RUYS
GUPAl,
Fantoom in. de bar
PANDA EN DE TROETELTROEP
lekowmchinffl
AVONTUREN VAN EEN HOND
ROM EN MIOE
4
Sterk debuut
Don Giovanni
De radio geeft woensdag
Televisieprogramma
My fair Lady in Moskou
Hogere subsidie voor
uitgebreid Gelders Orkest
Wonen in een Amerikaanse voorstad
heeft nadelen- zelfs voor jeugd
Collegium Musicum
Amstelodamense 25 jaar
DOOR
WILLIAM
IRISH
DINSDAG 19 APRIL 1960
51. De eigenaar van de zaak moest nu
wel toestaan, dat het paard aan de bar
bleef zitten. Maar erg blij was hij niet met
deze klant. „Wie betaalt me zijn bier?"
vroeg hij. „Panda, natuurlijk", antwoordde
Joris. „Hela", riep Panda, „dat zeg je wel
zo gemakkelijk, maar„Maar het is
immers vanzelfsprekend, dat gij de con
sumpties en eventuele schade zult vergoe
den", viel Joris hem in de rede, „gij zijt
immers het baasje van het troeteldier
„Maar je hebt gemaakt, dat we het paard
niet weg mochten halen", zei Panda, „ik
had liever gehad, dat hij hier niet bleef
bier drinken"„Dat doet nu niet terzake",
zei Joris, het gaat er alleen om, dat de
eigenaar van deze kostelijke uitspanning
niet de kosten moet dragen van uw troetel.
Ik stel daarom, voor, dat gij hier blijft, zo
lang het paard hier verwijlt, opdat deze
sympathieke eigenaar de zekerheid heeft,
dat hij dadelijk alle kosten op u kan ver
halen." De eigenaar vond dit een goed
voorstel. „Jij blijft dus hier", zei hij tegen
Panda, die heel wat minder met het voor
stel ingenomen tvas. „Welaan", sprak Joris,
„dat is dus tot ieders genoegen geregeld".
En met een vriendelijke knik schreed hij
naar buiten, waar de tweeling en de in
breker op hem zaten te wachten. „De pret
kan beginnen", zei hij. „Laat ons thans
kwiek naar de overkant gaan en de bank
beroven
De Weekend-show zónder Johnny
Kraaykamp bleek zaterdagavond (ook al)
een benauwend fantasieloze vertoning.
Het enige optreden van komisch belang
bleek dat van de „Wama's" in een harle
kinade van oosterse zotternij. Daar viel
echt om te lachen, omdat het zo dwaas
was en niets anders wilde zijn. De mage
re verstrooiingsnummers, waarmee we
het verder moesten doen, waren uit de
tijd van de slechtste Bonte Dinsdagavond-
treinen. Men reed ermee in het slop van
de verveling. Wie haalt ons eruit? Het
gemis aan werkelijk talent doet zich iede
re zaterdagavond opnieuw gevoelen. Moet
men het radio-amusement van de zater
dagavond soms met de t.v. coördineren? Is
de verzuiling ook hier de grote sta-in-de-
weg?
Voor „Flits", een soort AVRO editie van
„Attentie" was een betere formule gevon
den. Men hield ons in spanning met een
aantal eieren, die op uitkomen stonden.
Dat het kuiken de camera nog te vlug
af was, schaadde niet. Kuikens mogen
dat. De verdere specimina van het pro
gramma-onderdeel hielden een even geluk
kige binding met actualiteit en werkelijk
heid.
De paasdagen brachten een stemmig
programma, dat een gebrek aan afwisse
ling vertoonde doch overigens zeer waar
deerbare hoogtepunten had. Eerste paas
dag bood de journalist P. W. Franse ge
legenheid tot een laten we er dadelijk
bijvoegen: geslaagd debuut als televi
sie-auteur met het door de N.C.R.V. in
sterke bezetting gepresenteerde paasdra-
ma „De Wachters' bij het Graf".
