©ooogooo
OLIFANT
Blaag in Blackpool - verft tuinstoel - met gemak en OETALAG
Algerijnse vete in
Bonn uitgevochten
Paus ontving de buitenlandse
journalisten in Rome
Guus Hermes als Misantroop
Rotterdams Toneel speelde in Haarlem
voornamelijk voor scholieren
„Kapitalisme gaat
verder achteruit"
VRIJDAG 7 NOVEMBER 1958
11
Geleerden van gespleten
ijsschots gered
Honderdvijf jarige
te Ter Apel
Een gebeurtenis zvaarbij hartelijk is gelachen
De Koningin ontving de
premier van Suriname
Max Gufler bekent moord
op drie vrouwen
Algerijnen weigerachtig
kandidaten te stellen
Twee lijsten ingediend en
morgen is de laatste dag
voor mij een
„olifantje"
oude en jonge jenever
Kerkelijk Nieuws
PLASTICVERF
van Ceta-Bever
kantoormachines
Feestrede van Mikojan bij
verjaardag der revolutie
Er is geen Aspirin
zonder BAYERKRUIS
Vermoedelijke dader is naar
het buitenland ontkomen
ANCHORAGE (UPI) Een transport
vliegtuig van de Amerikaanse luchtmacht
basis te Thule. Groenland, heeft donder
dagavond twintig leden van een Ameri
kaanse expeditie, die in moeilijkheden wa
ren geraakt doordat de ijsschots waarop
7.ich hun kamp en bijbehorende vlieg
veldje bevond zondag tijdens een felle po
laire storm is gescheurd, in veiligheid ge
steld. De twintig loden van de expeditie
hebben geen nadelige gevolgen ondervon
den van hun avontuur.
Hun ijsschots was tijdens een storm ge
scheurd. Er lag ongeveer twee kilometer
water tussen beide helften. Blijkbaar heb
ben de twintig mannen kans gezien om,
toen de storm was gaan liggen, met een
boot. naar het vliegveldje te varen, dat op
het afgescheurde deel lag. Hun kamp en
de daarin aanwezige instrumenten hebben
zij achtergelaten op het andere stuk ijs
schots.
De schots met de waarnemingspost en de
landingsbaan bevond zich op 1.600 kilome
ter ten noordoorsten van Barrow in Alas
ka en duizend kilometer ten noordwesten
van Thule od Groenland.
Burgemeester mr. J. G. Krol van het
Overijselse plaatsje Vollenhove heeft
zijn werkkamer op het gem,eentehuis
ontruimd om plaats te maken voor een
deel van de leergierige dorpsjeugd,
voor wie met geen mogelijkheid meer
een plaatsje te vinden was in de over
volle lagere school. Burgemeester zelf
is naar de zolder verhuisd, waar hij
nu in een geïmproviseerd optrekje tus
sen oude folianten zijn bezoekers ont
vangt- Met een driewerf hoera begroet
te de schooljeugd haar burgervader
toen deze gisteren, tijdens een der eer
ste lessen, zijn logés welkom kwam
heten. Een ander „schoolvoorbeeld" van
de onderwijsmisère in Vollenhove le
vert het tweede plaatje: bij gebrek aan
een gymnastieklokaal vinden de lessen
in lichamelijke opvoeding plaats in
een bouwvallig vijftiendeeeuws kerkje,
dat niet verwarmd kan worden en
waarin ook het noodzakelijkste sani
tair ontbreekt. Een gymlokaal en een
schooluitbreidingsplan staan al twee
jaar op de urgentielijst
Mevrouw H. Smit-Meyering te Ter Apel
viert vandaag haar 105de verjaardag en
zij doet dit in goede gezondheid. Zondag
zal zij in de Kloosterkerk te Ter Apel haar
achter-achter-kleinkind Rijken Richard
Veldman uit Alblasserdam ten doop ge
houden. Zij haakt en leest nog zonder bril.
