Vier doen méérdan één!
CKefariite 4
Chief Whip
Voor de vrijheid van anderen
r
Britse typografen in staking
Van dag tot dag
ook op
Vaders lip
raatótoel
3
V erzwakkende
factor
Ieren kiezen opvolger voor
president O'Kelly
Eamon De Valera wordt de
meeste kans gegeven
Gaat u met vakantie?
Enthousiasme in Luxemburg
bij Boudewijns bezoek
Luchtincident bij Korea
Verkeerswet voor Benelux
50 stuks
fl. 2,50
Met uitzondering van de nationale dagbladen
houdt het gedrukte woord op te verschijnen
&p de
't Avada Hulpmotorhuis
JOOP VAN DEVENTER
Billy Graham constateert
geestelijke honger in
de Sovjet-Unie
^"Hoe is het ontstaan?"^
Dit woord:
SCHILDWACHT
WOENSDAG 17 JUNI 195
9
De Nederlandse Landmacht verkeert in
de gunstige omstandigheid dat zij haar
voertuigenpark dat ongeveer 5000 ver
voermiddelen omvat kan standaardi
seren op een eenvoudige en efficiënte
wijze, waarbij bovendien geen belangrijke
aankopen in het buitenland behoeven te
geschieden. Deze gunstige situatie is een
gevolg van het feit, dat Nederland een
nationale industrie bezit die niet alleen in
de behoefte kan voorzien doch bovendien
werkt volgens constructiemethoden welke
die van het buitenland in vele opzichten
ver vooruit zijn. De DAF-fabrieken in
Eindhoven voor wie de kleine perso
nenwagen nog steeds niet meer dan een
nevenprodukt is heeft zich van ouds
her op militaire voertuigen gespeciali
seerd en tal van eigen vindingen toege
past, die de bruikbaarheid van het mate
rieel verhoogden en de exploitatiekosten
verminderden.
Nu is het merkwaardig, dat tijdens de
demonstratie van een nieuwe pantser
wagen in het legerkamp Oirschot een
functionaris van de DAF-fabrieken de
nadruk moest leggen op het feit dat de
standaardisatie van het voertuigenpark
een uitsluitend Nederlandse aangelegen
heid is, al geschiedt zij binnen de eisen van
het NAVO-verband. Met andere woorden:
tot een export van militaire voertuigen is
het nog steeds niet gekomen en bovendien
blijven de NAVO-partners buiten de ver
eenvoudigingsprocedure, die het Neder
landse militaire wagenpark ondergaat. Dit
betekent een verschil in voertuigentypes
binnen de NAVO, dat parallel gaat met
het nog steeds bestaande verschil in be
wapening en uitrusting tussen de legers
van de NAVO-bondgenoten.
Ongetwijfeld wordt dit verschil gestimu
leerd door de nationale industriële be
langen der verschillende landen, waarbij
de totale gevechtskracht op de tweede
plaats komt. Dat zou nog begrijpelijk zijn,
wanneer niet tevens een van Amerikaanse
zijde gevoerd dumpingsbeleid de normale
concurrentieverhoudingen op dit gebied
doorkruiste. Tal van landen betrekken
immers oude uitrustingen en wapens uit
de Amerikaanse dumps, waardoor ze
oppervlakkig gezien goedkoop uit
zijn doch waarvan tevens de consequentie
is, dat zij voortdurend en op hoge fre
quentie moeten blijven afschaffen en aan
vullen.
Een hoogst modern en vernuftig gecon
strueerd produkt als het Nederlandse
blijft daardoor binnen de landsgrenzen,
terwijl het een belangrijke betekenis zou
kunnen hebben in de opvoering van de
totale defensiecapaciteit der NAVO.
Advertentie
4 middelen tezamen werken sneller
krachtiger en langduriger.
In de hele wereld word! tegen pijn en
griep meer en meer een combinatie van
middelen gebruikt. De 4 middelen van
Chefarine „4" elk op zichzelf al beroemd
helpen elkaar en werken daardoor bij
zonder weldadig.
Tegen pijnen en griep. Geschikt voor de gevoeligste maag,
want die wordt beschermd door het bestanddeel Chelaro*.
