Eisenhower zoekt in Bonn
dekking tegen De Gaulle
Kleermaker en wereldpolitiek
r
op ieders S/p
Publieke opinie in vele landen
fulmineert tegen nozembenden
Kort en bondig
De horden
Adenauer stelt ontwapening voorop
raatóteel
3
Van dag tot dag
Administratieve fout
oorzaak van tbc-infectie
te Ede
Hoteldief maakt voor
f 11.000 aan sieraden buit
20 stuks f. 1
&p de
PRISMA
r^Hoe is het ontstaan?^
Dit woord: ROMMEL
W OENSDAG 2 6 AUGUSTUS 1959
Bij ons heten ze „nozems", in Duitsland
heten ze „Halbstarken" en in Frankrijk
„blousons noirs" (zwartvesten) en in alle
Westeuropese landen beginnen ze een
steeds groter probleem te vormen, de groe
pen opgeschoten jongelieden met hun nei
ging tot kuddevorming en fysiek geweld.
Vandaag waaiden er op de redactie-
tafels berichten uit drie landen tegelijk
binnen over de overlast, ja zelfs terreur,
die dergelijke jongelieden om zich heen
verspreiden. Uit Italië, waar zij een meisje
net zo lang lastig vielen totdat zij één hun
ner een mes in zijn hals stak; uit Frank
rijk, waar vooral internaten en meisjes
scholen door hen worden belegerd; en uit
Rusland, waar zij een man vermoordden
en diens vrouw aanrandden.
De Russische autoriteiten hebben on
middellijk geantwoord met de doodstraf
en de publieke opinie in verscheidene
landen vraagt daar ook om. Ook hier in
Nederland requireert menigeen in der
gelijke gevallen heel wat meer dan de
officier van Justitie.
Helaas menen nog altijd velen dat dit
kwaad is te localiseren, dat het in een be
paalde groep in een bepaalde laag woe
kert. Dit is echter pure verblinding. Het is
beter ervan uit te gaan dat iedere aardige
jongen onder bepaalde omstandigheden
een nozem kan worden. Daar waar zij zich
in kudden verenigen, gaan mensen zich
merkwaardig gedragen, vooral wanneer zij
niet al te veel hebben meegekregen om
zich in de angsten en de onzekerheden van
deze tijd als individu staande te houden.
Het is de tragiek van Europa, dat de
waarden die generaties-achtereen vor
mend en vooral ook richtinggevend op
jongeren hebben gewerkt, in dit atomaire
tijdperk in onze mond zo vreemd hol
klinken. Besef van onmacht en daaruit
voortkomende ootmoed zou in dit opzicht
zuivei'end kunnen werken in gezinnen,
kerken en scholen.
Ondertussen moet het publiek beveiligd
worden en is een accurate alomtegenwoor
digheid van de politie de beste preventie
voor het fysieke geweld, waarvan de hor
den dromen. En waar dit optreden helaas
repressief moet zijn omdat hef, kwaad
reeds geschied is, dienen de straffen zo
danig te worden, dat deze bezigheden
buitenshuis hun aantrekkingskracht ver
liezen.
De staatssecretaris van Defensie, de
heer Calmeyei", heeft geantwoord op vra
gen die de Tweede-Kamerleden Lamberts
en Couzy hadden gesteld over de t.b.c.-
infectie onder de militairen van het gar
nizoen Ede.
De staatssecretaris veridaart dat gedu
rende het tijdvak december 1958 tot heden
inderdaad 18 militairen ten gevolge van
een tuberculeuze infectie in het militair
sanatorium te Amersfoort zijn opgeno
men. Van deze patiënten waren er 7 af
komstig van het garnizoen Ede. De ove
rigen van andere garnizoenen. Aangeno
men moet echter worden, dat deze laat-
sten eveneens te Ede met tuberculose zijn
besmet.
Bij overplaatsing van de legerplaats
Ossendrecht naar het garnizoen Ede van
een dienstplichtige, die regelmatig onder
controle diende te worden gehouden, aan
gezien hij afkomstig was uit een tuber
culeus milie en positief reageerde op de
reactie van Mantoux, is door een thans
niet meer te lokaliseren administratieve
fout diens controlekaart niet verzonden,
althans niet te Ede aangekomen. Als ge
volg hiervan werd deze dienstplichtige
niet meer aan een driemaandelijks on
derzoek onderworpen, zodat de ontwikke
ling van een tuberculeus longproces
met gevolgen van dien niet tijdig kon
worden ontdekt.
