Raadsel voor
PANDA EN DE LIJFWACHTERS
Jan Engelman zestig jaar
r
Vreemde dingen in het kabouterdorp
rA^c
v
Scalperen
Begrafenis van Willem
Elsschot en zijn vrouw
De negen muzen
DINSDAG 7 JUNI 1960
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
13
Geen commentaren
De radio geeft woensdag
T elevisieprogramma
Zcctf ia het
zo
VJ
Edith Piaf weer ziek
Jongerenprijzen Limburg
Aanwinsten uit de
collectie-Dreesmann
Nieuwe schaapskudde
in Drente
Vervolgverhaal
door
M. G. Eberhart
Twee weken in wildernis
Jongen at bladeren
en boomschors
9. Allereerst moeien we zorgen dat we
van dit dak afkomen", zei Jut de Lijf
wacht. Dat was ongetwijfeld hoog nodig,
want de bende, die het huis was binnen
gedrongen, had nu ontdekt, dat zij op het
dak waren gevlucht en een van de grie
zels loerde reeds door het zolderraampje.
Maar Jut toonde nu, dat hij snel en kor
daat kon handelen. Hij laadde zijn geweer
met spijkers, moeren en boutjes en schoot
deze lading door een telefoonpaal, die zich
vlak bij het huis bevond. De paal wankel
de even en viel toen tegen de dakgoot.
„Alsjeblieft!" zei Jut. „De vluchtweg ligt
klaar. Glij maar naar beneden". Dat de
den ze dan ook maar gauw. „Goed werk,
Jut!" riep Panda bewonderend. „Vak
werk," zei Jut bescheiden. „Daarvoor
moet je bij een gediplomeerde, wettelijk
erkende lijfwacht zijn, met vastgestelde
tarieven!" En hij hield Palmer een nota
voor, die vermeldde: „gered 1 miljonair
uit 1 gevaar. Kosten: 1 tientje". „Wacht
even!" riep Palmer. „Ik ben nog niet eens
beneden!"
Drie avonden televisie brachten variabe
le bezienswaardigheden, waarbij met ere
de one woman show van Maya Bouma
op zaterdagavond mag worden genoemd.
Ofschoon Maya Bouma een moeilijk ver
staanbaar en niet zeer muzikaal stemge
luid heeft, maakt haar voordracht dit
euvel onbelangrijk. Zij bracht een zeer
genietbaar, vlot repertoire, waarvan zij
helaas het veruit zwakste nummer over
een paardje dat haar ergens heen moest
brengen voor het laatst had bewaard.
De intervallen werden gevuld door de gi
tarist Wim Sanders, wat het tempo van
Maya Bouma aanzienlijk verstoorde.
Tevoren had de V.P.R.O. de eerste af
levering van haar „Oost-West" idee ge
bracht, een programma dat de toenade
ring tussen deze twee delen der wereld
tracht te bevorderen door meer kennis
van oosterse landen te verbreiden. Deze
eerste keer was Iran oftewel Perzië aan
de beurt, waarvan een informatief en
boeiend beeld gegeven werd.
De AVRO deed en doet eigenlijk
iets dergelijks met haar films van Ar-
mand Denis, waarvan zondag weer een
interessante aflevering werd gepresen
teerd, namelijk het vervolg over een be
zoek aan Thailand. De films van Denis
kenmerken zich door zin voor details en
volledigheid, waardoor zij de kennis van
het land waarop Denis zijn lens richt,
zeer zeker dienen.
,-,Een kwartje per seconde", de grapjas
serijshow van Lou van Burg, kwam zon
dagavond weer aan bod en opnieuw werd
'n grote vindingrijkheid aan vrolijke non
sens tentoon gespreid, waarbij mensen
met waterstralen, schuimtaarten en con
fetti worden overrompeld. De algemene
vrolijkheid leed niet onder deze malle
stortbaden, integendeel, de slachtoffers
lachten bereidwillig mee en niets verstoor
de de genoeglijke sfeer van deze kinder
lijke pret behalve dan misschien de
kwasi-serieuze praatjes van Lou met zijn
slachtoffers achteraf, die beter achterwe
ge kunnen blijven. Want dan pas merkt
men hoe deze show gebaseerd is op het
belachelijk maken van de kandidaten.
