Berlijn is niet opgetogen
over een referendum
WYBERT
Iraakse communisten beleven
weinig vreugde aan Kassem
DE GAULLE'S OFFICIËLE
AANHANG SLINKT
BRITS SPOORWEGBEDRIJF
MOET OP DE HELLING
Bisschop van Shanghai
krijgt levenslang
Portugees blad over
kolonie Angola
Voorstel van Eisenhower
immigratie verdubbelen
Liberaal amendement op
Kongo-wet ingetrokken
VRIJDAG 18 MAART 1960
13
Adenauer gerustgesteld uit Washington vertrokken
BESMETTING
Wegens hoogverraad op
instructie van V a tic aan"
Alles rustigalleen
buitenlanders intrigeren
Nieuw £-biljet is niet
mooi, maar wel veilig
Alleen van hen afgescheiden groep
wordt erkend, volksmilitie taboe
Afkeer van persoonlijk beleid groeit
nu oplossing voor Algerije uitblijft
Drastischere organisatie aangekondigd
TWEED
VOORDAARS-
MANTELS EN DASSEN
Vijftig nationalisten in
Nyassaland vrijgelaten
maar dr. Banda niet
Kardinaal Tardini
vraagt ontslag
Monument van Marcinelle
(Van onze correspondent in Bonn)
In West-Berlijn toont men zich niet bij
zonder opgetogen over het voorstel dat
bondskanselier Adenauer te "Washington
heeft gedaan. De bondskanselier wil de
Westberlijners vóór 16 mei (de beginda
tum der Parijse topconferentie) de vraag
voorleggen: „Wilt u dat de huidige rechts
status van Berlijn zal voortbestaan of
niet?"
In Bei-lijn zegt men dat de Westberlij
ners reeds in december 1958 bij de ge
meenteraadsverkiezingen met overweldi
gende meerderheid gekozen hebben tegen
het communisme. De communisten kre
gen toen slechts 1,9 percent van het to
taal aantal stemmen. De Westberlijners
kozen daarmee vlak na Kroesjtsjevs
„Berlijn-ultmatum" van november 1958
vóór het Westen en vóór de handhaving
van de westelijke troepen in Berlijn. Or
ganisatorisch is een volksstemming voor
mei wel mogelijk, zo zegt de Westberlijn-
se Senaat (regering), indien de westelijke
mogendheden het zouden wensen, maar
of het tactisch isVan Westberlijnse
zijde is gewezen op het standpunt van
burgemeester Willy Brandt, die meent dat
men in de politieke strijd met de Russen
niet zo gauw zijn laatste kruit moet
verschieten. En wat blijft-er voor de West
berlijners zelf nog over na een volksstem
ming om te getuigen van hun trouw aan
het Westen?
Status quo
Uit correspondenties van Westduitse
journalisten te Washington kan men op
maken dat het Amerikaanse standpunt in
zake het komende topoverleg met de Rus
sen is om te trachten een betere status
voor Berlijn uit het overleg te slepen, met
behoud van de huidige westelijke rechten
en garanties voor West-Berlijn. Bondskan
selier Adenauer achtte dat tot dusver on
mogelijk en wenste reeds voor de topcon
ferentie vastgesteld te zien, dat de huidige
status van West-Berlijn, inclusief be
scherming door westelijke troepen en ga
randering van de toegangswegen van
West-Duitsland naar West-Berlijn, gehand
haafd zal worden. Dat wil zeggen dat er
volgens de kanselier „geen betere status
is dan de status quo".
Een volksstemming onder de Westberlij
ners houdt evenwel in dat hierbij zeker
gekozen zal worden voor déze status quo
en dus tegen iedere andere status.
Zefls tegen een mogelijke nieuwe status
welke Amerikanen en Britten uit het vuur
van het overleg met de Russen zouden
kunnen slepen. In feite wordt zo'n volks
stemming dus beslist een veto tegen de
Amerikaans-Britse onderhandelingen over
Berlijn met de Russen, tegen het Angel
saksische pogen om aan de status van
Berlijn iets te veranderen omdat Wash
ington en Londen, en Kroesjtsjev die sta
tus abnormaal vinden en omdat zij tege
lijkertijd iets beters hopen te vinden.