Ten einde te voorkomen, dat bij over
plaatsingen de belangrijke medische ge
gevens niet worden doorgegeven, zijn
strengere administratieve controlemaat
regelen getroffen. Nader wordt bestu
deerd of en, zo ja, in hoeverre het nood
zakelijk is vrijstelling van militaire dienst
te verlenen aan dienstplichtigen, die uit
een tuberculeus gezin afkomstig zijn.
De dienstplichtige, die oorzaak is gewor
den van de verspreiding van tuberculose
onder te Ede gelegerde militairen, had
bij opkomst te Ossendrecht een positieve
huidreactie op tuberculose, hetgeen op
zichzelf niet verontrustend is. Bij het
röntgenologisch borstonderzoek werden
geen verschijnselen van longtuberculose
bij hem geconstateerd. Aangezien hij af
komstig was uit een tuberculeus milieu,
werd hij onder controle gehouden. Voor
opneming ter verpleging was geen aanlei
ding. Het zoekraken van zijn medische
controlekaart moet worden toegeschreven
aan een in haar gevolgen ernstige admi
nistratieve fout. Ondanks een nauwgezet
onderzoek kon echter thans niet meer
worden vastgesteld aan wie deze fout
moet worden verweten.
Ten nadele van twee Nederlandse da
mes, die in een groot hotel te Schevenin-
gen verblijven, zijn sieraden ontvreemd
ter waarde van totaal ruim elfduizend gul
den. De dief heeft zich waarschijnlijk met
een valse sleutel toegang tot de afgeslo
ten hotelkamers van de 2 gasten verschaft.
In de hotelkamer bleken de afgesloten
koffers te zijn opengebroken. Vermist wor
den een platina dameshorloge en een gou
den halsketting, samen ter waarde van
ongeveer zevenentwintighonderd gulden
en een parelcollier benevens een platina
broche bezet met briljanten, ter gezamen
lijke waarde van achtenhalf mill.
(Van onze correspondent in Bonn)
De vier en een half uur durende ge
sprekken, die president Eisenhower mor
gen te Bonn als opening van zijn tiendaag
se „Tour d'Europe" met de 83-jarige
bondskanselier Adenauer zal voeren, heb
ben van Amerikaans standpunt gezien
twee oogmerken: Eisenhower wil rugdek
king bij Adenauer zoeken voor zijn streven
de Europese brokken aan elkaar te lij
men en hij wil Bonn peilen hoever hij bij
zijn komende ontmoeting met Kroesjtsjev
kan gaan zonder in botsing te komen met
de uitermate gevoelige Adenauer, waar
het om kleine concessies gaat. Tegenover
deze Amerikaanse opzet van het gesprek
Eisenhower-Adenauer zal men van West-
duitse kant een wat uitgebreider scala van
gesprek-thema's stellen, reikend van al
gemene ontwapening tot de verhouding
van Bonn tot Londen en Warschau en van
de Berli.jnse kwestie tot het Duitse vre
desverdrag.
De eerste golf van voldaanheid over het
feit, dat de Amerikaanse president op zijn
Europese reis eerst Bonn aan'doet, is hier
voorbij. Deze vriendelijke geste had on
getwijfeld ten doel Adenauer tot rust te
brengen, van wie bekend is dat hij niet op
getogen was over de reis van Kroesjtsjev
naar Amerika en die van Eisenhower naar
Rusland. De bitterheid over deze reisdi-
plomatie zou voor de bondskanselier zijn
verguld door Eisenhowers beslissing
„eerst naar Bonn", waarmee een oude
wens van Adenauer in vervulling ging.
Daarmee ook deed Eisenhower een be
langrijke zet in het diplomatieke schaak
spel: tegenover Kroesjtsjevs steeds weer
herhaalde aanvallen op Adenauer, die uit
gescholden wordt voor oorlogsstoker en
dergelijke, stelde Eisenhower dit bewijs
van trouw van de ene NAVO-partner aan
de andere. Daarmee ten slotte verwees
hij alle Duitse vrees en Russische hoop
naar het rijk der illusies, dat Bonn te iso
leren zou zijn uit het geheel van de Atlan
tische samenwerking. Bonn behoort ook
politiek, dat concludeert men hier voor
al uit Eisenhowers bezoek, tot de eerste
garnituur in het Westen.
