rE
L
r
Driemaal
held
Brandweer spoot menigte voor
school in Little Rock uiteen
Algerije ook hoofdpunt van hel
gesprek Eisenhower-De Gaulle
Van dag tot dag
instant pudding
Cfiraatótoel
Nog witter...
j
Initiatief nodi
llo-ect
UNO-Ieden zijn slechte
contributiebetalers
Betoging was ingeleid met
een bijeenkomst, waar
ook Faubus sprak
Nieuw Frans initiatief kan niet lang uitblijven
Overstroming op Formosa
gevolgd door epidemie
Jac. Rustige overleden
Lid van Ged. Staten en
oud-wethouder van
A msterdam
Bromfietser overleden
na verkeersongeval
0p de
stralend wit...
DDAÜERDAG 13 AUGUSTUS 19 5 9
De economische integratie van de Euro-
markt-landen voltrekt zich sneller dan
werd verwacht. Industrie en handel grij
pen de mogelijkheden, die de grote markt
met zijn 170 miljoen consumenten biedt,
met beide handen aan. Tal van afspraken
tot samenwerking op het gebied van pro-
duktie en verkoop komen tussen overeen
komstige bedrijven in de zes landen tot
stand. Krupp en de Franse PIC zullen te
zamen mijnbouwinstallaties gaan construe
ren. Renault en Alfa-Romeo zullen el-
kaars distributienet gaan gebruiken en el-
kaars wagens gaan assembleren. Kleine
en middelgrote ondernemingen gaan fu
sies en combinaties aan, met name in
Nederland. De banken begrijpen dat voor
de nieuwe expansie grote kredieten nodig
zijn en intensiveren hun samenwerking.
Dit zijn alle verheugende verschijnse
len. Het wegvallen van de invoerrechten
zal een grotere concurrentie te weeg bren
gen, een mededinging waaraan alleen het
grotere bedrijf het hoofd zal kunnen bie
den. Goedkopere, grotere produktie zal de
welvaart bevorderen. Maar er zijn ook an
dere minder plezierige kanten aan de in
tegratie van de zes E.E.G.-landen. Door de
opheffing van de invoerrechten wordt de
handel binnen de Euromarkt bevorderd,
die met de landen buiten de zes aanvan
kelijk minder. Op den duur zal deze laat
ste waarschijnlijk weer gaan toenemen,
dankzij de door de gestegen welvaart toe
genomen vraag. Maar de initiale terug
gang is aan derde landen vanzelfsprekend
allerminst welkom.
De oprichting van de Kleine Vrijhan
delszone is zeker erop gericht de schade
lijke gevolgen van het ontstaan van de
Euromarkt voor de aan deze zone deelne
mende landen te verkleinen. Hoewel En
geland voortdurend te kennen geeft nieuwe
onderhandelingen met de E.E.G. te wen
sen. is er tot dusver van geen van beide
kanten ook maar iets gedaan om tot een
nieuw gesprek over een grote vrijhandels
zone te komen.
Toch is het dringend nodig, dat daartoe
een initiatief wordt genomen en wel van
de kant van de E.E.G. De Westduitse mi
nister van Economische Zaken, Erhard,
heeft er vorige week nog eens op gewezen,
dat een grote vrijhandelszone, die alle
O.E.E.S.-landen omvat, voor 1 juli 1960
tot stand moet komen. Een handelsoorlog
tussen het Europa van de zes en van de
zeven achtte Erhard dwaasheid en een
tragedie en politiek ondenkbaar.
Nu kan men natuurlijk opmerken, dat
Erhard altijd een voorstander van de gro
te vrijhandelszone is geweest en dat in zo
verre zijn advies niets nieuws is. Maar
men kan de man van het „Wirtschaftswun-
der" niet in de schoenen schuiven, spoken
op het Europees economisch toneel te zien.
Zijn adviezen zijn altijd tenminste het
overdenken waard.
