Monsterzege voor Nederlands elftal
Bar
zes
slecht Belgisch
minuten spelen
team
met 3
stond al na
0 achter
Nederlands elftal was over
alle linies verre superieur
Wilkes, Van der Kuil (3 x
Rijvers, Van der Linden en
Klaassens goalgetters
Wilkes; nog nooit speelde ik in een
zo goede Nederlandse voorhoede
GEBELGD
Ook Coppens kon er
niets aan doen
Wilkes bedreigt Lenstra
SchwartzBelgen hebben
ons onderschat
Notermans bedwong de enige
gevaarlijke Belg: Rik Coppens
li
Weer twee
Onbegrip
Nog twee
Tien-tien'
INF DE KLEEDKAMERS
Record geëvenaard
Inzet KNVB-toto liep
iets terug
MAANDAG 5 OKTOBER 1959
Van onze sportredacteur)
Zelden hebben we zo'n volkomen weerloos Bel
gisch voetbalelftal gezien als dat gisteren ten aanzien
van 65.000 toeschouwers tegen de Nederlanders speelde.
Weerloos, omdat de Rode Duivels in alle onderdelen
van het spel klassen minder waren. Negen keer klaterde
het applaus van de propvolle tribunes van het stadion
Feijenoord in Rotterdam voor een Nederlandse treffer
slechts een maal liet men een beleefd handgeklap
horen bij een Belgische goal. Dat was vlak voor het einde
van de wel heel ongelijke strijd toen de tienduizenden
alleen op hun plaatsen bleven om te zien of het Oranje
team de dubbele cijfers zou halen of niet. Het ging niet
door en in plaats daarvan zorgde toen invaller Delire
voor het redden van „de eer".
Met gebogen hoofden slenterden kort daarna de Belgen
naar de kleedkamer: 91, dat was hun nog nooit over
komen. Negen glasheldere goals, gescoord door een ploeg
die bij wat minder nonchalance ruim de dubbele cijfers
had kunnen bereiken .Een Nederlandse ploeg die prima
voetbal had laten zien, maar die en dat moeten wij
toch wel voorop stellen alle gelegenheid heeft ge
kregen een taktisch plan ten uitvoer te brengen. Een
eenvoudige taktiek, die haar basis vond in de pass in de
ruimte. En eigenaardig genoeg hebben de Belgen daar
geen tegenwapen op gevonden. Wij zeiden het reeds:
de Rode Duivels waren weerloos en naar mate de strijd
vorderde en de man aan het scorebord steeds maar
hoger cijfers tevoorschijn haalde, hebben wij alleen maar
medelijden gehad met de ploeg die steeds moedelozer
werd onder het geweld van het Oranjeteam. Zelfs Rik
Coppens nog één der minst slechten in het Belgische
team raakte er de kluts van kwijt en kon zelfs de
moed niet vinden om zijn clowneske rol te gaan spelen.
Nederland-België was na zes minuten eigenlijk al geen wedstrijd meer. Drie
honderdzestig seconden waren er gespeeld toen Nederland al met 30 de leiding
had. Drie achttien karaats goals, die mogelijk werden omdat de Belgische verdediging
deed alsof ze nog nooit van de dieptepass en de driehoekscombinatie had gehoord.
In de derde minuut al was het raak. Pieters Graafland gooide de bal zuiver naar
de teruggelopen Moulyn. Deze draaide zich handig los van zijn bewaker, dribbelde
even en gaf toen een prima boogbal in de ruimte, waar Rijvers als een duveltje uit
een doosje achteraan draafde. Het leek wel alsof de Belgische verdediging stil stond.
Niemand kon ook maar in de verste verte iets aan de sprint van de rappe Rijvers
doen. Met een bekeken en goed getime-de boog plaatste de Feyenoorder de bal
vervolgens haarzuiver over de uitlopende doelman Nicolay in de rechterbovenhoek.
