De Gaulle's dilemma ligt niet in het doel van
een nieuw Algerije, maar in de weg erheen
r
op ieders lip!
Het grootste obstakel is een Frans
leger, dat slechts voorwaardelijk
lijkt te gehoorzamen
f^Pr
raatótoel
WERELDNIEUWS
Van dag tot dag
Op losse schroeven
Hammarskjoeld: toestand
in Nabije Oosten slechter
Bomaanslagen in Madrid
Op
DE REBELLIE IS D00D-
LEVE DE REBELLIE
MAÏZENA
DURYEA
3
Honderd arrestaties in
communistische kring
KOFFER OF DOODKIST
GEGARANDEERDE
MINDERHEID
SLIPPENDE KOPPELING
PAPA DE GAULLE
VRIJDAG 19 FEBRUARI 1960
Ruim vijftien maanden lang onder
handelen nu reeds deskundigen der Grote
Drie in Genève over de stopzetting van
proeven met kernwapens en ofschoon nog
maar enkele maanden geleden een ak
koord nabij scheen, is op het ogenblik zelfs
de hoop daarop ver te zoeken. De moeilijk
heden begonnen naar aanleiding van
nieuwe onderzoekingen door de Ameri
kaanse commissie voor kernenergie. Door
een hoeveelheid conventionele springstof,
die in explosieve kracht zou overeen
komen met die van een klein kernwapen,
tot ontploffing te brengen in een oude
zoutmijn in Louisiana ontdekte de com
missie, dat de schokgolven van onder
aardse kernexplosies belangrijk minder
intensief waren wanneer deze in een soort
kelderruimte werden ontketend. Theo
retisch zou een bom van 19.000 ton, tot
explosie gebracht in een dergelijke onder
aardse ruimte, slechts een waarde van 4.75
volgens de schaal Richters op de seismo
graaf doen aflezen en daardoor gemakke
lijk verward kunnen worden met schok
golven, teweeggebracht door aardschok
ken. Deze seismische waarde van 4.75 zou
echter volgens de Russen reeds zijn af te
lezen bij een kernexplosie van slechts
1700 ton. De Amerikanen achtten dus als
gevolg van het gebrek aan zekerheid bij
de seismische waarnemingen wederzijdse
controles noodzakelijk en de Russen ver
wierpen dit gebrek aan zekerheid en dus
eveneens deze locale controlenoodzaak.
Daarop zijn dan de Verenigde Staten
vorige week gekomen met hun voorstel
om, gezien de onmogelijkheid om tot een
bevredigende controle voor kleine onder
aardse kernproeven te komen, alle proe
ven. die geen hogere waarde dan 4.75 op
de seismograaf doen aflezen, dan maar
voorlopig van het verbod op kernproeven
uit te zonderen. Zonder enige twijfel
ook de New York Times heeft dit gemeld
geschiedde dit mede op aandrang van
hoge Amerikaanse generaals, die vinden,
dat er nodig nieuwe proeven moeten wor
den toegevoegd aan de 132 welke reeds
door de Verenigde Staten werden ge
nomen (bijna het dubbele van het aantal
proeven van Engeland en Rusland te
zamen!). Die proeven worden door de
generaals nodig geoordeeld om de „atoom
koppen" voor verschillende raketten te
perfectioneren
Dit vooruitzicht is nu echter weer door
kruist door de Russische tegenvoorstellen,
die opeens wèl een controlemogelijkheid
inhouden, zij het ook nog maar in beginsel.
Eisenhower heeft hier thans op gerea
geerd met de verklaring, dat de Russen
„hun volkomen starre houding" schijnen
te^ laten varen. Nu is het een feit, dat het
in* dit opzicht met die starheid nogal mee
valt, want zowel van Engelse als van
Amerikaanse zijde is al herhaaldelijk de
indruk te kennen gegeven, dat de Russen
bij hun onderhandelingen worden ge
dreven door een reële bezorgdheid met
name voor uitbreiding van het aantal lan
den. dat kernwapens ontwikkelt.
