Horen en zien
voor
Brixon costuums
Achtste internationale dirigenten-
cursus in Hilversum geopend
PANDA EN DE LIJFWACHTERS
Vreemde diegen ie het kahoeterdorp
538,-
GARANTIE
N CRV -jaarvergadering
„Veronica" vergadert over
mogelijke justitiële actie
Scalperen
7
radio televisie
AANKONDIGINGEN EIS
NABESCHOUWINGEN
Debuut van Willy
V er voort
De radio geeft dinsdag
T elevisie programma
^och ió het
zo
Portret van de Koningin
in raadhuis van Veere
Kerkelijk Nieuws
Vervolgverhaal
door
M. G. Eberhart
Pleziervlucht met
een helikopter
Multimiljonair berooid
uit Cuba vertrokken
MAANDAG 13 JUNI 1960
14. Alvorens Palmer te hulp te komen,
wilde Jut zekerheid hebben, dat hij er dit
maal voor betaald zou worden. Dus tikte
hij een der moeilijke jongens op de schou
der en vroeg: „Zijn jullie rovers of be
lastingambtenaren?" Het antwoord was
kort en krachtig. „Rovers," zei de moei
lijke jongen. En hij onderstreepte dit ant
woord met een klap op het hoofd van Jut.
Na dit onhebbelijk optreden ging het twee
tal er vandoor met de geldzak, waaraan
Palmer zich nog wanhopig bleef vastklem
men. Panda bleef achter bij de lijfwacht,
die zich duizelend oprichtte, naar zijn oor
tastte en sprak: „Wat een geluk, dat ik
die klap kreeg!" „Wat?!" riep Panda ver
baasd, „noemt u dat een geluk?!"
Schreeuw niet zo," zei Jut, „ik ben niet
doof." „Niet doof?" herhaalde Panda, „ik
had toch de indruk gekregen, dat u niet
zo best kon horen." „Dat is nu verhol
pen," zei Jut, „door de klap zijn de prop
jes uit mijn oren geschoten." „Welke prop
jes?" vroeg Panda. „Die ik in mijn oren
had gestopt, toen ik, moest oppassen bij
de baby van de operazanger," antwoord
de Jut. „Ik had vergeten, ze weer uit
mijn oren te nemen. Zodoende..."
Het t.v. weekeinde bracht onder meer
het debuut van Willy Vervoort op het
beeldscherm. Deze bekende radio-komiek,
die zijn zuidelijk temperament vooral bij
de Belgische omroepen botviert doch nu
en dan ook de Nederlandse luisteraars
komt vergasten op zijn typische humor,
had voor de AVRO een show in elkaar
gezet, die zaterdagavond het hoogtepunt
van het programma vormde.
Over het algemeen was het gebodene
zeer wel te verteren, wanneer men ten
minste niet al te hoge eisen aan dergelijk
amusement stelt. Briljant was het zeker
niet en de grapjes van Willy Vervoort
muntten niet uit door spitse, veredelde
geestigheid. Zijn genre blijft zeer typisch
Vlaams en dat is een hartverwarmend
genre, wanneer het in eigen sfeer en toon
kan worden gebracht. Doch wanneer het
aan het noordelijker karakter wordt aan
gepast en aldus een omlijsting van nuch
terheid krijgt, valt het soms niet zo best.
Willy Vervoort is zeker geen verschijning
op het scherm die er een frequent abon
nement voor moet hebben.
Zondag bracht de N.C.R.V. een grove
programmafout, waarschijnlijk onbewust,
doch dat is geen excuus. Een film van
de Disney Serie over Siam bleek een bij
na synchrone herhaling van een dergelij
ke film, die vorige week zondag de AVRO
ten beste gaf en van Armand Denis af
komstig was. Daar heb je de zuilen weer!
Een verzorgde documentaire over het
werk van de Rotterdamse telefonische
hulpdienst, gevolgd door eert discussie
over deze dienst, gaf een eerlijk beeld
van de problematiek des levens, de moge
lijkheden tot hulp door kerkelijke hulp
vaardigheid en de problematiek van de
dienst zelf, waarvan het nut wel doch de
organisatorische onfeilbaarheid niet over
tuigend werd aangetoond.
Beeldschermer
Advertentie
Bent u morgenmiddag vrij
Kom dan eens kijken naar
onze prachtige collectie
Gen. Cronjéstraat 40 - 44
Telefoon 54679
Haarlem
De voorzitter van de N.C.R.V., mr.