Nog geen minuut later bediende Rijvers midvoor Van der Linden van een slim
pasje, waarna deze laatste met handige manoeuvres twee belagers passeerde en
toen knalhard en zuiver Nicolay passeerde. En nog geen minuut verder was het
al 30 toen Van der Kuil heel rap in een vrije positie voor het doel verscheen
waarheen Moulijn de bal van de achterlijn dirigeerde. Eerst kwam de bal nog van
de paal terug, maar daarna was het dan toch definitief raak. En hard ook.
België was wat men noemt „aangesla
gen". Coppens pas geschorst geweest,
maar desondanks aanvoerder foeterde
dat het een lieve lust was, maar bereikte
er niets mee. De Rode Duivels konden een
voudig geen vat krijgen op het bekeken
aanvalsspel van de Nederlanders, ook al
schakelden die al rap terug op een veel
lager tempo. Het ontbrak de Belgische
ploeg aan alles. Men dekte slecht, het
plaatsen leek nergens op en vooral in
sprintsnelheid was men nergens. Af en toe
verschenen de Belgen wel voor het Neder
landse doel, maar wat men daar uitspook
te lag op een peil van een slechte wed
strijd uit de tweede divisie. En wat wil
de men met een slecht elftal, dat boven
dien een morele opdoffer had gekregen.
Intussen zette het Oranje-team het spel
letje van kat en muis lustig voort. Dacht
men aan een nuttig oefenpartijtje als voor
bereiding van de komende wedstrijd tegen
de Duitsers? De vijf aanvallei's probeer
den van alles. Moulijn draaide handig aan
alle kanten rond de traag reagerende Bel
gische back Wouters en Wilkes en Rijvers
combineerden dat het een lieve lust was in
de vrije ruimte rond de als verdoolden
rondlopende Belgische verdedigers Claes
en Thellin.
Het baarde dan ook in het geheel geen
opzien dat het in de 21ste minuut 4-0 werd.
Van der Linden kreeg de bal van Wilkes,
ging een duel aan met Thellin, speelde de
bal keurig terug, waarna W'ilkes de keeper
omspeelde en inschoot.
Twee minuten later verscheen de 5 op
het scorebord. Rijvers treuzelde met de
bal in het middenveld en niemand van de
Belgen had in de gaten wat hij van plan
plan was. Piet van der Kuil wel. Hij sprint
te in volle vaart van zijn lijn vandaan en
ontving de bal keurig in de vrije ruimte,
waarna de afwerking een kwestie van
routine en techniek was.
Deze 5-0 stand was ongetwijfeld ver
diend, maar van een wedstrijd was al
lang geen sprake meer. Het ging er alleen
nog maar om hoe groot de uitslag zou
worden. Uitsluitend aan nonchalance was
het te wijten dat de Belgen af en toe een
schot konden zenden in de richting van
Pieters Graafland, maar door treuzelen
De derde Nederlandse goal. Van der
Kuil juicht al, maar de bal moet de
doellijn nog passeren.
gingen deze kansen weer teniet. De ge
makkelijkste van Wegria ontlokte
het publiek, dat een echte wedstrijd wilde
zien en dus in dit geval goals van de Bel
gen, een schel gefluit.
Intussen bleek het in de Nederlandse
voorhoede steeds duidelijker dat de echte
prikkel voor beter voetbal ontbrak. Het
ging allemaal te gemakkelijk. Rijvers, zo
wel als Wilkes en Van der Linden ver
prutsten dan ook een kans die bij een
0-0 stand niet verloren zou zijn gegaan.
Kansen overigens, die vrijwel steeds tot
stand kwamen door passes in de ruimte,
waar de Belgen geen kijk op hadden.
Claes, de spil van de Belgen, bij voor
beeld, liep rond met een gezicht alsof hij
er geen sillabe van begreep en voetbal
dat de Nederlanders speelden voor onmo
gelijk hield. Hij kwam dan ook niet al
leen snelheid tekort, maar ook alle inzicht
in snel variënd aanvalsspel. Stopperspil-
len van het kaliber van (houten) Claes
heeft men in Nederland bij honderdtallen
ter beschikking en zijn verkiezing in het
nationale elftal komt ons als een volledige
misgreep voor.