Trouwens de ontwikkelingen gaan tot
dusver in de door Erhard voorgestane
richting. Toen de grote vrijhandelszone in
december 1958 voorlopig de genadeslag
kreeg, achtte hij het gewenst de E.E.G.
uit te breiden. Inmiddels is Griekenland
als geassocieerd lid toegelaten, terwijl
Turkije zal volgen. Erhard wil nu op de
een of andere wijze een brug slaan tus
sen E.E.G. en de Kleine Vrijhandelszone.
Naar zijn mening zou dit een verdere
integratie van de Euromarkt-landen niet
in de weg behoeven te staan. Algemeen
bekend is dat kanselier Adenauer hier an
ders over denkt. Hij houdt stijf vast aan
de E.E.G.-gedachte.
Hoe dit ook zij, de tijd is meer dan rijp
voor nieuwe initiatieven. Nederland met
zijn grote handelsbelangen dat altijd een
voorstander van een grote vrijhandelszo
ne is geweest zou bij het nemen daar
van zich niet afzijdig behoeven te houden.
Het is te hopen, dat er spoedig iets ge
beurt. daar de gevolgen anders voor alle
betrokken partijen op den duur slechts on
voordelig kunnen zijn.
Advertentie
i
L
y
38 ct per pakje
NEW YORK (Reuter) De secretaris
generaal van de UNO, Dag Hammars-
kjoeld, heeft, meegedeeld, dat de financië
le situatie van de UNO „een bron van die
pe bezorgdheid was en blijft" en dat de
financiering van de politiemacht der UNO
„kritiek" is.
In zijn begroting voor 1960 wordt een
bedrag van 61.863.200 dollars (ongeveer
235 miljoen gulden) uitgetrokken voor uit
gaven (100.000 dollar méér dan voor 1959).
Per 31 mei 1959 was een bedrag van
46.27.000 dollars aan contributie van leden-
stalen nog niet betaald.
Over de politiemacht zei hij, dat een
bedrag van 22.500.000 dollars van de tota
le bijdi'agen tot 55.200.000 dollars nog
niet was betaald.
LITTLE ROCK (UPI) In Little Rock
hebben zich woensdag taferelen afge
speeld, die herinnerden aan 1957, toen
president Eisenhower ten slotte parachu
tisten moest inzetten om enkele neger
leerlingen „blanke" scholen te laten be
zoeken. De politie liet nu tweemaal de
brandspuiten richten op een woelige me
nigte van tegenstanders van rasseninte
gratie en greep naar de gummiknuppel
om de heethoofden die door het water niet
bekoeld waren tot kalmte te brengen.
Twee demonstranten kregen bloedende
hoofdwonden, twintig werden gearres
teerd. Middelpunt van de ongeregeldhe
den was ook nu weer de centrale middel
bare school, waar woensdag twee neger
leerlingen hun intifde zouden doen. Een
stoet van ongeveer duizend demonstran
ten trok daarheen op, na een massabij
eenkomst voor het gouverneurshuis, waar
op onder meer gouverneur Faubus het
woord voerde.
Deze verklaarde, dat de rassenintegra
tie aan Little Rock opgedrongen werd,
maar hield de mensen voor, dat slechts
in uiterste instantie van geweld gebruik
gemaakt mocht worden. De aanwezigen
trokken echter met vlaggen voorop en on
der muziek van een radiowagen op naar
de centrale middelbare school, waar zij
werden opgewacht door een sterke poli
tiewacht en spuiten van de brandweer. Na
twee bespuitingen, een aantal rake klap
pen en arrestaties begon de menigte zich
te verspreiden.
Dit alles speelde zich af vóórdat de
schooldeuren om ren uur in de middag
open gingen. De twee negerleerlingen te
gen wie de actie gericht was, konden toen
ongemerkt naar binnenkomen met hun
blanke medescholieren, die zich eerst
moesten identificeren bij de politie.