Het was een boeiend en in zijn verwik
kelingen zelfs spannend gegeven, dat de
grote verdienste van diep menselijke inte
resse in enkele tot dusver verwaarloosde
figuren van de oorspronkelijke paasge-
beurtenis bezat: het hield zich bezig met
de complicaties die de Verrijzenis verwek
te in de levens van de, in het bijbelver
haal zijdelings aangeduide, Romeinse mi
litairen, aan wie de bewaking van het
heilige graf in de tuin van Josef van
Arimathea was opgedragen. Deze compli
caties waren knap en oorspronkelijk opge
zet en leverden de basis voor een realis
tisch getuigenis van de verrijzenis des
Heren, verrassender en overtuigender dan
pathetiek of lofzang. Het was de getuige
nis van een oprecht en principieel man,
die niet kon zwichten voor politieke intri
ge of heidens scepticisme; de honderdman
Julius Agrippinus getuigde van de Verrij
zenis en tekende daarmee zijn doodvon
nis, nadat het onderzoek tegen hem en
zijn twee soldaten de sfeer van de Ro
meins-Joodse tegenstellingen en de men
taliteit van Romeinse en Joodse kringen
met betrekking tot de figuur van Chris
tus scherp en simpel getekend had.
Dit uitstekend geschreven stuk droeg het
stempel van ongekunsteldheid en direct
heid, waardoor het op gelukkige wijze af
rekende met de geforceerdheid van het
kostuumstuk en de figuren in een reëel,
begrijpelijk en aanvaardbaar licht plaats
te. De regie van Max Douwes had deze
mogelijkheden van de eenvoud aangegre
pen en uitgewerkt tot een temperament
volle dramatiek, die vlot en vaardig tot
gestalte kwam. Een voortreffelijke rol van
Johan Schmitz als Marcus Tiberius, de
„rechercheur", droeg de as waaromheen
de lagers draaiden. Leo de Hartogh als
Gaius Tulius, de commandant van Jeruza
lem, was een zwierig, oppervlakkig edel
man die op luchtige wijze afrekende met
de moeilijkheid van „de verdwijning van
het lijk van de Nazarehner" en met het
leven van de honderdman Julius Agrippi
nus. Deze laatste, uitstekend vertolkt door
Cas Baas, was een boeiend getekende ge
tuige der waarheid, in wie men zonder
moeite het beeld herkennen kon van de
duizenden, die na hem zouden sterven
voor diezelfde waarheid, de waarheid van
de paasmorgen. Een verantwoorde ver-
zoi'ging van de bijrollen en de decors
droeg bij tot het succes van dit kijkspel,
dat een gelukkige keuze mocht heten.
Na ruim twee jaar kregen de Neder
landse T.V.-kijkers maandagavond de
meesterlijke opera giocoso „Don Giovan
ni" van Da Ponte-Mozart weer eens in de
huiskamer. Was het de vorige keer een
Duitse vertolking met gesproken recitatie
ven, ditmaal was het een Engels-Ameri
kaanse, met behoud van de secco-recita-
tieven maar met tal van coupures in de
tweede akte, zelfs met weglating van het
blije slot, zoals het werk in de romanti
sche tijd geregeld gegeven werd, namelijk
met als slot de ondergang van Don Gio
vanni op het moment dus dat hij in de
hellepoel terecht komt. Nu is dat in de
opera-praktijk een overwonnen standpunt
geworden; men geeft Mozart zijn zin wat
betreft het „giocoso"-karakter, waarmee
deze het „dramma" besluit, dat is te zeg
gen met een ironische glimlach. Maar als
kijkspel voor de T.V. is er voor het tra
gisch besluit zonder verder commentaar
toch een heleboel te zeggen en evenzo voor
het elimineren van geliefde aria's als
„Dalla sua pace", „Mi tradi" en „Non mi
dir, bell' idol mio", die in feite toch con
cessies aan de vocalisten zijn en die het
verloop van de handeling meer remmen
dan bevorderen. Zelfs een operaregisseur
weet er niet altijd raad mee. Maar goed,
in de schouwburg is zo'n lyrisch rustpunt
een attractie op zich, terwijl de T.V. hoofd
zakelijk om actie en stuwing vraagt en de
ze stilstanden best missen kan.
Wij kregen dus het meesterwerk te zien
en te horen in een transpositie voor
de T.V., die alleszins verantwoord kon ge
acht worden; tenzij men bezwaar zou heb
ben tegen een vrij verstaanbare Engelse
tekst, in plaats van de oorspronkelijk Ita
liaanse! De uitzending was een verlaat re
lais van de N.B.C., die aan deze aanpas
sing de uiterste zorg besteed heeft, zowel
wat de aankleding als de bezetting en de
begeleiding (onder directie van Peter H.
