Horen en zien
Fantoom in. de bar
HULMAN
SUNBEAM - HUMBEB
PANDA EN DE TROETELTROEP
AVONTUREN VAN EEN HOND
oclt ió Ixet
zo
v.
Boekenmarktprijs
radio televisie
AANKONDIGINGEN EN
N AfiEloiéiWWöSiSl y
Maar heel matig
Nieuwe mis van
Hendrik Andriessen
Automobielbsdr. J. J. Nijman
Kerkelijk Nieuws
Henri de Montherlant
A cadémicien
„Geestelijk Reveil"
DOOR
WILLIAM
IRISH
Fritz Kreisler te Wenen
onderscheiden
De radio geeft dinsdag
T elevisie programma
MAANDAG 28 MAART 1960
34. Buurman rende naar de telefoon.
„O, o, o," riep Panda wanhopig, „nu
moet ik de gevangenis in en dat is alle
maal jullie schuld!" „Joehoe! Wees maar
niet bang, baas!" klonken plotseling de
stemmen van Ted en Ed, „hij kan de po
litie niet bellen! We hebben de telefoon
leiding doorgesneden!" Omhoogkijkend,
zag Panda de kwieke tweeling uit het
raam klimmen, beladen met kostbaarhe
den, die zij uit het huis van buurman had
den gestolen. In een wip waren zij bene
den en staken Panda de gestolen waar toe.
„Alsjeblieft baas," zeiden ze trots, „dat
hebben we voor jou meegebracht!" „Ik
wil het niet hebben!" riep Panda kwaad,
„jullie mogen niet stelen! Dat heb ik al
zo vaak gezegd!" Joris, die zich tot dus
ver op de achtergrond had gehouden,
kwam nu belangstellend naderbij. „Nu be
gint het belangwekkend te worden," mom
pelde hij, „het wordt tijd, dat ik ingrijp,
voordat Panda alle voordelen prijs geeft
en de moeilijkheden overhoudt." De moei
lijkheden lieten niet lang op zich wachten.
Gewapend met een geweer kwam de ra
zende buurman naar buiten. „En nu han
den omhoog!" riep hij, „allemaal!"
Ook al valt het dan wel eens minder
geslaagd uit dan gewenst, het amuse
mentsprogramma van de N.C.R.V. op za
terdagavond heeft altijd een eigen gezicht,
een eigen mentaliteit. Het is niet goedkoop
en niet versleten. Er wordt nog eens in
geëxperimenteerd. Men durft wat en heeft
altijd wel een verrassing in petto. Dat
geldt dan vooral voor Scherzo, waarin de
samenwerking van Dick van Bommel en
Jelle de Vries al tot menig frisse vondst
heeft geleid. De opzet ervan is origineel
en dat houdt de zaken jong. Daarom zullen
wij de samenstellers maar niet hard vallen
om de minder oorspronkelijke gang van
zaken zaterdagavond. Scherzo was ditmaal
even rommelig als de rommelzolder zelf,
waarop het zich afspeelde. Het pakte niet,
het sloeg niet aan. Opnieuw moeten wij
ons bezwaar laten horen tegen de manier,
waarop Enny Molsde Leeuwe tot een
technisch monstrum wordt gemaakt. Dat
is toch werkelijk de dood aan de kunst,
zeker als het om imitatie-kunst gaat.
Daarom: laat Enny Mols—de Leeuwe zich
beperken tot één figuur en maak er een
„life" en geen telerecording van, want wij
vallen niet meer van de ene verbazing in
de andere, omdat we het helemaal door
hebben hoe zij zo gevierendeeld wordt.
Dat „Scherzo" tegenviel, is ook een ge
volg van het feit, dat er een klein caba
ret-programma aan voorafging, waarin
ook de luchtige toon overheerste. Voor
treffelijk daarin was Ina van Faassen. Wij
betreurden het wel dat Ton van Duin
hoven bij zijn conference de reacties van
de zaal ontbeerde. We zaten er gewoon op
te wachten. Verder was er èn in dit pro
gramma èn in „Scherzo" een liedje over
Amsterdam. Voor geen van beide konden
wij veel waardering opbrengen. Dat is niet
bevorderlijk voor de verstrooiing, omdat
men met dubbel critische oren naar het
andere luistert als het een al is tegenge-
vallen.
