Economische achtergrond van
China's agressie tegen India
J
WERELDNIEUWS
Groeiende Westduitse twijfel
aan westelijke vastberadenheid
r
Van dag tot dag
Teleurstelling
Adenauer in maart naar
Washington en Tokio?
3
FELISOL
écht kleurecht
Nauwere samenwerking tussen Adenauer en Brandt
HIMALAYA: GRENS TUSSEN OOST EN WEST
Door irF. B. Carbasius
Weberadviseur namens
de F.A.O. bij de regering
van India in de periode
1952-1959.
(<Pr
Op de
raatótoel
EEN O PLOSSI N G
VOOR WINTERHANDEN:
UNIVERSELLE tube 2.50
WOENSDAG 13 JANUARI 1960
Een „nota van teleurstelling" die de
Zuidafrikaanse regering dezer dagen op
het departement van Buitenlandse Zaken
in Den Haag heeft aangeboden, vestigt nog
eens de aandacht op het onderwerp der
rassendiscriminatie, voor zover dat in de
Unie van Zuid-Afrika een rol speelt. Die
aandacht is sterker, nu allerwege in de
wereld uitingen van rassenhaat losbarsten
en de noodzaak van scherpe attentie op dit
verschijnsel steeds duidelijker maken.
Het gaat in Zuid-Afrika niet tegen Jood
se burgers, doch tegen kleurlingen dat
is eigenlijk een verschil van betrekkelijk
weinig belang Een verschil van meer
importantie is echter, dat de rassendiscri
minatie in Zuid-Afrika ontspruit uit de
kring van blanken, niet inboorlingen dus,
tegen de oorspronkelijke bewoners van het
land, terwijl het antisemitisme overal zijn
bron vindt in een (overigens volkomen on
redelijke en ongemotiveerde) stellingne
ming van een meerderheid „oorspronkelij-
ken" tegen hen die men zelfs na een aantal
eeuwen nog voor „vreemdelingen" uit
maakt. Dit verschil maakt de zaak voor
Zuid-Afrika echter zo mogelijk nog erger.
Het betreurenswaardige is en dat is
door alle bestrijders van de apartheid
reeds zo vaak en zo ondubbelzinnig be
toogd dat de Zuidafrikaanse kleurlingen
een nationalisme wordt opgedrongen dat
gebaseerd is op rancune tegen de blanke
kolonisten-van-afkomst. De gedachte dat
de blanken in Zuid-Afrika eigenlijk niets
te maken hebben en enkel op hun machts
overwicht steunen, wordt automatisch ge
wekt en aangekweekt bij de inboorlingen.
De kloof tussen blank en zwart wordt uit
gediept en geconsolideerd, wat trouwens
in het woord „apartheid" volkomen wordt
erkend. Twee kampen worden kunstmatig
tegenover elkander gesteld en een ervan
onderdrukt het andere. Wie maakt zich il
lusies over het resultaat daarvan?
De Zuidafrikaanse regering motiveert
haar apartheidsbeleid onder meer met het
argument, dat de blanke minderheid in dat
land zich in gevaar bevindt. Niemand zal
dat willen ontkennen doch het is een ge
vaar dat steeds sterker wordt aangewak
kerd door haar eigen principes en praktij
ken. Met het oog op de ontwikkelingen el
ders in Afrika moet men deze opzettelijke
verscherping der tegenstellingen in de
Unie als een extra gevaarlijk element in
de internationale verhoudingen beschou
wen. Vandaar, dat de vraag of de UNO
zich bevoegd moet achten de Zuidafri
kaanse politiek tot onderwerp van haar
aandacht te maken, in het belang van de
wereldvrede bevestigend moet worden be
antwoord. Formeel echter kan men met
dit antwoord aarzelen. Dat heeft de Neder
landse regering in 1959 gedaan, toen zij
zich onthield van stemming over de anti-
apartheidsresolutie van de UNO. In een
communiqué heeft zij later verklaard, dat
deze onthouding niet een goedkeuring van
de apartheidspolitiek inhield, doch twijfel
moest uitdrukken over de vraag, of de
UNO bevoegd was.
