en zien
De man aan de top
„Wie geeft de bruid weg?", zeer
goed vertolkt Amerikaans blijspel
Haarlems muziekfestival
te Spaarndam besloten
Albert de Klerk
pauselijk geridderd
Agenda voor
Haarlem
halfzwaar -
Haarlems toneelseizoen geopend
4
radio televisie
AANKONDIGINGEN EN
NABESCHOUWINGEN
Het weekeinde
De radio geeft dinsdag
T elevisieprogramma
Nieuw „café-cabaret" op
het Leidseplein
dié is het
toch maar!
Ook in Virginia
en American
Dronken jongen vernielt
oorlogsmonument
in Jutphaas
Kerkelijk nieuws
Zilveren ambtsfeest
MAANDAG 7 SEPTEMBER 1959
Het zaterdagavondprogramma van de
AVRO begon met een goede greep in het
eigen archief: men zag nog eens Les com
pagnons de la chanson en Snip en Snap en
Bert van Dongen. Siebe van der Zee en
Letty Kosterman stonden voor de moei
lijke taak de kijkers de Firato '59 te laten
zien. Zij deden dat voortreffelijk maar of
zij de kijkers op de elektronische afdeling
veel wijzer hebben gemaakt is de vraag.
Veel musiceren, weinig praten, was het
motto van Bam-Bam-Boe, dat een breed
amusement te zien en horen gaf, waarvan
Pinky en Perky, een zeer goed Engels
marionettennummer, ons het meest be
koorde.
In het televisieprogramma, dat de
NCRV zondagavond bracht kon men ken
nismaken met een boeiend en eigentijds
stuk kerkewerk, dat sedert 1945 wordt ver
richt op „De Horst" in Driebergen aan het
Instituut „Kerk en Wereld". Het pasto
raat, dat als gevolg van de maatschappe
lijke veranderingen in de laatste decennia
en de steeds verdergaande scheiding tus
sen woon- en werksfeer zijn contact met
de massa dreigde te verliezen, wordt hier
van de zijde der Nederlands Hervormde
Kerk in nieuwe banen geleid. Er worden
weliswaar geen predikanten opgeleid,
maar „werkers in kerkelijke arbeid"
(wika's) en van deze arbeid zal men na
het zien van deze film niet te beperkt meer
denken. Het gaat hier niet meer alleen om
de kerkdiensten, de huisbezoeken en der
gelijke, want daarmee is de moderne mens
in zijn jachtige leven niet meer te achter
halen. Met deze jonge werkers, die op het
instituut een veelzijdige scholing van bij
na vier jaar krijgen, waarvan een deel
praktijk, krijgt de kerk niet alleen voel
hoorns maar ook „cellen" in het bedrijfs
leven, zoals in een grote industrie in zuid-
oost-Drente, waarin een wika bedrijfslei
der werd en een andere personeelschef.
Een ander facet van het kerkewerk is de
benadering van mensen in hun vakantie
door het stichten en exploiteren van goed
kope vakantiecentra. Een voorbeeld daar
van is het centrum „Het grote bos" in
Doorn, waar zeer velen, zowel kerkelijke
als buitenkerkelijke mensen, hun vakantie
doorbrengen. Er zijn op „De Horst" drie
studierichtingen, vormingswerk, maat
schappelijk werk en werk in het bedrijfs
leven.
In de onderhoudende televisiereportage,
werden de inhoud en de praktijk ervan goed
weergegeven. Daarvóór kon men een film
zien over de houtvesterij in Canada en een
heel aardige documentaire van Walt Dis
ney, die vertelde hoe diens filmmakers
uit hun grappige natuur-illusionisme ge
lokt werden tot het filmen van de levende
natuur. Zo ontstond ook de film „Perry"
over het leven van een eekhoorn. Voor de
opnamen daarvan heeft een groep came
ramensen drie jaar lang in een bos ge
bivakkeerd en ruim driehonderd kilometer
film verschoten!
Beeldschermer
HILVERSUM I. 402 m. 7.00 AVRO. 7.50 VPRO.
8.00—24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Gym. 7.20 Gram.
VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nws. 8.15
Pianospel. 8.30 Gram. 9.00 Gym. 9.10 De groente
man. 9.15 Gram. 9.35 Waterst. 9.40 Morgenwij
ding. 955 Een boek v. h. geestelijk leven. caus.