Van de grote naar de kleine k" bracht
Frans Vroons op het beeldscherm in een
heel aardig geënsceneerd geval. Wij horen
Frans toch liever in een opera, als we het
voor het zeggen hebben. Maar zijn optre
den deed hem toch wel kennen als een
sportief man zonder veel égards ten op
zichte van zijn uiterlijke verschijning.
Tenslotte: zo'n filmpje als Van Lange-
raad presenteerde over het jubilerend
Christelijk Gymnastiek Verbond is nu
precies het soort herdenking.
gaat. Geestig, genoegehjk en recht op de
klDeba?ans van de zondagavond was niet
om te juichen van voldoening.Wat hot
hoogtepunt had moeten zijn
café" bleek een wel bijzonder magei
evenement. Simon Carmiggelt probeerde
er nog een beetje sfeer in te brengen door
diepzinnige grappen, doch het was waar
schijnlijk ook voor hem een saaie av°nd.
gezien de interessante en inspirerende
ontmoetingen die hij meestal in andere
cafés zegt te beleven. Hetty Blok was
Het.tv Blok niet met. haar twee Jiddische
liedjes en een Spaans dansgezelschap
verveelde door een veel te lang en wemi0
afwisselend voetgetrappel.
Tevoren had Arie Klevwegt een wel
zeer oppervlakkig gesorekje met de orga
nisator van de Floriade. de hoer Kleiboer,
waaruit niemand wijzer werd.
De populaire dr. L. van Egeraat heeft
met een praatje erver Frankrijk voorlopi0
afscheid genomen van het ^herm.^^
De K.R.O. zond zondagavond een
nieuwe mis-compositie van Hendrik An
driessen uit; werk dat hij in opdracht
van deze omroep schreef. Het is algemeen
bekend dat deze componist zijn uitgebreide
reekse missen aanving met een doorgecom-
poneerd werk voor twee stemmen en
orgel, dat toen in 1919 nog al opzien
baarde, omdat het in tweeërlei zin afweek
van de gebruikelijke liturgische muziek-
missen, namelijk om de vorm, die het voor
een bepaalde dag reserveerde, door niet
alleen de vaste, doch ook de veranderlijke
delen van die feestdag te componeren; en
tevens om de stijl, die een nieuw geluid
in de katholieke kerkmuziek invoerde. Men
kan deze proeve zien als een mijlpaal in de
kerkmuzikale praktijk, want zij heeft be
langrijke gevolgen gehad.
Toch is er iets misgelopen met deze H.
Hart-mis: de proprium-tekst werd gewij
zigd en dus werd Andriessens toonzetting
van het proprium onbruikbaar; alleen de
gewone vaste delen bleven voor de prak
tijk bruikbaar. Van zijn jongste opdracht
heeft Andriessen nu gebruik gemaakt om
andermaal een doorgecomponeerd werk te
schrijven voor het H. Hartfeest, uiteraard
met de nieuwe tekst voor de veranderlijke
delen, waarnaar het dan betiteld is „Missa
Cogitationes Cordis". Maar het is nu tevens
geworden een mis met een volkszang
tendens. Andriessen heeft de proef ge-
Adverlentie
nomen een geschoold gemengd koor met
eenvoudige eenstemmige volkszang te laten
alterneren, althans in de gebruikelijke
vaste delen, die voor iedere muziekmis
dienst kunnen doen; de wisselende delen
(introïtus, graduale, offertorium en com
munie) heeft hij voorbehouden aan het
koor, die hij aldus een meer kunstrijke
uitdrukking gaf, welke in beknopte tekst
verklanking als lyrische rustpunten de
sfeer der liturgie-van-de-dag wekken. Bij
de psalmtekst van het introïtus is de gre
goriaanse invloed opvallend. Doch ook in
de koorpassages der vaste delen treft soms
een warme lyriek, en verrassend kleurige
harmonische uitwijkingen. De volkszang-
delen sluiten zich daarbij aan in een
voudige intervalsprongen en vaste ritmen.
