triomf
van
Kroesjtsjev, een goed humeur voorwendend
smeekt verlichting van reisprogramma af
ZWITSALETTEN
Wereldnieuws
Inbreuk op knellend protocol:
een wandeling door Pau met
uitdeling van spoetniks
Oostduitslands openbare
aanklager overleden
München kiest socialist
als burgemeester
FIT MET
<~Praatótoel
Brood per post naar Ulster
daar bakkers nog staken
Zelfbeschikking geëist
voor Sudetenduitsers
Aan de spits
Alleen op wild
Inmiddels geschrapt
Bede aan Nina Kroesjtsjeva
&p de
i.i j.a x l) /v. (j co ivi A A K 1 19 6
Het blijft een euvel van vele discussies
dat de eraan deelnemende personen el-
kaars standpunt niet volledig begrijpen of
willen begrijpen. Dit leidt dan vaak tot on
volledige of vertekende weergave van an
dermans mening en dat behoeft men
helemaal niet bewust te willen met de
bedoeling het pleit te winnen. Bij monde
linge discussies is de kans op dit soort on
zindelijkheden groter dan bij geschreven
gesprekken, want dan kan men het stand
punt van de gesprekspartner altijd na
gaan, hoewel het verschil in interpretatie
ervan blijft. Toch komt het ook dan nog
wel voor en dat kan zich dan ook weer
in het onbewuste afspelen dat men an
dermans mening geen recht doet of uit
haar verband gerukt weergeeft.
Een goed voorbeeld gaf ons in deze een
artikel in „De Gids," het orgaan van het
Christelijk Nationaal Vakverbond van 19
maart jl., waarin onder de titel „De grote
mode" ingegaan werd op een in ons blad
in deze rubriek geschreven commentaar
op de Publiekrechtelijke Bedrijfsorgani
satie („Bij een jubileum", 8 jan. 1960).
In dit commentaar werden door ons enige
bedenkingen geuit over mogelijke geva
ren van de P.B.O., die nu nog niet zo sterk
op de voorgrond treden, maar die in de
toekomst wel degelijk reëel zouden kun
nen zijn. Volgens De Gids doen wij daar
door mee aan de mode van de „onafhan
kelijke" pers (aanhalingstekens van De
Gids) om tegen P.B.O. en vakbeweging te
schrijven.
Nu is een dergelijke „grote mode" ons
niet bekend; mocht er iets bestaan wat
daarop lijkt, dan zou dat wel eens uit eer
lijke bezorgdheid kunnen voortkomen, een
bezorgdheid die dan kennelijk in het Ne
derlandse volk leeft en die misschien wel
eens alleen via de onafhankelijke pers tot
uitdrukking zou kunnen komen.Wel me
nen wij in de confessionele bladen wel eens
sporen van het volgen van een andere mo
de te hebben ontdekt, met name als het
gaat om bij voorbeeld onderwijskwesties
of., de P.B.O. Waarbij we dan nog willen
opmerken dat wij het woord mode geen
denigrerende klank willen geven, omdat
wij er van overtuigd zijn dat men in deze
bladen volgens goed journalistiek gebruik
naar eer en geweten handelt. Hoewel in
het artikel in „De Gids" niet met zoveel
woorden wordt gezegd dat onze critiek op
de P.B.O. niet gepast is, zou men uit de
teneur van het stukje de conclusie kun
nen trekken, dat de onafhankelijke pers
zich daarvan min of meer dient te ont
houden.
Dit nu is een ernstig misverstand. Het
komt in de democratie helaas herhaalde
lijk voor dat men een bepaalde stand van
zaken vertekent om aan invloed te winnen,
of dat men achter een objectief oordeel,
politieke bedoelingen zoekt. Een dergelij
ke bewering is zonder dat er een diep
gaand critisch onderzoek aan vooraf is ge
gaan een hoogst ernstige zaak. De onaf
hankelijke pers heet „onafhankelijk" om
dat zij redactioneel niet een bepaalde le
vensovertuiging of ideologie bij de beoor
deling van feiten tot haar uitgangspunt ge
maakt heeft. Zij probeert dus, voor zover
dat voor ons mensen is weggelegd, objec
tief te zijn, en na bestudering van de voor
handen zijnde feiten tot een oordeel te ko
men waarin ieder recht wordt gedaan,
maar waarin welzeker ook ruimte is voor
critiek. Juist de onafhankelijke pers heeft
in ons verzuilde landje wat dat betreft een
sanerende functie.