Met deze duidelijke vooi'keur beoogt
men van Amex'ikaanse kant, zo zegt men
te Bonn, voorts steun te zoeken bij de po
gingen van Eisenhower om de Europese
scherven aan elkaar te lijmen. De Ameri
kaanse px-esident stond als geallieerd op-
pei'bevelhebber tijdens de ooi-log en als
NAVO-chef daarna bekend als een mees
ter in de kunst om coalities bij elkaar te
houden, om tegenstellingen tussen part
ners te ovei'bruggen. Zijn reis naar Euro-
pa houdt dan ook zeker in: het weer bij
elkaar bi-engen van de drie grote Europe
se NAVO-leden, die over prestigekwesties
het laatste halfjaar steeds verder van el
kaar zijn geraakt.
Het gaat om de Westduitse argwaan te
gen de Britse plannen inzake een topge-
spx-ek met de Russen, om de Britse arg
waan tegen het Franse streven naar
„grandeur" via een eigen kernbom en een
vetox-echt in de westelijke wereld. Om de
Franse argwaan tegen Britse eigenzinnig
heid en om het Westduitse vrezen voor een
al te eenzijdig agex-en van De Gaulle in
zake Algerije en andere kwesties., dit al
les duidt op stukken, op een breuk.
Eisenhower zou bij Adenauer steun wil
len zoeken, vooral tegen De Gaulle's over
dreven eisen, Duitse ï-ugdekking voor her
stel van de Atlantische eenheid door een
Duitse aanmaning aan Parijs om de Fran
se aanspraken op een bijzondere positie
wat in te tomen. Van Amerikaanse zijde
gelooft men zeker te zijn van Adenauers
houding, welke weinig zal afwijken van
die van de NAVO-leiders Noi-stad en
Spaak. Anderzijds staat vast dat men van
de oude bondskanselier niet zal mogen
vei-wachten dat hij als een tennisbal tus
sen De Gaulle en Eisenhower zal willen
fungeren.
Daarnaast staat voor Eisenhower de
vraag aan Adenauer: „Hoever kunnen wij
gaan met Kroesjtsjev, in hoeverre kan
Bonn tegemoet komen aan het Amerikaan
se streven om meer dan vroeger te ko
men tot een gesprek met de Russen?" Zo
lijkt het vrij duidelijk dat van Amerikaan
se zijde gevraagd zal worden om een ver
betering van de fel omstreden Westduits-
Poolse vei-houdingen, die zou kunnen lei
den tot ontspanning in Midden-Europa.
De bondskanselier heeft weinig reden
af te wijken van zijn standpunt. Dat luidt
nu al jaren: de sleutel voor een oplossing
van de grote internationale vraagstukken
ligt bij de algemene gecontroleerde ont
wapening, niet bij oplossingen van kleine
kwesties. Men neemt aan, dat Adenauer,
tijdens de gesprekken met Eisenhower
met het volgende lijstje op de proppen zal
komen:
1. Een topconferentie met Kroesjtsjev
heeft alleen zin indien de Russische lei
der de positie van het Westen te Bei-lijn
eerbiedigt en alle dreigementen van het
laatste jaar inslikt.
2. Alle nadruk tijdens het gesprek Eisen-
hower-Kroesjtsjev dient te vallen op de
algemene gecontroleex-de ontwapening
geldend voor zowel conventionele als voor
kernwapens.
3. Concessies zonder tegen-concessies
zijn onaanvaax-dbaar en in het bijzonder
waar het de Duitse positie aangaat (kern
bewapening, een inspectiezone in Midden-
Eux-opa, en dergelijke).
De socialistische oppositie te Bonn moet
van dit alles niets hebben. Zij vreest dat
Adenauer onwrikbaar tussen Eisenhower
en Kroesjtsjev wil staan, waax-door de
kans op ontspanning verloren zou gaan.
Het advies: Eisenhower blijf hax-d tegen
over de Russen," dat de S.P.D. uit Ade
nauers houding opmaakt, is een gruwel in
de ogen van de Westduitse socialisten, die,
via een afzien van de kernbewapening,
het aanvaax-den van het Poolse plan-Ra-
packi. het aanknopen van diplomatieke
betrekkingen met Px-aag en Wax-schau en
het te berde brengen van hun Duitsland-
plan, de Russen een eind tegemoet willen
gaan. Dat kan men van een man als Ade
nauer niet vei-wachten. Wel waarschijnlijk
zijn steun aan Eisenhower bij het lijmen
van de Europese scherven en zijn fiat met
een aantal voox-waarden voor de ontmoe
ting Eisenhower-Kx-oesjtsjev. Want volle
dig overstag gaan is er bij de „Alte" niet
bij, zelfs niet tegenover de president dei-
Verenigde Staten.