Beknoptheid is overal betracht en zo ver
loopt de geloofsbelijdenis, het „Credo", als
een geestelijke ballade.
De goed verzorgde uitvoering geschiedde,
onder leiding van Toon Vranken, door het
Collegium Musicum Amstelodammense, en
voor de volkszang door een heren- en
knapenkoor. De orgelpartij werd verant
woord vervuld door Bernard Bartelink, die
naar de klank te beoordelen een Frans
orgel bespeelde.
Golfbreker
Adverteutie
LEIDSEVAART 342
TELEFOON 39517
GEWONE mensen ontvangen zelden of
nooit gefrankeerde stukken met een post
zegel van 1 gulden of hoger. De steller van
dit babbeltje heeft tenminste nog nooit de
hoge frankeerwaarden op een aan hem ge
richt stuk aangetroffen. In de enkele ge
vallen dat een poststuk een belangrijk
bedrag aan postzegels vroeg, werden deze
voldaan met een aantal zegels van ge
ringere waarden, die tesamen het ver
schuldigde bedrag vormden, en daarmee
was de kous af.
Bij de meeste particulieren is dit het
geval. Alleen in bedrijven en
handelskantoren, banken en
allerlei andere nuttige instel
lingen zullen wel eens zegels
van 1,of 2,50 op de bin
nengekomen poststukken wor
den aangetroffen, maar we
maken ons sterk dat ook de
zegels van 5,in de meeste
bedrijven tot de hoge uitzonderingen be
horen, om nog maar niet eens te spreken
van die van 10,Dan is het ook werke-
l ijk welletjes en we kunnen ons levendig
voorstellen, dat aan nog hogere waarden
hier te lande geen behoefte bestaat. In som
mige andere landen schijnt dat anders te
zijn en we zien in de postzegelcatalogi dan
ook herhaaldelijk zegels vermeld van een
zo hoge waarde, dat men zich afvraagt,
waarvoor ze eigenlijk moeten dienen. Ten
zij in die landen posttarieven bestaan die
tot duizelingwekkende hoogten zijn ge
stegen.
Een frappant voorbeeld hiervan is de
serie zegels die in Kenya en Uganda in de
jaren 1922 tot 1927 zijn uitgegeven. Deze
vangen normaal bij de lage waarden aan,
die we niet zullen vermelden, omdat er
niets bijzonders aan te beleven valt. Maar
dan komen we bij de zegels van 1 pond
sterling, wat in die dagen een aardig be
drag was, omdat het pond toen ongeveer
12,telde. Maar goed, een postzegel van
1 pond kan er nog mee door. En we kun
nen ons zelfs voorstellen, dat aan de zegel
van 2 pond nog behoefte was. Want per
slot van rekening zit je daar in de binnen
landen van Afrika en de postbode moet
zich maar door die wildernissen heen wer
ken om de brieven bij je in de bus te
gooien.
Met die zegel van 2 pond is de serie ech
ter niet afgelopen, want ook zegels van 3,
4 en 5 pond waren in omloop. In dit laat-
ste geval wordt dus gefran-
keer met een waarde van
omstreeks f 60,Maar dat
Z0ld.Z3.lllG scheen nog lang niet vol-
1 doende te zijn, want de serie
pOStZCgClS gaat onverdroten verder met
waarden van 10 pond, 20
pond, 25 pond, 50 pond! „Nou
moet je ophouden!" zou mijn
werkster in haar lelijkste Haags uit
roepen. Maar de posterijen van Kenya en
Uganda wisten klaarblijkelijk helemaal
niet van ophouden, maar zetten de serie
postzegels voort met een waarde van 75
pond en sloten haar af met een zwart en
rode zegel van zegge en schrijven 100 pond
sterling! Dit is wel de duurste serie die
ooit in de geschiedenis verschenen is, want
zij kostte aan het loket al meer dan 3500,
zonder dat nog van enige zeldzaamheid
sprake kon zijn.