(Van onze correspondent in Rome)
Paus Joannes XXIII doet ons van de
ene verbazing in de andere vallen. Dat er
in het Vaticaan veel veranderd is, wisten
wij al, maar ditmaal zi.jn wij eenvoudig
verbijsterd gebleven. Wat te zeggen van
een Paus, die daags na zijn kroning de
secretaris van de buitenlandse persver
eniging opbelt en zegt: „Als het mogelijk
is, zou ik mijn vrienden van de buiten
landse pers wel eens willen ontmoeten.
Ik heb ze in de laatste dagen zoveel werk
gegeven, dat ik ze nu toch ook wil leren
kennen. Onmiddellijk werd een audiëntie
vastgesteld voor de volgende dag. (Dit
was dus gisteren).
Iets meer informeels dan die audiëntie
kan men zich nauwelijks voorstellen. Het
gezicht van de Paus is levendig en het
heeft beweeglijke trekken. Een geestige
glimlach van de ogen maken van hem een
slimme oude man, die ons toespreekt op
een zo informele, hartelijke en prettige
wijze, dat men zich onmiddellijk thuis bij
hem voelt. In slecht Frans, waarover hij
zich verontschuldigt met de woorden: „Ik
weet ook wel dat mijn Frans maar zo-zo
is, maar in het Italiaans zoudt u mij mis
schien niet allemaal kunnen begrijpen, en
als ik in het Bergamascisch dialect be
gin, dan loopt u weg", zegt hij vervol
gens wat hij op het hart heeft.
Domheden
Zijn eerste woorden zijn: „De pers is
werkelijk iets formidabels. Iets zo groots,
dat men beeft bij de geddachte, wat er al
niet bij te pas komt. In staat te zijn zijn
gedachten vast te leggen op papier bete
kent dat men een schepper is in het klein,
een schepper, zoals Onze Vader in de he
mel dat in het groot is. Zelf heb ik wel
eens in kranten geschreven en ik vond dat
altijd verschrikkelijk moeilijk. Ik dacht
dan maar om mijn tekortkomingen te
verbergen aan de woorden van de heilige
Carolus Borromeüs: De heilige waarheid
niet verraden. En dat heb ik dan gepro
beerd te doen. Maar ik weet wel, dat u dat
ook allemaal probeert. In deze laatste da
gen echter heeft u over Pausen en kardi
nalen, en over conclaves dingen gezegd,
die geen van alle juist waren. Ik kan het
me best begrijpen en het was stellig niet
slecht bedoeld. Bovendien heb ik over de
enkele dingen, die ik er zo van gelezen
heb, vaak zo hartelijk moeten lachen, dat
ik het toch waardevol vind. Daarbij heb
ben wij hier in het Vaticaan nog de grote
voldoening, dat alles wat betrekking had
op het conclave geheim is gebleven. Niet
tegenstaande alle pogingen, die u heeft
gedaan om erachter te komen. U heeft dus
allen een hoop domheden geschreven en
toch de heilige waarheid niet verraden. Het
gevolg is dat we beste vrienden zijn ge
bleven".
Wij geloven dat het zelden in de geschie
denis is voorgekomen, dat iemand ruim
driehonderd, ten dele zeer knappe journa
listen kan toespreken en zeggen dat ze al
lemaal domheden hebben geschreven en
dat te doen op zulk een manier, dat alle
aanwezigen er om moeten lachen en dat
ieder de spreker van dat ogenblik af een
goed hart toedraagt. Zelfs de Amerikaan
se journalisten, die eerst een beetje be
ducht waren voor deze, naar hun foutieve
begrip al te progressieve Paus, zijn na
deze audiëntie verrukt over hem.
