Kroesjtsjev en De Gaulle
kruisten de degens
Overzeese taken van Nederland
Wereldnieuws
SPD poogt verjaring van nazi-
misdaden op te schorten
Russisch betoog: vredesoffensief is
oprecht en economisch noodzakelijk
Rook
die lekkere
fm
bekende
handige
VRIJDAG 25 MAART 1960
Voorzitterschap van het
Europese parlement
Aftreden van bejaarde
Schaman is wenselijk
Minister van Justitie is bereid tot compromis
Dp de
'"praatstoel
V00R-
JAARS-
M0E-
HEID
STRAATSBURG (ANP) De jaarlijkse
oorzitterskeuze voor het Europees parle
ment, die bovenaan de agenda staat van
'e komende zitting van 26 maart tot 2
■■ril te Straatsburg, is dit keer een tere
restte. De huidige voorzitter is de 73-ja-
ge Franse christen-democraat Robert
chuman. Velen zouden echter aan een an-
sre voorzitter de voorkeur geven, om-
at de bejaarde Schuman door zijn zwak-
e gezondheid soms zeer belemmerd wordt
n zijn werk. Bij de leiding van de ver-
-adering moet zijn secretaris hem soms
voord voor woord souffleren.
Naar verluidt is de meerderheid van de
'hristen-democratische fractie voorstan
der van de vervanging van Schuman door
de Westduitser Furler. De liberalen zullen
mogelijk met een eigen kandidaat komen,
de vroegere Italiaanse minister Martino.
Bij de samenstelling van de parlements
commissies verwacht men enige wijzigin
gen als gevolg van de grotere liberale ver
tegenwoordiging in het parlement, die een
afspiegeling is van de gaullistische winst
bij de verkiezingen in Frankrijk nadat De
Gaulle aan de macht was gekomen. De
huidige verdeling van de voorzitterschap
pen der commissies is nog gebaseerd op
de oude verhoudingen, waarbij de socia
listische fractie, na de christen-democra
tische, de sterkste was. De huidige ver
houding is christen-democraten 67 leden,
liberalen 41 en socialisten 33.
Advertentie
'.{«VA
(Van onze correspondent in Parijs)
Het politieke spiegelgevecht waarvan
Europa de inzet vormt tussen Frankrijks
president generaal Charles De Gaulle en
de premier der Sovjet-Unie Nikita Kroesjt
sjev heeft gistermorgen in Parijs zijn eer
ste ronde gehad. Van de twaalf uren die
de beide staatslieden voor hun besprekin
gen onder vier ogen of zes, de tolk mee
gerekend gedurende deze twaalf dagen
hadden uitgetrokken, hebben ze er nu
ruim twee verbruikt voor een algemene
terreinverkenning. Over hun onderhoud is
geen woord of letter uitgelekt. Doch uit
de talloze woorden die de loslippige Rus
sedert zijn aankomst op Orly op vele plaat
sen bij onderscheiden gelegenheden nu al
heeft uitgesproken, is het niet moeilijk de
gedachtenlijn te reconstrueren die hij on
getwijfeld ook in gezelschap van generaal
De Gaulle gevolgd heeft.
Juister gezegd zijn het twee gedachten-
lijnen. De eerste: Frankrijk en Rusland
zijn de twee grootste continentale mach
ten van Europa en het is hun gemeen
schappelijk levensbelang een herleving
van het Duitse militairisme met alle mid
delen te voorkomen. Het tweede hoofdthe
ma is dat de stand van militaire zaken
(Van onze correspondent in Bonn)
De Westduitse oppositiepartij, de S.P.D.,
eeft bekendgemaakt dat zij een wets-
oorstel zal indienen tot opschuiving van
le verjaring van nazi-misdaden met vier
aar. De minister van Justitie Schaffer
beeft reeds laten blijken hier niets voor
ie voelen. Sedert enige maanden wordt
van communistische zijde gepoogd diver
se Westduitse rechters voor te stellen als
..bloedrechters" die tijdens de nazi-perio
de het recht hebben kromgebogen en voor
al in de bezette gebieden reeksen onrecht
vaardige doodvonnissen hebben geveld op
grond van nazi-verordeningen.