Met deze zegels werden misschien wel
olifanten als luchtbrief verzonden!
O ja, nu moeten we ook nog spreken
over het „vergaan van de wereld", welk
praatje kort geleden weer in circulatie
schijnt te zijn gekomen.
Daarover een volgende keer.
H. Pétillon
(Nadruk verboden)
De Boekenmarkt-prijs die in Den Haag
aan het eind van de „nonfiction-market"
op 2 april (in de Bijenkorf) zal worden
uitgereikt, valt ten deel aan de heer J. J.
C. P. Wilson, voor zijn driedelig werk
„Van Warschau tot Hiroshima".
De jury, door de Vereniging van Letter
kundigen aangewezen, bestond uit dr. J.
W. Schulte Nordholt, mr. Evert Straat en
drs. P. J. van Swigchen (directeur Open
bare Leeszaal Den Haag). De heer Wilson
is een gepensioneerd luitenant-generaal
der generale staf. Zijn bekroonde werk
is indertijd in artikelvorm verschenen in
de Nieuwe Rotterdamse Courant, onder
de titel „Tien jaar geleden."
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te Goutum-Swichum (toez.): K.
M. Witteveen te Noordbroek. Aangenomen
naar Hoogblokland: J. van Dijk, kand. te
Papendrecht. Bedankt voor de benoeming
tot vicaris te Haulerwijk: J. G. Kelderink,
vicaris te Surhuizum.
Geref. Kerken
Bedankt voor Donkerbroek: S. van dei-
Veen te Arum. Aangenomen naar Beetster-
zwaag: A. J. van Gorkum, kand. te Alk
maar, die bedankte voor Wissenkerke.
Chr. Geref. Kerken
Bedankt voor Lutjegast: P. N. Ribbers
te Noordscheschut.
Henri de Montherlant is met 24 van de
29 stemmen gekozen tot lid van de „Aca
démie Frangaise. Er werden vijf blanco
stemmen uitgebracht.
Henri de Montherlant, die thans 64 jaar
is, publiceerde kort na de eerste wereld
oorlog „Les Bestiaires". Na de jongste
wereldoorlog kreeg hij grote bekendheid
als toneelschrijver door „La reine morte",
„Don Juan", „Le Maitre de Santiago" en
„Port Royal". Zijn beroemdste romen is
„Les Célibataires", waarvoor hij de „gro
te prijs van de Académie" kreeg. Andere
werken zijn „La relève du matin" (over
peinzingen over zijn ervaringen als vrij
williger in 1914), „Le chant Funèbre pour
les morts de Verdun" en „Le songe".
Met de verkiezing van De Montherlant
heeft de Académie een harer tradities op
gegeven. Het was namelijk gewoonte
dat een kandidaat protocollaire bezoeken
bij de leden van de académie aflegde. Deze
bepaling is geschrapt.
Zondagmiddag ging de zanger Rudi
Carrell naar Londen om dinsdag op het
Eurovisie-songfestival „Wat een geluk"
te presenteren. Zijn vrouw en dochter
tje waren op Schiphol om hem uit
geleide te doen.
Onder de titel „Meer dan intellect al
leen" is dit weekeinde in Krasnapolsky en
de Bachzaal te Amsterdam het vijfde con
gres van „Geestelijk Reveil" gehouden, in
samenwerking met de broederschapsfede
ratie van geestelijke en humanitaire be
wegingen en de Nederlandse sectie van de
actie voor een geestelijke wereldraad.
In zijn openingsrede wees mr. C. Syp-
kens, voorzitter van de intersociale gees
telijke Wereldraad, er op, dat de harmo
nie slechts kan groeien door een diper in
zicht in het eigen wezen.
