voor de sheriff PANDA EN DE TROETELTROEP Nieuwe „Miss Holland" gaat bollen in Amerika propageren „Helft der verpakte genees middelen is overbodig" AVONTUREN VAN EEN HOND ROM EN MIOE Spit, Spierpijn MAANDAG 16 MEI 1960 7 Merkwaardige weekend show ,'n Moordverhaal" De beschadigingen in het Beethovenhuis Prof. Sorgdrager over de „specialité's" ió Uet zo r Gang der dobbelsteen J „Keukenhof' sluit woensdagavond Vervolgverhaal door M. G. Eberhart De radio geeft dinsdag 7elevisiefirogramma 73. „Wacht! Ik hen het!" riep Panda, terwijl hij zijn pet afzette. Loop niet weg! Ik kwam jullie waarschuwen!" Maar Joris en de troetels waren zo van zijn uniform geschrokken, dat zij naar alle kanten wegvluchtten. Alleen het paard bleef zitten. Het had nog veel te veel ple zier in de clowns, om nu al weg te gaan. Panda aarzelde even, niet wetend, welke van de troetels hij zou achtervolgen. Toen zag hij tot zijn schrik, dat Ted en Ed in de touwladder klommen, die naar de nok van de tent voerde. Dat was natuurlijk erg gevaarlijk, dus besloot Panda om maar eerst te proberen hen terug te ha len. Zijn uniform uittrekkend, snelde hij op de touwladder af en klom hen na. Naarmate hij echter hoger kwam, vond hij het steeds griezeliger. „Wacht toch!", riep hij omhoog, „ik ben het, jullie be schermer!" Maar de tweeling keek niet om. Kwiek en lenig schoten zij naar bo ven, zonder enige angst voor de diepte te tonen. En toen zij daarboven een spring plank bereikten, doken zij onvervaard naar een trapeze en zwierden naar de andere kant van de tent. Zo'n gedurfd staaltje was nog nooit zonder valnet ver toond. Het publiek begon bewonderend AH! en OH! te roepen. De laatste Weekend-show van dit sei zoen was de merkwaardigste van alle. Wij zagen ditmaal een poging tot een echte televisievorm, die slaagde. Maar ze was afgekeken van „Artiestencafé". We zagen voorts een aantal bekende artiesten naast bekende AVRO-figuren. De artiesten deden hun werk naar behoren, de AVRO-figuren pousseerden hun omroepvereniging en zichzelf op een ongelooflijk vervelende manier, kwasi ongedwongen, kwasi grap pig. De enige echte verrassing was een verzoeknummer, een reprise uit de One man show van Toon Hermans. Een ver rassing was ook het optreden van een sneldichter in de stijl van Lou Bandy, maar de man bleef te lang aan het woord en miste distinctie. Zo werd het een wer kelijk heel raar programma. Het had hoogtepunten en misgi-epen. Het toonde verschillende stijlen, maar geen eigen ge zicht en wanneer de echte AVRO-gezich- ten op het scherm kwamen van Ger Lugtenburg en Jan Boots bijvoorbeeld was men er zo op uitgekeken. Een tikje meer bescheidenheid zou de AVRO niet misstaan, verzucht men na zo'n uitzen ding. Vooraf ging de Perry Como-show met o.a. Bing Crosby. Ach, het is divertisse ment, maar dat brave applaus bij ieder nieuw liedje is zo Amerikaans-opzettelijk en zo onecht. De grapjes zijn geënt op het laagste intelligentiequotiënt. Nee, dan lie ver „Flits", waarin Willem O. Duys tel kens interessante dingen uit de doeken doet, ze rustig voordraagt, helemaal zon der gewichtig doenerij. Dat heeft tenmin ste karakter! In het T.V.