voor de sheriff
PANDA EN DE TROETELTROEP
Nieuwe „Miss Holland" gaat
bollen in Amerika propageren
„Helft der verpakte genees
middelen is overbodig"
AVONTUREN VAN EEN HOND
ROM EN MIOE
Spit, Spierpijn
MAANDAG 16 MEI 1960
7
Merkwaardige weekend
show
,'n Moordverhaal"
De beschadigingen in
het Beethovenhuis
Prof. Sorgdrager over de „specialité's"
ió Uet
zo
r
Gang der
dobbelsteen
J
„Keukenhof' sluit
woensdagavond
Vervolgverhaal
door
M. G. Eberhart
De radio geeft dinsdag
7elevisiefirogramma
73. „Wacht! Ik hen het!" riep Panda,
terwijl hij zijn pet afzette. Loop niet
weg! Ik kwam jullie waarschuwen!" Maar
Joris en de troetels waren zo van zijn
uniform geschrokken, dat zij naar alle
kanten wegvluchtten. Alleen het paard
bleef zitten. Het had nog veel te veel ple
zier in de clowns, om nu al weg te gaan.
Panda aarzelde even, niet wetend, welke
van de troetels hij zou achtervolgen. Toen
zag hij tot zijn schrik, dat Ted en Ed in
de touwladder klommen, die naar de nok
van de tent voerde. Dat was natuurlijk
erg gevaarlijk, dus besloot Panda om
maar eerst te proberen hen terug te ha
len. Zijn uniform uittrekkend, snelde hij
op de touwladder af en klom hen na.
Naarmate hij echter hoger kwam, vond
hij het steeds griezeliger. „Wacht toch!",
riep hij omhoog, „ik ben het, jullie be
schermer!" Maar de tweeling keek niet
om. Kwiek en lenig schoten zij naar bo
ven, zonder enige angst voor de diepte te
tonen. En toen zij daarboven een spring
plank bereikten, doken zij onvervaard
naar een trapeze en zwierden naar de
andere kant van de tent. Zo'n gedurfd
staaltje was nog nooit zonder valnet ver
toond. Het publiek begon bewonderend
AH! en OH! te roepen.
De laatste Weekend-show van dit sei
zoen was de merkwaardigste van alle. Wij
zagen ditmaal een poging tot een echte
televisievorm, die slaagde. Maar ze was
afgekeken van „Artiestencafé". We zagen
voorts een aantal bekende artiesten naast
bekende AVRO-figuren. De artiesten deden
hun werk naar behoren, de AVRO-figuren
pousseerden hun omroepvereniging en
zichzelf op een ongelooflijk vervelende
manier, kwasi ongedwongen, kwasi grap
pig. De enige echte verrassing was een
verzoeknummer, een reprise uit de One
man show van Toon Hermans. Een ver
rassing was ook het optreden van een
sneldichter in de stijl van Lou Bandy,
maar de man bleef te lang aan het woord
en miste distinctie. Zo werd het een wer
kelijk heel raar programma. Het had
hoogtepunten en misgi-epen. Het toonde
verschillende stijlen, maar geen eigen ge
zicht en wanneer de echte AVRO-gezich-
ten op het scherm kwamen van Ger
Lugtenburg en Jan Boots bijvoorbeeld
was men er zo op uitgekeken. Een tikje
meer bescheidenheid zou de AVRO niet
misstaan, verzucht men na zo'n uitzen
ding.
Vooraf ging de Perry Como-show met
o.a. Bing Crosby. Ach, het is divertisse
ment, maar dat brave applaus bij ieder
nieuw liedje is zo Amerikaans-opzettelijk
en zo onecht. De grapjes zijn geënt op het
laagste intelligentiequotiënt. Nee, dan lie
ver „Flits", waarin Willem O. Duys tel
kens interessante dingen uit de doeken
doet, ze rustig voordraagt, helemaal zon
der gewichtig doenerij. Dat heeft tenmin
ste karakter!