De Zuidafrikaanse nota van teleurstel
ling sloeg op het eerste deel van deze uit
lating. Wij hadden de Zuidafrikaanse poli
tiek dus moeten goedkeuren, als wij prijs
bleven stellen op de Zuidafrikaanse
vriendschap.
Ongetwijfeld zou met veel meer recht
en redelijkheid een nota van teleurstelling
aan onze regering kunnen worden gericht
namens al degenen, die de noodzaak en de
rechtvaardiging aanwezig achtten tot een
ondubbelzinnige, krachtige en duidelijke
veroordeling van de Zuidafrikaanse apart
heidspolitiek. Want in Zuidafrika wordt
sinds jaar en dag de voedingsbodem be
reid voor een gevaar, dat in zijn eventuele
losbarsting zeker niet alleen Zuid-Afrika,
doch een groot deel van de wereld zou kun
nen treffen.
Dat het belang van economische voorde
len op korte termijn bij dit vooruitzicht in
het niet valt, is een nevenoverweging die
dan misschien ook nog politieke aarzelin
gen kan overwinnen, als men tenminste
bij de waarneming van de schrikbarende
tekenen van deze tijd niet zonder deze tot
een besluit zou komen.
Advertentie
Textiel stoffen met
hetFELISOL-etiket
zijn kleurecht 1
Let U dus voortaan
op FELISOL.
Aan India's grens met Tibet en Nepal
staat dit Binayak-schooltje tegen de
machtige achtergrond van het berg-
massief.
Vrouw met kind in Kulu, aan de Indische grens met Tibet.
(Van onze correspondent in Bonn)
Het tweedaagse bezoek van bondskan
selier Adenauer aan West-Berlijn en een
verklaring van'de minister van Buiten
landse Zaken Von Brentano hebben dui-
lijk gemaakt, dat de Westduitse regering
in zekere zin twijfelt aan de westelijke
vastberadenheid, waar het de westelijke
positie in Berlijn betreft. Von Brentano
verklaarde voor de C.D.U.-Bondsdagfrac-
tie te Bonn, dat er geen reden is aan de
trouw van de westelijke partners te twij
felen, maar dat zelfs een verschil van
mening in kleine nuances tussen de bond
genoten, waar het Berlijn aangaat, van
groot gevaar kan worden.
toen zongen reeds de Veda's van de onwereldse glorie der
Himalayas.
Als een onmetelijke maatstaf van de grond der dingen
staat de Himalaya aan India's noordoostgrens, waaromheen
legers en verhuizende volken in de loop der eeuwen de
rijke vlakten binnenvielen. Maar hoe groot ook de macht
was van de binnentrekkende volken die er toentijdse
wereldrijken grondvestten, hoogtepunten van cultuur schie
pen en dan vervielen, het eeuwige „Vaderland van de
Sneeuw" „hima" is sneeuw; „alava" is vaderland bleef
immer zichzelve, hoog en verheven tronend boven de ru
moerige wereld; de Himalaya's waren en bleven de wereld
der goden.
Toen Europa het bronzen tijdperk inging, toen op Kreta
Griekse jongelingen aan de Minotaurus werden geofferd,
Men was altijd welkom zich bij een
groep van pelgrims aan te sluiten; de
mannen vriendelijk, de vrouwen gastvrij.
De hartelijkheid van deze groepen, vaak
vele maanden onderweg, deed de ongeloof
lijke moeilijkheden van de lange reis ver
geten, want wegen zijn er hier eigenlijk
niet; het zijn uitgetrapte muildier- en
geitenpaden, ruig van ruw steenslag of
spiegelglad van natte modder, onbescha-
duwd en zonder andere gemakken dan
hier en daar een houten stalletje waar
gloeiende zwarte thee te krijgen is. Na
korte rust ging het dan verder door tro
pisch hete dalen, over ijzige 5000 m hoge
passen, terwijl de ijle klanken van tempel
bellen of de doffe dreunen van zware
trommen de hevige vermoeidheid deden
vergeten. Men trekt door eeuwenoude
dorpjes, waar de Pahari's „pahar" is
berg; dus de bergbewoners hun moei
zame bestaan voeren. Op de schrale veldjes
verbouwen zij grove graansoorten, abri
kozen, aardappels; in de dalen groeit rijst
en in het hooggebergte vindt men, onder
de sneeuwgrens, machtige wouden van
okkernoten en van chilgoza, een den, waar
van de geroosterde zaden gegeten wor
den. Het leven is hard, de gemiddelde
levensduur omstreeks 27 jaar. Inkomens
ter waarde van 25 tot 100 per jaar en
per persoon zijn normaal, de kosten van
levensonderhoud ongeveer gelijk aan die
in Nederland.