De opmerking in „De Gids" dat de on
afhankelijke pers zich, modieus handelend
ook tegen de vakbeweging zou kei'en, kan
niet op ons blad slaan, zoals iedereen die
onze commentaren regelmatig leest wel
uit eigen ervaring weet. Als „De Gids"
echter bedoelt dat men wat van de vak
beweging zegt als men over de P.B.O.
spreekt, dan is dat een bedenkelijke be
gripsverwarring, die alleen uit een ge
vaarlijk aandoende mentaliteit kan zijn
voortgesproten.
Ten slotte nog een paar kleinigheden.
Wij hadden ons in het desbetreffend arti
kel afgevraagd „of het nu allemaal in Ne
derland zoveel anders was gegaan en zal
gaan, wanneer de P.B.O. er niet was". De
Gids stelt deze vraag nu voor onze krant.
Wel, wij zijn niet zo arrogant te veronder
stellen dat deze goede stad dan tot onder
gang gedoemd zou zijn geweest, maar ne
men aan, dat uit plaatselijke behoefte wel
een andere krant zou zijn ontstaan. Maar
dat is nu tevens ook het verschil met de
P.B.O. en daarop zijn we in ons artikel
destijds al in gegaan: er was, als de
P.B.O. het Nederlandse volk niet van be
paalde zijde was opgedrongen, helemaal
niet een andere soortgelijke organisatie
gekomen. Het beste bewijs daarvoor is de
moeizame wijze waarop produkt- en be
drijfschappen ontstaan. Wij bedoelen
daarmee niet, zoals De Gids onze woor
den thans uitlegt, dat wij „in wezen net
zo lief zouden hebben, dat de overheid, de
staat dus, de functie van regelaar en be
middelaar vervulde." In tegendeel, wij
hebben er toentertijd op gewezen, dat er
in dat geval waarschijnlijk wat meer pri
vaatrechtelijke organisaties zouden zijn
geweest, die in overleg met ambtenaren
en ministeries adviezen aan de regering
zouden hebben verstrekt. En dat is iets an
jers dan wat „De Gids" er nu van maakt.
Dat regering en S.E.R. voor het consu
mentenbelang zullen moeten waken had
den wij al geschreven en we zijn ver
heugd, dat we in dit opzicht „De Gids"
aan onze zijde vinden. Wij twijfelen er niel
aan of bij enig zindelijk denken zal dit ook
op de andere punten het geval zijn.
(Van onze correspondent in Bonn)
Te Oost-Berlijn is zaterdag overleden
de beruchte Oostduitse openbare aankla
ger, dr. Ernst Melsheimer, in de leeftijd
van 63 jaar. Hij was een van de meest
gevreesde en gehate persoonlijkheden uit
Oost-Duitsland.
Melsheimer is tien jaar openbaar aan
klager van het communistische regime ge
weest, in achttien politieke processen eis
te hij negenmaal een doodvonnis, negen
tien maal levenslang en in totaal 837 jaar
tuchthuis. Al deze eisen werden door het
opperste gerechtshof te Oost-Berlijn be
vestigd.
Men heeft Melsheimer vergeleken zowel
met Wisjinski, de Russische openbare aan
klager in de beruchte stalinistische zuive
ringsprocessen van de dertiger jaren, als
met Freisler, de president van Hitiers
even beruchte volksgerechtshof uit de laat
ste jaren van de oorlog. Als rechterhand
van de vrouwelijke Oostduitse minister
van Justitie, Hilde Benjamin, was zijn
invloed bijzonder groot. Hij was bij voor
beeld steeds aanwezig op de vergaderin
gen van de Oostduitse ministerraad. Op
zien baarde Melsheimer de laatste tijd
door zijn acties tegen Westduitse rech
ters, die in de nazitijd vonnissen hebben
geveld, die niets met rechtspraak te ma
ken hadden.