De Oostduitse advocaat-generaal Mels-
heimer stuurde tot tweemaal toe mate
riaal dat compromitterend zou zijn voor
een reeks rechters die in de Bondsrepu
bliek in functie zijn. Te Praag, de hoofd
stad van Tsjechoslowakije, publiceerde
men een brochure over 230 Westduitse
rechters en officieren van Justitie die in
Tsjechoslowakije vele mensen de dood
zouden hebben ingestuurd.
Men beseft in de Bondsrepubliek aan de
ene kant dat het de communistische pro
paganda erom te doen is West-Duitsland
vlak voor de topconferentie in een bijzon
der slecht daglicht te stellen. Anderzijds
gaat het niet aan, zo zegt men, om be
schuldigingen tegen rechters ter zijde te
leggen, omdat ze afkomstig zijn uit com
munistische landen. Men moet ze wel ze
ker stuk voor stuk onderzoeken. Dat er
onder de rechters in West-Duitsland in
derdaad zijn die tijdens de nazi-periode
in, maar vooral buiten Duitsland vonnis
sen hebben geveld die misdadig waren
staat als een paal boven water. Rechters,
die bij voorbeeld in Tsjechoslowakije men
sen onder de guillotine brachten omdat zij
Joden verborgen, probeerden onder de
„Arbeitseinsatz" uit te komen, een vluch
tend familielid te eten gaven, een Duitse
hond een schop gaven en dergelijke.
Men zou deze rechters van 4oodsla§
kunnen beschuldigen, maar op 8 mei ver
jaren alle gedurende de tweede wereld
oorlog begane doodslagdelicten. Dat zou
betekenen dat na die datum, dus vijftien
jaar na het einde van de oorlog, een reeks
schanddaden, begaan door lieden die
thans een rechterlijk ambt in de Bondsre
publiek bekleden, ongestraft zou blijven.
In totaal heeft men berekend zal het op
een geheel van duizenden rechters en of
ficieren van Justitie gaan om slechts 100
tot 200 schuldigen. Het is om te voor
komen dat deze op 8 mei vrijuit gaan
dat de S.P.D. haar wetsontwerp aankon
digt. Het beoogt ten eerste de verjaring
van de doodslaggevallen te verlengen van
i960 tot 1964, ten tweede van moordge-
vallen van 1965 tot 1969.
Men baseert zich hierbij op het feit dat
■an 1933 tot 1945 in Duitsland gesproken
;on worden van een stilstand van de
echtspraak, dat tussen 1945 en 1949 (stich-
ing Bondsrepubliek) evenmin van een nor
nale toestand kon worden gesproken en
dat dus pas van 1949 af de verjarings-
oerekening van respectievelijk 15 jaar voor
doodslag en 20 jaar voor moord een begin
kan hebben.Voor in het bijzonder misda-
Advertentie
Alle Formule meubelen kunt U
dagelijks van 9-S uur bezichtigen in
Kempkes meubeltoonzalen
Oude Schans 72-7S-77 Amsterdam
telefoon 020-222166 of te Waddinxveen
formule meubelen
'n Kempkes product
den uit de nazi-periode. De voorstanders
van dit voorstel menen dat alleen zo deze
rechterlijke macht en de beroepseer van
duizenden rechters en officieren van -Justi
tie het merendeel is pa na 1945 in
funtie getreden van blaam kan worden
gezuiverd. En voorts: alleen zo kan men
een einde maken aan het geraffineerde
spel dat in de communistische landen met
West-Duitsland wordt gespeeld.
Minister Schaffer voelt daar niets voor,
omdat hier zijns inziens dan met twee
maten wordt gemeten, twee soorten bur
gers worden gecreëerd. Maar hij is wel
bereid zijn collega's van de Westduitse
deelstaten te adviseren de verjaringster
mijn te verlengen indien een onderzoek
naar bepaalde delicten voor 8 mei aan
staande is ingesteld.
