Weg en wiel
Is werkstaking geoorloofd
Mensen in Amerika
7
INDONESISCH BLAD WIL BEHOORLIJKE REGELING
Moeder
NEW ENGLANDER
hoofdpijn
Zonneweg" door Italië
AUTOMATISCH
DROOMWAGEN
De defensie van
Nieuw-Guinea
WOENSDAG 13 MEI 195 9
9
INDRUKKEN VAN
EEN RONDREIS
DOOR DE V.S.
Drie jaar geëist tegen
sportauto-ontwerper
W is seis vervalst om aan
geld te komen
Pleidooi van mr. Luns voor
de kleine NAVO-landen
Experimentele kernreactor
in Delft over twee
jaar gereed
A. P. M. van Roov in Biak
overleden
6g8-
735-
voor Nederlands eigendom
Afhankelijk van papoea's
en Australische hulp
Voor hel tere
Baby-huidje
"BABYDERMM?
Akkoord met Bonn over
sociale uitkeringen
Politie stond inbrekers
op te wachten
Werkstaking is een typisch machtsmid
del, dat niet op de wet steunt. Ons Bur
gerlijk Wetboek kent geen stakingsrecht.
Het ontbreken van een wettelijke regeling
heeft ten gevolge dat de rechter moet be
slissen, in hoeverre hij een staking mag
beoordelen. Mag hij ook rekening houden
met de achtergrond en de motieven van
een staking? Deze vraag kan zich voor
doen, wanneer de rechter moet uitmaken,
of een staking voor de werkgever een drin
gende reden tot onmiddellijk ontslag op
levert.
In een vonnis van 29 maart 1940 over
woog de rechtbank te Rotterdam, dat de
al of niet rechtmatigheid van een staking
alleen wordt bepaald door de vraag, of
de arbeid is gestaakt met inachtneming
van de opzeggingstermijn. In de motieven
en de gerechtvaardigheid der staking,
met andere woorden in de mérites van het
conflict, heeft de rechter niet te treden.
Een staking dient steeds als een dringen
de ontslagreden voor de werkgever te
worden beschouwd, als de opzeggingster
mijn niet in acht is genomen, aldus de
rechtbank.
In een later vonnis nam de kantonrech
ter te Leiden wél de achtergrond van een
staking in zijn overwegingen op. De kan
tonrechter achtte geen dringende ontslag
reden voor de werkgever aanwezig, om
dat hij door zijn onredelijke handelwijze
de staking geprovoceerd had.
Soms richt de werkgever zich tot de
rechter met het verzoek de stakende werk
nemers te bevelen het werk te hervatten
op verbeurte van een dwangsom voor iede
re dag, dat niet aan het bevel wordt vol
daan. In een zodanige procedure voor de
president van de rechtbank te Amster
dam stelde een werknemer zich op het
standpunt, dat hij niet tot nakoming van
de arbeidsovereenkomst kon worden ver
oordeeld. Naar zijn mening was ontslag
op staande voet de enige maatregel, wel
ke de werkgever tegen hem kon nemen.
De president wees evenwel op de alge
mene regel van het verbintenissenrecht,
welke de schuldeiser het recht geeft van
de nalatige schuldenaar diens prestatie te
vorderen. Hij zag niet in, waarom dat
recht niet zou toekomen aan de werkge
ver, indien de arbeider aan zijn hoofdver
plichting, de bedongen arbeid te verrich
ten, niet voldoet. De president gaf toe, dat
het Burgerlijk Wetboek andere sancties
op het niet verrichten van de bedongen
De straat in Boston waar John Need-
ham's huis in staat, lijkt sterk op een
strat in Londen niet op een speciale
straat in Londen, maar op wel vijfhonderd
straten in de Britse hoofdstad. Het is een
nauwe straat met smalle huizen, elk van
drie verdiepingen hoog, elk met zware
houten deuren en daarop bevestigd een
helder gepoetste koperen deurklopper. De
straat is wat slordig geplaveid met oude,
gladgereden kinderhoofdjes en er blijft
niet veel ruimte over als er een moderne
Amerikaanse auto door gaat glimmend
en geruisloos als een kolossaal anachro
nisme.
John Needham zelf is geheel Ameri
kaans, hoewel hij niet weinig trots is op
het feit dat zijn Engelse voorouders al 300
jaar geleden naar Amerika emigreerden.