Op de tweede middelbare school van
Little Rock waar woensdag rassenintegra
tie op beperkte schaal werd ingevoerd,
die van de deftige stadswijk Hall, verliep
alles rustig. Drie negermeisjes voegden
zich hier zonder enig incident bij de ande
re leerlingen, toen de school om half tien
in de morgen begon. Ook hier was een
sterke politiewacht opgesteld, die echter
snel naar de centrale middelbare school
geroepen werd, toen de ongeregeldheden
daar begonnen.
De bijeenkomst voor het gouverneurs
huis begon omstreeks tien uur in de mor
gen. Er werden lijs!en verspreid met na
men van zakenlieden, die verdacht wer
den van sympathieën voor de rassengelijk-
stelling en pamfletten, waarin hoog werd
opgegeven van de morele gevaren van ras
senintegratie op scholen. Daarin werd on
der meer beweerd, dat van de 188 meis
jesscholieren in de staat Washington, die
vorig jaar moeder moesten worden, 169
negermeisjes waren. Twee dominees voer
den het woord en zeiden onder meer. dat
het volk zichzelf diende te beschermen (te
gen de rassengelijkstelling) en de mensen
riepen om gouverneur Baubus, die zich
had teuggetrokken met enkele adviseurs.
Hij kwam ten slotte naar buiten, ver
zekerde de mensen, dat de schoolcom
missie, die het beoerkte programma voor
rassenintegratie op twee van de vier mid
delbare scholen van de stad had opge
steld, het volk had bedrogen, maar dat het
geen zin had zich nu met geweld ertegen te
verzetten. Van geveld zou pas in laatste
instantie gebruik mogen worden ge
maakt, zei hij. Hij zei, dat geen instan
tie, waarover hij de bevoegdheid heeft,
gebruikt zal worden voor het doorvoeren
van deze „gewelddadige integratie", en
hield de mensen voor dat zi4 de strijd
toch zouden kunnen winnen door gebruik
making van hun stemrecht.
Doodvonnissen?
LA GRANGE, GEORGIA (UPI) Een
jury van elf blanken en een neger heeft
drie negers schuldig geoordeeld aan aan
randing van een twintigjarige blanke
vrouw. Aangezien de jury geen clementie
adviseerde, betekende het oordeel, dat de
verdachten tot de doodstraf moesten wor
den veroordeeld. Het vonnis zal op 2 okto
ber worden voltrokken, in de staatsgevan
genis van Georgia. Tot daags voor het von
nis zullen de drie negers, die onder ede
hadden verklaard dat de 20-jarige vrouw
(die al voor de derde maal gehuwd was)
en haar 19-jarige nicht zich voor geld had
den gegeven, worden opgesloten in een
niet nader aan te duiden gevangenis.
De veroordeelden zijn 18, 22 en 25 jaar.
De politie had tijdens hun proces uitge
breide voorzorgsmaatregelen getroffen,
uit vrees voor demonstraties.
Voor de opening van de cursus van de
centrale middelbare school van Little
Rock hebben ook reeds blanke leer
lingen een rel tegen de toelating van
negerjongeren ontketend.
(Van onze correspondent in Parijs)
President de Gaulle, heeft gisteren al
zijn ministers uit de verste hoeken van
het land, waar zij hun vakantie door
brachten, naar Parijs geroepen om ze te
doen horen welk standpunt Frankrijk
denkt in te nemen ten aanzien van de ver
schillende internationale ontmoetingen,
die de komende weken op de diplomatieke
agenda staan.
De minister van Voorlichting, Roger
Frey, hield zich na afloop van deze bij
zondere regeringszitting tegenover de
journalisten met algemeenheden nogal op
de vlakte. Ilij protesteerde eerst met
kracht tegen de beweringen in de buiten
landse en vooral Britse pers, dat Frank-
rijks kernbom, die overigens voorlopig
nog niet klaar is, met Westduitse finan
ciële of technische hulp tot stand zou wor
den gebracht. Daarna bevestigde Frey de
officieuze zienswijze, die ai eerder was
uitgesproken, dat Frankrijk zich in geen
enkel opzicht gebonden zal achten aan
de resultaten, die het gesprek Eisenhower-
Kroesjtsjev eventueel zou opleveren. De
Franse regering laat zich dus uitsluitend
in met de ontmoeting de Gaulle-Eisen-
hower in begin september en de onder
werpen, die dan zullen worden aangesne
den, hebben gisteren in de ministerraad
de revue gepasseerd.