Adler) betreft. De regie van Kirk Brow
ning bleek toegespitst op het element T.V.
en wel met het verrassende gevolg, dat
het „Dramma giocoso" van Da Ponte op
deze wijze niet alleen pittoresker, maar
ook begrijpelijker verloopt dan in de
schouwburg mogelijk is. De kleurlinge
Leontym Price (als Donna Anna) voldeed
vocaal-dramatisch aan hoge eisen en het
is van haar te verwachten dat haar car
rière zich brillant zal ontplooien. Zij treedt
deze zomer ook in Salzburg op. Niet min
der schitterend bleek de prestatie van He
len George als Elvira; en de Zerlina van
Judith Raskin was een vocaal juweeltje en
gaf gelegenheid voor aantrekkelijke close-
ups. Prachtig doorwrocht spel van Cesare
Siepi als Don Giovanni, mooi lyrisch ge
luid van Charles K. L. Davis, een ge
droomde interpretatie van Leporella door
James Pease, een imposante Commenda-
tore van John Macurdy,een zeer aan
vaardbare Masetto van John Reardon en
een vlotte figuratie van het koor het
vormde met een correct orkest een won
derlijk geslaagde samenhang, die dit
Eurovisieprogramma tot iets bijzonders
maakte.
Beeldschermer
HILVERSUM 1. 402 m. 7.00 - 24.00 NCRV.
NCRV: 7.00 Nieuws en S.O.S.-ber. 7.10 Gram.
7.30 Een woord voor de dag. 7.40 Gewijde muziek.
8.00 Nieuws. 8.15 Radiokrant. 8.35 Gram. 9.00 Voor
de zieken. 9.30 Gram. 9.35 Waterst. 9.40 Voor de
vrouw. 10.15 Gram. 10.30 Morgendienst. 11.00 Rep.
Jaarrede C.H.U. 12.00 Hobo en piano. 12.30 Land
en tuinbouwmeded. 12.33 Meisjeskoor en instrum.
kwint. 12.53 Gram. of act. 13.00 Nieuws. 13.15 Vijf
tien jaar geleden, praatje. 13.20 Met PIT op pad.
praatje. 13.25 Lichte muz. 13.55 Gram. 14.45 Piano
spel. iquatre mains). 15.00 Jeugdconc. 15.45 Gram.
18.00 Voor de jeugd. 17.20 Gram. 17.40 Beursber.
17.45 Tenor, viool, fluit en orgel. 18.15 Het Spec
trum. 18.30 Leger des Heilskwartier. 18.45 Boek-
bespr. 19.00 Nieuws en weerber. 19.10 Op de man
ai. praatje. 19.15 Kamermuziek. 19.30 Radiokrant.
19.50 Koperork. 20.10 Omr.orkest en solist. 21.10
Henri Bergson. Tijdmystiek, lezing. 21.30 Koor
zang. 22.00 Geestelijke liederen uit Kameroen,
küankb. 22.15 Gitaarmuz. 22.30 Nieuws. 22.40 Zaal-
sportuitsl. 22.45 Avondoverdenking. 23.00 Orgel
concert. 23.30 Platennieuws. 23.55—24.00 Nieuws.
HILVERSUM II 298 m. 7.00 VARA. 10.00 VPRO.
10.20 VARA. 19.30 VPRO. 20.00—24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymn. 7.20 Gram. 8.00
Nieuws. 8.18 Gram. 8.55 Voor de vrouw. 9.00 Gym.
voor de vrouw. 9.10 Gram. VPRO: 10.00 Het ver
geten ambt in de kerk, lezing. VARA: 10.20 Voor
de vrouw. 11.00 Gevar. progr. 12.00 Lichte muz.
12.30 Land- en tuinb.meded. 12.33 Voor het plat
teland. 12.38 Pianoduo. 13.00 Nieuws en tentoon
stellingsagenda. 13.20 Lichte muz. 13.45 Gesproken
portret. 14.00 Gram. 14.25 Radio-kamerork. en sol.
15.00 Voor de jeugd. 17.00 Voordr. 17.25 Lichte
muz. 17.50 Regeringsuitz.: Jeugduitz.: Padvinderij
op de Nederlandse Antillen, door Henk Dennert.
