„Troilus en Cressida" oneffen toetssteen voor
de beste kwaliteiten van Nederlands toneel
Hoofdpijn?
Haydns „II mondo della
Luna" geraffineerd vertolkt
Holland
Festival
Holland
Festival
MAANDAG 29 JUNI 1959
FASCINEREND STUK VOL ONAFGEWERKTE MOTIEVEN
A. Koolhaas kreeg de
Van de Hoogtprijs
Prijzen van de Berlinale
De negen muzen
Vlaams uitgeversbedrijf
jubileerde in Den Haag
Nederlander bekroond in
concours Marguerite Long
Inbraak bij Nederlandse
Reisvereniging
Voor honderdduizend gul
den aan deviezen gestolen
Begrafenis Lou Bandy
vjy
Veehouder door de
bliksem getroffen
Proces-baal wegens
voortijdige uitverkoop
Geschenk voor prins Albert
verkeerd bezorgd
Wereldgebedsactie voor de
vluchtelingen
Gevluchte Rus onthult een
Russisch-Chinees komplot
O.E.E.S.-conferenHie over
marktonderzoekingen
Luchtvaartbespreking
met Australië
„TROILUS EN CRESSIDA" van William Shakespeare, een
eeuwenlang niet geheel ten onrechte voor onspeelbaar gehouden
stuk, is zondagavond in de Koninklijke Schouwburg als Neder
landse Toneelmanifestatie ter gelegenheid van het Holland
Festival gepresenteerd. Men kon in de zaal duidelijk constateren,
dat het wat men noemt een verdeelde ontvangst genoot. En
eigenlijk mocht men niets anders verwachten, bedenkende dat
de dichter het nageslacht een fascinerende potpourri van onaf
gewerkte motieven heeft geleverd. Een regisseur kan al zijn
talent vooral zijn beeldend vermogen inschakelen om door
middel van de voorstelling het levende materiaal aan de oor
spronkelijke „bedoeling" te laten beantwoorden en eventueel
een nieuwe zin te verduidelijken, nochtans zal zijn herschep-
ALS MEN EEN BLIK WERPT in de vele
commentaren, die zijn gewijd aan het
raadsel dat „Troilus en Cressida" heet, dan
bemerkt men al gauw dat niemand er tot
dusver definitief raad mee heeft geweten.
Wat de een voor een komedie aanziet,
wordt door de ander een treurspel ge
noemd. Om nu alle redenering kort samen
te vatten: ik geloof dat Shakespeare met
een soort profetische ambitie het onmoge
lijke heeft gewild, na
melijk het aan het licht
brengen van het komi
sche en het tragische als
elkanders keerzijden in
één fenomenale gooi van
zijn gespannen fantasie,
daarbij tevens de beel
den van heldenmoed versplinterend waar
in zijn verwaten tijdgenoten zich spiegel
den. Vermoedelijk heeft hij dit zelfs met
koortsachtige haast geprobeerd. Rustig na
denken zou hem de onmogelijkheid hebben
doen inzien. Laten wij achteraf dankbaar
zijn, dat hij zich niet de gelegenheid heeft
gegund tot kalme beschouwing, want wij
hebben uit deze obsessie enkele van de
schoonste zijner poëtische uitbarstingen
overgehouden. Men lacht verbijsterd om
zijn leedvermaak.
pende activiteit zich hebben aan te passen bij een hoe dan ook
gevormde inhoud. Maar hoeveel hij al doende verandert, zijn
werk blijft een vertolkende uiteenzetting van wat mede door de
aard der gegeven compositie bij voorbaat is bepaald. Er is reden
om aan te nemen, dat het ietwat chaotische van dit spel symp
tomatisch is voor de angst der onzekerheid, die Shakespeare bij
het binnengaan van de zich met velerlei onlusten aangekondigd
hebbende zeventiende eeuw beving. In ieder geval: men mag
het Johan de Meester niet kwalijk nemen, dat deze grootscheeps
gemonteerde vertoning de hechte geslotenheid van een „klas
siek" kunstwerk miste. Integendeel: hij heeft met kleurige be
wogenheid een respect afdwingende prstatie volbracht, beurte
lings boeiend en amusant.