A. B. Roosjen, heeft op de te Utrecht ge
houden jaarvergadering meegedeeld dat, als
er een commerciële televisie zou kunnen
komen, dat zou betekenen dat zendtijd zou
kunnen worden gegeven aan een maat
schappij die voldoende kapitaal op tafel
kan leggen en het oogmerk heeft winst te
maken. Dat houdt, naar zijn mening, on
dergraving in van het huidig omroepbe
stel. Commerciële televisie, zo zei hij, zou
indien zij de beste bedoelingen mocht
hebben noodgedwongen programma's
moeten geven die het grote publiek het
meest behagen, want de reclamebood
schappen komen pas bij een grote kijk
en luisterdichtheid tot hun recht.
In dit verband merkte de heer Roosjen
op, dat verschillende bladen in hun pro
gramma voor de commerciële televisie
slechts zelden en dan nog maar zwak
ke economische motieven gebruiken.
Hun strijd, zo zei hij, is gericht tegen het
omroepbestel. Vandaar dat er, gelijktijdig
met de pleidooien voor commerciële televi
sie, kwaadaardige aanvallen tegen de om
roeporganisaties werden ondernomen en
niet in het minst tegen de N.C.R.V. De
heer Roosjen schonk ook aandacht aan de
activiteit van het radioschip Veronica en
van het weekblad T.V., waarvan de op
heffing tegen 1 juli is aangekondigd. Aan
de hand van cijfers toonde hij het onware
aan van de beweringen, als zou het om
roepbestel in ons land tot geldverspilling
leiden. Ook nu weer pleitte de heer Roos
jen voor de totstandkoming van een twee
de televisiezender, waarover de omroepor
ganisaties de beschikking zouden moeten
krijgen. Hierbij wees hij erop dat de ker
ken hier niet, zoals in Engeland het geval
is, zich tot de commerciële televisie be
hoeven te wenden om de stem van de
kerk tot zijn recht te laten komen.
De heer Roosjen meent, dat de N.C.R.V.
zich ook bij het hanteren van de moder
ne communicatiemiddelen niet door angst
moeten laten verteren omdat, volgens
hem, van de christelijke organisatie ge-
loofsactiviteit wordt gevraagd. Ter verga
dering werd medegedeeld, dat het leden
tal van de N.C.R.V. per 31 december 1959
was gestegen tot 427.173.
De programma-commissaris van de Ne
derlandse Radio-Unie, de heer J. B.
Broeksz, heeft zaterdagmiddag in de
K.R.O.-studio, de officiële opening verricht
van de achtste internationale dirigenten
cursus van de N.R.U. Deze cursus heeft als
doel in aansluiting op het bestaande mu
ziekonderwijs, bij te dragen tot de vorming
van dirigenten voor symfonie-orkesten. De
heer Broeksz heette in het bijzonder wel
kom de regeringscommissaris voor het ra-
dio-wezen, de heer M. van Veen, alsmede
vertegenwoordigers van de Duitse ambas
sade en de leden van de Raad van Advies,
de docenten en mevrouw de weduwe Men
gelberg en de cursisten. Hij noemde het
overlijden van Rudolf Mengelberg, die in
het verleden deel uitmaakte van de raad
van advies, een groot verlies voor de
cursus.
De cursus komt tegemoet aan de be
hoefte van dirigenten, naast het werk van
het „Plan jonge dirigenten", dat uitgaat
van de N.R.U., in samenwerking met de
Nederlandse symfonie-orkesten. Er bestaat
tussen dit plan en de internationale diri
gentencursus echter geen binding. „Er is
nog altijd een tekort aan talentvolle vak
bekwame dirigenten, hetgeen zowel een
nationaal als internationaal probleem is",
aldus de heer Broeksz. De N.R.U. is zeer
tevreden over de resultaten die in de af
gelopen jaren werden bereikt. De heer
Broeksz herinnerde in dit verband aan het
slagen van de oud-Nederlandse cursisten:
Bernhard Haitink, die straks dirigent zal
worden aan het Concertgebouworkest, Jan
Brussen, thans dirigent van het Overijssel
se Philharmonisch Orkest, Frits Knol, Frits
Kox, Charles de Wolff en Peter Erös, de
laatste thans assistent-dirigent van het
concertgebouworkest.