10.00 Gram. 10.50 V. d. kleuters. 11.00 V. d. zie
ken. 12.00 Orgelspel. 12.20 Regeringsuitz.: Land-
bouwrubriek. 1. De tentoonstelling Nederlands
rundveestamboek te 's-Hertogenbosch. 2. De boer
en de waterverontreiniging. 12.30 Land- en tuin-
bouwmeded. 12.33 Lichte muz. 13.00 Nws. 13.15
Meaed. en gram. 13.25 Lichte muz. 13.55 Beursber.
14.00 Progr. gewijd aan Louis Davids. 14.50 Viool
en piano. 15.25 Boekbespr. 15.40 Kamermuz. 16.10
Tussen dew al en hets chip, caus. 16.30 V. d.
jeugd. 17.20 De dierenwereld en wij, caus. 17.30
Gram. 18.00 Nws. 18.15 Pianospel. 18.30 R.V.U.:
Zijn wij wel wakker, door dr. C. J. Schuurman.
Tweede lezing: Oude en nieuwe maatschappelijke
ordening. 19.00 Lichte muz. 19.30 Idem. 19.45 To-
neelbesch. 20.00 Nws. 20.05 Dansmuz. 20.40 Gram.
21.00 Velen heten Kaïn, hoorsp. 22.00 Lichte muz.
22.15 Journ. 22.30 Kamermuz. 23.00 Nws. 23.15
Beursber. v. New York. 23.17 New York calling.
23.22—24.00 Gram.
HILVERSUM n. 298 m. 7.00-24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nws. 7.15 Gram. 7.45 Morgengebed
en lit.kal. 8.00 Nws. 8.15 Gram. 8.25 Hoogmis. 10.00
V. d. kleuters. 10.15 Lichtbaken, caus. 10.30 Gram.
11.00 V. d. vrouw. 11.30 Gram. 12.00 Middagklok-
Noodklok. 12.03 Metropole ork. en solist. 12.30
Land- en tuinb.meded. 12.33 Gram. 12.50 Act.
13.00 Nws. 13.15 Zonnewijzer. 13.20 Platennieuws.
13.30 Dansmuz. 14.00 Gram. 14.35 V. d. platte
landsvrouwen. 14.45 Gram. 15.30 Gram. 16.00 V.
d. zieken. 16.30 Ziekenlof. 17.00 V. d. jeugd. 17.40
Beursber. 17.45 Regeringsuitz.: Rijksdelen Over
zee: Arts en explorateur in Zuid-Nieuw-Guinea,
door W. M. Visser. 18.00 Lichte muz. 18.20 Rege
ringsuitz.: De Zilversloot. Een spaarpotpourri
met authentieke Surinaamse muziek van het
orkest Guyana. 18.30 V. d. jeugd. 18.45 Mannen
koor. 19.00 Nws. 19.10 Act. 19.25 Sportpraatje.
19.35 Gram. 20.30 Pianokwart. 21.00 Grootkoor,
Radiophilharm.ork. en sol. 22.20 Gram. 22.30 Or-
gelconc. 22.45 Avondgebed en lit.kal. 23.00 Nws.
23.1524.00 Nouveauté's.
BRUSSEL, 324 m.
12.00 Gram. 12.15 Pianrecital. 12.30 Weerber.
12.34 Pianorecital (verv.). 12.55 Koersen. 13.00
Nws. 13.11 Gram. 14.00 Idem. 14.45 Ork.conc. 16.00
Koersen. 16.02 Duitse les. 16.17 Kamermuz. 1630
Orkconc. 17.00 Nws. 17.10 Volksliederen. 17.45
Boekbespr. 18.00 De jeugd musiceert. 18.30 V. d.
sold. 19.00 Nws. 19.30 Gram. 20.00 V. d. vrouw.
21.00 Ork.conc. 22.00 Nws. 22.15 Zangen v. d.
ruimte, kantate. 22.5523.00 Nieuws.
VOOR DINSDAG
NTS: 19.30 Intern, agrarisch nws. 20.00 Journ.
en weeroverz. NCRV: 20.20 Documentaire film.
21.00 Speelfilm.
Het Leidsepleintheater in Amsterdam,
dat tot veler teleurstelling twee jaar gele
den de kleinkunst buitensloot en werd her
opend als bioscoop, zal opnieuw cabaret
binnen zijn muren krijgen weliswaar
niet in de zaal, maar in de foyer.