Een goede reportage met een vertra
gend commentaar van de Zandvoortse
autorennen vulde de maandagmiddag. De
avond zette zeer muzikaal in met een te-
lerecording uit Wenen, waar de Philhar-
moniker met het Weense staatsoperabal-
let Schubert, Mozart en Donizetti vertolk
ten. Een film van het Parijse artiesten-
circus van enkele weken geleden besloot
dit programma. Het was geen eerste klas
circus, doch voor amateurs en dat wa
ren deze artiesten eigenlijk, omdat ze zich
op geheel ander dan circusterrein plegen
te bewegen nog tamelijk vaardig ge
bracht. De eindeloze inleiding van Joop
Simons bedierf de pret een beetje. Waar
zitten in ons land in vredesnaam toch al
die geboren commentatoren? In de huis
kamer waarschijnlijk, als stuurlui aan de
wal.
x Beeldschermer
HILVERSUM I. 402 m. 7.00 - 24.00 NCRV.
NCRV: 7.00 Nieuws. 7.13 Gram. 7.30 Een woord
voor de dag. 7.40 Gewijde muziek. 8.00 Nieuws.
8.15 Radiokrant. 8.35 Gram. 9.00 Voor de zieken.
9.30 Gram. 9.35 Waterst. 9 40 Voor de vrouw.
10.15 Gram. 10.30 Morgendienst. 11.00 Radio-
filharm.ork. 11.45 Gram. 12.00 Clavecnnbelrecital.
12.30 Land- en tuinb.meded. 12.33 Gitaarensemble.
12.53 Gram en act. 13.00 Nieuws. 13.15 Met PIT
op pad. lezing. 13.20 Lichte muz. 13.50 Gram. 14.00
Bond van Mannenver. op Geref. grondslag. 14.45
Gram. 15.30 Liederen. 16.00 Voor de jeugd. 17.20
Gram. 17,40 Beursber. 17.45 Het spectrum van het
Christelijk organisatie- en verenigingsleven, le
zing. 18.00 Gram. 18.15 Boekbespr. 18.30 R.V.U.:
Evolutie, door ds. C. J. H. van den Broek, twee
de lezing. 19.00 Nieuws en weerber. 19.10 Piano
recital. 19.30 Radiokrant. 19.50 Amus.muz. 20.15
Radio-filharm.ork. en piano. 21.05 Hersenen zon
der ziel, lezing. 21.20 Oude muz. 21.50 De grote
vier van het klavier, gesprek (II). 22.20 Gram.
22.30 Nieuws en S.O.S.-bcr. 22.40 Zaalsportuitsl.
22.45 Avondoverdenking. 23.00 Platennieuws. 23.55
24.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00 VARA. 10.00 VPRO.
10.20 VARA. 19.30 VPRO. 20.00—24.00 VARA.
VARA: 7.0 Nieuws. 7.10 Gymn. 7.20 Gram. 8.00
Nieuws. 8.18 Gram. 8.55 Voor de vrouw. 9.00 Gym.
voor de vrouw. 9.10 Gram. VPRO: 10.00 Zo zijn
ze, lezing. 10.05 Morgenwijding. VARA: 10.20
Voor de vrouw. 11.00 Gram. 11.30 Cabaretprogr.
12.00 Dansmuz. 12.30 Land- en tuinb.meded. 12.33
Voor het platteland. 12.38 Gram. 13.00 Nieuws.
13.15 Dansmuziek. 13.45 Gesproken portret. 14.00
Volksliedjes en -dansjes. 14.15 Kamerorkest. 14.50
Gram. 15.00 Voor de jeugd. 17.00 Hammondorgel
spel. 17.15 Vakantietips. 17.50 Regeringsuitzend.:
Jcugduitz.: De brievenbus gaat open. Corresp.-
club o.l.v. Regina Zwart. 18.40 Nieuws en comm.
18.20 Promenade-ork. en koor. 19.00 Voor de kin
deren. 19.10 Politiek praatje. 19.20 Gram. VPRO:
19.30 Voor de jeugd. VARA: 20.00 Nieuws. 20.05
Cperettemuz. 21.05 Ballet der bedriegers, hoorsp.
21.55 Kamermuziek. 22.20 Act. 22.30 Nieuws. 22.40
Amus.muz. 23.00 Tusen mens en nevelvlek, lezing.
23.15 Gram. 23.35 Gram. 23.55—24.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Gevar. muz. (Om 12.30 weerbericht). 12.52
Koersen. 13.00 Nieuws. 13.15 Lichte muziek. 14.00
Gram. 14.30 Koorzang. 14.45 Ork.conc. en sol. 1600
Koersen. 16.06 Engelse les. 16.21 Gram. 16.30 Omr.-
ork. en solist 17.00 Nieuws. 17.10 Kamermuz. 17.50
Boekbespr. 18.00 Lekenmoraal en filosofie. 18,20
Voor de soldaten. 18.50 Sportkron. 19.00 Nieuws.