VEEL MEER WIL IK ter karakterise
ring van „Troilus en Cressida" niet aan
mijn jongstleden zaterdag afgedrukte
voorbeschouwing toevoegen. Alleen nog
dit: de onsamenhangendheid van het stuk
zou kunnen gelden als bewijs van de nood
toestand, die Shakespeare herkende toen
men in zijn vorstelijke omgeving nog ver
trouwde op het bereikte evenwicht van
nieuwe krachten in mens en maatschap
pij. Het is dan ook geen wonder, dat het
reeds in de eerste drukken wemelde van
corrupte passages, aangebracht door be
werkers die alleen de gunsten van het pu
bliek voor ogen hadden. Vele hiervan zijn
in eerste instantie door vertaler Bert Voe
ten opgeruimd. Regisseur Johan de Mees
ter heeft het mes er nog veel dieper in
gezet. Hij heeft alles weggesneden dat
de voortgang van de handeling belemmer
de. Men kan nu wel ach en wee gaan roe
pen omdat er zoveel prachtige beeld
spraak bij voorbeeld in het gesprek van
Troilus met Ulysses voor de tent van
Calchas is gekapt, maar men moet
daarbij toch ook bedenken dat de heden
daagse toeschouwer een gestelde situatie
sneller doorziet en dus de lyrische uitleg
missen kan, wanneer deze niets nieuws
onthult.
Men zal uit het voorgaande hebben be
grepen dat ik, afgezien van enkele inci
dentele bezwaren, grote bewondering heb
voor de gedurfde aanpak van de regisseur,
wiens dikwijls omstreden kwaliteiten zich
hier op unieke wijze konden laten gelden.
Hij heeft „Troilus en Cressida" in een sug
gestief basisdecor van Wim Vesseur op
een bloedrood toneel gebracht als een
reeks pendantsgewijze illustraties van de
grondstelling, dat verlies van maatgevoel
en onbeheerstheid van hartstocht de sa
menleving monsterlijk verziekt. Misschien
is zijn aanpak hier en daar iets te zeer op
de romantische buitenkant gericht ge
weest, maar daarmee wordt toch voor
beeldig de onhoudbaarheid gedemon-
In de jaarvergadering van de maatschap
pij der Nederlandse Letterkunde, welke
zaterdag in Leiden wordt gehouden, is de
prijs voor meesterschap dit keer toege
kend aan de historicus prof. dr. F. L.
Ganshof in Brussel. Overeenkomstig het
advies van de commissie voor geschiedenis
en oudheidkunde.
De commissie acht het hele werk van
Ganshof meer dan voldoende om in aan
merking te komen voor deze beloning voor
wetenschappelijk onderzoek en litteratuur.
De Lucy B. C. W. van der Hoogtprijs
werd overeenkomstig het advies van de
commissie voor schone letteren voor dit
jaar toegekend aan A. Koolhaas voor zijn
bundel dierenverhalen onder de titel „Er
zit geen spek in de val". De jaarvergade
ring werd geopend door de voorzitter prof.
dr. J. G. Bomhoff uit Leiden, die een le
zing hield over Van Eyck en het probleem
der litteraire kritiek.
In de middaguren hield prof dr. P.
Brachin uit Parijs een voordracht over
Constantijn Huygens als huisvader. Verder
werden tijdens de jaarvergadering, die ook
in de middag voortduurde, zevenentwintig
nieuwe leden van de maatschappij be
noemd.
.Helden" en „Hunde, wollt ihr ewig
leben" zijn zondag resp. tot de beste en
op een na de beste West-Duitse film van
het West-Berlijnse filmfestival gekozen.
De prijs voor de beste regisseur ging
naar Frank Wisbar, de maker van „Hunde,
wollt ihr ewig leben". De film handelt over
de Duitse debacle bij Stalingrad.
De mannelijke hoofdrolspeler van „Hel
den", O. W. Fischer, kreeg de prijs voor
de beste mannelijke hoofdrol.
