Atlantische gemeenschapsgedachte
door Londens congres versterkt
4U-
r
Deze lente
Van dag tot dag
Waarom en wat nu?
Het komt aan op onze wilskracht en
op ons solidariteitsgevoel
BADCOSTUUMS
VOGELZANG
de
<=Praatótoel
Gaat u met vakantie?
Sukarno bezoekt Japan
Otto Klemperer moet
rust houden
Kerkelijk Nieuws
Nationale herdenking van
Calvijn in Amsterdam
Nederlandse „Mariner" in
India neergestort
Eisenhowers broer Milton
met Nixon naar Moskou
DONDERDAG 11 JUNI 19 5 9
Hoe slim Gromyko's nieuwe voorstel In
Genève in elkaar geknutseld is, hoeveel
schijnbare concessies het aan het Westen
doet, het moet iedereen duidelijk zijn, dat
het volslagen onaanvaardbaar is. Een Al-
duitse commissie, met gelijke vertegen
woordiging van Oost- en West-Duitsland,
zal nooit een hereniging, ten hoogste een
confederatie bereiken, waarin West-Bérlijn
door de Duitse Democratische Republiek
zal worden opgeslokt. Het voorstel is zelfs
met een dubbel ultimatum gewapend, zowel
in het geval het Westen het aanneemt, als
wanneer het wordt verworpen. In het eer
ste geval dreigt hernieuwing van Kroesj-
tsjev's oude ultimatum van zes maanden
tot een van twaalf. In het tweede kan de
dreiging van een apart vredesverdrag met
de DDR en druk op West-Berlijn zelfs
onmiddellijk ingaan.
Gromyko heeft natuurlijk zeer goed ge
weten, dat het Westen zijn voorstel zou
verwerpen. Wat heeft de Sovjet-Unie be
wogen dit voorstel toch te doen, dat alle
preliminaire onderhandelingen voor de
topconferentie en de topconferentie zelf
kan torpederen?
Meer dan één waarnemer houdt het er
op, dat het Westen heeft overvraagd met
zijn eis tot schriftelijke garantie voor
handhaving van de status quo in West-
Berlijn tot aan een Duitse hereniging. Die
eis is pas tijdens de conferentie werkelijk
zwaar gaan wegen. Aanvankelijk bestond
de neiging Lloyd te volgen in zijn ge
dachte dat een stilzwijgende overeenkomst,
dat er voorlopig niet aan de situatie in
West-Berlijn getornd zal worden, het
maximum was dat men zou kunnen los
krijgen.
Gromyko erkende in Genève de legaliteit
van het bezettingsstatuut en Kroesjtsjev
had ook MacMillan in Moskou gezegd
heel goed te begrijpen, dat de westelijken
zich niet uit Berlijn willen laten jagen.
Maar de Russen konden onmogelijke de ga
ranties geven, die hun plannen in Duitsland
voor eeuwig zouden kunnen blokkeren.
Lloyd die van mening was, dat het Westen
in West-Berlijn een moeilijk verdedig
bare stelling heeft, wilde wachten totdat
er op een topconferentie globale ruil zou
worden bedreven, waarin het Westen een
oplossing voor Berlijn door een concessie
elders zou kunnen verkrijgen.
De eis van garantie tot aan de hereni
ging is door de Westduitsers gelanceerd en
Adenauer heeft er Eisenhower voor mee
gekregen. De Amerikaanse en Franse
delegaties, die, ten onrechte, in Gromyko's
aanvankelijke erkenning van de legaliteit
der westelijke aanwezigheid een bewijs
Van zwakte zagen, probeerden daarop dit
standpunt er bij Gromyko door te druk
ken. Zij hebben daarmee wind gezaaid en
storm geoogst De tweede westelijke mis
rekening is de mening geweest dat Kroesj
tsjev haast had om tot een topconferentie
te komen. Het Westen, behalve de Britten,
heeft de sterkte van zijn positie eenvoudig
overschat. De gang van zaken in Genève
heeft Macmillan's mening bevestigd, dat
de ministersconferentie voor de top de
zaken alleen maar zou compliceren. Ook
zijn stelling, dat men de Russen niet tot
terugkrabbelen kan bewegen door zonder
meer het been strak te houden dreigt te
worden bewezen.