-spel „Het Bloedige Dogma", dat de N.C.R.V. zondagavond in een ster ke rolbezetting op het scherm bracht, viel vooral de sfeerrijke taal op, die Gerrit Kouwenaar in zijn vei'taling uit het En gels als blanke verzen componeerde. Het stuk gaf in een heldere, directe enscene ring die slechts nu en dan verstoord werd door een al te uitvoerige dialoog een i-echtsgeding tegen een ketter in het Massasuchetts van 1638, de altijddui'ende strijd tussen gewetensdwang en gewetens vrijheid vei'beeldend. De regen van bijbel teksten verduisterde het thema niet, dat zowel door de beklaagde als zijn rechters duidelijk werd gesteld: het thema van het ware tegen het valse christendom, waarin de zondeval van Gods volk werd terugge bracht tot de ene waarlijke zonde; de zonde van de geestesterreur in naam van God, uitgeoefend tegen degenen die deze zelfde God in vrijheid zoeken. Dit spel werd gedragen door twee sterk geaccentueei'de figuren, de beklaagde Wil liams, gespeeld door Andx-é van den Heu vel, en de dominee Cotton, vertolkt door Eric van Ingen. Het accent van de eerste lag in zijn rol, dat van de tweede in de vertolking. Williams maakte een zwakke re indruk dan de man die hij in wei'kelijk- Ixeid geweest moet zijn, Cotton werd door Van Ingen losgemaakt uit de rij van me despelenden tot een imposante steilprater, de grootste ketter van allen, die alle hoog moed tentoonspreidde welke hij in de an der hekelde. Een uitstekend geregiseerde figui-atie omkleedde het podium, waarop Johan Schmitz, Adolf Rijkens en Wim van den Brink goede vertolkingen gaven. Een volkomen afwezigheid van gezochte effec ten zelfs in het droomgezicht, waarin Philippe la Chapelle een uitstekend getrof fen Engelse rechter gestalte gaf was een blijk van gevoelige beheei-sing der re gie, die in handen van Henk Rigtei's een wezenlijke stijl bereikte: de stijl van strenge eenvoud en lijnrechte dogmatiek, zo volkomen in ovei'eenstemming met het thema. Beeldschermer ,,'n Moordverhaal", is de titel van de televisiethriller welke de K.R.O. donder dag uitzendt onder regie van Luc van Gent. De jonge schrijver Timothy Gregg heeft een verhaal geschreven over de perfecte moord, gepleegd door een achtenswaardig burger die gechanteerd wordt vanwege een in zijn jeugd begaan delict. De schrij ver geeft het ter inzage aan zijn buur man, Andrew Bennett, die een bekende uitgever onder zijn familieleden telt. De laatste voelt weinig voor het verstrekken van aanbevelingen, maar zijn belangstel ling voor het script wordt plotseling bij zonder groot, als dezelfde avond nog een vreemdeling zich aandient die hem wil chanteren om een twijfelachtig avontuur uit zijn jonge jaren. Bennett heeft nu practisch een leidraad in zijn handen voor zijn verder optreden. Cruys Voorbergh speelt de rol van Ben nett, Peronne Hosang is zijn vrouw Syl via, Manfred de Graaf is de jonge schrij ver en Bob Goedhart de vreemdeling chanteur. Het Nederlandse volk kan weer wat rustiger ademha len, waiit sinds zondagmor gen half twee beschikt het over een nieuwe „Miss Hol land", gekroond en wel. Deze miss zal als een o?i- officiële paladijn van mi nister Luns ons land ver over de grenzen gaan ver tegenwoordigen, o.m. bij de verkiezing van Miss Europa in Beiroet. Ook gaat zij naar de Verenigde Staten om bloembollen te verko pen voor een Hillegomse bloembollenexporteur. Ge zien de zakelijke belangen van deze firma had de ver kiezing van „Miss Holland" zaterdagavond in het Hille gomse „Treslong" plaats, waar een zaal vol „boe zemvrienden" de verrich tingen van de ongeveer 25 charmante kandidaten ga desloegen, samen met enige Nederlandse, Belgische en Franse juryleden. Die verrichtingen van de charmante miss-kandidaten zijn overigens gauw genoeg verteld. Tijdens het slecht georganiseerde avondje werden de naar miss-roem hunkerende meisjes een voor een aan het scherp ob serverende publiek voorge