15.00 Nieuws. 18.20 Act. 18.30 Lichte muziek. 18.55
VARA-Varia. 19.00 Voor de jeugd. 19.10 Joods
progr. 19.30 Voor de jeugd. 20.00 Nieuws. 20.05
Uitwisselingsprogr. 21.15 De eerste offers van de
eerste strijd, hoorsp., documentaire. 22.15 Gram.
22.20 Comm. 22.30 Nieuws. 22.40 Strijkorkest. 23.05
Troelstra-herdenking. 23.20 Lichte muziek. 23.45
Gram. 23.55—24.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Gram. 12.30 Weerbericht. 12.35 Gram. 12.52
Koersen. 13.00 Nieuws en weerber. 13.15 Gram.
14.00 Gram. 15.00 Ork.conc. 16.00 Koersen. 16.06
Engelse les. 16.21 Gram. 17.00 Nieuws, weerber.
17.10 Gram. 17.50 Boekbespr. 18.00 Lekcnmoraal
en filosofie. 18.20 Voor de soldaten. 18.50 Sport-
kron. 19.00 Nieuws. 19.40 Klass. muz. 20.00 Nieuwe
gram. 21.30 Jazzmuz. 22.00 Nieuws en weerbericht.
22.15 Praatje. 22.25 Pianorecital. 22.45 Gram. 22.55
Nieuws. 23.00 Voor de zeelieden.
VOOR DINSDAG
NTS: 20.00 Journaal en weeroverz. AVRO: 20.20
Act. 20.30—22 30 Film.
VOOR WOENSDAG
NTS: 17.00 Kinderjournaal. KRO: 17.10 Voor de
ieugd. NTS: 20.00 Journaal en weeroverz. VARA:
20.20 Act. 20.30 Kunstrubriek. 21.00 Gevar. progr.
21.30 Filmflitsen. 21.45 Forum.
Ruim tweeduizend personen vulden
maandagavond het centrale legertheater
in Moskou om de hoofdstedelijke première
van „My fair Lady" bij te wonen, aldus
het persbureau Tass, dat sprak van een
„levendige en vrolijke uitvoering". Vol
gens Tass was het theater tot aan de nok
gevuld.
Het gemeentebestuur van Nijmegen heeft
besloten de jaarlijkse subsidie van 60.000
gulden aan „het Gelders orkest" te verho
gen met 1300 gulden. Ook het rijk, de pro
vincie Gelderland en andere gelderse ge
meenten zullen hun bijdragen verhogen.
Deze verhoging houdt verband met de uit
breiding van het orkest tot 72 musici.
Advertentie
kantoormachines
(Van onze correspondent in de V.S.)
Huisvaders in Amerika hebben dikwijls
een zwaar leven. Meer en meer is het
gebruik geworden dat het gezin een wo
ning betrekt ver buiten de grote stad en
de kostwinner moet dan iedere dag per
auto, trein of metro een reis maken van
een tot twee uur om zijn kantoor te be
reiken. En dat nog wel op de spitsuren.
Maar ja, verzucht hij goedig, voor de kin
deren moet je wel buiten wonen.
Als die brave vaders dezer dagen de
krant goed hebben gelezen, ziin zij mis
schien gaan twijfelen of al hun inspannend
heen en weer gereis geen verspilde ener
gie was. Er is namelijk in Washington een
kolossaal congres gehouden met zeven
duizend deelnemers waar allebei jeugd
problemen werden behandeld. Verscheide
ne sprekers hebben daar betoogd dat
het voor kinderen helemaal niet zo goed
is om op te groeien in een van die mo
derne buitenwijken, die de laatste vijftien
jaar rond de Amerikaanse steden verre
zen zijn.
Eigenlijk is het beter om het Ameri
kaanse woord „suburb" niet met voorstad
te vertalen. Een voorstad naar Europese
begrippen kan een min of meer zelfstan
dige plaats zijn, historisch ontwikkeld met
een eigen kern, een eigen karakter en een
schakering van standen en beroepen. Wan
neer zich in zulk een Europese voorstad
niet al te veel forensen vestigen, kan de
plaats zijn eigen aard behouden en be
hoeft het leven daar niet al te eenvormig
te worden.