Westduitse correspondentenberichten uit
Washington zeggen nu dat van Ameri-
Advertentie
OVERAL DREIGT
Gebruik regelmatig
Alleen in dozen met Wybert-beeldmerk
HONGKONG (AFP, Keuter) Mgr.
Koeng Ping-Mei, de r.-k. bisschop van
Shanghai, is donderdag door een recht
bank in deze stad tot levenslange gevan
genisstraf veroordeeld, omdat hij zich
aan hoogverraad 'zou hebben schuldig ge
maakt.
In het proces, dat twee dagen heeft ge
duurd, werden voorts dertien Chinezen op
dezelfde beschuldiging tot. gevangenis
straffen, variërend van vijf tot twintig
jaar veroordeeld. De beklaagden waren,
volgens de tenlastelegging, leden van een
„contrarevolutionaire kliek, die zich ver
borg onder de dekmantel van de gods
dienst". Hun taak was het geweest om,
„op instructie van de Amerikaanse impe
rialisten en het Vaticaan" het communis
tisch Chinese bewind omver te werpen.
Het communistische persbureau Nieuw
China, dat dit meldde, verklaarde in dit
verband dat de „kliek" werd geleid door
bisschop James E. Walsh, die een „oude
Amerikaanse imperialistische spion" ge
noemd wordt. In december 1958 werd van
Amerikaanse zijde gemeld, dat bisschop
Walsh, een Amerikaanse r.-k. missiona
ris, door de Chinese communisten als po
litieke gevangene werd vastgehouden.
Nieuw China meldde niet of bisschop
Walsh heeft terechtgestaan. Mgr. Koeng
was in 1950 bisschop van Shanghai ge
worden. In 1955 was de activiteit van de
„kliek" ontdekt, waarbij wapens, munitie,
radio-apparaten en nationalistisch Chine
se vlaggen werden ontdekt in kei'ken en
scholen.
De beklaagden was onder meer het ver
bergen van „imperialistische spionnen,
het opleiden van speciale agenten, het
vergaren van spionagegegevens betreffen
de de Chinese strijdkrachten in Korea,
hulpverlening aan een contrarevolutionai
re organisatie bij de vestiging van bases
bij Shanghai en het beramen van een ge
wapende opstand ten laste gelegd.
Volgens Nieuw China was bij de vonnis
sen rekening gehouden met het feit, dat
de beklaagden uiting hadden gegeven aan
hun berouw. Op de vonnissen wordt het
voorarrest in mindering gebracht.
UPI meldt van de beschuldiging ook,
dat de groep „patriottische katholie
ken" (in de taal van Peking: katholieken,
die zich onder het communisme hebben
geschikt) vervolgd hebben en de anti-im
perialistische, vaderlandslievende bewe
ging van katholieken in heel het land heb
ben gesaboteerd.
kaanse kant tijdens de eerste topconferen
tie met Kroesjtsjev niets gedaan zal wor
den om de status van Berlijn veranderd
te krijgen. Op de tweede topconferentie,
waaraan niet Eisenhower maar de nieu
we, in november te kiezen, president zal
deelnemen, kan er wel wat anders uit de
Washingtonse bus komen. Voorlopig kun
nen de Verenigde Staten zich het veroor
loven rustig af te wachten. Eisenhower
en Herter zouden tijdens de laatste be
sprekingen met Adenauer ook niet veel
nader tot de bondskanselier zijn geko
men en hebben te kennen gegeven te zul
len vasthouden aan de met Kroesjtsjev
afgesproken zogenaamd „geest van Camp
David".
Adenauer heeft zich, zo zeggen de cor
respondenten uit Washington, hierbij neer
gelegd: hij heeft zelfs laten verklaren dat
over een verbetering in de uitvoering van
de westelijke rechten in Bei-lijn met de
Russen kan worden onderhandeld, zo lang
de vroegere rechten van de westelijke
machten maar gehandhaafd blijven. Hij is
er toch wel van overtuigd dat de Russen
niet bereid zullen zijn een nieuw verdrag
te sluiten over de verbetering van de uit
voering der westelijke rechten.