In het T.V.-spel „Het Bloedige Dogma",
dat de N.C.R.V. zondagavond in een ster
ke rolbezetting op het scherm bracht, viel
vooral de sfeerrijke taal op, die Gerrit
Kouwenaar in zijn vei'taling uit het En
gels als blanke verzen componeerde. Het
stuk gaf in een heldere, directe enscene
ring die slechts nu en dan verstoord
werd door een al te uitvoerige dialoog
een i-echtsgeding tegen een ketter in het
Massasuchetts van 1638, de altijddui'ende
strijd tussen gewetensdwang en gewetens
vrijheid vei'beeldend. De regen van bijbel
teksten verduisterde het thema niet, dat
zowel door de beklaagde als zijn rechters
duidelijk werd gesteld: het thema van het
ware tegen het valse christendom, waarin
de zondeval van Gods volk werd terugge
bracht tot de ene waarlijke zonde; de
zonde van de geestesterreur in naam van
God, uitgeoefend tegen degenen die deze
zelfde God in vrijheid zoeken.
Dit spel werd gedragen door twee sterk
geaccentueei'de figuren, de beklaagde Wil
liams, gespeeld door Andx-é van den Heu
vel, en de dominee Cotton, vertolkt door
Eric van Ingen. Het accent van de eerste
lag in zijn rol, dat van de tweede in de
vertolking. Williams maakte een zwakke
re indruk dan de man die hij in wei'kelijk-
Ixeid geweest moet zijn, Cotton werd door
Van Ingen losgemaakt uit de rij van me
despelenden tot een imposante steilprater,
de grootste ketter van allen, die alle hoog
moed tentoonspreidde welke hij in de an
der hekelde. Een uitstekend geregiseerde
figui-atie omkleedde het podium, waarop
Johan Schmitz, Adolf Rijkens en Wim van
den Brink goede vertolkingen gaven. Een
volkomen afwezigheid van gezochte effec
ten zelfs in het droomgezicht, waarin
Philippe la Chapelle een uitstekend getrof
fen Engelse rechter gestalte gaf was
een blijk van gevoelige beheei-sing der re
gie, die in handen van Henk Rigtei's een
wezenlijke stijl bereikte: de stijl van
strenge eenvoud en lijnrechte dogmatiek,
zo volkomen in ovei'eenstemming met het
thema.
Beeldschermer
,,'n Moordverhaal", is de titel van de
televisiethriller welke de K.R.O. donder
dag uitzendt onder regie van Luc van
Gent.
De jonge schrijver Timothy Gregg heeft
een verhaal geschreven over de perfecte
moord, gepleegd door een achtenswaardig
burger die gechanteerd wordt vanwege
een in zijn jeugd begaan delict. De schrij
ver geeft het ter inzage aan zijn buur
man, Andrew Bennett, die een bekende
uitgever onder zijn familieleden telt. De
laatste voelt weinig voor het verstrekken
van aanbevelingen, maar zijn belangstel
ling voor het script wordt plotseling bij
zonder groot, als dezelfde avond nog een
vreemdeling zich aandient die hem wil
chanteren om een twijfelachtig avontuur
uit zijn jonge jaren. Bennett heeft nu
practisch een leidraad in zijn handen
voor zijn verder optreden.
Cruys Voorbergh speelt de rol van Ben
nett, Peronne Hosang is zijn vrouw Syl
via, Manfred de Graaf is de jonge schrij
ver en Bob Goedhart de vreemdeling
chanteur.
Het Nederlandse volk kan
weer wat rustiger ademha
len, waiit sinds zondagmor
gen half twee beschikt het
over een nieuwe „Miss Hol
land", gekroond en wel.
Deze miss zal als een o?i-
officiële paladijn van mi
nister Luns ons land ver
over de grenzen gaan ver
tegenwoordigen, o.m. bij de
verkiezing van Miss Europa
in Beiroet. Ook gaat zij
naar de Verenigde Staten
om bloembollen te verko
pen voor een Hillegomse
bloembollenexporteur. Ge
zien de zakelijke belangen
van deze firma had de ver
kiezing van „Miss Holland"
zaterdagavond in het Hille
gomse „Treslong" plaats,
waar een zaal vol „boe
zemvrienden" de verrich
tingen van de ongeveer 25
charmante kandidaten ga
desloegen, samen met enige
Nederlandse, Belgische en
Franse juryleden.
Die verrichtingen van de
charmante miss-kandidaten
zijn overigens gauw genoeg
verteld. Tijdens het slecht
georganiseerde avondje
werden de naar miss-roem
hunkerende meisjes een
voor een aan het scherp ob
serverende publiek voorge
steld door een niet bijster
boeiende dame, die van een
slecht werkende geluidsin
stallatie gebruik maakte.
ren. Zij sloeg niet alleen de
intelligentie van de adspi-
rant-missen zeer laag aan,
maar liet ook constant haar
ongeloof in het verstande
lijk vermogen van de toe
schouwers blijken. Deze
dame dan „intervieiode" de
naar de miss-titel hunke
rende meisjes op het peil
van de kleuterschool.