DUBLIN (Reuter) Anderhalf mil
joen stemgerechtigden van de Ierse repu
bliek kiezen vandaag een nieuwe presi
dent als opvolger van de 76-jarige O'Kelly.
De kandidaten zijn de huidige minister
president, Eamon De Valera, van de Fianna
Fail, de regeringspartij en generaal Sean
MacEoin van de Fine Gael. Politieke
waarnemers verwachten algemeen dat De
Valera zal worden gekozen.
Ook zullen de Ieren zich erover uitspre
ken of voor de verkiezingen voor de Dail
het parlement het stelsel van even
redige vertegenwoordiging moet worden
gehandhaafd of dat het (Britse) meerder
heidsstelsel moet worden ingevoerd met
een afgevaardigde per district. Volgens
het huidige stelsel van evenredige verte
genwoordiging vaardigt een district'ten
hoogste vijf afgevaardigden naar het par
lement af. De politieke waarnemers zei
den dat de strijd hierover geheel open is.
en wilt u dat wij uw krant naar uw
vakantie-adres opzenden?
Stuurt u ons dan minstens twee dagen
voor uw vertrek een briefkaart met
vermelding van uw naam, uw vaste
adres, uw vakantie-adres, de datum
waarop de eerste krant naar uw
vakantie-adres gezonden moet worden
en de datum waarop de krant voor het
laatst moet worden toegezonden.
Als u de krant per week betaalt, wilt
u dan het abonnementsgeld voor de
vakantieweken vooruit aan de bezor
ger betalen
DE ADMINISTRATIE
(Van onze correspondent in Brussel)
Gisteren hebben honderdduizenden tele
visiekijkers de koning der Belgen op het
Luxemburgse televisiescherm gezien, ter
wijl hij in de uniform van luitenant-gene
raal glimlachend honderden gasten in het
Luxemburgs hertogelijk paleis begroette.
Het eerste staatsbezoek van koning Bou-
dewijn aan het bevriende Luxemburg, aan
groothertogin Charlotte, de prins van Lu
xemburg Felix, erfprins Jean en koning
Boudewijns zuster, erfprinses Josephine-
Charlotte, is een succes.
Duizenden Luxemburgers stonden te
wachten toen koning Boudewijn en zijn ge
volg aan het station aankwamen. School
kinderen, soldaten en muziekverenigin
gen stonden langs de straten opgesteld.
In de stad wapperden evenveel Belgische
als Luxemburgse vlaggen. Het gevolg
van koning Boudewijn was samengesteld
uit de minister van Buitenlandse Zaken,
Wigny, de groot-maarschalk van het hof,
graaf d'Aspremont-Lynden en de officie
ren van zijn huis. Geen enkel lid van de
Belgische koninklijke familie vergezelde
hem.
Koning Boudewijn droeg het gele lint
van de Luxemburgse Orde van de Leeuw,
dat alleen aan enkele staatshoofden werd
verleend .Koning Boudewijn legde een
krans neer bij het door de nazi's verniel
de monument voor de Luxemburgse sol
daten, die in het Belgisch leger van 1914-
1918 sneuvelden.
In het Frans en in het zangerige Neder-
frankisch dialect, het Letzeburgs, dat alle
Luxemburgers, van de straatjongens tot
de ministers onder elkaar spreken, heeft
de Luxemburgse premier Werner, gister
avond een radiorede gehouden, waarin de
dynastische betrekkingen en de reeds der
tig jaren bestaande Belgisch-Luxemburg
se monetaire en economische unie werden
geprezen. In zijn rede aan het diner in
het groot-hertogelijk paleis wees koning
Boudewijn ook op de banden met Neder
land in de Benelux-unie.
WASHINGTON (Reuter) Twee MIG-
straaljagers hebben dinsdag op ongeveer
150 kilometer ten oosten van de Noordko-
reaanse stad Wonsan boven internationa
le wateren een aanval ondernomen op een
vliegtuig van de Amerikaanse marine,
waarvan de boordschutter zwaar gewond
werd door scherven. Volgens het Ameri
kaanse departement van Defensie open
den de straaljagers het vuur zonder waar
schuwing. Toestellen gingen zesmaal tot
de aanval over en volgden het Amerikaan
se vliegtuig tot op enkele meters boven
het wateroppervlak, toen het een ontwij
kende beweging maakte. Toen de eerste
aanval begon waren de vliegtuigen op on
geveer 2000 meter hoogte.