Deze oudei-dom van Amerikaanse status
geeft in dit land een zekere waardigheid.
Een zekere deftigheid ook wel, hetgeen
Where the Lowells speak only to Cabots
bijzonder merkbaar is
hier in Boston en in
de omliggende staten
van New England. Er
bestaat een moeilijk
vertaalbaar liedje
over Boston, dat de
volgende regels be
vat: „Here's to dear
old Boston Home of
the bean and the cod
And the Cabots speak only to God". De
Lowells en de Cabots zijn prominente fa
milies in het uitgebreide society-leven van
Boston.
Maar John Needham is geneigd zelfs op
de Cabots neer te kijken. Hij beschouwt,
zoals alle Bostonians trouwens, zijn stad
als het centrum van de wereld en de fa
milie Needham als de belangrijkste in dat
centrum. Hij is overigens een aardige man,
die met duidelijke kennis van zaken over
zijn stad kan vertellen in het bijzonder
over de revolutie, die hier in 1775 begon.
Hij weet ook precies welke rol de Need-
hams in die revolutie gespeeld hebben.
Maar hij kan even enthousiast worden
over de architectuur van dc nieuwe ge
hoorzaal van hel Massachusetts Institute
of Technology in Cambridge, een voorstad
van Boston aan de overkant van de rivier
de Charles. In dat Cambridge is ook Har
vard University gevestigd, een van de oud
ste en bekendste in Amerika een wat
verwarde verzameling niet erg mooie ge
bouwen rondom vele hectaren park-
gronden.
Deze oude Bostonian had mij, al voor ik
naar Boston kwam, verteld dat zijn stad en
de omgeving ervan niet vergelijkbaar zijn
met de rest van Amerika. Hij heeft gelijk.
New England is in elk geval geheel anders
dan de overige delen van de Verenigde
Staten aan de Atlantische Oceaan. Het is
kennelijk ouder, het doet hier en daar
Europees aan en op vele andere plaatsen
geeft de „colonial" architectuur van de
huizen en openbare gebouwen een apart,
charmant effect aan wat anders slechts
gewone Amerikaanse dorpjes en steden
zouden zijn.
Maar het meest verschillen toch de men
sen in New England van de andere Ameri
kanen. Zelfs de honderdduizenden Ita
lianen en Ieren, die zich hier in de laatste
honderd jaar hebben gevestigd, hebben
zich de specifieke karaktertrekken en het
accent van de New Englander aangemeten.
En de dominee van de Unitarian kerk in
Quincy (een ander voorstadje van Boston),
die van Hollandse afkomst is, vertelt met
een vriendelijke trots over het feit, dat er
twee vroegere presidenten van de V.S.
(John Adams en diens zoon John Quincy
Adams) in zijn kerk begraven liggen. John
Needham weet daar nog aan toe te voegen,
dat zijn overgrootvader eens gebrouilleerd
is geweest met John Quincy Adams' gezin.
Het zijn rustige, zelfverzekerde mensen
hier in Boston, vriendelijk, en duidelijk
gehard door het leven in een ruw, vaak
koud klimaat. Ze zijn gefascineerd door de
historie van hun eigen stad zelfs als ze
e.' niet zo nauw aan verbonden zijn als
John Needham.
E. Romayn
arbeid stelt. Maar deze bepalingen slui
ten geenszins de toepasselijkheid van de
algemene regel uit.
De werknemer voerde nog aan, dat sta
ken door ambtenaren en spoorwegperso
neel strafbaar is. Hieruit leidde hij af, dat
andere werknemers een recht op staking
hebben. Maar de president was geen sta
kingsrecht bekend. Hij beval de werkne
mer, die inmiddels aan het werk was ge
gaan, zijn werk te blijven verrichten, tot
dat hij een ontslagvergunning mocht heb
ben gekregen.
Enige heiers in Amsterdam voerden een
langzaam-aan-actie. De werkgever ver
zocht de president van de rechtbank te
Amsterdam hun te bevelen de arbeid in
volle omvang te hervatten. De heiers
betoogden, dat hun loon voorheen tegen
een bepaalde prijs per geheide paal be
rekend werd, waarbij hun eigen belang
meebracht een zo hoog mogelijke presta
tie te leveren. Deze prestatie kan echter
niet meer verlangd worden als uurloon
werd berekend. Dus zou het hun binnen
de grenzen van de goede trouw vrij staan
hun prestatie te verminderen.