Maar de „suburbs" die, vooral sedert de
oorlog, in Amerika uit de grond zijn ge
stampt, hebben een heel eigenaardige le
venswijze doen ontstaan. Het leek eerst
allemaal zo mooi pas toen het land
rond de grote steden bezaaid was met
eentonige, nieuwe nederzettingen, waar de
aannemers dik aan hebben verdiend, is
men gaan beseffen, dat er zich een re
volutie in de levensstijl had voltrokken en
dat het lang niet allemaal goud was. wat
daar te blakeren lag in die luxe-concen
tratiekampen zonder bomen.
Buiten-wonen kunnen zich heel veel ex-
stedelingen wel veroorloven, maar werke
lijk plezierig buiten-wonen maar weinigen.
Meestal laat men alleen wat bomen staan
rond de dure huizen en alleen die betere
t" PAltt
woningen zijn door een behoorlijk terrein
omgeven. Nu moet men niet denken, dat
de huizen die de middenstand zich hier
kan veroorloven, armetierig zijn. Vooral
de keukens zouden voor veel Europese
vrouwen het toppunt van luxe betekenen.
Maar de aannemei-s hebben de kosten aan
zienlijk kunnen drukken door het terrein
van de goedkope nederzetting eerst met
bulldozers volkomen kaal te maken en
door er vervolgens, in lange rijen, eende
re of slechts weinig gevarieerde woningen
neer te zetten. Het licht is fel en hard
in die wijken. Wie zó buiten woont, kan
nog maar het beste binnen blijven. Daar
kan men de „airconditioning" aanzetten
om het koel te houden en daar kan men
de jaloezieën sluiten tegen het felle licht.
Dan nog de televisie aan en men kan
de dagelijkse eentonigheid vergeten
Want eentonig is het leven hier. Vóór
dag en dauw gaan alle auto's ronken. Dan
vertrekken de vaders. Pas laat keren ze
terug om te eten en te slapen. Die vaders
komen eigenlijk een nachtje logeren. Als
ze thuiskomen zijn de kleine kinderen al
naar bed.
Die kinderen daar wezen de psycho
logen te Washington op ontwikkelen
zich in een samenleving die alleen door
vrouwen wordt beheerst. Ze komen te kort,
omdat ze hun vader niet genoeg meema
ken. En in vergelijking met de jeugd van
een of twee generaties geleden missen ze
nog meer: hun wijk is typisch het domein
van een stand. Alle huren zijn even hoog.
Bijna alle ouders zijn van ongeveer de
zelfde leeftijd en op dit kale, genivelleer
de dorp heeft zich een glanzende, maar
niettemin trieste uniformiteit ontwikkeld.
In de grote „supermarket" koopt men al
len hetzelfde, kleurig verpakte voedsel;
men rijdt in dezelfde soort chroomomran-
Ter gelegenheid van zijn 25-jarig be
staan zal het Collegium Musicum Amstelo
damense zondagmiddag 29 mei een jubi
leumconcert uitvoeren in het Stedelijk Mu
seum te Amsterdam. Het programma ver
meldt werken van Clemens non Papa,
Sweelinck, Des Préz, Lassus, Schuyt, Tol-
lius, Diepenbrock, Jaap Vranken, Ruyne-
man, Mul, Weegenhuise en Flothuis.
Tijdens een na afloop van dit concert te
houden receptie zal aan de dirigent, Toon
Vranken (die met dr. Wim Schuyt het col
legium heeft gesticht), een jubileumfonds
worden aangeboden, waaruit de biblio
theek kan worden uitgebreid. Het ensem
ble, dat ongeveer veertig leden telt, heeft
bijna 250 concerten verzorgd tijdens ver
scheidene tournees in het buitenland.
Advertentie
Stop met kneedbaar hout
van Ceta-Bever
de auto's en als er nog weieens boeken
in deze huizen komen zijn het meestal de
trivale en alweer glimmende slappe boek
jes, die men meepikt van het rek in de
„drugstore".
Op die manier zien de kinderen niet veel
variatie. Zij leven in een uniforme luxe-
op-afbetaling, kennen niet de opvoedende
spanning van standsverschil en missen de
band met grootouders, ooms en tantes, die
kinderen van vorige generaties in échte
dorpen en steden, nog kenden.