Ons verslag dreigt eentonig te worden,
want ook na de rust waren de Belgen ner
gens. Eerst kon Moulijn handig ma
noeuvrerend alleen op Nicolay afsteve
nen, maar de Belg hield zijn schot prima,
waarna Wilkes met een slim schot de paal
raakte. Even later knalde Wilkes op drie
meter van de doellijn twee keer tegen een
Belgisch been bij een situatie waarbij er
zeker acht Belgen in eigen strafschopge
bied teruggetrokken waren.
Een welkom wapen bleek daarna voor
de Belgen de buitenspelval. Vooral Van dei-
Linden was een dankbaar slachtoffer. De
wedstrijd deed dat overigens ook al geen
goed.
Het uitvallen van linksbuiten Jurion bij
de Belgen veranderde weinig aan het spel-
beeld. Nederland behield een enorm over
wicht en doelpunten konden haast niet uit
blijven. En zo werd het dan in de 23ste mi
nuut 6-0. Moulijn maakte een opening en
schoof toen Van der Kuil de bal toe. Deze
schoot tegen een Belg, maar de terugsprin
gende bal kwam bij Wilkes die van drie
meter afstand hoog en hard in het net
knalde. En acht minuten later was het al
7-0 na een schot van Wilkes uit een aanval,
die de Belgische verdediging volkomen
overrompelde.
Een vrij zekgre tegengoal ging voor de
Belgen verloren toen Wegria doorbrak en
Huldebetoon voor Jan Klaassens. In
zijn 41ste interlandwedstrijd is het de
Nederlandse halfspeler eindelijk gelukt
een goal te maken. Van der Hart,
Wiersma (net zichtbaar), Van der Kuil
en Wilkes komen hem huldigen. Het
was de achtste goal voor Nederland.
deze zelfs Pieters Graafland passeerde. De
Nederlandse doelman hield de Belg toen
duidelijk vast, maar scheidsrechter Kel
ly paste de voordeelregel toe en liet dus
doorspelen. In plaats van een strafschop
kreeg Coppens een uitgelezen kans, maai
de Belg verprutste die door de bal tegen
de lat te knallen.
Dat Delire daarna voor Jurion kwam
was nauwelijks merkbaar. De Belgen
bleven simplistisch voetbal spelen, waar
voor een amateur zich zou schamen.
Klaassens strafte het zwakke tegenspel
acht minuten voor het einde af met een
hoog en hard schot dat doel trof de eer
ste goal in de 41ste internationale wed
strijd van de Feijenoorder en even la
ter kon Van der Kuil juichend naar het
midden snellen toen een schot van zijn
voet de Belgische doelman verraste (9-0).
Tien-tien, klonk het van de tribunes,
maar het werd geen 10-0. Bij een onover
zichtelijke situatie voor het Nederlandse
doel kon Delire daarentegen een tegen
treffer plaatsen bij Pieters Graafland, die
tevoren gevaarlijke schoten mogelijk
door de grote vrijheid die Van der Hart,
Wiersma en Kuys de Belgische aanval
lers lieten op voortreffelijke wijze on
schadelijk had gemaakt.
Daarna floot scheidsrechter Kelly voor
de laatste maal en kon Moulijn de wed
strijdbal als een kostbaar kleinood aan de
borst klemmen. Nederland had de Bel
gen een lesje gegeven. Een lesje dat men
niet gauw zal vergeten.
Zal Abe Lenstra, sinds ruim een jaar
top-scorer aller tijden van het Nederlands
elftal, dan toch maar kort zijn leidende
positie behouden? Het blijft natuurlijk al
tijd een open vraag, doch de kans dat Faas
Wilkes hem binnenkort zal onttronen is
zeker niet denkbeeldig. De drie doelpun
ten die Wilkes in de „89ste derby der lage
landen" scoorde, maken dat hij Beb Bak
huis op de ranglijst is gepasseerd en nog
maar een enkele treffer op Abe achter
staat.