Wat nu? Er zijn nog optimistische waar
nemers, die menen dat men na de weste
lijke verwerping van het Russische voor
stel eenvoudig weer verder zal gaan pra
ten over het slotcommuniqué en datum,
agenda en plaats van de topconferentie.
Zij geloven dat het Russische voorstel
eenvoudig een drukmiddel was om het
Westen even aan zijn zwakke positie te
herinneren en tot bescheidenheid te manen.
Die kans is inderdaad niet uitgesloten.
De meerderheid der waarnemers gelooft
echter dat de delegaties na nog enkele dagen
praten hun koffers zullen pakken en de
conferentie als mislukt zullen beschou
wen. We zijn dan waar we op 27 novem
ber vorig jaar waren. Dezelfde dreiging
hangt ons dan boven het hoofd. Alleen
het middel van overleg is aangetast en de
westelijke positie is er niet gunstiger op
geworden, nu men de Russen er toe ge
bracht heeft hun eisen verder vast te leg
gen en misschien een deel van hun drei
gementen te gaan verwezenlijken. Dat zal
op den duur wel tot nieuw onderhandelen
aanleiding geven, maar dan op de ongun
stige basis van een werkelijke dwang, die
Macmillan zozeer gevreesd heeft en juist
had willen voorkomen
en wilt u dat wij uw krant naar uw
vakantie-adres opzenden?
Stuurt u ons dan minstens twee dagen
voor uw vertrek een briefkaart met
vermelding van uw naam, uw vaste
adres, uw vakantie-adres, de datum
waarop de eerste krant naar uw
vakantie-adres gezonden moet worden
en de datum waarop de krant voor het
laatst moet worden toegezonden.
Als u de krant per week betaalt, wilt
u dan het abonnementsgeld voor de
vakantieweken vooruit aan de bezor
ger betalen
DE ADMINISTRATIE
Het Rembrandthuis. De jaarlijkse
zomertentoonsteRing in het „Rembrandt
huis" in Amsterdam is dit keer gewijd
aan oud-testamentische tekeningen van de
kunstenaar. De expositie getiteld „Het
oude verbond" bij Rembrandt omvat on
geveer honderdvijftig tekeningen en wordt
zondagmiddag 14 juni voor het publiek
opengesteld.
(Van onze correspondent in Londen)
Het Atlantische congres heeft de taak
vervuld, waarvoor het bijeengekomen
was. Het heeft een reeks aanbevelingen
opgesteld, die de niet-militaire bepalingen
van het NAVO-verdrag, welke in feite
de hoofdinhoud ervan vormen, tot leven
moeten brengen terwijl de politiek-mili-
taire samenwerking zou worden verbe
terd. Het congres was zich er van bewust
dat de volledige uitwerking van het ver
drag van levensbelang voor de naaste toe
komst is. Hoewel verstokte beroepspoliti
ci wellicht hooghartig op een rommelig
congres als dit neerzien, omdat de reali
teit al gauw uit het oog wordt verloren,
was de betekenis van dit Atlantische sa
menzijn vooral dat er een stuk verant
woordelijke publieke opinie werd gemobi
liseerd. Indien de NAVO moet worden
uitgebouwd, dan moet de stoot hiertoe van
onderaf komen.
Men heeft de hand in eigen boezem ge
stoken, eerlijk de tekortkomingen van het
Atlantische bondgenootschap erkend en
daarbij het inspirerende ideaal van een
waarlijke Atlantische gemeenschap voor
ogen gehouden. Het congres heeft zijn ver
langens neergelegd in een vijftal rappor
ten met aangevelingen. De beknopte eind
verklaring, die gisteravond nog niet be
schikbaar was omdat president Fens met
een belangrijk amendement in zijn zak in
het vliegtuig naar Nederland was gestapt,
is daarvan slechts een zwakke afspiege
ling, zoals ook de slotresoluties, wegens
de onvermijdelijke haken en ogen, verwa
terd zijn.
