Haarlem's Dagblad | 1959 | 14 september 1959 | pagina 13

Dee-Quant opnieuw Nederlands
kampioen betrouwbaarheidsritten

MARSWEDSTRIJD IN HAARLEM

Bloemendaal-toernooi voor Van
Dalsum en Henriëtte v. Ruinen

M AANDAG 14 SEPTEMBER 1959

DuitslandNederland
39-0

Rob mocht niet van pa

Trabert won in Parijs

Kunstrijder David Jenkins
zeer ernstig geblesseerd

Kandidatentoernooi

Petrosjan versloeg Keres
na veel spanning

Stirling Moss won de
Grote Prijs van Italië

Politieman demonstreerde
pistool: broertje getroffen

Brandje in het Antoni van
Leeuwenhoek ziekenhuis

Bruiloftsfeest eindigde na
veldslag in de cel

Drie Duitse badgasten
in zee verdronken

Weer 3 stationsemployé's

gearresteerd

Vooronderzoek wordt
binnenkort afgesloten

Er viel op de banen van het tennispark
Duinwijck aan de Joh. Verhulstweg in
Bloemendaal zaterdag en zondag van
goed tennis te genieten. Het invitatie-
toernooi van de LTC Bloemendaal bracht
vele vooraanstaande tennissers(sters) op
het gravel. In een district als Haarlem
waar het tennisspel zo verontrustend laag
staat mogen wij het als een dienst aan het
tennis beschouwen dat „Bloemendaal"
zich zoveel zorg en moeite heeft willen ge
troosten om een dergelijk select gezel
schap bijeen te brengen. Want een sine
cure is dit vast niet. Dat bleek nogmaals
toen men het programma rond had en
Joyce Marinkelle en Rob Gurowitch zich,
ondanks toezeggingen, toch nog terug
trokken.

Het herenenkelspel werd een zege voor
Hans van Dalsum die in de eindstrijd wei
nig moeite had met de bekende badmin-
toncrack Freddy Sonneville (6-3, 6-3) doch
zaterdag in de eerste ronde (of kwarteind
strijd) alles moest geven om de zich taai
verdedigende Haarlemse kampioen Cees
Nieland in eigen huis te verslaan. Setstan
den als 8-6 en 10-8 spreken duidelijke taal.

Freddy Sonneville bereikte de finale
door een zege op de Fransman M. Dulac
de Fuqères, die zaterdag toevallig het
park op kwam lopen en onmiddellijk be
reid bleek om de plaats van Gurowitch in
te nemen. Deze sterke Franse speler woont
in Bloemendaal en is verbonden aan het
Franse corps diplomatique.

De eindstrijd damesenkelspel vergde
2'it uur en zorgde voor een laat einde van
de finales. De bekerhoudster mej. H. van
Rijn uit Rotterdam won de èerste set ge
decideerd (6-1) doch verloor de tweede

T ennis

set met 7-5 van de oud-jeugdkampioene
Henriëtte Ruinen zodat een beslissende
set noodzakelijk bleek. Het zag ernaar uit
dat mej. Ruinen deze set gemakkelijk zou
winnen; zij spreidde haar slagen voortref
felijk en de Rotterdamse werd aanhoudend
in de verdediging gedrongen, doch mej.
Van Rijn kwam blijkbaar over haar ver
moeidheid heen, had de grootste moeite
om op een 6-5 achterstand door te druk
ken doch slaagde niettemin en hield de
strijd tot 8-8 vol, leidde zelfs met 8-7. Uit
eindelijk kreeg Henriette Ruinen toch loon
voor haar iets betere spel en won zij met
10-8 de strijd en de beker.

In de finale van het gemengddubbelspel
moesten Kea Okker en de nationale kam
pioen Lex Karamoy buigen voor Henriet-
te Ruinen en de Utrechtse kampioen C.
toe Water die een homogener duo vorm
den en* met 4-6, 6-1 en 6-4 de strijd be
slechtten. De wedstrijden werden bijge
woond door enkele honderden toeschou
wers. Na afloop ontvingen de winnaars
van het A-toernooi de prijzen uit handen
van de locoburgemeester van Bloemen
daal, de heer mr. H. B. Wildt Meyboom;
de winnaars van het B- en C-toernooi kre
gen met een toepasselijk woord door de
voorzitter van Bloemendaal de heer N.
Joesse hun prijzen aangereikt.

Resultaten invitatie A-toernooi:

H.E., kwart eindstrijden: H. v. Dalsum versl. C.
Nieland 86. 108; D. Stradmeijer versl. C. toe
Water 4—6, 6—3, 63; M. Dulac de Fuqerus versl.
G. de Jong 68, 6—1, 6—3; F. Sonneville versl.
Th. Kramer 6—3, 4—6, 6—4.