Melsheimer zelf was overigens ook een
man met veel boter op zijn hoofd. Deze
zoon van een Saarlandse industrieel is in
de nazitijd jarenlang juridisch adviseur
geweest van een grote nationaal-socialisti-
sche organisatie en was in die tijd een
nazimeeloper van het ei'gste soort. Hem
was er later bijzonder veel aan gelegen
alles, wat in het huidige Oost-Duitsland
aan het verleden herinnerde, te vernie
tigen: zo liet hij in 1948 alle „grondboe
ken" vernietigen teneinde te verhinderen
dat men de vroegere eigendom van grond
en bouwwerken legaal zou kunnen vast
stellen. tr
Advertentie
NOBEL - ZUIVER - TROUW
(Van onze correspondent in Bonn)
Bij de verkiezingen in Beieren heeft de
34-jarige SPD-kandidaat dr. Hans-Jochen
Vogel het burgemeesterschap veroverd.
Hij kreeg 65 percent van alle stemmen in
de hoofdstad van Beieren, terwijl zijn
sterkste rivaal, de voorzitter van de CSU
Joseph Müller, slechts 22 percent kreeg.
De uitslag van de algemene gemeente
raadsverkiezingen in Beieren is nog niet
bekend. Vaststaat evenwel dat de beide
grote partijden, de S.P.D. en de C.D.U.,
meer succes hebben behaald dan vier
jaar geleden. Vele kleinere partijen zul
len ter nauwernood toekomen aan enkele
zetels. In totaal zijn 6,27 miljoen Bieren
kiesgerechtigd.
In Noord-Ierland (Ulster), waar de bak
kersstaking de tweede week ingaat, wor
den in de rijen voor de kleine bakkers
zaken die doorwerken steeds langer. Uit
Engeland ontvangen velen brood per post.
De Zuidierse douane beperkt het aantal
broden dat naar het noorden de grens
overgaat. Ongeveer 1200 bakkers staken
om kracht bij te zetten aan hun loon
eisen.
BONN (Reuter) De Westduitse minis
ter van Vervoer, Seebohm, heeft zondag
op een vergadering gezegd, dat de Sude
tenduitsers het recht dienen te hebben op
zelfbeschikking en om in hun geboorteland,
dat thans deel uitmaakt van Tsjechoslowa-
kije, te leven.
(Van onze reisredacteur W. L. Brugsma)
MARSEILLE, 28 maart Vermoeid, soms verveeld, maar altijd een stralend
humeur voorwendend, heeft Nikita Kroesjtsjev zich onderworpen aan een week
eind vol beproevingen, de eerste twee dagen van zijn reis door de Franse pro
vincies. Maar hij heeft wel laten weten, dat een zo overbelast programma hem te
zwaar wordt en gevraagd om het schrappen van een aantal bezoeken, waaronder
die aan scholen en universiteiten. En hij heeft ook een inbreuk op het knellende
protocol gemaakt. In Pau, aan de voet van de Pyreneeën, liet hij zondagochtend
zijn auto een half uur wachten, maakte een onvoorziene wandeling en deelde
zichtbaar vergenoegd spoetnikjes uit aan de toesnellende jeugd. Verder liet hij
zich als een beer aan een gouden ketting door het Franse protocol door Bor
deaux, Pau, Arles en Nimës'naar Marseille drijven (waar hem het hartelijkste
welkom van de tour wachtte) tussen hagen van politie, gendarmerie en parachu
tisten, langs groepen communisten met banieren die rode ballonnen oplieten en
„Kroesjtsjev, Kroesjtsjev!" riepen, langs ultra-rechtsen die „Boedapest, Boeda
pest!" en „Algérie Fran?aise" schreeuwden, langs gewone nieuwsgierigen vooral,
die onder kille regen beleefd applaudisseerden of er het zwijgen toe deden.