Het voornaamste concrete voorstel, dat
mogelijk het eerst voor verwezenlijking
vatbaar is, betreft de oprichting van een
Atlantisch studiecentrum voor internatio
nale politiek, dat misschien in Amster
dam zal worden gevestigd, al was de Ne
derlandse delegatie er niet geestdriftig
voor. Zijdelings kan er een zekere opvoe
dingskracht uitgaan van een Atlantisch in
stituut op het Europese vasteland, waar
voor vooral van Amerikaanse kant sterk
wordt geijverd. Het instituut, dat zich eni
germate met het onderwijs zal bezighou
den, maar vooral wetenschappelijk speur
werk zou verrichten, moet door de in
dustrie, internationale opvoedkundige
stichtingen en andere particuliere instel
lingen worden gefinancierd, mogelijk aan
gevuld door regeringsbijdragen.
Er werd tevens op aangedrongen de At
lantische gemeenschap meer tot de be
volkingen te laten spreken door middel
van een internationale onofficiële organi
satie om voorlichting aan de gehele we
reld te verstrekken vooral als tegengif te
gen communistische propaganda. Binnen
het kader van NAVO of zelfs van de af
zonderlijke NAVO-regeringen zou een der
gelijke organisatie waarschijnlijk ave
rechtse resultaten bereiken. Hier ligt de
zwakke zijde van de opvoeding tot inter
nationalisme onder de NAVO-vlag, maar
algemeen overheerste de mening dat het
verkeerd zou zijn nieuwe organisaties op
te richten.
Het in wezen civiele karakter van NAVO
zal, naarmate de nadruk van het Oost-
West conflict op het economische en socia
le komt te liggen, -ongetwijfeld sterker op
de voorgrond komen, Van belang is ook de
verwijzing naar eventuele Atlantische ver
vlechting (integratie), hoewel dit nog
een hersenschim lijkt. Men wil echter
naar een Organisatie voor Atlantische
Economische Samenwerking (OAES)
toe om vooral ook de rijke hulpbronnen
van de vrije wereld, buiten die in de West-
europese landen ten volle te gebruiken.
De hulp aan de economisch achtergeble
ven gebieden stond op dit congres in het
middelpunt. De grote stuwkracht was hier
Eric Johnston, de Hollywoodse filmmag
naat, een ascetisch en innerlijk diepbe
wogen mens en de beste spreker van het
congres. Hij hamerde erop dat het geven
van geld hij is Eisenhower's adviseur
voor de Amerikaanse economische hulp
verlening niet voldoende en vaak het
minst belangrijke is. De onderontwikkel
de volken vragen voor alles om erkenning
van hun menselijke waardigheid en een
plaats onder hun „eigen" zon.
Van groot belang was ook dat de nood
zaak onderstreept werd van betere raad
pleging van de „kleine" NAVO-landen
door de grote, al wordt een werkelijk ge
meenschappelijke politiek nog onbereik
baar geacht.
Palewski, de leider van de Franse de
legatie. deed aan het slot van het congres
een hartstochtelijk beroep op de deelne
mers ervoor te zorgen, dat de loffelijke
besluiten door de regeringen zouden wor
den uitgevoerd. Deze spontane rede was
kennelijk bedoeld als een pleister op de
wonde, ontstaan door de ruwe verstoring
door de Franse regering van de NAVO-
strategie. Hieraan dient echter te worden
toegevoegd, dat er in het congres veel
sympathie voor het Franse standpunt be
stond, al betreurde men het dat de bom
op een verkeerd moment was gebarsten.
De Franse reactie was mede een gevolg
van een hartekreet van de Amerikaan
Douglas Lewis, oud-ambassadeur in Lon
den, die op het gevaar van het toenemende
nationalisme, ook in de NAVO-kring, wees.
Dit bedreigt de beschaving, welke wij
juist willen beschermen, zo zei hij, het
congres werd overigens door menig an
der op het hart gebonden, dat de meeste
problemen van psychologische en daar
na pas van politieke of economische aard
zijn. Alleen grote morele waarden zoals
solidariteit, waarvan president Fens in
zijn slotwoord gewaagde, kunnen het Wes
ten voor ondergang behoeden. Men besef
te sterk dat de economische en politieke
samenwerking in Atlantisch verband op
soepele wijze moet worden verwezenlijkt,
maar de nationale gevoeligheden zijn nog
zo sterk, dat het congres Macmillan's aan
prijzing van het Britse gemenebest als het
schoolvoorbeeld voor de ideale wereldor
ganisatie niet zo heel best kon verdragen..
In de kring der Nederlandse delegatie
was men er goed over te spreken dat het
congres de economische en sociale be
moeienissen wilde uitbreiden tot buiten
het geografische gebied van de NAVO, al
was men niet al te optimistisch dat de
voorstellen ook zouden worden uitgevoerd.