De prijs voor de beste vrouwelijke
hoofdrol werd dit jaar niet uitgereikt. De
orijzen voor de beste vrouwelijke en man
nelijke tweede rol gingen naar Hildegard
Kneff en Fritz Schmiedel.
Onderscheiding. De Nederlander Joris
'vens, die met zijn film „La seine a ren
contré Paris" op het filmfestival te Can
nes de eerste prijs kreeg voor de beste
documentaire film, is onderscheiden met
het erelidmaatschap van de Nederlandse
beroepsvereniging van kunstenaars.
streerd van illusies, die niet meer in re
delijke relatie tot de werkelijkheid staan.
De kostuums van Leontien van Beurden
bevorderden een scherpe aftekening van
het satirische, al is het jammer dat Grie
ken en Trojanen tezeer als uniforme te
genstanders zijn gekleed: per slot van re
kening kan immers Hector gelden als de
belichaming van de renaissancistische
idealen, die door de bevelhebbers in het
andere kamp tot een levensgrote en le
vensgevaarlijke bespotting worden ge
maakt.
VOOR ZOVER er in „Troilus en Cres
sida" van een tragedie gesproken kan
worden, is Hector daar de held van. Hij
is de moedige handhaver van de wetten
waarop het zedelijk bestaan moet berus
ten. Maar ook hij voelt twijfel aan de ab
solute geldigheid van het begrip, dat in
de kronieken als eer staat beschreven.
Dat maakt hem kwetsbaar. Zijn dood als
gevolg van een laffe overval is een mees
terstuk van shakespeariaanse ironie. De
rol wordt döor Johan Schmitz met nobel
pathos gespeeld. Naast hem staat in twee
korte scènes een Onvergetelijke Cassan
dra, de voor krankzinnig gehouden ziene
res, van Ellen Vogel een waarlijk su
blieme creatie. Over het algemeen trou
wens is de bezetting zo sterk, dat men
nu eens door een positief bewijs gewaar
wordt hoezeer wij in Nederland een stan
daardgezelschap missen. Dat zo'n bunde
ling van de beste krachten maar eens per
jaar mogelijk is.
DE PRIMUS INTER PARES van deze
voorstelling is zonder enige twijfel Bob
de Lange in de uitermate dankbare rol
van de listige Ulysses, die hier als een
huiveringwekkend toonbeeld van perfide
diplomatie verschijnt. Met superieure in
telligentie heeft hij ter zake dienend al
zijn komediantenkwaliteiten in het geding
gebracht. Het is alleen jammer, dat de
grote „sleutel"-monoloog in de derde scè
ne van de eerste akte trouwens zwak in
het Nederlands weergegeven, een der wei
nige inzinkingen in een trefkrachtige be
werking met enige nonchalance, alsof
ook deze beginselverklaring tot de overbo
digheden behoort, is behandeld. Een mo
numentaal brok voze ijdelheid, een stier
lijk verwaande prijsvechter, heeft Ro
bert de Vries van de zich uit domheid voor
opblazing lenende Ajax gemaakt. Om aan
het eind nog boven hem als triomfator te
kunnen poseren heeft Ko van Dijk als
de rancuneus mokkende Achilles een lof
waardige soberheid in acht genomen, met
een voelbare reserve waartoe alleen de
zeer grote acteur in staat is.
VAN DE VELE vierentwintig! an
dere deelnemers aan deze krachtproef, die
binnenkort ook in het Parijse wereldfesti
val wordt herhaald en waarmee deze keur
bende nog in negen andere Nederland
se steden, waar Haarlem niet bij is, voor
het voetlicht treedt, kunnen op deze plaats
nog" slechts enkelen worden genoemd. In
de eerste plaats Cees Laseur als de kop
pelaar Pandarus, een Polonius in het
kwadraat, een heerlijke bijdrage. Bepaald
een verrassing is Femke Boersma in de
vrouwelijke titelrol: lieftallig van allure,
geraffineerd sensueel in haar onschuld,
een mooi stuk speelgoed dat begeerd wil
worden, gevaarlijk en onstandvastig, een
lieve heks. In Troilus heeft Coen Flink
ons met sonore voordracht de Shakespea
re van de sonnetten doen horen. Hij laat
de bitterheid der ontgoocheling meeproe-
ven en dat is precies wat er van hem
wordt verlangd. Elisabeth Andersen heeft
in één korte opkomst de behaagzieke He
lena niet anders dan bij benadering ge
stalte kunnen geven, Jenny van Maerlant
stelt als Andromache teleur. Graag zou ik
nog willen uitweiden over Henk van Ulsen
als de tegengiftspuitende dwerg Thersites,
over de onnozele praalhans Agamemnon
van Johan Fiolet, over de goedaardige
Nestor van Philippe la Chapelle, maar ik
heb al zoveel ruimte in beslag genomen
dat ik het hierbij moet laten.