steld door een niet bijster boeiende dame, die van een slecht werkende geluidsin stallatie gebruik maakte. ren. Zij sloeg niet alleen de intelligentie van de adspi- rant-missen zeer laag aan, maar liet ook constant haar ongeloof in het verstande lijk vermogen van de toe schouwers blijken. Deze dame dan „intervieiode" de naar de miss-titel hunke rende meisjes op het peil van de kleuterschool. Zo van: „Zeg Rita, jij komt uit Maastricht, hè? Nou, dan moest je vroeg van huis, hè? Wat zeg je, om elf uur vanmorgen al weggegaan? Vertel eens, wat kun je zo al allemaal in Maastricht zien? En wel ke taal spreek je goed? Oh, een beetje Nederlands en een beetje Duits? Vertel dan maar eens aan de jury in het Duits wat je van avond gegeten hebt en laat je dan maar eens aan de jury zienEn Rita dan maar wat stotteren van: „Kartoffeln und Gemüsse und auch noch Eis". Daarmee wil overigens geen kwaad woord van miss Amsterdam, miss Arnhem, miss Zus en miss Zo gezegd zijn. Ze liepen er allemaal keurig bij en hoeven er over htm uiterlijk geen minderwaardigheidsgevoe lens op na te houden. Eerst vertoonden ze zich in leuke cocktail-jurkjes, later in badpak. Toen ging alles wal De dame bleek al jaren geanimeerder. De van re- geleden haar geloof in het clame berstende avond publiek te hebben afgézwo- bracht de meisjes allerlei geschenken: ze mochten zo waar het badpak van een bekende fabriek behouden, daarenboven kregen zij een heerlijke flacon parfum van een andere bekende zaak. Zij ontvingen ook nog bloe men, een tas en een amary- lis-bol. Deze laatste dan na tuurlijk van de reeds eer der genoemde Hillegomse bloembollenexporteur. Van de jury maakte deel uit de oud-secretaris van het Produktschap voor Siergewassen, de heer Or- baan. Hij zat wat onwennig tegen al die paraderende mooie benen en de andere schoonheden van de meis jes op te kijken. Om half twee 's nachts kon „Miss World" de Amsterdamse Corinne Rot- schaefer, ook al bollenpro- pagandiste de kroon van „Miss Holland" plaatsen op het hoofd van de 20-jarige Ansje Schoon uit Amster dam, die haar naam wel eer aan deed. „Ansje is coupeu se, maar loopt ook al als mannequin. Ze heeft een vriend en is gek op dansen. Nu gaat zij de Nederlandse bollen in Amerika propa geren" Al deze verbluffende bij zonderheden vertelde haar moeder, die de passen en gangen van haar enige dochter eerst nog wat aar zelend heeft bekeken, maar nu toch vol trots en ver trouwen is. De met de hand geschreven aankondi ging van het eerste door Ludwig van Beet hoven op zesjarige leeftijd gecomponeerde concert, is een van de documenten die ver nietigd zijn bij de brandstichting in het geboortehuis van de componist te Bonn. De brandstichter, Botho von Steegen, wordt nog door de politie vastgehouden. In brieven aan een aantal bladen had hij gezegd dat hij de brand had gesticht om de aandacht te vestigen op de wijze waar op hij door de Westduitse regering zou zijn „onderdrukt". De aankondiging van Beethovens eerste concert was geschreven door zijn vader die destijds tenor was in het koor van het hof van de kiesheer van Bonn. De originele manuscripten van het „Rit- terballet" en het „Lied an Laura", die Beet hoven schreef toen hij nog in het jongens koor zong, werden vernietigd. De „Bonn kamer", die het meest te lijden had van de brand, zal worden gerestaureerd en op nieuw voorzien worden van meubels die vroeger aan de familie behoorden. Op een farmaceutisch congres in Baarn heeft prof. di\ P. Sox-gdrager gesproken over de vervangbaarheid van