I
Herhalings
PHILIPS
BELGISCHE DAME OP IJ-PONT
DOODGEDRUKT
^"Hoe is het ontstaand
k
Hergroepering
Benoeming van Hoge Autoriteit
wordt nu beslist
Verhaal van Ledigheid
(DOOR PIGER)
altijd mee op reis
Autobus schoot vooruit toen pont met
te grote vaart tegen steiger botste
^Praatóteel
Saoed met enorm
gevolg in Freiburg
ZATERDAG 25 JULI 1959
3
MINISTERCONFERENTIE TE BRUSSEL
Bij kernproeven-controle
wordt Wenen centrum
Arabische conferenties in
Casablanca en Jeruzalem
öp de
Middenstand koestert zich
in zijn koopwoede
Gouverneur van Nieuw-
Guinea komt naar
Nederland
Dit woord: EEUW
Gedurende de laatste maanden en we
ken hebben zich in de onderlinge verhou
dingen tussen de landen van het Nabije
Oosten een aantal wijzigingen voorge
daan, die erop duiden dat er een hergroe
pering gaande is in het toch al zo afwis
selende Arabische spectrum. Of daaruit
overigens een eenheid kan voortkomen
blijft nog een vraag, die onmiddellijk ver
bonden is met de zeer penibele kwestie
van het leiderschap in deze eenheid. Maai
de diplomatieke bedrijvigheid, het afleg
gen van vriendelijke verklaringen (en het
vermijden van onvriendelijke) alsmede
nieuwe conferentieplannen geven toch
sterk de indruk van veranderingen.
Nasser zoekt onmiskenbaar weer enige
toenadering tot zijn Iraakse tegenvoeter
Kassem, die nog kort tevoren door radio-
Caïro een verrader en een werktuig van
het communisme werd genoemd omdat
hij zich nu eenmaal niet spontaan wilde
laten inlijven in de Verenigde Arabische
Republiek. Nu Kassem zich niet openlijk,
maar toch onmiskenbaar tegen de com
munistische volksfront-organisaties ge
keerd heeft, verwaardigt Nasser zich hem
zijn „wapenbroeder" te noemen. Ook van
zijn kant doet Kassem moeite de gevoe
lens van de V.A.R. enigszins te ontzien,
zoals blijkt uit de officiële voorzichtig
heid ten aanzien van het doodvonnis van
de aartsintrigant Rasjid Ali, wie het in
1941 bijna gelukte Irak aan de zijde der
Asmogendheden te brengen en die in de
cember 1958 als sluitstuk van zijn carrière
een samenzwering tegen Kassem leidde.
Het zou voor de hand hebben gelegen tij
dens dit proces beschuldigend naar de
V.A.R. te wijzen als de schennende macht
op de achtergrond, maar dit is niet ge
beurd. Reeds lang hiervoor was het kli
maat tussen de V.A.R. en koning Hoes
sein van Jordanië aan het beteren. De
grens tussen Syrië, het noordelijk deel
van de V.A.R., en Jordanië gaat nu weer
open en de wederzijdse radio-uitzendingen
zullen weer wat welwillender worden.
Bovendien wordt al gewaagd van herstel
der diplomatieke betrekkingen. Toen de
slechte verstandhouding tussen Nasser en
Hoessein begon te beteren, hebben waar
nemers zich afgevraagd of de wederzijd
se afkeer van Kassem zij het om ver
schillende redenen daarvan niet de
sterkste drijfveer was. Maar de motieven
van die afkeer waren nogal verschillend;
Nasser zag in Kassem iemand, die hem in
de weg trad bij de volvoering van zijn pan-
Arabische idealen, maar voor koning
Hoessein is Kassem de moordenaar van
zijn familie. Het lijkt wel zeker, dat Jor
danië, wanneer de 'V.A.R. nauwere aan
sluiting zoekt met Irak, weer zal moeten
terugvallen in het isolement, waarin het
zich slechts beveiligd weet door.. Israel,
zijn officiële vijand. Nog altijd geldt im
mers de verklaring van Israel, dat het zich
niet zal neerleggen bij een eventuele
machts-overneming in Jordanië door een
ander Arabisch land.