Zo van: „Zeg Rita, jij
komt uit Maastricht, hè?
Nou, dan moest je vroeg
van huis, hè? Wat zeg je,
om elf uur vanmorgen al
weggegaan? Vertel eens,
wat kun je zo al allemaal
in Maastricht zien? En wel
ke taal spreek je goed? Oh,
een beetje Nederlands en
een beetje Duits? Vertel
dan maar eens aan de jury
in het Duits wat je van
avond gegeten hebt en laat
je dan maar eens aan de
jury zienEn Rita dan
maar wat stotteren van:
„Kartoffeln und Gemüsse
und auch noch Eis".
Daarmee wil overigens
geen kwaad woord van miss
Amsterdam, miss Arnhem,
miss Zus en miss Zo gezegd
zijn. Ze liepen er allemaal
keurig bij en hoeven er
over htm uiterlijk geen
minderwaardigheidsgevoe
lens op na te houden. Eerst
vertoonden ze zich in leuke
cocktail-jurkjes, later in
badpak. Toen ging alles wal
De dame bleek al jaren geanimeerder. De van re-
geleden haar geloof in het clame berstende avond
publiek te hebben afgézwo- bracht de meisjes allerlei
geschenken: ze mochten zo
waar het badpak van een
bekende fabriek behouden,
daarenboven kregen zij een
heerlijke flacon parfum van
een andere bekende zaak.
Zij ontvingen ook nog bloe
men, een tas en een amary-
lis-bol. Deze laatste dan na
tuurlijk van de reeds eer
der genoemde Hillegomse
bloembollenexporteur.
Van de jury maakte deel
uit de oud-secretaris van
het Produktschap voor
Siergewassen, de heer Or-
baan. Hij zat wat onwennig
tegen al die paraderende
mooie benen en de andere
schoonheden van de meis
jes op te kijken.
Om half twee 's nachts
kon „Miss World" de
Amsterdamse Corinne Rot-
schaefer, ook al bollenpro-
pagandiste de kroon van
„Miss Holland" plaatsen op
het hoofd van de 20-jarige
Ansje Schoon uit Amster
dam, die haar naam wel eer
aan deed. „Ansje is coupeu
se, maar loopt ook al als
mannequin. Ze heeft een
vriend en is gek op dansen.
Nu gaat zij de Nederlandse
bollen in Amerika propa
geren"
Al deze verbluffende bij
zonderheden vertelde haar
moeder, die de passen en
gangen van haar enige
dochter eerst nog wat aar
zelend heeft bekeken, maar
nu toch vol trots en ver
trouwen is.
De met de hand geschreven aankondi
ging van het eerste door Ludwig van Beet
hoven op zesjarige leeftijd gecomponeerde
concert, is een van de documenten die ver
nietigd zijn bij de brandstichting in het
geboortehuis van de componist te Bonn.
De brandstichter, Botho von Steegen,
wordt nog door de politie vastgehouden.
In brieven aan een aantal bladen had hij
gezegd dat hij de brand had gesticht om
de aandacht te vestigen op de wijze waar
op hij door de Westduitse regering zou
zijn „onderdrukt". De aankondiging van
Beethovens eerste concert was geschreven
door zijn vader die destijds tenor was in
het koor van het hof van de kiesheer van
Bonn.
De originele manuscripten van het „Rit-
terballet" en het „Lied an Laura", die Beet
hoven schreef toen hij nog in het jongens
koor zong, werden vernietigd. De „Bonn
kamer", die het meest te lijden had van
de brand, zal worden gerestaureerd en op
nieuw voorzien worden van meubels die
vroeger aan de familie behoorden.
Op een farmaceutisch congres in Baarn
heeft prof. di\ P. Sox-gdrager gesproken
over de vervangbaarheid van het vex-pakte
geneesmiddel.