De president overwoog echter, dat dit
verweer zijn doel voorbij schoot, omdat
de werkgever niet een meer dan normale
prestatie verlangde. De heiers voerden
nog aan, dat hun veroordeling tot moei
lijkheden zou kunnen leiden, omdat niet
vaststond, wat een normale arbeidspres
tatie inhield. Doch de president merkte
op, dat het de heiers toch duidelijk moest
zijn, dat hiermede bedoeld werd, dat zij
de hun door de werkgever opgedragen
werkzaamheden naar diens voorschriften
op de best mogelijke wijze dienden te ver
richten, zoals was omschreven in de voor
hen geldende loonregeling. Aldus werden
de heiers conform de eis van de werkge
ver veroordeeld.
Een werknemersorganisatie had haar
arbeiders opgedragen het werk neer te
leggen, tenzij de betreffende werkgever
bepaalde looneisen zou inwilligen. Deze
looneisen waren niet goedgekeurd door
het College van Rijksbemiddelaars. De
werkgever dagvaardde de vakorganisa
tie voor de president van de rechtbank te
Rotterdam. Deze overwoog, dat de sta
king reeds onrechtmatig was, omdat zij
in strijd was met de verplichting van de
werknemer om de bedongen arbeid te ver
richten. In dit geval was de staking te
meer onrechtmatig, omdat zij de strek
king had van de werkgever iets gedaan
te krijgen wat hem bij wettelijk besluit
verboden was.
Voor die onrechtmatige handeling zijn
niet alleen de stakers zelf aansprakelijk,
doch bovendien zij, die op de staking heb
ben aangedrongen of deze hebben bevor
derd. Ook deze handeling is immers in
strijd met de wijze, waarop men zich in
de maatschappij behoort te gedragen. Met
deze motivering gaf de president aan de
bestuursleden der vakorganisatie bevel
onverwijld haar leden-werknemers aan te
zeggen, dat het werk hervat moest wor
den.
In de zomer van 1958 aanvaardde het
congres van de Internationale Transport
arbeidersfederatie te Amsterdam een re
solutie tot het voeren van een algemene
actie tegen schepen, die onder goedkope
vlag varen. Ter uitvoering van deze reso
lutie organiseerden enige vakbonden een
boycot van deze schepen, waartegen de
werkgevers in het geweer kwamen.
De president van de rechtbank te Am
sterdam overwoog, dat de Nederlandse
rechtsorde niet toelaat, dat een contract
partij zich van haar verplichtingen ont
slagen zou kunnen achten op grond van
resoluties van internationale vakorgani
saties. Het deelnemen van de havenarbei
ders aan de boycotactie leverde derhalve
tegenover hun werkgevers wanprestatie
op. En het opwekken tot wanprestatie
moet in het algemeen als een onrechtma
tige daad worden beschouwd. Aldus wer
den de vakbonden veroordeeld de stakings
aanzegging in te trekken en zich te ont
houden van elke financiële steun aan de
staking.
De president van de rechtbank te Rot
terdam gaf echter een geheel andere uit
spraak over de betreffende boycotactie.
Hij overwoog dat er omstandigheden
denkbaar zijn, waarin van de arbeider
niet kan worden gevergd, dat hij zijn ar
beid zal verrichten. Een dergelijke om
standigheid achtte de president hier aan
wezig. Nu door werknemersorganisaties
in internationaal verband een groot
scheepse actie was opgezet om het mis
bruik van de zo genoemde „goedkope
vlaggen" te signaleren en te bestrijden,
kon van de arbeidersleden van deze or
ganisaties niet worden gevergd, dat zij
door het verrichten van bepaalde arbeid
deze actie zouden tegenwerken. De pre
sident nam ook in aanmerking, dat de ac
tie niet noodzakelijkerwijs tot aanzienlij
ke schade voor de werkgevers behoefde
te leiden. Met deze overwegingen beslis
te de president, dat hier niet van wan
prestatie van de arbeiders en evenmin
van een onrechtmatige daad van de vak
organisaties kon worden gesproken. Het
vonnis werd door het gerechtshof te
's Gravenhage bekrachtigd.
Deze tegenstrijdige vonnissen tonen de
noodzaak aan van een nadere wettelijke
regeling. Werkgevers en werknemers heb
ben er belang bij te weten, waar zij aan
toe zijn.
