Jacques Goddet weerstond de aanval
van extra-sportieve merken
V
VT
Duitser Armin Hary liep
de 100 meter in 10 sec.
Weinig verrassingen bij dames
enkelspel en heren-dubbelspel
4 grote en 9 kleine ploegen
brengen 128 renners aan de start
ZONDAG BEGINT DE TOUR DE FRANCE
Werkelijke favorieten
niet aan te wijzen
Nederlands negental
vanavond tegen Colonels
Stablinski start niet
Jef Lahave vijfde
in de zesde etappe
angers'
MILLAU-
^thónön;;
Moss wil in september
weer gaan racen
Uitdaging van Cooper
voor Floyd Patterson
DE WIMBLEDONKAMPIOENSCHAPPEN
WOENSDAG 22 JUNI 1960
Iedereen was er verleden jaar van overtuigd, dat in
de Tour de France 1959 de landen-formule een roem
loze dood was gestorven. De macht van de extra-spor
tieve merken immers was langzamerhand uitgegroeid
tot een soort dictatuur in de wielersport. Niet de bon
den, niet de organisatoren van grote wedstrijden hadden
het nog langer alleen voor het zeggen maar de stalbazen
van de fabrieken van koffie-apparaten, tandpasta, ver
mouth en andere dranken en van de benzine-maatschap-
pijen begonnen de touwtjes in handen te nemen.
Nauwelijks had Federico Bahamontes zijn triomfante
lijke intocht als winnaar van de Tour 1959 in het Pare
des Princes gehouden of baas Goddet pakte de trein
naar Milaan om met de nieuwe invloedrijke mannen
achter de schermen de onderhandelingen voor de Tour
van dit jaar te openen. De wielerwereld wachtte in
spanning op de resultaten van deze besprekingen. Want
het uitleveren van „La grande bouclé" aan de extra-
sportieven betekende volgens velen het degraderen van
's werelds grootste wièlerevenement tot een tweederangs
kermis. En daarbij wees men op de Giro d'Italia, die
sportief gezien na de inmenging van deze buitenstaan
ders veel van de aantrekkelijkheid had verloren-
Maar in Jacques Goddet hadden de wielerliefhebbers
een groot voorvechter, wiens intelligentie en over
redingskracht geduchte wapens vormden tegen de
aanval op Henri Desgrange's schepping. Enige tijd
bleef de buitenwereld in het onzekere omtrent het
resultaat van de onderhandelingen. En toen kon Goddet
met trots in zijn blad „l'Equipe" bekend makende
landen-formule blijft gehandhaafd. Monsieru Jacques
was echter niet geheel ongeschonden uit de strijd
gekomen. Hij had concessies moeten doen: onder meer
had hij moeten besluiten om evenals de organisatoren
van de andere grote wielerkrachtmetingen zijn ronde
een paar dagen in te korten. Veel later bleek nogmaals
de invloed van de extra-sportieven toen sommige
renners een startverbod voor de Tour kregen, hetgeen
onder meer betekende, dat wederom Rik van Looy niet
van de partij kon zijn.
Jarenlang was het traditie om het ene jaar de bontgekleurde stoet renners volgens
de wijzers van de klok rond „la belle France" te laten rijden om het volgend jaar in
tegengestelde richting te vertrekken, dus „om de west". Dat idee hadden Goddet en
zijn medewerkers liet vorige jaar al laten varen. Toen werd evenals in 1958 de route
om de noord en via de Atlantische kust geprefereerd. En ook nu zal de karavaan na
de start van zondag te Rijssel via Brussel ombuigen naar de invasiestranden van 1944
om pas na negen vlakke etappes van tezamen 1850 km de klim naar de eerste toppen
van de Pyreneeën te beginnen. Maar onder de druk van de dreigende concurrentie,
want de extra-sportieven blijven op de loer liggen, besloot Goddet tot ingrijpende
wijzigingen. Want behalve dat de Tour werd ingekort tot 21 etappes met slechts één
rustdag zocht Goddet naar een mogelijkheid om wat meer leven te brengen in de aan
loop naar het hooggebergte. Hij meende de juiste oplossing gevonden te hebben. De
tijdrit in de bergen, die in 1S53 (Mont Vntoux) en 1959 (Puy de Dome) in feite de be
slissing forceerden ten gunste van de klimmers, werd geschrapt Bovendien werd de
eerste individuele tijdrit, die in 1959 pas op de zesde dag werd verreden, naar voren
gehaald. AI op de eerste dag van de Tour na een 108 km lange aanloop naar Brussel
zullen de „azen" nu kleur moeten bekennen in een 27.8 km lange rit tegen het horloge
in de omgeving van de Belgische hoofdstad. Goddet hoopt op deze wijze de kans
hebbers ook in de vlakke etappes voor de Pyreneeën tot strijd te dwingen.