Het zwaarbeschadigde toestel is veilig
geland op zijn basis op Honsjioe. De aan
vallende straaljagers waren zilverkleu
rig met rode ster aan weerszijden van de
romp. Het Amerikaanse vliegtuig maakte
een routinevlucht, aldus de Amerikaanse
bekendmaking.
(UPI) Het was het 33ste incident tus
sen Amerikaanse en communistische
vliegtuigen sinds 1950. Bij deze incidenten
zijn 112 Amerikanen om het leven geko
men of vermist. Bij twaalf incidenten wa
ren marinetoestellen betrokken, bij de
overige kwesties betrof het vliegtuigen
van de luchtmacht.
De Amerikaanse onderminister van
Buitenlandse Zaken, Robertson heeft ver
klaard te menen dat de aanval de bedoe
ling heeft de ministersconferentie in Ge-
nève te beïnvloeden.
BRUSSEL (Belga) De Belgische mi
nister van Verkeer heeft in een persge-
sprek verklaard dat er voorbereidende be
sprekingen worden gehouden voor het op
stellen van een Benelux-verkeerswet. Het
ontwerp zal aan de regeringen van de zes
landen van Klein Europa worden voor
gelegd. Dit zou dan de eerste uniforme
wetgeving op Europese basis kunnen
worden.
Advertentie
Chief Whip
..v&SSÊ'Ps**"'
(Van onze correspondent in Londen)
Van vandaag af dreigt in Groot-Brittan-
nlë het gedrukte woord, behalve in natio
nale dagbladpers geleidelijk aan te
gaan verdwijnen als gevolg van het con
flict in de typografische bedrijven, waar
bij honderdduizend man zijn betrokken.
Verwacht wordt, dat tegen zaterdag vier
duizend drukkersbedrijven zullen stillig
gen. Voor het eerst sinds de algemene
werkstaking van 1926 zal dit ook het geval
zijn met de honderden provinciale dag- en
weekbladen. Aangezien de typografen
daarvan op week-contract werken, zullen
deze bladen nog tot zaterdag doorgaan met
verschijnen. De eis van een loonsverho
ging van twaalf percent over een periode
van drie jaar, alsmede de invoering van
een veertigurige werkweek als basis voor
de berekening van het grondtoon, hebben
de werkgeversorganisaties afgewezen.
Dat het tot een staking is gekomen wordt
toegeschreven aan het feit, dat de werkge
vers tot het laatste ogenblik nalieten enig
tegenvoorstel te doen. De typografen wei
geren in dit stadium ook arbeidsbemidde
ling.
In de bij het dispuut betrokken dagblad
bedrijven vormt dë looneis de hoofdkwestie,
aangezien voor de typografen daar reeds
enige jaren geleden de veertigurige werk
week is ingevoerd.
Enkele organen, zoals het linkse politie
ke weekblad, de New Statesman, zullen
gedurende de staking waarschijnlijk in
het buitenland worden gedrukt. Allerlei
drukwerk zal verdwijnen, zoals verpak
kingsmateriaal voor levensmiddelen, si
garettendoosjes, etiketten van jampotten
en conserven, theaterprogramma's en
misschien zelfs ook bioscoop- en schouw
burgbiljetten. Ook de boekproduktie zal
onder de staking lijden.
Gisteren dreigden ook de fabrieken van
drukinkt bij het conflict te worden betrok
ken doch de typografenbond besloot dit te
voorkomen. Ware dit niet gebeurd, dan
zouden ook de Londense dagbladen en de
zondagsbladen hun verschijning hebben
moeten stopzetten.
De toestand in de automobiel-industrie
neemt ook een ernstige wending. Het be
gon gisteren met het ontslag van 117 ca-
rosseriebouwers, die 230,per week had
den gevraagd door de Standard Motor
Company in Coventry. Het conflict is ont
staan door verandering van de loonbere-
kening, waardoor de verdiensten van de
117 arbeiders volgens de vakbond een
aanzienlijke vermindering ondergingen.
Als gevolg van dit plotselinge ontslag bij
de Standard volgde een reeks onofficiële
stakingen in een aantal autofabrieken in
deMidlands, waardoor chaos in de pro-
duktie dreigt.
