Ckefarine 4
„Ik zeg als Algerijns nationalist:
De Gaulle is onze laatste koop"
PEP-SELS
Machtsstrijd ie Irak
Griep? Chefarine„4"
doet wonderen!
Ahmed zaagt 's nachts telefoonpalen
door voor het F.L.N. en overdag
zet hij nieuwe voor het leger
NA EEN JAAR
GEVANGENKAMP
Kennan grijpt kwestie-Berlijn
aan voor hernieuwd pleidooi
Van dag tot dag
^"Hoe is het ontstaan?^
3
Ongeluk bij Noord-Borneo
kwam niet alleen
In Sachsenhausen werden
10.800 Russen vermoord
Krijgsgevangenen werden
voor de meetlat gezet
Voor uw schoonheldshehandellng thuis
Uw schoonheidsbehandeling thuisl
Oude impasse
Nieuwe „grandeur
Parlementsontbinding in
Luxemburg verwacht
Geen opname voor Franse
grammofoonmaat
schappijen
Op de
<~Praa.tóto<zl
Mogelijk een laatste kans voor het Westen om de
gehele Duitse kwestie aan de orde te stellen
Beperking van immigratie
RENAULT „VIER" of
RENAULT DAUPHINE
GARAGE DEN HOUT
Dit woord: LADDER
WOENSDAG 17 DECEMBER 1958
r
Men is van het Westen uit licht geneigd
achter allerlei handelingen van de Ver
enigde Arabische Republiek met Nasser
aan het hoofd Rusland als lachende derde
te zien. Dit is juist gebleken voorzover van
het Arabisch nationalisme gebruik werd
gemaakt om belangen van het Westen te
ondermijnen. Maar dat dit nationalisme
en het Russisch imperialisme wel over een
bepaalde route gelijk op kunnen trekken,
maar dan ineens slaags kunnen raken, be
wijst de huidige ontwikkeling in Irak.
Men ziet daar thans de aanhangei-s van
Nassers pan-arabisme bij dozijnen opge
sloten worden en tegelijk de invloed der
communisten hand over hand toenemen.
Er is een complete „volksfronf'-beweging
gaande, waarbij allerlei veiligheidsfunc
ties worden overgenomen door communis
ten. De uitstoting van Aref, Kassems naas
te medewerker in de revolutie tegen Noe-
ri es Said en koning Feisal, werd aanvan
kelijk opgevat als een aanwijzing, dat Kas-
sem een goede verstandhouding met het
Westen nastreefde. De „Economist" ves
tigde er echter toen reeds de aandacht op,
dat Aref zich in zijn redevoeringen niet
alleen anti-Westers maar bepaald ook an
ti-Russisch uitliet. En de vervolging on
der de leden van de sterk op de V.A.R.
gerichte Baathpartij krijgt nu ook een zeer
bedenkelijk aspect, wanneer men ziet dat
tegelijkertijd communisten op sleutelpo
sities komen. Men kan er slechts naar gis
sen in hoeverre hier van een doelbewust
beleid van premier Kassem sprake is. Het
is niet onmogelijk, dat hij de situatie al
niet eens meer in de hand heeft. En indien
het wel zo is, indien hij dus van de dien
sten der communisten gebruik maakt om
Irak buiten het pan-Arabistisch streven te
houden, dan speelt hij wel een zeer ge
vaarlijk spel.
Ook in het buurland Syrië heeft een der
gelijke machtsstrijd tussen communisten
en Arabische nationalisten gewoed welke
minder duidelijk naar buiten is getreden,
maar er in elk geval toe leidde, dat Sy
rië zich met Egypte in de V.A.R. verenig
de. Het scheen, dat hier het Arabisch na
tionalisme had gezegevierd, ook al bleef
het militair apparaat van Syrië beheerst
door communisten als Aziz al Bieri. Het is
overigens nog de vraag in hoeverre de
machtsstrijd daar is uitgewoed.