het vex-pakte geneesmiddel. Hij herinnerde eraan, dat het onderzoek van de Senaatscommissie-Kefauver in Amerika heeft aangetoond, dat de genees middelenindustrie winsten heeft gemaakt van 1100 tot 7000 percent. Hoewel, volgens pi-of. Sox-gdrager, bij het vaststellen van dit percentage geen rekening is gehouden met de kosten van investering, propagan- da, exploitatie en research, kan men zich, naar zijn ooi-deel, afvragen of deze bijko mende kosten zo hoog moeten zijn, gezien de uitgaven die de Amerikaanse genees middelenindustrie zich kan permiteren. In Nederland werd in 1959 voor 200 mil- WE nemen natuurlijk niet aan. dat de le zers van deze rubriek zich met het kansspel bezig houden. Maar wellicht hebben zij toch wel eens ganzenbord gespeeld, een spel waarvan beslist niet kan worden ge zegd, dat het een verderfelijke invloed heeft, hoewel de spannende situaties er toch zeker niet bij ontbreken. Hoe dit ook zij, in uw jeugd zult u ivaarschijnlijk wel eens hebben bemerkt dat iemand, wiens worp van bijzonder veel belang was voor de uitslag van het spel, de beker soms extra schudde vöör de gelukbrengende (of fatale) worp werd gedaan? Wanneer U dit mocht zijn ontgaan, of wanneer dergelijke hartstoch telijke taferelen zich in uw huisgezin nooit zouden hebben voorgedaan, laten we U dan mogen verklappen, dat dobbelaars vaak in de hand of in de beker blazen, vöör zij de worp doen, in de vaste overtuiging de uit slag op die manier in gunstige zin te kunnen beïnvloeden. Bij de meesten be staat deze overtuiging niet eens bewust, want zouden we de man (het zijn n.l. meestal mannen) ronduit vragen, of zij menen op die manier invloed op de gang van de dobbelstenen te kunnen uitoefe nen, dan zouden zij deze vraag zeker ontkennend beantwoorden. Anderen zijn daarentegen zeer positief in hun opvat ting en veronderstellen inderdaad, het aan tal ogen op die wijze te kunnen dwingen. Een dobbelaar die beweert invloed op de val van de dobbelstenen te kunnen uit oefenen en dit zou trachten te bewijzen door inderdaad het vereiste aantal ogen te wer pen, zou ons desondanks in geen enkel opzicht kunnen overtuigen. Dit bewijs kan immers lotuer op geluk berusten. Zelfs wanneer hij het kunststukje zou herhalen, worden we daardoor niet in het minst geschokt. Het is immers zeer goed moge lijk, dat de dobbelaar een gerenommeerde valsspeler is. Afgezien daarvan, kunnen de stenen on-evenwichtig zijn, waardoo zij regelmatig op dezelfde wijze vallen. Of de man die het bewijs wil leveren kan een jelukkige dag hebben, mis schien wel een gelukkig jaar 'Jitsluitend een statistische me thode, waarbij tienduizenden proeven zijn verwerkt, zou lier uitsluidsel kunnen geven Dit denkbeeld rijpte het eerst bij prof. J. H. Rhine van de Duke universiteit, de man die op de hogeschool niet het dobbel spel, maar wel de dobbelproeven invoer de. Deze proeven hadden het voordeel een voudig uitvoerbaar te zijn, gemakkelijk te controleren, en zich te lenen voor uniforme statistische verwerking. De eerste pogin gen in deze richting waren uiteraard nog al huiselijk, omdat men zich van de resul taten niet al te veel voorstelde. Ook U en ik zouden argwanend tegenover dit vraag stuk hebben gestaan Maar tenslotte werd er op de Duke universiteit gedobbeld met een niet geringere inzet dan de wetenschap zelf. Daarover een volgende keer. H. PétiUon Nadruk verboden. joen gulden aan geneesmiddelen ver bruikt. Prof. Sorgdi-ager meent, dat, hoe wel het verpakte geneesmiddel misschien numeriek in de minderheid