Het is wel zeker dat op deze Amerikaans
Franse menu-kaart Algerije weer als
hoofdgerecht zal dienen. Michel Debré
heeft voor zijn collega's zijn jongste reis
indrukken van economische en militaire
aard uit Algerije weergegeven. Men meent
echter te weten dat president de Gaulle in
tegenstelling met de premier vooral wel
wordt beziggehouden door de internationa
le repercussies, die deze oorlog steeds
dreigender oproept. Het dossier Algerije
kan, zo ziet ook de generaal nu duidelijk
in, onmogelijk nog langer als een binnen
lands probleem behandeld worden.
In diplomatieke kringen wordt al hoor
baar gefluisterd, dat president Eisenho
wer op korte termijn 'n nieuw aanbod van
goede diensten aan, of wel van bemidde
ling tussen, Frankrijk en de Algerijnse
regering in ballingschap zou willen doen.
Zo'n initiatief, dat nog niet zo lang geleden
rechtstreeks tot de ondergang van de vier
de republiek heeft geleid, zou door Frank
rijk alleen nog te voorkomen zijn, indien
de Gaulle het spoedigste zelf contact met
de Algerijnse nationalisten zou weten te
leggen. De Gaulle, die gisteren voor de
zitting eerst gedurende ruim een half uur
met de Amerikaanse ambassadeur heeft
gesproken, moet in de ministerraad her
haaldelijk het woord hebben gevoerd, zon
der dat er over de strekking van zijn me
dedelingen ook maar iets is uitgelekt. Mi
nister Frey heeft alleen verklaard dat de
komende reis van de president in Alge
rije aan het einde van deze maand offi
cieel een militair karakter zal hebben. Die
aanduiding is tamelijk elastisch. De Gaulle
zou bij voorbeeld de bevelvoerders er
van op de hoogte kunnen gaan stellen, dat
de uitsluitend militaire episode van het Al
gerijnse drama haar einde nu moet nade
ren. Zeker weet men niets. De Gaulle heeft
niet de gewoonte zijn bedoelingen aan de
grote klok te hangen en zelfs zijn ministers
laat hij meestal in het duister tasten. Toch
is het, gezien in het licht van de inter
nationale verhoudingen waarin Algerije
een steeds gevaarlijker knelpunt vormt,
wel waarschijnlijk dat de Gaulle binnen
vrij korte tijd toch een nieuwe fase in de
ontwikkeling wil voorbereiden.
RABAT (Reutei-) De Marokkaanse re
gering heeft na een kabinetsvergadering
bekendgemaakt dat zij onmiddellijk de
„bevoegde internationale organen" zal be
naderen om de nadruk te leggen op het
gevaar van Franse kernproeven in de
Sahara. In een communiqué wordt gezegd
dat de Marokkaanse premier, Abdallah
Ibrahim, de ministers had meegedeeld dat
Frankrijk een Marokkaanse nota over deze
proeven van de hand heeft gewezen.
TAIPEH (AFP) In de overstroomde
gebieden van Midden-Formosa is een
dysenterie-epidemie uitgebroken. Voorts
zouden er talrijke gevallen van tyfeuze
koorts zijn geconstateerd. Ongeveer 5.000
mensen zouden al door een van beide ziek
ten zijn aangetast.
Op achtenzestig,jarige leeftijd is vanmor
gen in zjjn woning te Amsterdam over
leden de heer Jac. Rustige, sedert 1950 lid
van Gedeputeerde Staten van Noordhol
land, en oud-wethouder van financiën van
Amsterdam.