Die bezorgdheid was terecht. Frankrijk,
dat in de Sahara zijn eerste kernproef
heeft genomen, heeft nu al aangekondigd,
dat het zich niet aan een verbod op kern
proeven zal houden omdat het zijn achter
stand in de ontwikkeling van kernwapens
wil kunnen inlopenHet maakt een
breed gebaar door te herhalen, dat het
wèl aan een algemeen verbod op het be
zitten van kernwapens zal voldoen. Daar
mee zou namelijk meteen de voorsprong
der drie andere landen op Frankrijk de
wereld uit zijn.
Het is duidelijk dat de onderhandelaars
in Genève hierdoor in een onmogelijke
positie worden gebracht, want hier zijn
de Grote Drie nog lang niet aan toe.
Frankrijk zet hiermee in feite de moei
zaam verworven resultaten van vijftien
maanden onderhandelingen opnieuw op
losse schroeven. En het zal een zware taak
voor de Westelijke diplomatie worden om
Frankrijk te doen inzien, dat kernproeven
geen nationale maar een internationale
aangelegenheid vormen
De parachutisten, elitetroepen van
het Franse leger: Al in 1835 schreef
de Fransman Alfred de Vigny:
„iedere soeverein aanschouwt triest
zijn armee: deze kolos die aan zijn
voeten is gezeten, onbeweeglijk en
stom, hindert en verschrikt hem.
Hij vreest dat hij zich tegen hem
zal keren
NEW YORK (UPI) —De secretaris
generaal van de UNO, Dag Hammars
kjoeld, heeft donderdag op een perscon
ferentie in New York verklaard, dat er te
kenen zijn van een slechter worden van de
toestand in het Nabije Oosten. In de sfeer
van wantrouwen, die er helaas bestaat,
kan een maatregel van een der partijen,
die op zichzelf onschuldig is, leiden tot
maatregelen van de tegenpartij, die
krachtiger zijn dan de toestand vereist.
Dit soort kettingreacties moet voorkomen
worden, zo zei hij.
CAIRO (Reuter) Het Egyptische
blad „Al Akhbar" heeft donderdag ge
waarschuwd, dat de strijdkrachten van
de Verenigde Arabische Republiek niet
meer lijdelijk zullen toezien als Israel de
bestandsovereenkomsten schendt. Bui
tenlandse waarnemers in Cairo hechten
betekenis aan deze verklaring, die vol
gens hen de mening van officiële kringen
weergeeft.
„Al Akhbar" schreef dit donderdag
naar aanleiding van de uitspraak van
woensdag van de gemengde bestandscom
missie, waarin Israel aansprakelijk werd
gesteld voor de recente incidenten in de
gedemilitariseerde zone aan de Israë-
lisch-Syrische grens. Waarnemers teke
nen hierbij aan dat voor de troepen van de
V.A.R. in de Syrische en de Egyptische
provincie sedert 1 februari de alarmtoe
stand geldt en dat maarschalk Amcr een
inspectiereis heeft gemaakt naar de Sinaï
en het Syrische grensgebied.
Advertentie
Chief Whip
20 stuks f. 1.-
MADRID (AFP) In Madrid zijn don
derdag drie bomaanslagen gepleegd, die
naar de mening van de Spaanse politie
gezien moeten worden als een vergeldings
actie van de anti-communistische campag
ne van de regering. Donderdagmorgen
vroeg ontlofte er een bom voor het ge
bouw van de regeringsgezinde-Falanx in
Madrid. De man, die de bom plaatste,
werd ernstig gewond en overleed later in
een ziekenhuis. Omstreeks dezelfde tijd
ontplofte er een bom in het stadhuis. Er
ontstond een brand maar niemand werd
gewond. Ten slotte vond de politie een
bom in het hoofdkantoor van de Spaanse
luchtvaartmaatschappij.