Abel de Souza en zijn 23-jarig vrien
dinnetje Marie-Claude Giraud, die
wegens inbraak al enige maanden
samen in hechtenis doorbrengen, zijn
omringd door verschillende politie
mannen in burger in het stadhuis van
het Franse stadje Fresnes door de bur
gemeester in de echt verbonden onder
de vertederde blikken van hun raads
man maitre Jacques Gay. De foto toont
het tekenen van de akten onder het
wakend oog van een agent.
Advertentie
Chief Whip
ROME (IJPI) In Bracciano, een
stadje op 40 km van Rome, is Alba Sbrighi,
een meisje van negentien jaar, dat een
haar lastig vallende nozem heeft neerge
stoken, tot grote voldoening van de bur
gerij uit voorarrest ontslagen. Blijkbaar
is de verklaring van het meisje, dat zij
handelde uit zelfverdediging, aanvaard.
Er is op het ogenblik in Italië geen zaak
waar men zich meer over opwindt dan de
overlast, die vooral vrouwen op straat door
jongelui wordt aangedaan.
Ook in Bracciano bestaat een groep
nozems, die 's avonds meisjes lastig valt.
Alba Sbrighi was reeds verschillende ma
len, als zij 's avonds na het lof huiswaarts
keerde, door die jongens lastig gevallen.
Zij had daarbij zoveel scheldwoorden, vie
ze opmerkingen en handtastelijkheden te
incasseren gekregen, dat zij zich zondag
avond besloot teweer te stellen. Zij stak
een keukenmes bij zich en toen de groep
haar weer insloot stak zij de grootste pla
ger, de 16-jarige Benedetto Ax-genti, in de
hals. Hevig bloedend viel hij neex-, terwijl
zijn vrienden als hazen wegrenden. Wax-en
zij gebleven, dan hadden zij Benedetto's
leven kunnen redden, zegt de politie.
Vier van de nozems zijn daags na het
iligg
voox-val gearresteerd, wegens poging tot
mishandeling, nalatigheid in een situatie
waarin zij iemands leven hadden kunnen
redden en straatschendex-ij. Nauwelijks za
ten zij, en Alba, in de cel opgesloten of
in Bracciano werd een comité gevormd
van burgers „ter verdediging van jonge
vrouwen". Overal in de stad verschenen
op muren en aanplakbiljetten leuzen als
„Wij staan achter Alba" en „Recht voor
het slachtoffer".
In het Italiaanse parlement is de zaak
inmiddels ter sprake gebx-acht door de
sociaal-democraat Egidio Ariosto. Hij
vroeg de regering maati-egelen te nemen
tegen de nozemplaag en kreeg steun van
een monarchist, die strenge bestraffing
eiste van jeugdige misdadigers.
In Bologna waren 20 nozems gearres-
teex-d, die een meisje aanrandden dat met
haar vex-loofde wandelde, en in Milaan
knuppelde de politie een kleine vijftig kna
pen de cel in nadat zij met stenen naar
gasten op een caféterras gesmeten hadden.
In Frankrijk
LA CIOTAT (UPI) Politie en brand
weer van de Franse stad La Ciotat hebben
dinsdag een school, waarin meisjestoeris
ten logeerden, moeten ontzetten, nadat de
ze was bestormd door een groep van veer
tig nozems in zwartlex-en vesten, in Frank
rijk „blousons noirs" genoemd. De no
zems hadden zich aan de hekken van het
schoolgebouw aangediend met de opmer
king, dat ze zich bij het spel van de meis
jes wilden aansluiten. Toen zij erover
heen klommen riepen de gealax-meex-de le
raren de hulp in van politie en brandweer.
Twaalf jongens werden in bewaring ge
steld.
Doodstraf in Rusland
MOSKOU (UPI) Een rechtbank in Le-
ninggrad heeft zes „straatschenders", die
een man vermoordden en zijn vrouw aan
randden tot de doodstraf veroordeeld, al
dus bericht de „Leningradskaya Pravda".