Dat ook Marokko en Tunesië, welk
laatste land ook weer een beetje is
bijgedraaid in de richting van de
V.A.R., een duidelijker Arabisch front
wensen, blijkt uit een poging, de Arabische
Liga in Casablanca bij elkaar te krijgen.
Of de andere ertoe bereid zullen zijn daar
helemaal over de kwestie-Israel te komen
praten, is nog de vraag, maar in de po
ging manifesteert zich toch de behoefte
der Noordafrikaanse landen, de groeiende
Afrikaanse gemeenschappen in het zuiden
vooral waar Frankrijk er een rol in speelt,
er attent op te maken, dat de noordkust
van Afrika Arabisch is. Maar tegelijk
komt de zwakte in het streven naar een
diepere Arabische samenhang tot uiting
in de plannen voor een andere Arabische
conferentie eveneens over de kwestie
Israel onder auspiciën van de Liga te
houden in Jeruzalem. Dat komt namelijk
uit de koker van Jordanië, vandaar dat
daarvoor Irak niet zal worden uitgeno
digd en de V.A.R. toch liever ook nog maar
niet. Het geïsoleerde Jordanië blijft me
destanders zoeken, dat ziet men ook in de
uitnodiging aan de Tunesische premier
Bourguiba. Maar Bourguiba heeft op
zijn beurt generaal Kassem, de doodgra
ver van de Hasjemieten, voor een bezoek
aan Tunesië uitgenodigd en deze heeft in
principe de invitatie aangenomen
(Van onze correspondenten te Bonn en Brussel)
Vandaag zijn de zes ministers van Buitenlandse Zaken van de Kolen- en Staal
gemeenschap te Brussel bijeengekomen. De conferentie wordt gepresideerd door de
Franse minister Couve de Murville. De Italiaanse minister Pella arriveerde reeds
gisteren voor een bijzonder onderhoud met zijn Belgische ambtgenoot Pierre Wigny,
dat plaats heeft op verzoek van Pella, die, ten gevolge van het bezoek van generaal
De Gaulle aan Rome, voorstander schijnt te zijn van de oprichting van een politiek
secretariaat voor het Europa der zes te Parijs, en klaarblijkelijk de Belgen voor dit
idee wil winnen.
Het staat thans vrijwel vast, dat de Italiaanse staatssecretaris Folchi zal worden
benoemd tot voorzitter van de Hoge Autoriteit der K.S.G. De ondervoorzitters, de
Nederlander Spierenburg en de Belg prof. Albert Coppe, zouden in hun ambt worden
bevestigd. De Belg Paul Finct zal aftreden als voorzitter en gewoon lid worden.
In de Westduitse hoöfdstad zit de ge
dachte voor dat verder uitstel van de ver
kiezing van de Hoge Autoriteit op twee
manieren afbreuk aan de waardigheid van
dit lichaam zal doen: Ten eerste het kolen-
probleem, dat nog slechts uiterst proviso
risch gesaneerd is, moet opgelost worden.
Daarvoor is een Hoge Autoriteit nodig, die
kan handelen. Ten tweede verder uitstel
zal het gesjacher over de diverse functies
nog ingewikkelder maken. Waf het laatste
betreft, heeft men te Bonn wel zeker ook
boter op het hoofd.
Daarbij speelt voor de Westduitse rege
ring de positie van Iialstein een rol. Prof.
Halstein, thans president van de E.E.G.-
commissie zou onmogelijk op zijn huidige
post gehandhaafd kunnen blijven, indien
ook nog een Duitser president van de Hoge
Autoriteit zou worden. Evenwel, in be
paalde Westduitse industriële en vakbonds
kringen zou men helemaal niet rouwig zijn
om een ruil tussen enerzijds de verkiezing
van een Duitser tot president van de Hoge
Autoriteit en anderzijds het aftreden van
Halstein als E.E.G.-president. Het gerede
neer en voortdurend overwegen hebben
het voorts voor Bonn uiterst moeilijk ge
maakt een man te vinden, die men als
opvolger voor de overleden Blücher naast
Potthoff kandidaat kan stellen. Westrick,
de staatssecretaris van Economische Zaken
en rechterhand van prof. Erhard, die „weg
gepromoveerd" zou worden naar Luxem
burg, heeft om raadselachtige redenen voor
de kandidatuur bedankt. Behalve de poli
tiek en economisch aan prof. Erhard sterk
gebonden Westrick werd te Bonn genoemd
Seebohm, de minister van Verkeer, en
daarmede is de voorraad van Bonn uitge
put.
