Japans volksfront blijft stormlopen
tegen Kisji en verdrag met Amerika
„KISJI TAUZE"-
WEG MET KISJI
Von Brentano krijgt een nieuwe
staatssecretaris: Carstens
WERELDNIEUWS
Belegerde premier rekt zijn bestaan
om Amerika's bases te redden
Celluloid
Mees ee systeem
Nieuw ongenoegen
Geen geweld
Eisenhower houdt
maandag radio- en
televisierede
Adenauer doorkruist zijn reconstructieplannen
Gebrek aan tact
Chinees met 50 kilo
opium aangehouden
Op de
^Praatótoel
Prins Philip schokt
dear old England
ZATERDAG 25 JUNI 1960
Van verschillende zijden en waarlijk
niet enkel van de kant der zielzorgers
en rechtlijnige pedagogen! is de laats
te tijd de nadruk gelegd op de kwalijke
tendenzen die steeds meer de filmproduk-
tie gaan beheersen. Het bioscooppubliek
wordt steeds meer overspoeld door een
golf van erotische en psychopatische rea-
lismen, die in een zogenaamde „realisti
sche eerlijkheid" het leven binnenste bui
ten keren en niets bedekt laten wat kan
meewerken aan een schokkende impres
sie.
Nu is het merkwaardig dat onze film
keuring de naam heeft, gewetensvol en
zelfs zifterig te zijn ten aanzien van be
paalde elementen in de cinematografie,
die de moraal zouden kunnen kwetsen. Zij
heeft veel kritiek gekregen om haar
„preutsheid" en in sommige gevallen was
die kritiek gerechtvaardigd, aangezien zij
duidelijk tekort deed aan het onderschei
dingsvermogen en de mondigheid van vol
wassen mensen.
Heeft die kritiek haar misschien huive
rig gemaakt, of onzeker? Men zou het kun
nen veronderstellen, als men ziet welke
decadente produkten zonder slag of stoot
tot onze bioscopen doordringen. Het gaat
hierbij niet om al te frank getoonde li
chamelijke charmes daar heeft de bui
tenwereld de film in voorbijgestreefd en
daar is een gezond element van gewoon
te en bewegingsvrijheid een huichelachti
ge vrees komen vervangen. Maar wel gaat
het om de vervlakking en ■verscheuring
van morele normen ener gezonde samen
leving de verwringing van sociaal fat
soen, humaniteit, eer, levenskoers, men
selijke verhoudingen. Men werpt zich op
de analyse van ongezonde geesten en
zoekt de sensatie in de daden en reac
ties van mentaal zieken, waarbij die
daden en reacties tegen de achtergrond
van een zich wrekende conventionele sa
menleving als normaal, logisch en ver
klaarbaar worden voorgesteld. Men tracht
onder het mom van „waarschuwing aan
ouders" en „huiveringwekkende les voor
jonge mensen" het vuil tussen de zomen
der samenleving uit te peuteren en het te
presenteren als stof voor een kunstvorm.
Talentvolle filmers als de Fransen ver
kopen hun gave als kunstenaars op die
manier aan de celluloidhandel, aan de
handelaars in lage instincten, wier gewe
ten niet bezwaard schijnt te zijn door de
toenemende decadentie en criminaliteit
onder jeugdige mensen. Bioscoopdirecteu
ren komen in afschuwelijke dwangposities
omdat ze geen vat hebben op de kwali
teiten van hun produkt. En waarom moet
dit alles? Heeft niet een film als „Wir
Wunderkinder" een enorm succes geboekt,
zonder psychopatisch-criminéle sensaties
te verbeelden? De heilzame, verhelderen
de en veredelende invloed van een derge
lijke film bewijst, dat het publiek niet de
smeerboel van het leven eist om zich te
kunnen amuseren, doch het talent aan het
werk wil zien. En een zuiver, gezond ta
lent kan in de cinematografie evenzeer
tot grote hoogte stijgen als het verziekte,
ook al bedient dit zich in zijn onmacht
van de laagste instincten.
In „Hollands Weekblad" van deze week
kan men een ingezonden commentaar le
zen dat een vergeten factor van de kwes
tie der oorlogsmisdadigers aanstipt. Dooi
de zaak Eichmann valt het volle licht
weer eens op de onvoorstelbare nazi-mis
drijven en ook op de vraag wie daarvoor
verantwoordelijk moeten worden geacht.
Zo wordt Eichmann „verantwoordelijk"
gesteld voor de dood van zes miljoen Jo
den, een kamparts voor het vermoorden
van 300.000 Joden enzovoort.
Terecht wijst de schrijver in het Hol
lands Weekblad er op, dat men op deze
wijze de zaken verkeerd stelt. Het gaat
niet in de eerste plaats om de paladijnen
en exponenten van het nazi-systeem, maar
om de misdadigheid van dat stelsel zelf.