In de afgelopen tien dagen zouden onge
veer honderd mensen in Madrid en ande
re Spaanse steden gearresteerd zijn, die
verdacht worden van communistische
sympathieën. De Spaanse politie jaagt op
mensen, die als afgevaardigden hebben
deelgenomen aan een kortgeleden gehou
den congres van de verboden Spaanse com
munistische partij. De politie meent dat
deze afgevaardigden naar Spanje terugge
keerd zijn met instructies, die een ople
ving van de activiteit van de communis
ten in Spanje ten doel hebben. Het con
gres zou ergens in Europa vermoedelijk
in Praag gehouden zijn.
De politie heeft drie betogers in hech
tenis genomen en de republikeinse vlag
weggehaald.
(Van onze reisredacteur W. L. Brugsma
De rebellie van Algiers was voorbij, de mannen van de barricaden werden
eggevoerd in trucks, een parachutisten-luitenant zei zachtjes: „De rebellie is
dood, leve de rebellie". De zucht van opluchting, die door de westelijke wereld
voer, was begrijpelijk, maar voorbarig. De zondagsopstand, die Frankrijk aan de
rand van de burgeroorlog bracht, mag over zijn. de oorlog in Algerije die Frank
rijk met een uiteindelijke militaire dictatuur blijft bedreigen, gaat voort. Het is
een afschuwelijke oorlog: honderd doden per dag, mensenjacht per helikopter,
de gillende nachtmerries van Algerijnse jongens in Tunesische hospitalen, wier
door napalm geschroeide huid in grote stukken loslaat, de martelbank, de elek
troden en de badkuip in een zeker gebouw in Algiers. Dat is de ellendige dood.
Er is ook. het ellendige leven van kou en honger in de internerings- en concen
tratiekampen. Er is tenslotte de angst in de afgelegen Franse boerderijen van
Xabyhë of de Aurès, waar het iedere nacht gebeuren kan: de overval van F.L.N.-
terroristen in het donker, de verminkingen, het halsafsnijden van een heel gezin.
De buren merken het pas als de volgende dag de deur niet open gaat.
Die vijf jaar oorlog;, afschuwelijk op
zichzelf, zijn nog dreigender in hun mo
gelijke nasleep. Het F.L.N. en het Fran
se leger schieten, in hun worsteling van
dolle honden, beiden hun doel voorbij.
Het F.L.N. betaalt met stromen bloed een
uitzinnig voorschot op Algerijc's vrij
heid, maakt van de jongemannen, die
morgen de kaders van een nieuwe staat
zouden moeten vormen, van haat vergif
tigde terroristen. Het gefrustreerde Fran
se leger, in geobsedeerde angst voor nog
een nederlaag, dreigt Frankrijk op te of
feren om Algerije te behouden.
Dit is een oorlog die eindelijk moet op
houden. niet door een capitulatie van een
der partijen, maar door een rechtvaardige
arbitrage, een taak die in eerste instan
tie De Gaulle toevalt. Het is duidelijk dat
het zelfbeschikkingsrecht der Algerijnen
niet het bittere alternatief mag waar
maken, waarvoor de Europeanen in Alge
rije zich gesteld menen te zien: „de koffer
of de doodkist". De terugkeer van een
miljoen desperate Fransen en een half
miljoen verbitterde soldaten zou de fas
cistische besmetting van Frankrijk kun
nen betekenen. De toekomstige positie
van het miljoen Europeanen naast de né
gen miljoen Algerijnen vereist waarbor
gen, die alleen een Federale, Algerijnse
republiek, in enigerlei vorm met Frank
rijk verbonden, kan geven. Vandaar De
Gaulle's etnische „herverkavelingsplan",
dat Algerije in acht provincies op
rassiale en religieuse basis gaat verdelen.