6061. Mioe meende, dat ze Rom in de richting van de boerderij had horen gaan;
daar ging ze dan eerst maar eens zoeken.
Daar was de ton, waarin ze zelf weggekropen was; voor alle zekerheid keek ze er
even in, maar daar was Rom niet.
Wacht eensdaar stond een laddertje tegen de schuur. Dat kon weieens iets be
tekenen! Mioe klom het laddertje op en keek in de dakgoot.
Nee, mis daar was Rom niet. Ze liet zich maar weer zakken en keek rond.
Dan maar eens ergens anders proberen! dacht ze.
42)
Ze knipperde enkele keren snel met de oogleden en
probeerde zich het incident weer voor de geest te
halen. Ze porde zelfs met een vinger achter haar
oor, er echter op lettend, dat ze haar kapsel niet in
de war bracht.
Ik probeer 't me te herinneren.
Ze deed kennelijk haar best. Alles, wat haar geheu
gen kon scherpen, probeerde ze. Zelfs een sigaret stak
ze op, alhoewel ze, te oordelen naar de wijze, waarop
ze hem vasthield, niet gewend was te roken. Ze liet
hem ten slotte tussen haar vingers opbranden.
Ik weet het niet meer, zei ze ten slotte. Het
spijt me erg. Ik heb hard geprobeerd het me te her
inneren. Afgelopen seizoen lijkt me wel twintig jaar
geleden te zijn.
Ja, er is nog iets, alhoewel ik vermoed dat het
u wel niet veel zal helpen. Ze had dezelfde hoed op
als u, heeft mijn vriend verteld. Ik bedoel een dupli
caat van uw hoed, precies nagemaakt.
Ze was plotseling één en al aandacht, alsof die hoed
haar op een gedachte bracht. Hij had klaarblijkelijk
ten slotte de goede snaar getroffen. Ze kneep haar
ogen half dicht. Hij durfde nauwelijks meer te ade
men of zich te bewegen. Zelfs Bibi, die op een kussen
op de grond zat, keek haar nieuwsgierig aan.
Plotseling wist ze het weer! Ze drukte haar sigaret
met één krachtige beweging uit en slaakte een kreet,
die in het oerwoud op zijn plaats zou zijn geweest.
A-a-ai! Nu herinner ik het me! Nu!
Ze stortte een waterval van Spaans over hem uit.
Maar ten slotte, na flink wat stoom afgeblazen te heb
ben, ging ze weer over in het Engels.
Dat mens, dat is opgestaan! Dat creatuur, dat
voorin een volle zaal ging staan met mijn hoed op!
Om te laten zien, dat ze óók zo'n hoed droeg! De
schijnwerper werd zelfs op haar gericht! En ik, ik kon
er op dat moment naar fluiten! Of ik mij dat herinner?
Natuurlijk weet ik dat nog precies! Denkt u dat ik zó
iets zo gauw zou vergeten? Dan kent u Mendoze niet!
Ze snoof zó zwaar van verontwaardiging, dat het wel
leek alsof Bibi gelijk een afgevallen en verdord boom
blad weggeblazen werd, alhoewel het dier natuurlijk
op eigen kracht beschutting trachtte te vinden voor
haar eruptie van woede.
Het meisje koos dit hoogst ongelegen moment om
binnen te komen.
Uw costumière wacht al enige tijd, senorita.
Ze zwaaide heftig met haar armen.
Ze moet nog maar even langer wachten! Ik luister
naar iets, dat ik helemaal niet wil horen.
Ze draaide zich om, liet zich half van de chaise-longue
afglijden en boog zich, op één knie steunend, naar
Lombard over. Ze scheen zelfs haar opgewonden toe
stand als een prijzenswaardige prestatie te beschouwen.
Ze spreidde dramatisch haar armen uit en begon zich
toen gelijk een specht op de borst te kloppen.
Kijk hoe nijdig ik ben! Kijk hoe furieus het mij
zelfs na zo'n lange tijd nog maakt! Kijk wat ik doe!
Ze stond op, zette haar handen met een woedend
gebaar in haar zij en begon met haar bovenlichaam
heen en weer te schommelen, daarbij bovendien dan
het ene en dan het andere been uitzwaaiend, waardoor
de wijde broekspijpen rond begonnen te wervelen. Bibi
kroop in een hoekje van de kamer weg en sloeg de
armpjes over zijn diep voorover gebogen kopje.
