys, „ik heb plezierig gespeeld.
Neen, zó mag het altijd gaan!" En dat
vond Tonny van der Linden ook. „Ja, kijk,
in DOS gaat het natuurlijk gemakkelijker,
daar durf ik ook meer. Maar ik mag toch
echt niet mopperen, het begint te wennen
en daardoor speel ik ook wat rustiger."
„Vergeet niet, die overwinning is be
haald op een snelle en gevaarlijke ploeg,"
zei tc-voorzitter Kruyver. „Wanneer ik dat
in aanmerking neem dan ben ik stellig te
vreden, al geef ik toe dat het beter kan."