De ranglijst ziet er thans als volgt uit:
1. Lenstra (Heerenveen en Enschede) 33
doelpunten; 2. Wilkes (Xerxes, Valencia,
VVV en Fortuna) 32 doelpunten; 3. Bak
huis (ZAC en HBS) 30 doelpunten; 4. Smit
(Haarlem) 25 doelpunten.
Rik Coppens: „Voortreffelijk die No-
termans. Ik mag graag tegen hem spe
len. Hij voetbalt tenminste en speelt de
bal, niét de man".
Jan Notermans: „Moeilijke wedstrijd?
Toen Van der Hart kans zag Wegria te
„pakken" was het gebakken. Overigens
is het wel moeilijk spelen tegen Coppens,
steeds weer die hinderlijke free kicks,
weinig lol aan. En altijd maar duwen
met het lichaam...."
Maar goed, de „directe" tegenstanders
Notermans en Rik Coppens mogen het
dan niet direct met elkaar eens zijn, ver
der was men zowel in de Nederlandse als
in de Belgische kleedkamer bijna een
stemmig in zijn oordeel.
Unaniem prezen de „acteurs" het spel
van de Nederlandse voorhoede. Faas Wil
kes was wel het meest uitbundig in zijn
oordeel. „Nog nooit heb ik in een Ne
derlands elftal met zo'n goede voorhoe
de gespeeld. Vijf spelers die allemaal doel
punten kunnen maken. Ik weet het, tegen
Saarland schreven de kranten over on
macht van de tegenstanders en misschien
moet ik dat morgen ook weer lezen. Maar
geloof me, die negen doelpunten lagen niet
voornamelijk aan het teleurstellende Bel
gische spel. Tegen Duitsland over twee
weken wordt het natuurlijk heel wat moei
lijker, maar echt, ik heb er wel vertrou
wen in
De zevende. Faas Wilkes (links) is er
de maker van. Doelman Nicolay is al
in geslagen positie.
Ook Van der Hart had groot vertrou
wen in de Nederlandse aanval: „Ik had
niet graag tegen'onze voorhoede gespeeld.
Echt niet".
Kuys was ook al een en al tevreden
heid: „Jan een prachtig verjaardagsge
schenk", zei de altijd even rustige links
back, die zondag niet alleen zijn 28ste ver
jaardag vierde, doch die dag tevens ju
bilaris was. Deze 89ste derby der lage lan
den was namelijk de 30ste interland voor
Kuys. „Weet je wat ook heel belangrijk
was? Dat was de steun die wij achter van
Rijvers hebben gehad. Het maakte dat je
veel gemakkelijker kon spelen".
Bondscoach Elek Schwartz kwam tijd
te kort om alle vragen te beantwoorden.
„Natuurlijk had ik geen 9-1 overwinning
verwacht. Welke trainer verwacht nu ne
gen doelpunten. Dan moet je gek zijn
of...." Even zocht de bondscoach naar
een nog sterker woord, doch toen hij
dit niet snel genoeg vond ging hij maar
door. „Ik geloof dat de Belgen ons heb
ben onderschat. Zij hebben gedacht aan
die 2-2 van het voorjaar in Amsterdam.
Toen waren we nog gelukkig ook. Ze heb
ben niet gedacht aan onze goede wed
strijden tegen Schotland, Turkije en Bul
garije. Ons spel was gebaseerd op plaats
wisseling en daardoor is de Belgische ver
dediging helemaal stuk gespeeld.
En wat ik van Coppens vond? Natuur
lijk, het is nog altijd een groot speler.
Maar hij is toch te veel een „truqueur".