De dirigent Willem van Otterioo, zal niet
als docent optreden, in verband met ver
plichtingen in het buitenland, aldus de
heer Broeksz.
Italiaanse dirigent
Bij wijze van uitzondering is thans een
cursus georganiseerd voor tien leerlingen,
onder leiding van de Italiaanse dirigent
Franco Ferrara. Er hebben zich negenen
vijftig kandidaten uit negentien landen
aangemeld, waarvan zesentwintig uit
twaalf landen zijn toegelaten. Tien zullen
de cursus volgen, de rest zal toegelaten
worden als toehoorder.
De regeringscommissaris voor het radio
wezen, de heer M. van Veen, prees de
samenwerking tussen de omroepvereni
gingen, die weliswaar gescheiden als in
stituten, toch gezamenlijk met grote toe
wijding de culturele opdrachten vervullen.
Voor de cursus staan ter beschikking
een strijkkwintet, het Promonade-Orkest,
het Radio-Kamerorkest, het Omroeporkest,
het Radio-Philharmonisch Orkest, instru
mentale en vocale solisten en naar be
hoefte een koor.
Voorafgaande aan de lessen van de diri
gent-docent worden gehooroefeningen ge
houden onder leiding van Willem Hijstek.
De cursus duurt van 13 juni tot en met
15 juli. In de Raad van Advies hebben zit
ting Willem Andriessen, Kees van Baaren,
Henk Spruit, dr. C. L. Walter Boer en
Manus Willemse.
HILVERSUM I. 402 m. 7.00—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gram. 7.20 Voor de
jeugd. 7.40 Gram. 7.45 Morgengebed en overwe
ging. 8.00 Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor de huis
vrouw. 9.35 Waterst. 9.40 Schoolradio. 10.00 Voor
de kinderen. 10.15 Lichtbaken, lezing. 10.25 Gram.
11.00 Voor de vrouw. 11.30 Gram. 11.50 Volaan..
vooruit, lezing. 12.00 Middagklok - noodklok. 12.03
Promenade-ork. en sol. 12.30 Land- en tuinbouw-
rneded. 12.33 Promenade-orkest (verv.). 12.50 Act.
13.00 Nieuws. 13.15 Zonnewijzer. 13.20 Platen-
nieuws. 13.35 Dansmuz. 14.00 Gram. 14.05 School
radio. 14.35 Voor de plattelandsvrouwen. 14.45
Dood in de jungle, hoorsp. (2). 15.30 Gram. 16.00
Voor de zieken. 16.30 Ziekenloü. 17.00 Voor de
.ïeugd. 17.40 Beursber. 17.45 Regeringsuitz.: Het
district Brokopondo in Suriname, door J. Defares.
18.00 Lichte muz. 18.20 Gram. 18.30 Vrouwenkoor.
19.00 Nieuws. 19.10 Act. 19.25 Zang. 19.30 Gram.
20.30 Pianoduo. 20.50 Radio-philharm.orkes.t 21.50
Rep. wereldkampioenschap handbal dames. 22.00
Gram. 22.25 Boekbespr. 22.30 Nieuws. 22.40 Gezin
en huwelijk, lezing. 22.50 Filmmuz. 23.10 Brabants
orkest. 23.40 Gram. 23.55 24.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00 AVRO. 7.50 VPRO.
8.00—24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymnastiek. 7.20 Gram.
VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nieuws. 8.15
Gram. 9.00 Gymn. voor de vrouw. 9.10 De groen
teman. 9.15 Gram. 9.40 Morgenwijding. 9.55 Boek
bespr. 10.00 Gram. 10.50 Voor de kleuters. 11.00
Hammondorgelspel. 11.15 Voor de zieken. 12.00
Lichte muz. 12.20 Regeringsuitz.: Uitz. voor de
landbouw. 12.30 Land- en tuinbouwmeded. 12.33
Dansmuziek. 13.00 Nieuws. 13.15 Meded. of gram.
13.20 Metropole-ork. 13.55. Beursber. 14.00 Gram.
14.40 Schoolradio. 15.00 Licht progr. 15.30 De gro
te Pan is dood, lezing. 15.45 Pianorecital. 16.15
Grain. 17.00 Voor de jeugd. 17.30 Gram; 17.50 De
dierenwereld en wij, lezing. 18.00 Nieuws. 18.15
Pianospel. 13.30 Lichte muz. 19.00 Paris vous par-
lc. 19.05 Gram. 19.45 Journaal. 20.00 Nieuws. 20.05
Dansmuziek. 20.40 Eén uit zovelen, hoorsp. 22.00
Koorzang. 22.30 Nieuws, S.O.S.-ber. en beursber.