Verscheidene sprekers gaven een visie
van geestelijke zijde ten aanzien van de
opvoeding, de wetenschap, de economie,
de kunst, de genezing, de psychologie, de
wijsbegeerte en de godsdienst.
Aan het slot hield ir. H. W. Dunnewolt,
voorzitter van de congres-commissie, een
synthese. Hij stelde, dat het congres een
manifestatie was geworden van de een
heid van inzicht van de geestelijk gerichte
mens.
Haitink naar Amerika. De dirigent
van het Concertgebouworkest Bernard
Haitink is van Schiphol vertrokken naar
San Francisco, waar hij woensdag, don
derdag en vrijdag a.s. concerten zal leiden
van het symfonie-orkest van die stad. Op
het programma staan werken van Bach en
Haydn, evenals van de Nederlandse com
ponist Henk Badings, wiens symfonische
variaties zullen worden uitgevoerd.
26—27. Plons! hoorde Mioe. En toen ze aan de andere kant van de stapel hout was
gekomen zag ze nog juist hoe Rom in 'n wijde boog door de lucht was gevlogen en
nu pardoes midden in 'n sloot terecht kwam
Mioe stond te bibberen op haar benen, ze kon van de schrik geen stap meer doen.
Toen kwam het druipende hoofd van Rom boven water.
Brrrrffff! proestte hij, z'n ogen uitwrijvend.
Nee, dat was niks lekker, hoor, zo'n bad in die moddersloot, geloof dat maar!
25)
Hij trok zich terug. Hij had het onderspit gedolven. Hij
bleef haar echter aankijken, maar haar ogen volgden
hem even hardnekkig als zij tot nu toe gedaan hadden.
Zijn gevoel van ergernis begon chronisch te worden.
Hij trachtte het van zich ai' te schudden door wat aan
zijn boord te frunneken. Hij wist dat zij nog steeds
keek, maar hij wilde haar kant niet meer uitkijken.
Het maakte de zaken echter alleen maar erger.
Hoe meer bezoekers er kwamen, hoe groter zijn
opluchting werd. Hij kreeg steeds meer te doen, zodat
zijn gedachten afgeleid werden De drukte hinderde
hem niet, integendeel: het gemanipuleer met flessen en
glazen hield zijn aandacht zó bezig, dat hij niet meer
gedurig aan die kwellende blik behoefde te denken.
Maar er kwamen steeds weer momenten, dat hij niets
te doen had, dat geen van de bezoekers hem iets vroeg.
Momenten, dat er niets meer schoon geveegd behoef
de te worden, geen glas meer wachtte om gevuld te
worden, en juist op zulke momenten voelde hij haar
blikken het sterkst. Hij wist niet meer wat te doen met
zijn handen en met zijn houding.
Hij gooide een glas bier om en sloeg het kasregister
verkeerd aan.
Ten slotte, toen hij haar starende blik niet langer kon
verdragen, wist hij zich niet langer in te houden. Hij
móést weten wat ze nu eigenlijk wilde.
Kan ik iets voor u doen, juffrouw?, vroeg hij met
hese, onzekere stem.
Haar stem was toonloos.
Heb ik iets gevraagd?
Hij leunde zo ver mogelijk over de bar heen.
Wilt u dan soms iets van mij?
Heb ik dat soms gevraagd?
Lijk ik op iemand, die u kent?
Nee
Hij begon te hakkelen.
Ik acht,ik meendede manier, waarop u
naar mij kijkthet zou mogelijk zijn
Ze antwoordde niet eens. Maar ze blééf hem aankij
ken. Hij sloeg ten slotte de ogen neer en voelde zich
nog even onrustig.
Ze glimlachte niet, ze sprak niet. Ze toonde noch
openlijke vijandschap, noch spijt over haar vreemde
houding. Ze zat daar meer en keek met de ondoor
grondelijk ernst van een uil naar hem.
Het was een afschuwelijk wapen, dat ze hanteerde.