Kroesjtsjev heeft, vriendelijke grappen
makend, getuurd, naar wat men hier de
Franse wonderen noemt: het straalvlieg
tuig Caravelle, het enorme aardgascom
plex van Lacq, de agrarische hervor
mingsprojecten in de vlakte van Nimes,
Marseille's medische faculteit met eigen
kleurtelevisie. Men heeft Kroesjtsjev, toch
voorwaar een fikse eter, voor de mast
laten zitten bij porties van Frankrijk's
regionale specialiteiten. Hij heeft in
stadhuizen de handen gedrukt van de
duizenden politieke paddestoelen, die in
Frankrijk's achtertuinen zo welig lieren.
En dezelfde Kroesjtsjev, die de Boro Boe-
doer, de Balinese dansen en de Javaanse
batikkunst nors de rug toekeerde, heeft
al die tijd maar één openlijke verzuch
ting geslaakt. Toen de directeur van het
aardgasbedrijf in Lacq hem de hele fa
briek wilde laten zien, zei Kroesjtsjev:
„Denkt u dat er dit jaar nog gelegen
heid voor mij bestaat naar Moskou terug
te keren?" Verder vond hij alles goed,
alles „otchen priatno" (zeer aangenaam).
Kroesjtsjev, van harte bijgestaan door
zijn vrouw Nina, is er op uit om het hart
van Frankrijk te winnen, om een tegen
Adenauer gerichte Frans-Russische
vriendschap te doen opbloeien en hij
bleef daar ook in de provincie op zinspelen
en hij laat dingen over zijn kant gaan
die hem in de Verenigde Staten tot woe
deuitbarstingen brachten. Een overladen
programma en meer nog zijn volslagen af
zondering door de veiligheidsmaatrege
len laten hem vrijwel geen kans voor zijn
specialiteit: het ongedwongen contact met
de gewone man. Er staan zo onbeschrijf
lijk veel Fransen in uniform langs de weg:
zwarte uniformen, blauwe uniformen,
groene uniformen, zwarte kepi's, khaki
kepi's en rode baretten en ten slotte de
uniform van de rechercheur in burger, een.
donkergrijs confectiepak en schoenen met
dubbeldikke zolen, dat in Kroesjtsjevs bin
nenste wel de vraag moet rijzen: wat is
nu de politiestaat, de Sovjet-Unie of Frank
rijk.
Wat. Kroesjtsjev en hem niet alleen ook
moet bedroeven is de vakkundige manier
waarop de Franse autoriteiten het de we
reldpers onmogelijk maken om zijn reis
van nabij te volgen. Komende uit Neder
land, waar de Rijksvoorlichtingsdienst
toch ook een zekere bekwaamheid heeft
ontwikkeld in het op een afstand houden
van de pers bij staatsbezoeken, moet ik
Frankrijk toch als onomstreden kampioen
op dit gebied aanwijzen. Voor de negentig
gelukkigen, die een plaats in het begelei
dende vliegtuig trokken in de loterij gaat
het nog. maar de honderden anderen, on
der wie vertegenwoordigers van 's werelds
belangrijkste kranten, die hem op eigen
gelegenheid vooruitreizen, worden on
danks hun officiële accreditatie door de
Franse politie behandeld op een manier,
die aanvankelijk hun woede en nu vooral
hun lachlust opwekt. Samengeperst op on
gelukkige podiumpjes mogen zij af en toe
een glimp van de grote, kleine man op
vangen, maar iedere pas in zijn richting
wordt door blaffende, zenuwachtige, tot de
tanden gewapende agenten verhinderd.
Onder die reserve volgt hier een serie
snapshots van Kroesjtsjevs eerste dagen
buiten Parijs:
Zaterdag, Bordeaux: aankomst per Ca
ravelle. Een kil welkom in de wijnstad.