19.40 Schoolkoor. 20.00 Akademie der Diskofielen.
21.30 Gram. 22.00 Nieuws. 22.15 Pedagogisch praat
je. 22.25 Zangrecital. 22.55 Nieuws. 23.00 Voor de
zeelieden.
Vandaag viert de dichter Jan Engelman
zijn zestigste verjaardag. Bij Querido is,
ter gelegenheid daarvan, een mooi ver
zorgde verzamelbundel van Engelmans ge
dichten verschenen, aan welke binnenkort
in de rubriek „Litteraire Kanttekeningen"
uitvoerige aandacht zal worden geschon
ken.
Jan Engelman werd in 1900 in Utrecht
geboren, waar hij de hbs doorliep met een
opvallende aanleg voor de exacte vakken.
In 1916 werd hij journalist bij „Het Cen
trum", waar hij levendige relaties onder
hield met Bernard Verhoeven die aldus
Anton van Duinkerken veel invloed
heeft gehad op zijn latere vorming. In 1925
richtte Engelman, met onder anderen Van
Duinkerken, Coolen en Van Oosten, het
tijdschrift „De Gemeenschap" op dat, in
op de arbeid van Alberdink Thijm voort
gaande lijn, het litteraire katholieke reveil
bevestigde. In 1930 trad Engelman toe tot
de redactie van het, onder anderen door
zijn vriend Marsman geredigeerde, tijd
schrift „De Vrije Bladen" dat stellig de
verfrissende invloed van „De Gemeen
schap" heeft ondergaan. Inmiddels waren
Engelmans eerste poëziebundels versche
nen: „Het Roosvenster" (1927) en „Sine
Nomine" (1930). In „De Vrije Bladen" ver
schenen voor het eerst de gedichten, die
later gebundeld zouden worden in „Tuin
van Eros", welke bundel in 1934 bekroond
werd met de Meiprijs van de Maatschappij
der Nederlandse Letterkunde. Andere ge
dichten uit deze bundel werden gepubli
ceerd in „De Gids" en „Helikon". In 1937
verscheen de bundel „Het bezegeld hart",
in hetzelfde jaar „De Dijk", in 1941 „Nood
weer", in 1944 „Hart en Lied", in 1945
„Vrijheid, tijdgedichten en berijmde schot
schriften". In 1954 verwierf Jan Engelman
voor zijn poëtisch oeuvre de Constantijn
Huygensprijs. En nu is dan pas zijn ver
zamelde poëzie bij Querido verschenen,
hoewel niet volledig verzameld omdat de
twee eerstgenoemde bundels er niet in zijn
opgenomen.
„Voor zijn „Ballade van de Waarheid"
(in de bundel Vrijheid opgenomen) ver
wierf Engelman dë prijs van de gemeente
Amsterdam voor het beste verzetsgedicht
en in 1946 een regeringsprijs. Voor zijn in
het dagblad „De Tijd" geschreven Griekse
reisbrieven, later gebundeld in „Twee-
VOOR DINSDAG
NTS: 12.00—13.15 en 13.45—14.20 Rep. Nationale
Manifestatie van de M. Brigade voor UNICEF.
19.30 Intern, agrarisch nws. 20.00 Journ. en weer-
overz. 20.20 Chansons (filmprogr.) 20.45—22.20
Film.
VOOR WOENSDAG
VARA: 17.00 Jeugdprogramma. NTS: 17.30 Int.
jeugdjournaal. 20.00 Journaal en weeroverzicht.
NCRV: 20.20 Pas geperst. 20.50 Disnevfilm. 21.15
Voordr. 21.40 Kunstrubriek. 22.05 Avondwijding.
maal Apollo" kreeg hij in 1956 de essay
prijs van de gemeente Amsterdam en later
de A.N.W.B.-prijs.
In 1930 verscheen onder de titel „Torso"
een aantal van zijn kunstkritische essays,
in 1931 de bundel litteraire kritieken „Par
nassus en Empyreum", in 1933 de essay
bundel „Tvmpanon" en in datzelfde jaar
„Nieuwe schilderkunst in Nederland". Zijn
kritisch werk is vooral gepubliceerd in
„De Nieuwe Eeuw", voor welk blad hij
van 1926 toen Pieter van der Meer de
Walcheren naar Parijs vertrok tot 1941
als redacteur de kunstrubriek verzorgde.
Als medewerker publiceert hij, sinds zijn
ziekte onregelmatig, bijdragen in „De Tijd"
van welke kortelings vooral die tegen liet
dempen der Utrechtse singels de aandacht
hebben getrokken.