is tegenover de enkelvoudige grondstof, het bedrag dat er voor wordt uitgegeven door de ongunstige prijsverhouding op meer dan de helft van net totaal van de 200 miljoen kan worden geschat. Hij zei, dat in „Medisch Contact" is vermeld, dat de reclame voor 80 per cent van de verpakte artiekelen binnen vijf jaar gestopt zal worden. Uit het rapport van de studiegroep voor sociale farmacie te Amsterdam is geble ken, dat in een tijdsbestek van vijf jaar van de 6700 artikelen er meer dan 3650 werden afgevoerd en dat er 6400 aan wer den toegevoegd. Px-of. Sorgdrager vroeg zich in dit verband af, hoe „belangrijk" de geneesmiddelen wel zijn die „als een dagsvliegen komen en gaan". Een beschouwing over d£ talloze nieuwe geneesmiddelen heeft, volgens hem, aan het licht gebracht, dat een eenvoudige in deling reeds ongeveer 50 percent ervan als overbodig aanwijst. Dit zijn namelijk de artikelen die uit overwegingen van presti ge of concurrentie in de handel gebracht zijn of omdat zij meeprofiteren van door anderen gemaakte reclame. Door een in tensievere samenwerking tussen apothe ker en arts zouden, volgens prof. Sorg drager nog eens 25 percent van de genees middelen vervangen kunnen worden door eenvoudige grondstoffen. „Er blijft dan een groep van ten hoogste 25 percent der ax-tikelen over", aldus spre- kex-", „die op medische grond belangrijk zijn en voor een deel niet vervang- baax-". Hij voegde hieraan toe, dat de te besparen 75 percent van de verpakte ar tikelen een bedrag vertegenwoordigt van tenminste 75 miljoen gulden. Al spelen nog vele factoren een rol in dit probleem, het bedrag zou door een ratio nele vooi-lichting, vooral ook van het le kenpubliek, tot een fx-actie ex-van geredu ceerd kunnen worden", zo zei hij ten slotte. Aan het einde van een weekend met zeer druk bezoek heeft het bestuur van de nationale bloemententoonstelling „keu kenhof" te Lisse besloten de toegangspoor ten op woensdag 18 mei om acht uur voor dit jaar definitief te sluiten. Meer dan een half miljoen bezoekers heeft de bloementuin dit jaar bezocht. Het warme weer zox-gt in versneld tempo voor de rijping der bloemen. Alphons Diepenbrock. Naar aanlei ding van het feit dat het in 1962 honderd jaar zal zijn geleden dat Alphons Diepen brock te Amsterdam wex-d geboi-en, heeft het bestuur van de Vereniging voor Ne- derlandse Muziekgeschiedenis aan prof. dr. Eduard Reeser te Utrecht opdracht gege ven een volledige uitgave van de brieven en documenten betreffende Diepenbrock voor te bereiden. 104—105. Nu moeten we je wagentje maar even naar boven duwen! vond Rom. 't Is een hele helling hoor! Dat deden ze. Met vereende krachten brachten ze de auto naar boven. Toen zag Hako, dal het tijd voor hem werd om naar huis te gaan. Bedankt voor het ritje! riepen Rom en Mioe. toen hij wegreed. De volgende keer mogen jullie weer met me meerijden! beloofde Hako, en toen verdween hij met 'n vaartje de hoek om. Toch wel leuk, zo'n karretje! zei Rom. 2) Cayce schudde zijn hoofd. „Over een half uur moet ik weg." Het had geen zin te wachten tot de rechter op de proppen zou komen met wat hij te zeggen had; hij was als een geslepen oude hengelaar, die wachtte tot zijn px-ooi de eerste beweging zou maken. Cayce zei: „Waar gaat het eigenlijk om?" De rechter knipperde me) zijn ogen. Hij nam he: potlood weer op en bekeek het aandachtig. „Belang stelling genegenheid." Hij dacht even na en voegde eraan toe: „Het werd tijd dat je eens een bezoek bracht aan je huis." Cayce, die de x-echter maar