Halve eindstrijden: H. v. Dalsum versl. D.
Stradmeijer 7—5, 6—3; F. Sonneville vers!. M.
Dulac de Fuqeres 6—4, 6—3.

Eindstrijd; H. v. Dalsum versl. F. Sonneville
6-3, 6-3.

D E., kwart eindstrijden: mej. H. Ruinen versl.
mej. B. v. Buuren 7—5, 62; mej. Burgemeestre
versl. mej. L. v. Beest 6—2, 61; mevr. I. Pufkus
versl. mej. K. Okker 6—4, 6—2; mej. H. v. Rijn
versl. mej. T. Schouten 6—1, 6—3.

Halve eindstrijden: mej. H. Ruinen versl. mej.
J-Burgemeestre 6—2, 8—6; mej. H. v. Rijn versl.
nteyr. I. Pufkus 6-3, 2—6, 7—5.

Eindstrijd: mej. H. Ruinen versl. mej. H. van
Rijn 1—6, 7-5, 10—8.

G.D., kwart eindstrijden: mevr. Pufkus en
Sonneville versl. mej. Burgemeestre en v. Dalsum
6-4, 61; mej. Okker en Karamoy versl. mej.
Schouten en Nieland 75, 61; mej. v. Beest en
De Jong versl. mej. v. Rijn en Kramer 6-1, 8—6;
mej. Ruinen en Toe Water versl. mej. v. Buuren
M Dulac de Fuqeres 6—3, 1-6, 6—3.

Halve eindstrijden: mej. Okker en Karamoy
versl, mevr. Pufkus en Sonneville 8—6, 6—3; mej.
Ruinen en Toe Water versl. mej. v. Beest en De
Jong 6—1, 6—3.

Eindstrijd; mej. Ruinen en Toe Water versl.
mej- Okker en Karamoy 4—6, 61, 64.

B-toernooi. H.E., halve eindstrijden; T. Okker
versl. J. v. Hoorn 6—4, 64; A. v. d. Holf versl.
J- Brandsen 6—2, 6—8. 7—5.

Eindstrijd; T. Okker versl. A. v. d. Hof 6—3, 6—2.
D E,, halve eindstrijden: mej. Y. Harms versl.
meJ- E, Uurbanus 6—4, 63; mej. A. Lunbeck
versl. mej. T. v. Hoogen 4—6, 6-2, 7—5.

Eindstrijd: mej. Y. Harms versl. mevr. A. Lun
beck 6-2, 6—2.

H.D., eindstrijd: T. Okker en H. Sikkes winnen
foor niet opkomen van Schlattman en v. Maanen.

D D-, eindstrijd: Milly Sikkes en Yvonne Harms
versl. mevr. Lunbeck en mej. Uurbanus 6—1,
M, 6-0.

G.D.: mevr. Lunbeck en v. Hoorn versl. mej.
Harms en Koenders 3—6, 7—5. 6-4.

C-toernooi. H.E., eindstrijd: J. Ong versl. G.
Smith 8—6, 6-4.

D E.: mej. I. Fraterman versl. mej. E. Schmeink
6-3. 6-2.

H.D.: Sabbe en De Graaf versl. Snoek en Van
behagen 6—2, 6—2.

D-D: mej. Badings en mej. v. d. Raadt versl.
mej. Kolkman en mej. Smids 63. 86.

G D.; mej. Schroder en Groenland versl. mevr.
v- Hof en Snoek 1—6, 6—3, 6—4.

Nederlandse rugby vijftiental heeft
Heidelberg een verpletterende neder-
geleden tegen Duitsland. De eind
end was 390 voor de gastheren, die bi.i
ust al met 230 voorstonden. De beste
,°eler was Zilverberg. De Duitsers scoor-
elf maal een try, waarvan er drie
berden geconverteerd.

Een spelmoment uit de eindstrijd he
renenkelspel van het invitatie-toer
nooi van Bloemendaal. Links Hans
van Dalsum die zijn tegenstander
Freddy Sonneville versloeg met
tweemaal 6-3.

Rob Gurowitch, die het vorig jaar het
invitatie-tennistoernooi van de LTC Bloe
mendaal op zijn naam bracht en door het
Bestuur van „Bloemendaal" weer werd
geïnviteerd om afgelopen weekeinde zijn
beker te verdedigen, heeft na een aanvan
kelijke acceptatie van de uitnodiging, het
Bloemendaalbestuur laten weten dat hij
niet van de partij zou zijn.

Rob Gurowitch nam deze stap, naar wij
vernamen, op aandringen van zijn vader,
de tennisoefenmeester N. Gurowitch, die
met het oog op de sportieve carrière van
zijn zoon, die bij de nationale kampioen
schappen bij de laatste acht eindigde maar
niettemin voor de landenwedstrijd tegen
Belgie werd gepasseerd, geen „risico"
wilde lopen dat zijn zoon van een „minder"
geachte tegenstander zou verliezen.