Jaap van der Merwe is de zakelijke en
artistieke leider van de nieuwe groep, die
onder de naam „Leidseplein cabaret" op
15 oktober met de voorstellingen begint.
Het zal een „café-cabaret" worden in na
volging van Sieto Hoving's „Tingel-Tan-
gel".
Jaap van der Merwe heeft zich verze
kerd van de medewerking van pantomi-
mist Aart Brouwer, de zangeres Hansje
Toussaint, Marjan Berg en Peter Lohr.
Als gasten zullen optreden Dora Paulsen,
Mieke Verstraete en Jaap Molenaar.
Advertentie
RADIO EN TELEVISIE
INTRODUCEERDEN BI) U DE
BAM-BAM-BOE
Woensdagmiddag a.s. tal
hel DANSPAAR DANIiLS
(Europees kampioen)
de BAM-BAM-BOE demonstreren
in ome DISCO BAR Se etage
ONDER GELUKKIG grote belangstel
ling van het publiek is zaterdagavond het
toneelseizoen 1959-1960 in de Haarlemse
Schouwburg geopend. De Haagse Comedie
gaf in de flonkerende stijl van geraffi
neerd plezier, waarvan men zich voor ons
land het alleenvertoningsrecht heeft eigen
gemaakt, een van de weeromstuit harte
lijk ontvangen voorstelling van het Ame
rikaanse blijspel „The pleasure of his com
pany" onder de weinig toepasselijke titel
„Wie geeft de bruid weg?" in de overigens
gretig aanvaarde vertaling van Cees La-
seur, door diens mededirecteur Paul
Steenbergen met genuanceerd gevoel voor
maat en verhoudingen in scène gezet. Dit
vrolijke niemandalletje over zodanig ge
fortuneerde mensen, dat zij zich de weelde
van sentimentele excursies letterlijk en
figuurlijk kunnen veroorloven, geknipt
volgens de modieuze patronen der confec-
tieromantiek, is door vier bekwame han
den in elkaar geregen en met opschik af
gewerkt, te weten die van de actrice Cor
nelia Otis Skinner en de auteur Samuel-
Taylor.
HET ZEVENDAAGS festival op de Westkolk te Spaarndam werd zaterdagavond
besloten met het optreden van het fanfarekorps Wilhelmina Santpoort en van de
harmonie Kunstkring-Apollo, beide verenigingen onder leiding van J. Groot. Het
was ons geen verrassing van het Santpoorter korps geslaagde prestaties te horen,
onder meer van „Rossiniana" van Boedijn, „Victory" van Jenkins en „Nightfall in
Camp" van Pope (uitgevoerd met verwijderde trompetsolo), daar ons de goede
kwaliteit van deze fanfare bekend is; maar wel heeft het ons verrast hoe „Kunst
kring-Apollo" met een opmerkelijke vertolking van de jazz-ouverture „Chicago" van
Ruelle opgefrist voor het publiek kwam, hiermee het bewijs leverend, dat in betrek
kelijk korte tijd het contact, met de nieuwe dirigent volledig tot stand gekomen is en
dat er bovendien doeltreffend gewerkt is. In deze prestatie ontdekten wij een stellige
belofte van opbloei met ruime perspectieven.
En zo heeft het festival, dat de vorige
zaterdag ingezet was door Spaarndams
„Crescendo", zijn afronding gekregen door
haar zustervereniging, voor wie de West-
kolk weleer eveneens vertrouwd concert
terrein was en die nu in goede gemeen
schapsgeest voor het „coda" kwam zorgen,
waar „Crescendo" het „instrata" had laten
horen. Dit teken van „goodwill" en gezon
de samenwerking heeft trouioens het hele
muziekfeest gekenmerkt en het welslagen
ervan is een verblijdend succes voor de
organiserende Federatie van Haarlemse
Zangverenigingen en dito Bond van Korp
sen.