Dat mensen als Eichmann, Himmler en
consorten hun beestachtig werk zo nauw
gezet en plichtsgetrouw uitvoerden, is al
leen een bewijs voor het super-onmense
lijke van het systeem. „Als men Eich
mann beschouwt als een buiten alle wet
ten en normen vallende, beestachtige mas
samoordenaar, dan plaatst men hem niet
alleen buiten de normale menselijke ge
meenschap, maar in feite ook buiten de
(nationaal-socialistische) gemeenschap
waar hij een representant van was. En
dat is de bedoeling niet," aldus het Hol
lands Weekblad.
Overigens blijft de vraag naar de uit
eindelijke verantwoordelijkheid voor het
aan de macht komen van het systeem en
van hen die het in zijn misdadige prak
tijken bleven steunen ten volle bestaan.
Daarop geeft men ook met een veroor
deling van Eichmann c.s. geen ant
woord. Het gevaar dreigt dat men meent
door de kopstukken alsnog hun gerechte
straf te laten ondergaan, het nazidom te
hebben achterhaald en uitgeroeid. Maal
ais de zaken zo eenvoudig waren, zou het
schandaal dat mensen als Eichmann ja
renlang vrij kunnen rondlopen in niet als
fascistisch te boek staande landen, er nog
des te erger om zijn.
(Van onze reisredacteur W. L. Brugsma)
TOKIO. juni. Ik heb in Tokio na twee dagen twee woorden Japans geleerd.
Die woorden zijn „Kisji taiïze" en zij betekenen „weg met Kisji". Mijn leraren
waren driehonderdduizend Japanse studenten, arbeiders, intellectuelen en straat
jongens. Het leslokaal was bet grote plein voor het Japanse parlement, een
ziedende zee van manifestanten onder lichtblauwe, gele, zwarte maar vooral
rode vlaggen. Daar hosten zij rond (Japanners manifesteren uitsluitend in draf)
in wolken van stof. En terwijl de hete zon zakte achter het keizerlijke paleis,
terwijl het nacht was en ook toen de zon weer opging, schreeuwden zij het uit:
„Kisji.... tauze.Kisji.... tauze". Degene die het gold, Noboesoeke Kisji,
de premier van de Tenno, een kleine man met grote vooruitstekende tanden,
veegde die zaterdagnacht het schuim van zijn lippen. Niet van woede, maar van
het glas bier dat hij om klokke twaalf leegde: het Japans-Amerikaanse veilig
heidsverdrag was er d o o r.
Het verdrag waartegen de menigte pro
testeerde en dat door Kisji op een formeel
legale, maar onbehouwen, manier door
het Japanse Lagerhuis was geramd. De
Senaat zag er, in de overhitte politieke
sfeer, maar vanaf het verdag te bespre
ken. De termijn daarvoor verstreek 18 ju
ni om middernacht: het verdrag had
daarmee constitutioneel gezien de goed
keuring van het Japanse parlement. Maar
terwijl Kisji zijn bier leegde en Amerika's
ambassadeur, Douglas MacArthur jr. een
whisky dronk om de bittere bijsmaak weg
te spoelen, raasde de menigte door:
„Kis jetauze.... Kisje.... tauze". En
ook nu ik dit schrijf, hoef ik over mijn
machine maar een blik naar buiten te
werpen om de manifestanten te zien, de
zwarte uniformen van „Zcngakurcn" (de
linkse studentenhom!), arbeiders die met
slagzinnen bedrukte hoofddoeken dragen,
lieve Japanse meisjes, ernstige professo
ren. Zij doen de slangendans, vormen een
onafzienbaar menselijk reptiel dat tussen
de lichtreclames op de wolkenkrabbers
van de Ginza-boulevard zigzagt. Zij wor
den gekiekt door Japanse fotografen, die
gele helmen dragen. En zij roepen de enige
twee Japanse woorden die ik ken.
In feite heeft iedereen gedeeltelijk zijn
zin al gekregen: Kisji en de Amerikaanse
regering hebben hun verdrag en een knap
pe Japanse jongen, die het hun nog af
neemt. De „Volksraad" tegen het veilig
heidsverdrag", coalitie van communisten,
socialisten, studenten, vakbeweging en in
tellectuele groeperingen, mag ook niet kla
gen. Het beleefdste volk ter wereld heeft
een uitnodiging ingetrokken en daarmee
de opperste vernedering toegebracht aan
de man, die als er geen U-2 was geweest
nu na een succesvol bezoek aan Moskou
als grootste vredesstichter een triomftocht
onder de rijzende zon zou hebben gemaakt.