Merkwaardig is tenslotte, dat het „Bui
tengewoon Besluit Arbeidsverhoudingen
1945" de positie van de werkgevers bij een
staking in hoge mate versterkt heeft. Op
grond van dit besluit hebben de werkge
vers de hierboven omschreven acties te
gen stakers en vakverenigingen kunnen
voeren. Ingevolge dit. besluit is het im
mers verboden een arbeidsverhouding te
beëindigen zonder toestemming van de
directeur van het Gewestelijk Arbeidsbu
reau. Als dit verbod vervalt, zouden de
werknemers hun diensverband met in
achtneming van de voor hen geldende op
zeggingstermijn kunnen beëindigen en al
dus op rechtmatige wijze in staking gaan.
Mr. C. A. baron Bentinck
Drie jaar gevangenisstraf heeft de offi
cier van Justitie bij de Haagse rechtbank
geëist tegen de 32-jarige Haagse autohan
delaar L. J. van B., de ontwerper van de
Citeria-sportwagen, die in november was
gearresteerd wegens manipulaties met
valse wisselbrieven ter waarde van bijna
450.000,De verdachte had een handel
in tweedehands auto's en heeft geprobeerd
een bepaald merk autoscooter uit Zwitser
land te importeren. Dit werd een finan
ciële debacle. Toen is hij begonnen met
het Citeria-project, een onderneming die
veel geld kostte. Toen de Zuid-Hollandse
Bank, die hem krediet gaf, ontdekte dat er
iets mis was, vertelde de verdachte dat hij
het opgenomen geld had gebruikt voor een
geheim project. Daarmee nam de bank
genoegen. De verdachte toonde zijn kre
dietwaardigheid aan met valse wissels op
naam van mensen, die bij de bank goed
bekend waren. De valse handtekeningen
had hij er zelf op gezet.
De officier van Justitie zei dat de dag
vaarding slechts een klein gedeelte bevat
van alle door de autohandelaar gepleegde
feiten. Er was volgens de officier aan de
zaak een romantisch tintje gegeven door
beweringen dat de verdachte uit een soort
bezetenheid voor de Citeria heeft gehan
deld. De officier twijfelde daaraan en
noemde de verdachte een typtsche be
roepsoplichter. Hij eiste een gevangenis
straf van drie jaar.
De verdediger, mr. D. A. J. van den
Oever, betoogde dat de verdachte welis
waar gefaald heeft, maar toch no? heeft
getracht het beste ervan te maken en
eveneens heeft geprobeerd verschillende
mensen, die hem te goeder trouw hebben
geholpen met geld, te vrijwaren voor
schade. 1-Iij legde er de nadruk op, dat de
Zuid-Hollandse Bank zelf de verdachte
attent heeft gemaakt op de mogelijkheid
van het gebruik van wissels en hem zelfs
'n aantal blanco wissels heeft meegegeven.
Da verdachte had zelf de bank op de
hoogte gesteld van de stand van zaken,
omdat hij meende met het Citeria-project
zes a zeven ton te kunnen verdienen,
waardoor alle moeilijkheden uit de weg
zouden zijn geruimd. Nog, nu het project
het eigendom is geworden van de bank,
bestaat de mogelijkheid, dat er wat uit zal
groeien, meende de verdediger, die de
rechtbank verzocht een geringe, zo moge
lijk voorwaardelijke straf op te leggen.
Op 26 mei zal de rechtbank uitspraak
doen.
LONDEN (Reuter) Minister Luns
heeft maandagavond aan een diner van de
„European-Atlantic Group" te Londen ter
gelegenheid van het tienjarig bestaan van
de Noordatlantische Verdragsorganisatie
gepleit voor een vastberaden houding
tegenover de Sovjet-Unie.
Mr. Luns verklaarde dat meer en
breder overleg tussen de bondgenoten met
als resultaat beter gecoördineerde politiek
nodig is om het communistische offensief,
dat een internationaal karakter heeft, met
succes te kunnen weerstaan. Dan is er,
vooral bij de grotere leden van het bond
genootschap, een neiging niet de juiste
aandacht te geven aan de vitale belangen
en vraagstukken van de kleinere landen.
In mijn land, met belangen, verantwoor
delijkheden en vraagstukken niet alleen op
het vasteland van Europa en op het weste
lijk halfrond, maar ook in het Verre Oos
ten, is ons dit, gebrek aan begrip op soms
nogal pijnlijke wijze duidelijk gemaakt.