In Irak worden de tegenstellingen nog
gecompliceerd door de aanwezigheid van
de Koerden, weliswaar een minderheid,
maar beslist niet te verwaarlozen omdat
het oliecentrum Kirkoek in het door hen
bevolkte gebied ligt. In dit gebied ligt als
het ware de loper uitgerold voor Russische
subversieve actie. Sinds de oorlog hebben
de Russen van Armenië uit het streven
naar een onafhankelijk Koerdistan, dat ook
delen van Turkije en Perzië zou omvatten,
krachtig aangeblazen. Ook hier ligt con
flictstof te over voor de binnenlandse si
tuatie in Irak. In dit verband is het veel
zeggend, dat de Koerdenleider Moestafa el
Barzani, die verbannen werd onder het
vorige regime en een speciale opleiding in
het Rode Leger kreeg, niet lang geleden
in triomf in Irak is teruggekeerd.
Breken in Irak thans de machten los,
welker dreiging deze zomer het hoofdmo
tief vormden voor de Amerikaanse inter
ventie in Libanon? Het was immers pri
mair de ontwikkeling in Irak, welke de
Amerikanen tot deze dramatische stap
bracht dat werd grappig geïllustreerd
door de vraag van een marinier, die bij het
aan land waden aan de kust van Libanon
uitriep: „Zo, is dit nou Irak?!..
Advertentie
Vier werkelijk betrouwbare middelen
helpen elkaar en... doen wonderen I
Elk tablet Chefarine „4" bevat 4 genees
middelen, die in de gehele wereld beroemd
zijn geworden en millioenen mensen al
baat brachten. De vier middelen tezamen
werkerr nóg beter en helpen ook vaak dan,
wanneer andere middelen falen.
ïegen pijnen en griep. Geschikt voor de gevoeligste maag,
want die wordt beschermd door het bestanddeel Chefarox.
SINGAPORE (UPI) De autoriteiten
van Jesselton, een stad op Brits Noox-d-
Bornea, hebben de R.A.F. in Singapore ge
meld, dat op een rif voor de kust aanwij
zingen zijn gevonden dat bemanningsleden
van een sinds een week vermist Engels
vliegtuig daar, na de vermissing van hun
toestel, korte tijd verbleven hebben. Men
houdt er rekening mee dat deze mensen
binnenkort gevonden zullen worden.
Het vliegtuig in kwestie, een „Shackle-
ton" van de zeereddingsdienst, was de vo
rige week uitgezonden om te zoeken naar
Gen groep militairen uit een landingsboot
die vermist werd. Te Singapore werd van
de Shackleton een bericht opgevangen,
volgens hetwelk de vermiste mannen ge
vonden waren. Vermoedelijk is net vlieg
tuig, toen het in de nabijheid van de man
oen een landing maakte, verongelukt.
(Van onze correspondent in Bonn
In het proces in Bonn tegen de beulen
van het voormalige concentratiekamp
Sachsenhausen, de ex-S.S.'ers Sorge en
Schubert, kwam gisteren de moord op
10.800 Russische krijgsgevangenen ter
sprake, die in 1941 in vier weken is ge
pleegd. Na deze „actie" kregen Schubert
en zijn medewerkers het oorlogsverdien-
stekruis en een bijzonder verlof op het
Italiaanse eiland Capri. De Russische
krijgsgevangenen werden vermoord uit
wraak voor het doden van Duits krijgs
gevangenen door het Russische leger, het
geen men destijds in Duitsland als een
vaststaand feit aannam. Er werden in het
kamp fusileringsbarakken gebouwd. De
doodgeschoten Russen werden in ovens
verbrand.
In antwoord op de vraag van de offi
cier van justitie wat hij destijds gedacht
had bij deze moordpartij, antwoordde Sor
ge „Niets". Hij ontkende aan de „actie"
te hebben deelgenomen. Hij zei er wel al
les van geweten te hebben.
Schubert, die tot dusverre alles ontkend
heeft vertelde ook hoe de fusillering in
haar werk ging. Onder luide marsmuziek
van grammofoonplaten werden de gevan
genen een voor een naakt tegen een meet
lat gezet. Door een verstelbaar gat in de
meetlat werden zij in het achterhoofd ge
schoten via een gleuf in de muur. Schu
bert gaf toe enkele malen Russische
krijgsgevangenen te hebben doodgescho
ten. Na elke moordpartij werd er voor de
S.S.'ers een feestmaal aangericht.