Ik had een overwinning verwacht, zo van
3-2 of 2-1. Ik wist dat Saarland geen toe
val was, niet slechts een overwinning dank
zij slechte tegenstanders. Trouwens, la
ten we eerlijk zijn, negen doelpunten is
op zich al een goede prestatie
Het voetbal kent geen knock out zoals
het boksen, maar ware dit het geval, dan
was reeds na zes minuten het Belgisch
elftal in het stadion Feijenoord uitgeteld
geweest. Van de trotse elf Rode Duivels,
die kort tevoren stram in de houding de
volksliederen hadden aangehoord was
weinig meer over dan krampachtig voor
het behoud worstelende drenkelingen.
Met drie doelpunten in drie minuten,
respectievelijk gescoord door Rijvers,
Van der Linden en Van der Kuil, was het
Belgisch elftal dermate aangeslagen, dat
het niet meer in staat was een vuist te
maken om terug te slaan. En zo werden
onze zuiderburen door een over de gehele
linie superieur Nederlands elftal naar
een debacle geleid, zoals het Belgisch
voetbal zelden heeft gekend. Want de cij
fers 9-1, waarmee tweemaal drie kwar
tier voetbal werd afgesloten, waren
geenszins geflatteerd. Ja, mogelijk toch,
namelijk voor de Belgen....
De Nederlanders hebben dus de gewel
dige morele steun gehad van een voor
sprong van 3-0, die na zes minuten na de
aftrap was verkregen, maar de wijze
waarop deze tot stand kwam, was van
grote allure. En toen reeds was duidelijk,
dat onze landgenoten veruit superieur wa
ren. Als team, zowel als individueel. En
de cynici, die mogelijk komen aandragen
met de bewering „kunst, wanneer je in
zo korte tijd de overwinning reeds veilig
hebt gesteld, om te excelleren", moeten
wij terechtwijzen. Want dit Nederlands
elftal speelde voetbal van hoog gehalte en
beslist klassen beter dan de Belgen.
Natuurlijk is theoretiseren gemakkelij
ker dan praktizeren, maar wij zijn ervan
overtuigd, dat Nederland ook zonder de
ruggesteun van een snelle, veilige voor
sprong tot een ruime zege was gekomen.
Want dit elftal had de prikkel om te win
nen en bovendien de klasse. Zowel aan
vallend als verdedigend. Met Rijvers als
de motor, Wilkes als de grote organisator
en technicus en Moulijn als een doorlo
pend gevaar op de vleugel, loerend op
zijn kans, was de voorhoede een voortref
felijke linie, waarin men elkaar uitste
kend verstond.
Van der Kuil paste zich hier goed bij
aan beter dan midvoor Van der Lin
den, ofschoon ook hij stellig een ruime
voldoende haalde en de macht, die
dit vijftal ontplooide, was voor de Belgi
sche verdedigers onaantastbaar. Met de
moed der wanhoop trachtten zij de Ne
derlanders te vangen in de buitenspelval,
want ook in tempo werden zij getroefd.
Het Nederlandse gevaar school in alle
hoeken en niemand bij de Belgen was in
staat het op te sporen, laat staan te be
zweren. Stanneke Huysmans deed hiertoe
nog de geestdriftigste pogingen, doch wat
moest hij alleen beginnen tegen een der
gelijke ovennacht?
Met de angst voor elke actie, die de
Nederlanders ondernamen, legden de
Belgen het zwaartepunt op de verdedi
ging, en hun onsamenhangende voorhoe
de, waarin Coppens werd overschaduwd
door zijn bewaker Jan Notermans, zweef
de doelloos voor de Nederlandse verdedi
gingsgordel, die in het centrum werd be
heerst door Van der Hart en op de vleu
gels door Kuys en Wiersma. De Belgische
opzet om Coppens als teruggetrokken mid
voor te laten opereren met het doel de
vijandelijke defensie te ontrafelen en
linksbinnen Wegria als speerpunt, misluk-.
te volkomen, én door een volkomen ge
brek aan onderling begrip en daardoor
eenheid, én door het gebrek aan tempo.