De Paus zei verder, dat het de grootste
voldoening is voor een journalist tenslotte
te kunnen zeggen: Wat hier op dit papier
staat, is de beste benadering van de ge
voelens, die mijn ziel herbergt. Als hij dat
kan zeggen, is hij stellig ook wel dicht bij
die waarheid, die men tenslotte niet ver
raden mag. Daarna zei hij, dat een Paus
helemaal geen man van de wetenschap
behoeft te zijn, geen geleerde, geen man
die van alles verstand wil hebben, maar
eenvoudig een Paus, een goed herder van
zijn kudde. En voorzover hij dat kan, heeft
de Paus de plicht zijn medemensen goed
te doen, vooral wanneer zij arm en onge
lukkig zijn. Daarna ging hij verder: „Mis
schien mag ik u ook nog een verhaaltje
vertellen in mijn Frans, waarvan ik weet
dat het maar zo-zo is. Ik heb hei ook al
verteld in de Sint Pieter, maar toen sprak
ik in het Latijn. U moet mij dat maar niet
kwalijk nemen, maar tenslotte moet ik mij
in de kerk in een of andere taal uitdruk
ken. Als ik Frans zou spreken, of Duits,
of Italiaans, dan zijn er altijd velen die
mij niet zouden verstaan. Daarom heb
ben wij mensen van de kerk ons maar ge
houden aan het oude Latijn, dat, tenmin
ste vroeger, in heel Europa begrepen
werd." Daarop vertelde hij opnieuw het
verhaal van Jozef, de zoon van Jakob en
diens ontmoeting met zijn broeders. Hij
voegde er nog aan toe: „Ik weet wel dat
u niet allemaal rooms-katholieken bent en
ook niet allemaal christenen. Daarom is
het misschien goed, dat ik even zeg, dat
dit verhaal in de bijbel staat. Dat is een
heel bijzonder boek."
Wij herhalen, dat wij gedurende ons lan
ge verblijf in Rome heel wat audiënties
bij de Paus hebben meegemaakt, maar
nog nooit hebben wij gezien, dat er in de
audiëntiezaal herhaaldelijk hartelijk ge
lachen werd en dat de Paus zelf drukke
gebaren maakt een echte Italiaan wan
neer hij spreekt en vaak moet lachen,
terwijl de kamerheren, die naast de troon
staan, met grote moeite hun lachen kun
nen inhouden. Eigenaardig was ook de wij
ze waarop de Paus zijn zegen gaf. Hij be
gon met in het Frans L. zeggen: En nu
zal ik u nog even mijn zegen geven, voor
u en uw familie, als u daar tenminste prijs
op stelt. Daarentegen de formule van de
zegen in het Latijn, die hij daarop uit
sprak, klonk zo plechtig, zo verheven en
zo aandoenlijk, als men zich maar kan
voorstellen. De Paus is tegelijkertijd een
bijzonder menselijk en uiterst verheven
priester.
Deze audiëntie van de Paus, die uw cor
respondent heeft bijgewoond, maakt dat
hij waarschijnlijk de eerste Nederlander
is, die enige woorden met de nieuwe Paus
heeft kunnen wisselen. Hij heeft hem on
der meer verteld, dat hij voor een niet-
rooms-katholieke krant werkte. De Paus
antwoordde daarop, dat dit er niet toe
doet, want dat dergelijke bladen er ook
moeten zijn.
De minister-president van Suriname,
mr. S. D. Emanuels, die in ons land ver
toeft voor besprekingen in Den Haag is
hedenochtend door de Koningin ten palei-
ze Soestdijk ontvangen. Mr. Emanuels
heeft, hedenmiddag in Den Haag de ver
gadering bijgewoond van de rijksminister
raad.
WENEN (UPI) De Oostenrijkse han
delsreiziger Max Gufler, heeft bekend
drie vrouwen te hebben vermoord. Hij
deed dat door ze een verdovend middel toe
te dienen en ze vervolgens te laten ver
drinken. De bekentenis kwam los toen de
politie Gufler meedeelde dat „Perathoner",
de man die de moorden volgens hem zou
hebben begaan, in 1951 was overleden. In
acht moordzaken heeft de politie al zoveel
bewijsmateriaal tegen Gufler verzameld,
dat de volledige bekentenis spoedig ver
wacht wordt. In Guflers woning heeft de
politie eigendommen van elf verdwenen
vrouwen aangetroffen.
(UPI) Gufler kwam onder verden
king, toen hij aan de gescheiden echtge
noot van een van zijn slachtoffers schreef,
dat zij was omgekomen bij een auto-onge
luk in Duitsland. De man won inlichtingen
in en hoorde, dat er in Duitsland niets
van een ongeluk bekend was.
PARIJS (AFP) De eerste twee kan
didatenlijst en voor de verkiezingen in
Algerije zijn eindelijk ingediend. Hier
mee is in Franse politieke kringen een
langzamerhand benauwend geworden
stilte verbroken.