In een gesprek met de toernooileiding
verlangde vader Gurowitch dat zijn zoon
in het wedstrijdschema zodanig werd in
gedeeld dat hij in de halve finale Van Dal
sum zou ontmoeten, waarvan hij, zonder
zijn reputatie schade te doen, zou „mogen"
verliezen.

Het bestuur van Bloemendaal had er bij
de indeling naar gestreefd dat Van Dalsum
en Gurowitch elkaar in de eindstrijd zou
den ontmoeten. Voordat men nu tot het
wijzigen van het wedstrijdschema over
ging, vroeg men eerst advies aan de
KNLTB, dat luidde: „het schema onver
anderd handhaven".

De bondsgedelegeerde stelde zich in ver
binding met de heer Gurowitch, die echter
van geen toegeven wist zodat .zijn zoon
Rob niet op „Duinwijck" verscheen.

Wij kunnen ons voorstellen dat papa Gu
rowitch, die reeds meer dan veertig jaar
tennis doceert, het beste met zijn zoon's
teniscarrière voorheeft, maar wij mogen
toch verwachten dat bij tennisamateurs
het sportieve boven het zakelijke gaat.

De finale enkelspel van het Europese
proftoernooi van het „tenniscircus" Kra
mer is door de Amerikaan Tony Tra-
bert gewonnen. Hij versloeg de Australiër
Sedgman met 64, 64, 64.

David Jenkins, de wereldkampioen
kunstrijden, is tijdens de training bij een
botsing met een andere kunstrijder ern
stig aan het been gewond. Het mes van
een schaats drong in de kuit van het
rechter been. Met vijftien hechtingen is de
wond gedicht.

HOCKEY. Ook de wedstrijd tegen de
oostelijke eersteklasser DKS te Enschede
is voor de Italiaanse selectieploeg op een
nederlaag uitgedraaid. DKS won met 10
door een doelpunt van Kristen in de eerste
helft.

In het kandidatentoernooi schaken in
Joegoslavië is de partij' Keres-Petrosjan,
die in de vierde ronde werd afgebroken,
uitgespeeld en door Petrosjan gewonnen.
Deze partij bracht van alle wel de meeste
spanning.

Bij de 48ste zet offerde Petrosjan on
verwacht een toren. Keres aarzelde of hij
het offer zou accepteren omdat hij waar
schijnlijk een onvermijdelijk schaakmat
vreesde. Toch besloot Keres de toren te
nemen en na enkele zetten leek het of hij
hierdoor de pogingen tot het zetten van
mat had verijdeld. Bij de 52ste zet werd
de opzet van Petrosjan duidelijk. Hij of
ferde zijn koningin. Keres kon toen mat
nog slechts vermijden door zijn koningin
prijs te geven. Hij capituleerde voor de
schitterende combinatie van zijn land
genoot. Bij het naspelen kwamen de
experts tot de conclusie, dat Keres na het
aanvaarden van het torenoffer nog een
goede kans had de aanval van Petrosjan
te weerstaan. Hij koos echter de verkeer
de voortzetting.

De voortzettingen van de partijen Gli-
goricOlafsson en BenkoeFischer wa
ren slechts van korte duur en eindigden
in remise.

Tegen de verwachtingen in verloor Tal
zeer snel van Keres. Een minder goede zet
van Tal bracht Keres winstkansen, die
deze ten volle uitbuitte. Een analyse van de
afgebroken partij leerde echter reeds, dat
Keres een zeer gunstige stelling had opge
bouwd.

Smislov trachtte tevergeefs in een bijna
gelijkwaardige stelling in het eindspel
iets te bereiken. Toen een pionoffer geen
perspectieven opende besloot hij op het
remisevoorstel van Petrosjan in te gaan.

Na de vierde ronde luidt de stand: 1. Pe
trosjan 3'/2 pnt. 2, 3. Fischer en Benkoe
beiden 2V2 pnt. 4, 5, 6. Keres, Tal en Smis
lov ieder 2 pnt. 7. Gligoric 1 pnt. 8. Olafs
son pnt.

De Engelse coureur Stirling Moss is erin
geslaagd met een Cooper-Climax de Grote
Prys van Italië te winnen waardoor hij in
de stryd om de wereldtitel opklom naar
de tweede plaats achter de Australiër
Jack Brabham. Direct na de start op het
circuit van Monza beleefden de toeschou
wers al een sensatie omdat de Ferrari van
Tony Brooks, die eveneens een uitsteken
de kans op de titel had, niet wilde starten.
Brooks sukkelde één ronde over het circuit,
maar toen gaf hij de moed al op.