Veruit de belangrijkste stap deed God
det, echter ten aanzien van de samenstel
ling van het rennersveld. Om tegemoet te
komen aan de wensen van de Italianen,
de Belgen en de Spanjaarden, die dank zij
de zege van Bahamontes een stem in het
kapittel hadden gekregen, creëerde de
Tourbaas nationale landenploegen van
veertien renners en het spreekt vanzelf,
dat'behalve deze landen ook Frankrijk tot
de uitverkorenen behoorde.
Qoddet ging nog verder. Terwijl hij kon
weten, dat het vorige jaar de dreigende
breuk in de Benelux-poeg, die in 1958
Gaul naar de eindzege had gereden, defi
nitief was geworden, stelde Goddet in zijn
aanvankelijke plannen toch weer een Ne-
lux-combinatie op, die evenals de grote
wielerlanden uit veertien coureurs zou be
staan. Maar nu had de grote baas buiten
de waard, in dit geval de sportcommissie
van de K.N.W.U., gerekend. De Nederlan
ders hielden het been stijf, verkozen des
noods niet in de Tour te starten en kregen
hun zin. De Tourdirectie zwichtte voor de
argumenten van John van Eek en zijn
commissieleden, die terecht wezen op de
recente successen van Jo de Roo in de
Ronde van Sardinië, Ab Geldermahs in de
Waalse Pijl en de Ronde van Duitsland
en besloot de oranjeploeg na een onder
breking van twee jaar weer ais een zelf
standige ploeg te accepteren.
Nederland werd ingedeeld bij de kleine
formaties van acht man, waartoe ook de
in de Tour als natie debuterende Duitsers
en Britten en voorts de Zwitsers, de inter
nationalen en vier Franse regionale ploe
gen behoren.
In totaal zullen dus vier landenploegen
van'veertien renners uit Rijssel vertrek
ken: Frankrijk, België. Italië en Spanje,
vijf landenploegen van acht renners, te
weten Nederland, Duitsland. Groot-Bril-
tannië, Zwitserland en de „internationa
len" en ten slotte vier regionale Franse
ploegen. Te zamen brengen zij een veld
van 128 renners op de fiets.
Na de tijdrit in Brussel gaat het via de
De 37-jarige Wim van Est. de oridste
deelnemer aan de Tour de France 1960.
Ploegleider Klaas Buchli
kortste weg naar de kust. Van Duinker
ken zakt de karavaan langs de Norman-
dische en de Bretonse kust naar Lorient,
waarna de twee langste etappes van de
Tour volgen: Lorient-Angers (244 km) en
Angers-Limoges (240 km). Na Bordeaux,
de enige aankomstplaats, die gehandhaafd
werd, begint de karavaan dan aan de ber
gen.
Zwaarder berg parcours
Per trein worden de renners van Bor
deaux in de vroege ochtend van de vijf
de juli naar Mont de Marsan gebracht
voor het gevecht met de eerste zware
Pyreneeëntop de ruim 1700 meter hoge
Aubisque. Nog zwaarder wordt het de
volgende dag waarop de tot de eerste ca
tegorie behorende Tourmolet (2114
meter) en de Peyresourde (1563 meter)
en daartussenin de „slechts" 1480 meter
hoge Aspin beklommen moeten worden.
Tussen deze hors d'oeuvre en de Alpen,
waar ongetwijfeld wederom de grote
klap zal vallen, vormen de Cevennes de
trait d'union. Voor de Alpenritten hebben
de vermoeide coureurs zich eerst kunnen
verpozen op de enige rustdag van deze
tour in Millau.
Dinsdag 12 juli en woensdag 13 juli moet
dan de beslissende slag toegebracht wor
den. Goddet heeft daarvoor in de rit van
Gap naar Briancon twee bergreuzen uit
gezocht: de 2111 meter hoge Vars en de
2360 meter hoge Izoard, het „dak van de
Tour 1960". De tweede dag als „toegift"
de Lautaret en de Luifel Chamrousse,
waarvan alleen de laatste tot de eerste
categorie behoort.