Drie andex-en kregen gevangenisstraffen
van tien en vijftien jaar. De terdoodver-
oox-deelden zullen worden gefusilleerd.
Uit de verhox-en bleek, dat het slachtof
fer eerst was geslagen en met messen was
bewerkt. Zijn aanvallei'S wierpen hem ver
volgens in een rivier. Terwijl men nog be
raadslaagde of het niet beter was hem te
vermooi-den nam een een mes tussen zijn
tanden, zwom naar hem toe en stak hem
in het water dood.
Wanneer je vader een dóód
simpele Siciliaanse visser is
en je bent één van drieën
twintig kinderen, ligt de toe
komst niet bepaald roos
kleurig voor je open. Slaag je
desondanks toch in het leven
en weet je zelfs een bijzon
dere naam te verovei'en, dan
mag een tikje ijdelheid je bij
na niet worden verweten.
Vooral als niemand er hinder
van ondervindt en het dus
eigenlijk meer een stukje ge-
reehtvaardigde tx-ots is.
Angelo Litrico staat onder
de kleermakers van Rome
uitstekend bekend en dat wil
wat zeggen. De Italianen heb
ben zich zowel op het gebied
van de dames- als dat der
herenmode een stevige repu
tatie opgebouwd. Italiaanse
snit is in de kleermakerij over
de hele wereld tegenwoordig
een kenmerk van het ware
en de invloed van de zuide
lijke herenmode is in alle
landen merkbaar. Daarin
heeft Angelo Litrico, onlangs
dertig jaar geworden, zijn
aandeel bijgedragen. Was dit
zijn enige kenmerk, dan zou
hij ten hoogste waard zijn met
de hele groep meestei'-con-
fraters te worden besproken.
Maar Angelo heeft daarnaast
een merkwaardige hobby: het
kleden van zoveel mogelijk
figuren, die toonaangevend
zijn op het terrein van de
politiek. Dit wordt bij het
eerste betreden van zijn kleer
makerswerkplaats al duide
lijk.
In een hoekje staat Kroesj
tsjev. Hij toont zich onna
tuurlijk bescheiden, maar bij
nader inzien is dat niet zo
Wanneer men zich op het glibberige pad van de staatkunde
waagt, is een allereerste vereiste, dat men er altijd in de puntjes
uitziet. Mochten er onder onze lezers zijn, die ambitie genoeg
hebben voor een hoge politieke functie, dan mogen zij beslist
niet vergeten zich in Rome te laten kleden.
verwonderlijk, want boven
zijn forse hals ontbreekt het
bekende vlezige hoofd. Hij
keert de Italiaanse president
Gronchi vrij onbeleefd de rug
toe. Gelukkig voor de toe
komst van onze beschaving
schijnt hij het goed te kunnen
vinden met Macmillan, die
zelfs zonder hoofd en op drie
poten duidelijk een gentleman
is.
Het kan niet anders of de on
ontkoombare vraag moet wor
den gesteld: „Hoe bent u er
toe gekomen?"
Men had mij verteld, dat
zijn eerste politieke klant
president Gronchi was. Kreeg
hij daarna het idee zich op
staatslieden te gaan toeleggen
of groeide dit op een natuur
lijke wijze, door recomman
datie zogezeid?
„Ja, onze president was de
eerste", erkent hij, „de eerste
belangrijke figuur tenminste.
Voordien heb ik al menig
kostuum gemaakt voor Kamer
leden en senatoren en, nou ja.
ik heb altijd geprobeerd zo
goed mogelijk werk af te
leveren en daardoor kreeg ik
in die kringen hoe langer hoe
meer klandizie. Er zijn trou
wens meer collega's in Rome.
die voor politici werken",
voegt hij er royaal aan toe.
Hij moet zich even veront
schuldigen. want een van zijn
medewerkers roept hem bij
de snijtafel. Er ligt een lap
stof gereed, waarop allerlei
voor mij onbegrijpelijke ma
thematische figuren met krijt
zijn getrokken. Onvervaard
grijpt Angelo een schaar en
knipt, naar mijn idee in het
wilde weg. althans ongeloof
lijk snel. Dat is het. „Mijn
asisstent doet de rest", ver
klaart hij nonchalant, terwijl
hij naar een nog jongere man
aan de andere kant van de
tafel wijst.