Hij herinnerde eraan, dat het onderzoek
van de Senaatscommissie-Kefauver in
Amerika heeft aangetoond, dat de genees
middelenindustrie winsten heeft gemaakt
van 1100 tot 7000 percent. Hoewel, volgens
pi-of. Sox-gdrager, bij het vaststellen van
dit percentage geen rekening is gehouden
met de kosten van investering, propagan-
da, exploitatie en research, kan men zich,
naar zijn ooi-deel, afvragen of deze bijko
mende kosten zo hoog moeten zijn, gezien
de uitgaven die de Amerikaanse genees
middelenindustrie zich kan permiteren.
In Nederland werd in 1959 voor 200 mil-
WE nemen natuurlijk niet aan. dat de le
zers van deze rubriek zich met het kansspel
bezig houden. Maar wellicht hebben zij
toch wel eens ganzenbord gespeeld, een
spel waarvan beslist niet kan worden ge
zegd, dat het een verderfelijke invloed
heeft, hoewel de spannende situaties er
toch zeker niet bij ontbreken. Hoe dit ook
zij, in uw jeugd zult u ivaarschijnlijk wel
eens hebben bemerkt dat iemand, wiens
worp van bijzonder veel belang was voor
de uitslag van het spel, de
beker soms extra schudde vöör
de gelukbrengende (of fatale)
worp werd gedaan? Wanneer
U dit mocht zijn ontgaan, of
wanneer dergelijke hartstoch
telijke taferelen zich in uw
huisgezin nooit zouden hebben
voorgedaan, laten we U dan
mogen verklappen, dat dobbelaars vaak in
de hand of in de beker blazen, vöör zij de
worp doen, in de vaste overtuiging de uit
slag op die manier in gunstige zin te
kunnen beïnvloeden. Bij de meesten be
staat deze overtuiging niet eens bewust,
want zouden we de man (het zijn n.l.
meestal mannen) ronduit vragen, of zij
menen op die manier invloed op de gang
van de dobbelstenen te kunnen uitoefe
nen, dan zouden zij deze vraag zeker
ontkennend beantwoorden. Anderen zijn
daarentegen zeer positief in hun opvat
ting en veronderstellen inderdaad, het aan
tal ogen op die wijze te kunnen dwingen.
Een dobbelaar die beweert invloed op de
val van de dobbelstenen te kunnen uit
oefenen en dit zou trachten te bewijzen door
inderdaad het vereiste aantal ogen te wer
pen, zou ons desondanks in geen enkel
opzicht kunnen overtuigen. Dit bewijs kan
immers lotuer op geluk berusten. Zelfs
wanneer hij het kunststukje zou herhalen,
worden we daardoor niet in het minst
geschokt. Het is immers zeer goed moge
lijk, dat de dobbelaar een gerenommeerde
valsspeler is. Afgezien daarvan, kunnen
de stenen on-evenwichtig zijn, waardoo
zij regelmatig op dezelfde wijze vallen. Of
de man die het bewijs wil leveren kan een
jelukkige dag hebben, mis
schien wel een gelukkig jaar
'Jitsluitend een statistische me
thode, waarbij tienduizenden
proeven zijn verwerkt, zou
lier uitsluidsel kunnen geven
Dit denkbeeld rijpte het
eerst bij prof. J. H. Rhine van
de Duke universiteit, de
man die op de hogeschool niet het dobbel
spel, maar wel de dobbelproeven invoer
de. Deze proeven hadden het voordeel een
voudig uitvoerbaar te zijn, gemakkelijk te
controleren, en zich te lenen voor uniforme
statistische verwerking. De eerste pogin
gen in deze richting waren uiteraard nog
al huiselijk, omdat men zich van de resul
taten niet al te veel voorstelde. Ook U en
ik zouden argwanend tegenover dit vraag
stuk hebben gestaan Maar tenslotte werd
er op de Duke universiteit gedobbeld met
een niet geringere inzet dan de wetenschap
zelf.
Daarover een volgende keer.
H. PétiUon
Nadruk verboden.
joen gulden aan geneesmiddelen ver
bruikt. Prof. Sorgdi-ager meent, dat, hoe
wel het verpakte geneesmiddel misschien
numeriek in de minderheid is tegenover de
enkelvoudige grondstof, het bedrag dat er
voor wordt uitgegeven door de ongunstige
prijsverhouding op meer dan de helft van
net totaal van de 200 miljoen kan worden
geschat. Hij zei, dat in „Medisch Contact"
is vermeld, dat de reclame voor 80 per
cent van de verpakte artiekelen binnen
vijf jaar gestopt zal worden.