22.45 De toverstaf van het woord, lezing. 23.00
Gram. 23.55—24.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Gevar. muz. 12.30 Weerber. 12.52 Koersen.
13.00 Nieuws. 13.15 Lichte muz. 14.00 Balletmuz.
14.45 Kamermuziek. 15.00 Gram. 15.30 Zangrecital.
15.45 Pianorecital. 16.00 Koersen. 16.06 Duitse les.
16.21 Gram. 17.00 Nieuws. 17.10 Waismuziek. 17.20
Amus.muz. 17.40 Boekbespr. 17.50 Voor de jeugd.
13.20 Voor de sold. 18.50 Sportkron. 19.00 Nieuws.
19.40 Wedstr. schoolkoor. 19.50 Praatje. 20.00 Voor
dc vrouw. 21.00 Omr.orkest en sol. 22.00 Nieuws.
22.15 Pianorecital. 22.35 Omroepkoor. 22.55—23.00
Nieuws.
Een mogelijke inbeslagneming van het
zenderschip heeft de aandeelhouders van
de Veronica-Anstalt zondagmiddag op een
aandeelhoudersvergadering bijeen ge
bracht, waar overleg is geweest over
moeilijkheden die men vreest van de zijde
van de Amsterdamse officier van Justitie,
mr. R. L. Heukels, die dinsdag de gene
raal agent en technisch leider van Ve
ronica, de Amsterdammer H. Oswald liet
arresteren onder verdenking van los
van Radio Veronica staande bedriege-
lijke bankbreuk en afgifte van ongedekte
chèques. De heer Oswald is zaterdagmid
dag op vrije voeten gesteld. De rechter
commissaris achtte geen termen aanwe
zig om toewijzend te beschikken op de
vordering van de officier van Justitie tot
in bewaringstelling.
Ook de vroegere procuratie-houder van
H. Oswald, de heer L., die in de loop
van de week werd aangehouden is vrijge
laten. De derde arrestant, een zekere B.,
die de radiohandel van de heer Oswald
zou hebben overgenomen, moet nog wor
den voorgeleid. Mr. Heukels verklaarde
gisteren, dat hij vandaag tegen de maat
regel van de rechter-commissaris in be
roep zal gaan bij de rechtbank. Hij meen
de onder meer te kunnen bewijzen dat aan
het faillissement van de heer Oswald ont
trokken apparatuur zich aan boord van
het zenderschip bevindt. Van een spoedi
ge inbeslagneming van het schip zag de
officier echter nog niets komen. Hij zei
dat als de Veronica-Anstalt geen Liechten
steinse onderneming is, hij in staat zou
zijn de bedoelde apparatuur van het schip
te laten halen, desnoods met behulp van
de Koninklijke Marine. Mr. Heukels wees
er echter op dat dit onderzoek nog gaan
de is. Als de Veronica-Anstalt wel een
Liechtensteinse zaak is, dan zijn er zon
der vergunning deviezen naar het buiten
land overgebracht en zal dit muisje nog
wel een staartje hebben, aldus de offi
cier.
Van de zijde van Radio-Veronica werd
ons verzekerd, dat het schip na het kwijt
raken van de Panamese vlag elders is
geregistreerd. De scheepspapieren zullen
vandaag bij de notaris worden gedepo
neerd. De kapitein zou slechts de foto-ko
pieën er van in bezit hebben. Namens Ve
ronica werd ontkend, dat er enig devie-
zenbesluit zou zijn overtreden. Het oprich
tingskapitaal zou destijds op legale wijze
naar Liechtenstein zijn uitgevoerd. Ook
een eventueel batig saldo van de zender
exploitatie zal naar Liechtenstein af
vloeien.
VOOR DINSDAG
NTS: 20.00 Journ. en weeroverz. NCRV: 20.20
Film. 20.30 SpeeLiiïm.