Gerustgesteld
WASHINGTON (Reuter) Adenauer
heeft donderdag voor zijn vertrek uit
Washington tegen verslaggevers gezegd
dat hij de Amerikaanse hoofdstad ver
laat met de volkomen geruststelling dat
het Westen één zal zijn op de komende
topconferentie. Hij voegde hieraan toe
dat de vrije volken, zo zij verenigd blij
ven, sterker zijn dan de communisten. Dit
is de reden waarom de communisten al
tijd trachten deze eenheid te verbreken,
zó zei hij.
Hakenkruisen
Kort nadat Adenauer het gastenboek
had getekend van de „National Gallery
of Art" in Washington, trof men hierin
twee hakenkruisen aan. Het is nog niet
bekend wie dit gedaan heeft. De Ameri
kaanse minister van Buitenlandse Zaken,
Herter zei, dat het incident hem zeer ge
schokt heeft.
Adenauer zal nog vier dagen in Cali-
fornië blijven. Daarna gaat hij via Hawaii
naar Japan.
LISSABON (Reuter) Het Portugese
blad „A Voz" meldt, dat de drie „sa
menzweringen", die men in Angola op het
spoor is gekomen en die onafhankelijk
heid of emancipatie van het land ten doel
hadden, „op kunstmatige wijze van bui
tenaf zijn georganiseerd".
De bevolking van Angola is nooit in op
stand gekomen en er bestaat in het land
zelf ook geen beweging tot afscheiding
van Portugal, aldus „A Voz". Het blad
reageert hiermee op een verklaring van
twee leden van een Amerikaans comité
voor Afrika. Dezen hebben kortgeleden in
New York verklaard, dat zij de bewijzen
in handen hadden voor het bestaan van
een nationalistische opstand in Angola,
waarbij gesmokkelde wapens zouden zijn
gebruikt.
„A Voz" schrijft dat gebleken is dat de
drie „samenzweringen" eenzelfde patroon
hadden. Het spoor leidde altijd naar bui
tenlanders of naar mensen, die weliswaar
in Angola geboren zijn, maar lang in het
buitenland hebben vertoefd. Op het ogen
blik staan onder meer twee Amerikanen,
een Cubaan en een inwoner van Ghana
in Loeanda terecht, aldus het blad.
William J. Young, directeur van het
laboratorium van het Bostons museum
voor Schone Kunsten, heeft verklaard
dat de RiLssische maanfoto's houtskool
tekeningen zouden zijn. Op de foto: de
heer Young onderwerpt een maanfoto
aan een kritische blik.
(Van onze correspondent in Londen)
Vandaag zijn de nieuwe bankbiljetten
van een pond sterling in circulatie ge
komen. Zij zijn iets smaller dan de be
staande en vertonen voor de eerste maal
het portret van koningin Elizabeth. Uit
artistiek oogpunt laat het ontwerp wel
wat te wensen over maar de tekening is
zodanig gemaakt dat vervalsing zeer moei
lijk zal zijn. Wat dit betreft zijn de nieuwe
biljetten veiliger dan de oude. Volgend
jaar komt er een nieuw biljet van tien
shilling.
BAGDAD (UPI) De Iraakse com
munisten, die een jaar geleden de onbe
dreigde meesters van hun land leken,
worden nu door premier Abdel Karim
Kassem gekortwiekt. Westelijke waarne
mers waarschuwen weliswaar voor de op
vatting, dat Kassem openlijk met de com
munisten zal breken, zoals Nasser van de
Verenigde Arabische Republiek dat eind
1958 deed. De sterke man van Irak heeft
de communisten nog steeds nodig om als
tegenwicht te dienen voor de pro-Nasser
elementen, die ook in Irak zijn te vinden.
Maar in de laatste weken zijn een aan
tal stappen genomen, die kennelijk be
doeld zijn om de communistische macht in
Irak te beknotten.
De communisten voelen dit blijkbaar ook
zelf wel aan. De Bagdadse communisti
sche kringen, die eens in aanbidding voor
Kassem lagen en bijna hysterisch waar
schuwden tegen „nationalistische samen
zweerders", zijn onlangs overgegaan tot
openlijke critiek op de regering. De par
tijpers heeft er wel van afgezien om Kas
sem rechtstreeks aan te vallen, maar in
Irak is regering en Kassem één.