Meestal hebben de mensen er geen begrip van, hoe on
verdraaglijk het kan worden als iemand je ononderbro
ken aan blijft kijken, twee, drie uur achtereen. Zo iets
gebeurt dan ook praktisch nooit. Maar het werd zenuw
slopend.
Het begon een kwelling voor hem te worden, een kwel
ling, die langzaam maar zeker zijn weerstandsvermo
gen ondermijnde, zijn aanvankelijke verzet verpulver
de. Hij had er geen verweer tegen. Deels omdat haar
blik nimmer week. Iedere keer, dat hij een tegenstoot
wilde plaatsen, moest hij bekennen dat hij zich tegen
een blik wilde verweren en daar kon hij geen vat op
krijgen. Zij beheerste de situatie volkomen. Er was
geen middel om die blik, die straal af te weren, terzijde
te schuiven.
Bepaalde symptomen, die hij nog nimmer bij zich
zelf had waargenomen, en die hij niet herkend zou heb
ben bij hun medische naam van agorafobie*), werden
Ruimtevrees,
steeds duidelijker en steeds frequenter: een verlangen
dekking te zoeken, te vluchten in de beslotenheid van
de kleedkamer, zelfs weg te duiken achter de bar, waar
zij hem niet langer zou kunnen zien. Hij bette enkele
keren tersluiks zijn vochtig geworden voorhoofd en
probeerde zich tegen die vreemde angst te verzetten.
Zijn ogen zochten steeds vaker de klok op, de klok,
waarvan het leven van een man afhing, zoals hem eens
verteld was.
Hij verlangde er vurig naar dat zij sneller zou gaan
lopen. Hij begon er zelfs schietgebedjes voor te doen. Het
was echter langzamerhand wel duidelijk geworden, het
was al een hele tijd duidelijk geweest, dat ze er niet over
dacht om uit vrije wil te vertrekken. Zij zou pas weggaan
bij het sluiten van de bar. Want geen van de normale re
denen, waarom mensen een bar opzoeken, kon haar ijzi
ge stilzwijgende bezoek rechtvaardigen, zodat daar dan
ook geen verlossing van viel te verwachten. Ze wachtte
niet op iemand, want dan was zij niet langer alleen ge
weest. Ze was niet gekomen om wat te drinken, want het
glas, dat hij enkele uren tevoren voor haar had neerge
zet, stond daar nog onaangeraakt. Zij was slechts geko-
komen met één doel alleen, één doel uitsluitend: hem
aanstaren.
Daar hij er niet in slaagde haar op welke manier dan
ook te doen verdwijnen, begon hij naar het sluitingsuur
te verlangen omdat hij slechts daardoor aan haar kon
ontvluchten. Toen het aantal bezoekers begon te ver
minderen, toen hij minder klanten kreeg om voor te zor
gen, stegen haar mogelijkheden om hem bewust te doen
zijn van haar aanwezigheid. Ten slotte waren vele kruk
ken verlaten, en dat gaf nog een extra accent aan haar
zwijgende en bewegingloze staren.
Hij liet een glas vallen, iets, wat hem in maanden niet
gebeurd was. Haar blikken doorboorden hem volkomen.
Hij keek haar dreigend aan en zijn lippen verraadden
dat hij binnensmonds vloekte, toen hij zich bukte om de
scherven op te rapen. Maar ten slotte, toen thij meende
dat het moment nóóit meer zou komen, stond de grote
wijzer op twaalf: het was vier uur en het sluitingsuur
was daar. Twee mannen, die in drukke conversatie wa
ren gewikkeld, de laatste bezoekers, stonden op en slen
terden naar de uitgang zonder hun gesprek te onderbre
ken.
Zij echter niet. Ze bewoog geen spier. Het glas met
whisky stond nog steeds voor haar, ongaangeroerd, en
zij bleef zitten. Kijkende, starende, zonder ook maar een
enkele keer met de oogleden te knipperen.
Goeden avond, heren, riep hij de twee mannen op
luide toon na, zodat zij het wel moest begrijpen. Ze be
woog zich echter niet.