Over zijn verantwoordelijkheid zei Schu-
bei-t: „Ik heb op bevel gehandeld. Ik was
maar een klein mannetje..." Wel zei hij
in te zien onrecht te hebben gepleegd. Des
tijds, zo zei hij tenslotte, was ik van de
juistheid van het systeem overtuigd.
Advertentie
(Van onze reisredacteur)
ALGIERS, december. De chauffeur, die mij naar het vliegveld reed een
goede vijftiger en 'een net geklede, oppassende huisvader zo te zien sprak
vloeiend Frans, maar zijn donkere haar krulde een beetje boven zijn blanke,
intelligente, gezicht. Was hij Fransman of Algerijn? „Algerijn meneer, honderd
percent. En ik heb het geweten. Ik ben pas een paar maanden vrij. Ik heb een
jaar in een interneringskamp gezeten. Ik werd ervan verdacht een F.L.N.-
terrorist in mijn taxi vervoerd te hebben. Best mogelijk trouwens. Ik kan toch
niet aan iedere passagier vragen of hij lid is van het F.L.N.? Als hij het is, zegt
hij het toch niet. Maar goed, ik ben vier dagen lang verhoord. En gemarteld
natuurlijk. Nee, niet de badkuip, maar wel de elektriciteit en de fles. En daarna,
zonder vorm van proces, een jaar in het kamp. Voordat ik erin ging, was ik géén
nationalist, ik had. het druk genoeg om mijn gezin van acht personen te onder
houden. Maar nu ben ik wél nationalist. Toen ik uit het kamp kwam, was mijn
taxi weg en mijn gezin heeft een jaar honger genaa. smerige oorlog. Als
Ferhat Abbas en De Gaulle maar eens onder vier ogen konden praten. Weet u,
wij Algerijnen vinden De Gaulle een eerlijke man. Op de dag van het referendum
heb ik mijn hele familie opdracht gegeven hun „ja" aan De Gaulle te geven.
Maar net toen wij naar het stembureau wilden gaan, kwamen de parachutisten.
„Stemmen", brulden ze en haalden ons het huis uit. Zij hebben mijn 75-jarige
moeder voortgeduwd. Ik zei: „Doe geen moeite heren. Wij stemmen „ja". Niet
voor u weliswaar, maar voor De Gaulle". De Gaulle is onze laatste hoop voor
vrede in Algerije, maar de Fransen hier saboteren hem. Wat een probleem.
Ik ben nationalist, maar ik wil niet dat de Fransen hier weggaan. Dat zou een
economische ramp geven. Wij moeten een nieuwe band met Frankrijk vinden,
wederzijds belang en wederzijds respect. Wij kunnen niet zonder elkaar. Maar
al wat ik zie is marteling en haat en bloed en geschreeuw. En het ziet er naar
uit alsof het nog wel even duren zal ook."
Een uur later zat ik in het vliegtuig en
het gemartelde Algerije gleed onder mij
weg in het donker van de Afrikaanse
nacht met al zijn tragische conflicten.
Met zijn miljoen Fransen, voor wie Alge
rije sinds generaties een vaderland is ge
worden en die nu in dubbele doodsangst
verkeren, bang voor het rijzend getij
der mohammedanen, bang door Frank
rijk in de steek gelaten te worden. Met
zijn tienduizenden Algerijnen in de gevan
genkampen, die men de buitenlandse jour
nalisten niet wil laten zien. Met een bevol
king, die leeft tussen hamer en aanbeeld
van terreur en contra-terreur. „Ahmed de
muzelman", zei een Franse majoor tegen
mij „zaagt 's nachts onze telefoonpalen
door op order van het F.L.N., dat hem an-
ders de hals afsnijdt. Overdag komen wij
hem halen om weer nieuwe telefoonpalen
te plaatsen en 's nachts zaagt hij ze weer
om. Zo werkt hij dag en nacht. Het is
maar goed, dat de arme kerel af en toe
een maand rust in de gevangenis krijgt,
wanneer hij 's nachts door onze patrouil
les betrapt wordt". Deze majoor zag de
ki-ankzinnige ironie van de situatie. Een
parachutisten-kolonel hield zich niet met
zulke overwegingen bezig. Zijn motto was
„Niet pi-aten, maar schieten". Heel een
voudig: „Paff et le type est par terre"
(„Paf en de vent ligt op de grond"). Het
vervelende is dat er zoveel Algerijnen zijn.