In Huil staken drieduizend havenarbei
ders uit sympathie met degenen, die wei
gerden zaad in manden te scheppen, dat
aan boord van Russische schepen moet
worden gewogen. De mannen eisen dat dit,
wegens het stof en de hitte, mechanisch
zou geschieden.
Het eindeloze conflict bij de scheeps
werf Camell Laird in Berkenhead, welke
al jaren berucht is door de onderlinge
strijd tussen vakbonden, die het nooit eens
schijnen te worden over de afbakening van
de verschillende taken, duurt al zeven we
ken, waarbij 1700 scheepsbouwarbeiders
zonder werk zijn. Vroeger ging het er
over, wie het recht heeft gaten te boren
in houten schotten, de metaalbewerkers
of de houtwerkers. Thans vecht men over
het aanbrengen van merken op stalen pla
ten.
De aartsbisschop van York heeft in een
rede voor het Atlantische Congres te Lon
den de Westelijke wereld gewaarschuwd
voor de dwaling, te menen dat in onze tijd
de vrijheid alleen in gevaar wordt ge
bracht door communistische aanvallen. De
vrijheid, zo betoogde hij, wordt steeds be
dreigd door stromingen binnen onze wes
terse beschaving, want „de vrijheid zorgt
niet automatisch voor zichzelf; ze blijft al
leen bestaan als ze voortdurend en krach
tig beschermd wordt door hen die haar
liefhebben; ja, ze blijft slechts bestaan
door zich voort te planten, door zichzelf te
exporteren naar plaatsen waar dringend
behoefte aan haar bestaat. De vrijheid
moet öf creatief groeien, of ten onder
gaan".
Dit was een duidelijke opwekking voor de
afgevaardigden om zich niet blind te sta
ren op het communistische gevaar en de
defensieve militaire maatregelen daar
tegen. Zulke maatregelen alleen kunnen de
vrijheid niet redden, zei de aartsbisschop,
„de geestelijke waarden van de Atlantische
gemeenschap kunnen niet in leven worden
gehouden door er vestingwallen omheen te
bouwen". Belangrijker, zelfs het allerbe
langrijkst, was het volgens hem dat de
naties van het Westen hun geloof in de
vrijheid zouden b e w ij z e n door krachtige
hulp te verlenen aan die delen van de
wereld waar de vrijheid wordt lamgelegd
door vreselijke armoede en ontbering. „Aan
geen enkele morele of geestelijke uit
daging mogen wij méér betekenis toeken
nen dan aan deze."
Het congres heeft die woorden zeer ter
harte genomen, want waarschijnlijk heeft
het aan het probleem van de hulpverlening
aan de economisch achtergebleven gebie
den meer aandacht gewijd en meer tijd
besteed dan aan enig ander onderwerp.
Men heeft terdege beseft dat dit probleem
noch uitsluitend economisch, noch uitslui
tend politiek, noch uitsluitend sociaal of
ethisch is, zodat het van tal van kanten
tegelijk moet worden benaderd. Er is dan-
ook bijna geen commissie van het congres
geweest, die zich niet in enige mate met
dit vraagstuk heeft bemoeid. En voort
durend werd daarbij betoogd, dat de hulp
verlening een heel ander karakter moet
krijgen dan ze tot nu toe gewoonlijk heeft
gehad, dat er niet alleen geen sprake mag
zijn van een „aalmoes", maar dat er ook
geen politieke voorwaarden of zelfs maar
bijgedachten aan vast mogen zitten.
Hoe moeilijk het probleem is, bleek voor
al bij de discussie over de vraag, hoe men
de nu nog onder-ontwikkelde landen aan
afzetgebieden voor hun produkten zou
kunnen helpen. De hulp, door de landen
van het Westen gegeven, heeft tot nu toe
namelijk vrijwel uitsluitend bestaan uit
financiële steun en technische bijstand.