Er zijn door ultra-rechtse groepen spijkers
gestrooid op de toegangswegen naar de
stad om communisten de reis naar Bor
deaux te beletten. Vele burgers kijken on
der de miezerige regen even zuur als de
wijn van een slecht jaar. Kroesjtsjev be
zoekt de nieuwe arbeiderswijk en schrijdt
tussen dichte hagen parachutisten, die in
volledig oorlogstenue zijn, naar een flatje
waar hij huiselijk in de pannen kijkt en
de bedden op hun zachtheid beproeft.
Daarna officiële ontvangsten in het stad
huis door burgemeester en kamervoorzit
ter Chaban-Delmas, furieus anti-commu
nist, die van Kroesjtsjev een jachtgeweer
cadeau krijgt met de raad: „Alleen op wild
schieten, alstublieft". Uitwisseling van ca
deaus: drie keldermeesters bieden de Rus
sische premier zes dubbele flessen van
Bordeaux's beste wijnen aan, waaronder
een Médoc van 1894, zijn geboortejaar. De
markies de Lurs-Saluces van Chateau
Yquem, toch niet bepaald een partijgan
ger, citeert in het Russisch een vers van
Poesjkin, over de wijn van Bordeaux uiter
aard. De adel van de Gironde doet graag
commercieel water in de politieke wijn.
Maar Kroesjtsjev nipt slechts van de uit
gelezen Bordeaux-wijnen. Hij blijkt aan
een nierkwaal te lijden en drinkt vooral
Russisch mineraalwater, dat een lijfwacht
hem met flessen vol aandraagt.
Buiten roept men zowel „leve Nikita"
als „Boedapest". Kroesjtsjev verklaart
voor de televisie dat hij zich, in tegenstel
ling tot de eerste dagen in Parijs, in bui
tengewone vorm voelt. Mevrouw Kroesjt
sjev zegt: „Van alles wat ik in Frankrijk
gezien heb, vind ik de Fransen zelf het
aardigst." De heer Kroesjtsjev: „De Fran
sen of de Frangaises?", een televisiere
porter: „Laat ik mij niet in een interne
Russische aangelegenheid mengen." Het
gezelschap eet een machtig déjeuner van
vier gangen.
Zaterdagmiddag: aankomst per Cara
velle in Tarbes. Drieduizend toeschouwers
verbreken even de afzettingen. Kroesjt
sjev krijgt een grote kaas, die hij aan een
tolk geeft met de woorden: „Bewaar hem
goed, mijn vrouw is er dol op." Van Tar
bes per auto naar het indrukwekkende
aardgasbedrijf in Lacq, dat de zuidwest
hoek van Frankrijk helpt industrialiseren.
De pers wordt naar een speciaal platform
bij een boortoren gestuurd, wacht daar in
gezelschap van twintig boeren, twee paar
den en een blinde geit gedurende drie uur
op de hoge gast, maar die heeft de boor
toren inmiddels van zijn programma ge
schrapt. De fotografen die Kroesjtsjev
graag met het hier verplichte gasmasker
op hadden willen fotograferen, laten eens
horen hoeveel lelijke woorden er in het
Frans bestaan.
Zaterdagavond, aankomst per auto in de
stad Pau aan de voet van de Pyreneëen.
Weer hetzelfde welkomstbeeld. Kleine
groepen communisten met vlaggen, die
juichen, ultra-rechtse jongelieden, die de
lichte tegenstrijdigheid tussen hun kreten
„Boedapest" en „Algérie frangaise" niet
helemaal goed zien, maar de gummiknup
pels van de aanstormende gendarmes
daarentegen wel en daarom het hazepad
kiezen. Tot de traditionele cadeaus van
de streek, die Kroesjtsjev krijgt, behoort
ook een lam en ineens wordt de boer in
de Russische leider wakker, hij is ver
heugd en geïnteresseerd, neemt het dier
in de armen en streelt het. Het gezel
schap verorbert een machtig diner van
vijf gangen.