De ministers zullen het voorts hebben
over een Italiaans voorstel om de Europese
Universiteit te Firenze te vestigen. Maar
de Benelux-regeringen zijn van oordeel,
dat Italië een zeer groot voordeel in de
wacht sleepte door de vestiging van het
Euratoom research-centrum te Ispra, ten
noorden van Milaan, waar 1500 man per
soneel zal worden te werk gesteld. Het is
voornamelijk de Nederlandse regering, al
dus Nederlandse waarnemers in de Belgi
sche hoofdstad, die van oordeel is, dat
Nederland terecht deze plotselinge Ita
liaanse machtshonger dient af te wijzen,
omdat vele deskundigen van oordeel wa
ren dat het research-centrum beter in
Petten in Nederland hgd kunnen gedijen.
Daar Luxemburg het enige Europese land
is, dat het zonder universiteit moet stellen,
lijkt het de Benelux-regeringen logisch,
dat de Europese Universiteit in Luxem
burg-stad wordt opgericht. Het zal van
minister Luns heel wat diplomatieke gaven
vergen om voor Nederland een compen
satie te krijgen.
Wanneer de K.S.G. Luxemburg zal ver
laten voor Brussel, zal Nederland, volgens
deze Nederlandse waarnemers te Brussel,
terecht aanspraak kunnen maken op de
zetel van het Europese Gerechtshof voor
Den 'Haag, een oud plan dat aldus opnieuw
actueel zou kunnen worden. Luxemburg
zal echter slechts het Gerechtshof en de
andere instellingen van de K.S.G. laten
vertrekken, wanneer ongeveer tegelijker
tijd een grote universiteit in de hoofdstad
van hef Groothertogdom wordt gevestigd,
een universiteit van minimum 3000 a 4000
studenten. Op het Europese schaakbord
wordt, dus een interessant partijtje ge
speeld.
WENEN (AFP en Reuter) Oostenrijk
heeft er mee ingestemd dat de toekomstige
wereldorganisatie voor het toezicht op de
kernproeven die in het leven zal wor
den geroepen als de besprekingen over het
staken van de kernproeven een akkoord
opleveren in Wenen gevestigd wordt.
Dit heeft de Oostenrijkse minister van
Buitenlandse Zaken. dr. Bruno Kreisky,
vrijdag op een persconferentie in Wenen
meegedeeld.
Hij verklaarde, dat vertegenwoordigers
van de Sovjet-Unie, de Verenigde Staten
en Engeland de Oostenrijkse regering op
20 juli hadden verzocht of zij „in principe"
akkoord kon gaan met de vestiging in
Wenen van het hoofdbureau van de organi
satie.
Advertentie
insecten verdelger
Advertentie
NATUURZUIVER
OPWEKKEND VERKWIKKEND
Op een der Amsterdamse ponten over
het IJ is gisteren een 53-jarige Belgische
dame, behorende tot een gezelschap dat
met een touringcar op weg was naar Vo-
lendam, om het leven gekomen. Doordat
de pont met vrij grote vaart tegen de aan
legsteiger botste, reed de touringcar, die
midden op de pont stond, plotseling voor
uit. Juist op dat moment liep de Belgische
dame, die tijdens de vaart over het IJ met
enkele anderen was uitgestapt, voor de
bus langs, om weer in te stappen. Zij
raakte bekneld tussen de voorkant van de
touringcar en de achterkant van een er
voor staande vrachtauto. Haar borstkas
werd ingedrukt, waardoor zij op slag dood
was.
Toen de pont met meer dan normale
vaart de walkant naderde riep iemand van
het pontpersoneel nog waarschuwend uit:
„Op de remmen", maar de 38-jarige
chauffeur P. Verbist uit Duffel, tevens
eigenaar van de bus, heeft dit niet ge
hoord.
Kort na het ongeluk stelde de politie een
onderzoek in. Opnieuw werd de bus op de
pont gezet, die ten tweede male, nu met
opzet, met te grote vaart tegen de steiger
werd gestuwd.