Een andere Ferrari, bestuurd door de
Amerikaan Phil Hill, scheen echter re
vanche te willen nemen. Met een gemid
delde van rond de 200 km per uur joeg
Hill zijn bolide over het circuit, gevolgd
door Moss met zijn Cooper-Climax en op de
derde plaats door zijn landgenoot Gurney.
Tot de 32ste ronde (184 km) bleef deze
positie op kop gehandhaafd, terwijl daar
achter in volgorde kwamen Allison, Brab
ham, Gendebien, Bonnier en Shell.

In die 32ste ronde zou het beeld zich
echter wijzigen. Hill kreeg order uit de
pits om de achterwielen van zijn wagen
te verwisselen. Dit kostte tijd en Moss pro
fiteerde hiervan om de leiding over te
nemen, terwijl Allison Gurney van de
derde plaats verdrong. De vreugde van
Allison over zijn tweede plaats was ech
ter eveneens van korte duur, want ook hij
werd naar de pits ontboden om banden te
verwisselen. Zijn plaats werd weer inge
nomen door Hill, die inmiddels weer in
de baan terug was. Op de derde plaats
lag nu Brabham.

De strijd was gestreden. Moss handhaaf
de zich op de eerste plaats en bleef onbe
reikbaar voor Hill, evenals voor Brabham,
die echter met zijn derde plaats toch vol
doende winstpunten voor het wereldkam
pioenschap behaalde om Moss op ruime
afstand (5V2 punt) te houden.

De stand voor het wereldkampioenschap
luidt thans, met nog een wedstrijd te rij
den, de Grote Prijs van Riverside op
Sebring: 1. Brabham (Austr.) 31 pnt.; 2.
Moss (GBt 251/2 pnt.; 3. Brooks (GB) 23
pnt.; 4. Hill (USA) 20 pnt; 5. Gurney (USA)
13 pnt.; 6. Trintignant (Fr.) 12 pnt.

De officials van de RAC-Oost hadden de
route van de elfde Pijlenrit, de voor-laat
ste wedstrijd die telt voor het Nederlandse
kampioenschap betrouwbaarheidsritten,
dermate uitgezet, dat zelfs de grootste
cracks hun strafpxintenlysten niet blanco
konden houden. Opnieuw konden Ru Dee
en Jan Quant de opzet van de organisato
ren het dichtst benaderen. Met 60 straf-
punten wonnen zij ook deze rit, die in de
nacht van zaterdag op zondag op voorna
melijk Gelders gebied werd gehouden.

Slechts in de eerste fase van de strijd,
toen de in Arnhem gestarte equipes via
Otterlo, Barneveld, Putten, Garderen, Ede
en Wageningen de Betuwe en de Veluwe
doorkruisten, kregen de kampioenen het
even moeilijk. Het eerste traject leverde
Dee en Quant zestig strafpunten op. Even

Automobilisme

leek het erop, dat de nieuwe equipe Van
Doorn-Wiedouw 30 strafpunten in het
eerste traject ditmaal de zege zou gaan
behalen. Doch in de nacht toonde Quant
weer zijn uitzonderlijke klasse. In de ruim
200 km die de teams in de achterhoek af
legden bleef het duo strafpuntloos.

Dee en Quant slaagden er zelfs nog in de
organisatoren te verbeteren. Want toen de
karavaan ten noorden van Zevenaar kwam
koos Quant plotseling een weggetje
waarvan niemand verder eigenlijk het be
staan kende. Veel meer dan een smalle
strook gras tussen twee weilanden was die
„weg" dan ook niet. Na veel zoeken werd
ontdekt dat die weg inderdaad op de kaar
ten stond aangegeven en dat de route daar
door anders kwam te lopen dan de route-
uitzetters van de RAC—Oost hadden be
doeld. Behalve de equipes Quant-Dee en
Jetten-Jetten vermeden alle teams hard
nekkig dit twistpunt zodat het in de con
treien rond Zevenaar voor bijna alle teams
strafpunten regende.

De grootste pechvogel van deze bijzon
der geslaagde kampioensrit was de Volvo-
equipe Keyzer-Gerkens. Het noodlot ach
tervolgde het tweetal hardnekkig. Bij de
start begon het al. Amper had de Noord-
hollande combinatie enkele tientallen me
ters gereden of er moest ten gevolge van
een lekke band gestopt worden. Dat zou
niet de enige keer wezen dat de wagen op-
gecrickt moest worden. Nog vijf maal werd
de Volvo door bandenpech getroffen op de
overigens toch zeker niet slechte wegen.
Hoe zwaar het in weerwil van het goede
weer is geweest blijkt ook al uit 't hoge
aantal uitvallers. Van de 52 gestarte equi
pes zagen er maar liefst 12 geen kans de
wedstrijd uit te rijden.

Door ook de Pylenrit van de RAC-Oost,
de derde en voor-laatste wedstryden voor
het Nederlandse kampioenschap betrouw
baarheidsritten van de KNAC, te winnen
heeft de combinatie Ru Dee-Jan Quant de
titel behouden.