India had het niet nodig geoordeeld, de
grens hier militair te versterken, en waar
om ook? Er was wat politie, die goedmoe
dig toezicht hield op de handelskaravanen
der Bhotia's, van oudsher de van India
naar Tibet en terug reizende geharde
handelaren. Naar Tibet droegen de geiten
en schapenkudden tarwe, aardappelen,
textiel en vanuit Tibet brachten zij wol,
zout, borax en huiden mee naar India. In
vroeger eeuwen brachten pelgrims boven
dien ijs mee terug, waardevol luxe-goed
voor de vorstenhoven in de gloeiende
vlakten tussen Ganges, Jumna en Gumti.
De traditionele grenshandel is groten
deels tot stilstand eekomen. sinds de Chi
nezen in 1951 Tibet bezetten en vooral,
nadat de 1500 km lange weg van Gartok
naar Lhasa, aangelegd onder leiding van
Sovjet-experts, in 1953 gereed kwam.
Daarop is. in Tibet, de aanleg gevolgd
van wegen die naar de Himalaya leiden en
er kwamen vliegveldjes. In 1954 en 1956
„verdwaalden" toen de eerste Chinese
militaire patrouilles in de Indische Hima
laya's; en het aantal pelgrims dat vanuit
India in 1959 de heilige berg Kailash kon
bezoeken, was welgeteld 238.
In 1959 is de Chinese golf tegen de
Himalaya-„dijk" opgelopen; communis
tisch China eist grote gebieden van India
op en heeft met militair geweld enkele
Zo is de Himalaya boven-menselijk symbool gebleven
van Indische levenskunst; jaar in, jaar uit, trokken tien
duizenden pelgrims, Hindoes en Boeddhisten, door Tarai
en Bhabar, de heuvelachtige landstroken die parallel aan
het grote gebergte lopen, langs de eeuwenoude pelgrims
wegen naar de aan ingewijden bekende grotten, waar
boeddhistische heiligen hun meditatie volbrachten, of naar
de heiligdommen van Mansarovar en Kailash, van Gangotri
en Jamnotri naar Kedarnath en Badrinath, alwaar zij de
vervulling van hun aardse reis verwachtten te beleven.
dert een geleidelijke omschakeling van
landbouw naar tuinbouw plaats vond, doch
hier „verdwaalden" danook de eerder ge
noemde Chinese patrouilles in 1954 en
1956.
Kumaon is rijk aan mineralen: ijzer,
goud, zilver, koper worden op primitieve
wijze gewonnen .terwijl er aanduidingen
zijn van radio-actieve gesteenten op de
grens van Nepal, Tibet en India. Deze
grenzen zijn duidelijk en ondubbelzinnig
gemarkeerd, overal waar paswegen naar
Tibet voeren.
Het aan Kumaon grenzende gebied van
Himachal Pradesh en Punjab is de grote
watervang, waar de Ganges, de Jumna, en
de Sutlej ontspringen of aan belangrijk
heid winnen. Het zijn moeilijk toeganke
lijke land- en tuinbouwgebieden, waar
bovendien de aanwezigheid van oliehou
dende lagen is aangetoond, evenals in het
aangrenzende Kashmir, waar de Chinezen
reeds een weg hebben aangelegd over In-
djsch grondgebied (Aksai Chin) en mili
taire acties hebben gevoerd. Ten noorden
hiervan liggen Sinkiang, waar Chinezen
en Sovjets uranium winnen en de zuide
lijke Sovjet-republieken, doch ook het
onder sterke druk staande Afghanistan.
Zo tekent zich dan de economisch-strate-
gische betekenis van de jongste Chinese
agressie af tegen de achtergrond van
genocide in Tibet en tegen de achtergrond
van gewapend conflict tussen de grootste
Aziatische republieken, India en China.