Het overlijden van de heer Rustige zal
in brede kring betreurd worden door zijn
beminnelijke persoonlijkheid en door zijn
arbeid die hij op velerlei gebied verricht
heeft. Vóór de oorlog was de heer Rustige
wethouder van financiën en bedrijven dei-
gemeente Amsterdam en toen heeft hij
veel gedaan om de sanering der financie
ring in moeilijke jaren tot stand te bren
gen.
De heer Rustige is op 11 september 1890
in Haarlem geboren. Aanvankelijk was hij
op verscheidene kantoren werkzaam en in
1916 kwam hij bij de Rotterdamsche Bank-
vereniging te Amsterdam, waar hij na en
kele jaren benoemd werd tot procuratie
houder. Zijn loopbaan in het openbare
leven begon in 1928, toen hij als vertegen
woordiger van de Christelijk Historische
Unie gekozen werd tot lid van de gemeen
teraad van Amsterdam. In 1033 werd de
heer Rustige wethouder van de gemeente
bedrijven, brandweer en assurantiezaken
en in begin 1934 tevens wethouder van
financiën en belastingen. In die jaren was
hij ook commissaris van de Koninklijke
Nederlandse Hoogovens, van de PEGEM,
gevestigd te Haarlem, van het Amster
damse Sportpark „Het Stadion" en van
de Amsterdamse Maatschappij voor Jonge
mannen en lid van het hoofdbestuur van
de Vereniging van Nederlandse gemeenten.
Woensdagavond is de 54-jarige heer W.
S. Rumping uit Beverwijk in het St. An-
toniusziekenhuis te IJmuiden overleden
aan de gevolgen van een verkeersonge
val. Hij reed maandagochtend per brom
fiets op de oude rijksweg te Santpoort, toen
een vóór hem rijdende bestelauto plotse
ling rechtsaf sloeg. Om een botsing te ver
mijden week de bromfietser zover moge
lijk naar rechts uit. Daardoor viel hij in
een vier meter lager liggende sloot, waar
bij hij ernstig gewond werd. Zijn zoon, die
op de duo zat, werd slechts licht gewond.
Een gezonde, volwassen man
is een held. Dat is niet tegen
te spreken. Zijn heldendom is
hem op het lijf geschreven
op zijn vierkante schouders,
zijn zelfbewuste stap, zijn
stevige kaken, zijn strenge
blik, zijn hele sekse.
Hij is de beschermer der
zwakken, de wreker, de red
der. de durf-al, de staalharde.
Wat vrouwen en kinderen niet
kunnen en durven, dat kan de
man en dat durft hij zonder
met de ogen te knipperen. Wat
een geluk, dat er mannen op
de wereld zijn.
Op zijn paspoort staat:
„mnl.". Eigenlijk zou er moe
ten staan: „Held". En ieder
klein jongetje zou op tante's
vraag wat hij later worden
wil, slechts één antwoord ge
reed moeten hebben: „Ik?
Held natuurlijk".
Want ieder klein jongetje
wordt een held. als hij er de
jaren toe heeft. Hij weet het
vaak zelf niet, maar er komen
situaties waarin hij het ont
dekt. Situaties, waarin hij een
bordje met „Held" erop op
de borst krijgt gespeld en
als eenzame vooruitgezonden
wordt, de vuurlinie in.
Men vraagt hem niet of hij
durft, men neemt aan dat hij
de moedigste der stervelingen
is en behandelt hem als zo
danig. Men gaat ervan uit, dat
hij zonder versagen het zwaard
opneemt en zich in het krijgs
rumoer stort, om anderen te
verslaan, of zichzelf.
Het schept wél verplich
tingen man te zijn....
Een kinderstem klinkt hui
lend op in de nacht en met
grote schrik wordt de sla
pende man door zijn onderbe
wustzijn wakkergesehud. Hij
soringt uit bed en stommelt
door het donker naar de
kinderkamer, waar de kleuter
met angstogen overeind in zijn
bedje zit.
Het blijkt een bromvlieg te
zijn. Een doodgewone, on
schuldige. ongevaarlijke brom
vlieg, die een nachtmerrie
heeft en deswege een geregel
de lijndienst heeft geopend
van de deur naar het raam,
met tussentijdse rondvluchten
boven het bed.