Men had de handrem van de bus goed
aangetrokken. De bus bleef nu staan.
Hieruit is geconcludeerd, dat de Belgische
chauffeur de handrem bij de eerste over
tocht niet voldoende heeft aangetrokken.
Bovendien zou de kapitein van de pont niet
voorzichtig genoeg hebben gevaren.
De justitie heeft later de bus, die in orde
werd bevonden, vrij gegeven. In de loop
van de middag mocht, na een uitvoerig
verhoor, ook de chauffeur weer zijns
weegs gaan.
CAIRO (UPI) Arabische ministers
van Buitenlandse Zaken zullen in septem
ber in Cassablanca confereren over de
kwestie-Israel en andere Arabische aan
gelegenheden, zo deelde vandaag een'
zegsman van de Arabische Liga mede.
De bijeenkomst zal op 1 september be
ginnen. De zegsman verklaarde, dat het
oorspronkelijk plan om een Arabische top
conferentie te houden werd opgegeven.
De leden van de Liga zijn: de Verenig
de Arabische Republiek, Jemen, Irak, Li
banon, Jordanië, Saoedi-Arabië, Libië,
Soedan, Tunesië en Marokko.
In regeringskringen te Amman was eer
der gewaagd van een conferentie der re
geringsleiders van Jordanië, Libië, Tune
sië, Marokko, Libanon, Koeweit, Soedan
en Saoedi-Arabië, waarbij dus president
Nasser en premier Kassem niet zouden
worden geïnviteerd. Jordanië zou niet
rechtstreeks het initiatief hiertoe hebben
genomen, maar voorgesteld, dat onder
auspiciën van de Arabische Liga in het
Arabische deel van Jeruzalem een topcon
ferentie wordt belegd.
(SLOT)
Dinsdag, 3e week
Ontbijt dit keer te 6.30 uur. Daarna moesten wij
rondhangen tot half negen. Ik heb nog kans gezien een
zeer warme zg. „jeep-coat" te bemachtigen. Om ne
gen uur vertrekken de eerste auto's van de kilometers
lange colonne. Daarmee is een voorlopig einde ge
maakt aan de verwarring. Onderweg valt een aantal
auto's met panne uit, maar tegen half twee staan de
meeste toch in wat slordige camouflage opgesteld langs
een Brabants boslaantje. Het was redelijk warm ge
weest in mijn jeep en ik had, daaraan in enkele weken
gewend geraakt, behoefte aan mijn dutje. Anderhalf
uur gedut. Later zijn wij doorgereden naar het. „kan-
tonnement" een rij boerderijen in het Brabantse
plaatsje W. Met enkele anderen ben ik ingekwartierd
in een stal, waar het niet èrg stinkt en waar de fa
milie ons hartelijk en behulpzaam bejegent.
's Avonds is er een oefening, die na veel gedelibereer
in scherts ontaardt; het blijft ten slotte bij een soort
proefritje door het nachtelijke Brabant. Tegen elven
zijn wij terug in het „kantonnement." Ik werd aan
gehouden door de wachtcommandant; ik kende het
wachtwoord niet (niemand had mij dat verteld), maar
de wachtcommandant wel dus het hinderde niet zo.
Wat wel aardig was vandaag, was het feit, dat een
majoor bleek zijn bril thuis te hebben laten liggen; hij
kon nu geen kaart meer lezen. Hij was er wel wat
verlegen onder.
Woensdag, 3e week
Vanochtend is er dan voor het eerst echt geoefend.
Tot veler verbazing liep het allemaal vrij vlot, voor
namelijk omdat de herhalende troepen een zekere, on
verwachte geest van „show off" hebben ontwikkeld en
een bedaard enthousiasme, dat hun ondeskundigheid
niet slecht maskeert. Maar 's middags ging het weer
allemaal mis. Alle auto's (meer dan 100) moesten naar
een ander deel van Brabant. De kaarten bleken echter
verouderd, de voorafgaande „verkenning" te slordig
en de kaartüescapaciteiten van sommigen onvoldoen
de, zodat we ten slotte met alle auto's belandden op
een zandweggetje dat na enkele kilometers midden in
de hei ophield. We zijn toen met de jeep gaan verken
nen en het bleek, dat het weggetje vijfhonderd me
ter verder zonder meer weer begon. De hele karavaan
is toen maar dwars door de hei gesukkeld. Daarna zijn
we nog maar twee maal verkeerd gereden (de kara
vaan hielp het spitsuurverkeer in Den Bosch en Vught
niet), maar om zeven uur waren we op de plaats van
bestemming. Het dorpje V., waar we blijven slapen,
verkeert in grote opwinding over dit bezoek.