Uit het rapport van de studiegroep voor
sociale farmacie te Amsterdam is geble
ken, dat in een tijdsbestek van vijf jaar
van de 6700 artikelen er meer dan 3650
werden afgevoerd en dat er 6400 aan wer
den toegevoegd. Px-of. Sorgdrager vroeg
zich in dit verband af, hoe „belangrijk"
de geneesmiddelen wel zijn die „als een
dagsvliegen komen en gaan".
Een beschouwing over d£ talloze nieuwe
geneesmiddelen heeft, volgens hem, aan
het licht gebracht, dat een eenvoudige in
deling reeds ongeveer 50 percent ervan als
overbodig aanwijst. Dit zijn namelijk de
artikelen die uit overwegingen van presti
ge of concurrentie in de handel gebracht
zijn of omdat zij meeprofiteren van door
anderen gemaakte reclame. Door een in
tensievere samenwerking tussen apothe
ker en arts zouden, volgens prof. Sorg
drager nog eens 25 percent van de genees
middelen vervangen kunnen worden door
eenvoudige grondstoffen.
„Er blijft dan een groep van ten hoogste
25 percent der ax-tikelen over", aldus spre-
kex-", „die op medische grond belangrijk
zijn en voor een deel niet vervang-
baax-". Hij voegde hieraan toe, dat de te
besparen 75 percent van de verpakte ar
tikelen een bedrag vertegenwoordigt van
tenminste 75 miljoen gulden.
Al spelen nog vele factoren een rol in dit
probleem, het bedrag zou door een ratio
nele vooi-lichting, vooral ook van het le
kenpubliek, tot een fx-actie ex-van geredu
ceerd kunnen worden", zo zei hij ten
slotte.
Aan het einde van een weekend met
zeer druk bezoek heeft het bestuur van
de nationale bloemententoonstelling „keu
kenhof" te Lisse besloten de toegangspoor
ten op woensdag 18 mei om acht uur voor
dit jaar definitief te sluiten.
Meer dan een half miljoen bezoekers
heeft de bloementuin dit jaar bezocht. Het
warme weer zox-gt in versneld tempo voor
de rijping der bloemen.
Alphons Diepenbrock. Naar aanlei
ding van het feit dat het in 1962 honderd
jaar zal zijn geleden dat Alphons Diepen
brock te Amsterdam wex-d geboi-en, heeft
het bestuur van de Vereniging voor Ne-
derlandse Muziekgeschiedenis aan prof. dr.
Eduard Reeser te Utrecht opdracht gege
ven een volledige uitgave van de brieven
en documenten betreffende Diepenbrock
voor te bereiden.
104—105. Nu moeten we je wagentje maar even naar boven duwen! vond Rom.
't Is een hele helling hoor!
Dat deden ze. Met vereende krachten brachten ze de auto naar boven. Toen zag
Hako, dal het tijd voor hem werd om naar huis te gaan.
Bedankt voor het ritje! riepen Rom en Mioe. toen hij wegreed.
De volgende keer mogen jullie weer met me meerijden! beloofde Hako, en toen
verdween hij met 'n vaartje de hoek om.
Toch wel leuk, zo'n karretje! zei Rom.
2)
Cayce schudde zijn hoofd. „Over een half uur moet
ik weg." Het had geen zin te wachten tot de rechter
op de proppen zou komen met wat hij te zeggen had;
hij was als een geslepen oude hengelaar, die wachtte
tot zijn px-ooi de eerste beweging zou maken. Cayce
zei: „Waar gaat het eigenlijk om?"
De rechter knipperde me) zijn ogen. Hij nam he:
potlood weer op en bekeek het aandachtig. „Belang
stelling genegenheid." Hij dacht even na en voegde
eraan toe: „Het werd tijd dat je eens een bezoek
bracht aan je huis."
Cayce, die de x-echter maar al te goed kende, voelde
het ontwijkende in het antwoord. „U bedoelde iets bij
zonders. U schreef dat u me wilde spreken. Waar
over?" De rechter trok de rode wenkbrauwen op.
„Vind je niet dat je me had moeten laten weten waar
je al die tijd geweest bent?"
„U wist het. Uw brief was aan mijn adres gericht".
„Maar je hebt het me nooit verteld, Cayce."
Plotseling werd Cayce nieuwsgierig. „Hoe bent u aan
mijn adx-es gekomen?"