De ene lijst is ingediend door de kies-
kring-Blida, honderd kilometer ten zuid
westen van Algiers. Deze kieskring moet
twee mohammedanen en een Europeaan
naar de nationale vergadering afvaardi
gen. De lijst is getiteld „Lijst van natio
nale broederschap". Een van de beide mo
hammedanen is boekhouder, de ander
ambtenaar. De Europese kandidaat is
burgemeester van een dorp. De andere
lijst is onder de naam „Unie voor de nieu
we republiek" ingediend voor een kies
kring van de stad Oran.
(Reuter) De inschrijving van Algerijn
se kandidaten voor de Franse parlements
verkiezingen van eind november, sluit za
terdagnacht. Er lijkt enige tegenzin te be
staan zich als kandidaat te melden. Een
der redenen hiervoor is het falen van de
organisaties van Europeanen, werkge
vers, oudgedienden, vakbeweging en de
comités van openbaar welzijn tot over
eenstemming te komen.
Algerije zal 67 afgevaardigden uit acht
tien kiesdistricten aan de Nationale Ver
gadering in Parijs bijdragen. Van hen
moeten 46 mohammedaan zijn en 21
Europeaan. Men vermoedt dat de moham
medanen afwachten wat de Europeanen
doen, welke partijen aan de verkiezingen
deelnemen en met welke programma's.
ALGIERS (UPI) René Denis, secre
taris-generaal van het „Groot comité voor
het openbaar welzijn in Algerije en de
Advertentie
N.V. DISTILLEERDERIJ VAN J. J. MEICHERS WZ. - SCHIEDAM
Sahara", heeft verklaard dat dit comité
en de andere „Comités du salut public",
opgeheven zijn.
De Comités zijn zonder veel ophef ter
ziele gegaan. „Alle beslissingen welke het
Comité tot nu toe genomen heeft zijn van
onwaarde, aangezien er geen wettelijke
basis voor heeft bestaan", aldus Denis.
Eerst trok het leger zich terug op bevel
van De Gaulle. Daarna traden de meeste
leden uit en werd de naam „organisatie
van comités voor hei openbaar welzijn".
Tenslotte trok de organisatie van oudstrij
ders zich ook terug, waarmee het lot van
de comités was bezegeld.
Ned. Hcrv. Kerk
Aangenomen naar Rijnsaterwoude C. J.
Baart, kand. te Utrecht.
Beroepen te Hogebeintum (toez.) J. G. de
Jong te Langezwaag.
Geref. Kerken
Beroepen te Garijp G. de Zeeuw te
Schoonoord.
Beroepen te Lollum (Fr.) C. H. van dên
Berg, kand. te Hilversum te Woodstock
(Ontario, Canada) W. Feenstra te Haney
(voorheen te Dokkum) die dit beroep ook
aannam.
Advertentie
In een markant gestileerd decor van
Nicolaas Wijnberg en gebruikmakend van
een vlotte, spitsvondige en het uitheems
geaffecteerde niet schuwende vertaling
van de dichter L. Th. Lehmann heeft het
Rotterdams Toneel onder regie van Ton
Lutz donderdagavond in de Haarlemse
Schouwburg het vermoedelijk onsterfelij
ke en in ieder geval steeds nieuwe stuk
„De Misantroop" van Molière met suc
ces vertoond. Het niet zeer talrijke vol
wassen publiek werd aangevuld door eni
ge honderden middelbare scholieren, voor
wie hedenmiddag bij de speciale voorstel
ling van „Richard de Tweede" door de
Nederlandse Comedie geen plaatsen meer
beschikbaar waren. Vooral de jeugdige
toeschouwers gaven herhaaldelijk door
luide reacties geestdriftig van hun aanwe
zigheid blijk. De vraag dringt zich op:
waarom komen afgestudeerden niet vaker
in het theater? Is dat alleen een financiële
kwestie? Laten wij hopen, dat bij een
eventuele reprise van dit meesterwerk
van het Franse toneel de opkomst groter
is. De opvoering moge dan geenszins de
perfectie benaderen, men krijgt toch een
fascinerende visie op een conventioneel
blijspel, waar sterker dan elders in zijn
dramatische nalatenschap het persoon
lijke geluid van Molière met een lichtge-
houden tragisch accent doorklinkt.