Voor het geval de beslissing dan nog niet
gevallen mocht zijn is een tijdrit over 83
km over een heuvelachtig parcours tussen
Pontarlier (bereikt na een boottocht over
het meer van Genève) en Besancon in het
route-schema geprojecteerd. De laatste
twee etappes hebben zoals gewoonlijk wei
nig meer te betekenen. Ten gerieve van
renners en volgers wordt echter voor de
allerlaatste rit nu eens niet in Dijon ge
start maar in Troyes, dat slechts 200 km
van Parijs ligt.
De favorieten
ïïet bedanken van de grote renners, Fe
derico Bahamontes, Jacques Anquetil en
Charlie Gaul, allen oud-Tourwinnaars, het
ontbreken van Geminiani, Rivière, en
Louison Bobet, die er na zijn echec van
het vorig jaar nu toch echt niets meer
voor voelt en het verbod aan Rik van
Looy, heeft de karavaan een aantal illus
tere figuren uit de wielersport onthouden.
Misschien heeft de grijze Marcel Bidot
dit jaar toch meer geluk dan in 1959, toen
hij na ontstellend veel moeilijkheden alle
Franse favorieten in één ploeg onder
bracht. Want het meest opmerkelijke feit
bij de samenstelling van de Franse natio
nale equipe voor de komende Tour was
het ontbreken van de gebruikelijke ruzies.
Gaslone Nencini
Het zou er op kunnen wijzen, dat Bidot
nog voor hij zijn definitieve keuze deed
de onderlinge geschillen al uit de weg had
geruimd.
Moeten de favorie-
en dan gezocht wor-
len onder de Italia-
ïen of de Belgen9
Want dat noch de
Nederlanders, de
Zwitsers, de Duitsers,
ie Engelsen, de in-
;ernationalen of de
-egionalen een Tour
winnaar kunnen op
brengen staat wel
/ast. Welnu, ook de
'.talianen en de Bei-
jen zouden niet met
>en gerust geweten
jen der hunnen als
jen toekomstige win-
ïaar naar voren dur-
/en schuiven. Oud-
vcreldkampioen Er-
:ole Baldini heeft 'n
'roter tegenstander
ian de bergen ge
zonden: zijn steeds
oenemcr.de gewicht,
iat een extra handi-
;ap bij het zware
dimmersv/erk gaai
zormen. Neen, Alfre
do Binda heeft zijn hoop gevestigd op
Gastone Nencini.
De Belgen ten slotte hebben niet de een
heid kunnen vinden, die nu eenmaal nood
zakelijk is in een dergelijke zware etap-
penkoers. Integendeel, zij hadden het dit
jaar nog moeliijker dan anders omdat
Jean Aerts als ploegleider bedankte en
Brik Schotte geen toestemming van de
Tour-leiding kreeg om zijn werk over te
nemen. De keuze viel toen op de oud-
wereldkampioen George Ronsse.
Rond een kern van Tour-routiniers als
Hoevenaers, Marcel Janssens, Jean Bran-
kart en Planckaert werd een achttal cou
reurs gerangschikt, van wie Messelis en
Proost zonder pardon in eigen land als
„derderangs" coureurs worden aange
duid.
De Nederlanders
Toen de sportcommissie met zoveel ar
gumenten de Tourleiding had weten te
overtuigen van de noodzaak om een zelf
standige Nederlandse ploeg in de Ronde
van Frankrijk te laten starten stond de
kern van deze equipe vast. Want terwijl
wij een jaar geleden een maand voor
de Tour met geen mogelijkheid over „ze
keren" konden spreken, beschikte Neder
land nu over een aantal jongere coureurs,
die in het buitenland van zich hadden
doen spreken. Ab Geldermans, Jo de Roo
en Coen Niesten hadden voor successen
gezorgd, waarover de buitenlandse wieier-
critici niet uitgesproken raakten. Zij zou
den de kern vormen van de Nederlandse
ploeg. Dat was een uitgemaakte zaak. De
grootste zorg van de sportcommissie en
ploegleider Klaas Buchli was deze debu
tanten een steuntje in de rug te geven in
de gestalte van geroutineerde Tour-rijders.
Onverwacht daagde daarbij de hulp op
van Wim van Est, die na een uitstekende
Ronde van Nederland bergen werk verzet
te in de Giro en zich ondanks zijn 37 jaar,
hij is de oudste renner van de Tour 1960,
in de Nederlandse Tourploeg reed. Met
de doorzetters Jaap Kersten en Piet van
Est en de klimmers Piet Damen en Mar
tin van den Borgh werd de ploeg gecom
pleteerd.