Het is veel betekenend dat Ferhat Ab
bas woensdag in een overigens psycho
logisch niet handig gefraseerde rede tot
de Europeanen deze heeft opgeroepen
mee te werken aan de vorming van een
„Verenigde Algerijnse Republiek". Dat
houdt dus in een statenbond: het sluit uit
de verdeling van Algerije in een onafhan
kelijk en een Frans-blijvend deel, een op
lossing die in Ierland en Palestina al zo
pijnlijk is gebleken.
Zo zich dus aan de horizon vaagjes het
beeld begint af te tekenen van een mo
gelijke nieuwe staatsvorm voor Algerije,
op de weg daarheen liggen nog bijkans
onoverkomelijke obstakels, en wel aan de
Franse kant. Wat het F.L.N. betreft
hoeft De Gaulle zijn belofte tot zelfbe
schikkingsrecht slechts wat nader te pre
ciseren en duidelijke garanties te geven
omtrent onpartijdig toezicht op het refe
rendum waarin Algerije straks over zijn
toekomst zou beslissen, om dat F.L.N. tot
staking van het vuren te bewegen. In
Frankrijk zelf beschikt De Gaulle over
een ruim voldoende meerderheid om
een stoutmoedig Algerijns beleid te voe
ren. De Europese bevolking in Algerije,
die voor het eerst met stampvoeten haar
zin niet heeft gekregen, lijkt door deze
psychologische schok althans voorlopig
toi een soort moedeloze meerderjarigheid
te zijn gekomen en spreekt ineens over
„gegarandeerde minderheid worden".
Wat let De Gaulle dus door te zetten? Het
Franse leger.
Gehoorzaamt het Franse leger het
staatshoofd of gehoorzaamt het hem
slechts voorwaardelijk? De werkelijke
vuurproef zal komen wanneer het F.L.N.
naar Parijs zal gaan om te onderhande
len. Inmiddels heeft De Gaulle, om het
leger aan de zijde van het wettig gezag
terug te brengen, al een veelbetekende
prijs betaald. Hij gaf het leger in zijn rede
van 29 januari, waarmee hij het gevaar
van een burgeroorlog bezwoer, opdracht
tot „totale vernietiging der rebellen" en
hij beloofde het Je supervisie over het re
ferendum. Zeker was het breken van de
onheilige verstandhouding tussen leger
en rebellen eerste noodzaak, maar deze
opportunistische concessies zullen een re
geling van het conflict niet vergemakke
lijken. Dat de non-opportunist De Gaulle
ze heeft gedaan bewijst zijn twijfel aan
gehoorzaamheid der militairen.
Dat leger, althans de grote groepen po-
liticerende officieren die er zo'n vaste
greep op hebben, heeft van die beloften
goede nota genomen. Het heeft de leiders
van de voortijdig begonnen rebellie (de
Duitse journalist die haar door zijn inter
view met Massu voor de geplande datum
deed beginnen, heeft eigenlijk een Fran
se onderscheiding verdiend) bewogen zich
over te geven „omdat de strijd op een an
der front zal worden voortgezet". De me
thodiek van die strijd berust in de eer
ste plaats op „de slippende koppeling"
tussen Algiers en Parijs. De Franse re
gering kan verordonneren wat zij wil,
als dat Algiers niet zint, worden de orders
op een bepaald bevelsniveau, vooral dat
der kolonels, eenvoudig niet uitgevoerd.
De orders van De Gaulle op te houden
met martelen van gevangenen en met het
hergroeperen van de afgelegen wonende
Algerijnse bevolking in centrale kampen,
zijn finaal in de wind geslagen.
Wat willen die militaire activisten met
hun passieve weerstand winnen? In de
eerste plaats tijd, ze zeggen: „Frankrijk
is eeuwig, De Gaulle niet". De Gaulle is
niet jong meer, wie zal hem opvolgen?
ger niet onbetwistbaar bewezen is. Nu
gaat her erom een formule te vinden die
aan alle partijen eer laat en gedeeltelijke
bevrediging verschaft. Een Algerijnse
statenbond, op enigerleiwijze geassocieerd
met Frankrijk, zou daarin kunnen voor
zien. Maar daartoe zou De Gaulle, die
hooghartig alle „politieke onderhandelin
gen" met het F.L.N. afwees, toch op zijn
minst Ferhat Abbas en de zijnen moeten
raadplegen.