Men kent waarschijnlijk de geschiede-
Advertentie
RUYS
Vestigingen door geheel Nededond
LONDEN (Reuter) Aan de voor
avond van de 41-ste verjaardag der Rus
sische oktoberrevolutie heeft de Russische
vice-premier Mikojan op een bijeenkomst
in het Moskouse Leninstadion donderdag
een toespraak gehouden, waarin hij de
economische situatie in de kapitalistische
landen vergeleek met de Russische suc
cessen en haar vond achteruitgaan. Miko
jan richtte zich tegen dronkenschap en
straatschenderij en erkende, dat Rusland
gebrek heeft aan bepaalde artikelen en
medische diensten.
Over de internationale toestand zei Miko
jan, dat Rusland en andere vredelieven
de landen de laatste drie jaar verscheide
ne malen oorlog hadden voorkomen, waar
bij hij op de „samenzwering" tegen In
donesië en Libanon wees. De westelijke
mogendheden, aldus Mikojan, trachten
werkelijke ontwapening door besprekin
gen over ontwapening te vervangen. Maar
de Sovjet-Unie zou zich tot het uiterste in
spannen de Geneefse conferentie te doen
slagen en dit zou pas het geval zijn wan
neer kernproeven voorgoed worden ge
staakt.
Mikojan sprak precies een uur en ein
digde met de conclusie dat „het samen
spel van krachten in de wereldarena voor
goed in ons voordeel is veranderd".
Mikojan plaatste ook een opmerking
over de Amerikaanse verkiezingen. Hij
zeide dat de gouverneursverkiezing van
New York kennelijk gearrangeerd is tus
sen twee miljonairs en dat die met de
meeste dollars gewonnen heeft.
Mikojan noemde de democraten en de
republikeinen „twee aspecten van het
zelfde bourgeois-beeld".
Parades
(Reuter) De 41st.e jaarlijkse herden
kingsdag van de oktoberrevolutie is van
daag gevierd met grote militaire parades
in Moskou en andere plaatsen. Het rode
plein in Moskou was versierd met de vlag
gen van 15 landen van de Sovjet-Unie en
de parade werd afgenomen door de Rus
sische leiders, onder wie de premier en de
leider van de communistische partij
Kroesjtsjev en president Worosjilov. Naast
hen op het podium voor het graf van
Lenin en Stalin bevonden zich leden van
de Poolse regering.
De reusachtige menigte, die de parade
gadesloeg zag de nieuwste Russische uit
rusting. waaronder raketlanceertoestellen
op wielen en rupsbandvoertuigen. In de
parade reden verder mee geweldige mor
tieren en zware, gemotoriseerde artillerie',
aldus meldt 't Russische persbureau Tass.
Op de parade volgde een stoet van ar
beiders uit Moskouse fabrieken, die span
doeken, leuzen en symbolische afbeeldin
gen meevoerden.
Advertentie
nis: de hoofdpersoon, in de ondertitel als
„de verliefde zwartkijker" aangeduid, ge
naamd Alceste, is een koppige waar
heidsvriend in een verdwaasde wereld,
een rechtschapene, die zich fel te weer
stelt tegen het hoofs bedrog en hypocriet
gekonkel in zijn omgeving en zich tenslot
te na een vergeefs beroep op zijn aange
bedene, de lichtzinnige Célimène, de on
betrouwbare draaiers in mondaine krin
gen beu, eenzaam terugti'ekt. Het bijzon
dere van dit stuk is de hekeling naar twee
kanten. Enerzijds drijft Molière virtuoos
de spot met de leeghoofdige, verwaande
salonconversatie. Het is een onverbeter
lijke trouvaille geweest de ontstellende de
cadentie van het gesol met inhoudsloze
vormen onmiddellijk te illustreren met de
voordracht van het fameuze sonnet vol
stereotiepe wendingen van oppervlakkig
bestudeerd gevoel. De keerzijde van deze
zotternij bereikt een voor de betrokkene
noodlottig ander uiterste: Alceste komt ge
heel alleen te staan, omdat niemand hem
kan of wil volgen naar het denkbeeldige
rijk der absolute zuiverheid. Hij wordt
een prediker in de woestijn, waar niets tot
bloei komt en dus ook geen overrijpheid
heerst.