Maar de consequentie hiervan is geweest
dat de landen, die dankzij deze financiële
en technische hulpverlening hun economie
konden versterken dat wil zeggen: hun
produktie konden vergroten zelf ook
afzetgebieden voor die produktie moesten
vinden; en wanneer het daarom ging ble
ken vele van de hulp-verlenende landen,
en vaak juist de voornaamste, „niet thuis"
te zijn. Dit is op zichzelf niet verwonder
lijk, want de versterking van de economie
der achtergebleven landen komt gewoon
lijk in de eerste plaats neer op uitbreiding
van de produktie van exportabele land-
bouwvoortbrengselen, en juist op het ge
bied van de landbouw zijn de protectionis
tische maatregelen in de Westerse landen
het minst soepel.
Waar moeten de onderontwikkelde ge
bieden dus heen met de vruchten die zij
(dikwijls niet alleen figuurlijk maar ook
letterlijk) oogsten van de hun verstrekte
hulp? Er is geen wereldorganisatie, die
zodanig coördinerend zou kunnen optre
den dat de steun-ontvangende landen en
de steun-verstrekkende landen zich daar
door sneller en gemakkelijker economisch
bij elkaar konden aanpassen. En het Wes
ten kan ook niet het voorbeeld volgen van
de Sovjet-Unie, die, naar op het congres
werd meegedeeld, de exportprodukten van
de door haar financieel en technisch ge
steunde landen in sommige gevallen af
neemt „tegen vrijwel elke prijs, en in
vrijwel elke kwantiteit en kwaliteit", want
een dergelijke methode kan alleen worden
toegepast door een land waar de economie
langs dictatoriale weg ondergeschikt wordt
gemaakt aan de behoeften van de re-
geringspolitiek. Moeten de westelijke lan
den dan „kopen, wat zij zelf te koop heb
ben", zoals de secretaris-generaal van het
Internationaal Verbond van Vrije Vakver
enigingen, onze landgenoot J. Oldenbroek,
het noemde? Kan werkelijk worden bereikt
dat bijvoorbeeld de Verenigde Staten geen
synthetische rubber meer maken zolang er
nog natuurrubber verkrijgbaar is, omdat
de inwoners van Ceylon niet te eten heb
ben als zij hun natuurrubber niet kunnen
verkopen? Het lijkt overmatig optimistisch,
hieraan te geloven, ook al is het zoals
de heer Oldenbroek zei een levensbe
lang voor de democratie dat de regeringen
van de hulp-gevende en hulp-ontvangende
landen over zulke dingen met elkaar tot
overeenstemming komen.
Een ander aspect van deze kwestie,
waarvoor het Londense congres naarstig
naar een oplossing heeft gezocht, is de
noodzaak te vermijden dat economische en
technische hulpverlening een politieke bij
smaak krijgt. Door velen werd betoogd dat
die hulpverlening een doel op zichzelf
moest zijn en niet mocht worden be
schouwd als een onderdeel van de „koude
oorlog", als een methode om landen, die
neiftraal wensen te blijven, naar het Wes
telijke kamp te trekken. Maar de grote
moeilijkheid daarbij is, dat Afrikanen en
Aziaten nog altijd wantrouwend staan
tegenover de voormalige koloniale mo
gendheden en er nauwelijks van kunnen
worden overtuigd dat die mogendheden
hun iets willen aanbieden zonder egoïs
tische bijbedoelingen te hebben. En dat
wantrouwen zou nóg groter worden als de
hulp niet werd aangeboden door die .mo
gendheden afzonderlijk maar door \en
Westelijke alliantie die tot dusver altijd
de nadruk heeft gelegd op haar militaire
betekenis. Anderzijds werd het bezwaar
geopperd dat het concentreren van alle
hulpverlening in de Verenigde Naties de
communisten in staat zou stellen, het nut
tig effect eraan te ontnemen. De NAVO
werd dus te klein, maar de UNO te groot
bevonden om als kader voor de hulp
verlening te dienen.