Johan de Meester heeft zich door de oor
logshandelingen van het vijfde bedrijf
heengeslagen met forse houwen, die voor
namelijk door de schermleraar Van der
Valk zijn ingestudeerd. Hij kon niet veel
anders.
David Koning
Van links naar rechts Frans van der
Lingen, Tom van Beek, Henk Schaar
en Johan Schmitz.
EREMEDAILLE VAN AMSTERDAM
VOOR Dr. CRONHEIM
De wethouder voor Kunstzaken der ge
meente Amsterdam, mr. A. de Roos, heeft
zaterdag tijdens de in Leeuwarden gehou
den honderdvijfentwintigste vergadering
van de Maatschappij tot Bevordering der
Toonkust aan dr. Paul Cronheim ter ge
legenheid van dienst veertigjarig jubileum
als secretaris dezer maatschappij de zil
veren eremedaille der stad Amsterdam uit
gereikt als erkenning van zijn verdiensten
voor het culturele leven van de hoofdstad.
(Van onze Haagse redacteur)
Zaterdagmiddag heeft de uitgeverij Lan-
noo te Tielt in West-Vlaanderen haar vijf
tigjarig bestaan gevierd in Den Haag,
waar zij sinds vijf jaar een eigen vesti
ging heeft. Vele persoonlijkheden uit Ne
derland en België woonden dit jubileum
feest bij, waarop een viertal sprekers zo
wel het strijdbare Vlaamse als rooms-
katholieke karakter van het bedrijf be
lichtten.
De adjunct-directeur, de heer Godfried
Lannoo, zei in zijn openingswoord reeds,
dat zijn vader, Joris Lannoo, het gehele
Nedei-iandse taalgebied wilde bestrijken
en dat men daarbij „niet alleen industrieel
maar meer en ook beter" wilde zijn. De
leider van de afdeling uitgeverij te
Tielt, de heer M. J. L. van Nierop, betoog
de, dat de Haagse vestiging niet alleen een
kwestie van marktverovering was, hoe
wel sommige uitgaven in Nederland al
meer verkocht worden dan in België, maar
uitvloeisel van de idee van het ongedeel
de Nederlandse cultuurgebied. Daartoe
werd reeds voor de tweede wereldoorlog
samengewerkt met Nederlandse uitgeve
rijen, waardoor de door Lannoo uitge
geven werken van Gezelle, Streuvels en
Rodenbach in Nederland, die van Coupe
rus in België verspreid werden.
Thans staat in Tielt een Nederlander aan
het hoofd van de uitgeverij en in Den
Haag een Vlaming. De jongste uitgave,
„Noord Zuidverbinding", kan kenschet
send worden genoemd voor de ontwikke
ling van een bedrijf, dat met de uitgave
van een bundeltje Vlaamse strijdliederen
zijn bestaan begon.
Namens de Nederlandse katholieke boek
verkopersbond wees de heer M. J. A. I.
Oomens op het aandeel van Lannoo in de
rooms-katholicke culturele herleving. „De
emancipatie en de penetratie zijn gelukt
voor het boek, in tegenstelling tot de poli
tiek, waar zij een fiasco zijn geworden",
aldus de heer Oomens, die thans de tijd
van de katholieke integratie aangebroken
achtte. Daartoe riep hij zijn vakgenoten
op het algemene bock weliswaar niet te
verwaarlozen, maar de voorrang te geven
aan het rooms-katholieke.