Minister Luns herinnerde daarbij aan de
gedenkwaardige woorden van oud-minis
ter Dulles: „In een wereld, waarin geen
enkel land alleen kan bestaan, betekent
het onrechtvaardig behandelen van onze
vrienden zelfvernietiging.
Op dezelfde bijeenkomst bracht de Her
tog van Edinburg hulde aan maarschalk
Montgomery als de onlangs gepensioneer
de beschermengel van de NAVO. Zijn be
zoeken aan de Europese hoofdsteden ver
scheurden de rust op elk ministerie van
Defensie, aldus Prins Philip.
Er werden vier mannen aangehouden
die, toen generaal Hans Speidel bij de
Guildhall arriveerde om aan het banket
deel te nemen, een spandoek ontvouwden
met de woorden Ga naar huis, nazi Spei
del. Zij worden vervolgd wegens beledi
gend gedrag.
Advertentie
Neem één of twee "Akkertjes" en
10 minuten later denkt U „weg
pijn". Het lijkt wel toveren. De
verklaring? Die zit in het genees
krachtige micropoeder in die
kleine „ouweldoosjes".
Enige maanden geleden is men in Delft
met de bouw van een Reactorinstituut in
Delft begonnen, dat ten dienste zal staan
van het gehele hoger onderwijs in Neder
land.
Voor de tentoonstelling „het atoom"
werd in 1957 een reactor aangekocht door
het departement van Onderwijs, Kunsten
en Wetenschappen, met de bedoeling de
ze later voor het hoger onderwijs te ge
bruiken.
Daar de reactor slechts geschikt was
voor demonstraties en niet voor experi
menten, moest een geheel nieuw ontwerp
gemaakt worden. Dit werd uitgevoerd
door een ingenieursbureau in overleg
met een aantal medewerkers van de
Technische Hogeschool te Delft. Als in
1961 het instituut in bedrijf wordt gesteld,
zullen deze medewerkers door en door
bekend zijn met de reactor. Ook werd
een nauw contact gelegd met onderzoe
kers op hetzelfde gebied in het buiten
land.
De nieuwe reactor is zo geconstrueerd,
dat een zo groot mogelijke flexibiliteit
verkregen zal worden. Dit is nodig, om
dat de reactorkunde zich zeer snel ont
wikkelt en dus thans moeilijk te voorspel
len is, welke onderzoekingen in de ver
dere toekomst nodig zullen zijn.
De reactor zal worden ondergebracht in
een koepelvormige, gasdichte stalen hal.
In er bij te bouwen laboi'atoria zullen
ongeveer 100 personen werkzaam zijn.
Aan de afscherming van de straling
wordt veel aandacht besteed. In reacto
ren, die kernenergie voor industriële
doeleinden produceren, beschouwt men
deze straling als hinderlijke „bijproduk-
ten". Voor de wetenschap heeft zij echter
grote betekenis. Bij een onderzoekings
reactor zoals die in Delft is juist de ge
produceerde energie het hinderlijke bij-
produkt. Met de gamma- en de neutronen
straling kunnen allerlei interessante on
derzoekingen gedaan worden.
Met behulp van neutronenstraling kan
men kerntransmutaties teweeg brengen.
Zo kunnen er kunstmatig radioactieve
elementen mee worden vervaardigd.
Daar de gammastralen dodelijk voor
bacteriën zijn. zal worden onderzocht of
men in de toekomst hiervan gebruik kan
maken bij het conserveren en steriliseren
van levensmiddelen. Het onderzoek zal
zich met vele van dergelijke aspecten
bezighouden.
In Biak op Nieuw-Guinea is plotseling
overleden de heer A. P. M. van Rooy, be
drijfsleider van dë Nederlands-Nieuw Gui-
nese luchtvaartmaatschappij Kroonduif
n.v. en hoofd van de K.L.M.-vestiging in
Nederlands Nieuw-Guinea.
De heer Van Rooy, die op 3 januari 1906
te Maastricht werd geboren, trad op 1 no
vember 1956 in dienst van de K.I. M. na 'n
eervolle loopbaan bij de militaire lucht
vaart, waar hij de rang van kolonel be
reikte. Tot begin 1959 was hij werkzaam
bij de K.L.M. op Schiphol. Sinds maart
van dit jaar was hij bedrijfsleider van de
Kroonduif op Nieuw Guinea. Het stoffe
lijk overschot zal per vliegtuig naar Ne
derland worden overgebracht.