En waarom wilt u haar vinden, u en die vriend
van u?, vroeg ze plotseling. U heeft mij dat nog
niet verteld.
Hij begreep aan haar uitdagende reactie, dat als het
iets was, wat die onbekende vrouw gelukkig zou ma
ken, hij geen hulp van senorita Mendoza zou krijgen,
zelfs al was ze in staat geweest om te helpen.
Hij rangschikte de feiten zó, dat haar mening met
die van hem een zekere overeenstemming toonde, al
hoewel hun doeleinden toch bepaald niet met elkaar in
overeenstemming waren.
Geloof u mij, senorita, hij is in grote moeilijkhe
den. Ik zal u niet met details vervelen, maar zij is
de enige, die hem eruit kan redden. Hij moet kunnen
bewijzen, dat hij die avond met haar uit was en dat
hij niet ergens anders was. We weten echter niet hoe
zij heet, wij weten niet waar zij woont, wij weten eigen
lijk niets van haar. Daarom zoeken ^ij overal naar
iemand
Ze piekerde er écht over. Na een tijdje zei ze echter:
Ik zou u graag willen helpen. Ik heb er alles voor
over om u te kunnen vertellen, wie zij is.
Ze spreidde haar armen hulpeloos uit.
Ik heb haar nog nooit eerder gezien. En ook daarna
heb ik haar nooit meer gezien. Ik kan mij alleen nog
maar herinneren, dat zij op een gegeven moment is
opgestaan. Dat is alles. Meer kan ik u helaas niet ver
tellen.
Naar haar gezichtsuitdrukking te oordelen, was zij
hier nog méér teleurgesteld over dan hij.
Heeft u soms de man gezien, die bij haar was?
Nee, ik heb geen moment naar hem gekeken. Ik
zou niet kunnen zeggen, wie naast haar heeft gezeten.
Ja, er ontbreekt dus nu wéér een schakel! Alleen
een andere ditmaal. De meesten kunnen zich hèm wel
herinneren, maar niet haar. En u herinnert zich haar,
maar niet hem! We hebben er dus eerlijk gezegd
niet veel aan tot mijn spijt. Het bewijst niets. Alleen
maar dat een bepaalde vrouw op zekere avond tijdens
uw optreden is gaan staan. Dat kan wel iedere vrouw
zijn geweest. Ze kan trouwens ook alleen zijn geweest,
of met heel iemand anders zijn uitgegaan. Het zegt
nog niets. Ik zoek iemand, die beiden heeft gezien.
Hij sloeg met zijn handen op de knieën en stond op.
Het heeft er alle schijn van, dat het eindigt, waar
het begon. In ieder geval mijn hartelijke dank, seno
rita, dat u mij heeft willen ontvangen.
Ik zal mijn best blijven doen, beloofde ze hem,
waarna ze hem een had gaf. Ik weet niet wat ik
voor u kan doen, maar je kunt nooit weten.
Nu, hij wist het ook niet.
Hij schudde haar de hand en liep in een gedepri
meerde stemming door de andere kamer naar de voor
deur. De tegenslag drukte hem te zwaarder, omdat hij
iets tastbaars was geweest. Hij had het al bijna kunnen
grijpen, toen het op het laatste moment als het ware
onder zijn vingers werd weggerukt. Nu was hij weer
terug op zijn punt van uitgang.
De liftbediende draaide zich om en keek hem aan.
Hij was dus kennelijk al beneden. Vreemd, hij had er
niets van bemerkt
Iemand bracht de draaideur voor hem in beweging
en hij stond op straat. Even bleef hij in gedachten
verzonken staan, omdat hij niet wist of hij nu rechtsaf
of linksaf zou slaan.
Een taxi kwam aanrijden. Hij wenkte de chauffeur.
Er zat echter al een passagier in, zodat hij op de vol
gende moest wachten. Daardoor bleef hij nog ongeveer
staan dralen. En soms kan een minuut een hele veran
dering teweeg brengen. Hij had bij Miss Menzoza zijn
adres niet achtergelaten, zodat zij niet kon weten, waar
zij hem eventueel zou kunnen bereiken.