Zo is tenslotte het denkbeeld ontstaan
dat er, voor de bestrijding van armoede
en gebrek in de wereld op een schaal die
werkelijk afdoende zou kunnen zijn, een
Associatie voor Internationale Ontwikke
ling (International Development Associa
tion) diende te worden gevormd door alle
landen die eraan zouden willen deelnemen,
dus zowel gevende als ontvangende. Deze
associatie van volken die „groter dan,
en onafhankelijk van, de NAVO" zou
moeten zijn zou de nodige hulp hetzij
rechtstreeks, hetzij door middel van of in
samenwerking met internationale organi
saties als de Wereldbank en andere UNO-
onderdelen kunnen verlenen en ook coör
dinerend moeten optreden. Daarbij werd
in 't midden gelaten of de associatie ook
de functie zou kunnen vervullen van een
enorm „lening-consortium" dat, zoals de
Amerikaan Eric Johnston wenste, in staat
zou zijn stabiele economieën te helpen
vestigen in Azië en Afrika door, via be
staande internationale kanalen, lang-lopen-
de leningen in harde of minder harde va
luta zowel als kort-lopende handelskre
dieten aan de landen in die werelddelen te
verstrekken.
Wel werd met nadruk vastgesteld, dat de
middelen en de methodes van het Westen
er op gericht dienden te zijn, het con
sumptieniveau in de betrokken landen
binnen twaalf jaar tweemaal zo hoog te
maken als nu. Ook werd het principe aan
vaard dat economische hulp, om de hoop
van de minder-bevoorrechte volken in ver
vulling te cioen gaan, dient te worden
vergezeld van culturele, sociale en poli
tieke ontwikkeling en dat daarom bij
zondere aandacht moet worden gewijd aan
hun noden op het gebied van voeding,
huisvesting, ziektebestrijding en onderwijs.
Men verlieze niet uit het oog, dat dit
alles slechts aanbevelingen zijn, gericht tot
de regeringen der NAVO-landen, en dat
de uiteindelijke verwezenlijking van de
denkbeelden van het congres aan die re
geringen blijft overgelaten. Maar niemand
zal de afgevaardigden kunnen verwijten,
dat zij op de noodzaak van die verwezen
lijking, voor zover het om de hulp aan de
achtgebleven gebieden gaat, niet met vol
doende klem hebben gewezen.
Bovendien zal het „Studie-centrum voor
de Atlantische Gemeenschap", waarvan de
totstandkoming tamelijk wel verzekerd
schijnt te zijn (en dat wellicht in ons land
zal worden gevestigd), een zeer belangrijke
taak kunnen vervullen door voortdurend
de aandacht te blijven vestigen op het
probleem van de minder-bevoorrechte vol
ken en op nieuwe wegen waarlangs het
Westen hun te hulp zal kunnen komen.
Want dat dit een vraagstuk is, dat ons
allen aangaat en bij welks oplossing wij
allen belang hebben aangezien onze vrij
heid ook van de vrijheid van anderen af
hangt, daaromtrent heeft het Atlantische
Congres 1959 niet de minste twijfel laten
bestaan.
Simon Koster
Maar dan nog....
Advertenties, zo heb ik reeds menigmaal
betoogd, zijn dikwijls onthullender omtrent
het gemoedsleven, de wensen en de ver
langens des volks, dan (met alle respect
voor u en uwe ouderzaten, mijnheer de
hoofdredacteur) het redactionele gedeelte
van de krant.
Daarom ben ik een nijver advertentie
lezer. Ik pluk van die pagina's altijd nog
wel een roosje naar mijn gading.
Zo lees ik nu in D e Autokampioen
(van 6 juni) een advertentie van een ver
verzendhuis, waarvan de aanhef luidt:
IETS UNIEKS VOOR
AUTOMOBILISTEN
Maak van uw auto zowel 's avonds
als overdag een gezellige huiskamer!
Zacht verlichte roosjes in een sierlijk
vaasje met aansluitingssnoer en
schakelaar voor de introductieprijs
van f 6,25 compleet onder rembours.
Iets nieuws voor Nederland! Zeer ge
makkelijk in iedere wagen aan te
sluiten.
Afgezien van het feit, dat ik geen auto
heb als ik er een had zou ik er geen
huiskamer van willen maken, of van mijn
slaapkamer een vliegtuig, of van mijn
badkamer een bioscoop, een bakkerij, of
een scheepswerf. Omdat ik van niets iets
wil maken, dat het niet is. Van mijn hoed
geen draaimolen, van mijn pak geen lan
taarnpaal en van mijn sokken geen ophaal
brug.