Men kan niet zeggen dat hier aan alle
kanten een ronde houding wordt gehouden,
maar men mag hopen dat er een uitweg
wordt gevonden voor het bijzonder zwakke
punt in de Westduitse samenleving: de
goede trouw van de gehele rechterlijke
macht. Dat het hierbij slechts gaat om
een bijzonder laag percentage van het to
tale aantal rechters en officieren van jus
titie men spreekt van 0,5 tot 1 pet
doet er niets toe. Het gaat allereerst om
het politieke risico dat de Bondsrepubliek
loopt om voortdurend belasterd te worden,
om voortdurend ook niikpunt te worden
van goedgekozen aanvallen' van de com
munistische propaganda-machine, com
pleet met naam en toenaam, datum,
plaats, slachtoffer enréchter.
door de kernbewapening zo'n dreigend ka
rakter heeft aangenomen dat geen enkele
staatsman welke die naam verdient, het
i-echt meer heeft niet al zijn krachten voor
de vrede in te zetten. Daarnaast heeft
Kroesjtsjev gisteren in het Parijse stad
huis en in de Kamer van Koophandel nog
verschillende andere balletjes opgewor
pen met de bedoeling de culturele en de
commerciële samenwerking tussen zijn
land en Frankrijk te stimuleren. In de Ka
mer van Koophandel stelde hij een nieuw
handelsakkoord voor waarbij het aantal
artikelen en de omzet verdubbeld zou kun
nen worden. Tegenover bestuursleden van
de vereniging Frankrijk-U.S.S.R. sprak
hij zijn intense sympathie en bewondering
uit voor de Franse cultuur waarvan hij
de verbreiding in zijn vaderland zo actief
mogelijk wil bevorderen.
Toekomstbeeld
Wanneer men Kroesjtsjev hoort en ziet
spreken en de gelegenheid zal zich van
daag op een perslunch nog eens bijzonder
herhalen dan maakt hij vooral wel de
indruk van een man die de situatie en zijn
stof volkomen beheerst. Men heeft hem
nog niet alle registers van zijn propagan-
da-orgel horen bespelen de dreigende
tonen heeft hij (nog) niet aangeslagen
maar niettemin kan er over zijn virtuosi
teit al geen twijfel meer bestaan, een vir
tuositeit die zich ook openbaart in zijn
enorme feitenkennis en zo heeft hij giste
ren de „kapitalisten" van de Parijse Ka
mer van Koophandel uit het blote hoofd
met een eindeloze reeks van produktie- en
andere cijfers bekogeld, waarvan zijn ge
hoor zichtbaar onder de indruk kwam.
Kroesjtsjev ontvouwde met kennelijke
trots een beeld van het Rusland der naas
te toekomst, waar de arbeiders steeds min
der zullen hoeven te werken en niettemin
meer verdienen en waar dan bovendien
de nationale produktie nog eens met reu
zenstappen voorwaarts schrijdt. Kroesjt
sjev spiegelt zijn publiek, dat hij overal
met een frappante zelfverzekerdheid tege
moet treedt, die cijfers en die zonnige toe
komstvisioenen niet slechts voor om de su
perioriteit van de Sovjet-Unie in vergelij
king met de kapitalistische produktieme-
thoden aan te tonen. Hij wil langs die weg
bovendien bewijzen dat zijn vredesoffen
sief niet slechts oprecht is maar ook op
economische noodzakelijkheden is geba
seerd. Ons zeven jaren-plan zo laat hij
overal weten, kan alleen in daden worden
omgezet indien wij onze militaire lasten
zeer aanzienlijk verminderen.
Verbroedering
Het ziet er naar uit dat Kroesjtsjev met
zijn argumenten in deze richting in Frank
rijk wel meer succes zal boeken dan met
zijn onophoudelijk gebeuk op de trom van
het Duitse gevaar. De Fransen hebben
even weinig redenen het Duitse militaris
me te waarderen als de Russen, maar het
acute gevaar acht men hier momenteel.,
nu Duitsland in twee helften is gesplitst
en Adenauer stevig aan het Westen is ge
klonken toch wel tamelijk denkbeeldig. In
zijn antwoord op een toast van de Russi
sche regerings- en partijleider sprak ge
neraal Charles De Gaulle dat betrekkelij-
ke vertrouwen in de Duitse toekomst eer
gisteren ook uit toen hij opmerkte dat de
„grenzeloze ambities (van Hitlers Reich)
nu wel verdwenen zijn." De Gaulle sprak
bij die gelegenheid ook van „Rusland en
Frankrijk die de dochters zijn van een
zelfde moeder, Europa" en hij liet daar
mee verstaan dateveneens in zijn ogen
het ogenblik van de verbroedering nu mo
gelijk kan zijn aangebroken. Illusies over
een loswrikken van Frankrijk uit het wes
telijke en Atlantische verband, die de
Russische leider misschien ook nog zou
kunnen koesteren, smoorde generaal De
Gaulle even later ijlings in de kiem met
de constatering dat „onze beide landen zich
ieder in een der twee kampen bevinden
waartussen de wereld is verdeeld." Dat
het moment voor zakendoen op het hoog
ste niveau intussen nog niet is aangebro
ken meende men echter gisterochtend ech
ter al wel te 'mogen opmaken uit het feit
dat de beide ministers van Buitenlandse
Zaken, Couve de Murville en Gromyko
hun tweede ontmoeting op de Quai d'Or-
say na vijf minuten reeds besloten, om
dat ze elkander toen al niets meer te ver
tellen hadden.