Een lege taxi kwam voorrijden. Hij was al ingestapt
en de chauffeur wilde juist wegrijden, toen de draaideur
van het hotel als een propellor rond begon te suizen. Een
piccolo kwam naar buiten schieten.
Bent u de mijnheer, die zo juist bij Miss Menzoza
op bezoek is geweest? Ze heeft net naar beneden ge
beld. Ze vraagt of u weer even böven wilt komen, als
u er geen bezwaar tegen heeft.
Hij liep het hotel dus weer binnen en schoot met de
lift naar boven.
Dezelfde fluwelen bal kogelde weer op hem af. Het
dier was kennelijk verheugd hem weer te zien. Hij
sloeg er echter nauwelijks acht op. De zwartzijden
pyjama was verdwenen en ze was bezig iets anders
aan te trekken. Ze zag eruit als een half voltooide
lampekamp, zoals ze daar middenin de kamer stond,
maar hij had er geen ogen voor.
Zij toonde nauwelijks enige ontsteltenis, of eigenlijk
helemaal geen.
Bent u getrouwd? Niet? Dan zult u wel gauw trou
wen en doet er niet zoveel toe. Hij begreep haar niet
direct, maar liet het er maar bij. Ze greep een soort
sjaal en drapeerde die over één van haar schouders.
Toen stuurde ze het vrouwtje weg, dat met een mond
vol spelden aan haar voeten geknield lag.
U was nauwelijks weg. of er schoot mij iets te
binnen, zei ze toen ze alleen waren. Ik voelde me
enigszinsZe draaide met haar hand heen en weer,
alsof ze aan een deurknop stond te wrikken.
(Wordt vervolgd)
Bij „De Bezige Bij"/J. M. Meulenhoff in
Amsterdam zijn de pocketedities verschenen
van zes detectiveverhalen van ERLE
STANLEY GARDNER, de Amerikaanse
advocaat, die in de vlot lopende vertel
lingen het ideaalbeeld van de slimme,
voor niets en niemand terugdeinzende
speurder Perry Mason heeft opgebouwd.
Alle verhalen zijn samengesteld volgens
één grondpatroon: de advocaat Mason
krijgt een vrij normale opdracht, hij ver
diept zich in de zaak, merkt dat er talloze
complicaties optreden, komt voor de jury
en wint de strijd met de openbare aan
klager glansrijk. Zijn cliënt(e) wordt vrij
gesproken.
Het is de verdienste van Gardner, dat
hij toch steeds nieuwe mogelijkheden ziet
om zijn verhaal boeiend te maken, waar
bij zeker niet vergeten mag worden dat
hij zijn vertellingen in vlotte stijl doet.
Tenslotte heeft men in Nederland de
medewerking gekregen van Tuuk Buijten-
huijs en Jan Blokker, die beiden voor bij
zonder goede vertalingen zorgden.
De tot nu toe in Nederland verschenen
Mason-titels zijn: „Het geheim van de
zinkende eend", „Het geheim van de ge
maskerde lokvogel", „Het geheim van de
dartele gokker", „Het geheim van de een
zame erfgename", „Het geheim van de
luie minnaar" en „Het geheim van de ver
doofde verdachte".
Goden huizen in de hemelen en het is
geen wonder dat mensen van oudsehr aan
de sterren en sterrebeelden een speciale
rol hebben toegekend in godsdienst en
magie. Het uitspansel was de boven
natuurlijke superstructuur die de wereld
omgaf, die men in godsdienst en astrologie
duidde en waardoor men de wereld leef
baar, begrijpelijk maakte. Hoewel de tech
niek in dit opzicht allengs de plaats van
de godsdienst gaat innemen en ondanks
de vooruitgang in de wetenschap, zijn wij
nog voldoende bijgelovig, of liever nieuws
gierig om ons met het oog op de toekomst
in tal van speculaties te verdiepen. We
twijfelen verstandsmensen als we wil
len zijn natuurlijk wel aan de houd
baarheid van voorspellingen, maar ander
zijds blijven deze voortdurend aantrekke
lijk als wensdroom. De goede voorspelling
aanvaarden we graag, de slechte doen we
met een schouderophalen af en zo beant
woordt de waarzeggerij aan een onzer
fundamentele behoeften: de nieuws-
behoefte over ons eigen lot en als tweede
onze drang tot erkenning, tot zelfbeves
tiging.