In Den Helder heeft de chef van de
Marinestaf en bevelhebber der zee-
strijdkrachten, vice-admiraal H. L.
Pröpper, wegens zijn benoeming tot
voorzitter van het comité verenigde
chefs van Staven het commando over
gedragen aan de lot vice-admiraal
bevorderde vlagofficier personeel der
Koninklijke Marine, schout bij nacht
L. Brouwer. Op de brug van de krui
ser „De Ruyter" hield vice-admiraal
Brouwer (links) na de commando
overdracht een toespraak.
99
Niet Duitsland, dat thans over het uitgebreidste autowegennet van Europa
beschikt, maar Italië is de bakermat van deze verkeersaders voor het snelverkeer.
De eerste Italiaanse autostrada werd reeds in de jaren 1923-1925 aangelegd tussen
Milaan en de meren (Maggiore, Lugano en Como), totaal 85 km lang. In 1936
konden de automobilisten in het „land van de laars", wanneer zij althans bereid
waren een penningske tol te offeren, over 500 km autoweg toeren. Het is te be
grijpen, dat deze eerstelingen onder de snel verkeerswegen bij de voortschrijdende
motorisering van het verkeer, met hun twee of drie rijstroken en zonder midden
berm of vluchtstroken, op den duur niet meer voldeden aan de eisen, die men
later aan autowegen stelde. In de laatste jaren voor de tweede wereldoorlog
moesten ze dan ook i-eeds als verouderd
worden beschouwd. In 1955 werd echter
een gigantisch wegenplan in Italië aanvaard,
dat voorziet in de aanleg van 1700 km
nieuwe en in de verdubbeling van 426 km
bestaande autowegen. Het belangrijkste
onderdeel van dit enorme wegenproject is de
aanleg van een 738 km lange autoweg van
Milaan via Bologna, Florence en Rome naar
Napels, welke weg in de lengterichting van
de „laars" als het ware de ruggegraat van
het Italiaanse wegenstelsel zal vormen en
aangeduid wordt met de schone naam Auto
strada del Sole, oftewel Zonneweg. In het
noorden mondt deze weg uit op de belang
rijke verkeersweg Turijn-Milaan-Triëst en in
het zuiden geeft hij aansluiting op de autoweg
Napels-Pompeï, die in 1929 langs de voet van
de Vesuvius werd aangelegd. Voor deze
Zonneweg moeten zeven rivieren worden
overspannen en niet minder dan 63 tunnels
worden gebouwd. Op 19 mei 1956 is men met
dit grootse karwei begonnen en in december
1958 kon het eerste stuk in het noorden, van
Milaan naar Piacenza (53 km), reeds voor het
verkeer worden vrijgegeven. In het begin
van dii jaar kwam het tweede deel, Napels-
Caua (40 km) gereed. Eind 1959 hoopt men het
gehele stuk Milaan-Florence (280 km) klaar
te hebben, eind 1962 het traject Florence-
Orvieto en eind 1963 of begin 1964 het laatste
gedeelte, Orvieta-Rome-Capua. De Zonneweg
krijgt twee gescheiden rijbanen van 7.50 m
breed, een vierstrooksweg dus, met een
groene middenberm van 3 m en vluchtstroken
van eveneens 3 m. waardoor de totale weg-
breedte 24 meter wordt. De weg wordt niet
aangelegd door de staat, maar door een
particuliere maatschappij, die 64 percent van
de gelden fourneert, terwijl de staat 36 per
cent bijdraagt. Deze maatschappij mag dertig
jaar lang tolgelden heffen van 25 tot 250 lire,
dus ongeveer 0,15 tot 1,50, al naar gelang
de lengte van de route en de cilinderinhoud
van de motor. Na deze dertig jaar neemt het
Italiaanse Rijkswegenbureau (ANAS) de
autoweg over. Er komen 58 opritten en af
ritten met tolhuisjes. Bij de tolbaas krijgt
de automobilist een blanco briefje, waarop
het verschuldigde bedrag wordt ingevuld
bij het verlaten van de weg. De gehele auto
weg wordt omheind met hekken van draad.