Vorige maand wekte Kassem de woede
van de communisten op door de Iraakse
communistische partij", die door de com
munistische rebel Daoed Sajigh wordt
aangevoerd, wettig te erkennen. Tegelij
kertijd werd een soortgelijk verzoek van
de orthodoxe communistische partij van
Zaki Khairi verworpen. De communisti
sche rebellen hebben slechts een handje
vol intellectuelen als volgelingen en het
staat buiten twijfel dat de orthodoxe com
munisten de grootste greep op de Iraakse
communisten hebben.
De communisten hebben nog andere op
positiepijlen op hun boog. Zo verwijten zij
Kassem, dat hij nog steeds mensen op re
geringsposten laat zitten, die ook de rege
ring van koning Feisal hebben gediend,
welke regering ruim anderhalf jaar gele
den door «Kassem omver werd geworpen.
De communisten eisen verwijdering van
deze figuren.
In het afgelopen jaar is er maar één mi
nister uit het kabinet ontslagen: de pro-
communistische Ibrahim Koebba, die de
portefeuille van economische zaken be
heerde. Onder economische waarnemers
is er sprake van dat Irak een drastische
herwaardering voorstaat van het econo
mische en technische verdrag, dat een
jaar geleden met de Sovjet-Unie werd ge
sloten en dat een bedrag beliep van ruim
500 miljoen gulden. Dit zou het gevolg zijn
van de Iraakse onvoldaanheid over de ma
nier van werken en zakendoen van de Rus
sen Koebba was uiteraard sterk betrok
ken bij de uitwerking van dit verdrag en
zijn verwijdering zou er niet vreemd aan
zijn. Bovendien schijnt hem een proces te
worden aangedaan omdat hij zich aan on
wettige praktijken zou hebben schuldig
gemaakt. Met het oog daarop zou hem
naar verluidt huisarrest zijn opgelegd.
Verder gaan er geruchten, dat twee en
mogelijk drie andere pro-communistische
ministers zullen worden ontslagen. Het
ontslag zou onder meer de minister voor
gemeentelijke zaken betreffen. Mevrouw
dr. Naziha Al-Delaimi en de minister voor
huisvesting Awni Jousif. De derde en laat
ste pro-communistische minister Faisal
Samir, die de portefeuille van voorlichting'
onder zich heeft, is zondag in het open
baar te kijk gezet toen hij zondagavond
namens Kassem een rede afstak op een
massavergadering van de islamitische ge
meenschap in Bagdad. Zijn gehoor onder
brak hem herhaaldelijk met uitroepen als
„Lang leve Kassem, de vernietiger van
communisten en anarchisten."
Kassem heeft de communistische plei
dooien voor het doen herleven van de
volksmilitie, die door de partijen zouden
worden geleid, genegeerd. Deze volksmi
litie heeft in het verleden geregeld anti
communisten aangevallen en gemolesteerd
De rol van deze straatbenden bij de on
geregeldheden in Kirkoek wekte de af
schuw van Kassem. Later werden de par
tijtroepen" door de regering ontbonden.
In het leger zelf zijn vorig jaar een aan
tal communistische officieren weggezui
verd.
(Van onze correspondent in Parijs)
Na de socialisten, die enkele dagen gele
den hun oppositie-houding verscherpten,
hebben ook de rooms-katholieke volksre
publikeinen zich met kracht uitgesproken
tegen een herziening van de politiek in Al
gerije gelijk die vorige week door de ver
klaringen van generaal De Gaulle in dat
land leken te worden aangekondigd. Men
moet vaststellen dat door de diverse offi
ciële dementi's en correcties van de inter
pretaties van de uitlatingen van het staats
hoofd tot dusver weinig Fransen konden
worden overtuigd. Integendeel. De indruk
dat De Gaulle alle hoop op een bestand
heeft opgegeven en in de richting van een
langdurige oorlog in Algerije koerst is in
tussen bijna tot een algemene zekerheid
gegroeid.