Over het algemeen zijn onze landgenoten
tevreden over hetgeen er op dit congres
is bereikt.
Keizer Hirohito van Japan begroette
president Sukarno van Indonesië bij
diens aankomst op het vliegveld van
Tokio. Het was gisteren de vijfde en
laatste dag van zijn bezoek als gast
van de regering. Hij zal echter tot
19 juni in Japan blijven als een parti
culiere bezoeker.
Nadat Otto Klemperer, nauwelijks her
steld van een ernstige ziekte, sedert twee
weken de muzikale voorbereidingen voor
de uitvoeringen van Tristan und Isolde m
het Holland-Festivla geleid heeft, hebben
zich de laatste dagen opnieuw gevolgen
van die ziekte gemanifesteerd, zodat zijn
artsen hem hebben gelast zijn werkzaam
heden te staken en voorshands rust te
houden.
Ferdinand Leitner, eerste dirigent van
de Opera in Stuttgart, heeft zich op ver
zoek der directie van Holland-Festival be
reid verklaard de leiding der uitvoeringen
van Tristan und Isolde over te nemen.
Ned. Herv. Kerk.
Benoemd tot bijstand in net pastoraat te
Dantumawoude J. Brons, emeritus predi
kant. te Scherpenisse. Aangenomen naar
Wassenaar (vac. dr. H. J. Honders) J. J. F.
Franck te Utrecht.
Geref. Kerken
Beroepen te 's Gravenhage-Loosduien
(6de pred. pl.) J. Wildschut te Zeist.
Advertentie
((W5 lie' g
19.75 -59.75
Exclusieve modellen, zowel in lastex als in
coton-imprimé.
Import uit Zwitserland, Frankrijk en Israël.
n.v. modemag. - gr houtstr. 26-30 - haarlem
Het gereformeerd protestantisme heeft
gisteravond in de Westerkerk te Amster
dam zijn nationale Calvijn-herdenking
gehouden, vooruitlopend op diens geboor
tedag )10 juli 450 jaar geleden) en ter her
innering aan de verschijning van diens
„Onderwijzing in de christelijke leer" in
haar uiteindelijke vorm (400 jaar geleden).
De drie sprekers deden, in de geest van
Calvijn, een klemmende oproep uitgaan tot
eenheid der christelijke kerken. Dr. Em-
men, secretaris-generaal van de Neder
lands Hervormde Kerk, eerde de Geneefse
hervormer als een van Nederlands
geestelijke erflaters, die zijn geestverwan
ten heeft geleerd zich in hun opvattingen
var vrijheid en recht en in hun sociale en
politieke handelen te richten naar het
Evangelie. Profesor Berkouwer (gerefor
meerd) legde in een bewogen rede de na
druk op de hunkering en de hartstocht die
Calvijn hebben bezield voor de eenheid dor
kerk, waarbij kerkisme en confessionalisme
hem vreemd was. De hooggeleerde be
toogde dat Calvijn de moederkerk, met af
wijzing van de traditie als laatste beroeps
instantie heeft willen terugbrengen onder
hel onverkorte gezag van de overmacht
van het Evangelie. Professor Dankbaar
(hervormd) gaf een overzicht van de con
tacten die de hervormer in Genève heeft
gehad met verschillende figuren, die een
grote invloed hebben gehad op de organi
satie en liturgie van de Nederlandse ker
ken en op de eenheid van onze natie. De
indrukwekkende dienst, waarin de toe
spraken werden afgewiseld mèt gebeden,
zingen van psalmen en gezangen, op oude
en nieuwe wijzen, duurde bijna twee uur.
Vandaag is dus een druile
rig eind gekomen aan de
droom van gouden lentelicht
over zee en zand. Wat ons nu
voorlopig nog overblijft is het
zoeken naar weemoedige allite
raties om de vergankelijkheid
van het zonnige leven te be
schrijven en daardoor de
somberheid van dit grijze
regenweer met een poëtisch
bloempje te garneren.