WANNEER we in aanmerking nemen,
dat er wilde stammen zijn die er op uit
trekken om medemensen te doden, uitslui
tend en alleen om in het bezit van afge
slagen hoofden te komen, dan is hoe
weerzinwekkend de hele zaak ook moge
zijn het toch reeds een verbetering van
zeden, wanneer andere stammen er zich
mee tevreden stellen het hoofd van een
verslagen vijand te nemen. Want in het
eerste geval wordt iemand expres gedood
terwille van zijn hoofd, maar
in het laatste geval is de man
al dood. Stelt een andere stam
zich vervolgens tevreden met
alleen de hoofdhuid en wordt
als uitvloeisel daarvan door
wéér andere stammen alleen
de scalp meegenomen dus
het hoofdhaar, waarin de
levenskrachten geconcentreerd gedacht
worden dan zien we in opklimmende
reeks dus een steeds mildere vorm van
een op zichzelf barbaars gebruik. Bij welk
oordeel we dan als vanzelfsprekend aan
nemen, dat de scalp alleen ontnomen wordt
aan een reeds verslagen, dus gedode, vijand.
Blijkens de zeer omvangrijke onderzoe
kingen, die op dit terrein zijn verricht,
werd bij de komst van de blanken in
Amerika inderdaad alleen de scalp ge
nomen van een reeds gedode tegenstander.
En dit gebruik had, wat Noord-Amerika
betreft, nog alleen ingang gevonden bij de
Indianenstammen die langs de Atlantische
kust ten oosten van de Mississippi woon
den. Later breidde deze zede zich over het
gehele stroomgebied van de Mississippi uit
en ook langs de streken rond de Hudson
Baai. Deze geweldige uitbreiding is een
gevolg van het feit, dat de pioniers (die
we graag beschaafd noemen als we ze met
de onbeschaafde Indianen vergelijken)
hoge prijzen voor scalpen uitloofden. Zo
werd in 1764 in de staat Pennsylvanië bijv.
134 dollar voor elke mannelijke scalp ge
geven. Want zo'n scalp betekende, dat er
in ieder geval één Indiaanse wapendrager
minder op de aardbodem rondliep. Een
vrouwelijke scalp had in dezelfde staat een
veel lagere prijs, want daar werd 50 dollar
voor gegeven, een nog steeds aanzienlijk
bedrag in die dagen. Maar ja, dat was het
de kolonisten wel waard, want
deze scalp betekende, dat de
vrouw geen kinderen meer
zou krijgen die de grond aan
de kolonisten zouden kun
nen betwisten. Kort en goed,
zoals er soms een bedrag
wordt uitgeloofd voor ieder
die een rat heeft gedood,
waarbij als bewijs de staart moet wor
den ingeleverd, zo werden in de Ame
rikaanse koloniën prijzen voor de inge
leverde scalpen uitgeloofd.
Deze cynische uitroeiingsmethode was
niet alleen oorzaak van de grote verbrei
ding die het scalperen in Noord-Amerika
kreeg, maar werkte ook een wredere uit
voering van het gebruik in de hand. Velen
werden gedood om de prijs die de scalp
opbracht, maar in talloze gevallen werden
levenden gescalpeerd, die tengevolge van
deze verwonding na veel lijden meestal
stierven. (Toch zijn er ook gevallen be
kend geworden van gescalpeerden die er
het leven hebben afgebracht).
Maar nu een andere vraag: waar zouden
de Indianen eigenlijk vandaan zijn ge
komen? Daarover een volgende keer.
H. Pétillon
(Nadruk verboden)
Dr. mr. W. Hugenholtz, oprichter en
voorzitter van de Vereniging „Vrienden
van Veere", heeft namens zijn vereniging
aan deze stad een door Bob Bruyn uit
Wassenaar geschilderd portret van Ko
ningin Juliana aangeboden. Nadat de bur
gemeester van Veere, jhr. I. F. de Beer
Poortugael, het schilderij had onthuld,
speelde de harmonie „Veere's Genoegen"
in de raadzaal het Wilhelmus. Bij de over
dracht van het schilderij ontving de bur
gemeester tevens een fraaie oorkonde, ver
vaardigd door de heer D. van Gelder.
Geref. Kerken
Beroepen te Amsterdam-Zuid als evan
gelisatiepredikant (vac, J. Jonker) W. van
Boeijen te Eindhoven.
Chr. Geref. Kerken
Beroepen te Bussum B. Bijleveld te
Noordeloos.
2021. Ponko liep om de tube verf heen, bekeek 'm van alle kanten en begreep,
rvat het was. En toen.toen kivam er opeens een idee in z'n hoofd op!
Verf zat er in dat dingDaar konden de kabouters wat mee doen, bedacht hij.