Berichten uit Britse bron dat De Gaulle
tot zijn nieuwe overtuiging zou zijn geko
men na een mislukte onderhandeling, on
geveer twee weken geleden, tussen een
Franse generaal en een Algerijnse „mi
nister" in Madrid, worden in regerings
kringen in Parijs eveneens met kracht ont
kend. In het partijblad van de Volksrepu
blikeinen spreekt ook de secretaris-gene
raal van de M.R.P., Simonnet, de aan
zekerheid grenzende verwachting uit vart
een revisie van De Gaulle's Algerijnse
(Van onze correspondent in Londen)
De Britse spoorwegen bevinden zich al
jaren in een noodtoestand, die door de na
tionalisering in 1946 niet kon worden ver
holpen. Integendeel. Het vraagstuk leek,
als gevolg van overcentralisatie volko
men onoplosbaar te worden. Het totale te
kort van de Britse Transportcommissie,
belast met de leiding van het gehele Brit
se transportwezen, dat ook de binnen
vaart de havens de restuaratiebedrijven,
de spoorweghotels en een deel van het
wegvervoer omvat waarvan de nationali
satie voor de rest door de Conservatieve
regering is opgeheven, is in de afgelopen
jaren tot 350 miljoen pond sterling opge
lopen. Het kalenderjaar 1960 zal boven
dien naar schatting een tekort van tach
tig miljoen pond opleveren.
De verliezen komen vrijwel geheel op
rekening van de spoorwegen, welke nog
voor een groot deel met verouderd mate
rieel en stoomlocomotieven werken. Met
de voltooiing van het modernisatieplan
zijn nog vele jaren gemoeid. De spoorwe
gen moeten hiervoor niet alleen het geld
opbrengen, maar tegelijkertijd, als open
bare dienst, onrendabele lijnen handha
ven en de vroegere aandeelhouders scha
deloos stellen. Daarbij komt dat alge
meen erkend wordt dat het spoorwegper
soneel onderbetaald wordt met als ge
volg herhaaldelijke conflicten. Een alge
mene spoorwegstaking kon in februari
nog op het nippertje worden voorkomen
door een tussentijdse loonsverhoging. De
spoorwegen kampen met een tekort aan
geschoold personeel, dat elders beter be
taald emplooi vindt, en een teveel aan on
geschoolde krachten.
Een onafhankelijke commissie onder
leiding van professor Guillebaud, be
noemd door de spoorwegen en de vakbon
den, is dezer dagen tot de slotsom geko
men dat het spoorwegpersoneel over de
gehele linie een flinke verhoging toekomt,
tenminste tien percent, en in sommige
functies zelfs achttien percent.
In afwachting van het rapport kreeg het
personeel reeds een tussentijdse verho
ging van vijf percent. Indien Guillebauds
voorstellen worden overgenomen zou het
wankele bedrijf jaarlijks nog een extra
bedrag van veertig miljoen pond moeten
vinden.
Aangezien de regering het in beginsel
met de commissie eens is dat de spoor-
mannen een redelijk loon toekomt, zoals
premier Macmillan in het Lagerhuis ver
klaard heeft, acht zij de tijd gekomen voor
een drastische reorganisatie van het ge
hele spoorwegbedrijf. De regering is, naar
uit Macmillans woorden kon worden op
gemaakt, blijkbaar bereid de loonsverho
ging, en andere dringende kosten, te fi
nancieren, maar stelt als eis hiertegen
over dat zowel de spoorwegleiding als de
vakbonden ten volle zullen medewerken
om het noodlijdende bedrijf in een bloeien
de onderneming te veranderen.
De vakbonden hebben hun oude eis van
weigeren zich te laten afschepen door
loonsverhogingen in fasen. Het regerings
standpunt, zoals Macmillan dat uiteenzet
te, komt neer op verregaande decentrali
sering van het bedrijf om het hanteerbaar
en financieel overzichtelijk te maken. Ook
het publiek zal offers moeten brengen,
niet alleen door nog hogere tarieven in
sommige gevallen ze zijn sinds de oor
log al tien maal verhoogd maar ook
door het ontberen van niet-lonende diens
ten.
Tot nu toe werd als zelfsprekend aan
genomen dat de spoorwegen alleen met
verlies kunnen werken, maar Macmillan
betoogde dat het onaanvaardbaar is dat
het spoorwegsysteem een ondraaglijke
last voor de nationale economie vormt.