Nu de sluier van miezel en
mist de einder afsluit en de
zon in het westen ondergaat
zonder dat men haar zien
kan, hebben alle bruine en
rode mensen zich van de
stranden teruggetrokken in
hun bestaantje van bakstenen
muren zij dragen weer
zelfbinders en regenjassen, zij
gaan weer over asfalt en
stoeptegels en zij lezen de
krant weer met hernieuwde
aandacht. Zij hebben zich
weer ingesponnen in de co
cons van kleine en grote
zorgen, stabiele genegenheden
en beproefde gewoonten. Hun
vlinderachtige fladderingen
in de stralende zon zijn dooi
de regen doorweekt en opge
lost. Zij zijn weer gewone
mensen geworden, nadat ze
ongewone genieters van plot
selinge geneugten zijn ge
weest.
Dat doet de lente. Dit jaar
getijde slaat vonken uit
zielen en doet toverachtige
bloemen ontluiken in onmeet
bare seconden en blust van
de ene dag op de andere al
het schoons door een kil bad
van nevelachtige treuzelregen
of blaast de bloemen stuk
tegen de natte grond.
Wat doet de lente met de
mensen?
Zij geeft hun koortsen en
dromen en onwezenlijke avon
turen tussen sprookjesachtige
decors een zon die nooit
tevoren zo vreemd en fasci
nerend onderging, een meeuw
die nooit tevoren zo menselijk
verloren in de oneindigheid
dwaalde, een avond die nooit
tevoren zo stil en rimpeloos
de wereld afsloot. En een
nachtelijke hemel van fluweel,
die nooit tevoren zo hoog en
zo beschermend geweest kan
zijn.
En dan laat zij als met
een spotlach het gordijn
van grijze nevels voor onze
neuzen zakken en zij wist onze
voetstappen uit, die in het
warme zand gedrukt schenen
voor altijd.
En als men dan, misschien
beschaamd doch zeker ont
daan. zich haastig schikt in de
rechte koers van het ijverige
leven, scheurt zij opnieuw de
wolken vaneen en giet de
gouden stroom in overdaad
uit over het land en de men
sen. Dan maken zich uit de
steden weer de rijen los, die
als lava naar de zee vloeien
en dan van voren af aan
ontmoeten overal de mensen
elkander zo nauw, zo duide
lijk, zo onverholen.
Het is een spel van droom
en werkelijkheid, dat nergens
begint en overal eindigt en
waarin zelfs de nachten geen
leekten doch schakels zijn. Is
het 'n wonder, dat men in deze
tijd nieuwe zekerheden vin
den kan en zoveel stra
lende verbondenheden ont
dekt. waaraan men tevoren zo
achteloos is voorbijgegaan?
Men kan dat alles voor zich
zelf tot hooggestemde waar
den vertalen, doch niet ieder
mens zoekt in het leven zo
hoog en in zulke poëtische
normen. Sommigen vinden
zichzelf stralend terug in een
nuchtere kleinigheid, in een
stukje materie dat voor hen
een ideaal betekend heeft.
Zo moet ik denken aan de
karavaan, die ik over de
duinrand heen zag afdalen
naar de zeereep op die warme,
helderblauwe zondagmorgen:
een xylofoon van gestalten,
van groot tot klein, vijf in ge
tal afgemeten achter el
kander zwoegend met gebogen
schouders, ieder een vierkant
pak torsend en in elkanders
voetstappen tredend met
standvastige doelbewustheid.
Zo zouden vijf mensen van
oase naar oase door de Sa
hara kunnen gaan. doch zij
gingen van Amsterdam naar
Zandvoort en het was de
lente die hen van Amster
dammers had omgetoverd tot
pioniers. Zij hadden hun
leventje achtergelaten tussen
de muren van hun huis daar
er?ens in West of in Beton
dorp en zij hadden enkel die
vijf vierkante pakken meege
nomen. In die pakken zat hun
nieuwe leven, hun heil voor
deze dag hun stralende
verbondenheid.
De voorste man lang
benig en hoekig, met grijze
slapen en de handen van een
boekhouder gaf het stop
sein. De karavaan stond stil
en verzamelde zich op de uit
verkoren plek. Drie jongens
van afdalend formaat, doch
allen langbenig en hoekig en
met handen van toekomstige
boekhouders, legden hun can-
vaspak naast dat van vader.
De moeder, die de kolonne
sloot, droeg het kleinste pakje,
zoals dat behoort.
En toen gebeurde het
wonder.