Dat moest hij gauw gaan vertellen!
Als de wind rende Ponko naar het kabouterdorp. De andere kabouters viaren al
van hun taak teruggekomen, want zij waren niet van hun taak opgehouden door
de komst van een mens.
Ponko snelde de trappen naar het dorp op
24)
„O, ja. De „Draadloze" Ik hoorde het deze keer
van Joe Burke". Hij knikte in de richting van de on
derneming van Burke, die bijna schuil ging achter het
spookachtige grijze Spaans mos. Het land lag vlak te
genover hem aan de andere kant van het meer. „Hij
heeft het in Val Roja gehoord; Zack stond daar te
praten. Hij praat altijd erg hard, zie je. Zei dat je
hem eruit gegooid had en dat je daar nog wel eens
spijt van zou krijgen.
„Ik moest het doen, Henry. Toen ik vanmorgen over
de plantage liep stonden hij en de arbeiders te luieren.
Zack gaf me een grote bek en probeerde me te klei
neren. Ik moest hem wel ontslaan."
„Op den duur wel het beste," zei Henry. „Maar het is
jammer dat het juist nu moest gebeuren."
Midge riep van het zwembad: „Cayce, kom je?"
Henry zei: „Het zou geen kwaad kunnen eens met
John te praten over het geld dat de rechter achterover
gedrukt heeft. Hij zal niet rondbazuinen wat je hem in
vertrouwen vertelt en hij weet wat van de wet af. Ik
geloof dat je vader meer voor John heeft gedaan dan
wij weten. John heeft wel eens met me gepraat. Hij
liep rond met zelfmoordgedachten toen hij en je vader
met elkaar kennis maakten. Laurence was een idealist,
maar hij trachtte toch altijd zijn ideeën in daden om
te zetten, in dat opzicht was hij een praktisch man."
„Hij heeft zich door de rechter in de luren laten
leggen," zei Cayce, „maar hij dacht ook altijd het al
lerbeste van de mensen. Hij was tegen de rechter niet
opgewassen."
„Hebben de journalisten je al bezocht?" vroeg Henry
plotseling.
„Nee," zei Cayce verschrikt. Hij had daar nog niet
aan gedacht.
„Dan zullen ze nog wel komen. Er zijn hier al èen
paar geweest, vandaag. Ik heb met hen gesproken
Maar ga nu maar een duik nemen. Zet het allemaal
een ogenblik van je af. Bovendien, als ik je nu niet
laat gaan, vilt Midge me levend".
Maar Dodie is mijn vrouw, dacht Cayce weer ineens.
Hij moest Henry eigenlijk op de hoogte brengen van
de situatie; hij weifelde, bedacht toen dat het niet al
leen zijn geheim, maar ook Dodie's geheim was. Hij
zei: „Dank je." en draafde weg over het grasveld.
Dodie zag hem aankomen en stak een bi'uine arm uit
het water. „Kom erin, het water is lekker," zong ze op
een oud wijsje en ze voegde er praktisch aan toe:
„Er zijn zwembroekjes in het kleedhokje, tweede deur."
Er waren kleedhokjes, douches en zefs een klein keu
kentje met een frigidaire.
Hij vond een zwembroekje, trok zijn, of liever Hen
ry's kleren uit, trok het zwembroekje aan en kwam
naar buiten. Dodie liep hem tegemoet. „Cayce, heb jij
John gezien?"
„Nee. Tenminste niet sinds vanmorgen. Waarom?"
Haar blik gleed langs zijn schouder naar het eind
van het meer en hij draaide zich om, om haar blik te
volgen. Van de plaats waar ze stonden, konden ze Johns
kleine aanlegsteiger zien. Zijn bootje was binnengehaald
en vastgebonden. Dodie zei langzaam:
„Meestal is er om deze tijd licht in zijn huis." Er
was geen licht achter de groene heesters te zien.
Geen van beiden had Midge's blote voetjes op het
cement achter hen gehoord. Ze zei: „Waarom maken
jullie je druk over John. Hij zit natuurlijk weer te
drinken en dan zie je hem een dag of drie vier niet.
HOOFDSTUK X.
Er was wel wat veranderd er was veel veranderd
in de afgelopen zes jaren, dacht Cayce ernstig, terwijl
hij lenig in het water dook. Hij had gedacht dat er
zoveel hetzelfde gebleven was, maar dat was niet zo;
er waren veel meer dingen veranderd.