In „De Tijd" van jongstleden zaterdag
schrijft Anton van Duinkerken een uit
voerig huldigingsartikel en publiceert A.
Roland Holst het volgende kwatrijn „aan
mijn vriend de dichter Jan Engelman":
Blijf, tot de laatste pijl uw roos doorklieft,
in naam van Kunst of Grachten agressief
tegen den Tijd maar op het goede Leven
gulzig vooral en ouderwets verliefd.
In 1928 schreef Jan Engelman het opera
libretto Philomela voor Hendrik Andries-
sen en na de oorlog de tekst van de door
Herman Strategier gecomponeerde Arn
hemse Psalm. Ook schreef hij enkele to
neelstukken: Prinses Turandot (1934), Jan
Klaassen (1936) en Willibrord (1939).
Sinds 1953 is Jan Engelman aan de Jan
van Eyck Academie in Maastricht waar
hij Anton van Duinkerken opvolgde
hoogleraar in de nieuwere kunstgeschiede
nis en de esthetiek.
Jan Engelman viert zijn verjaardag he
den in Italië.
DE vruchtbaarheidsmagie bereikt bij
primitieve stammen vaak haar hoogtepunt
in het doden. Zoals de rijpe vrucht in de
aarde schijnbaar te gronde gaat en toch in
de nieuwe plant voortleeft, zo gaat ook in
deze gedachtengang van de primitieve
mens de weg naar het leven door de dood.
De Khond's, een primitieve akkerbouwen-
de stam in India, beschouwde vroeger het
m.ensenoffer als een voorwaarde voor een
goede oogst. Jonge m.ensen, die in het be
zit waren r>a.n hun volle levens
kracht, werden gedood en het
stoffelijk overschot werd in
kleine stukjes gesneden en aan
de aarde toevertrouwd, waar
door naar men meende, de
voortplantingskrachl van de
jonge mensen op het gewas
werd overgebracht. In ver
schillende streken treft men dan ook nog
steeds de voorstelling aan, dat slechts hij,
die de dood van een mens heeft veroor
zaakt, in staat is een nageslacht te ver
wekken. In sommige gevallen leidt dit tot
koppensnellen, waarbij het geen verschil
maakt, of mannen, vrouwen of kinderen
dit lot treft. Jongelingen van verscheidene
stammen op Nieuw-Guinea kunnen voor
zover het Nederlandse of het Australische
gouvernement daaraan geen einde heeft
weten te maken dan ook slechts een
bruid winnen, als tenminste één gesneld
hoofd kan worden getoond. Want dit tast
baar gemaakte krachtcentrum geeft de
aanstaande vrouw de verzekering, dat haar
huwelijk door kinderen zal worden ge
zegend. Slechts een doder kan kinderen
verwekken! Bij de Dajaks was deze voor
stelling zö sterk ingeroest, dat een vrouw
die een niet-doder had getrouwd en des
ondanks kinderen kreeg, van overspel
werd beschuldigd. Want een man die geen
kop had gesneld kon onmogelijk de vader
zijn! Hiermee verwant is de gewoonte van
vele Indianenstammen in Zuid-Amerika,
en wel voornamelijk in het Amazone
gebied, om de hoofden van verslagen vijan
den mee te nemen en de schedels van
overleden verwanten te bewaren. De Ji-
va.ro Indianen van Ecuador stelden zich
aanvankelijk tevreden met alleen de hoofd-
huid, welke werd gedroogd
en gerookt, totdat het hoofd
is ineengeschrompeld tot de
grote van een gebalde vuist.
'De handel in deze trofeeën
wordt in Zuid-Amerika voor
namelijk in stand gehouden
door Amerikaanse en Euro
pese toeristen, die tegen
alle verbodsbepalingen der regeringen in
betrekkelijk veel geld betalen voor derge
lijke „souvenirs").
Een uitloper van het gebruik der Jivaro
Indianen is het vooral door Indianenboe
ken befaamd geworden scalperen. Dit be
drijf werd tijdens de ontdekking van
Amerika blijkens de onderzoekingen
van de off icier-etnoloog Georg Friede-
rici in Zuid-Amerika uitsluitend uit
geoefend langs de Parana en in Noord-
Amerïka alleen langs de kusten van de
Atlantische Oceaan. Dat het scalperen zo'n
grote uitbreiding kreeg en veel gruwelijker
werd, hebben ook de blanken weer op hun
geweten. Maar dat zullen we nog steeds
moeten bewijzen.
Dat gebeurt een volgende keer.