Aan belangstelling was geen tekort en
ik maak mij sterk, dat bij eventuele voort
zetting van deze onderneming het volgend
jaar, het typische dorpsplein te klein zal
blijken; gesteld natuurlijk dat het weer,
dat steeds zo genadig het muziekfeest be
gunstigd heeft, dan ook zijn „goodwill"
zal blijven tonen. Jaren geleden kwam het
nog al eens voor dat een Haarlemse zang
vereniging, uit behoefte zich te laten gel
den* of ggwoon maar voor eigen genoegen,
naar Den Hout trok om daar onder het
bladerdak met de gevederde zangers te
wedijveren. Daar moest ik van de week
onwillekeurig aan denken, toen „Zang
Veredelt" mijn ruim veertig jaar oude
liedje „Ga je mee naar Den Hout" op de
Kolk ten beste gaf. Doch nu de Haarlemse
zanglustigen hun openlucht-concertzaal in
Spaarndam ontdekt hebben, zou ik er niets
op tegen hebben, dat die liedtekst naar de
veranderde situatie gewijzigd werd, en wij
bijvoorbeeld op een volgend festival hoor
den zingen: „Ga je mee naar de Kolk",
waar geen dreigende wolk ons gekweel en
gespeel komt verstorenDit kan dan
wel een riskant speculeren lijken op de
durende gunst van de weergoden; maar
gezien de ervaring van twee verstreken
muziekweken en het bekende optimisme
van alle zanglustigen, is het toch wel te
wagen. In ieder geval hopen wij voor vol
gend jaar op voortzetting zo mogelijk
nog uitgebreider van de „Haarlemse
Zang- en Muziekweek" op de Kolk. Met
of zonder paraplu!
Jos. de Klerk
DE NEGEN MUZEN
Expositie Kees Verwey. In de grote
zaal van het Groninger Museum worden
van 10 oktober tot 9 november werken
van de Haarlemse schilder Kees Verwey
geëxposeerd.
VAN DE LAATSTGENOEMDE zullen
velen zich misschien het soortgelijke spel
letje „The happy time" herinneren, waar
van enkele jaren geleden zoveel aantrek
kingskracht uitging, dat twee gezelschap
pen het gelijktijdig op het repertoire na
men: de Nederlandse Comedie noemde
het „Je bent maar eens jong" en de Haag
se Comedie bracht het als „Gelukkige ja
ren" voor het voetlicht. Reeds uit beide
titels, die inderdaad als vlag voor de amu
sante lading van luchtige explosieven
konden dienen, spreekt de verwantschap
met het thans gepresenteerde lachwerk.
Ook nu is de eigenlijke hoofdpersoon een
bereisde bohémien, die met de Franse
slag het stof van de maatschappelijke con
venties in een voornaam huishouden komt
afnemen en de brave burgers kwasi roe
keloos op de tocht van verfrissende denk
beelden zet, echter zonder iets van tradi
tionele waarde te beschadigen, laat staan
omver te werpen. De globetrotter Bidde-
ford Poole, door zijn spectaculaire avon
turen op exotisch en sportief terrein als
„Pogo" een populaire held der gekleurde
tijdschriften, arriveert met de beste voor
nemens in de woning van zijn florissant
hertrouwde eerste vrouw in San Francis
co, niet zozeer om voor de afwisseling weer
eens van het uitzicht op de Golden Gate
te genieten alswel om het huwelijk van
zijn dochter bij te wonen. Deze Jessica
heeft een rijke, maar naar zijn smaak, wat
saaie Piet gekozen, ook al heet hij vol
gens de rolverdeling Roger Henderson en
is zijn beroep stierenfokker. Met zijn sma
kelijke verhalen over de schilderachtige
en culinaire verleidingen der Europese en
Aziatische lusthoven roept de geroutineer
de zwerver bij het lieve meisje heimwee
naar het ongekende wakker. Getrouw
aan zijn devies de dag te plukken voor het
te laat is, sleept hij haar mee naar den
vreemde voor een sprookjesachtige reis,
die haar voldoende ervaringen zal ver
schaffen om een heel leven van verveling
op te teren. Dat is dan zijn bruidsschat
voor haar want de goede verstaander
zal hebben begrepen, dat het uitstel van
de echtvereniging geen afstel betekent
HOE HET SCHRIJVERSPAAR erin ge
slaagd is deze onwaarschijnlijke en mora-
liter onaanvaardbare geschiedenis op een
doorlopend charmante wijze plausibel te
maken zolang de schijnwerpers branden,
mag een raadsel heten dat de moeite van
het oplossen niet loont. Het stuk komt ken
nelijk innemend tegemoet aan het verlan
gen naar opwindende en rooskleurige ver
andering van velen, die weten wat eento
nigheid en sleur voor het gevoelsleven be
tekenen. De poëzie in dit irrelevante ver
zinsel hoort tot het genre der ouderwetse
albumbladen, de aforistisch verkondigde
filosofie heeft te maken met begeerte naar
alles behalve wijsheid. Niettemin worden
er een heleboel aardige dingen gezegd,
waarvan men sommige al eens eerder
heeft gehoord. Als Katherine Dougherty
zich gestreeld weet door de teruggekeer
de bewondering voor haar schoonheid van
haar gewezen man, verweert zij zich sne
dig met: „Wil je mijn tanden ook nog
zien?" -r- waarschijnlijk niet beseffend-al-
dus Bernard Shaw te citeren. Er'zouden
wel meer voorbeelden van zulk plagiaat
te leveren zijn. Maar wat doet dat er toe,
zullen Cornelia Otis Skinner en Samuel
Advertentie
Taylor hebben gedacht, die wellicht ook
het gezegde van Damon Runyon kennen
„Ik steel van de gedachtenrijken ten be
hoeve van de armen van geest!"