al te goed kende, voelde het ontwijkende in het antwoord. „U bedoelde iets bij zonders. U schreef dat u me wilde spreken. Waar over?" De rechter trok de rode wenkbrauwen op. „Vind je niet dat je me had moeten laten weten waar je al die tijd geweest bent?" „U wist het. Uw brief was aan mijn adres gericht". „Maar je hebt het me nooit verteld, Cayce." Plotseling werd Cayce nieuwsgierig. „Hoe bent u aan mijn adx-es gekomen?" De rechter glimlachte en vouwde de dikke, maar o zo vasthoudende vingers bedachtzaam tezamen. „Niet van jou", zei hij met een verwijt in zijn stem. „Je hebt me ex-g slecht behandeld, Cayce. Mij en je tante Blanche. Hier weggaan zonder een enkel woox-d, 's nachts, zes jaar geleden. Je hebt nooit meer iets van je laten horen. John heb je ook niet geschreven, en bij John nam je toch de plaats van je vader in. Je betekende veel voor hem, dat weet je heus wel. Je hebt zelfs niet aan Midge geschx-even. Ze heeft het zich erg aangetrokken, Cayce, ze was gekx'enkt." „Ze was met Roddy verloofdbegon Cayce, zich verdedigend tegen zijn voornemen in. Hij bx-ak de zin af en zei: „Ik veronderstel dat u mijn adx-es van het leger hebt gekx-egen. De glimlach week niet van het gezicht van de rech ter. „Ik ben je naaste bloedverwant. Blanche en Hij fronste zijn voorhoofd. „Maar beste jongen, je hebt nog niet eens naar haar gevraagd". Blanch en de rechter, broer en zuster, waren voor Cayce als twee delen van één en dezelfde persoon. Hij zei stijfjes: „Ik ben er zeker van dat het heel goed met haar gaat". De rechter schudde het hoofd. „Wat ben je hard. Cayce." Het gemene zijdeachtige sarren begon weer. Cayce klemde zijn handen vaster om de versleten leren arm leuningen en tegelijkertijd schoot de gedachte door zijn hoofd: ik was toen een jongen, eenzaam en kwetsbaar. Wat de rechter nu zegt, kan me niet meer deren. Maar de dingen die de rechter kon doen of niet doen hadden wel de macht om te wonden. Hij vx-oeg: „Hoe staat het met de plantage?" Het lachje op het gezicht van de x-echter werd iets minder zelfgenoegzaam. „O, ja, de laatste jax-en zijn niet zo goed geweest, weet je." Cayce's lange lichaam spande zich. „Niet zo goed! maar, de hele streek hier ziet er welvarend uit. Al die nieuwe gebouwen, die nieuwe wegen, de jonge aan plantingen „Het is niet alles botertje tot de boom. Voor een oude man, zoals ik, is het moeilijk. Je hebt het huis vex-laten, juist toen je oud genoeg werd om hier je handen uit de mouwen te steken." Daar zat iets waars in. „Ik kon niet blijven," zei Cayce bot. Tot zijn verwondering gaf de x-echter dit toe „Ik be grijp, dat je je eigen weg moest gaan. Je hebt blijk baar een baan naar je zin. Ik zal je niet vragen, die op te geven. Maar dit is je thuis. Blanche en ik heb ben alles voor je gedaan wat we konden. Je vader heeft je aan onze zorgen toevertrouwd. We hebben ons best gedaan. Je hebt nooit van ons gehouden. Je hebt ons nooit respect of vertrouwen gegeven. Je was altijd opstandig en haatdragend Cayce had dit al veel te dikwijls gehoox-d, in zijn jongensjaren. Hij vroeg „Is Zack hier nog altijd?" Zack was de opzichter van de plantage; hij was op zichter geweest van de tijd af dat Cayce's vader het land had gekocht, er zijn huis gebouwd en er zijn jonge vrouw gebracht had. De rechter trommelde met één dikke vinger op de lessenaar en zei: „Ja, Zack is hier nog steeds". „Hoeveel ax-beiders heeft u?" „Twee". „Twee! Voor een onderneming als deze zijn er mins tens vijf nodig". „De lonen zijn hoog. Jij weet daar niets