Levering uitsluitend
via de erkende meubelhandel
Nederland heeft een aantal
verantwoordelijkheden in ove-
zeese landen waaruit in de
toekomst nog allerlei verwik
kelingen kunnen voortkomen.
En omdat er nog altijd veel
waars schuilt in het Franse
gezegde „gouverner, c'est pré-
voir", daarom heeft het zin om
die verantwoordelijkheden, met
wat eruit voort kan komen,
eens uitdrukkelijk onder ogen
te zien. Wat eruit voort kan
komen geldt dan in het bij
zonder onze verhouding tot
derde landen; wij weten uit
de bittere ervaringen met
Indonesië hoezeer die verhou
ding tenslotte ook ons eigen
beleid van kleine mogendheid
bepaalt.
Het gaat hem in hoofdzaak
om drie taken: die ten aanzien
van Suriname en de Antillen,
onze belangen in Nieuw Gui
nea en onze deelneming aan
de technische hulpverlening en
de investering in niet-Neder-
landse overzeese landen. Om
met de laatste te beginnen, kan
worden geconstateerd dat Ne
derland hieraan nooit meer
dan een bescheiden bijdrage
zal kunnen leveren. De taak
op zichzelf is grenzeloos uit
gebreid en heeft wel degelijk
politieke implicaties: er doet
zich hier een wedloop voor
tussen Oost en West en vele
van de minder ontwikkelde
landen buiten die tegenstelling
uit om aldus te trachten zoveel
mogelijk van beide kanten te
ontvangen. Onze opeenvol
gende regeringen hebben een
vrij groot aandeel genomen in
het werk op dit gebied van de
Verenigde Naties. Deze organi
satie geeft die hulp op haar
beurt aan leden-staten die
daarom vragen. Deze hulpver
lening krijgt daardoor, voor
wat het gevende land betreft,
een multilateraal karakter: het
is geen hulp van land tot land,
zoals een Russische lening voor
het bouwen van een stuwdam
in Egypte wèl is. Wij geloven
dat het voor ons land, en met
name voor het ontwikkelen
van onze export van kapitaal
goederen, beter zou zijn wan
neer ook Nederland enige bila
terale hulp (dus wèl van land
tot land) zou gaan verlenen en
desnoods maar wat kortte op
de multilaterale hulp die toch
nooit meer dan een druppel in
een oceaan kan zijn; men zou
dan met veel zorg een geschikt,
liet te groot partner-land moe
ten uitzoeken en met de rege
ring daarvan tot een overeen
komst van samenwerking
komen. Er zullen zeker landen
te vinden zijn, die bepaalde
plannen (wij denken bijvoor
beeld aan landwinning door
drooglegging) willen uitvoeren,
liever met de hulp van een
klein dan van een groot land.
Van ons land is geen politieke
druk te vrezen, van een groot
land daarentegen wel.
De taak van Nederland in
Suriname en de Antillen blijft
belangrijk, ook nu ginds auto
nomie bestaat die een radicale
verandering heeft gebracht in
de bestuurs-verhoudingen. Het
is zeker verheugend dat in het
algemeen het Statuut van het
Koninkrijk, dat nu al meer
dan viif jaren toe" - \st wordt,
bevredigend werkt. Maar poli
tieke zelfstandigheid zonder
een goede economische onder
grond zou nooit kunnen be
vredigen en terecht werkt
Nederland eraan mee om die
economische ondergrond in
Suriname krachtig te helpen
verbeteren. Door middel eerst
van het Welvaartsfonds en
thans van het Tien Jaren Plan
komt in Suriname veel goeds
tot stand: ook het bedrijfs
leven in Nederland en zeker
niet minder dat in Amerika
begint zich in toenemende
mate voor Suriname te interes
seren, getuige onder andere
de groote fabrieken van
Bruynzeel daar en de bouw
van de stuwdam in de Suri-
name-rivier door de Surinam
Aluminum Company, dochter
onderneming van de machtige
Aluminium Company of Ame
rica.