Hijzelf, Dodie en Midge en Roddy, Sam Williams en
natuurlijk, de jongen van Burke, waren allen volwassen
geworden. De zes jaren hadden de karaktertrekken van
de rechter nog duidelijker gemaakt dat was te ver
wachten geweest. Henry was ziek geworden, hij was
zo goed als hulpbehoevend, maar in zekere zin was dat
ook iets dat verwacht had kunnen worden dat of
iels dergelijks, want Henry was niet jong meer.
De plantages waren veranderd; dat was een zicht
bare verandering. Zijn plantage was achteruit die
van Henry vooruitgegaan. Nu hij wist wat de rechter
met het geld van de plantage had gedaan, kon hij het
begrijpen.
Maar hoe stond het met de veranderingen in de
mensen, veranderingen die niet aan de oppervlakte
kwamen?
Dodie zat op de rand van het bassin; Cayce zwom
naar haar toe en hees zich op de rand, naast haar.
„Is dat een gewoonte van John, dagen lang onder wa
ter te blijven om te drinken?
Dodie keek hem verdrietig aan. „Hij heeft het een
paar maal gedaan. Hij blijft dan gewoon in zijn huisje
en niemand die hem kent komt dan bij hem. En dan
schijnt hij weer tot zichzelf te komen."
Cayce staarde in het water en dacht aan Johns
komst op Blanchaard. Er was een brief aan de rech
ter voorafgegaan en de rechter had die brief aan Cayce
voorgelezen; het was een van de weinige keren geweest
dat de rechter een gebaar had gemaakt alsof hij met
Cayce overlegde. Hij zag het tafereel zo duidelijk vóór
zich, dat het leek alsof het zich aan de gladde op
pervlakte van het water in het blauwgerande bassin
afspeelde. De rechter had Cayce in zijn studeerkamer
geroepen. „Ik heb hier een brief. Hij is van John
Tyron. Misschien herinner je je dat je vader het in
zijn brieven dikwijls over hem heeft gehad."
Cayce knikte; hij kón zich elk woord van zijn vaders
brieven herinneren. De rechter schraapte zijn keel,
alsof hij er een beetje tegenop zag voort te gaan.
„Je vader och, hij was geen man van de wereld.
In elk geval herinner je je misschien dat hij in een
van zijn brieven schreef ik denk dat ik hem daar
heb (knikte in de richting van de brandkast)— dat
hij die mijnheer Tyron had overtuigd dat het een
prachtplan zou zijn hier te komen wonen. Je vader
was van plan mijnheer Tyron dat lage stuk land aan
de andere kant van de oostelijke boomgaard in gebruik
te geven. Hij is advocaat; hij heeft de een of andere
tragedie in zijn leven gehad en Laurence schijnt het
idee te hebben gehad dat die mijnheer Tyron hier een
nieuw leven zou kunnen beginnen." De rechter tjkte
met Johns brief op de schrijftafel; zijn zware rode
wenkbrauwen waren gefronst. „Laurence was nu een
maal erg sentimenteel. Niet dat dat een slechte eigen
schap is. Maar ik voel dat ik een grote steun voor
je vader ben geweest op het punt van laten we
zeggen, op het punt van zaken doen"
Cayce had niet geweten wat hij daarop moest ant
woorden; er zat een angeltje in de woorden van de
rechter verborgen en gesluierd zoals altijd. Cayce
had het gevoel dat hij het moest tegenspreken, om
zijn vader te verdedigen.
De rechter was voortgegaan: „De kern van de zaak
is, dat al is je vader dood, deze mijnheer Tyron zich
op zijn aanbod wenst te beroepen." „Wat denk jij
ervan?"
De rechter vroeg zo zelden Cayce's opinie, dat
Cayce volkomen verrast was. En weer wist hij niet wat
hij zeggen moest.
De volwassen Cayce, die in het water zat te staren,
kon nog de vijftienjarige Cayce zien, die probeerde niet
in de kastanjekleurige stoel te zitten draaien, die zijn
best deed ernstig te zijn, rustig en mannelijk. Die Cayce
had gezegd: „Als vader het zo gewild heeft, laat hem
dan komen, natuurlijk."
De rechter, die hem had zitten opnemen, zei: „Dat
land is niet geschikt om in cultuur gebracht te worden,
het is eigenlijk waardeloos." Hij legde de brief neer. „Na-
tuurlijk, ja Cayce. Je vaders wensen moeten in elk
geval ten uitvoer gelegd worden."