Men kan moeilijk negen miljoen keer
„paf" doen.
Wat kan men wèl doen? „De Gaulle is
onze enige hoop", zei de taxi-chauffeur,
die met zijn korte vei-haal de Algerijnse
tragedie zo juist had gekarakteriseerd, dat
men mèt De Gaulle zou wensen, dat ge
matigde nationalisten zoals hij in het nieu
we Franse parlement zouden zetelen.
Biedt die in De Gaulle belichaamde hoop
veel uitzicht op een spoedige regeling?
Men moet vrezen van niet. De Gaulle's po
ging om via een handige politieke ma
noeuvre eerst een wapenstilstand met het
ï.L.xn. ie öereiiteh, e«» Térvolgsr." "i* vrije
verkiezingen een Algerijnse gesprekspart
ner te construeren, is helaas op een totaal
échec uitgelopen. Het Algerijnse conflict
is terug in de oude impasse. Men kan het
niet oplossen zonder met het F.L.N. te pra
ten, maar men kan niet met het F.L.N.
praten zonder een nieuw conflict in Frank
rijk zelf te scheppen. Zeker heeft De Gaul
le meer armslag dan ooit een Franse rege-
ring vóór hem heeft gehad, maar die arm
slag is niet onbeperkt. De Fi-anse legerlei-
ding, bezeten door de gedachte van „ein
delijk een overwinning", zal ook van hem
geen „abandon" - geen in de steek laten -
gedogen, de passieve weerstand die zij De
Gaulle's beleid in Algerije biedt, spreekt
duidelijke taal.
De uitslag der Franse verkiezingen, een
golf van nationalisme uitdrukkend, be-
perkt die armslag verder. Kan De Gaulle
buiten het blok van 71 „vrij verkozen"
Algerijnse afgevaardigden om met het
F.L.N. te onderhandelen? Kan hij buiten
het F.L.N. om het Algerijnse probleem
met die afgevaardigden oplossen? Het
ziet er niet naar uit. Bovendien loopt De
Gaulle's beschikbare tijd ten einde. Over
enkele weken zal hij president van Frank
rijk zijn, het is een open vx-aag of de arbi
terspositie van dat presidentschap hem in
staat zal stellen naast de passieve weer-
stand van de legerleiding in Algex-ije, ook
nog de passieve weerstand van Soustelle
en de zijnen in regering en pax-lement te
overwinnen.
In Frankrijk is de gedachte aan de
„grands ensembles", de grote gemeen
schappen, aan de orde van de dag. Móar
het zijn vooralsnog grote woorden. Van
de toch al moeilijk verwezenlijkbare Eur-
afrika-gedachte kan niets komen, wan
neer Frankrijk niet eerst het Algerijn
se probleem tot oplossing brengt. Nu De
Gaulle's politieke aanpak van het pro
bleem is mislukt, lijkt hij een economi
sche benadering te willen wagen. „Wan
neer de Algerijnen een menswaardig be
staan wordt verzekerd en de oorzaken van
de rebellie worden opgeheven, zal het
vraagstuk uit de wereld zijn". Zonder de
stoutmoedigheid van De Gaulle's vijftien
jarenplan voor Algerije 'in twijfel te trek
ken. zonder het belang van de grote eco-
nomiav.h* nrojecten, de olie- en de gas-
Onze reisredacteur W. L. Brugsma
besluit met het nevenstaande artikel
zijn reportage over Algerije. Wij her
vatten hierna de publikatie van zijn
tijdelijk afgebroken artikelen-serie
over de .Franse gebieden in Zwart
Afrika,
bronnen van de Sahara, het staalcomplex
van Böne, te verkleinen, moet men ten
eerste afwachten of Frankrijk de economi
sche taken die het niet alleen in Algerije,
maar ook in Afrika en Europa op zich
neemt, zal kunnen volbrengen, ten twee
de vaststellen dat een vrede in Algerije
niet kan wachten op de ver in het ver
schiet liggende sociaal-economische ge
lijkstelling van Algerije met Frankrijk en
ten derde: zeggen dat de oorzaken van de
rebellie niet alleen op het sociaal-economi
sche maar zeker ook op het politieke vlak
liggen. Ook de integrationist Abdessalem
zegt: „De Algerijn wil niet meer alleen
genoeg te eten hebben. Hij wil ook dat men
de hoed voor hem afneemt".