Wat de Antillen betreft,
zal men op enigszins over
eenkomstige wijze te werk
moeten gaan nu de werkge
legenheid in de grote raffi
naderijen inderdaad vrij
sterk terug begint te lopen,
terwijl daarentegen de be
volking snel in aantal toe
neemt.
In het internationale vlak
zijn er, ten aanzien van de
Antillen, van tijd tot tijd
zekere moeilijkheden met
Venezuela die bijna steeds
verband houden met de vrees
dat vanuit de Antillen door
Venezolaanse politieke uit
gewekenen iets zou worden
ondernomen tegen de rege
ring in Venezuela. Vanwaar
bij voorbeeld de onrust in
Caracas over de pamfletten-
regen op Curagao. Ook de
smokkelarij onvermijdelijk
gevolg van de hoge invoer
rechten van Venezuela en
de wederzijdse visrechten in
de wateren tussen de Antil
len en de vaste wal leveren
nu en dan wel moeilijkheden
op. Toch zijn dit allemaal
niet meer dan lokale aange
legenheden die weliswaar
veel aandacht vragen maar
die in wereldverband toch
niet zorgelijk zijn. De Antillen
zo goed als Suriname liggen
niet alleen in het Ameri
kaanse werelddeel maar zij
maken bovendien deel uit
van een sfeer waarin de be
langen van de Verenigde Sta
ten uiteindelijk prevaleren.
Dit is een zekere waarborg
voor stabiliteit ook in de ver
houding van deze gebieden
tot naburige Zuid-Ameri
kaanse staten.
Bepaald heel anders liggen
de verhoudingen in Nieuw
Guinea. Geheel Zuid-Oost
Azië is een gebied van poten
tiële, en van tijd tot tijd ook
zeer reële, conflicten tussen
Oost en West, en Nieuw Gui
nea heeft belangrijke strate
gische waarde zoals dui
delijk is gebleken in de
Tweede Wereldoorlog. Dit op
zichzelf zou al voldoende zijn
om te maken dat Nederland
er niet op mag rekenen, de
hier gekozen taak tot ont
wikkeling van een sterk
achtergebleven gebied in alle
rust te kunnen voltooien. De
actie van Indonesië om Weste
lijk Nieuw Guinea onder zich
te krijgen onderstreept dit ten
zeerste.
Wat moeten onder die om
standigheden de richtlijnen
zijn van het Nederlands be
leid? De Partij van de Arbeid
heeft, sedert zij in de opposi
tie is, een merkwaardig mid
del aan de hand gedaan: het
gebied onder beheer van de
Verenigde Naties brengen. In
feite zou dit neerkomen op het
abandoneren van Nieuw Gui
nea en van de daar wonende
Papoea-bevolking, niet aan
de Verenigde Naties maar aan
Indonesië eventueel via de
farce van een beheersopdracht
van de Verenigde Naties aan
Indonesië, dat daarna prompt
tot de annexatie zou overgaan.
Dit is een voor Nederland
schijnbaar gemakkelijke, maar
ook een zeer laffe oplossing
een vluchten uit de moeilijk
heden.
Maar alleen die oplossing
van de hand te wijzen en
verder kalm door te gaan
met in Nieuw Guinea te
werken aan de ontwikkeling
alsof wij de eeuwigheid vöör
ons hadden zou ook een weg
vluchten uit de realiteit zijn;
er is helaas veel meer dan
een theoretische kans dat wij
in Nieuw Guinea opeens ge
wikkeld raken niet in een
conflict met Indonesië dat
is er al maar in een soort
Korea-oorlog.
„Aux grands maux les
grands remèdes", zeggen de
Fransen weer. En dat een zo
danig conflict voor Neder
land een groot onheil zou be
tekenen, daaraan kan geen
twijfel bestaan. Wat is dan
het grote middel om dit on
heil zo mogelijk af te wen
den? Staatssecretaris Bot,
een intelligent man, heeft,
nog zeer voorzichtig, in de
goede richting gewezen toen
hij de mogelijkheid opperde
van een „Melanesische Unie"
die op den duur onafhanke
lijk zou zijn. Mits de Pa
poea's dat zelf zouden willen.