Het is mij nog niet hele
maal duidelijk hoe bijvoor
beeld de Russische gewelde
naar ertoe is gekomen bij
Angelo een pak te laten aan
meten. Is het waar (zoals een
„zegsman" mij verklapte), dat
hij begonnen is met langs
allerhande omwegen de maten
van de staatslieden te be
machtigen en dat hij hun
daarna domweg een keurig
passend kostuum op het dak
heeft gestuurd? Signor Litrico
ontkent noch bevestigt dit en
och. een beetje vakgeheim
mogen we hem nog wel gun
nen. nietwaar?
„En hoe ging het verder?",
dring ik aan.
Hij voert mij zachtkens aan
de arm mee naar de hoek van
zijn atelier, waar de pas
poppen met stoffige schouders
staan te suffen. Goed be
schouwd is het haast niet
nodig deze door namen te
onderscheiden zo lijkt het
tenminste nu ze wél zijn aan
geduid met Macmillan. Krus-
cev (de Italianen doen het
eenvoudiger dan wij), Ike en
Kubitschek.
Angelo slaat zijn ax~m ver
trouwelijk om het middel van
de laatste pop. Hij heeft mijn
bezoek tot dusverre doodern
stig genomen en als hij nu
even de clown speelt, doet hij
dat toch met een zekere
waardigheid.
„Voor u weggaat moet ik u
per se het staatsieportret
laten zien, dat ik van presi
dent Kubitschek van Brazilië
cadeau heb gekregen. Het is
gesigneerd en er was een
uiterst hoffelijke brief bij".
Ik vei-klaar me daartoe met
het meeste genoegen bereid,
maar wil eerst toch nog wat
weten van zijn befaamde
klanten.
„Hebt u hier wel eens be
roemdheden gehad om de
maat te nemen of gaat dat
anders toe?"
„De meeste maten heb ik
precies", zegt hij raadsel
achtig. „Ik hoef de kostuums
dus alleen maar te maken en
te verzenden".
Veel wijzer maakt me dat
antwoord niet. Ik kan me niet
onttrekken aan de indruk, dat
hij in veel gevallen maar op
goed geluk (zij het naar de
juiste maten) een pak heeft
klaargemaakt en dit de be
treffende staatsman heeft
aangeboden. Werd het aan
vaard, zoveel te beter, dan
kon hij weer een roemruchte
naam aan de lijst van zijn
cliënten toevoegen. Maar
trapt een politicus daarin?
Mag hij dat, zonder het ge
vaar te lopen door een tegen
stander van het aannemen
van (indirecte) steekgelden te
worden beschuldigd? Ik moet
bekennen er niet te kunnen
uitkomen.
Ik stap maar, licht, ontmoe
digd, van dit onderwerp af en
vraag de maestro naar zijn
toekomstplannen.
„Een reis naar de Verenigde
Staten wil ik graag maken",
zegt hij geestdriftig. „Nu ik
daar met wat grote namen
kan jonglex-en. moet het mo
gelijk zijn daar meer opdrach
ten van invloedrijke personen
los te krijgen".
Dat is in ieder geval zake
lijk niet slecht gezien.
„Is het uw ideaal ui (sluitend
voor deze groep persoonlijk
heden te werken?"
Angelo schudt verdrietig
zijn hoofd. „Daarvan zou mijn
zaak op den duur niet kunnen
draaien", bekent hij. En dan
beginnen zijn ogen te schit
teren en zijn mond plooit zich
in een wat verlegen glimlach
waardoor hij opeens heel
jongensachtig en heel sympa
thiek wordt. „Ik heb wel een
leaal", begint hij langzaam.
„Dat er nog eens een top
conferentie wordt gehouden,
waarop alle deelnemers in
mijn kostuums gekleed zullen
zijn".
Het Wonder
De zon brandde.
De zeer lelijke man zat op de stenen
bank in een stille laan met honderd eiken
die alle hun kaarsen aan hadden. Het
was ochtend en er tjilpten enkele vogels.
De man zat stil zijn linkerhand te be
kijken.
Als in een film rolde er een bal naar
hem toe tot voor zijn voeten. Hij hield de
hand ter hoogte van zijn borst alsof er een
balletje kwikzilver op lag dat er niet af
mocht rollen. Toen hij zich bukte om het
speelgoed, dat voor zijn voeten tot stil
stand was gekomen, op te rapen, deed hij
dit zonder de hand te beivegen. Hij legde
de bal naast zich neer en keek weer naar
de vingers, de nagels, draaide uiterst
langzaam de handpalm naar boven en
keek, keek
Het kind met blonde krullen, grote ogen,
een blauw jurkje met boezelaarstrikjes op
de schouders, zó weggelopen uit een fris
verhaaltje, stond voor hem., hijgend met
rode bezwete wangen.