De rechter glimlachte en vouwde de dikke, maar o
zo vasthoudende vingers bedachtzaam tezamen. „Niet
van jou", zei hij met een verwijt in zijn stem. „Je
hebt me ex-g slecht behandeld, Cayce. Mij en je tante
Blanche. Hier weggaan zonder een enkel woox-d,
's nachts, zes jaar geleden. Je hebt nooit meer iets
van je laten horen. John heb je ook niet geschreven,
en bij John nam je toch de plaats van je vader in. Je
betekende veel voor hem, dat weet je heus wel. Je
hebt zelfs niet aan Midge geschx-even. Ze heeft het
zich erg aangetrokken, Cayce, ze was gekx'enkt."
„Ze was met Roddy verloofdbegon Cayce, zich
verdedigend tegen zijn voornemen in. Hij bx-ak de zin
af en zei: „Ik veronderstel dat u mijn adx-es van het
leger hebt gekx-egen.
De glimlach week niet van het gezicht van de rech
ter. „Ik ben je naaste bloedverwant. Blanche en
Hij fronste zijn voorhoofd. „Maar beste jongen, je hebt
nog niet eens naar haar gevraagd".
Blanch en de rechter, broer en zuster, waren voor
Cayce als twee delen van één en dezelfde persoon.
Hij zei stijfjes: „Ik ben er zeker van dat het heel
goed met haar gaat".
De rechter schudde het hoofd. „Wat ben je hard.
Cayce."
Het gemene zijdeachtige sarren begon weer. Cayce
klemde zijn handen vaster om de versleten leren arm
leuningen en tegelijkertijd schoot de gedachte door zijn
hoofd: ik was toen een jongen, eenzaam en kwetsbaar.
Wat de rechter nu zegt, kan me niet meer deren.
Maar de dingen die de rechter kon doen of niet
doen hadden wel de macht om te wonden. Hij
vx-oeg: „Hoe staat het met de plantage?"
Het lachje op het gezicht van de x-echter werd iets
minder zelfgenoegzaam. „O, ja, de laatste jax-en zijn
niet zo goed geweest, weet je."
Cayce's lange lichaam spande zich. „Niet zo goed!
maar, de hele streek hier ziet er welvarend uit. Al die
nieuwe gebouwen, die nieuwe wegen, de jonge aan
plantingen
„Het is niet alles botertje tot de boom. Voor een oude
man, zoals ik, is het moeilijk. Je hebt het huis vex-laten,
juist toen je oud genoeg werd om hier je handen uit
de mouwen te steken."
Daar zat iets waars in. „Ik kon niet blijven," zei
Cayce bot.
Tot zijn verwondering gaf de x-echter dit toe „Ik be
grijp, dat je je eigen weg moest gaan. Je hebt blijk
baar een baan naar je zin. Ik zal je niet vragen, die
op te geven. Maar dit is je thuis. Blanche en ik heb
ben alles voor je gedaan wat we konden. Je vader
heeft je aan onze zorgen toevertrouwd. We hebben ons
best gedaan. Je hebt nooit van ons gehouden. Je hebt
ons nooit respect of vertrouwen gegeven. Je was altijd
opstandig en haatdragend
Cayce had dit al veel te dikwijls gehoox-d, in zijn
jongensjaren. Hij vroeg „Is Zack hier nog altijd?"
Zack was de opzichter van de plantage; hij was op
zichter geweest van de tijd af dat Cayce's vader het
land had gekocht, er zijn huis gebouwd en er zijn jonge
vrouw gebracht had. De rechter trommelde met één
dikke vinger op de lessenaar en zei: „Ja, Zack is
hier nog steeds".
„Hoeveel ax-beiders heeft u?"
„Twee".
„Twee! Voor een onderneming als deze zijn er mins
tens vijf nodig".
„De lonen zijn hoog. Jij weet daar niets van. Alle
onkosten zijn hoog. Ik kan niet meer dan mijn best
doen".
De regen sloeg nu hard neer op het huis, op de
boomgaax-den en op het meex\ Hoe goed hex-innerde
Cayce zich het geluid van de regen, dat klinkt als
een snelle roffel! Spoedig zou het tempo langzamer
worden, het zou een licht gekletter worden om dan
plotseling op te houden, en dan zou de zon weer door-
komen.
„Maar de inkomsten van de plantage moeten goed
zijn", zei hij.