De man lacht de angst van
het kind weg. Is hij een grote
jongen? Wat kan hem dat
kleine diertje schelen? Het
vliegt voor zijn plezier wat
rond en doet geen kwaad. Een
flinke boy als hij moet zich
daar niet aan storen. Straks
gaat het lieve vliegje óók
slaoen. Goed?
Goed. De kleine sluit moedig
de oogjes en vermant zich. En
hij slaagt er zowaar in, het
luchtalarm te vergeten en
terug te zeilen naar het vage
land in de nevels van de
dromen.
Maar de grote man kan de
slaan niet meer vatten. Ergens
on de achtergrond van zijn
denken zeurt een zingend ge
luidje, dat aanzwelt en af
neemt alsof een motorbootje
in cirkels over het water
scheert. Het wordt duidelijker.
duidelijkerEn dan valt
het bovenon hem als het gie
rende motorgeraas van een
duikbommenwerper, brult
langs zijn oor en houdt plotse
ling op.
Een mug!
Een mug die zich ergens
heeft neergezet op zijn
lichaam en wellustig het bloed
uit zijn huid zit te zuigen als
een vampier van klein for
maat. Hij luistert ingespannen,
doch hij hoort de motor niet
meer. Hij meent nu het klok
kende geluid van de gulzig
drinkende mug te vernemen
hij voelt de prik op zijn arm,
neen. in zijn gezicht, of op zijn
oor. Hij ligt doodstil dan
giert plotseling weer een
straalvliegtuig op hem neer,
nóg een. ze vallen aan, ze
doorboren hem aan alle
kanten.
Hij springt op en knipt het
licht aan, doch de luchtvloot
is verdwenen. Hij zoekt tot de
dageraad vloekend en wan
hopig en eindelijk: een mugje
van jeugdige leeftijd zit in een
plooi van het gordijn en het
is werkelijk het enige mugje
in de hele kamer. Hij slaat het
bloeddorstig dood en kruipt
weer in bed.
Is hij een grote jongen? Wat
kon hem dat kleine diertje
schelen? Een flinke boy als hij
toe nou!
En in de kinderkamer
droomt de kleine jongen van
zijn vader, de held, die lacht
om alle boze beesten
Eindelijk is het grote besluit
gevallen: een groot man heeft
zichzelf verslagen. Hij rookt
niet meer.
Hij stapt met opgezette
borst door het huis en laat
zich bewonderen. Hij hoest
niet meer. Hij is dertig gulden
per maand rijker. Hij zuigt
niet meer aan een opgerold
papiertje als een levensmoede
aap, hij kan het laten. Alleen
zwakkelingen kunnen het niet,
maar hij kan het en hij doet
het. Zijn verstand is helder
der, zijn borst piept niet meer,
zijn hoofdpijn is weg.
Om wat in de mond te
hebben kauwt hij gummi.
Pepermuntsmaak, heerlijk,
fris, gezond. Hij kauwt de
ganse dag. Zijn vrouw vindt
het heerlijk. Laat hem maar
kauwen. Alleen zou hij het
niet zo aan één stuk door
moeten doen. Een man moet
iets in zijn mond hebben,
maar niet. zó nadrukkelijk. Hij
kauwt nu ook zijn woorden
al. En bij het kauwen is het
knutselen gekomen. Om af
leiding te hebben. Hij timmert
kasten uit elkaar en maakt, er
tabouretjes van, die vanzelf
uit elkaar vallen. Hij verft ook
hij verft alles, ook de
dingen die niet geverfd had
den moeten worden. En alles
in één kleur. Hij haalt de
klokken uit elkaar en brengt
ze dan in een papieren zak
naar de horlogemaker.
Bij het kauwen en hef. knut
selen is het snoepen gekomen.
Hij eet alles op wat hij tegen
komt. Hij snoept uit de pan
nen en verorbert de biefstuk
vóór de tafel gedekt is. Hij
doet al het fruit als bij tover
slag verdwijnen.