De uitslag van deze elfde Pijlenrit, die
in de nacht van zaterdag op zondag werd
gehouden, was:

A-klasse: 1. Dee-Quant (Wassenaar/
Vlaardingen) met Peugeot 60 strafpunten;

2. P. Jetten en A. Jetten (Boxmeer) met
Vauxhall 183 str.pnt; 3. Bleeker-Prins, Del
den/Hengelo met Opel 192 strf.pnt.

B-klasse: Vosmer-Dickman (Hengelo)
met Volkswagen 179 strafpnt; 2. Heeger-
Van der Marei (Leeuwarden/Witmarsum)
met Peugeot 543 strafpnt; 3. Okkerse-Blan-
kers (Arnhem) met Volkswagen 551 str.pnt.

De standen in de competities om de be
trouwbaarheidkampioenschappen van Ne
derland 1959 luiden thans:

A-klasse Kaartlezers: 1. en kampioen van
Nederland ir. J. Th. Quant (Vlaardingen)
81 pnt; 2. Dries Jetten (Boxmeer) 63 pnt;

3. Schuurbiers (Den Bosch) 46 pnt.

Bestuurders: 1. en kampioen van Neder
land R. H. R. Dee (Wassenaar) 81 pnt; 2.
Piet Jetten (Boxmeer) 63 pnt; 3. L. J. F. A.
van den Bergh (Veghel) 46 pnt.

Van kwart voor acht tot
half één zijn we zaterdag in
dienst van de gemeente
Haarlem geweest. En we
moeten eerlijk bekennen,
dat het ons uitstekend be
vallen is. Nauwelijks zaten
we namelijk aan de jury
tafel bij de marswedstrij
den op de Dreef of stad
huisbode De Reus kwam
ons vriendelijk vragen of
we één of twee klontjes
suiker in de koffie wilden
hebben. We werden verder
tijdens het uitoefenen van
onze moeilijke taak door
een ieder bijzonder voor
komend behandeld en des
avonds in hotel De Leeuwe
rik, tijdens het uitrekenen
van de toegekende punten
aan de diverse korpsen
stond hoofdbode Van Sons-
beek erop, dat wejonder het
genot van een glaasje bier
geconcentreerd ons werk
konden doen.

Kortom we waren be
langrijk zaterdagavond. Als
jurylid van de journalisten-
jury, die een speciale lau
werkrans mocht uitreiken
aan het best trommelende,
best blazende, best geklede,
best showende en meest in
drukwekkende korps. En
we hebben onze taak zeer
ernstig opgevat, samen met
onze collega's van de
Nieuwe Haarlemsche Cou
rant Bert Hendriks en Wil
lem Helversteijn, welke
laatste zich in het bijzon
der verdienstelijk maakte
door voortdurend van zijn
plaatsje op te staan om te
kijken of de muzikanten
wel netjes achter elkaar
aan liepen.

Voor ons op de tafel had
den we een grote map lig
gen, gevuld met paperas

sen, die betrekking hadden
op de voorbijmarcherende
trommelaars en blazers. We
moesten op de door het ge
meentebestuur nauwkeurig
met 't nummer 2533.1959.80
gemerkte velletjes in cij
fers uitdrukken wat we
vonden. En trouw hebben
presentatie, van de kleding
en van de show terwijl we
verder de totale indruk
moesten honoreren.

Onderaan het papier, net
boven de handtekening,
werd de vraag gesteld wat
we van de tambour-maitre
dachten. En trouw hebben
we ook al deze dapper voor
de troep uit marcherende
mannen en vrouwen punten
toegekend. Zoals later bleek
ten onrechte, want dat
voorrecht was alleen aan de
„echte" jury toegewezen.
Om kort te gaan, we heb
ben tot half elf op de Dreef
al die voor hun subsidie
vechtende korpsen aan een
degelijk onderzoek onder
worpen. We hebben een
muziekkorps uit Haarlem
een half puntje lager ge
noteerd dan we eerst van
plan waren omdat een der
meewandelende meisjes
haar petticoat wat had la
ten afzakken en we hebben
een ander korps twee pun
ten meer gegeven dan we
van plan waren omdat zij
48 goed gepoetste schoenen
paarden aan voortreffelijk
blazen en keurig in de rij
lopen.

Toen alle korpsen de
Dreef hadden verlaten en
de 15.000 toeschouwers te
vreden de richting van huis
op wandelden zijn we in
„De Leeuwerik" in retraite
gegaan. Samen met de an
dere juryleden. We hebben
in een langdurige bijeen

komst gewikt en gewogen
en we zijn na een uurtje
aan de zijde van tal van
hoogwaardigheidsbekleders
aan een tafel gaan zitten,
aangestaard door enkele
honderden muzikanten. En
daar hebben we kunnen
zien, dat zeker vijftig leden
van de drumband BATO
bijzonder verheugd waren,
dat wij onze eigen prijs aan
dit korps toekenden. We
hebben tenslotte omstreeks
het nachtelijk uur ernstig
geknikt toen de organisator
van deze prachtige mars
wedstrijden, de heer Wil
lem van der Peijl, de orkes
ten aanspoorde om nog
ijveriger te gaan studeren
en we hebben geklapt voor
de nestor van de „echte"
jury, onze eigen Jos. de
Klerk, die tot tevredenheid
van een ieder het gemeen
tebestuur dankzegde voor
de medewerking.