De mannen doken neer op
hun knieën en bleven gebogen
bezig met frutselen en ont
hullen als vaardige gooche
laars. Onder hun handen ont
loken glanzende voorwerpen
die werden uitgevouwen en
aaneengekoppeld, vastge
schroefd en samengespannen.
Er groeide een staketsel, een
tent, een tehuis uit de kleine,
vierkante nakken. Er ontston
den tafeltjes en stoelen,
luchtbedden en kooktoestellen,
drinkbekers, theeketels, een
ganse huisraad van alumi
nium en plastic. Er ontbloeide
een nederzetting van vol
maakte orde op het zand
een woning voor vijf mensen
die een nieuw leven hadden
gevonden en met elkander in
gladde discipline de basis
voor hun natuurbestaan
bouwden.
Een vader, drie zonen en
een moeder uit Amsterdam
werden in enkele uren tijds
een rondborstige pioniers
familie van oertraditie en
rechtschapenheid een
samenleving aan de rand van
de wereld, onder de blote
hemel van het blote bestaan,
op het blote zand van het blote
strand. Een maatschappij op
blote benen, die nergens an
ders paste dan daar, aan de
rauwe rand van de zee.
Toen moeder en zonen zich
hadden uitgestrekt op de
luchtbedden en ligstoelen en
de voorraad krentebollen was
weggewerkt, bleef de vader
rusteloos knutselen en prutsen
aan de woning, die zijn gezin
beschermde tegen de mee
dogenloze elementen: tegen
het aasje wind en het stuif
zand, tegen de ballen van de
rondom spelende kinderen en
tegen de koperen zon. Hij
zette tentharingen recht, trok
koorden strak, streek plooien
in het zeil glad en effende de
bodem. Hij wierp een zand-
wal op, verkende met scherpe
blik de verten en stak een
natte vinger omhoog naar de
wind. Hij zat die ganse zondag
geen ogenblik. Hij leefde zijn
leven als man der wildernis
ten voeten uit en tot op de
bodem der mogelijkheden.
Als ik hem zou hebben ge
vraagd in welke richting Am
sterdam lag, zou hij verachte
lijk hebben geantwoord:
„Amsterdam? Nooit van ge
hoord".
En toen de zon haar rode
licht op de lage wolken legde
alvorens naar de diepte te
gaan, begon het afbraak- en
inpakwerk met dezelfde kalme
hartstocht, dezelfde discipline,
dezelfde zwijgende doelbe
wustheid. De tent werd weer
vijf kleine pakjes, die op de
vijf gebogen schouders wer
den gelegd. De karavaan zette
zich in beweging vijf lange
schaduwen, die geluidloos
verdwenen achter de duin-
kam.
Vijf mensen die teruggingen
naar Amsterdam, doch hun
eigenlijke leven zorgvuldig
ter ruste hadden gelegd op de
rimpelige zandvlakte, waar
het zou blijven sluimeren en
wachten op hun terugkomst.
Was deze lange, hoekige
man een boekhouder of een
Bedoein? Hij was wat de lente
van hem gemaakt heeft en hij
blijft dat achter zijn boe
ken, tussen de muren van zijn
kantoor, tussen zijn dierbaren
in huis. En ergens in dat huis
wachten vijf nette, vierkante
pakken om op het sein van
de zonnedag te worden opge
nomen en weggedragen naar
de zandige wildernis.
Op zekere dag nemen wij allen
ons eigen nette, vierkante
pakje, met ons heil voor een
nieuwe dag, od om het te
dragen naar waar ons ver
langen en onze levensvreugde
met open armen roerloos op
ons wachten. Morgen mis
schien al?
Dat doet de lente met de
mensen. Het regent nu in
tussen »-"'et meer, zie ik. En
een hand van licht wuift uit
de verte.
Hallo zonneschijn!
Het spel begint opnieuw.
J. k
Wat is de waarheid?
Waar de mens zijn talent vandaan heeft
om het eigen stoepje schoon te vegen en
alle dingen in eigen voordeel om te keren,
is mij geen raadsel meer. Hij wordt
ermee geboren.
Ik heb dit talent ontdekt in twee kin
deren van zes, een jongen en een meisje,
die het meesterlijk hanteerden. Zij ston
den bij een oversteekplaats met uitge
rekte halzen naar verkeersvrije momenten
uit te zien. Ik vatte hun handjes en leidde
hen veilig naar de overzij.