Het slotwoord werd gesproken door de
schriiver-prior Dom. Pieter van der Meer
de Walcheren O.S.B.
De Nederlandse pianist John Blot heeft
in het Marguerite Long-concours te Parijs
de tweede prijs gewonnen.
De jury stond onder voorzitterschap van
de Franse componist Georges Auric. De
eerste prijs ging naar de Japanner Tokyoaki
Matsoura. Aan het concours werd door
achtenveertig pinanisten deelgenomen. Het
had plaats in de Salle Gaveaux. Blot speel
de het vijfde pianoconcert van Beethoven.
Voor ongeveer honderdduizend gulden
aan buitenlandse valuta en reischeques is,
vermoedelijk in de nacht van zaterdag op
zondag ontvreemd uit het hoofdkantoor
van de Nederlandse Reisvereniging aan de
Laan van Meerdervoort in Den Haag.
De inbrekers waren bijzonder goed
voorbereid. Met snijbranders, waarvoor zij
cylinders met acetyleen en zuurstof bij
zich moeten hebben gehad, hebben zij de
in de kelder staande brandkast aan de
zijkant opengesneden. Voor zij aan de slag
gingen, bouwden zij van de in de kelder
liggende kartonnen dozen een scherm om
de brandkast, opdat het schijnsel van de
snijbrander niet van buitenaf gezien zou
worden.
De politie neemt aan dat hier geen be
ginners in het „vak" bezig zijn geweest.
Het zware werk dat moest worden verzet
maakt het waarschijnlijk dat er twee of
meer inbrekers bij betrokken zijn geweest.
Hoe zij in het gebouw zijn gekomen, staat
nog niet vast.
Onder zeer grote belangstelling is za
terdag het stoffelijk overschot van Lou
Bandy op de oude algemene begraaf
plaats in Doorn ter aarde besteld, in het
graf waarin ook zijn eerste vrouw rust.
Tallozen uit de kringen van revue- en
theaterwereld waren aanwezig om hem
de laatste eer te bewijzen. Onder hen wa
ren zowel theaterdirecteuren en -agenten
als artiesten, onder wie Henriëtte Davids,
Jan de Cler, Toon Hermans, Alex de
Haas, Johnny Kraaykamp, Peter Piekos en
vele anderen. De AVRO was vertegen
woordigd door Karei Prior.
De heer Bob Peters, directeur van de
Nationale Revue, zei in een korte toe
spraak, dat hij aan Lou Bandy de mooi
ste herinneringen bewaarde. De heer Pe
ters had de overledene leren kennen als
een weliswaar lastig, maar van zichzelf
zeer veel eisend mens, die mede daardoor
bereikt heeft, dat zijn liedjes nu nog
voortbestaan en leven. Lou was voor de
jongeren een voorbeeld, aldus spreker, en
het publiek zal hem stellig niet vergeten.
De heer Frans Dumee sprak namens de
familie en als vriend en collega. Hij ver
ontschuldigde eerst veler lichte zomer
kledij bij deze begrafenis, maar dit ge
beurde op verzoek van de overledene,
die een afkeer had van alles, dat naar
rouw zweemde.
De heer Dumee noemde zich de tolk
van vele collega's toen hij woorden van
dank sprak voor het vele, dat Lou Bandy
allen had geleerd.
Naar wij vernemen heeft de grammo
foonplatenmaatschappij C. N. Rood N.V.
gemeend Lou Bandy het best te kunnen
eren door zestien liedjes van de pas over
ledene uit de periode 1924-1948 op een
plaat uit te brengen. Men zal het batig
saldo van de verkoop geheel afstaan aan
de Anne Frank Stichting. De plaat zal in
de handel worden gebracht onder de titel
„Zoek de zon op".