Nehroe heeft er onlangs in het Indische
Lagerhuis op gewezen, dat India niet zal
willen noch kunnen wijken, doch dat mili-
strategische posten bezet, zoals Longju in
het oosten, ontwijfelbaar op Indisch
grondgebied. Op de grote kaarten komt
Longju niet voor, maar 250 km hemels
breed naar het zuidoosten ligt Digboi,
waar India's enige olieproducerende bron
nen liggen.
De produktie van de Digboi-bronnen is
nog slechts 500.000 ton olie per jaar, ter
wijl India jaarlijks 6 miljoen ton olie ge
bruikt en bovendien 500 miljoen ton koe
mest als „huisbrand" opstookt, zeer ten
nadele van de landbouwproductie. Veel
belovende proefboringen nabij Sibsagar,
ingezet onder leiding van Roemeense des
kundigen, zijn stop gezet, want ook Sibsa
gar ligt slechts 250 km hemelsbreed van
Longju in de vlakte van de Brahmaputra.
Nabij Digboi liggen de rijke steenkolen
velden van Margherita; zij leveren de
energie voor Assam en Bengalen.
Doch niet alleen rondom Digboi, doch
ook in de aangrenzende gebieden van
Manipur en Tripura zijn potentiële olie
velden gevonden; en zo krijgt de Chinese
greep op de Indische grens van Assam
een geheel andere betekenis dan die van
een geografische „afronding": zij is een
werkelijke bedreiging van India's indus
triële ontwikkeling.
Rondom de wijde vlakte van de Brah
maputra liggen in de heuvels de rijke
thee-ondernemingen van Assam; de As-
sam-thee is India's belangrijkste export-
produkt 1,1 miljard in 1956), zodat ook
in dit opzicht de Chinese agressie fatale
gevolgen voor de Indische economie zou
kunnen meebrengen.
De westelijk van Longju gelegen vor
stendommen van Bhutan en Sikkim zijn
protectoraten van India; ook zij zijn rijk
aan nog nauwelijks aangeraakte minerale
grondstoffen. De verklaring van Chinese
ambtenaren dat China deze staatjes bin
nenkort zal bezetten, accentueert de ernst
van de dreiging.
Trekt men weer verder westwaarts, dan
ligt daar het koninklijk Nepal als een
sluitsteen in het massief van de Hima
laya's. De banden tussen Nepal en India
zijn van oudsher zeer vriendschappelijk en
India verleent aan Nepal alle mogelijke
bijstand om het land tot ontwikkeling te
brengen, terwijl de Verenigde Naties on
langs een uitgebreid onderzoek naar de
natuurlijke rijkdommen van Nepal hebben
afgesloten en onder andere vrijwel onuit
puttelijke gipslagen hebben gevonden.
Deze gips zou wellicht de sleutel tot de
weder-vruchtbaarmaking van de verzit
tende Gangesvlakte kunnen worden; ook
Nepal wordt door de Chinezen bedreigd
met bezetting.
Noordwestelijk van Nepal ligt het mach
tige berggebied, dat Kumaon genoemd
wordt. Hierdoorheen voert de oude pel
grimsweg naar Kailash en hier is het eco
nomisch klimaat belangrijk verbeterd se-
India's jeugd op 3000 meter hoogte in
de Himalaya. Hij is een van de jonge
„dijkwachters" op de grens van twee
werelden.
taire tegenacties India heeft de laatste
jaren ongeveer éénderde van zijn in
komsten aan modernisering van het leger
ten koste gelegd een oorlog in Azië en
mogelijk een wereldoorlog zouden kunnen
inluiden; zolang de kans bestaat om op
vreedzame wijze tot oplossing van deze
geschillen te geraken, zal deze kans
worden benut.
Ondertussen blijven de steenmuren, de
,mani-walls", hoog boven de huidige con
flicten uit, op de ijle pashoogten van de
Himalaya's getuigen van de religie der
Tibetanen. Zij staan er als geluidloze,
stenen gebeden en iedere keer, als een
Tibetaan een met eindeloos geduld en de
vote toewijding in steen gegraveerd ,.Om
mani padme Hum" aan het collectieve ge
bed toevoegt en. de „mani-wall" rechts
passerend, verder trekt met zijn yaks en
zijn honden, iedere keer wordt in waar
heid een steen aangedragen ter versterking
van de serene hoogheid der heilige Hima-
lava's, grens én verbinding tussen Oost en
West.