Bij het kauwen en knut
selen en snoepen is het ijs
beren gekomen. Hij loopt als
een wildebeest heen en weer
door de kamer en kan niet
meer zitten. Hij loopt en
kauwt en snoept en knutselt
en daarbij komt dan tenslotte
het snauwen. Hij sjaggerijnt
de kinderen de straat op en
sakkert zijn vrouw in tranen.
Maar ineens is alles uit. Hij
heeft zichzelf volkomen over
wonnen. Hij kauwt en knut
selt en snoept en ijsbeert en
vloekt niet meer.
Hij rookt weer.
In de keuken huist een muis.
Dat klinkt heel romantisch,
maar het is een droevige
zaak. Een muis draagt name
lijk helemaal geen rood jasje
en blauw broekje, zoals de
kinderboekenschrijfsters ons
willen doen geloven, en er is
ook geen sprake van dat zij
met haar gezinnetje netjes in
een holletje woont waar kleine
meubeltjes en bedjes staan.
Neen, zij is gewoon een sme
rig, onopgevoed beest dat de
boel bevuilt en beschadigt en
de etenswaren onbruikbaar
maakt.
Het beste is een klemval.
Een van stevig draad gebogen,
verend instrument, dat. dicht
slaat op een plankje op het
moment dat de rover het aas
aanraakt. Dan wordt, zijn kop
verpletterd en hij is musis
sacrum.
Vader moet de val zetten.
Tedereen vindt het griezelig,
doch vader is de held zonder
vrees of blaam. Hij spant, de
veer, bevestigt het brokje
kaas en is meteen bijna een
duim kwijt, vanwege de ver
keerde volgorde der hande
lingen. Hij bevestigt het brokje
kaas, spant de veer en bedenkt
daarbij, dat het ding daarnet
een afschuwelijke klap gaf.
Is dat nodig voor zo'n klein,
teer muizekopje? Een beetje
minder zou ook wel kunnen,
dunkt hem. Maar het moet nu
eenmaal. Je kan zo'n dier niet
blijven huisvesten.
Vader ligt in bed en weet
dat de val staat te loeren in
de donkere keuken. Straks
hoor je de klap. Natuurlijk
hoor je straks de klap. Het
bloed spat over de vloer, het
beest spartelt nog even en
sleept de val een eindweegs
mee. Dan is het gebeurd. Dan
is het kleine, grijze leventje
geblust. Dan leven we weer
gelukkig, zonder vuile keuken,
met ongeschonden kaas. Is
dat eigenlijk wel zo enorm
van belang? Bestaat het geluk
der mensen uit een schone
keuken en een stuk bruikbare
kaas? Straks hoor je de doods-
klap. Stel je voor, midden op
je hersenpan en dan zo'n
enorm geweld. Terwijl je
denkt dat je een heerlijk
hapje kan oppeuzelen.
Muizen moeten toch eigenlijk
ook leven. Of niet? Neen.
Waarom niet? Daarom niet.
Dat is geen redenering. Ze
leven nu eenmaal. En pro
beren de mensen ook niet dag
in dag uit elkander de kaas
van het brood te snoepen?
Stel je voor dat wij dan el
kander met een stalen veer
neen.
Vader sluipt uit bed naar de
keuken, stoot zijn rechter-
grote-teen tegen de drempel
en knipt het licht aan. De val
staat nog onaangeroerd. Ge
lukkig!
„Niks gebeurd", zegt hij de
volgende ochtend spijtig. „Het
is of die beesten het ruiken.
Helpt niet. We zullen vergif
strooien".
De held! Dan hoort hij geen
'-Um dan spat er geen bloed.
Dan wordt er in het verbor
gene gestorven. Dan heeft hij
nergens weet van.
Ook deze held heeft in zijn
jeugd met gloeiende wangen
gelezen over Knagelijntje, die
de wiide wereld introk en
gesidderd toen het muizekind
bijna in mensenhanden viel
Later is hij pas held ge
worden, bij de gratie van zijn
lengte, status en ouderdom.