Deze diplomatieke catastrofe-heeft in'het
Oosten, waar prestige verlies het allererg
ste is, van Dwight' D. Eisenhower slechts
een uniform en een pas overgelaten. Zijn
„gezicht" heeft hij in Japan verloren. Een
tragisch einde voor zoveel goede bedoe
lingen.
Voor de linkse leiders van de demonstre
rende coalitie en hun bondgenoten in het
rode blok, is dat een geweldig winstpunt.
Er is ook een tweede op komst: het af
treden van Kisji, nu de ratificatieoorkon-
den van het verdrag tussen de Verenigde
Staten en Japan zijn uitgewisseld. Hij zal
dan wellicht het parlement, ontbinden
en nieuwe verkiezingen uitschrijven. Die
zullen vrijwel zeker wederom door zijn
liberaal-democratische (conservatieve)
partij worden gewonnen.
Maar inmiddels doen zich twee veelbe
tekenende politieke verschijnselen voor.
Ten eerste wil de anti-verdrags-coalitie
van communisten, socialisten, sociaal-de
mocraten. vakbeweging, studenten en in
tellectuelen van haar Volksraad een blij
kend instrument maken. Dal wordt dus
een volksfront. Daarin zal wat dan altijd
weer „de kleine, maar gocd-georganiseer-
de communistische partij" heet, een mach
tige hefboom krijgen. Ten tweede kraakt
de. liberaal-democratische partij in al haar
voegen. In feite is zij geen partij, maar
een coalitie van belangengroepen: nu bet
uur van hoge nood slaat beginnen die
elkander naar de keel te vliegen. Een
minderheidsgroep eiste, met de socialisti
sche oppositiepartijen, het onverwijlde af
treden van Kisji en uitstel van de ratifi
catie van het verdrag. Een middengroep,
onder leiding van (le minister van Handel,
Ikeda, begon aan dat plan zijn oor te
lenen.
Ook nu het verdrag gered is, zal de op
positie met alle middelen proberen de
nieuwe regering en de Amerikanen het ge
noegen aan de Amerikaanse bases in Japan
te ontnemen.
Dal betekent in ieder geval grote span
ningen in de komende dagen, met een
kans op een bestorming van het parle
ment of een uitbarsting wanneer ultra
rechtse elementen hun vooroorlogse tra
dities van politieke moord zouden hervat
ten. Gebeurt dat niet, dan loopt het mis
schien nog net los, want het Japanse volk
heeft (behalve in tijd van oorlog) een on
gelooflijke hekel aan gewei een vuistslag
is erger dan ontucht. Toen de Hollywood-
se „thrillers" in de Japanse bioscopen
verschenen, vielen de mensen bij bosjes
flauw bij al het rauw geweld van vuist
en pistool. De reporters die elders opstan
den en demonstraties hebben gezien, wa
ren hier dan ook zeer verbaasd Japanners
te horen weeklagen over de gewelddadig
heid der manifestaties. Welnu, afgezien
van de ingekinkelde ruiten van Hagerty's
auto en de kloppartij tussen studenten en
politie yorige week, waarbij één meisje,
om het leven kwam toén zij onder de voet
werd gelopen, vijf mensen ernstig en enke
le honderden onbetekenend werden ge
wond, heb ik nog nergens een zó grote
menigte zó ordelijk, zij het dan zó luid
ruchtig, zien demonstreren.
Vanwaar de hoge toon van deze demon
straties tegen een premier, die met een
HONOLOELOE, (UPI) President
Eisenhower vertrekt zondagochtend van
Honoloeloe en zal 's middags in Washing
ton aankomen. Maandagavond zal de
president een radio- en televisietoespraak
houden over zijn reis door het Verre Oos
ten.
constitutionele meerderheid formeel on
aanvechtbaar heeft gehandeld en tegen een
verdrag dat de laatste restanten van het
bezettingsstatuut opruimt, van Japan een
gelijkgerechtigde partner in de „vrije we
reld" maakt en het land veel gunstiger
condities verschaft? Het verzet tegen Kisji
en het verdrag is grotendeels emotioneel
en irrationeel. Kisji is bij niemand be
mind, ook niet bij zijn eigen partij. „Hij
doet de/dingen op een niet-.Japanse ma
nier," zei een docent van Tokio's univer
siteit tegen mij. „Hij had dan wel een
rgeerdeuh,ei4. magr.. hij had .niet zo ruw
de wensen van de minderheid terzijde'mo
gen ;smijten.. „Zijn eigen partij is zelfs
•bang voor hem. Hij heet de.enige fe zijn.
die kan regeren, hij doet het een beetje
op de manier van wijlen Noeri Es Said
in Irak. Dat woordje „wijlen" voor de
naam van de oude Pasja zou Kisji te
denken moeten geven.