Von Brentano legde er overigens alle na
druk op, dat Bonn regelmatig in contact
staat met Washington, Londen en Parijs.
Medio april zullen de ministers van Bui
tenlandse Zaken der vier landen te Wash
ington bijeenkomen om overleg te plegen
over de topconferentie met Kroesjtsjev.
Volgens de Westduitse minister moet men
rekenen op een voortzetting van de huidige
zogenaamde bezoeken-diplomatie. Von
Brentano verwacht niet, dat van Russische
zijde ook maar een enigszins tegemoetko
mende houding terzake van Berlijn zal
worden retoond. Hij meent, dat de positie
van het Westen tot het midden van 1961
niet gunstig genoemd zal kunnen worden.
De presidentsverkiezingen in de Verenig
de Staten (november) maken het Washing
ton bijna onmogelijk tot de zomer van
1961 over te gaan tot belangrijke politieke
stappen in het buitenland. In de periode
tot midden 1961 zou de Sovjet-Unie vol
gens de Westduitse minister weieens kun
nen komen met een nieuw ultimatum in
zake Berlijn
Wat zei Gromyko?
In West-Berlijn had Adenauer gister
middag een langdurig onderhoud met de
socialistische burgemeester Willy Brandt.
Men meent dat zij besloten hebben el-
kaars standpunten nog meer dan tot dus
ver te coördineren en wel met het doel om
de positie van West-Berlijn op de komen
de topconferentie zo stevig mogelijk te
doen zijn. Bij Adenauer zit hier vooral de
wens voor het lot van Berlijn te koppelen
aan de westelijke partners van Bonn.
Brandt is er voornamelijk op uit de band
tussen West-Berlijn en Bonn te verstevi
gen. Beiden staan erop, dat aan de wes
telijke rechten in Berlijn niets wordt ver
anderd.
Adenauer gaat hierbij nog een stapje
verder dan Brandt. Te Berlijn hamerde hij
er de afgelopen dagen steeds weer op, dat
de westelijke voorstellen inzake Berlijn
zoals die in de zomer van 1959 op de Ge-
neefse ministerconferentie zijn gedaan,
geen geldigheid meer hebben, niet meer
bestaan omdat zij toen door de Russen
zouden zijn afgewezen. „Niets is foutie-
ver", zei hij, „dan daar weer te beginnen
waar men is geëeindigd. Toen is men tot
aan de grens van het aanvaardbare ge
gaan". Deze westelijke voorstellen van 28
juli 1959 voorzagen onder meer in kleine
consessies inzake het verkeer, de inlichtin
gendiensten te Berlijn en dergelijke.
De Amerikaanse minister van Buiten
landse Zaken Herter heeft onlangs even
wel gezegd, dat dit aanbod nog niet van
de baan is. Het opmerkelijke van dit aan
bod is, dat het gedaan is met toestem
ming vande Westduitse regering, die
er thans niets meer van wil weten. De
Russische minister van Buitenlandse Za
ken Gromyko, zo is van Amerikaanse zij
de gezegd, heeft het aanbod niet nadruk
kelijk van de hand gewezen, zoals Ade
nauer thans beweert. Hierom wordt van
Amerikaanse en Britse zijde met dit aan
bod geschermd: men hoopt in zekere krin
gen in Washington en Londen via dit voor
stel te komen tot een soort interimoplos
sing van 't Berlijnse probleem, een metho
de die Adenauer, en ook Brandt, princi
pieel onjuist acht en waarover zij zich
thans ongerust tonen.
Aziatisch toerisme
Advertentie
Ik weet niet of u daar wel eens over
hebt nagedacht, maar wat zal er gebeu
ren als de Russen, de Pakistaners, de In-
diajers en de Chinezen, plus alle andere
Aziaten en de Afrikanen aan toerisme
gaan doenDie tijd komt onherroepelijk.
Waarom wij, Westerlingen, wel en zij niet?
Er komen dan een stuk of duizend mil
joen potentiële toeristen bij.