FLORENCE
MONTEVARCHl
O ORVIETO
f40-®;' ROME
t»
W
CAPUA
NAPELS
ÓEREED
IN AANBOUW
nog niet aan begon wen
Een Engelse firma heeft een elektronisch apparaat ontworpen, dat de lampen
van een auto automatisch aandraait zodra het donker wordt. Deze „Dusklite"
wordt momenteel op de markt gebracht. Het apparaat vraagt weinig stroom en
voorziet speciaal in omstandigheden, waarbij de automobilist zijn wagen bijvoor
beeld bij vol daglicht parkeert en tot laat in de avond ergens wordt opgehouden,
zodat de auto dus zonder licht zou blijven staan. De „Dusklite" draait de lampen
ook weer uit, zodra het licht wordt.
General Motors hebben den volke een nieuwe „droomwagen" laten zien, die een
geheel doorzichtig dak van plastic heeft zonder een enkele dode hoek. Deze kap
wordt automatisch opgelicht bij het instappen en kan, door een druk op een knop,
onder het kofferdeksel worden opgeborgen. Ook de deuren zijn van een originele
constructie. Men drukt maar weer op een knopje en dan bewegen ze zich enkele
centimeters buitenwaarts: daarna kan men ze naar achteren openschuiven. Het
belangrijkste nieuwtje bevindt zich echter in de twee grote neuskegels vóór aan
de wagen. Ze bevatten elektronische waarnemingstoestellen. Deze signaleren
iedere naderende wagen of hindernis door een verklikkerlicht en een geluids
signaal, waarvan de toonhoogte toeneemt naarmate men dichter bij de hindernis
komt. Wie meent, dat het met zo'n gesloten koepeldak lastig zou worden om iemand
naar de weg te vragen, vergist zich. Met behulp van een geluidsinstallatie kunnen
de inzittenden praten met iemand die buiten de wagen staat zonder het dak te
openen. Deze „droomwagen" is reeds de 38ste experimentele wagen van General
Motors sinds 1938.
SURABAJA (UPI) Het in Surabaja
verschijnende dagblad „Harian Umum"
heeft er bij de Indonesische regering op
aangedrongen een beslissende oplossing
te vinden voor de kwestie van de nationa
lisatie van Nederlandse eigendommen in
Indonesië. Nu Indonesië in de eerste ron
de een overwinning heeft behaald ten aan
zien van de Nederlandse aanspraken op de
naar Bremen verscheepte Indonesische ta
bak „moeten wij een beslissende oplossing
voor de kwestie vinden." Het ging eerst
om de tabak in Bremen maar straks zal
het gaan om de thee in Antwerpen, aldus
het blad.
„Wij zijn van mening dat de tijd geko-
men is, dat de Indonesische regering een
definitief standpunt inneemt ten opzichte
van de overgenomen Nederlandse onder
nemingen in Indonesië. We zijn er zeker
van dat het overnemen onze door de Ne
derlanders gekwetste nationale gevoelens
heeft bevredigd, maar wij moeten over
denken of de internationale wetten het
voor altijd kunnen accepteren," aldus het
blad, „We dienen wettig te bepalen welke
ondernemingen genationaliseerd moeten
worden en welke met Nederlands kapitaal
geëxploiteerd kunnen worden. Dit is om
te voorkomen, dat wij voor het internatio
nale forum geconfronteerd worden met de
Nederlandse aanspraken, hetgeen ons
slechts onaangenaam kan zijn."
„In dit geval kunnen wij Egypte als
voorbeeld nemen, dat in een korte tijd na
de nationalisatie van het Suezkanaal erin
slaagde zijn goede betrekkingen met het
Westen te herstellen, zodat de Egyptena-
ren opnieuw hun onafhankelijke politiek
kunnen voortzetten.
„Het is niet omdat wij de vriendschap
van de Nederlanders nodig hebben, maar
hoe spoediger de kwestie is opgelost, hoe
beter het voor ons zal zijn, daar de moei
lijkheden die wij onder de ogen moeten
zien, erdoor verminderd zullen worden."
HOLLANDIA (Reuter) De Neder
landse strijdkrachten, die Nederlands
Nieuw-Guinea bewaken tegen een even
tuele aanval of infiltratie uit Indonesië,
zijn flink en efficiënt. Dit schrijft Peter
Smark, een correspondent van Reuter, na
een bezoek aan Nederlands Nieuw-Guinea.