AFGEZIEN van enkele zonderlinge
proeven van „ruggespraak" heeft deze
vermakelijke aanleiding een kostelijke
vertoning opgeleverd. Paul Steenbergen
heeft zijn reeks unieke creaties weer met
één vermeerderd: zijn Pogo Poole is wer
kelijk een onweerstaanbare veroveraar
bijzonder eenvoudig in zijn gecompliceer
de natuur. In dit merkwaardige wezen
heeft hij een overwicht aan ervaring la
ten samengaan met een ondermaat aan
volwassenheid. Deze exentrieke egoïst is
als wonder boven wonder nog sympathiek
ook. Zijn gehele optreden is gekruid met
een aroma van uitheemse bekoring, dat
prikkelend werkt op de verbeelding. In zij
gulle verteltrant is hij een communicerend
vat van prettige ijdelheid. Daardoor in
spireert hij ook anderen, in dit geval voor
al Ineke Brinkman, die het aan zijn aan
wezigheid dankt dat zij in de scène der
herkenning een bijna ontroerend accent
kan leggen. Op eigen kracht is zij verder
een lieve, opgewekte en intelligente ingé-
nue. Dat vermogen om voor twee te spe
len behoeft Paul Steenbergen tegenover
Myra Ward niet te mobiliseren: zij is hier
de verstandig stralende vrouw volledig
ten voeten uit, zich niet zonder nostalgie
bewust de wijste partij te hebben geko
zen en daarvan blijk gevend met pikante
ironie. Als haar zakelijk geslaagde weder
helft voldoet Frans van der Lingen rus
tig en royaal aan de eisen van zijn rol.
Een verrassing is de telkens Thoreau ci
terende grootvader, door Gijsbert Ter-
steeg kwiek ter been gebracht. Coen Flink
is de rondborstige verloofde, die pi-ecies in
de situatie past. Een prima bezetting, die
stellig nog heel vaak zal moeten danken
voor enthousiast applaus.
David Koning
Een 21-jarige jongen uit Jutphaas heeft
het daar aan de Nedereindseweg staande
oorlogsmonument van zijn voetstuk getrok
ken, waardoor het beeld werd vernield.
De dader had met twee vrienden de avond
in een café doorgebracht, waarna zij in
beschonken toestand allerlei baldadighe
den gingen uithalen. Zo vernielden zij in de
Dorpstraat, die opengebroken was, de
daar voor het verkeer geplaatste lampen
en tonnen en schopten deze in het water.
De dader heeft aan de politie verklaard,
dat hij dacht dat het monument, dat een
vrouwenfiguur voorstelt, vaststond. Hij
was er aan gaan rukken en toen het beeld
begon te wankelen, had hij het niet meer
kunnen houden.
Ned. Herv. Kerk
Bedankt voor Nijverdal (toez.) J. J. van
der Krift te Ermelo. Beroepen te Bode
graven (toez.) J. van der Velden te Dor
drecht.
Geref. Kerken (Vrijgemaakt)
Aangenomen naar Rozenburg G. Mul,
kand. te Kampen.
100. „Mag ik de rollen omkeren, en U dan nu een vraag
stellen, Mrs. Prince?"