Donderdag, 3e week.
Vanochtend na het opstaan moesten we eerst door
een Brabants stadje defileren. De burgemeester en
zijn wethouders stonden plechtig klaar op het_ balkon
van het gemeentehuis. De politie heeft het défilé echter
wat bemoeilijkt door de colonne eerst om een rotonde
voor het gemeentehuis te leiden, daarna links af vóór
langs de burgemeester en toen weer links af en daar
moesten dus de eerste auto's remmen voor de wagens
die achter hen kwamen. Het verkeer heeft drie kwar
tier vast gezeten.
Later wilden wij over een Maasbrug rijden bij A„
maar deze brug was fictief opgeblazen. Dat betekende
een omweg van ongeveer 60 kilometer, hetgeen waar
schijnlijk vrij veel geld heeft gekost.
Ten slotte heeft de hele colonne zich in een Gelders
bos opgesteld zulks in een voor het 1 ekenoog uiter
mate slim-bedachte volgorde. De daaropvolgende
avondoefening verliep nog vlotter dan het optreden van
de dag tevoren. Er viel niets bijzonder over te ver
melden behalve dan, dat mijn „speciale functie" een
volstrekt gebrek aan werk blijkt in te houden. Mijn
niets-doen wordt geheel op de oude voet voortgezet.
Het grootste deel van de oefening heb ik van uit een
nabij café kunnen gadeslaan.
Tegen elf uur 's avonds waren alle wagens weer ver
trokken in de richting van ons „huis", zoals men na
een paar dagen in de open lucht een militair kamp
gaat noemen. Niet zonder moeilijkheden echter: toen
de commandant door de radio aan een bepaald on
derdeel opdracht gaf te vertrekken, kwam de verras
sende mededeling door de radio: „Zijn twaalf minuten
geleden reeds vertrokken. Over."
Om drie uur 's nachts lag ik weer in mijn eigen mi
litaire bed met toestemming om de volgende dag
tot elf uur uit te slapen. Opvallend was tijdens de hele
oefening geweest: de goede, rustige sfeer tussen meer
deren en minderen in het kamp is dat wel eens an
ders.
Vrijdag, 3e week
Om elf uur wakker geworden en daana wat rond
gehangen tot de lunch, 's Middags heb ik de geleende
jeep-coat teruggebracht en met vreugde gehoord, dat
wij dit laatste weekeinde niet „paraat" zullen zijn:
prestatieverlof, heeft de kolonel gezegd. Verder een
harde partij biljart gespeeld.
Zaterdag, 3e week
Vanochtend heerste er een wonderlijke stemming in
het kamp, die ik kan vergelijken met de nervositeit
van een acteur de ochtend na een première. Men wacht
hier op zijn „recensies". Vele kranten hebben over de
veldoefeningen in Brabant en Gelderland geschreven
en men wil die kranten nu lezen. Sommigen onder
ons hebben tijdens de oefening wat geld gegeven aan
wildvreemde voorbijgangers met het verzoek daar de
desbetreffende krant voor te kopen en die naar ons op
te sturen. Het beroepspersoxïeel blijkt plakboeken bij
te houden. Overigens heb ik vanochtend niets gedaan.
Helemaal niets. Tot ik om half een naar huis mocht.
Maandag, 4e week
Mijn speciale functie heeft mij inmiddels een zeer
speciale kamer bezorgd, van waar uit ik heerlijk over
de hei kan zitten uitkijken Af en toe komt iemand kij
ken hoe. het met mij gaat en om een praatje te ma
ken. De lucht in het kamp is bezwangerd van het
woord „demobilisatie". Ik heb vrijwel niets te doen;
zou ik hier vergeten worden? Ik herinnerde me een
film van Laurel en Hardy, vergeten loopgraafsoldaten
uit de eerste wereldoorlog, die in 1928 nog stilletjes
in hun diepe loopgraaf uit blikjes zitten te eten.