H. Pétillon
(Nadruk verboden)
De Franse chansonnière Edith Piaf is
vrijdag ter observatie in het ziekenhuis
van Neuilly, een voorstad van Parijs, op
genomen. Zij zal daar ten minste twee
weken blijven. De aard van haar ziekte
is niet officieel medegedeeld, maar naar
verluidt geeft de leveraandoening, voor
welke zij reeds 15 december in het zie
kenhuis werd opgenomen, enige reden tot
ongerustheid.
Waarschijnlijk zal Edith Piaf haar voor
genomen tournee door de Franse provin
cie en langs de Rivièra moeten afzeggen.
Anderhalf jaar geleden onderging zij in de
Verenigde Staten een ernstige operatie.
Eind vorig jaar en begin van dit jaar on
derging zij twee maal een „slaapkuur".
In de tijdens het afgelopen weekeinde te
Sittard gehouden bestuursbijeenkomst van
de Culturele Raad Limburg zijn de on
langs ingestelde gewestelijke culturele
jongerenprijzen van elk f 500) van deze
raad voor I960 op voordracht van een jury
onder leiding van prof. H. Levigne uit
Maastricht, toegekend aan de heer Eugè-
ne Laudy uit Heerlen voor glas in lood in
een kerk in Den Haag, en aan de heer
Leo Molin uit Valkenburg voor zijn inzen
ding schilderstukken.
In aanwezigheid van honderden belang
stellenden zijn zaterdagmiddag de Vlaam
se schrijver Willem Elsschot en zijn echt
genote, die de vorige week vierentwintig
uur na de dood van haar echtgenoot is
overleden, ter aarde besteld in een ge
meenschappelijk graf op het erepark van
het Schoonselhof in Antwerpen.
Aan het graf werd het woord gevoerd
door Belgische autoriteiten en auteurs. Tot
de sprekers behoorde ook de Nedexdand-
se hoogleraar prof. dr. Garmt Stuiveling.
Een schat van bloemen tooide het graf.
Er was daaronder een krans van de Bel
gische ambassadeur in Nederland, baron
Van der Straten-Waillet.
Pasternak. Boris Pasternak werd kort
voor zijn cfood tot honorair lid van de
Amerikaanse Academie en het Nationale
Instituut voor Kunst en Letteren gekozen,
aldus heeft de president van de Academie,
Douglas Moore, medegedeeld. Het honorair
lidmaatschap is de hoogste onderscheiding
die de academie een buitenlander kan toe
kennen. Pasternak dankte Moore telegra
fisch voor de onderscheiding, maar ver
zocht hem „niets te ondernemen" voordat
hij, Pasternak, hem had geschreven. Pas
ternak werd echter ziek voordat hij ge
legenheid had de brief te schrijven.
Oscar. Binnenkort zal de Amerikaanse
ambassadeur in ons land aan Bert Haanstra
de Oscar uitreiken, die deze onlangs heeft
gewonnen met zijn film „Glas". De ambas
sadeur heeft de wens te kennen gegeven
de onderscheiding zelf aan Bert Haanstra
uit te reiken.
BALLETUITVOERING.
Donderdag 9 juni geven leerlingen van
de Muziekschool Toonkunst, onder leiding
van Nel Roos een balletuitvoering in de
Stadsschouwburg te Haarlem.
Expositie in Amsterdam
In het Stedelijk Museum te Amsterdam
heeft burgemeester Van Hall vrijdagmid
dag een tentoonstelling geopend van de
aankopen, die de Stichting tot bevorde
ring van de inrichting van een nieuw
Amsterdams historisch museum en de
gemeente hebben gedaan, op de in
maart gehouden veiling van de unieke, op
de geschiedenis van de hoofdstad betrek
king hebbende verzameling van wijlen de
bekende Amsterdamse kunstverzamelaar
W. J. R. Dreesmann.
De burgemeester deelde mede dat het
plan is om het nieuwe museum te huis
vesten in het oude Burgerweeshuis in de
Kalverstraat. Het bestuur daarvan heeft
er zich in principe mee verenigd, zo voeg
de hij er aan toe, maar er zal veel voor
betaald moeten worden. Mr. Van Hall
sprak de hoop uit dat het gemeentebe
stuur nog dit jaar met voorstellen bij de
raad voor de inrichting van het museum
zal kunnen komen.