Bovendien was het plaatsen zeer zwak en
het viel de Nederlandse verdedigers dan
ook niet moeilijk, elke penetratie van de
Belgen af te grendelen. Het doel van
Pieters Graafland bleef voor hen aan de
horizon.
Slechts zelden zijn de Belgen er dan
ook in geslaagd tot het Nederlandse doel
door te dringen. En zo zij nog eens tot
een schot kwamen in de tweede helft
gelukte het hun enkele malen dat te
vens de juiste richting had, dan troffen
zij in Pieters Graafland een uitstekende
doelverdediger.
Het was een van de belangrijkste winst
punten van deze historische interland
wedstrijd, dat Nederland in Pieters Graaf
land een waardige opvolger heeft gevon
den van De Munck, wiens carrière thans
op drijfzand staat, maar wiens interna
tionale loopbaan met deze wedstrijd wel
eens een abrupt einde kon hebben gekre
gen. Vier minuten voor het einde moest
hy kapituleren voor een schot van inval
ler Delire, maar dit was geen schande.
Zyn reputatie had hij reeds gevestigd en
dit enige Belgische tegenpunt, gescoord
met een onhoudbaar schot, kon hieraan
geen schade meer berokkenen.
De overige verdedigers behalve No
termans, die de immer lastige Coppens
als directe tegenstander had hebben het
niet bijster moeilijk gehad. Het optreden
van ieder gaf al direct vertrouwen en het
was eigenlijk alleen Notermans, die volop
de gelegenheid kreeg zich te onderschei
den. Deze kans greep hij met beide han
den aan, tot wanhoop van Rik Coppens, die
volkomen door de kleine Limburger werd
overvleugeld. Slechts eenmaal gelukte
het de Antwerpse vishandelaar zich van
zijn bewaking te ontdoen en dit leidde te
vens tot het Belgische tegenpunt
Maar verder heeft Notermans de grote
Coppens doen ineenschrompelen tot een
kleine figurant, die zelfs niet meer de
flair had om tot een theaterstukje te ko
men.
Het zegevierende Nederlandse elftal:
van rechts naar links: Van der Hart,
Pieters Graafland, Klaassens, Wilkes,
Kuys, Wiersma, Van der Linden, No
termans, Moulijn, Van der Kuil en
Rijvers.
„Goedemiddag luisteraars in het binnen
land en in het buitenland, in de zee en op
de lucht, op de lucht en in de zee wil ik
natuurlijk zeggen, in en buiten onze lands
grenzen. Een speciale groet aan onze zee
varenden op zee, waar ook ter wereld. In
Suriname, Curagao, Aruba, Nieuw-Guinea
op de hele wereld. Goedemiddag luiste
raars naar dit wereldomvattend communi
catiemiddel. Goedemiddag in Australië,
goedemiddag luisteraars op zee. Hier is het
Feijenoord-stadion voor de interlandwed
strijd tussen Nederland en België, een
strijd, die zal gaan tussen Nederlanders en
Belgen. Het weer is niet zo mooi. Net op
dit moment breekt daar de zon door. Toch
komt de herfst misschien. De Nederlandse
en de Belgische ploegen staan gereed. De
volksliederen
Dat was het Belgische, volkslied
Dat was het Nederlandse volkslied
Coppens trapt af. Verkeerd, mag het
over doen. Ze verkennen eikaars krachten.
Jurion naar Wegria. Ze verkennen na
tuurlijk. Kool 10, kool 20, kool 30
Op de boulevard in Zandvoort stopt een
glanzende licht-blauwe auto. De chauffeur
stapt uit. Een dikke Belg, met een opzich
tig pak. In zijn hand een stuk gereed
schap waarmee hij in een snel tempo zijn
nummerborden losschroeft.