Daar stond een groepje kleine kennissen
van het tweetal, kennelijk bereid tot spot
over de verkeersangst van mijn twee be
schermelingen. Er was dus een prestige in
het geding. En dat werd op geniale wijze
gered.
„Zo," zei het jongetje aan mijn linker
hand, „u bent er." En het meisje ver
klaarde luid tot de groep: „Deze meneer
durfde niet over, en nu hebben wij hem
meegenomen."
De groep stond verstijfd van ontzag,
doch ontdooide vlak daarop in warme spot
voor mij.
En ik kon niets bewijzen. Helemaal
niets.
R. Agteran
Bij de stad Goa in India is woensdag
morgen een Martin-Mariner amfibievlieg
tuig van de Nederlandse Marine veronge
lukt. Vier der inzittenden kwamen hierbij
om, vier anderen werden ernstig ge
wond.
Het toestel was onderweg van Nieuw
Guinea naar Nederland toen het, op weg
van Ceylon naar Karachi, nabij Goa een
motorstoring kreeg, die de piloot dwong
tot het maken van een noodlanding. Deze
mislukte en het vliegtuig verongelukte.
De omgekomenen zijn: luitenant-ter-zee
waarnemer tweede klasse M. J. A. Baar-
spul, luitenant-ter-zee tweede klasse oud
ste categorie J. Quispel, sergeant-vlieg
tuigmaker A. Dijkema, en korporaal-
vliegtuigmaker L. Bemer.
Ernstig gewond werden: luitenant-ter
zee-vlieger tweede klasse oudste catego
rie P. A. M. Landsdaal, sergeant-vlieger
S. Bruin, sergeant-vlieger-telegrafist C. N.
Gabeler en sergeant-vliegtuigmaker C.
Koster.
De heer Landsdaal is gehuwd en woont
in Biak. De heer Bruin is eveneens ge
huwd, hij is 31 jaar en woont in Ooster
hout. Eveneens gehuwd zijn de heer Ga
beler, wonende te Den Haag, 36 jaar, en
de heer Koster, 36 jaar en wonende te
Katwijk aan Zee.
De heer Quispel was gehuwd en woonde
te Biak. Hij was 31 jaar. De heer Baar-
spul was ongehuwd, 24 jaar en woonde te
Utrecht, de heer Bemer woonde te Kat
wijk aan de Rijn, was gehuwd, 31 jaar en
de heer Dijkema was eveneens gehuwd,
woonde te Katwijk aan de Rijn en was 30
jaar.
Drie gewonden bezweken
Kort voor het ter perse gaan van d«t
nummer is officieel door het ministerie van
Defensie bekendgemaakt, dat drie der vier
ernstig gewonden inmiddels aan hun ver
wondingen overleden zjjn. De toestand van
de enige overlevende van het achttal, ser
geant-vlieger S. Bruin, is ernstig.
Vluchten gestaakt
Een commissie van onderzoek vertrekt
heden van Schiphol naar Goa, teneinde
een voorlopig onderzoek in te stellen. De
minister van Defensie heeft naar aanlei
ding van dit ongeluk (het tweede binnen
een jaar) besloten, de ferry-vluchten met
marinevliegtuigen van en naar Nieuw-
Guinea te staken.
'Advertentie
HEBT U MORGEN ƒ49.75
TER BESCHIKKING?
Dan hoeft u niet in een miezerige
stemming te raken door regen
regenregenWant met een
Mercury of Guildhall Egyptisch ka
toenen regenjas verzekert u zich daar
afdoende tegen! Zelfs in de grootste
plensbuikeurig en voornaam van
snit. Zo blijft u heer in de regen. Zo
blijft u ook al regent het pijpe-
stelen altijd in een zonnige
stemming.
Gen. Cronjéstraat 40 - 44
Haarlem - Telefoon 54679
WASHINGTON (UPI) Het Witte Huis
heeft meegedeeld dat dr. Milton S. Eisen
hower, een broer van de president, vice-
president Nixon zal vergezellen op diens
reis naar de Sovjet-Unie. Nixon, die in
Moskou op 25 juli de Amerikaanse inzen
ding op de handelsbeurs van Moskou zal
openen, vertrekt waarschijnlijk op 22 juli
per straalvliegtuig uit Washington.