Maar dan nóg
Evenmin als ik van mijn kelder een bal-
daal kan maken door er (desnoods ver
lichte) Edammerkaasjes aan de wand te
hangen, evenmin maak ik van mijn auto
een huiskamer door er verlichte roos
jes in te zetten. Want zijn roosjes hoe
zacht verlicht ook het kenmerk van
de huiskamer? Eigenaardig ik verbeeld
mij mijn huiskamer een gezellige
huiskamer te zijn en ik heb daar nog nim
mer, o nimmer zacht-verlichte roosjes
gehad.
Neen, zo lang het bankstel, de pendule
met coupes, de scheve sjaal aan de muur,
het buffetje en de Delfts-blauwe asbak
ken, pullen, bordjes en molentjes in een
auto ontbreken, kunt u er nóg zoveel
zachtverlichte roosjes in aanbrengen ik
zal nimmer blij-verrast uitroepen: „Gunst,
hebt u uw huiskamer op wielen gezet?"
Maar ik heb die zacht-verlichte roos
jes wèl besteld. Voor in mijn huiskamer,
om die iets meer op een gezellige auto te
doen gelijken.
Floris Flaneur
Advertentie
Voor AVADA BROMMERS, reeds v.a. ƒ398
Alle maten RADIUM BROMFIETSBANDEN
A.W.Z. tankstation - Crediet service
SCHAGCHELSTRAAT 24 - TEL. 17780
PARIJS (UPI) De Amerikaanse evan
gelist Billy Graham heeft zich dinsdag toen
hij in Parijs terugkwam van zijn kort be
zoek aan Moskou, vol lof uitgelaten over
het Russische volk. „Ik haat het commu
nisme", zei hij, „maar ik houd van het
Russische volk". Hij prees de zuivere mo
raal van de Moskou'ers in het openbaar.
Van de Russische geestelijkheid heeft
Graham vernomen, dat er op het ogen
blik een godsdienstige opleving in de Sov
jet-Unie is en een neergang van het
atheïsme. „Ik kon op de gezichten van
de mensen een grote geestelijke honger le
zen en een bepaalde onzekerheid die God
alleen kan wegnemen", aldus Graham.
„Gisteren", zo zei hij verder, „ben ik
neergeknield in het Lenin-stadion, dat
plaats biedt aan honderdduizend mensen
en heb ik God gevraagd, dat het eens ge
vuld mag zijn met mensen die luisteren
naar het Evangelie". „Ik heb burgerlijke,
militaire en kerkelijke autoriteiten gezegd
dat ik voor hen zou bidden, opdat hun
moeilijkheden worden opgelost", aldus
Graham. Hij heeft verder vernomen, dat
er in Rusland 25.000 kerken open zijn, be
diend door 30.000 geestelijken.
Wetenschappelijk atheïsme
Maandag is te Moskou onder auspiciën
van de Russische Academie van Weten
schappen, een conferentie begonnen over
„wetenschappelijk atheïsme", die ten
doel heeft „het godsdienstig vooroordeel,
en het bijgeloof bij de bevolking uit te
Ontsnapte aangehouden. De 25-jarige
J. S., die zaterdagavond uit de rijks-
psychiatrische inrichting in Eindhoven
ontsnapte is in Amsterdam aangehouden.
Hij had op tweede kerstdag in 1955, op 'n
verlaten terrein in Enschede een 17-jarig
meisje vermoord. Hij was veroordeeld tot
een jaar gevangenisstraf en daarna ter
beschikking van de regering gesteld.
Eigenlijk is de schildwacht de man
die tot taak heeft het buiten de leger
tent van de edelman opgehangen wa
penschild te bewaken. Hij doet dit al
schilderend, dat wil zeggen: heen en
weer lopend. Aangenomen kan worden
dat dit woord schilderen hetzelfde is als
schilderen: verven. De heen en weer
gaande beweging is dan het punt van
vergelijking. Een schilder is dus eigen
lijk een: schildmakere maar de naam is
overgedragen op degeen die op het reeds
vervaardigde schild de kleuren en voor
stellingen aanbracht waardoor zijn dra
ger zich deeö kennen. Het woord schil
der wordt zowel gebezigd voor de huis
schilder als voor de kunstschilder. Vroe
ger had ook het woord schilderij zulk
een brede betekenis. Men bezigde het
n.l. niet slechts voor een geschilderde
voorstelling, maar sprak ook van de
schilderij van een gebouw, d.w.z. het
^schilderwerk.