„Natuurlijk."
„U schijnt bezorgd te zijn over Mr. Bullard's be
wind over de maatschappij. Waarom? Hebt U dan niet
het gevoel dat het succesvol was?"
Zij antwoordde zo vlug, dat het leek alsof zij de
vraag verwacht had. „Ik ben meer bezorgd over de
toekomst dan over het verleden, Mr. Walling maar
bent U het niet met mij eens, dat het redelijk is om
na te gaan of het al dan niet gewenst is de wijze van
bestuur van Mr. Bullard te continueren?"
„Ik weet niet zeker, of ik begrijp wat U bedoelt."
„Ik aarzel om het woord opnieuw te gebruiken om
dat ik weet, dat U het niet prettig vindt."
„U beschouwt hem nog steeds als een dictator?"
„Was hij dat dan niet?" Haar lichte glimlach deed
niets af aan de koppigheid van haar aanval.
Hij klemde zijn vingers in elkaar, zo hard, dat de
knokkels wit werden. „Mrs. Prince, er moet altijd één
man aan de top staan. Het kan niet anders. Dat geldt
voor een industriële onderneming een leger een
land voor welke organisatie van welke aard ook. On
verschillig hoe men de zaak opzet, altijd moet er die
man aan de top zijn. Ten slotte moet hij de algehele
verantwoordelijkheid dragen. Er is geen andere weg
In die zin
„U spreekt van verantwoordelijkheid, Mr. Walling
Ten opzichte van wie?"
„Jegens de maatschappij."
„Niet de aandeelhouders?"
„Ja, gedeeltelijk."
„Gedeeltelijk? Gelooft U dan niet, dat de aandeel
houders eigenaren van de maatschappij zijn, Mr. Wal
ling dat het hun eigendom is dat het enige doe)
van de maatschappij is om winst te maken voor de
aandeelhouders?"
Hij had met grote moeite zijn opkomende woede on
derdrukt, maar nu werd hem alles rood voor de ogen
In de laaiende gloed zag hij geen merkbaar verschil
meer tussen Julia Tredway Prince en Loren Shaw. De
woorden waren van Shaw, maar werden door haar
uitgesproken. Zij kon niet ontkomen aan haar verant
woordelijkheid, dat zij ze uitgesproken had.
Wat voor recht had zij om hem dit kruisverhoor af
te nemen., om hem voor haar op zijn buik in het stof
te laten kronkelen? Omdat zij aandeelhoudster was.,
omdat zij een paar stukjes papier bezat, die haar als
een parasiet lieten leven op het werk van anderen?
Alderson had gelijk gehad., dividenden was alles waar
Julia Tredway Prince om gaf., geld., geld om die
waardeloze echtgenoot van haar te onderhouden, die
in zijn hele leven nog nooit iets nuttigs had uitgevoerd.
„zij bezorgde mr. Bullard een hoop last"., geen won
der! Was zij zo bedorven door het geld, dat zij geen
menselijke dankbaarheid meer kende., zo verblind,
dat zij niet meer kon zien, dat zij alleen maar een
rijke vrouw was dank zij Avery Bullard.. dat haar
kostbaar aandeelbezit geen cent waard zou zijn ge
weest, als hij er niet geweest was. Het was Avery Bul
lard geweest, die haar alles gegeven had wat zij had
het voedsel, dat zij at, de jurk, die zij droeg, zelfs de
sigaret, die zij in het asbakje uitdrukte., en nu keer
de zij zich tegen hem, het lichaam schoppende dat on
machtig was iets terug te doen.
Nu behoefde hij zich niet meer voorzichtig in te hou
den. Hij was voorbij diet laatste compromis, de laat
ste ontwijking, de laatste halve leugen. De woorden
kwamen op uit het niets, onoverdacht, recht uit zijn
hart. „U vroeg mijn standpunt, mrs. Prince, en ik zal
het U uiteenzetten. Avery Bullard was een groot man
en hij bouwde een grote maatschappij op. Ja, hij bouw
de ze op! En hij deed dat omdat hij sterk was en omdat
mannetjes die hem een dictator noemden, of een goed-
hij niet bang was! Hij was niet bang voor zwakkere
mannetjes die hem een dictator noemden, of een god
in-de-tempel, of iets anders. Het kon hem niet schelen.