Nu zullen de Papoea's, zelf
de eerste slachtoffers bij een
mogelijk gewapend conflict.,
steeds wel datgene willen
wat praktisch voor hen de
beste kansen biedt. Zou er
een Melanesische Unie in de
lucht zitten, dan werden zij
daar wellicht enthousiast
voor. Die Unie zou er echter
alleen kunnen komen wan
neer Australië bereid was om
de gebieden die het onder
beheer heeft in Oostelijk
Nieuw Guinea en verder
oostwaarts daarin te laten
opgaan, en wij achten dit als
nog weinig waarschijnlijk.
Maar welke weg dan wel?
Er is één woord waarvan
de klank op alle volkeren
een bijna magische uitwer
king heeft: onafhankelijk
heid. Zonder te wachten op
Australië zou men voor Ne
derlands Nieuw Guinea on
afhankelijkheid over een re
delijk-korte termijn tien
jaren bijvoorbeeld in het
uitzicht van de bevolking
daar kunnen stellen, verbon
den aan de garantie dat Ne
derland, zo de bevolking dat
wenst, ook daarna voort zal
gaan met mee te werken aan
de ontwikkeling van het
land. Daardoor zou worden
voorkomen dat de Papoea's
het geloof verloren in de wil
van Nederland om zijn taak
in Nieuw Guinea te volvoe
ren en wie weet hoeveel
twijfel er daar al gezaaid is
door het plan van de Partij
van de Arbeid en door vele
andere wankelmoedige uitin
gen van Nederlanders. Aan
de andere kant zou een na
tionaal ideaal, dat van wer
kelijk onafhankelijk te wor
den, de Papoea's zielen.
Tien jaar geleden zou het
absurd geklonken hebben om
te gewagen van de onafhan
kelijkheid van Nieuw Gui
nea; ook nu zal dit heel veel
Nederlanders, niet in de laat
ste plaats degenen die onder
de Papoea's werken, als een
vreselijke ketterij in oren
klinken. Maar in de afge
lopen tien jaren is öök heel
veel gebeurd in de wereld en
op Nieuw Guinea, en tal van
nieuwe naties, niet beter
voor hun taak voorbereid dan
de Papoea's over tien jaar
dat kunnen zijn, treden nu
naar voren. En zonder twijfel
zouden de zaken in Nieuw
Guinea er heel anders voor
komen te staan wanneer de
wereld wist dat de bevolking
daar binnenkort haar eigen lot
geheel in handen zou krijgen.
Het zou de kans op een inter
nationale agressie waaraan de
communistische landen deel
nemen, verminderen en het
zou aan de andere kant de ge
neigdheid van Australië en
uiteindelijk Amerika om zo
danige agressie, mocht zij toch
komen, te helpen tegengaan
vermeerderen. En zouden de
communistische landen Indo
nesië niet willen steunen in
een aanval op Nieuw Guinea
onder deze omstandigheden,
dan zouden de Papoea's zelf
hun woordje kunnen doen
wanneer de regering-Soekarno
hen tóch wilde gaan an
nexeren. Want dat is één van
de weinige lichtpunten op onze
weg in Nieuw Guinea: Pa
poea's en Indonesiërs verschil
len in velerlei opzicht en ver
dragen elkaar niet best. Met
het uitzicht van onafhankelijk
heid voor ogen zouden er
waarschijnlijk niet veel Pa
poea's te vinden zijn die an
nexatie door Indonesië zouden
verkiezen.
Incident
Hand in hand., parmantig stappend, over
de tegels die druk stadsverkeer omzomen,
gingen daar drie kleuters: turven nog. Ze
gingen voort met de blijde ernst van het
kind, dat al zo groot zich waant, dat het
eigenvoelig koerst naar de kinder bewaar
plaats, die de weinig elegante Holland-se
volksmond „kakschool" heeft genaamd.
Onbevangen trippelden ze voort, zwij
gend haast, zich gesterkt roetend door de
stevige vuistjes van de ander, als een ga
rantie tegen het lawaai en de opdringerig
heid van de stadswereld tussen moeders
huis en de schommels, zandbak en „juf'
aan de andere kant.