Maar ergens is hij zo heel
kleintjes en lafjes ge
bleven
J. L.
De vamp
Wij hebben uit allerhande verwarde mode-
berichten gelezen dat de vamp terug zal
keren. Dat is een prettige gedachte want
de vamp heeft een heel part van ons
jonge (nu middeloudeleven beheerst met
haar branderige kijkers en haar hoed met
losse flaprand ivaaronderuit zij ons vanaf
het bioscoopscherm zo wonderbaarlijk-
aangrijpend kon aankijken.
Later zijn er wel eens zwakke ogen
blikken geweest dat wij dat kijken (zodra
wij het terugzagen in een oude film of op
een of andere foto) eigenlijk maar een
kalverachtige en waterige aangelegenheid
vonden. Natuurlijk was dat verkeerd van
ons en een teken dat het snelle vergaan
der jaren ons lang niet onberoerd laat.
Want niets is mooier dan het onder zo'n
hoed uitkijken van een vamp! Er zit wat
broeierigs in de blik en één oog is heel
vaak in het geheel niet zichtbaar en er
vallen fijne, diepe schaduwen over het ge
laat; en ivat het prettigste en het betove-
rendste van alles is, is wel het feit dat men
in werkelijkheid nimmer zo'n vrouw kan
zien. De vrouw die zich, bij daglicht, op
een nuchtere dag tot de wereld richt met
zulk een blik en zo'n hoed, zulke wimpers
en zo'n gloeierige glimlach, verwekt schrik
en paniek, verkeersongevallen en uiter
aard menige opmerking van nuchtere per
sonen die van hun werk naar huis keren.
Ook van fabrieksmeisjes en willekeurige
passanten. Eveneens zal menig oud moe
dertje (en tantetje of opoetjevol mee
dogen wijzen op de ongezonde gelaatskleur
van de vamp en haar beklagen als een
zumar-zieke.
Wij hebben (op de film) vamps gekend
en véél beter dan wij onze tantes bij
voorbeeld kenden die geweldige rillingen
over ons heenjoegen met alleen maar dat
zwart om. haar kijkers. Wij zijn er echter
van overtuigd dat wij, met een kreet zo ijl
als van een zwaluw of beest, gevlucht zou
den zijn indien zulk een vrouw zich in het
ware leven tot ons zou hebben gewend. Dat
is nooit gebeurd en dat is nu juist het
mooie van de vamp. Zij bestond in werke
lijkheid niet; zij was een hoog-mooie en
aangrijpende verschijning in een waan
wereld en daar hoorde zij fijn thuis met
haar boeien en fladderjurken van lampe-
kapfranje, haar curieuze weinig-verheven
vormen en rondingen en haar dunne armen
uit onderjurkgaten.
Zij was droom. En daarom is het mis
schien, héél misschien, fijn dat ze terug
keert. Want- zij was een mooie droom.
Of tóch niet, met dat glinsterende en
harde in die oogjes
Duif
Advertentie
„EEN TURKSE JONGEN VERDWIJNT"
door Grace Rasp-Nuri (Uitgeverij Ploegs-
ma, Amsterdam). Die jongen is Joessef Ali,
een negenjarige wees die op Cyprus woont.
In de havenplaats Larnaca doet hij allerlei
karweitjes voor vreemdelingen. Dat deze
niet altijd even eerlijke bedoelingen heb
ben merkt Joessef als hij op zekere dag
door een Griekse koopman wordt ont
voerd. De Griek en zijn trawanten dwin
gen Joessoef hen bij hun inbraken te hel
pen. De jongen dreigt de verkeerde weg
op te gaan, maar dank zij mensen die hem
goed gezind zijn begint hij in een ander
land aan een nieuwe toekomst. De schrijf
ster geeft tussen de verschillende span
nende avonturen die Joessoef beleeft een
rake beschrijving van het dagelijks leven
in het Nabije Oosten. De vertaling is even
wel niet overal smetteloos.