van. Alle onkosten zijn hoog. Ik kan niet meer dan mijn best doen". De regen sloeg nu hard neer op het huis, op de boomgaax-den en op het meex\ Hoe goed hex-innerde Cayce zich het geluid van de regen, dat klinkt als een snelle roffel! Spoedig zou het tempo langzamer worden, het zou een licht gekletter worden om dan plotseling op te houden, en dan zou de zon weer door- komen. „Maar de inkomsten van de plantage moeten goed zijn", zei hij. De rechter schoof achteruit in zijn stoel de stoel die eens van Cayce's vader was geweest. „Niet zo goed als je denkt. Er zijn tegenslagen geweest: vorst, insecten, schimmelsIk kan je houding niet appre- ciëx-en, Cayce. Ik heb hard gewerkt en zonder de hulp die ik van jou mocht vex-wachten. De waarheid daarvan raakte Cayce even, maar zijn ongerustheid begon over te gaan in ontsteltenis. „De prijzen zijn hoog, en de sinaasappeloogsten goed ge weest. Wat hebt u met het geld gedaan?" De x-echter keek hem lange tijd stx-ak aan: hij glim lachte niet meer. In plaats van te antwoox-den, zei hij onvei'wachts: „Je kunt hier toch zeker wel een paar dagen blijven. Een paar dagen maar. Dan kun je weer teruggaan". Cayce was vex-baasd; zijn zenuwen spanden zich. Hij had alles verwacht, behalve dit! Waai-om?" Weer scheen de rechter bij zichzelf te overleggen. Toen zei hij: „Misschien heb ik je nodig!" „U hebt Roddy toch!" „Nog altijd jaloers op Roddy?" „Is dat alles wat u me te zeggen had?" Even, zo snel dat Cayce er niet helemaal zeker van was, vloog er een verontx-uste tx-ek over het gezicht van de x-echter. Alsof hij merkte dat Cayce hem nauwlettend gadesloeg, kwam hij uit zijn stoel over eind, waax-bij hij zijn dikke lichaam met op de lesse naar uitgespx-eide handen opduwde. Daardoor kwam zijn gezicht in de groene schaduw. De regen viel nu langzamer, het doffe gedreun van miljoenen kleine tx-ommeltjes verwijderde zich naar het oosten. De rechter zei: „Je bent achterdochtig. Dat ben je altijd geweest, Cayce. Je was een moeilijk kind. Ik had gedacht dat deze zes jaren, je leven in het leger, de baan waar je voor hebt moeten vechten, je mis schien verandex-d zouden hebben. Ik vraag je alleen ïriaar om een paar dagen te blijven. Het was maar eh.... een vriendelijke impuls". Cayce schudde het hoofd. „Ik wil maar één ding zeggen. Daarna ga ik weg". De regen was nu ovex-gegaan in een zacht getik, zodat zijn stem luid opklonk in de schemerdonkere kamer. „U zorgt slecht voor de plantage. Als u de sinaasappelboomgaai-den net zo verwaarloosd heeft als het huis en het erf „Wel", zei de x-echter, „wat zou je eraan doen?" Natuurlijk kon hij niets doen. Hij pakte zijn jasje. De rechter maakte even een beweging van schrik, alsof hij voor de eex-ste maal in al die jax-en twijfelde aan zijn macht over Cayce. „Ik kan niets doen", zei Cayce. „Maar wat doet u met het geld van de plan tage? Waar laat u het? Waarom hebt u helemaal geen geld aan de ondex-neming besteed?" „Juistzei de rechter, „juist". Je vader had ge lijk dat hij mij de vrije had gaf. Je bent onredelijk en onpx-aktisch. Jij geeft iedereen de schuld behalve je zelf. Je vader kende je beter dan ik of tante Blanche. Het is maar goed dat hij het niet heeft beleefd, wat voor een man zijn zoon is gewox-den.". „Laten we mijn vader hier buiten houden." Tot zijn eigen vei-bazing kwam het er kalm uit. Alle buien van machteloze woede uit zijn jongensjaren schenen zich samen te trekken om hem eraan te herinneren wat hij zich voorgenomen had te zullen doen als hij een man zou zijn maar toch voelde hij nu geen boosheid. (Wordt vervolgd) Advertentie en reumatische pijnen wrijft U eveneens weg met HILVERSUM I. 402 m. 7.00-24.00 KRO. KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gram..7.30 Voor de jeugd. 