Algerijnse refugiés in Tunesië,
gevlucht voor de strijd.
Postbode
Als ik geen stukjesschrijver was en
zelfs dat ben ik niet zo vaak als mijn echt
genote eigenlijk graag zou zien dan zou
ik postbode willen zijn. Vroeger heb ik de
normale begeerten gehad ten aanzien van
beroepen, die ik na het bereiken van de
volwassenheid zou willen uitoefenen: zij
varieerden (en dit zij opgemerkt zonder
enige behoefte aan profanie, van welke
soort ook) van trambestuurder tot snoep
winkelier, van Paus tot arts en van vliege
nier, via postbode, tot stukjesschrijver.
Het laatste ben ik geworden, het voorlaat
ste is een sinds enige rijd geregeld terug
kerende ambitie.
Ik wil geenszins zeggen dat het schrij
ven van grote en kleine, belangrijke en
volstrekt oninteressante stukken geen
boeiende, afwisselende en soms ook wel
financieel-aantrekkelijke arbeid is. Maar
ik blijf jaloers op de schijnbaar zo zorge
loos rondwandelende brievenbesteller, die
met een vaste greep in zijn tas iedere pas
serende brievenbus doet overlopen van
tijdingen van de meest onbegrijpelijke va
riëteit. Ik weet in het geheel niet of dit in
strijd zo zou Zijn met de PoStwet, maar als
ik postbode was zou ik mij niet kunnen be
dwingen te letten op alle postzegels en op
alle afzender-vermeldingen op de brieven
die ik rondbracht. Zij zouden mij een voort
durend gevoel geven van nauw, reëel con
tact met de rest van de wereld, een hechte
verbintenis met de afzenders van brieven
in Scharregat, Angola, New York, Port-
au-Prince en Maastricht.
Neem een gewone dag in de oogst van
mijn brievenbus. Hierbij moge ik nadruk
kelijk vermelden dat met deze opsomming
geen enkele op- of aanmerking is bedoeld
tegen de afzenders van deze geschriften
(je moet zo oppassen in dit land; alle zui
len hebben voetbalknietjes en voeten met
eksterogen op de tenen). Afgelopen dins
dag nu kwam het volgende uit de bus:
een geboortekaartje van kennissen (al
thans van hun jongste zoon);
een brief van een belastingconsulent-
minzaam-aanbevclend;
een brochure van ene Gé Bakker te Am
sterdam, die mij aankondigt dat Het Gro
te Gebeuren, in de Boodschap van God
beloofd, zal plaats vinden in oktober 1960
in Los Angeles, Californië;
een schrijven van een instelling die ont
dekt heeft dat mijn rijbewijs ook geldig is
voor het besturen van de allergrootste
vrachtwagens (hetgeen ik nooit gedaan
heb en ook niet zou durven) en die mijn
mening vraagt over een bepaald merk
heerlijk, om in een tenslotte misschien ge
publiceerde enquête te horen onder de ca
tegorie „geen mening".
een wat verlate kerstkaart uit Boston,
Massachusetts, en
een reclamefolder van een groot winkel
bedrijf.
U zoudt kunnen denken dat deze samen
stelling gefantaseerd is, zoals zoveel dat
in rubriekjes als dit wordt geschreven.
Maar ik verzeker u, dat dit een authentie
ke lijst is. Het is ook een vrij normale. De
ze afwisseling in bezorgde produkten be
reikt de postbode bijna dagelijks.