De rechter schoof achteruit in zijn stoel de stoel
die eens van Cayce's vader was geweest. „Niet zo
goed als je denkt. Er zijn tegenslagen geweest: vorst,
insecten, schimmelsIk kan je houding niet appre-
ciëx-en, Cayce. Ik heb hard gewerkt en zonder de hulp
die ik van jou mocht vex-wachten.
De waarheid daarvan raakte Cayce even, maar zijn
ongerustheid begon over te gaan in ontsteltenis. „De
prijzen zijn hoog, en de sinaasappeloogsten goed ge
weest. Wat hebt u met het geld gedaan?"
De x-echter keek hem lange tijd stx-ak aan: hij glim
lachte niet meer. In plaats van te antwoox-den, zei hij
onvei'wachts: „Je kunt hier toch zeker wel een paar
dagen blijven. Een paar dagen maar. Dan kun je weer
teruggaan".
Cayce was vex-baasd; zijn zenuwen spanden zich. Hij
had alles verwacht, behalve dit!
Waai-om?"
Weer scheen de rechter bij zichzelf te overleggen.
Toen zei hij: „Misschien heb ik je nodig!"
„U hebt Roddy toch!"
„Nog altijd jaloers op Roddy?"
„Is dat alles wat u me te zeggen had?"
Even, zo snel dat Cayce er niet helemaal zeker van
was, vloog er een verontx-uste tx-ek over het gezicht
van de x-echter. Alsof hij merkte dat Cayce hem
nauwlettend gadesloeg, kwam hij uit zijn stoel over
eind, waax-bij hij zijn dikke lichaam met op de lesse
naar uitgespx-eide handen opduwde. Daardoor kwam
zijn gezicht in de groene schaduw.
De regen viel nu langzamer, het doffe gedreun van
miljoenen kleine tx-ommeltjes verwijderde zich naar
het oosten.
De rechter zei: „Je bent achterdochtig. Dat ben je
altijd geweest, Cayce. Je was een moeilijk kind. Ik
had gedacht dat deze zes jaren, je leven in het leger,
de baan waar je voor hebt moeten vechten, je mis
schien verandex-d zouden hebben. Ik vraag je alleen
ïriaar om een paar dagen te blijven. Het was maar
eh.... een vriendelijke impuls".
Cayce schudde het hoofd. „Ik wil maar één ding
zeggen. Daarna ga ik weg".
De regen was nu ovex-gegaan in een zacht getik,
zodat zijn stem luid opklonk in de schemerdonkere
kamer. „U zorgt slecht voor de plantage. Als u de
sinaasappelboomgaai-den net zo verwaarloosd heeft als
het huis en het erf
„Wel", zei de x-echter, „wat zou je eraan doen?"
Natuurlijk kon hij niets doen. Hij pakte zijn jasje.
De rechter maakte even een beweging van schrik,
alsof hij voor de eex-ste maal in al die jax-en twijfelde
aan zijn macht over Cayce. „Ik kan niets doen", zei
Cayce. „Maar wat doet u met het geld van de plan
tage? Waar laat u het? Waarom hebt u helemaal geen
geld aan de ondex-neming besteed?"
„Juistzei de rechter, „juist". Je vader had ge
lijk dat hij mij de vrije had gaf. Je bent onredelijk
en onpx-aktisch. Jij geeft iedereen de schuld behalve je
zelf. Je vader kende je beter dan ik of tante Blanche.
Het is maar goed dat hij het niet heeft beleefd, wat
voor een man zijn zoon is gewox-den.".
„Laten we mijn vader hier buiten houden." Tot zijn
eigen vei-bazing kwam het er kalm uit. Alle buien van
machteloze woede uit zijn jongensjaren schenen zich
samen te trekken om hem eraan te herinneren wat
hij zich voorgenomen had te zullen doen als hij een man
zou zijn maar toch voelde hij nu geen boosheid.
(Wordt vervolgd)
Advertentie
en reumatische pijnen
wrijft U eveneens weg met
HILVERSUM I. 402 m. 7.00-24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gram..7.30 Voor de jeugd.
7.40 Gram. 7.45 Morgengebed en overweging. 8.00
Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor de vrouw. 0-35 Wa
terstanden. 9.40 Schoolradio. 10.00 Voor de kleu
ters. 10.15 Lichtbaken, lezing. 10.25 Gram. 11.00
Voor de vrouw. 11.30 Gram. 11.50 Volaan.. voor
uit, lezing. 12.00 Middagklok - noodklok. 12.03
Lichte muz. 12 30 Land- en tuinbouwmeded. 12.33
Pianospel 12.50 Act. 13.00 Nieuws. 13.13 Zonne
wijzer. 13.20 Platennieuws. 13.35 Dansmuz. 14.00
Gram. 14.05 Schoolradio. 14.35 Voor de platte
landsvrouwen 14.45 Gevarieerd progr. 15 50 Gram.