Natuurlijk gaan de Nederlanders niet
van start met ook maar de geringste
hoop in Parijs een der hunnen als tourwin
naar te kunnen presenteren. Daarvoor is
het talent van De Roo en Geldermans nog
te pril. Maar de kansen op aanmerkelijk
grotere successen dan het vorige jaar zijn
wel degelijk aanwezig. Ongetwijfeld zal
Buchli in het grote spel, dat op zondag
26 juni in Rijssel begint, een gooi willen
doen naar de eerste paats in de rang
schikking van de kleine ploegen. En dat zou
een eerste belangrijke stap zijn om voor
ons land in de nabije toekomst weer een
plaats onder de grote wielerlanden te ver
overen.
In de Franse nationale ploeg voor de
ronde van Frankrijk is Jean Stablinski,
die niet geheel fit is, vervangen door
Edouard Delberghe, die aanvankelijk
zou starten in de ploeg Parijs-Noord.
Zijn plaats in deze ploeg wordt ingeno
men door André le Dissez.
Ronde van Zwitserland
De uitslag van de zesde etappe van de
ronde van Zwitserland van Thun naar
Montreux over 213 km luidt: 1. Jean Selio
(Fr.) 5.21.42; 2. Camille Buysse (Belg.)
5.26.57; 3. Oresti Magni (Italië) 5.28.12; 4.
Attilio Moresi (Zwits.) z.t.; 5. Jef Lahaye
(Ned.) z. t.
Het algemeen klassement luidt: 1. Ruegg
(Zwits.) 29.38.45; 2. Pizzoglio (It.) 29.41.19;
3. Gimmi (Zwits.) 29.41.22; 4. Strehler
(Zwits.) 29.41.38; 5. Moresi (Zwits.) 29.42.07;
9. Lahaye (Ned.) 29.43.37; 37. Knoops (Ned.)
30.31.40; 42. Kool (Ned.) 30.40.19; 43. Van
Est (Ned). 30.41.14.
k, jK
- I - - - l26juni Tijdrit 28km
Wy Ctoslende" 7- -
VI irï r,iJ"rr. .7"
sS-
ÏSTART 26juni |jT
r. - -" f-_"Boulcgne
,]jl'/i: -JA
- -
sterKTOjurvi
5e£t )89kin
MRUS****2"'
Aankomst
V7juli
Lnftxhe
LORIENT-»
sterf- 2juli.teEt A
244 km
Sfaff3ju(i
8e eh 240 km
Poitiers!
225km
BORDEAUX,
MT.MARSAN#
sterf 5juli.l0eet.228km
sta rJ 6j ul 1.11 eÊM51 km
rf.Aubisquel710rn
Tourrnalêf 2T14 ni-TlJ
865 (S^A.
72m
TROYESsfarf '7juli.21eEr.200km
haumont Af.
l tongres f; -0"- -
- V BESANCON^®'f20??
AjPT.ARLIERsiart-15juli.19e Et 83k
215km y'Tf-jw*
If)'/'! .ae ^Cnlombière 1618m (l je
Granierl134A»^.tauf^2Q23m
luifel 1720 ^8) BRiAN£QNf3juli-229km
Izoard 2360m -
J^Vars2ljm--
217km i®T* rA-'-V
^~CAPl2julL16eai72km. -
;enfin.980m
Perfy1303m
|lii irflélrT"!
/TÖULOUSE8juli.13ef: AVIGNON sterM_ljuli._1_5e|tl87krn
PAAspeHOTOm
^Ares796m
-T-LTN. - ATCN
Bergen
- Aspin 1489m—'. T Peyresourde 1563m 7 -
^^■1 Route (8) Etappeplaats Totaal 21etappes en Irjstdag (op9juli in Millau).
Tijdrit Totale lengte van de route ca.420Qkm.
Armin Hary, de Duitse sprinter, zorgde
dinsdagavond in het Leitzigrundstadion
van Zürich voor een sensatie van de eerste
orde. Op de 100 meter kwam Hary tot de
„droomtijd" op de 100 meter, namelijk
10 sec. precies hetgeen 0,1 sec. sneller is
dan die van de vijf recordhouders, de
Amerikanen Willie Williams, Ira Murchi
son en Leamon King in 1956, Ray Norton
in 1959 en Charles Tidwell, die elf dagen
geleden tot 10,1 sec. kwam.