En toen zijn we voldaan
naar de uitgang van „De
Leeuwerik" gestapt. In de
hal verloren we een van
onze schoenen omdat een
van de prijswinnaars op
onze hiel trapte. We misten
de bus en we moesten een
taxi nemen.

„Volgend jaar weer?"
vroeg de heer Willem van
der Peijl ons.

„Volgend jaar weer", zei
den we uit de grond van
ons hart. Want we zijn gek
op marsmuziek. En het
jurylid-zijn is ons uitste
kend bevallen.

Als Willem Helverstèijn er
ook maar weer bij is. Want
zonder zijn adviezen over
het in de maat wandelen
van de concerterenden had
den we het niet gered, ge
loven we.

In een woning te Katwijk aan de Rijn
is de negenjarige Wim Hoek door een
schot uit een pistool in het hoofd getrof
fen. In zorgwekkende toestand is de knaap
naar het Academisch Ziekenhuis te Lei
den overgebracht.

Het ongeluk gebeurde toen een broer
van het jongetje, die een opleiding voor
de rijkspolitie te Arnhem volgt, voor de
eerste keer in het bezit van zijn uitrusting
thuis kwam. Direct na zijn aankomst had
hij de patronen uit zijn pistool verwijderd
en deze aan zijn vader in bewaring ge
geven, zodat hij veronderstelde, dat het
wapen ongeladen was. Hij meende daar
om, dat hij zonder gevaar de werking van
het pistool aan zijn broertje kon demon
streren. Achteraf bleek evenwel, dat één
patroon in de houder was achtergebleven,
zodat een schot afging.

De toestand van het knaapje was na ope
ratief ingrijpen nog ernstig, doch niet
hopeloos.

Vanochtend omstreeks kwart voor zeven
is door tot nu toe onopgehelderde oorzaak
brand uitgebroken in het Antoni van
Leeuwenhoekhuis in de Sarphatistraat te
Amsterdam,, de speciale kliniek voor kan
kerpatiënten. Een werkster ontdekte dat
uit het plafond tussen de tweede en de
derde verdieping in het midden van het
gebouw vlammen lekten. Hier is de histo-
logische afdeling van prof. dr. G. C. Herin
ga gevestigd. In dit gedeelte van het ge
bouw zijn kleine proefdieren onderge
bracht. Zij konden in veiligheid worden
gebracht. Nadat het personeel tevergeefs
had getracht, de brand met schuimblus-
sers te doven, bluste de brandweer het
vuur in korte tijd met twee stralen. De
schade bleef beperkt tot een groot gat
in het plafond en enige waterschade
aan de omliggende bergruimten. De ver-
pleegafdelingen liggen ver van de brand
haard verwijderd.

In Nijmegen is een bruiloftsviering ge
ëindigd in een veldslag, waaraan niet al
leen het bruidspaar en de bruiloftsgasten
maar ook de buurtgenoten deelnamen. Er
bestond al jarenlang een vete tussen de
families S. en Van H. Desondanks trouw
de zaterdag een zoon van de familie S.
met een dochter van de familie Van H.
Alles scheen vergeven en vergeten, totdat
er tijdens de bruiloftsviering een verkeerd
woord viel. De bruiloftsgasten verdeelden
zich onmiddellijk in twee partijen en sloe
gen op elkaar los, waarbij buurtgenoten
een handje kwamen helpen. Toen de poli
tie verscheen, raakten de bruiloftsgasten
ook slaags met de agenten, waarvan er een
een klap kreeg, die hem bewusteloos ineen
deed zakken.

Het eind van het feest was, dat het
bruidspaar en tien bruiloftsgasten de
nacht in de cel doorbrachten. Van het
meubilair der jonggehuwden in hun huisje
in de Anjelierenstraat was vrijwel niets
heel gebleven

In de branding voor het strand van Nes
op Ameland zijn zaterdagmiddag twee
Duitse meisjes van ongeveer 16 jaar en een
leidster, deel uitmakende van een club, die
daar donderdag was aangekomen, verdron
ken. Zes dokters zijn drie uur lang ver
geefs bezig geweest te trachten met kunst
matige ademhaling de meisjes te redden.

In modder gestikt?