En zij brengt mij tot mijn stelling, dat
het bestellen van brieven moet leiden tot
een soort „l'art pour l'art"-houding van
de postbode teri aènzien van zijn werk. In
de wetenschap dat hij zoveel volstrekt zin
loos materiaal brengt (hoewel, toegege
ven, er nu en dan ook interessanter dingen
bij zijn) moet hij een gevoel krijgen dat
het bestellen-om-het-bestellen boven alles
gaat. Hij bezorgt het voortreffelijk en zo
vlug als hij het maar in handen krijgt.
Hij brengt Boodschappen en nieuwtjes,
berichten en ook wel rommel. Maar aller
lei mensen hebben het de moeite waard
gevonden om deze dingen aan mij, hun
klant, toe te zenden tegen betaling van
niet onbelangrijke bedragen. En hij zal
het brengen. Of het sneeuwt of regent, of
de zon schijnt of dat de buurjongetjes pro
beren de poes tegen hem op te hitsen.
Ik heb maar één bezwaar tegen de
postbode. Meestal brengt hij rekeningen.
E. Romayn
Niemand is groot genoeg op eigen kracht
in zijn schoenen te stappen. De groepen
die de macht hebben zullen zijn opvolger
bepalen, Hebben links en uiterst links die
macht? De kolonels hebben, niet zonder
reden, een lage dunk van de weerstands-
wil van links. Zij zien de arbeiders gechlo
roformeerd door de nieuwe welvaart, zij
zien Fransen die met een zucht van op
luchting alle politieke verantwoordelijk
heid op de schouders van „Papa De Gaul
le" afwentelen, en zij zien De Gaulle in ho
ge eenzaamheid nalaten het volk weer ac
tief in de staatszaken te betrekken. De ko
lonels menen derhalve, dat het niet zo las
tig zal zijn, als de dag komt, een maar
schalk Juin als president en een Soustelle
als premier te installeren. Of die dag na
derbij gebracht zal worden door De Gaul
le het lot van Abraham Lincoln te laten de
len, is een vraag die speelt door de breinen
van die Fransen die er zich openlijk op la
ten voorstaan fascist te zijn.
Zo dringt de tijd en maakt De Gaulle's
dilemma steeds knellenden De oorlog die
Frankrijks toekomst en hemzelf bedreigt
moet ophouden. Maar wat voor het F.L.N.
aanvaardbaar is, is voor het Franse leger
onaanvaardbaar en omgekeerd. De Gaul
le kan als arbiter niet zonder meer be
schikken, omdat zijn autoriteit over het le-
Onze reisredacteur sluit zijn repor
tage uit Parijs, Algiers en Tunis af
met een beschouwing over de kansen
op het oplossen van het Algerijnse
conflict. Nadat hij eerst de aarze
lingen van het F.L.N. heeft uiteen
gezet sotnt hij hier vooral de pro
blemen aan de Franse kant op en de
consequenties, die falen van de
vredespogingen in Algerije voor
Frankrijk zouden kunnen hebben. De
stagnerende situatie kan door het
mislukken van het complot van Al
giers en door de reeds afgelegde en
nog af te leggen verklaringen van
Ferhat Abbas opnieuw in beweging
komen. Deze reportage geeft achter
gronden van het probleem en duidt
aan wat.er .op het spel staat.
Griep. De Westduitse bondskanselier, dr.
Konrad Adenauer, zal waarschijnlijk
nog tot begin volgende week zijn ka
mer moeten houden wegens een griep
aanval. De 84-jarige kanselier moet
sinds dinsdag het bed houden.
Sterk. „Dat meisje wordt niet oud, ze zal
geen twaalf jaar worden", zo verklaar
de indertijd de gemeente-arts van Mon-
tespecchio, een dorpje in de Italiaan
se Apennijnen. Die dokter is overle
den, doch het meisje, Filomena Cava-
ni vierde donderdag haar 102e verjaar
dag. Toen zij zestien jaar was en in
een klooster wilde gaan, kon zij haar
roeping niet volgen wegens haar zwak
ke gezondheid. Toen zij twintig was
trouwde ze. Zij kreeg vier kinderen en
heeft vele kleinkinderen.