Zondagochtend om halfzeven uit de ve
ren voor de vliegreis naar de Provence.
Men bezoekt daar een pompstation en
grondwerken in de vallei van Nimes.
Kroesjtsjev schrapt weer een paar pun
ten van zijn bezoek. Men eet een ver
vaarlijk déjeuner van zes gangen. Wel
Een Hongaarse, die met haar man uit
Boedapest vluchtte en nu in Parijs
woont is erin'geslaagd het cordon rond
mevrouw Kroesjtsjev te doorbreken
om haar een brief te overhandigen. In
deze brief vraagt het echtpaar de echt
genote van de Russische premier om
hulp teneinde hun zesjarig dochtertje,
dat nog in Boedapest verblijft, naar
Parijs te laten komen.
ziet Kroesjtsjev hier een kostbare fok
stier die men vanwege de rode vlaggen
van tevoren met rode lappen op de proef
heeft gesteld. Het dier sloeg er zedig de
ogen voor neer. 's Middags een bezoek
aan Arles, de stad met de mooiste meis
jes van Frankrijk.
En ten slotte, zondagavond, aankomst
in Marseille waar de sterke communisti
sche vakbond veel werk van het bezoek
heeft gemaakt. Tienduizenden, en dit keer
niet alleen communisten, staan met Rus-
siche en Franse vlaggen te zwaaien en
voor het eerst donderen echte ovaties te
gen de grijze Franse muren van de Pre
fectuur, waar de Russische premier de
nacht doorbrengt.
Advertentie
Melk
Goede raad
De Boekenweek lijkt mij een geschikte
tijd om (ongevraagde) adviezen te geven
aan jongemensen die schrijver willen wor
den. Begin er niet aan, jongelui, is mijn
eerste advies, jullie weten niet wat voor
een ellende je aanhaalt. Ik zeg het niet
alleen in jullie eigen belang, maar ook in
het mijne, want veel varkens maken de
spoeling dun en die spoeling houdt toch
al niet over. Kies liever een eerlijk vak,
zoals directeur van een gloeilampenfabriek
of aannemer.
Toen ik veertien jaar was, schreef ik
mijn eerste gedicht en ik heb er nu nog
spijt van. Wat had er niet uit mij kunnen
groeien een sportheld, een captain of
industry, een Tweede-Kamerlid maar
nee, terwijl mijn vrienden achter de meis
jes aandartelden en andere gezonde spel
letjes deden, sloot ik mij in een duf ver
trekje op en reeg woordjes aaneen. Jongens
en meisjes, luister naar de raad van een
man met ervaring: zodra je je voelt be
kropen door de ongezonde lust om, zonder
dat iemand je daartoe dwingt, je gevoelens
op papier te zetten, verlaat dan vliegens
vlug het huis en ga zwemmen, hardlopen
of op de eendej'acht.
Als dat allemaal niet helpt, als je on
danks het zwemmen enzovoort toch steeds
weer naar de pen grijpt, zoals een kind
naar een verboden snoepje, tja, dan vrees
ik dat je een behorlijke kans maakt om
schrijver te worden. En een nog grotere
kans om een slecht tot middelmatig schrij
ver te worden, want goede schrijvers zijn
dun gezaaid en het zou wel heel toevallig
zijn, als jij daar nu juist bij hoorde.
Bereid je voor op een leven vol armoede,
verbittering en huwelijksmoeilijkheden.
Een leven van dunne gedichtenbundeltjes
en nog dunnere postwissels. Een leven
waarvan je de helft op het belastingkan
toor zult doorbrengen om de openbare ver
koop van je schaarse aardse bezittingen te
verhinderen. En de andere helft lig je in
bed, ten prooi aan een manische depressie.
Denk ook aan je ouders. Ze hadden zulke
heel andere plannen met je. Kosten noch
moeite hebben ze gespaard om je tot een
ordentelijk lid van de maatschappij op te
kloeken. En nu zien ze je voor hun ogen
veranderen in een harige woordenmaniak.