Aanvankelijk heerste er enige verwar
ring bij officials en publiek. Armin Hary
was de eerste keer bijzonder snel weg.
Zo snel dat een jurylid voor hem 9,9 sec.
en de andere twee juryleden precies 10
sec. voor hem afdrukten. De wedstrijdlei
ding besliste dat het een valste start zou
zijn geweest en als voorbeeld nam men
de tweede aankomende, de Fransman Ab-
dou Seye die 10,3 sec. noteerde, en die
bij de start reeds direct twee meter ach
terstand opliep. Interessant was dat de
enige man die werkelijk kon zien of de
start foutief zou zijn geweest, de starter,
hem niet terugschoot. Er werd gedelibe
reerd en gegesticuleerd en men kwam tot
de slotsom: overlopen.
Weer startte Hary bijzonder snel nu te
gen de Zwitser Heinz Müller en de Duitser
Jürgen Schüttler en weer toverden de wij
zers van de chronometers aan de juryle
den de magische grens van 10 sec. voor.
Ditmaal was er geen twijfel over de ver
richting en een verheugde Armin Hary
kon door het talrijke publiek uitbundig
worden toegejuicht. Armin Hary kan zich
nu op reglementaire wijze de snelste man
ter wereld noemen. Een bijzonder feit is
dat Armin Hary op het laatste moment
werd gevraagd om in Zürich te lopen in
plaats van Manfred Germar, die wegens
een blessure moest afzeggen.
Reeds eerder in september 1958 te
Friedrichshafen liep Hary 10 sec., doch
deze prestatie kon niet als wereldrecord
worden erkend aangezien de baan te veel
afliep. In 1958 werd Armin Hary Europees
kampioen op de 100 meter en ook toen
waren experts van mening dat hij de titel
had behaald door een valse start. Hij be
haalde het ene succes na het andere. In
1959 liep zijn vorm terug en dat was de
reden dat hij met Henk Visser naar de
Verenigde Staten vertrok. Zijn „studie
tijd" liep echter op een fiasco uit, aan
gezien hij geen woord Engels sprak. In
|T-—
begin 1960 dook Armin Hary weer op in
Leverkussen en begon zich voor te berei
den op de Spelen voor Rome. Nu is hij
de grote favoriet, de man die de sprinters
hegemonie van de Amerikanen brak en
wel eens voor een grote verrassing op de
Spelen kan zorgen.
A utomobilistne
De Britse autocoureur Stirling Moss,
die thai-js verblijft in een ziekenhuis in
Londen voor" hèrstel van zijn verwondin
gen, die hij bij een ongeluk tijdens de
de training voor de Grote Prijs van Bel
gië te Francorchamps opliep, wil zo spoe
dig mogelijk op de racebaan terugkeren.
Moss heeft zich met het feit verzoend, dat
hij enige maanden niet achter het stuur
van een racewagen zal kunnen zitten,
maar hij denkt in september zijn rol weer
te kunnen meespelen in de internationale
racewereld.
Het Nederlands honkbalnegental zet zijn
serie oefenwedstrijden voort door de eerst
volgende drie weken steeds twee wedstrij
den tegen Amerikaanse legerteams te spe
len. Vandaag (woensdag) wordt op het
Haarlemse honkbalveld gespeeld, terwijl
donderdag het Amsterdamse honkbalveld
het strijdtoneel is. De tegenstanders zijn
de Colonels uit Kaiserslautern. Beide wed
strijden beginnen om 19 uur.
Het Nederlandse team is als volgt samen
gesteld: werpers: Beidschat (EHS), Zijlstra
(Schoten), Terneuzen (EDO), Smidt (HHC)
en Le Cuivre (OVVO); achtervangers:
Geurts (Schoten), N. Tromp (EHS) en Hiele
(UW). Binnenvelders: Heemskerk (Scho
ten), B. Tromp (EHS), Keulemans (Scho
ten), Urbanus (OVVO), De Nieuwe (EDO)
en Hendriks (Sparta). Buitenvelders: Hout
kamp (EHS), Oosterbaan (EHS), Fabrie
(Sparta), W. Vreenegoor (HHC) en Vissers
(VVGA). In Haarlem zijn de heren De Rui
ter, Scheurman en Van de Berg scheids
rechters, in Amsterdam hebben de heren
Van Tuyl, Bruyns en Jansen de leiding.