Het is in Parijs geen geheim, het is
trouwens ook geen wonder, dat De Gaulle
dodelijk vermoeid is, bijna aan het eind
van zijn lichamelijke en geestelijke krach
ten lijkt. Het onoplosbaar lijkende pro
bleem, dat voorlopig beslissend is voor
Frankrijk's politieke toekomst, is daar
een van de voornaamste oorzaken van.
Beslist het alleen over Frankx-ijks toe
komst? De Gaulle heeft op zijn jongste
reis langs de onlangs in exploitatie geno
men bodemschatten van Algerije en de
Sahara denkbeelden ontwikkeld die niet
ontbloot zijn van grandeur. „De Sahara
sleutelstelling voor de band tussen het
Middellandse-zeegebied en tropisch Afri
ka.. Euroafrika.. band tussen oost en
west".
Hoe men het keert of wendt, men kan
pas beginnen het Algerijnse probleem op
te lossen, wanneer de wapens zwijgen.
Dat veronderstelt onderhandelingen met
de voorlopige Algerijnse regering van Fer
hat Abbas. Die kunnen voor Frankrijk al
leen aanvaardbaar worden gemaakt, wan
neer Frankrijk voor hetgeen het in Alge
rije geeft, elders iets terugkrijgt. Met
andere woorden: een autonoom Algerije
met Tunesië en Marokko verenigd in een
federale „Maghreb", die op zijn beurt
deel uitmaakt van de Franse gemeen
schap. Die gemeenschap zal dan moeten
uitgroeien tot een werkelijke confederatie
van vrije en gelijke staten of tot een
Frans Gemenebest, een ontwikkeling die
trouwens ook in Frans Zwart Afrika
binnen korte tijd noodzakelijk zal blijken.
In die richting, en in die richting alleen,
zal Frankrijk zijn voortgezette aanwezig
heid in Noord- en in Zwart Afrika kunnen
zoeken. En d a n wordt het tijd over Eur-
afrika te gaan spreken.
LUEMBURG (Reuter en AFP) De po
gingen van de christen-democratische pre
mier van Luxemburg, Pierre Frieden, om
de kabinetscrisis op te lossen, hebben geen
resultaat opgeleverd. In politieke kringen
is men over het algemeen van oordeel dat
het parlement binnenkort zal worden ont
bonden.
De crisis ontstond doordat de socialisten
besloten de coalitie met de christen-demo-
cx-aten, die zij vier jaar geleden hadden
aangegaan, te verlaten nadat een motie
van de liberale oppositie tegen een socia
listische minister met steun van de chris
ten-democraten was aanvaard.
De Nederlandse Toonkunstenaarsbond
heeft zijn leden en andere georganiseerde
Nederlandse musici opgewekt geen mede
werking te verlenen aan het maken van
opnamen voor Franse maatschappijen,
die grammofoonplaten en geluidsbanden
vervaardigen. Sedert 3 december boycot
het Franse „Syndicat national des artistes
musiciens" deze maatschappijen. Het eist
namelijk verhoging der tarieven met tien
percent en een verbod om zonder betaling
meer dan een keer van gemaakte opna
men gebruik te maken. De Franse orga
nisatie heeft thans ook buitenlandse col
lega's verzocht zich solidair te verklaren.
Bij deze actie zijn zowel artiesten uit de
klassieke muzieksector als de amusements-
muzieksector betrokken. De filmmaat
schappijen hebben aldus het bestuur
van de N.T.B. de eisen reeds ingewilligd
De Internationale Federatie van Musici
heeft evenees een bex-oep gedaan op
alle musici ter wereld om zich bij deze
boycotactie aan te sluiten.