Die zullen niet allemaal Volendam wil
len zien en velen zullen er de middelen
niet voor bezitten. Zullen wij voorzichtig
zeggen: vijf procent? Nu, dan zijn er dan
altijd nog zo'n vijftig miljoen, die het
Frans Hals Museum en het Vredespaleis
binnen willen. En die dan vervolgens een
drankje willen drinken op onze terrassen.
Over, laat ik zeggen, vijftig jaar zal dat
toch zeker wel zo ver zijn. Wij zitten dan
met 'n man of 20.000.000 van ons zelf op
ons pleksken grond en voor ons zelf zal
er dan nauwelijks meer een plaatsje zijn,
laat staan voor alle Amerikaanse en Euro
pese toeristen plus dan nog die vijftig
miljoen van zo even. Vijftig jaar is maar
zó om. Voor je 't weet is de heer De Quay
110 jaar, en tegen die tijd wordt het óf een
reuze-gedrang of het is overal zó vol dat
niemand zich meer verroeren kan.
Onze grootouders hebben er geen idee
van gehad hoe druk het in 1960 zou zijn
dat iedereen naar Italië en Spanje zou rei
zen en dat er dan zoveel vreemdelingen
bij ons zouden komen voor de windmills,
de Nachtwacht, de Bohnenkaffee, de as
bakjes en de Stier van Potter.
Als iemand hun voorspeld zou hebben,
dat het in 1960 zo zou zijn als wij met onze
eigen ogen kunnen zien dat het is, dan zou
den zij met hun wijsvinger tegen hun
voorhoofd hebben getikt.
Als ik u zeg dat in 2010 de Chinezen met
trossen aan onze bussen zullen hangen en
dat dan op onze stranden meer Russisch
dan Nederlands gesproken zal worden,
dan reageert u misschien net zo als opa
en dan hebt u het even mis als hij het heeft
gehad.
Ik vind het maar een angstig vooruit
zicht. U zult van mij het eerste onaardige
woord over Chinezen nog moeten horen.
Het enige wat ik hun kwalijk neem ts
bami. Maar ik vind het niet prettig dat
ze mij van mijn stoel in de zon zullen gaan
dringen. Het enige middel om dit te voor
komen zal zijn dat, als zij naar Nederland
komen, wij naar China gaan.
Zo'n soort wisselregeling zal trouwens
wel van hogerhand worden ingevoerd.
Daar zullen wel internationale regels
voor worden vastgesteld. Voor elke hon-
der Thailanders naar Nederland honderd
Nederlanders naar Thailand enzovoort
enzovoort. Dat zal wel verplicht worden
gesteld. Dat wordt een enorm geren en
geros dat kan ik u voorspellen.
Maar hoe die mensen allemaal ver
voerd moeten worden en hoe wij het met
de asbakjes, de kroketten en de Bohnen
kaffee moeten klaarspelen, daar heb ik
geen idee van.
Vijftig miljoen Chinezen in Zandvoort is
geen kleinigheid.
Ik vrees dat sommigen zullen moeten
staan.
Wij moeten desnoods heel Zandvoort af
breken om voor hen plaats te scheppen.
Ten slotte heeft de gast, die helemaal
uit Peking is gekomen om u en mij te
zien, recht op een kop thee.
Tea will cheer you up, old man.
Dan zal i k wel zo lang in Peking gaan
zitten.
Wij moeten iets voor elkaar over heb
ben, als wij willen dat alle mensen broe
ders worden.
Elias
hamol
BONN (Reuter) In Washington ver
wacht men dat bondskanselier Adenauer
van West-Duitsland van 14 tot 16 maart
een bezoek aan de Amerikaanse hoofd
stad zal brengen. Uit diplomatieke bron
verneemt het persbureau D.P.A. voorts dat
Adenauer op 17 maart een eredoctoraat
van de universiteit van Los Angeles zal
ontvangen. Mogelijk zou hij daarna door
reizen naar Tokio.
Op de schots. Wegens daling van de tem
peratuur tot meer dan 40 graden on
der nul moest dinsdag de evacuatie van
15 man van een afbrokkelende ijs
schots in de Poolzee worden uitge
steld. Vijf man zijn gisteren naar Alas
ka gevlogen. Er zijn nu nog drie bur-
ger-geleerden en twaalf man militair
personeel op de ijsschots.