7.40 Gram. 7.45 Morgengebed en overweging. 8.00 Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor de vrouw. 0-35 Wa terstanden. 9.40 Schoolradio. 10.00 Voor de kleu ters. 10.15 Lichtbaken, lezing. 10.25 Gram. 11.00 Voor de vrouw. 11.30 Gram. 11.50 Volaan.. voor uit, lezing. 12.00 Middagklok - noodklok. 12.03 Lichte muz. 12 30 Land- en tuinbouwmeded. 12.33 Pianospel 12.50 Act. 13.00 Nieuws. 13.13 Zonne wijzer. 13.20 Platennieuws. 13.35 Dansmuz. 14.00 Gram. 14.05 Schoolradio. 14.35 Voor de platte landsvrouwen 14.45 Gevarieerd progr. 15 50 Gram. 18.00 Voor de zieken. 16.30 Ziekenlof. 17.00 Voor de jeugd. 17.40 Beursber. 17.45 Regeringsuitzend.: Muzikaal bezoek aan de buren van de boven windse eilanden, door K. H. H. F. de Leeuw. 18.00 Kamerkoor 18.20 Gram. 18.25 Het bekken van de Oosterschelde.Zeeuws klankb. 19.00 Nieuws. 19.10 Act. 19.25 Zang. 19.30 Gram. 20.30 Radio- philharm.ork. 21.10 In het begin schiep God he mel en aarde, theologische lezing. 21.30 Trombone en piano. 21.55 In het begin schiep God hemel en aarde, theologische lezing. 22.15 Ronde van Ne derland. 22.25 Boekbespr 22.30 Nieuws. 22 40 Ge zin en huwelijk, lezing. 22.50 Gram. 23.5524.00 Nieuws. HILVERSUM II. 298 m. 7 00 AVRO. 7.50 VPRO. 800—24.00 AVRO. AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymnastiek. 7.20 Gram. VPRO 7.50 Dagopening AVRO' 8.00 Nieuws. 8-15 Gram. 9 00 Gymn. voor de vrouw. 9.10 De groen teman. 9.15 Gram. 9.40 Morgenwijding. 9.55 Boek bespreking. 10.00 Gram. 10.50 Voor de kleuters. 11.00 Pianospel 11.15 Voor de zieken. 12.00 Lichte muz. 12.20 Regeringsuitz.: Uitz. voor de landbouw. 12.30 Land- en tuinbouwmeded. 12.33 Lichte muz. 13.00 Nieuws. 13.15 Meded. of gram. 13.20 Lichte muziek. 13.55 Beursber. 14.00 Kamermuziek. 14.40 Schoolradio 15 00 Voor de vrouw. 15.30 Vleugel en bariton. 16.00 Programma over Nederlands Nieuw- Guinea. 16.15 Gram. 16.30 Voor de kinderen. 17.20 De dierenwereld en wij. praatje. 17.30 Voor de jeugd. 18.00 Nieuws. 18.15 Pianospel. 18.25 AVRO's nationale fotocompetitie. 18.30 Lichte muz. 19.00 Voor de kinderen. 19 05 Paris vous parle. 19.10 Gram. 19.40 Journaal en Ronde van Nederland. 20.00 Nieuws 20.05 Gevarieerd progr. 22.05 Cello, hcorn en piano. 22.30 Nieuws en beursber. van New York. Daarna: S.O.S -ber. 22.45 Flamenco- muz. 23.05 De Papoea, klankb. 23 20 Gram. 23.55— 24.00 Nieuws. BRUSSEL. 324 m. 12.00 Gram. 12.15 Uitgesteld relais van het ra dio- en televisiesalon te Antwerpen. 12.30 Weer bericht. 12.35 Uitgesteld relais (verv.). 12.52 Koer sen. 13.00 Nieuws en weerber. 13.15 Gram. 14.00 Schoolradio. 15.45 Gram. 16.00 Koersen. 16.06 Duitse les. 16.21 Gram. 16.30 Orkestconcert. 17.00 Nieuws en weerber. 17.10 Zangrecital 17.40 Boek bespr. 17.50 Jeugdgroepen voor de micro. 18.20 Voor de soldaten. 18.50 Sportkron. 19.00 Nieuws. 19.40 Koorzang 19.50 Lezing. 20.00 Voor de vrouw. 21.00 Gram. 21.30 Ork.conc. 22.00 Nieuws en weer bericht. 22.15 Pianorecital. 22.55—23.00 Nieuws. VOOR MAANDAG NTS. 2030 Topconferentie. 21.1021.15 Pauze. 21.15 Eurovisie: Operaconcert. 22.15—22.25 Ronde van Nederland. VOOR DINSDAG NTS: 20.00 Journ. en weeroverzicht KRO: 20.20 Document, film. 20.35 Speelfilm. NTS: 22.30 22.40 Ronde van Nederland.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1960 | | pagina 7