18.00 Voor de zieken. 16.30 Ziekenlof. 17.00 Voor
de jeugd. 17.40 Beursber. 17.45 Regeringsuitzend.:
Muzikaal bezoek aan de buren van de boven
windse eilanden, door K. H. H. F. de Leeuw. 18.00
Kamerkoor 18.20 Gram. 18.25 Het bekken van de
Oosterschelde.Zeeuws klankb. 19.00 Nieuws.
19.10 Act. 19.25 Zang. 19.30 Gram. 20.30 Radio-
philharm.ork. 21.10 In het begin schiep God he
mel en aarde, theologische lezing. 21.30 Trombone
en piano. 21.55 In het begin schiep God hemel en
aarde, theologische lezing. 22.15 Ronde van Ne
derland. 22.25 Boekbespr 22.30 Nieuws. 22 40 Ge
zin en huwelijk, lezing. 22.50 Gram. 23.5524.00
Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7 00 AVRO. 7.50 VPRO.
800—24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymnastiek. 7.20 Gram.
VPRO 7.50 Dagopening AVRO' 8.00 Nieuws. 8-15
Gram. 9 00 Gymn. voor de vrouw. 9.10 De groen
teman. 9.15 Gram. 9.40 Morgenwijding. 9.55 Boek
bespreking. 10.00 Gram. 10.50 Voor de kleuters.
11.00 Pianospel 11.15 Voor de zieken. 12.00 Lichte
muz. 12.20 Regeringsuitz.: Uitz. voor de landbouw.
12.30 Land- en tuinbouwmeded. 12.33 Lichte muz.
13.00 Nieuws. 13.15 Meded. of gram. 13.20 Lichte
muziek. 13.55 Beursber. 14.00 Kamermuziek. 14.40
Schoolradio 15 00 Voor de vrouw. 15.30 Vleugel en
bariton. 16.00 Programma over Nederlands Nieuw-
Guinea. 16.15 Gram. 16.30 Voor de kinderen. 17.20
De dierenwereld en wij. praatje. 17.30 Voor de
jeugd. 18.00 Nieuws. 18.15 Pianospel. 18.25 AVRO's
nationale fotocompetitie. 18.30 Lichte muz. 19.00
Voor de kinderen. 19 05 Paris vous parle. 19.10
Gram. 19.40 Journaal en Ronde van Nederland.
20.00 Nieuws 20.05 Gevarieerd progr. 22.05 Cello,
hcorn en piano. 22.30 Nieuws en beursber. van
New York. Daarna: S.O.S -ber. 22.45 Flamenco-
muz. 23.05 De Papoea, klankb. 23 20 Gram. 23.55—
24.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Gram. 12.15 Uitgesteld relais van het ra
dio- en televisiesalon te Antwerpen. 12.30 Weer
bericht. 12.35 Uitgesteld relais (verv.). 12.52 Koer
sen. 13.00 Nieuws en weerber. 13.15 Gram. 14.00
Schoolradio. 15.45 Gram. 16.00 Koersen. 16.06
Duitse les. 16.21 Gram. 16.30 Orkestconcert. 17.00
Nieuws en weerber. 17.10 Zangrecital 17.40 Boek
bespr. 17.50 Jeugdgroepen voor de micro. 18.20
Voor de soldaten. 18.50 Sportkron. 19.00 Nieuws.
19.40 Koorzang 19.50 Lezing. 20.00 Voor de vrouw.
21.00 Gram. 21.30 Ork.conc. 22.00 Nieuws en weer
bericht. 22.15 Pianorecital. 22.55—23.00 Nieuws.
VOOR MAANDAG
NTS. 2030 Topconferentie. 21.1021.15 Pauze.
21.15 Eurovisie: Operaconcert. 22.15—22.25 Ronde
van Nederland.
VOOR DINSDAG
NTS: 20.00 Journ. en weeroverzicht KRO: 20.20
Document, film. 20.35 Speelfilm. NTS: 22.30 22.40
Ronde van Nederland.