De achttienjarige jongeman Welters uit
Maastricht is zaterdag verdronken in een
poel naast Rijksweg 75. Deze poel wordt
reeds geruime tijd door het publiek ge
bruikt als zwembad. Het is niet meer dan
een grote kuil, ontstaan door graafwerk
ten behoeve van diverse objecten. Men
veronderstelt dat de jongen tegen drie uur
's middags in het water gedoken is en toen
met het hoofd in de modder op de bodem
vastgeraakt en verdronken is. Pas uren
later werd het stoffelijk overschot door
andere zwemmers ontdekt. Het bevond zich
op niet meer dan twee meter van de rand
van de plas.

Het onderzoek naar de diefstallen van
sigaren en tabak op het spoorwegempla
cement te Nijmegen heeft geleid tot de
arrestatie van nog drie spoorwegemployé's.
Zij worden, evenals hun vier eerder inge
sloten collega's schuldig geacht aan dief
stallen uit de wagons op het emplace
ment Nijmegen. Het is gebleken, dat er
reeds vele jaren en met tussenpozen dief
stallen werden gepleegd. De drie nieuwe
arrestanten zijn ook ter beschikking ge
steld van de officier van justitie te Arn
hem. Buiten de reeds genoemde helers, een
caféhouder in Groesbeek en een sigaren
winkelier in Nijmegen, zijn nog twee kap
pers en enkele andere personen aange
houden als verdacht van heling. Naar
hun rol in het complot wordt nog een
nader onderzoek ingesteld.

De ramp met de Hugo de Groot

De vooronderzoeker, bedoeld in de lucht
vaartrampenwet, zal binnenkort het onder
zoek afsluiten inzake het verongelukken
van de KLM-Super Constellation „Hugo
de Groot", die op 14 augustus van het vorig
jaar in de oceaan is gestort, ruim 200 km
uit de kust van Ierland, op weg naar New
York. Bij deze ramp vielen 99 slachtoffers
te betreuren, onder wie de acht leden van
de bemanning. Het onderzoek kan pas nu
worden afgesloten omdat pas onlangs
materiaal, dat uit het buitenland moest
komen, in ons land is ontvangen. Het on
derzoek heeft zich uitgestrekt tot alle fa
cetten van de ramp. Er is een diepgaande
studie gemaakt van alle beschikbare ge
gevens. Na het afsluiten van het rapport
door de vooronderzoeker zal het aan de
Raad voor de Luchtvaart worden gezonden.

Verwacht wordt dat tegen het einde van
dit jaar de Raad voor de Luchtvaart deze
aangelegenheid in openbare behandeling
zal nemen.

EEN GRANDIOOS FEEST van muziek en ritmen is zaterdagavond op de Haarlemse
Dreef gevierd. Onder de overweldigende belangstelling van duizenden toehoorders
en toeschouwers zijn daar, evenals in de maand september van het vorige jaar,
marswedstrijden gehouden, die tal van tamboerkorpsen en muziekverenigingen uit
Haarlem en de naaste omgeving in vreedzame kamp tezamen bracht en waarvoor
zelfs de Enkhuizer Drumband zich voor deelneming had gemeld. Deze wedstrijden
werden een verheugende demonstratie van een sportieve muzikantengeest, van een
krachtige wil en activiteit om het spelniveau hoog op te voeren en van een musiceer-
drift, die alle deelnemers, vanaf de jongste van amper zes jaar tot de oudste ervaren
muzikanten, bezielde en vaak tot verrassende prestaties bracht.

En zonder twyfel is ieder, die onze
harmonie-, fanfare-, tamboers- en hoorn
blazerskorpsen een goed hart toedraagt,
onder de indruk gekomen van het contact,
dat op deze ideale nazomeravond openbaar
werd tussen de Haarlemse bevolking en
de muziekverenigingen. Wie zou na dit
prachtige volksfeest, waartoe de mars
wedstrijden uitgroeiden en dat door de
voortreffelijke maatregelen der plaatse
lijke politie in zo voorbeeldige orde ver
liep, nog durven beweren, dat de Haar
lemmers onverschillig waren voor deze
bijzondere vorm van musiceren? Bij het
aanschouwen van de schitterend geünifor
meerde korpsen, de kleurrijke vaandels en
by het horen van de pittige of melodieuze
marsen, tot klinken gebracht op blaas
instrumenten en geslagen op trommels van
allerlei afmetingen en klanktimbres, moést
alle onverschilligheid wel plaatsmaken
voor warme belangstelling en medeleven
met het streven van elk korps om zo goed
mogelijk voor de dag te komen.