Toen al had Cayce zich afgevraagd: Waarom was de
rechter bij deze gelegenheid zo beminnelijk? En toen
had hij ook het antwoord al geweten: Het was waar
deloos land, ongeschikt voor beplanting, maar toch zou
de „nobele" rechter met zijn „gemeenschapsgevoel"
bij de omwonenden een goede beurt maken als hij
John Tyron toestemming gaf daar te wonen, als oor
logsvriend van zijn gestorven bloedverwant.
John was gekomen. Het was in Cayce's leven een
gebeurtenis geweest, de komst van deze man, die zijn
vader in diens laatste levensjaren had gekend.
(Wordt vervolgd)
Advertentie
bij de erkende vak-
handel met de volle
dige garantie van De
Technische Unie.
.DE compressiekoelkast t
niét TECHNISCHE UNIE-
(Van onze correspondent in Bonn)
Een jeugdige Amerikaanse soldaat heeft
het afgelopen weekeinde, de Zuidduitse
stad Mannheim met een helikopter op
stelten gezet. De jolige maar gevaarlijke
militair vloog boven de stad, hoewel hij
van de bediening van het toestel niets
afwist.
De Amerikaan had een eenvoudige taak:
hij moest voor zijn kazerne een lucht
macht-helikopter bewaken van de Ameri
kaanse strijdkrachten in Duitsland. Kenne
lijk vond hij dat vervelend want op een
gegeven ogenblik begon hij in de helikop
ter te snuffelen. Hij ging op de bestuur
dersstoel zitten, vond de startknop, drukte
op een paar hefboompjes en steeg ten
slotte vanzelf op. De soldaat bediende
daarna een ander knopje en vloog recht
uit: bijna tegen het dak van de kazerne
en rakeling langs een hoogspannings
draad. Toen verschrikte collega's op het
lawaai uit de kazerne stormden, stak de
amateur-helikopterpiloot zijn hand op.
Schommelend verwijderde hij zich van
de kazerne, tot hij een meertje bij de
Rijn zag waar vele mensen lagen te zon
nebaden. Dat leek hem een geschikt lan
dingsplaatsje. Na de ietwat moeizame lan
ding nodigde hij talrijke meisjes, vaders,
moeders, kleine kinderen en wie al niet
uit om „even mee te vliegen". Tientallen
mensen tracteerde de gevaarlijke vlieger
daar op een rondvlucht. Tenslotte nodigde
hij een der knapste meisjes uit voor een
tochtje apart. Het paartje steeg in de
blauwe lucht, landde wat verder op een
weiland, waar het meisje de soldaat een
kus weigerde
Daarop wérd de Amerikaan boos, liet
haar alleen achter en vloog terug naar
zijn „basis", waar de militaire politie ge
reed stond om hen in hechtenis te nemen.
MIAMI (UPI) De Cubaanse zaken
man Amadeo Barletta, die multimiljonair
is geweest, kwam zaterdag volkomen be
rooid in Miami aan en verklaarde dat
Cuba „geruïneerd is door een troep gang
sters". Barletta is eigenaar geweest van
32 uiteenlopende ondernemingen waarbij
enkele zeer belangrijke waren en zijn zoon
die met hem meegekomen is, was voor
80 percent eigenaar van het dagblad „El
Mundo" te Havana, dat door Castro's aan
hangers overgenomen is.
Het Cubaanse ministerie voor opsporing
van vijandelijk bezit had bepaald dat
Berletta, die Italiaan van origine is, zich
op onwettige wijze verrijkt had met be
hulp van de vriendshcap die de vorige
dictator, Batista, voor hem koesterde.
Barletta, wiens bezit men geraamd had
op ruim 150 miljoen gulden, heeft de af
gelopen drie maanden onder bescherming
van de Italiaanse ambassadeur te Hava
na gestaan. Nochtans heeft hij van zijn be
zit niets kunnen redden en bezat hij, toen
hij eind vorige week uit Havana vertrok,
alleen de kleding die hij droeg.
Manuscript van Chopin. De gesigneer
de originele partituur van „Fantasie im
promptu" van Frédéric Chopin heeft vrij
dag op een verkoping in de veilingzalen
van hotel Drouot in Parijs 36.000 nieuwe
franks opgebracht.