Het meisje zei: „Dat is mijn bal".
Even zag de man op van de hand en
knikte met een gelaatsuitdrukking die een
glimlach kon verbeelden in de richting
waar het speelgoed lag. Het meisje zette
zich naast hem en ging hem zwijgend aan
staren.
Het hoofd van de man was groot, zijn
gezicht gerimpeld, de huid was oud ver
legen perkament. Hij had één oog gesloten.
Alleen die handen waren lang, slank en
blank als van de ridders uit de sprookjes.
Na wel enkele minuten legde de man
de hand die hij zo lang bekeken had op
de schouder van het kleine mensje naast
hem, trok die na een moment weer terug.
Hij legde nu bei zijn handen op zijn
knieën en ging voor zich uit zitten kijken
met. dat „iets" dat een glimlach moest zijn.
Het kind nam haar speelgoed op en
vluchtte in één ren naar huis waar haar
moeder was.
„Waar ben je geweestIk wil niet dat
je zo ver van huis gaat".
„Ik was héél ver weg, moeder. Zó
verDan plots: „Moeder! Wat zit er
in mijn haar!"
„Ach", zei de moeder vertederd, „kom
maar hierzówat beeldigIk
zet het op de bloemen in de serreDie
moet ik ook nog water geven, heb ik al
een paar dagen vergeten".
Voorzichtig lopend, turend op haar
linkerhand die zij voor zich uitgestrekt
hield, liep ze naar de serre, waar het
broeiend warm. ivas; in de rechterhand
droeg zij de kleine rode gieter. Daar begon
zij de bloemen te begieten, de aarde die
dorstte naar water, en zij voerde het onze-
lieve-heersbeestje naar een grote gouden
crysanthemum.
Er kwam. een wolk voor de zon.
In de serre werd het opeens koel.
Jan van Ees
Hoogleraren. Benoemd tot hoogleraar
in de faculteit der letteren en wijsbegeerte
aan de rijksuniversiteit te Utrecht, om
onderwijs te geven in de vaderlandse en
algemene geschiedenis van de middel
eeuwen di". F. W. N. Hugenholtz, en in de
afdeling der elektrotechniek aan de Tech
nische Hogeschool te Delft, om onderwijs
te geven in de elektronica ir. J. W. Alexan
der, thans hoofdingenieur bij Philips Tele-
communicatie-industrie te Hilversum. Tot
buitengewoon hoogleraar in de faculteit
der wis_ en natuurkunde aan de rijksuni
versiteit te Leiden, om onderwijs te geven
in de theoretische natuurkunde, is be
noemd J. H. van Vleck, hoogleraar aan de
Harvard University te Cambridge (V.S.)
Uilskuiken. Een inwoner van Venlo
was, nadat hij urenlang in de Maas
gevist had, ontmoedigd naar huis gegaan.
Geen enkele vis had belangstelling getoond
voor de worm, welke hij aan de haak be
vestigd had. Thuisgekomen zette hij de
hengel in het schuurtje zonder de worm er
af te halen. Toen hij de volgende morgen
bij het, schuurtje kwam, hoorde hij daar
binnen wild geraas. De verwekker daar
van bleek een jonge uil te zijn, die zin in
de wox-m had en zichzelf daarbij aan de
haak had geslagen. De visser heeft het
uilskuiken bevrijd, dat daarna snel weg
vloog.
Advertentie
up het goede anker-horloge
'let op het rode driehoekje)
Rommelen is een klanknabootsend
werkwoord dat betekent: in heftige be
weging zijn onder het maken van een
dof geluid. Het zelfstandig naamwoord
rommel kon vroeger ook op personen
worden toegepast in de betekenis: la
waaischopper, babbelzieke vrouw. Wij
gebruiken het thans alleen nog als ver
zamelnaam voor een hoop ordeloos
door elkaar liggende zaken van weinig
waarde. Verwant met rommel is het
Latijnse woord rumor: gedruis, gegons,
gerucht, nok in figuurlijke zin Verde
re verre bloedverwanten zijn over
rompelen, rochelen en ronken.