Het was waarlijk geen eenvoudige taak
waarvoor de muzikanten, de tamboers en
de hoornblazers kwamen te staan. Onder
het vorsend oog en het scherpe oor van de
jury. die gevormd werd door de heren
Jos. de Klerk, Gerard Boedijn en majoor
R. van Yperen, dienden zij hun tempo te
kiezen, hun passen af te meten en te vol
doen aan de eisen van nauwkeurigheid en
zuiverheid van hun instrumentaal spel.
Uiteraard liepen de verrichtingen van de
korpsen ten aanzien van al deze eisen uit
een. Het zou te ver voeren om de presta
ties van de zeventien ensembles, die op
traden, afzonderlijk te beoordelen. Ik zou
willen volstaan met de opmerkingen, dat
het richten over het algemeen nog ver
betering behoeft (ongeacht de nu hin
derende verkeerszuiltjes!), dat enkele
korpsen moeten aansturen op een leniger
beweging van benen en voeten, de span
ningen daarin bewust moeten gaan neu
traliseren en de gehele lichaamshouding
herzien.

En in muzikale zin moeten zij aandacht
gaan schenken aan het wezen der ritmiek,
dat zowel het marcheren als het musi
ceren als onmisbaar element moet door
trekken.

Een klasse apart vormde de drumband
Bato, een prachtig gedisciplineerd korps,
dat in een verrukkelijke stijl en vrijwel
vlekkeloos enkele marsen vertolkte onder
leiding van Wim van der Peijl. Met rijke
fantasie had deze bekwame instructeur de
marsen dynamisch en ritmisch een leven
dige en indrukwekkende afwisseling ge
geven. Grote bewondering dwong de uit
voering daarvan af, niet alleen als tech
nische en muzikale, maar ook als ge
heugenprestatie, waarbij de vrouwelijke
tambour-maïtre, tamboers en hoornblazers,
van de oudste tot de allerjongste, niet
voor elkaar onderdeden.

Als intermezzo tussen het exclusief op

treden van de gesubsidieerde korpsen en
een tweede groep voerde het groot har
moniekorps van de verenigde Haarlemse
muziekkorpsen onder directie van Wim
van der Peijl twee marsen en een plechtig
„Gebed" van Bortnianski uit ter her
denking van de verzetstrijders, die op de
Haarlemse Dreef gefusilleerd werden.

Na de wedstrijden marcheerden de
korpsen musicerend door de stad naar „De
Leeuwerik", waar de behaalde prijzen zou
den worden bekend gemaakt. Het vergde
veel tijd, voordat de jury met haar oor
deel, gereed was. Pas te middernacht kon
de eminente organisator en leider van deze
avond, de heer Van der Peyl, hierover
mededelingen doen, althans over een ge
deelte van de uitslagen.

Wethouder Happé werd verzocht de
hoofdprijzen bekend te maken. Zoals wel
verwacht werd zag de drumband „Bato"
zich een eerste prijs toegekend met het
hoogste aantal van 110 punten en met lof
van de jury. De band veroverde hiermede
opnieuw de wisselbeker.

Het tambour-maitre-kampioenschap
werd behaald door de aanvoerster van
„Bato": Julia de Wit.
werd na loting tussen het Christelijk fan-
De wisselbeker voor muziekkorpsen
farekorps „Arti et Religioni" en het Har
monie-orkest „Haarlem" beide een eerste
prijs met 99 punten) toegewezen aan het
laatstgenoemde korps.

Parallel aan de beoordelingsactiviteit van
de officiële jury was bij deze wedstrijd nog
een tweede jury werkzaam geweest, mis
schien minder deskundig, maar zeker niet
minder kritisch. Zij werd gevormd door
drie vertegenwoordigers van de Haarlemse
pers, namelijk de heren W. Helversteyn en
B. Hendriks van de Nieuwe Haarlemse
Courant en de heer De Graaf van Haar
lems Dagblad. Ook zij kenden „Bato" een
eerste prijs toe, met 114 punten.

De overige uitslagen waren:
le prys: Tamboerkorps „Soli Deo Glo
ria", 97 p.; Enkhuizer Drumband, 99 p.;
„Harmonie Crescendo", Haarlem 96 p.;
„Harmonie Kunstkring Apollo", 96 p.

2e prijs: Tamboers Harmonie St. Bavo,
89 p.; Tamboers Harm. Crescendo, Spaarn-
dam, 93 p.; Tarboers Harm. „Kunstkring
Apollo", 92 p.; Tarboers Harmonie-orkest
„Haarlem", 85 p.; R.K. Harmonie St Bavo,
84 p.; Tamboerkorps Sursum, 88 p.

3e prys: Tamboers „Arti et Religioni",
80 p.; Tamboers „Harmonie Crescendo",
83 p.; Harmonie „Crescendo", Spaarndam,
83 p.; R.K. Harmoniekapel „Soli Deo
Gloria", 80 p.

Bij deze prijsuitreiking werd het woord
gevoerd door wethouder Happé, de heren
W. van der Peyl en Jos. de Klerk. Zij ge
tuigden allen van hun dankbaarheid en
hun voldoening over het verloop van het
concours en de grote medewerking daar
bij ondervonden.

P. Zwaanswijk