Daarom kan de regering, die de spoorwe
gen tot nu toe als een normaal handels
concern aan zich zelf overliet behalve
dat zij bij de schatkist voor leningen aan
klopte ter dekking van de tekorten niet
meer terzijde blijven staan. De monopo
liepositie van de spoorwegen is voorbij en
subsidies, zeker in de overgangsperiode
van antiek naar modern, zijn onvermijde
lijk. De spoorwegen beschikken over
waardevolle terreinen, en andere bezittin
gen welke zij te gelde dienen te maken.
De gehele financiële en organisatorische
structuur van het bedrijf zal moeten wor
den vereenvoudigd.
WASHINGTON (UPI) President
Eisenhower heeft een voorstel tot ingrij
pende wijziging van de immigratiewetge
ving naar het Congres gezonden, waarin
onder andere het jaarlijks immigratie
quotum gesteld wordt op 1/6 percent van
de Amerikaanse bevolking, dat is ruim
300.000 immigranten per jaar. Het huidig
quotum is 154.000 immigranten per jaar.
Onder de voorgestelde wetgeving zou
het aantal Nederlandse immigranten in
de Verenigde Staten van 3.136 per jaar
stijgen tot 5.954.
Voorts stelt Eisenhower voor bij bijzon
dere wet het aantal personen dat als
vluchteling wegens redenen van ras, gods
dienst of politiek toegang tot de Verenigde
Staten zoekt, uit te breiden en de huidige
maatstaven zodanig te verzwakken dat
alle rassenonderscheid komt te vervallen,
terwijl niet alleen vluchtelingen uit com
munistische landen voor toelating tot de
Verenigde Staten in aanmerking moeten
komen, maar ook personen die uit andere,
bijvoorbeeld Latijnsamerikaanse landen,
moesten vluchten. Ook stelt de president
voor immigratiequotums voor bepaalde
groepen, die in voorgaande jaren niet ge
heel gebruikt zijn, alsnog te vervullen.
In het algemeen verklaart Eisenhower
in zijn toelichting op het wetsvoorstel dat
de toevloed van immigranten zoveel mo
gelijk moet worden aangemoedigd, zon
der de levensomstandigheden van de be
volking van de Verenigde Staten in gevaar
•middellijke lotsverbetering herhaald en te brengen.
politiek. Simonnet verbindt echter aan die
constatering politieke commentaren die
het Algerijnse probleem verre overtref
fen. Hij schrijft dat de Fransen desnoods
vrede konden hebben met de geleidelijke
herziening van hun democratische instel
lingen zolang men mocht hopen dat die con
centratie van steeds meer macht in de
handen van de president der republiek tot
een versnelde oplossing van het Algerijn
se vraagstuk zou kunnen leiden. Nu men
er blijkbaar echter op moet rekenen dat
de oorlog in Algerije nog jaren duren zal is
het onvermijdelijk dat het Franse volk ook
zijn houding tegenover die revisie der de
mocratische organen herziet. De secreta
ris-generaal van de Volksrepublikeinen,
die nog altijd met twee ministers in de re
gering vertegenwoordigd zijn, acht het on
der deze nieuwe omstandigheden moeilijk
nog langer aanvaardbaar dat een man al
le bevoegdheden in handen houdt, ter
wijl voor het volk zelfs de parlementaire
wegen worden afgesneden om zijn recht
matige verlangens kenbaar te kunnen ma
ken.
Nu, na de conservatieven, die zich al
eerder en om andere, en vooral economi
sche, redenen ter gelegenheid van het
aftreden, van hun leider, Antoine Pinay
als minister van Financiën, van De Gaul
le verwijderden, ook de volksrepublikei
nen zich, vanwege Algerije dus, naast de
socialisten en de overige linkse partijen,
als radicalen en communisten, in de oppo
sitie lijken te willen scharen, zal de gene
raal, politiek gesproken, alleen nog over
zijn eigen aanhangers in de U.N.R. kun
nen beschikken om zijn zeer persoonlijk
beleid in de verschillende sectoren te blij
ven voeren. Weliswaar genoot, volgens de
laatste opiniepeilingen, generaal De Gaul
le nog altijd een overweldigende populari
teit bij de overgrote meerderheid van het
Franse volk. Doch ongetwijfeld wortelden
die gevoelens juist in de verwachting dat
het staatshoofd een snel einde aan de Al
gerijnse oorlog zou weten te maken.