Hij opende een kastje en draaide aan een knop. De
lichten in de bar gingen uit. Er bleef echter nog één lamp
branden achtereen matglazen ruit ergens terzijde van de
bar. Een verborgen zonsondergang, die langs de spie
gels kroop en de lange rijen flessen. Hij was een zwart
silhouette geworden en zij een wazig gezicht.
Hij liep op haar toe, greep het glas, dat al die lange
uren niet was aangeraakt, en gooide het met een krach
tig gebaar leeg, zodat de druppels hoog opspetterden.
We gaan sluiten, zei hij met een gekwelde stem.
Ten slotte kwam er beweging in haar. Plotseling stond
ze naast haar kruk en hield die vast om haar bloedsom
loop gelegenheid te geven weer normaal te worden.
Boos zei hij:
Wat was nou de bedoeling? Waar was u op uit? Wat
wilde u nu eigenlijk?
Langzaam liep ze door de halfduistere bar naar de uit
gang, zonder hem te antwoorden. Het leek wel alsof ze
zijn vragen niet had gehoord.
Hij had nooit kunnen dromen, dat zulk een kleine oor
zaak als het uit een bar vertrekken van een jonge vrouw
bij hem zó'n volkomen, diepe en uit het hart opwellende
opluchting kon veroorzaken. Hij leunde zwaar met één
hand op de bar, zó uitgeput voelde hij zich, en keek haar
na.
Vlak bij de uitgang brandde een nachtlamp. Nog even
viel het volle licht op haar. Toen ze bij de deur was ge
komen, draaide ze zich om en keek hem lang en door
dringend aan. Het had een bepaalde bedoeling: ze wilde
hem duidelijk inprenten, dat de hele episode geen illusie
was'geweest, sterker zelfs: ze wilde hem duidelijk ma
ken, dat dit nog niet het einde was, dat dit slechts een
onderbrekenin zou vormen.
Hij draaide zich om nadat hij de deur op slot had ge
daan. Een daar was ze weer. Ze stond rustig op het trot
toir, enkele passen van hem verwijderd, alsof ze op zijn
vertrek wachtte.
Hij was wel gedwongen haar kant uit te lopen, want
de weg naar huis leidde in die richting. Hij passeerde
haar op korte afstand, want het trottoir was nogal
smal en zij stond halverwege de gevels van de huizen
en de stoeprand. Hoewel zij haar hoofd langzaam met
hem meedraaide, begreep hij dat zij hem hem zwij
gend zou laten voorbijgaan. Geprikkeld door haar hals
starrig zwijgen, sprak hij haar aan, hoewel hij zich
nog geen seconde daarvoor voorgenomen had geen
acht op haar te slaan.
Wat wilt u nu eigenlijk van me?, vroeg hij uitda
gend..
(Wordt vervolgd)
De violist Fritz Kreisler die onlangs zijn
vijfentachtigste verjaardag vierde, heeft
de Karl Rennerprijs ontvangen voor zijn
bijdragen aan de Weense muziekcultuur.
HILVERSUM I. 402 m. 7.00 AVRO. 7.50 VPRO.
8.00—24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymnastiek. 7.20 Gram.
VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nieuws. 8.15
Pianospel. 8.30 Gram. 9.00 Gymn. voor de vrouw.
9.10 De gvoenteman. 9.15 Gram. 9.35 Waterst. 9.40
Morgenwijding. 10.00 Gram. 10.50 Voor de kleu
ters. 11.00 Hammondorgelspel. 11.15 Voor de zie
ken. 12.00 Lichte muz. 12.20 Regeringsuitz.: Land-
bouwrubriek. 12.30 Land- en tuinb.meded. 12.33
Orgel en altsaxafoon. 12.55 Rep. bezoek Kroesj-
tsjev aan Frankrijk. 13.00 Nieuws. 13.15 Meded.
en gram. 13.25 Milit. kapel. 13.55 Beursber. 14.00
Metropole-orkest. 14.40 Schoolradio. 15.00 Voor de
vrouw. 15.30 Viool en piano. 16.00 Van alle breed
tegraden, praatje. 16.15 Lichte muz. 16.30 Voor de
jeugd. 17.30 Amatcursprogr. 18.00 Nieuws. 18.15
Pianospel. 18.30 Radio-volksuniversiteit: De mam
mon en de muze (de maatschappelijke voorwaar
den voor de bloei van de kunst), door prof. dr.