Tram
In Amsterdam rijdt een geweldig voer
tuig door de straten. In de koude, consta
terende taal van het bedrijf heet het „drie
delig-tramstel", in mijn oververwarmde
verbeelding zie ik het, eerder dan als een
elektrotechnisch wonder, als een man-
etend reuzen-insect, een ijlend monster,
een voorwereldlijke rups. Drie-en-twintig
meter lang is dit glijdend reptiel, dat ruim
tweehonderd mannen, vrouwen en kin
deren inslikt, om die weer bij stukjes en
beetjes uit zijn ingewand los te laten.
Om dit verschijnsel nuchter en op z'n
twintigste-eeuws te bezien: het is ge
ïntroduceerd met de schaamteloos-open
hartige erkenning: „deze tram heeft 45 zit
plaatsen en ongeveer 160 staanplaatsen".
Uit deze nuchtere mededeling ziet ge
duidelijk hoezeer de voortschrijdende tech
niek, de snelheid en de efficiency de moei
zaamheid en het ongemak verhogen.
Nog geen kwart eeuw geleden was staan-
in-de-tram een uitzonderlijk ongemak. Het
was toen gewoon dat iedere trampassa
gier een zitplaats had; alleen bij bijzondere
drukte was een kleine minderheid tot staan
gedwongen. Nu is staan de gewone
positie geworden en zitten een uit
zonderlijk voorrecht voor de minderheid.
Zo wordt alles sneller en praktischer,
doch tevens ongemakkelijker, bezwaar
lijker en met minder egards voor de in
dividuele mens.
Het is een merkwaardig verschijnsel,
waartegen ge u bepaald niet moet ver
zetten en waar ge ook niet tegen moet ar
gumenteren omdat het onverbiddelijk en
onverbrekelijk inherent is aan de tijd.
Wie zich tegen de tijd verzet, verzet zich
bij voorbaat tevergeefs en is derhalve op
z'n sierlijkst een Don Quichot en op z'n
plompst een domoor.
Deze drie-delige staantram is een ty
perend bijverschijnsel van de massale en
steeds massaler wordende vervoerscon-
sumptie, waarbij men het gemak en de
vermoeienis der consumenten als factor
moet laten varen om aan deze consumptie
te kunnen voldoen. Zo is de toeristenin
dustrie tot allerlei spitsvondigheden ge
komen, die het reizen voor miljoenen men
sen mogelijk maken, die vroeger aan reizen
alleen maar konden dénken hetgeen
zonder twijfel een sociale vooruitgang van
de eerste (en daarom zeer verheugende)
orde is, doch die zijn onvermijdelijke in.
conveniënten met zich meebrengt, niet
alleen ten opzichte van de autobus, doch
ook van de boot en het vliegtuig, die alle
behaaglijkheid in vrijwel letterlijke zin
over boord hebben geworpen ten gerieve
van de aantallen passagiers, kilometers en
uren.
Nu gaat ook de tram in hetzelfde spoor-
van-de-tijd rijden.
Ge zult er sneller komen, maar onge
makkelijker, onbehaaglijker en vermoeien
der.
Elias
Advertentie
VenhcJc (25)
NEW YORK (Reuter) George F. Ken
nan, een vroegere Amerikaanse ambassa
deur in Moskou, heeft in een artikel in het
Amerikaanse tijdschrift „Fox-eign Affairs"
verklaard, dat de huidige crisis om Ber
lijn mogelijk een laatste kans voor het
Westen zal zijn om de gehele Duitse kwes
tie weer aan de orde te stellen, in een po
ging haar uit de wereld te helpen. Het Rus
sische voorstel inzake Bei-lijn is volgens
hem een duidelijk teken dat het daax-voor
volgens Moskou hoog tijd wordt.