Zij ook altijd. De Amerikaanse Democra
tische afgevaardigde Cornelius E. Gal
lagher heeft dinsdag verklaard, dat
de jongste antisemitische uitbarstin
gen heel wel door de communisten
zouden kunnen zijn geïnspireerd om
nieuwe verdeeldheid te zaaien. Hij deed
de suggestie, dat de UNO een onder
zoek naar de incidenten zou instel
len.
Christelijkheid. De Ghanese regering
heeft op paus Joannes XXIII het be
roep gedaan bij de Franse regering te
bemiddelen opdat de proef met een
atoombom in de Franse Sahara wordt
afgelast. Als de proeven worden uitge
voerd zullen zij niet alleen de betrek
kingen tussen de volken van Afrika en
Frankrijk nog meer verslechteren
„maar ook onze gehele opvatting van
christelijkheid vernietigen", aldus Gha
na.
Toeristen import. De Russische plannen
voor de jaren 1960-'65 voorzien in een
belangrijke toeneming van het buiten
landse toerisme in de Sovjet-Unie. In
het maandblad van het Russische mi
nisterie van Buitenlandse Handel wordt
gezegd, dat de autoriteiten om buiten
landse toeristen te trekken een aantal
maatregelen overwegen, zoals de
bouw van talloze nieuwe hotels, motels
en kampeerplaatsen. Meer dan vijftig
steden zijn reeds in staat meer dan
42.000 personen te ontvangen.
Niet storend. In een ziekenhuis te Edin
burgh wordt een nieuw elektronisch
apparaat in gebruik genomen, dat de
thermometer vervangt wanneer het sto
ren van patiënten ongewenst is. Er is
een draad aan de patiënt bevestigd en
de verpleegsters kunnen aan hun werk
tafel door het drukken op een knop de
temperatuur van de patiënt aflezen.
Melden beter. „Nieuw-China" meldt dat
drie in Hongkong opgeleide spionnen,
die op zich hadden genomen in de Chi
nese volksrepubliek sabotagedaden te
plegen ter dood zijn veroordeeld. Drie
andere spionnen, die zich bij commu-
nistisch-Chinese autoriteiten hadden
gemeld, werden niet veroordeeld.
Omgekocht. In Warschau is maandag een
proces begonnen tegen 21 hoge Poolse
functionarissen, onder wie verscheide
ne directeuren van levensmiddelenbe-
drijven, die ervan worden beschuldigd
steekpenningen te hebben aangenomen.
Het proces zal ongeveer een maand du
ren.
Papegaaienziekte. In Hamburg zijn vier
personen aan de papegaaienziekte over
leden. Dertig besmette personen moes
ten naar het ziekenhuis worden ge
bracht. Artsen schrijven de infectie toe
aan de grote verkoop op Kerstmis van
papegaaien, die niet afdoende gecontro
leerd waren. Men heeft 1.500 papegaaien
die men een gevaar achtte voor de volks
gezondheid, gedood.
Rechtstreeks. Amerikaanse geleerden zijn
erin geslaagd warmte rechtstreeks om
te zetten in wisselstroom. Het experi
ment zou kunnen leiden tot het gebruik
van apparatuur, die dit proces recht
streeks verricht, waardoor stoomketels
en turbines niet meer nodig zullen zijn.
Om de as. Het Franse blad „Le Monde"
meldt, dat er in Parijs een vereniging
is opgericht „voor de terugkeer van de
as van het keizerlijke gezin" (Napo
leon III, keizerin Eugenie er> hun zoon
prins Eugene Napoleon). De stoffelij
ke overschotten zijn begraven in Chisle-
hurst bij Londen.
Geen staatsplaten. Een groep „stiljagi",
Russische nozems, is door de Russi
sche autoriteiten gearresteerd omdat zij
duizenden rock 'n roll- en boogie woo-
gieplaten voor dik geld had verkocht
De platen waren opgenomen op oude
röntgenclichés. De 20-jarige Moskoviet
Dmitri Pavlov, die de „verkooporgani
satie" had opgericht, kreeg 2 jaar ge
vangenisstraf. verscheidene „agenten"
die werkten tot in Novosibirsk en As
trakan toe, kregen mildere straffen.