H. Schulte Nordholt. Derde lezing: Opkomst,
bioei en verval van de Florentijse schilderkunst
in de 15e eeuw in Italië. 19.00 Voor de kleuters.
19.05 Paris vous parle. 19.10 Muzikale quiz. 19.50
Act. 20.00 Nieuws. 20.05 Gevar. progr. 22.00 Ka-
mermuz. 22.20 Gram. 22.30 Nieuws en beursber.
van New York. 22.40 Volksliedjes met harpbege-
leiding. 23.00 Een wereldje op wielen, klankbeeld.
23.15 Jazzmuz. 23.55—24.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gram. 7.30 Voor de
jeugd. 7.40 Gram. 7.45 Morgengebed en overwe
ging. 8.00 Nieuws. 8.15 Indrukken uit Rome van
de feestelijkheden rond de kardinaalscreatie van
Zi.ine Eminentie Bernardus Kardinaal Alfrink.
8.30 Gram. 8.50 Voor de vrouw. 9.40 Schoolradio.
10.00 Voor de kleuters. 10.15 Lichtbaken. 10.25
Gram. 11.00 Voor de vrouw. 11.30 Gram. 11.50
Volaanvooruit, praatje. 12.00 Middagklok-
noodklok. 12.03 Gram. 12.30 Land- en tuinbouf-
meded. 12.33 Gram. 12.45 Indrukken uit Rome
van de feestelijkheden rond de kardinaalscreatie
van Zijne Eminentie Bernardus Kardinaal Alfrink.
13.00 Nieuws. 13.15 15 jaar geleden, praatje. 13.20
Nieuwe gram. 13.35 Lichte muz. 13.55 Piano en
bariton. 14.35 Voor de plattelandsvrouwen. 14.45
Klass. muziek. 15.15 Gram. 16.00 Voor de zieken.
16.30 Ziekenlof. 17.00 Voor de jeugd. 17.40 Beurs
ber. 17.45 Regeringsuitz.: Nieuw-Guineakroniek,
door mr. dr. H. J. Roethof. 18.00 Gevar. muz 18.20
Pol. praatje. 18.30 Amateursprogr. 19.00 Nieuws.
19.10 Act. 19.25 Zang. 19.30 Ork., koor en sol. 20.00
Lijdensmeditatie. 21.00 Vioolrecital. 21.35 Prins
van de kerk, lezing. 21.45 Omr.ork. 22.25 Boek-
bespr. 22.30 Nieuws. 22.40 Eurovisie Songfestival
1960. 23.55—24.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Gram. 12.15 Pianospel. 12.30 Weerber. 12.35
Pianospel. 12.52 Koersen. 13.00 Nieuws en weerber.
13.15 Gram. 13.30 Idem. 14.00 Schoolradio. 15.45
Gram. 16.00 Koersen. 16.06 Duitse les. 16-21 Vlaam-
muz. 17.00 Nieuws en weerber. 17.10 Kamer-
muz. 17.30 Gram. 17.40 Boekbespr. 17.50 Voor de
jeugd. 18.20 Voor de soldaten. 18.50 Sportkroniek.
19.00 Nieuws. 19.40 Gram. 19.50 Lezing. 20.00 Lit.
progr. 20.30 Rondetafelgesprek. 21.00 Gram. 21.30
Idem. 22.00 Nieuws en weerber. 22.15 Gram. 22.40
Liederen. 22.55—23.00 Nieuws.
VOOR DINSDAG
NTS: 20.00 Journaal en weeroverz. 20-20 Film
documentaire. 20.30 Film. 22.00—23.15 Eurovisi*
Songfestival 1960.