„Het is gewoon niet bij te houden luiste
raars op zee of waar ook ter wereld. Dit is
ongelooflijk. Dit had niemand kunnen
denken. Klaassens naar Coentje, Coentje
naar Keesje, Keesje naar Klaassens, Piet,
Faas."
De radio kraakt, fluit en piept. 7.632.819
Nederlanders mompelen iets lelijks, kijken
naar de radio, zeggen „dat het nou juist
nu
„We staan versteld. Klaassens naar
Coentje, Coentje naar Keesje, Keesje naar
Klaassens. Piet, Faas en pang40. Dit
wordt heel erg voor de Belgen. Dit is een
klasse verschil. Daar gaan we weer. Van
der Linden, Coentje
„Floep, floep, pop, kwipdoet de
radio.
„Tonny, Jan, Faas. Bom. Kool. Dat is
50. Dit is bijzonder lachwekkend. Dit is
miserabel.
Voor de Belgische ambassade in Den
Haag heeft een samenscholing plaats. Hon
derden Belgen komen hun paspoort in
leveren. Het kantoor is gesloten.
„Daar beginnen we vol goede moed aan
de tweede helft. Tenminste de Nederlan
ders. Jurion valt uit. Er is geen invaller.
Die moet zich zeker nog omkleden. Op het
Belgische bankje zitten wel reserves. Ik
begrijp het niet. Waar blijft die man nu.
Kool 60. Dit wordt een debakel. Kool
70. Waar blijft die invaller nu. Cor loopt
naar de scheidsrechter toe. Om te vragen
hoe dat allemaal zit. Dat mag Cor doen.
Hij vraagt het netjes. Zeker niet gemeld
bij de scheidsrechter. Ja nu zijn we er
weer. Kool 80. We weten van geen op
houden meer. Jij ook een keer Noterfaas.
Jan, Keesje, Coentje. Kuil 'm erin nee,
ja, nee
Bij de grensposten verdringen 2.798.102
Belgen zich om toegelaten te worden. De
douane in Wustwezel laat drie zuider
buren toe. De anderen worden terug
gestuurd. Alleen in Vlaanderen al worden
5.745 radiotoestellen vernietigd. 223 Walen
sluiten hun patates frites-zaken.
„Van der Kuil schiet met drie mensen
op z'n huid. Kool 90. De Belgen mogen
nog een keer aftrappen. Ze hebben er
onderhand een zekere handigheid in ge
kregen. Coppens. Kool 91. Dat was niet
nodig geweest. Luisteraars ter zee en in
het land in west of waar ook in de lucht.
Hier het Feijenoord-stadion. Er is niets
meer te zeggen. We hebben ze helemaal
gebelgd. Nederland 9Hl"
Twee minuten lang heeft het er zondag in
Rotterdam naar uitgezien dat het record
van 1936, toen Nederland op 29 mei met
80 van de Belgen won, zou worden ver
beterd. Het doelpunt waarmee invaller
Delire de stand in de 42ste minuut van de
tweede helft op 91 bracht, maakte dat het
Nederlandse elftal niet verder kwam dan
een evenaring.
Opvallend is voorts dat in de wedstrij
denreeks tussen Nederland en België het
Oranje-team zeven maal met vijf of meer
doelpunten verschil won en dat de Belgen
daarin maar drie maal slaagden (1906
Antwerpen 5—0, 1940 Antwerpen 71,
1950 Antwerpen 72).
Het aantal deelnemers van de KNVB-
toto was in verband met het feit, dat dit
maal de uitslagen van de Engelse compe
titie waren opgenomen, belangrijk minder
dan vorige malen: 305.530 deelnemers zet
ten 424.115 gulden in. Tien deelnemers met
14 punten delen de eerste pry's van 103-910
gulden.
Het aantal tweede prijswinnaars is dit
keer bijzonder groot. Er meldden zich
reeds 60 deelnemers met 13 punten, maar
dit aantal zal, voor de termijn van inzen
ding is verstreken, nog wel groter worden.
De tweede prijs bedraagt 44.530 gulden.