Heb medelijden met de oudjes. Licht ze zo
voorzichtig mogelijk in.
Remco Campert
Wervelstorm. Langs de Westkust van
Australië bewoog zich zondag een wer
velstorm, waarin windstoten van 175
km per uur voorkwamen. In het stadje
Carcarvon van 5.000 inwoners, dat 900
km ten noorden van Perth ligt, bleef
geen huis onbeschadigd. Twaalf men
sen werden gewond, onder wie een lid
van een reddingsploeg, die een been
brak bij pogingen om mensen uit een
ingestortte woning te halen. Er is voor
ongeveer ruim zes miljoen - gulden
schade aangericht.
Jongetje. Een zestienjarige jongen, Jerry
Earl Hunt, heeft bekend een paraffine-
bom te hebben gegooid naar een syna
goge in Gadsden, Alabama, en twee
mensen die naarbuiten kwamen te
hebben beschoten. Hij had gezegd dat
hij wrok jegens twee Joodse jongens
koesterde naar aanleiding van een
schaakwedstrijd. Hij zou voorts gezegd
hebben dat hij kort geleden geprobeerd
had een „Hitlerclub" op te richten,
maar dat hij daarmee niet veel succes
had.
Vergelijking. De Oostenrijkse minister van
Buitenlandse Zaken Bruno Kreisky
heeft vrijdagavond de klacht van de
hand gewezen dat de buitenlandse rei
zen van Oostenrijkse politici te kost
baar zijn. De kosten van dergelijke rei
zen vond Kreisky niet hoger dan het ho
norarium, dat twee of drie zangers van
de Weense staatsopera voor een enkel
optreden bedingen. „De moderne diplo
matie is zwaar werk, de tijd dat zij af
gedaan kon worden in- de balzaal is
voorbij", aldus Kreisky.
Verschijningen. Een bericht van het Lon-
dense blad „Duily Mail", dat Franco
tien dagen geleden een hartaanval
heeft gehad, heeft in Madrid grote ver
wondering gewekt. De generalissimo is
de afgelopen dagen bij ten minste vier
gelegenheden in het openbaar versche
nen. Vijdag presideerde hij een bijeen
komst van de commissie van economi
sche zaken in het Pardo, zijn officiële
residentie, woensdag ontving hij de re
dactie van het falangistische partijblad
„Arriba".
De oorzaak Een commissie van onderzoek
heeft in een voorlopig rapport verklaard,
dat de overstromingsramp bij Fréjus,
waarbij meer dan 400 mensen omkwa
men, te wijten was aan 'n breuk van de
rotsgrond onder de dam van Malpasset.
Vierkant hoofd. De Sovjet grenswacht in
Oost-Duitsland heeft zaterdag een
Amerikaanse legertrein, die van Bre
merhaven naar Berlijn ging, veertien
uur lang opgehouden, omdat er een ha
kenkruis op zou staan. Hij werd tenslot
te doorgelaten, nadat de Amerikaanse
autoriteiten een krachtig protest had
den ingediend bij het Russisch opper
bevel. De tekening in het stof op een va
de wagons was volgens een Amerikaans
woordvoerder geen hakenkruis maar
slechts „een vierkant hoofd met een
grote neus". Russen of Oostduitsers
zouden er later zelf een hakenkruis bij
getekend hebben.
Hjalfslachtig Voormalige Deense verzets
strijders uit de oorlog zijn een actie be
gonnen om het heengaan te bewerkstel
ligen van de huidige Deense' legerchef
luit-generaal Viggo Hjalf, die toegege
ven heeft in het laatst van de Tweede
Wereldoorlog de verstrekking van wa
pens aan ondergrondse verzetsgroepen
te hebben belemmerd. Hij had aldus
gehandeld omdat anders communisten
wapens in handen zouden krijgen en
deze terstond na de bevrijding zouden
kunnen gebruiken voor een staats
greep, zei hij.
Advertentie