DOOR SAMENWERKING met de orga
nisatoren van het Festival van Aix-en-
Provence kon het Holland-Festival een in
teressante bijdrage leveren aan de herden
king van Haydns sterfdag, namelijk door
de eerste heropvoering tot stand te bren
gen van het „dramma giocoso" „II mondo
della luna" van de meester; zoals het naar
afwijkende en elkaar aanvullende manus
cripten pasklaar gemaakt werd door de
Amerikaanse musicoloog H. C. Robbins
Landon. Er zijn enkele jaren geleden reeds
pogingen ondernomen om dit werk, dat
sinds 1777 niet meer was vertoond, op
nieuw te lanceren. Maar deze pogingen,
hoewel met succes beloond, zijn nogal ta
melijk vrijmoedig en arbitrair gebleken,
namelijk door het inlassen van fragmenten
uit andere composities van Haydn, zodat
men van een willekeurig bewerken kon
spreken.
Onder regie van Maurice Sarrazin en
muzikale leiding van Carlo Maria Giulini
werd ons nu zaterdagavond in de Stads
schouwburg te Amsterdam de vrijwel
originele opera-buffa van Haydn geboden
met raffinement dat het werk absoluut
nodig heeft om het publiek een avond
bezig te houden met fantastische toneel
beelden en gekke situaties, die het genie
in dienstlivrei. dat Haydn aan het vorste
lijk hof der Esterhazy's
was, lardeerde met
mooie muziek, waaron
der vocale bravoure-
stukken, die het opera-
personeel van de graaf
gelegenheid moest ge
ven rich zo gunstig
mogelijk te laten gelden.
DEZE BURLESKE OPERA is een van
de twintig composities voor het zangtoneel
(hieronder begrepen een viertal die voor
marionettentheater bestemd waren) die
Haydn voor bijzondere feestelijke gelegen
heden verplicht was te leveren. „II mondo
della Luna" moest dienen voor de huwe
lijksfeesten van de zoon des huizes, de
jonge graaf Nicolaas Esterhazy. Als ge
legenheidswerk zal het wel aan zijn doel
beantwoord hebben; het geheel bood im
mers een opgewekt amusement zonder
meer, in een muzieksfeer die er soms
bovenuit wiekte, maar op andere momen
ten toch de kracht miste om het gegeven
in zijn eigen zone te volgen en muziek
dramatisch op te stuwen. Maar in de
feeststemming had men genoeg aan het
amusement. Achteraf schijnt de componist
echter het vertrouwen in het werk gemist
te hebben, want inplaats van het intact te
laten en moeite te doen het buiten Ester
hazy te lanceren, heeft hij het geplunderd
om er andere composities mee op te bou
wen of uit te breiden. Zodat het kan voor
komen dat men er bekende melodieën in
ontmoet.
„IL MONDO DELLA LUNA" is geba
seerd op een tekst van Goldoni, die vóór
en na Haydn door verschillende componis
ten op muziek is gezet. Het stuk is in
zekere zin een satire op het toenmalige
modeverschijnsel zich met natuurweten
schappelijk onderzoek bezig te houden.
Hier wordt die manie aangewend als een
allerdwaast motief om van „papa" een
huwelijkstoezegging af te dwingen betref
fende zijn twee dochters en de dienstbode,
waar hijzelf het oog op had. De goed
gelovige maniak, die niet voor niets „Buo-
nafede" heet en zeer geïnteresseerd is voor
het leven op de maan, wordt gesuggereerd
naar dit hemellichaam te vliegen, waar
hij het beleeft dat zijn dochters en de ge
dienstige in de echt verenigd worden met
de mannen hunner keuze. Als hij ervaart
erin gelopen te zijn, mag hij even uit
razen, maar tenslotte geeft hij zich dan
maar gewonnen, op voorwaarde aat het
bespottelijke geval niet uitlekt. En dan
zijn allen het eens om de genoegens op
aarde te verheerlijken, als gelijkwaardig
aan die op de maan.
HET IS DUS EEN allerdolste klucht die
Haydn gelegenheid schonk zijn spitse
geest, zijn zin voor humor en zijn senti
ment voor tere ontboezemingen muzikaal
uit te drukken. Dat deed hij dan ook.