In zijn openingswoord stipte de direc
teur der gemeentemusea, de heer Sand-
berg, aan dat men altijd gehoopt had de
collectie Dreesmann in haar geheel te
kunnen verwerven. Voor de veiling sloe
gen stadsbestuur en burgerij de kort
tevoren opgerichte stichting de handen
ineen „om te redden wat er te redden
viel," aldus de heer Sandberg. Evenals de
ze sprak ook de burgemeester woorden
van dank voor hetgeen de uit de burge
rij voortgekomen stichting heeft gedaan.
„Het werk der stichting maakte het de
gemeente gemakkelijker. Het zat ons al
jarenlang dwars, dat een stad als de onze
geen historisch museum bezit." Een spe
ciaal woord van dank richtte mr. Van
Hall tot prof. dr. J. Q. van Regteren Al-
tena, die zich bijzonder beijverd heeft
voor deze zaak en de stichting bij de aan
kopen heeft geadviseerd. De tot 16 juni
durende tentoonstelling omvat onder an
dere schilderijen, porcelein, glaswerk, zil
ver-smeedwerk en curiosa (totaal 80
stuks).
Onder zeer grote belangstelling is maan
dag in het Drentse dorp Havelte een nieu
we kudde Drentse heideschapen geïnstal
leerd. Precies twee jaar nadat op 6 juni
1958 de vroegere gemeentelijke kudde door
wethouder B. Tuin werd verkocht, kon de
ze zelfde wethouder thans de door parti
culier initiatief tot stand gekomen kudde
van 160 schapen bij de oude kooi op de
Brink in Havelte welkom heten. Daarna
begon de kudde haar tocht van anderhalf
uur naar de nieuwe kooi in het Holtin-
gerzand.
Onder leiding van afslager Folkers volg
de daar de verkoop van een groot aantal
schapen aan belangstellenden, die mede
eigenaar van de kudde wilden worden.
10
1011. Eén van de kabouters, Ponko, was op 'n dag aan 't werk op zijn akkertje.
Met een schopje boorde hij gaten in de grond, om daarin te zaaien.
Hij was zo ingespannen bezig met dat werkje, dat hij alles om zich heen vergat.
Maar opeenshoorde hij daar niet iets ongewoons? Hij keek om, en toen schrok hij
Daar naderde door het boseen mens! En je weet, daar waren de kabouters
bang voor!
19)
Ook zegt hij dat de rechter gewoonlijk naar de
loodsen ging of over de onderneming liep tus
sen vijf en zes uur. Zack wachtte omdat hij met hem
wilde praten over een tractor waar iets aan mankeer
de. Hij zegt dat hij juffrouw Blanche en Roddy heeft
horen thuiskomen, tussen halfzes en zes uur. Het wach
ten begon hem te vervelen, daarom ging hij eens hier
in de studeerkamer kijken, maar daar was de rechter
niet. meer. Zack vertelde dat hij toen over het gras
veld is gelopen om te zien of de rechter aan het vissen
was. Hij zegt dat hij tot de rand van het grasveld is
gegaan en dat hij het lijk van de rechter niet heeft
gezien. Maar wat hij wel heeft gezien Cayce, heb jij
een litteken aan de bal van je rechtervoet?"
Het had geen zin om het te ontkennen. „Ja", zei
Cayce.
„De kwestie is namelijk, dat we nog een voetspoor
hebben gevonden, in de boomgaard, en dat was niet
uitgewist. Er is niet veel van te zien, alleen maar de
bal van de voet, alsof iemand op zijn tenen gelopen
heeft, maar precies dwars over de bal van de voet is
iets dat duidt op een litteken." Hij wendde zich tot
Dodie: „Waarom heb jij met een tak over die voet
sporen dicht bij het pad geveegd, Dodie? Om dat
litteken?'
Dodie zei met een stem, zo helder als een klok:
„Heeft Zack me gezien?"
De sheriff knikte. Hij zegt dat hij het lijk van de
rechter niet gezien heeft, en dat kon hij ook niet
zien, als hij niet verder geweest dan hij zegt; ik ben
erheen gelopen om hem te controleren. De pier staat
in de weg. Maar je kunt er net een gedeelte van
het pad zien en hij zegt dat hij jou. Dodie, heeft ge
zien terwijl je je over het pad boog; je had een tak
in je hand en Zack zegt dat het leek alsof je aan het
vegen was. Hij dacht dat je iets verloren had. Hij
heeft de rechter niet gezien, hij heeft niemand gezien
behalve jou; hij is toen weer naar het huis gelopen
om naar de rechter te vragen. Roddy zei dat hij niet
was gaan vissen en dat de auto er stond, dus dat hij
ergens in de buurt moest zijn. Zack is weer naai
de tractor gegaan; toen hij daar een sigaretje stond te
roken, zag hij John naar het huis lopen om te vertel
len dat hij de rechter had gevonden. Maar jij had hem
al eerder gevonden dan John, Dodie." De heldere ogen
van de sheriff stonden erg streng. „Waarom heb je
het aan niemand verteld?"