Als men een moraal uit „De Misan
troop" wil trekken, dan is het, geloof ik,
de keuze voor het renaissancistische ideaal
van maathouden, hier door de sympathie
ke raisonneur Philinte vertolkt: „redelijk
heid mijdt het extreme". Alceste is wel
iswaar een eerlijk man, maar tevens een
bekrompen denker, hij mist de soepelheid
van de intelligentie, die het hem mogelijk
zou hebben gemaakt zich zonder verlies
van waardigheid een plaats aan de zijde
van zijn beminde te verzekeren. Hij is de
personificatie der ambivalente levensin
stelling, ernstig en geborneerd, weemoe
dig en obstinaat, heftig en hunkerend.
Maar de vrouw is voor hem een raadsel.
De consequentie van zijn gebrek aan in
zicht is, dat hij blameert wat hem ver
baast en afstoot wat hem zozeer aan
trekt, dat het hem buiten zichzelf zou kun
nen brengen een romanticus in zekere
zin.
Overziet men het gehele tableau van het
Nederlandse toneel, men zou geen beter
voor de titelrol geschikte acteur dan Guus
Hermus kunnen aanwijzen. In een kenne
lijk zeer goede verstandhouding met de
regisseur heeft hij deze met een effectie
ve verdeling van krachten opgebouwd. Wel
licht ten overvloede zal uit het voorgaan
de zijn gebleken, dat deze Alceste geens
zins wat men noemt, een man uit één stuk
is. Een dergelijke figuur zou uit de gang
van zaken als een belachelijk individu te
voorschijn komen. Men beschouwt hem
vanouds als „een vat vol tegenstrijdighe
den" en Guus Hermus heeft met knappe
beheersing de felle explosie laten zien, toen
de vlam van zijn verontwaardiging naar
binnen sloeg, in de kruitkamer van zijn
hart. Maar wat belangrijker is: hij heeft
begrepen en waargemaakt, dat Alceste's
karakter in een beslissend ontwikkelings
stadium moet worden beproefd., waarbij
de alternatieve mogelijkheden gedu
rende het grootste dee' van deze tragiko
medie staat hij nog voor passie open
hem genadeloos ontvallen. Tegemoetko
mende, beschermende liefde zou wellicht
een evenwichtig mens uit hem hebben
doen groeien. Maar deze rechtlijnige mens
ik interpreteer nu naar wat ik dankzij
Guus Hermus heb waargenomen mist
het begrip, dat het richtingloze element
in zijn leven, de sentimentele hartstocht,
onder controle en dus in zijn macht zou
kunnen brengen. Hij moet dus verder in
de strijd om het bestaan zonder liefde.
Zo beschouwd is er een dimensie aan het
spel toegevoegd. Gekwetst in zijn edelste
verwachtingen en „doorwond van bin
nen" slaat zijn positieve houding („men
moet oprecht zijn") naar het negatieve
om: de vlucht uit de verdorven samenle
ving, echter als een verbitterd wezen. Zel
den of nooit heb ik in een uitbeelding van
de integere Alceste, van de overigens su
blieme Pierre Dux noch van Jean Louis
Barrault, deze gekwetstheid zo duidelijk
als een werkzame factor waargenomen.
Natuurlijk is dat mede een gevolg van re
cente ervaringen: wij kennen, afgezien nog
van psychologische wetenschap, de geva
ren van het onverbiddelijke, dogmatische
fanatisme.
Teleurstellend helaas was de tegenpar
tij, die Ann Hasekamp hem als Célimène
bood. Ik heb er een oude recensie op na
geslagen en door vergelijking het ontbre
kende aan de orde te kunnen stellen. Over
Annie Ducaux van de Comédie Franqaise
schreef ik jaren geleden: „Zij speelde de
prima donna licht en zwevend als een vo
gel in de kooi der conventies, capricieus
zonder een spoor van berekening en te-
zeer een kind van de verfijnde bescha
ving om de eenzaamheid aan te durven.