Op dit ogenblik zou een peiling van de
openbare mening wel eens een heel ander
beeld kunnen vertonen. De oppositie, of
zelfs de obstructie, van het parlement kon
De Gaulle tot dusver zonder gevaar nege
ren zolang hij wist dat het volk in grote
meerderhied achter hem stond. Deze situa
tie kan zich echter heel snel wijzigen wan
neer door De Gaulle's nieuwe Algerijnse
politiek zijn persoonlijke populairiteit zou
blijken te tanen.
Advertentie
SPECIAALHUIS REGENKLEDING
BRUSSEL (ANP) De Belgische Ka
mer van Volksvertegenwoordigers heeft
ook het wetsontwerp voor de regeling
der komende provinciale en wetgevende
verkiezingen in Kongo, die daar vóór de
onafhankelijkheidsdag op 30 juni zullen
worden gehouden, met 174 tegen 1 stem
goedgekeurd.
Tijdens de behandeling van het ontwerp
werd een door de helft der liberale le
den van de Kamer ondertekend amende
ment ingediend, waarin kiesrecht wordt
verlangd voor de twintigduizend Belgen,
die in Kongo het kiesrecht zouden kunnen
uitoefenen. Minister De Schrijver betoog
de echter, dat de eerste onafhankelijke
Kongolese regering over deze kwestie
dient te beslissen en dat het amendement
in strijd was met hetgeen op de Rondeta
felconferentie met de Kongolezen is afge
sproken. Nadat de (socialistische) opposi
tie had aangekondigd, zich van stemming
over het amendement te zullen onthouden
„om de verdeeldheid in de regeringsfrac
ties duidelijk te laten uitkomen" werd het
ingetrokken.
BLANTYRE (UPI) Veertig leiders
van de nationalistische beweging in Nyas
saland, die ruim een jaar geleden werden
gearresteerd, zijn 1 maart in vrijheid ge
steld. Dit is officieel in Blantyre medege
deeld.
In totaal worden nog 181 vooraanstaan
de nationalisten gevangen gehouden, on
der wie de leider van de beweging dr. Has
tings Banda. Dr. Banda en veertien van
zijn onmiddellijke medewerkers worden
om veiligheidsredenen niet in Nyassaland,
maar in Zuid-Rhodesia gevangen gehou
den.
Bij de razzia's van vorig jaar werden
meer dan duizend personen gearresteerd.
De grote meerderheid van hen kwam de
afgelopen maanden reeds op vrije voeten.
VATICAANSTAD (Reuter) Kardinaal
Domenico Tardini, staatssecretaris ten
Vaticane, heeft woensdag op een perscon-
fex-entie in Rome meegedeeld, dat hij om
gezondheidsredenen ontslag uit zijn func
tie heeft gevraagd. De 72-jarige kardinaal
Tardini, die het boek dat hij over wijlen
Paus Pius de XII heeft geschx-even, inleid
de, noemde zijn gezondheid „nogal wan
kel" en vex-klaarde zich niet meer opge
wassen te voelen tegen „het veeleisende
werk" van staatssecretaris.
De kardinaal is al enige tijd ziek. Hij'is
sinds 1921 wex-kzaam geweest op de staats
secretariaat het centx-um van het be
stuur ten Vaticane en werd in decem
ber 1958 tot staatssecx-etaris benoemd. Hij
zei tegen de journalisten, dat hij niet al
leen over het ontslag te beslissen had en
vex-klaarde voorts, dat hij na de door van
Paus Pius de XII al „tamelijk vermoeid"
was, reden waarom hij toen reeds hoopte
op een rustperiode. Hij werd echter be
noemd tot staatssecx-etaris.
Zondag zal in Marcinelle dit monu
ment onthuld worden, dat is opgedra
gen aan alle mijnwerkers, die bij het
vervullen van hun taak zijn overleden
of daarvan de blijvende gevolgen
ondervinden. In het gedenkteken staan
de namen vermeld van de landen, die
de oprichting van het monument mo
gelijk hebben gemaakt.