Dodie keek met een eigenaardige blik naar Cayce,
eigenaardig omdat er iets smekends in lag. Ze zei met
vaste stem: „Ja, ik heb gevonden. Hij was dood.
Het het was vreselijk. Ik rende naar huis. Ik wilde
het vader vertellen, zodat hij de dokter of u kon roepen.
Ik weet niet wat ik ik geloof dat ik bang was. Toen
zag ik de voetsporen. Ik veegde ze uit." Ze keek naar
Cayce. „Het spijt me dat ik die ene in de sinaasappel
boomgaard over het hoofd gezien heb, Cayce. Ik wist
wel dat het jouw voetsporen niet waren, maar ik wil
de niet. dat iemand ze zou zien. En het spijt me
dat ik het je niet verteld heb ik wilde het je
vertellen maar ik wist niet waar je was dus kon ik
je niet schrijven; ik wilde de rechter vragen waar
je was maar om de een of andere reden kon ik er
niet toe komen. En toen, gistermiddag was er zo weinig
tijd maar ik had het je direct willen vertellen.
Daarom vroeg ik je, me je adres te laten weten."
Cayce schoof dichter naar Dodie toe. Maar zij wend
de zich tot de sheriff.
„U kunt me niet tegen Cayce laten getuigen. Ik ben
zijn vrouw."
Een tijd lang heerste er een doodse stilte; toen pakte
Cayce haar bij de schouder en draaide haar naar zich
toe. „Dodie, wat bedoel je?"
Haar blauwe ogen keken vast in de zijne. „Het is
waar Cayce. Ik heb het pas een paar maanden geleden
ontdekt. Ik ben naar Georgia gereden, zomaar, om
zekerheid te hebben. Ik heb de rechter nooit helemaal
vertrouwd, met niets, en hij heeft het huwelijk nooit
laten annuleren. Hij zei alleen maar dat hij het had
gedaan".
De dongergepolitoerde teakhouten vloer scheen onder
Cayce's voeten weg te zinken. „Mijn hemel, Dodie.
Je had getrouwd kunnen zijn en nu al een ris van kin
deren kunnen hebben," was het eerste dat hij eruit
kreeg.
„Ja", glimlachte Dodie. „Jij ook."
Hij had er nooit aan gedacht met iemand te trouwen
werkelijk trouwen, geen impulsief, kinderachtig weg
lopen behalve met Midge. Hij zei uit de grond van
zijn hart: „Nee. Iets deed hem begrijpen dat Dodie
zijn gedachten raadde. Haar gebruinde gezichtje ver
strakte. „Natuurlijk ben ik niet werkelijk je vrouw.
Allen maar wettelijk."
„Maar lieve help, Dodie," zei de sheriff ontsteld,
„dat is iets belangrijks."
HOOFDSTUK VIII
„Cayce kan het laten annuleren of ik kan het doen
op elk ogenblik dat we willen. Maar niet voordat deze
kwestie is opgelost. Begrijpt u dat, sheriff?" ging Dodie
verder.
De sheriff wreef met zijn vinger over zijn neus;
hij zag er ontdaan uit, als iemand die al zijn plannen
in duigen ziet vallen. „Ik begrijp eruit dat je zult
weigeren te getuigen. Dat wil zeggen, als ik je zou
vragen te getuigen. Ik heb het je nog niet gevraagd."
„U vraagt naar die voetsporen. Was dat voetspoor
dat u in de sinaasappelboomgaard heeft gevonden, dui
delijk?"
„Och, ja en nee," zei Luke op zijn ontwapenende,
oprechte manier. „Er is tamelijk duidelijk te zien dat
er iets is, dat bijzonder veel lijkt op een litteken over
de bal van de voet, maar het land is daar hobbelig
en hij keek naar Cayce er groeit een massa
onkruid. Zo te zien is het land in lang niet geëgd.
Het voetspoor was op een kaal stukje grond dat nat
was door de gietbui van gisteren. Maar de staatspo
litie zegt dat we van iedereen in het district wel een
voetafdruk zouden kunnen identificeren."
Dodie zei kalm: „Dan is dat dus in orde, Cayce."
„Maar toch," zei Luke, „gaan we het proberen. Het
ziet er uit alsof er een litteken dwars over de bal
van de voet loopt en Cayce heeft daar een litteken."