Dinsdag, 4e week
Het leven op mijn kamer blijft heel rustig iets om
een hoge leeftijd mee te bereiken. Tegenover mij is nu
een plaats gegeven aan een soldaat, wie een andere
niet minder speciale functie dan de mijne is opgedra
gen. Hij heeft dat werk na drie kwartier klaar, maar
vraagt mij om mèt hem de schijn op te houden dat hij
er de resterende drie dagen van onze herhalingsoefe
ningen nog voor nodig heeft. Wie ben ik om zo'n ver
zoek te weigeren? Hij blijkt een alleraardigst woorden
spelletje te kennen, waar we ons vele uren mee bezig
houden. We lenen eikaars boeken en zo vliegt de dag
voorbij. Om twee uur 's middags kwam ik in het kamp
een mede-sergeant tegen, die opvallend energiek liep.
Op de vraag waar hij zo doelbewust heen ging, ant
woordde hij: „Naar bed."
Woensdag, 4e week
Vandaag heeft het bijzonder hard geregend, maar on
der mijn raam is een peloton mannen de gehele dag be
zig geweest auto's te wassen een niet helemaal rede
lijke bezigheid bij dit weer. Ik heb er een tijdje naar zit
ten kijken, heb toen nog wat woordenspelletjes gespeeld
met mijn soldaat en daarna gebiljart in de cantine. Na
de lunch heb ik eerst wat geslapen en daarna mei en
kele lieden van allerlei rangen een glas gedronken in
een café om de hoek. Jammer, dat het Nederlandse le
ger niet een extra cantine heeft (naast de andere) voor
alle rangen.
Donderdag, 4e week
Op het gevaar af, dat deze opsomming wat een een
tonig wordt (maar is dat mijn schuld?): mijn bezig
heden vandaag bestonden uit lezen, slapen, biljarten en
praten, 's Middags zijn al enkele honderden mannen af
gezwaaid; de jalouzie van de anderen wordt getem
perd door de wetenschap, dat zij morgen weg mogen.
Bovendien zijn wij vandaag betaald: voor mijn maand
niets-doen kreeg ik ruim 400, waarvoor mijn dank aan
alle Nederlandse belastingbetalers.
Vrijdag, 4e week
Dit was dan de laatste dag. We hebben de dekens en
lakens ingeleverd en hebben één les gehad onder de ver
rukkelijke titel „Theorie Groot Verlof". Feestelijke
stemming prevaleerde bij deze instructieve bijeen
komst. Daarna tot twaalf uur gebiljart. Toen moch
ten we weg. Vier weken, losgeweekt uit een betrekkelijk
werkzaam leven, waren ten einde. We konden over gaan
tot de orde van de dag. Alleen mijn kinderen vonden het
jammer, dat ik mijn uniformen achter in een diepe kast
heb weggehangen.
Stel je voor
Welke indruk de Russen van mijnheer
Nixon ook zullen krijgen, zij zullen el
kander hoofdknikkend moeten toegeven
dat Richard uit Amerika een onbeschrijfe
lijk aardige man is. Richard Nixon heeft
publiciteitschefs die ervan overtuigd zijn
dat hij de beste president der Verenigde
Staten zal zijn die er ooit geweest is, als
hij het worden zal. En ondanks deze
vleiende opinie is Richard zo eenvoudig en
hartelijk gebleven, dat de Russen onge
twijfeld zullen zeggen: „Hij is net een
Rus".
Als hij Russen ziet en dat gebeurt
hem nogal eens, nu hij door Rusland reist
springt hij uit zijn auto en schudt han
den van allen die de moed hebben om te
blijven staan. Hij prevelt Russische zin
netjes m.et grote publiciteitswaarde. „Ik
biedt u vriendschap". „Ik hou van Rus
land". „Ik ben Nixon, uit Amerika". „Bent
u arbeider of boer?" „Zoudt gij mij de
weg naar de dichtstbijzijnde kapper kun
nen tonen?" „Waar is in dit hotel de bad
kamer, mijn goede vriend?" „Is deze fooi
naar uw believen, of meent gij recht te
hebben op meer dan twintig percent?" „De
Russische cultuur is een schatkamer van
geestelijke rijkdom". „Zijt gij overtuigd
van de goede wil der Amerikanen?" „O,
en waarom niet, mijn beste?"