Maar met drie onderzeebootjagers, enke
le stellingen met luchtdoelgeschut en een
zeer beperkt aantal vliegtuigen en mari
niers moeten zij een gebied met een zeer
lange kustlijn verdedigen.
Op één punt naderen de territoriale wa
teren van Nieuw-Guinea tot op zeven mijl
de Indonesische grens.
Officieren, die zich realiseren, dat hun
troepenmacht ontoereikend is, rekenen op
de trouw van de papoea's in de geïso
leerde kuststreken om te waarschuwen bij
een Indonesische infiltratie. In het verle
den het laatst twee jaar geleden is dit
vertrouwen niet beschaamd. Infiltratie
pogingen werden prompt gemeld, waar
door direct tegenmaatregelen konden
worden genomen.
Een Nederlandse marine-officier ver
klaarde, dat er uiteraard beperkingen
zijn voor wat betreft de strijdkrachten,
die een klein land als Nederland naar een
ver verwijderd gebiedsdeel kan zenden.
„Voor de bedreiging uit het Westen moe
ten wij rekenen op de trouw van de pa
poea's om ons in staat te stellen infiltra
ties tegen te gaan. Wij geloven dat zij
loyaal zijn en geen onderdaan van Indone
sië wensen te worden." Hij voegde er aan
toe, dat de Nederlanders bij een aanval
op Nieuw-Guinea op Australische militai
re steun vertrouwen.
Een andere marine-officier, die journa
listen rondleidde op een nieuwe 1900 ton
metende jager in de haven van Hollandia,
zeide dat de strijdkrachten in Nieuw-Gui
nea geloven, dat Australië niet zal aarze
len te hulp te komen, in het bijzonder met
schepen en bommenwerpers. „Zonder de
ze steun zouden wij bij een crisis verloren
zijn", zeide hij. De Reuter-correspondent
schreef tenslotte, dat de strijdkrachten in
Nieuw-Guinea voor ontzaglijke moei
lijkheden zijn geplaatst bij de verdediging
tegen een eventuele aanval. „Zij vertrou
wen op de trouw van de papoea's, Austra
lische steun en een wijziging in de politieke
atmosfeer in Den Haag, waardoor zij meer
manschappen, schepen en vliegtuigen zou
den krijgen."
Advertentie
In Bonn zijn op het ministerie van Bui
tenlandse Zaken de ratificatieoorkonden
uitgewisseld behorende bij de overeen
komsten tussen de bondsrepubliek en Ne
derland over sociale verzekeringen. Een
van deze overeenkomsten regelt de ver
rekening van de rechten, die door de in
Duitsland tewerkgestelde Nederlanders
zijn verworven onder de Duitse sociale
verzekeringswetgeving in de periode van
13 mei 1940 tot 1 september 1946. De Duit
se autoriteiten zullen twintig miljoen gul
den aan de Nederlandse Sociale Verzeke
ringsbank betalen, die de Duitse verzeke
ringstijdvakken zal beschouwen als ver
vuld voor de Nederlandse verzekering te
gen invaliditeit, ouderdom en overlijden.
Enige maanden geleden kreeg de rijks
politie een tip dat drie beruchte Hage
naars een overval beraamden op de
coöperatieve boerenleenbank te Maas
land. Met de kassier werd afgesproken
dat enige politiemannen in de woning bij
de bank, die tamelijk afgelegen ligt, zou
den komen logeren. Vele nachten betrok
ken de politiemannen de wacht en einde
lijk, in de nacht van 13 of 14 februari
drongen twee mannen de woning binnen.
Er ontstond een gevecht waarin de rijks
politie overwinnaar werd. De mannen,
een 26-jarige varensgezel en een 35-jari-
ge glazenwasser, stonden thans voor de
Rotterdamse rechtbank terecht.
De officier van Justitie eiste tegen de
varensgezel drie jaar, tegen de glazen
wasser tweeëneenhalf jaar en tegen een
44-jarige havenarbeider, die het tweetal
met een auto naar Maasland had gere
den, een jaar gevangenisstraf. Op 26 mei
volgt de uitspraak.
Gratis luilakbioscoop. Alle bioscopen
in Amsterdam zullen op de zaterdag voor
afgaande aan de pinksterdagen, 's morgens
kindervoorstellingen geven van 5 tot 7 uur.
Men hoopt daardoor te voorkomen dat het
luilakfeest in ernstige baldadigheid en ver
nielingen ontaardt.