„Luke, waarom zou ik op blote voeten rondlopen als
ik van plan was de rechter te vermoorden?" vroeg
Cayce. „Waarom zou ik dat risico nemen met dat
litteken aan mijn voet, dat iedereen rechtstreeks naar
mij zou leiden?"
„Omdat je aan Blootvoet Deeler dacht; je' wist dat
hij net uit de gevangenis kwam
„Dat wist ik niet!"
„Het heeft uitvoerig in de kranten gestaan. En de
kern van de zaak is, dat je dat litteken vergeten was..
Dat is toch zo, nietwaar?"
Dat heeft Roddy u verteld. Hij vroeg me ernaar. Ik
was het niet bepaald vergeten, maar ik had er in lang
niet aan gedacht."
„Het is heel normaal dat je een litteken vergeet. Ik
heb een litteken op mijn knie. Het had maar een haar
gescheeld of ik had mijn been afgerukt toen ik een kind
was. Toch had ik er al in geen vijftien jaar meer aan
gedacht totdat ik zag hoeveel drukte de staatspolitie
over die voetsporen maakte."
„Precies", zei Cayce. „Degene die die voetspox-en
maakte, wilde dat dat litteken te zien zou zijn, anders
niet."
De sheriff zei, onverwacht vriendelijk: „Misschien,
misschien." En tot Dodie ging hij verder: „Het lit
teken was duidelijk te zien aan de voetspoi-en die jij
vond, niet? Jij hebt ze dus uitgeveegd, en geen aan
gifte gedaan van de moord
„Ik ben Cayce's vrouw", zei ze.
Mijn vrouw, dacht Cayce, ongelovig. Het was bespot
telijk vooral omdat ze Dodie was en hij Dodie niet
kon overeenbrengen in de nieuwe rol. Ze voelde zijn
blik, want er verscheen een roze kleurtje onder het
bruin van haar wangen, maar ze wilde niet naar hem
kijken.
De sheriff schoof in zijn stoel achteruit. „Maar waar
om zou de rechter over dat annuleren gelogen
hebben?"
(Wordt vervolgd)
FLIN FLON, MANITOBA (U.P.I.)
Walter Sedor, de jongen van acht jaar
die veertien dagen lang in de wildernis
van noordelijk Alaska voor zijn zelfbehoud
heeft gevochten, hééft zijn moeder ver
teld hoe hij het deed: door bast van de
bomen en bladeren van struiken te eten,
door zijn trui over zijn hoofd te trekken
tegen de muskieten en door op een boom
tak te slapen uit vrees voor de beren.
Walter Sedor was met zijn vader en een
kennis per vliegtuig onderweg naar een
bergbeek je.
Het vliegtuig stortte neer. De jongen
werd door het glazen cockpitdak geslin
gerd, zijn vader en diens vriend kwamen
om.
Zijn vader had hem ingehamerd niet uit
de buurt van het vliegtuig te gaan als het
onvei-hoopt mocht neerstoi-ten. Dat is het
behoud van de jongen geweest. Hij voedde
zich met de bast van bomen in de on
middellijke nabijheid het vliegtuig lag
aan de rand van het bos, tussen twee uit
lopers van het woud en was vrijwel on
zichtbaar vanuit de lucht en met bladen,
die hij van de struiken at.
Walter had zijn felgekleurde trui op een
rotsblok gelegd om de aandacht te ti-ekken
van overvliegende piloten. „Maar ze stop
ten niet voor me", zie hij.
„Walter vertelde me, dat telkens als hij
'n beer zag, hij wegsloop en zich verstopte.
Eenmaal heeft een beer hem in de hand
gebeten. Walter was zo bang, dat hij
stokstijf bleef staan. Toen is de beer van
zelf weggegaan", vertelde Walters moeder.
Een keer heeft hij de nacht doorge
bracht in een boom. Twee zwarte beren
snuffelden in het vliegtuigwrak en de om
geving en Walter was doodsbang.
Walter Sedor woi-dt in het ziekenhuis
van Flin Flon vei-pleegd. De artsen zien
wel kans hem er bovenop te halen, hoe
wel de jongen uitgput, vermagerd en uit
gehongerd is. Zij hebben de politie ver
zocht nog niet om een verklaring te ko
men, want ze vrezen dat Walters toestand
achteruit zal gaan als het jongetje de bele
venissen van die veertien dagen opnieuw
moet vertellen.
Bezoek. Premier Karamanlis en minister
van buitenlandse Zaken Averoff van
Griekenland gaan 30 juni voor een offi
cieel bezoek van drie dagen naar Joe-
go-Slavië.