Dergelijke zinnetjes doen het zeer zeker
daar. Nixon is niet onbeslagen naar het
Siberische ijs getogen en het enige zorg
volle daarbij is, dat zijn voorraad zinnetjes
tekortschiet omdat hij teveel Russen ont
moet. Doch hij kan altijd weer terugvallen
op het eerste: „Ik bied u vriendschap".
Dat kan nooit iemand verkeerd opvatten.
Tja. Ik dacht even aan de volkomen on
gerijmde mogelijkheid, dat een boze geest
in Washington hem ook een aantal ver-
kéérde zinnetjes zou hebben geleerd. Stel
je voor. Onzin natuurlijk maar stel je
voor.
„Gij zijl een stelletje ongelikte Oeral-
beren". „Gij slaat blauw uit van de wod
ka". „Ik bied u vriendschap of atoom
bommetjes". „Amerika heeft alles veel
beter". „Het stinkt hier naar ongewassen
barbaren". „Lenin was een nul, Stalin nog
niet eens". „Moet gij nog steeds uw tele
visietoestel opwinden of hebt gij de elek
triciteit reeds van ons afgekeken?"
En zo.
Dan zou hij wéér sinaasappelen naar zijn
hoofd krijgen. En wéér niet begrijpen
waarom.
R. Agteran
(Van onze correspondent in Bonn
Donderdag arriveerde een der rijkste man
nen ter wereld, koning Saoed van Saoedie-
Arabië, in de Zuidduitse stad Freiburg,
die compleet in de war geraakte van .dit
uitzonderlijke bezoek. De Arabische ko
ning komt hier met het enorme gevolg van
70 mensen, onder wie vele dames, en zijn
twee zoons, een dochtertje afhalen, dat
in een ziekenhuis te Freiburg een jaar
lang is verpleegd. Het Freiburger hotel
Colombi is voor het grootste deel voor de
koning afgehuurd, die voor zich en zijn ge
volg niet minder dan veertig kamers no
dig heeft. Freiburg legt dit bezoek dus be
paald geen windeieren, nog te minder
daar de afgelopen maanden steeds weer
allerlei hovelingen en koninklijke familie
leden uit Saoedi-Arabië in deze stad opdo
ken. Elk van hen stond steeds het enorme
bedrag van 80.000 mark ter beschikking
om in tijd van enkele weken op te maken.
Dat opmaken betekende dat in de Frei
burger winkels van alles werd gekocht,
met bestemming Saoedi-Arabië: van
speelgoed tot dameskleding, van schoe
nen tot parfum, en dat alles in enorme
hoeveelheden. De koning zelf is met een
uitgebreid stel grote Amerikaanse auto's
naar Zuid-Duitsland getrokken. Deze „ba
gage" was op het luxeuese schip van
Saoed verpakt, dat van Djedda naar Ve
netië was gevaren, waarna een speciale
trein voor verder transport naar Freiburg
zorgde.
De gouverneur van Nederlands Nieuw-
Guinea heeft het wenselijk geacht mon
deling overleg te plegen met de minister
van Zaken Overzee a.i. De gouverneur
zal zich op dinsdag 28 juli voor een korte
dienstbespreking naar Nederland begeven.
De eigenlijke betekenis van het woord
eeuw is: tijd. Vandaar de woorden
eeuwig en eeuwigheid. Uit het begrip
tijd komt voort de betekenis: tijdperk.
Wij spreken van de gouden eeuw, de
eeuw van Vondel enz. en zeggen: ik
heb je in geen eeuw of in geen eeuwen
gezien. Pas later gaat eeuw betekenen:
periode van honderd jaar. Wij leven
thans in de 20ste eeuw.
Verwant met eeuw zijn de Latijnse
woorden aevum: tijdperk, aetas: leef
tijd en het Griekse aioon: mensenleef
tijd, maar ook: eeuwigheid. De begrip
pen: tijd en: eeuwigheid lopen dus
voortdurend dooreen.
P'