Maar waar het er opaan kwam de klucht
een muzikaal-dramatische zelfstandigheid
te geven, schoot hij te kort. Zulks maakt
dat vooral de laatste akte zonder spanning
verloopt. Maar dat wil niet zeggen dat het
werk, zoals het door uitgelezen Italiaanse
krachten gegeven wordt in fantastische
decors van Jean-Denis Malclès, onder
briljante regie van Maurice Sarrazin en
puntige muzikale leiding van Giulini, geen
aangename verpozing zou waarborgen. In
tegendeel, men geeft zich licht gewonnen
aan het rasechte buffo-spel van Marcello
Advertentie
BAYER
Marcello Curtis en Biancamaria Casani
Cortis (bovendien een prachtige bariton),
aan dat van Luigi Alva (een zeldzaam
mooie speeltenor), aan dat van de trial
Michel Hamel; aan de virtuoze zangkunst
van Mariella Adani, Bruna Rizzoli en
Biancamaria Casoni. Paolo Pedani maakte
bovendien een treffende beurt met een
aria, die later in een mis van Haydn is
terecht gekomen.
VIER LEDEN VAN het Nederlands
Kamerkoor en een kleine balletgroep on
der Jan Rebel werkten mee aan de om
lijsting, terwijl het Nederlands Kamer
orkest, versterkt met leden van het
Utrechts Stedelijk Orkest, op stijlsch.one
wijze de partituur van Haydn verklankte.
Met dat al een geraffineerde vertolking,
die tal van opendoekjes ontlokte.
Jos. de Klerk
Zondagmorgen is tijdens een onweer dat
boven Blesse (Friesland) woedde, de 52-
jarige veehouder H. G. Smale door de blik
sem getroffen en gedood. Hij was aan het
melken met nog twee arbeiders. Eén van
de arbeiders werd eveneens getroffen en
was enige tijd bewusteloos. Twee koeien
werden eveneens door de bliksem gedood.
S. was gehuwd en vader van vijf kinderen.
De Haarlemse politie heeft tegen een
naamloze vennootschap proces-verbaal op
gemaakt, omdat deze voortijdig een uitver
koop had aangekondigd. Op 15 juli mogen
de bedrijven met de uitverkoop beginnen.
De heer Stanley Lamp, een inwoner van
Curasao, die aan de kweekschool voor on
derwijzers te Blerik studeert en daar in
pension is, verwachtte van thuis een zen
ding overhemden. Dezer dagen arriveerde
er een kist, waarvan de omvang reeds
enige verwondering bij de heer Lamp wek
te. In de veronderstelling dat men hem
extra goed had willen bedenken, opende hij
de kist en deed toen een wonderlijke ont
dekking. De inhoud was met een fluwelen
doek afgedekt en daarop lag een verzegel
de brief. Toen hij de doek verwijderde,
kwam er een kostbaar zilveren theeser
vies tevoorschijn. Bij nader onderzoek
bleek men hier te doen te hebben met
een geschenk van de koning van Thailand
voor prins Albert van België. Kennelijk
was een vergissing in het spel
De heer Lamp heeft de expediteur ge
waarschuwd, die zich heeft gehaast de
kostbare zending naar het goede adres te
sturen.
GENèVE (UPI) De Wereldraad van
Kerken heeft zondag om gebed en offer
gevraagd om gedurende het jaar der
vluchtelingen het vraagstuk der verdre
venen op te lossen. De Wereldraad om
schrijft het probleem van de 45 miljoen
verdrevenen als „de grootste menselijke
tragedie van onze tijd en onze generatie".
De boodschap van de raad ging uit naai
de 173 leden kerkgenootschappen van pro
testantse, anglicaanse en orthodoxe belij
denis in 52 landen. Voor al onze kerken
is de tijd gekomen om naar het UNO ini
tiatief te handelen en daarom roepen wij
opnieuw op tot gebed, verhoogde actie en
onafgebroken hulp.
De oproep tot gebed van de Wereldraad
gaat over alle gescheidenheid heen naar
alle christenen „in een van de meest uni
versele gebedsacties in de geschiedenis
van de mensheid". In de boodschap wordt
gezegd dat de Wereldraad niet altijd te
vreden is geweest over de houding van de
regeringen in de vrije wereld wat hun con
stante zorg betreft voor een probleem, dat
niet alleen een humanitair probleem is
maar, onopgelost, een voortdurende be
dreiging vormt van vrede en veiligheid.