Kennan dringt opnieuw aan op aanvaar
ding van zijn „losmakingsplan", dat hij
vorig jaar in een serie lezingen voor de
B.B.C. heeft uiteengezet. Toen verklaarde
hij dat de westelijke positie in Berlijn niet
gezond en niet veilig was en hij noemde
de toekomst van Berlijn van vitaal belang
voor de toekomst van Duitsland als ge
heel. Na deze lezingen is een intensief in
ternationaal debat over Kennan's sugges
tie gevoerd. Hij beweert, dat, als dit de
bat tot een algemene opheldering van de
standpunten en een soepeler westelijk
standpunt heeft geleid, de westelijke kan
selarijen nu in een betere positie zouden
verkeren om de moeilijke en gevaarlijke
kwesties te behandelen die Kroesjtsjev
heeft opgeworpen.
Nonchalant
Volgens Kennan moet een aantal princi
piële westelijke opvattingen, in het licht
van de huidige crisis, worden herzien. Al-
lereerst is het argument aanvechtbaar dat
Russen zich niet kunnen veroorloven hun
troepen uit Oost-Duitsland en de satelliet-
landen terug te trekken. Kennan meent
dat het in het belang van vele Oost-Euro
peanen, zowel communisten als niet-com-
De vice-premier en landbouwminister
van Nieuw Zeeland, de heer Clarence F.
Skinner is voor een driedaags bezoek in
Nederland aangekomen. Hij zal onder
meer het vraagstuk bespreken van de Ne
derlandse emigratie naar Nieuw Zeeland.
Er is destijds een overeenkomst tussen
beide landen gesloten, waarbij de rege
ring van Nieuw Zeeland de kosten van een
bepaald percentage van het aantal van
2000 jaarlijkse emigranten voor haar reke
ning nam. Het quotum van 2000 Neder
landers zou men in Nieuw Zeeland willen
verlagen.
Daar Nieuw Zeeland beschikt over vol
doende steenkool, maar kunstmeststoffen
moet invoeren overweegt de regering een
stikstoffabriek te stichten. In verband met
dit plan zal minister Skinner een studiebe
zoek brengen aan de chemische bedrijven
van de staatsmijnen in Geleen.
Voorts zal de Nieuwzeelandse bewinds
man de Fokkerfabrieken op Schiphol be
zichtigen en een vlucht met de „Friend
ship" maken.
munisten, is, dat zij vallen onder het plan
voor een militair uitgedunde zone in Euro
pa. Het is niet toevallig, zo schx-ijft hij, dat
het plan-Rapacki uit Polen komt en men
kan zich afvragen of het wijs of nodig was
dat het Westen dit initiatief nonchalant
van de hand wees.
Volgens Kennan moet men de mogelijk
heid onder de ogen zien, dat de notawisse
ling ingeleid door Kroesjtsjev's voorstel in
zake Bex-lijn, er de oorzaak van zal zijn
dat de gehele kwestie afmetingen aan
neemt die verschillen van alles wat men
tot op heden heeft gekend. Als dat zo is,
zal het dubbel belangrijk zijn dat de wes
telijke positie op dit bijzonder belangrijke
ogenblik werkelijk zeer liberaal en plooi
baar is, met een bereidheid tot compro
missen waar die toelaatbaar zijn en een
bereidheid om kleinere risico's te nemen
ter vermijding van grote, aldus Kennan.
Advertentie
Stelt u zich het gezicht eens voor van degene,
die u zo lief is, als u komt met een
WERKELIJKE KERSTVERRASSING
in de vorm van een
De 1959 modellen zijn uit voorraad leverbaar
Prijzen resp. vanaf 4490.- en 5745.-
Telefoon 12138 en 15056
De a van het woord ladder had oor
spronkelijk de klank ai. In Friese
dialecten ging deze ai in a over, in
Frankische en Saksische in ee. Dat is
de verklaring van het feit dat naast
het woord ladder het woord leer voor
komt. Het uithangbord van de Benne-
broekse herberg De geleerde man ver
toont dan ook een man wiens hoofd
tussen de sporten van een ladder be
klemd zit.
Het woord ladder is verwant met
het werkwoord leunen en dit is weer
familie van het Griekse klino: ik leg
(iets tegen iets anders) aan, ik buig
(iets). Vandaar komen we weer terecht
bij het Griekse climax dat wij gebrui
ken voor: klimming, stijging in figuur
lijke zin.
In het woord ladder zijn dus ver
enigd de begrippen: scheefstaan, tegen
iets aanleunen en ergens tegen op
klimmen. i