De kampioen zwaargewicht van Enge
land en het Gemenebest, Henry Cooper,
heeft tot Floyd Patterson een uitdaging
gericht. Cooper's manager, Jim Wicks,
verklaarde een titelgevecht tussen zijn pu
pil en Floyd Patterson te willen.
De meest bijzondere broekjes zag men
dinsdag op de deftige banen van de All-
England club in Zuidwest-Londen onder
de kortst mogelijke rokjes van de „gla-
mour-girls" in de internationale tenniswe
reld. Het was de eerste dag van de
dames-enkelspelen op het centre court
van Wimbledon. Laura Lou Bryan, een
goudblonde schoonheid uit Florida droeg
een wit broekje met op iedere pijp de
Amerikaanse vlag, in rood, blauw en wit.
Maria Bueno uit Brazilië, de huidige kam
pioene had een broekje van zonnig oran
je, afgezet met witte Engelse broderie.
Florence de la Courtie (Frankrijk) speel
de in een wit shortje afgebiesd met
Voor het begin van de 74-ste Wimble-
don-tenniskampioenschappen heeft de
International Lawn Tennisclub in Ful-
ham bij Londen een receptie gehouden
voor alle deelnemers en deelneemsters
van overzee. Tijdens deze receptie
werd een demonstratie gegeven van
tennissen rond de eeuwwisseling. Deze
foto toont de Amerikaanse Darlene
Hard, vol vuur in actie in een kostuum
en met een racket uit 1902.
twee lichtblauwe bandjes en enige petti
coats deden haar rokje wijd uitstaan. Het
meest extravagant was de dracht van de
blonde Italiaanse Lea Pericoli, die mink
had uitgezocht.
Waren de broekjes vooral in het oog lo
pend, het vertoonde spel van de dames
was dat zeker niet. In vrijwel geen en
kele partij was van enige spanning spra
ke. De zeven geplaatste speelsters hand
haafden zich zonder al te veel moeite.
Slechts de 38-jarige Hongaarse kampioe
ne Suzy Kormoczy kwam even in moei
lijkheden tegen de bijna de helft jongere
Britse mej. Catt. Maar ook de Hongaarse
won 6-4 6-3.
Maria Bueno had 46 minuten nodig om
de Belgische kampioene Christianne Mer-
celis uit te schakelen. Haar grote con
currente Darlene Hard deed het nog vlot
ter. Via een zege met 6-1 6-4 bereikte zij
in 39 minuten de derde ronde. Het niet
uitkomen van Jean Lehane, de geplaats
te Australische speelster, schijnt de kan
sen van Christine Truman om de kwart
finales te bereiken aanzienlijk te vergro
ten. Christine Truman versloeg dinsdag
Ann Wheller met 6-1 6-2 en de enige te
genstand van betekenis, die zij in de ko
mende dagen zal ontmoeten komt van de
kant van de 17-jarige Karin Kantze uit
Californië.
In het heren-dubbelspel verdwenen de
eerste geplaatsten van de lijst van moge
lijke titelkandidaten. Het waren AriUa en
Gimeno, de als nummer drie geplaatste
Spanjaarden, die na een harde strijd met
9-11 13-15 en 3-6 werden uitgeschakeld door
de Mexicanen Contreras-Llamas.
Het pad van de als aspirant-kampioe
nen gedoodverfde Australiërs Fraser/
Emerson ging evenmin over rozen. Tegen
hun landgenoten Lane/Phillips-Moore wa
ren vier sets (6-2 6-4 9-11 en 6-2) nodig
om tot winst te komen.
Partijen van vijf sets waren bij de he
ren geen zeldzaamheid. Het bontst maak
ten de Britten Becker en Pickard het. Om
de Nieuw-Zeelanders Gerrard en Otway
uit te schakelen hadden zij zelfs een set
van 20-18 nodig (0-6 20-18 2-6 6-3 6-4).
Een ander uitputtend duel werd gele
verd door de Amerikanen Buchholz en
Mackinley en de Indiase spelers Krishnan
en Kumar. De Amerikanen wonnen ten
slotte met 6-2 6-4 3-6 5-7 6-3.
De partij tussen Mulloy/Patty (V.S.) en
Ayala/Candy (Chili/Australië) moest bij
de stand 7-5 14-16 3-2 in het voordeel van
de Amerikanen worden afgebroken we
gens de invallende duisternis.