Wie? Het roken van sigaretten bekort
het leven van de mens met ongeveer
een vijfde dag voor elk opgerookt pak
je sigaretten, aldus de Amerikaanse
Nobelprijswinnaar Linus Pauling in een
lezing te Los Angeles. Pauling zei dat
de mens theoretisch bijna onsterfelijk
genoemd kan worden. Als een man niet
rookt, niet achter vrouwen aanzit, niet
auto rijdt of fn een vliegtuig vliegt, geen
röntgenstralen ontvangt en steeds in
een loden pak loopt tegen stralingen zou
hij bijna eeuwig kunnen leven, maar,
zo voegde hij eraan toe, wie zou dat on
der die omstandigheden nog willen?
Marsvaardig. De 56-jarige dr. Barbara
Moore, die onlangs in 23 dagen een
wandeltocht van 1.600 km. maakte van
Schotland naar Wales, vertrekt over
enige weken naar de Verenigde Staten.
Zij wil daar van kust tot kust wande
len, een afstand van 5.000 km, waar
na zij nog wandelingen door Zuid-Afri
ka en dwars door Australië op haar
programma heeft staan.
Schat. De Dalai Lama verkoopt, volgens
een bericht van het in India verschij
nende Britse blad „The Statesman"
zijn fabelachtige rijkdom aan gouden
staven, zilver en oude munten om ze om
te zetten in geld voor beleggingen. De
schatten van de Dalai Lama werden in
1951 door honderden muilezels naar
Gangtok vervoerd, toen de Chinezen Ti
bet binnenvielen. De maharadja van Sik
kim had beloofd voor de schatte zullen
zorgen die in de oude koninklijke stal
len werd ondergebracht
Mysterie. Vijftien landen hebben Argen
tinië de verzekering gegeven dat geen
van hun onderzeeboten opereren in de
buurt van de Golfo Nuevo, waar de Ar
gentijnse marine reeds meer dan twee
weken op jacht is naar een mysterieuze
boot Argentinië heeft 25 landen ge
vraagd of zij onderzeeboten in dit ge
bied hadden. Vijftien landen hebben ont
kennend geantwoord, waaronder de
Sovjet-Unie en Nederland. Hoewel al
gemeen wordt aangenomen dat tenmin
ste een van de twee boten uit de Golf is
ontsnapt wordt er nog steeds door Ar
gentijnse schepen en vliegtuigen gepa
trouilleerd. Het ministerie van marine
in Buenos Aires heeft medegedeeld dat
zich geen „nieuwe Qntwikkelingen" heb
ben voorgedaan.
Uitvinding. Volgens een bericht van het
persbureau „Nieuw China" heeft een
Chinese mijnwerker een methode ge
vonden om ontploffingen van een
mengsel van koolstof en waterstof bij
het boren in steenkoolmijnen te voorko
men. Bij deze methode wordt gebruik
gemaakt van hydraulische druk en niet
van boormachines.
Eigendom. De Tunesische regering heeft
bekendgemaakt, dat een Franse bom
menwerper uit Algerije woensdag op
Tunesisch gebied bij de grens enkele
bommen heeft afgeworpen, die schade
veroorzaakten aan „eigendom". Tune
sië heeft „zeer krachtig" bij Frankrijk
geprotesteerd.
Eigenheimers De namen van geografische
oorsprong voor Israëlische wijnen zul
len door bijbelse namen en aanduidin
gen van Hebreeuwse en Aramese oor
sprong vervangen worden. Israëlische
port wordt „Partom", de naam van de
wijn waarvan sprake is in de boeken
Esther en Daniël, Champagne wordt
„Sassonia" (Hebreeuws voor „borre
lend") en Sauternes wordt „Lavan
Atik" (oude witte). Sherry krijgt de
Aramese naam „Sjariar".
Advertentie
maakt Uw groenten zo lekki