VATICAANSTAD (UPI) Paus Joan
nes XXIII heeft de roomskatholieken over
de gehele wereld opgeroepen „edelmoe
dig en doelmatig samen te werken opdat
het wereldvluchtelingenjaar een succes
worde". De Paus zei dit in een radio-toe
spraak ter gelegenheid van de aanvang
van het vluchtelingenjaar dat tot juni 1960
zal duren. „Wij geven met geheel ons hart
de morele steun van onze aanmoediging
aan deze edele onderneming", zo verklaar
de hij.
RANGOON (Reuter) De voorlich
tingsfunctionaris van de Russische am
bassade in Rangoon, Kaznatsjev, die in de
Amerikaanse ambassade in de Birmaanse
hoofdstad politiek asiel heeft gekregen,
heeft in vloeiend Engels op een perscon
ferentie verklaard dat de Russische en de
Chinese ambassade in Rangoon samen
werken om Birma onder het communisti
sche juk te brengen. Kaznatsjev verklaar
de voorts dat de sfeer op de Russische
ambassade gespannen was door weder
zijds wantrouwen. De 27-jarige Katnatsjev
is gescheiden. Hij heeft een zoon van
twee jaar die bij zijn ouders in Moskou
woont. Kaznatsjev was sedert december
1957 aan de ambassade in Rangoon ver
bonden. Hij zou binnenkort attaché wor
den, doch moest daarvoor eerst terug naar
Moskou. Hij verklaarde dat hij een boek
over het communisme zou schrijven.
Intussen bestudeert het Birmaanse mi
nisterie van Buitenlandse Zaken, in over
leg met de Amerikaanse ambassade Kaz-
natsjevs positie. De Birmaanse regering
erkent niet het recht van een ambassade
of legatie in Rangoon om aan iemand po
litiek asiel te verlenen.
Een honderdtal Europese specialisten
zijn te Parijs bijeengekomen ter bespre
king van de wijze waarop ondernemingen
van informatie kunnen voorzien worden
over mogelijke afzetgebieden voor hun
goederen in het buitenland. Op het ogen
blik kunnen alleen grote bedrijven markt
onderzoek bekostigen, omdat de uiteen
lopende omvang en de variëteiten der
markten een dergelijke studie zeer kost
baar maken. De veranderingen die de
markten waarschijnlijk ondergaan door
hun progressieve expansie maken het ge
bruik van vele soorten speurwerk nodig.
De experts nemen deel aan een inter
nationale conferentie die, door de O.E.E.S.
georganiseerd, van heden tot 1 juli wordt
gehouden. Nederland wordt in de discus
siegroep vertegenwoordigd door dr. L. H.
Klaassen van 't Nederlandsch Economisch
Instituut te Rotterdam.
Op 27 juli zullen luchtvaartonderhande
lingen tussen Nederland en Australië m
Den Haag beginnen. Deze onderhandelin
gen worden gevoerd met de bedoeling de
bestaande mogelijkheden te verruimen,
zulks in verband met de groei van net
luchtverkeer.
De Australische delegatie wordt geleid
door de directeur-generaal van de Austra
lische burgerluchtvaart, de heer D. An
derson.
De Nederlandse delegatie, waarin de
Rijksluchtvaartdienst, de ministeries van
Buitenlandse Zaken en Zaken Overzee en
de K.L.M. vertegenwoordigd zullen zijn,
staat onder leiding van de heer J. W. F.
Backer, directeur-generaal van de Rijks
luchtvaartdienst.
Tussen Australië en Nederland is in 1951
een luchtvaartverdrag gesloten dat onder
andere voorziet in een lijn van de K.L.M.
tussen Amsterdam en Sydney en tussen
Nederlands en Australisch Nieuw-Guino.-i.
De verbinding tussen Amsterdam en
Sydney wordt door de K.L.M. één ke
per week onderhouden.