Het deed er niet toe. Niets deed er iets toe voor Avery
Bullard behalve één ding de maatschappij! Ik zeg.
God zij dank dat hij leefde, God zij dank dat er een
\very Bullard is geweest, en U behoorde hetzelfde te
'.eggen, Julia Tredway U meer dan ieder ander!"
De kracht van zijn woorden had hem doen opstaan
-n hij liep naar de deur, maar zij was naar hem toe
gesprongen en met haar armen trachtte zij hem te
gen te houden.
„Nee, nee," riep zij zonder enige beheersing uit. „U
hebt het mis, helemaal mis! U denkt, dat ik niet van
hem hield, maar ik hield wel van hem! Net zo veel
als U meer zelfs! Alstublieft, gelooft U me alstu
blieft!"
Hij keek strak op haar neer, ongelovig, terwijl zijn
woede zakte.
„Ik mag u niet in die waan laten alsutblieft, ge
loof me," smeekte zij. „U zei: u meer dan ieder ander!
Ja, zo is het! U kunt zich niet voorstellen hoe waar
dat is. Weet u waar ik vandaag geweest zou zijn, als
Avery Bullard er niet geweest was? In een inrichting
voor ongeneeslijk krankzinnigen. Zo is het. Hij redde
me. De dokters kunnen u vertellen dat het zo is. Hij
bracht mijn verstand terug hij gaf mij mijn leven.
U denkt, dat U hem een hoop verschuldigd bent? Ik
ben hem duizend maal meer verschuldigd. Begrijpt u
nu, dat ik mij niet tegen hem keerde, zoals u dacht?
Ik zou het niet kunnen. Nooit. Het zou onmogelijk zijn.
Ik was maar
Zij was uitgeput en zij haalde snikkend snel adem,
met de snelheid van hartkloppingen. „Denkt u dat ik
nog steeds krankzinnig ben?"
Hij schudde zijn hoofd. „Maar ik zie niet in waarom
U
„Omdat ik wist, dat hij dood was! Omdat Mr. Shaw
zei, dat er nooit een tweede Avery Bullard zou kunnen
zijn
Hij voelde dat haar uitputting ook op hem oversloeg,
de leegheid, de slapte van het herstel na de woede-
litbarsting.
„Nee, er kan nooit een tweede Avery Bullard zijn."
maar er kan een MacDonald Walling zijn," fluis
terde zij zo intens, dat het klonk als een schreeuw. „Ik
wist het niet eerder, maar nu weet ik het! U zult di
recteur van de Tredway worden U Macdonald
Walling."
Het was een vreemde overwinning, zoals overwin-
lingen vaak vreemd zijn als de strijder vergeten is
vaarom hij streed.
Angstig keek zij naar zijn gelaat: „U wilt het toch?"
De overwinning was niet vreemder geweest dan het
.cille gevoel van de realiteit, dat nu door zijn gedach
ten sneed. „Er zijn er meer nodig dan wij tweeën, mrs.
Prince. Er zullen er vier moeten zijn."
„Vier?"
(Wordt vervolgd)
Van links naar rechts: Gijsbert Ter-
steeg als de grootvader, Myra Ward
als de hertrouwde vrouw en Frans
van der Lingen, de nieuwe echtgenoot.
ZONDAG WERD de Haarlemse organist
Albert de Klerk gevierd wegens het feit
dat hy vijfentwintig jaar geleden als zes
tienjarige knaap Hendrik Andriessen op
volgde als organist in de St. Josephkerk
aan de Jansstraat, wat het begin was van
een briljante carrière. De viering begon
met een plechtige hoogmis met assistentie,
opgedragen door mgr. Zijlstra, deken van
Haarlem en pastoor van de St. Joseph
kerk, in tegenwoordigheid van de bisschop
van Haarlem, mgr. J. Huibers, en waarbij
het zangkoor, onder leiding van de heer
Van der Meer de miscompositie „Huc ad
regem pastorem" van de jubilaris uitvoer
de. Albert de Klerk bespeelde zelf het orgel
en besloot de dienst met de „Toccata" van
Hendrik Andriessen. Daarna werd hy in
de pastorie verrast door een hartelijke
toespraak van mgr. Huibers, die hem hul
digde als mens en als begenadigd kunste
naar en hem meedeelde dat hij om zijn
grote verdiensten voor de kerkmuziek be
noemd is geworden tot ridder in de orde
van St. Sylvester, waarvan hem de ere
tekens opgespeld werden en welke benoe
ming nog door een pauselijke bul zal be
vestigd worden.