Het slottafreel, waarin zij met droefgees
tige koketterie het diepste wezen van haar
vrouwelijkheid openbaarde, was onverge
telijk treffend". Ann Hasekamp heeft een
dergelijke creatie nagestreefd, maar het
bleef allemaal te wuft in moderne zin,
geestig weliswaar en scherp, doch zonder
dat men de onmogelijkheid om zich ge
heel te geven aan iemand die „anders" is
als iets verdrietigs gewaar werd. Het was
alsof men soms een scène meemaakte tus
sen een man uit de tijd van Molière en een
behaagzieke vlinder uit de volière van Os
car Wilde, een Victoriaanse freule. Ook
Ina van Faassen en Henni Orri (al was
de wraakneming van de versmade Arsinoë
bijtend genoeg) vonden niet helemaal de
juiste toon.
De verdere mannelijke personen kwa
men, met uitzondering van Ton Lutz als
een verrassend menselijke Philinte, niet
boven het middelmatige uit Ton van Duin
hoven en Pieter Lutz zorgden als de mar
kiezen voor de nodige vermakelijkheid,
Steye van Brandenberg droeg in een on
fortuinlijke vermomming zijn tekst met
humor voor en John Lanting had wel een
grappige scène als de onhandige huis
knecht. Op sierlijke wijze dankten de me
dewerkenden voor het applaus.
David Koning
(Van onze correspondent in Bonn)
Men meent te Bonn, dat degenen die de
aanslag hebben gepleegd op de leider van
het Algerijnse bevrijdingsfront (FLN) in
West-Duitsland de wijk naar het buiten
land hebben genomen. De auto, die zij bij
hun aanslag hebben gebruikt, was ge
huurd te Frankfort door een te Parijs wo
nende Algerijn. De auto is te Bad Godes-
berg gevonden. De man, op wie de aan
slag is gepleegd, Ait Ahcene, ligt met een
gevaarlijke hoofdwond in een ziekenhuis
te Bonn.
Hij geldt als een gematigde aanhanger
van het FLN. Na de oproep van generaal
De Gaulle tot onderhandelen, zou het FLN
zich hebben gesplitst in gematigden, die
met de Fransen willen praten en extre
misten, die van geen gesprek willen we
ten. Ahcene zou tot de eerste groep beho
ren. Zijn positie was niet onbelangrijk.
Er leven in West-Duitsland vier dui
zend Algerijnse studenten en drie duizend
Algerijnse vluchtelingen, die allen min of
meer gebonden worden geacht aan het
FLN. Ahcene's steun aan de gematigden
zou een slag zijn geweest voor de extre
misten in Frankrijk.
De internationale politie, Interpol, helpt
mee de daders van de aanslag op te spo
ren. Men heeft iemand op het oog, die mo
gelijkerwijs de schoten op Ahcene kan
hebben gelost. Het is de dez-tigjarige Ben
Ali Madali. die in Parijs woont. Hij heeft
te Frankfort de auto gehuurd, van waar
uit de schoten zijn gelost. Na drie schoten
te hebben afgevuurd, heeft de aanslagple
ger op zijn gemak gedraaid en is aanvan
kelijk langzaam weggereden. De aanslag
zou zijn gepleegd met een machinepistool.
Een raadsel is nog waar Ahcene's papie
ren zijn. Zijn paspoort bevindt zich waar
schijnlijk nog op de Tunesische ambassa
de, waar men overigens loochent iets met
Ahcene te maken te hebben. Ook de bege
leidster van Ahcene is zoek. Zij zou haar
toevlucht hebben genomen op de Egypti
sche ambassade te Bonn. Er zijn voor
zorgsmaatregelen genomen om nieuwe
aanslagen op Ahcene te voorkomen. Hij
wordt in het ziekenhuis bewaakt.
Van Algerijnse zijde te Bonn is de aan
slag in de schoenen geschoven van de
Franse geheime dienst, die zou willen
voorkomen dat er een goede verstandhou
ding ontstaat tussen het FLN en de West-
duitse regering.