Maar de vrede zou niet lang duren,
want ziet: op hetzelfde trottoir, van tegen
overgestelde richting, naderde een hele
grote dikke dame. Om haar mollige schou
der lag een wat ouderwetse vos gevleid,
die met glazige ogen omlaag loerde. Erger
was, dat zij in de hand een riem droeg,
aan welks einde een bibber-pekinees voort
trotterde met zo'n air in de bek vol kreu
kels, dat het leek alsof hij dl het honden-
buskruit reeds lang had uitgevonden.
De twee teams naderden elkaar en zou
den elkaar argeloos zijn gepasseerd, als
niet Fiji de onhebbelijkheid had gehad de
twee meter leiband te misbruiken door de
kleuters aan de verkeerde kant voorbij te
willen. Het drietal zag zich nu eensklaps
ingesloten door een snoer, waar aan de
ene kant een grimmig hondje nijdaste en
aan de andere zijde een brede vos hoog
hartig omlaagkeek. Het was een conster
natie.
Het aldus ingekapselde grut zette het op
een brullen dat de straat in opschudding
bracht en de pekinees met bijbehorende
dame van de kook. Het beest strengelde
zich nog eens om de kleuters heen en beet
een toegeschoten omstander in de broeks
pijp. Na een paar minuten kon de knoop
worden ontward. De schade leek echter
onherstelbaar.
O neen, niet aan de dame. Deze zette
haar hoedje recht, palmde Fiji wat in en
vervolgde haar weg ongeschonden naar de
laatste kreten der mode. Maar er was een
bres geslagen in het vertrouwen van de
kleuters. Een diepe bres, want in het voor
bijgaan hoorde ik de kleinste, het meisje,
verontwaardigd zeggen:
.En nou heb ik nog in mijn bloeic
gepast óók.
Juf en Moeder zullen dat nóóit begrij
pen!
Vinókkio
Advertentie
Zon in het water. Een groot hotel in Per-
pignan (Frankrijk) wordt toegerust
met een warmwatervoorziening, waar
bij van zonne-energie gebruik zal wor
den gemaakt. Men zal hiermee voor 80
percent in de behoefte aan warm wa
ter kunnen voorzien. Op de dakterras
sen worden 25 spiegels geplaatst.
Herbouw. De Marokkaanse regering heeft
de Franse architect Charles le Corbu-
sier uitgenodigd voor een bespreking
over de herbouw van Agadir.
Nieuwe droogte. De waterreservoirs in het
Roergebied staan zeer laag, doordat er
reeds een maand lang vrijwel geen re
gen is gevallen. Het peil in de reseroirs
is gevaarlijk laag, zo is meegedeeld,
en als er niet binnen enkele weken veel
regen valt zullen de autoriteiten maat
regelen moeten nemen om het water
verbruik te beperken.
Hoofd. De Bostonse hoedenmaker, die op
dracht kreeg de baret te maken, wel
ke de Israëlische premier Ben Goerion
moest dragen toen hem door de Bran
deis-universiteit een eredoctoraat werd
verleend, dacht eerst aan een vergis
sing toen de hoofdmaat van de premier
hem werd opgegeven als 61,5 centime
ter. Een Israëlische collega, die nog
maals de maat had genomen, bevestig
de het hem toen telegrafisch. De Ame
rikaan verklaarde, dat hij nog nooit zo'n
grote maat hoofddeksel had gemaakt.
Vrijheid, blijheid. Het aantal zeehonden
in de Botnische Golf is de laatste ja
ren sterk toegenomen en speciaal dit
voorjaar zeer groot, aldus is van officië
le Finse zijde meegedeeld. De robben
jacht is de laatste jaren vrijwel opge
houden, doordat de staat slechts heel
weinig meer voor de robbenjagers uit
betaalt.
Genade. Een vijftigjarige, in lompen ge
hulde bedoeïen wierp zich dezer dagen
voor de voeten van Sjeik Ali Aboe Gre-
nad bij Beersjeba in Zuid-Israel en
smeekte om genade. Hij vertelde ze
ven jaar geleden, na van moord be
schuldigd te zijn, de Negeb-woestijn te
zijn ingevlucht en daar in holen te heb
ben geleefd totdat de eenzaamheid hem
te machtig was geworden. De man is
aan de politie overgeleverd.