Aan de feesttafel ter pastorie werd de
jubilaris gehuldigd door mgr. Zijlstra en
door de voorzitter van het kerkbestuur, de
heer G. Borgelt, die hem namens dit col
lege een fraai geschenk in zilver aanbood.
Waarop de feesteling repliceerde, dat dit,
naar hij hoopt, eens van goud zal mogen
zijn. hiermee betuigende, dat hij zijn post
in de Josephkerk trouw wenst 'te blijven,
mede om de kerkmuzikale traditie aldaar,
waarvan hij zich, na de Andriessens, een
schakel weet. Over deze culturele relatie
werd door de vader van de jubilaris, de
heer Jos. de Klerk, ook nog een hartig
woordje gesproken.
Op de drukbezochte receptie die van
half twee tot half drie gehouden werd,
werd nog uitvoerig het woord gevoerd door
de organist Kee9 Bornewasser, namens de
oud-leerlingen van de jubilaris en namens
de organisatie van vakgenoten. Onder de
aanwezigen werden onder anderen opge-
gemerkt de plebaan van de Kathedraal,
de directeur van de Koorschool, de heren
J. K. Tadema, namens Toonkunst, Piet
Vincent, namens de Kon. Ned. Toonkun
stenaarsvereniging, Piet Kee, als collega
stadsorganist, en tal van andere vakge
noten en kennissen, alsmede vertegen
woordigers van verenigingen, waaronder
uiteraard die van „Koor Katholiek Haar
lem", het oratorium-ensemble van de ju
bilaris, zeer talrijk waren. Bloemstukken,
geschenken, brieven en telegrammen ge
tuigden ruimschoots van de waardering, die
de jubilaris in brede kring geniet.
Concertgebouw: Vandaag 20 uur: opera
Italiana.
Grote Kerk: Vandaag van 19—20 uur:
excursie naar de beiaard o.l.v. stadsbeiaar-
dier Arie Peters.
Minerva Theater: Dinsdag 20 u.: toneel
gezelschap Johan Kaart met „Mijn zoon,
de minister".
BIOSCOPEN
Cinema Palace: Vandaag 19 en 21.15 uur,
dinsdag en woensdag 14, 16.15, 19 en 21.15
uur, donderdag 14 en 16.15 uur: „This
happy feeling", 14 j. Donderdag 19 en 21.15
uur: „Battle Hymn", 14 jaar.
Frans Halstheater: Vandaag 19 en 21.15
uur, dinsdag 14.30 en 20 uur, woensdag en
donderdag 14.30, 19 en 21.15 uur: „Meisjes
zonder kamers", 18 jaar.
Lido Theater: Vandaag 19 en 21.15 uur,
dinsdag tol: en met donderdag 14, 16.15, 19
en 21.15 uur: „Come Prima", a.l.
Luxor Theater: Vandaag 19 en 21.15 uur,
dinsdag tot en met donderdag 14 en 20 u.:
„Les Tricheurs", 18 jaar.
Minerva Theater: Vandaag 20.15 uur:
„Woman in a dressing gown", 18 j. Woens
dag en donderdag 20.15 uur: „Les enfants
du paradis", 18 jaar.
Rembrandt Theater: Vandaag 19 en 21.15
uur, dinsdag tot en met donderdag 14, 16.15,
19 en 21.15 uur: „De marteling van de
nacht", 18 jaar.
Roxy Theater: Vandaag 19 en 21.15 uur,
dinsdag tot en met donderdag 14.30, 19 en
21.15 uur: „Gekruiste zwaarden", 14 jaar.
Studio Theater: Vandaag 19 en 21.15 uur,
dinsdag tot en met donderdag 14.15, 19 en'
21.15 uur: „The 39 steps", 14 j.
Theater Monopole (Zandvoort): Vandaag
tot en met woensdag 20 uur: „De geheim
zinnige passagier", 14 j. Donderdag 20 uur:
„Gigi", 14 jaar.
TENTOONSTELLINGEN
In 't' Goede Uur (Korte Houtstraat 1):
Van 1022 uur: Expositie van tekeningen
en etsen van Rein Dool.