(Van onze correspondent in Bonn)
Aan de top van het Westduitse mini
sterie van Buitenlandse Zaken komt een
ingrijpende wijziging. Onder minister dr.
Heinrich von Brentano zal, naast staats
secretaris Van Scherpenberg nog een
tweede staatssecretaris geplaatst worden.
Het gaal hier om de hoge ambtenaar
professor dr. Karl Carstens, die het bij
zondere vertrouwen van bondskanselier
Adenauer geniet. Daarmee is een einde
gekomen aan Brentano's reconstructie
plannen.
Hij wilde onder zichzélf en Van Scher
penberg twee onderstaatssecretarissen be
noemen. Dit plan mislukte, omdat het
parlement de daarvoor benodigde gelden
niet ter beschikking wilde stellen. Daar
op benoemde Von Brentano twee plaats
vervangende staatsseceretarissen, Knapp-
stein en Dittmann, van wie thans het ge
rucht gaat dat zij niet opgewassen waren
tegen de eisen die hun ambt stelde. Ivnapp-
stein gaat thans naar de UNO, Dittmann
naar Rio de Janeiro.
In de plaats van dit tweetal komt nu
een nieuwe figuur: de zeer deskundige en
knappe Carstens. Van hem is bekend dat
hij de Europese integratie-lijn van zijn
voorganger professor I-lallstein, thans pre
sident van de Europese Commissie te Brus
sel, zal voortzetten. Hij staat in de bij
zondere gunst van Adenauer, door wie hij
in het begin van dit jaar ook werd be
noemd tot de coördinator van de West
duitse voorbereidingen voor de Parijse
topconferentie.
Kans voor Blankenhorn
Men verwacht nu te Bonn dat Van
Scherpenberg tegen het einde van het jaar
tot ambassadeur bij het Vaticaan zal wor
den benoemd en dat in zijn plaats de hui
dige veelbesproken ambassadeur te Pa
rijs Blankenhorn staatssecretaris zal wor
den. Blankenhorn kwam het afgelopen
jaar in de publiciteit samen met Hall-
stein door het proces-Strack, waarbij hij
na een veroordeling in hoger beroep werd
vrijgesproken. Carstens en Blankenhorn
vormen dan samen een uitgesproken
Adenauer-team, dat de positie van Von
Brentano in het ministerie van Buiten
landse Zaken volgens insiders te Bonn zou
verzwakken.
Geen van beiden wordt namelijk be
schouwd als „zijn keus"....
Met aftreden van Von Brentano wordt
overigens niet gerekend. Wel gelooft men
algemeen dat na de verkiezingen van sep
tember 1961 en bij een nieuwe C.D.U.-
zege Von Brentano niet meer als minister
van Buitenlandse Zaken zal terugkeren.
Naar zijn plaats, zo wil het gerucht, sol
liciteren Schroder, de huidige minister
van Binnenlandse Zaken, en Strauss, de
minister van Defensie. Beiden zijn zeer
ambitieus en voortvarend, beiden hebben
zeker grote capaciteiten, beiden varen bo
vendien voortdurend in het kielzog van
Adenauer
Op de plaats waar vorige week de
studente Mitsjiko Kampa om het
leven kwam toen zij onder de voet
gelopen werd, is een geïmproviseerd
altaar opgericht, waar wierook wordt
gebrand, en dat onder bloemen
wordt bedolven. Terwijl Mitsjiko's
ouders en broers met een bosje lelie
tjes van dalen achter het altaar ston
den, trok een eindeloos défilé voorbij
van mensen die baden en strijd
liederen zongen, llier dragen stil-
o o
denten van de „Zen gé kuren' een
portret van Mitsjiko aan.
Het verzet tegen het verdrag? Om de
redenen daarvoor te vinden moet men in
de historie en de psyche van het Japanse
volk, lees: ten dele in het duister, tasten.
Weerzien tegen nauwe verbindingen met
het buitenland is oud in een land waar men
vreemdelingen lang als „barbaren" heeft
gezien.
Op de honderdste verjaardag der Ja
pans-Amerikaanse diplomatieke betrek
kingen zijn de Japanners nog steeds niet
helemaal aan de Amerikanen gewend. Zij
hebben het, dankzij Amerikaanse econo
mische hulp beter dan ooit met echte wol
kenkrabbers, coca-cola, „roc'.coe-rolloe" en
zelfs de ontkleednummers in de nacht
clubs, die hier „striptoe-tisoe" heten.
Maar waar hel in de Verenigde Staten
aan goede bedoelingen niet schort, daar
wil het wel eens mankeren aan de fijne
tact, die eerste voorwam-de is in een land
waar harmonieuze vormen levensbehoef
ten zijn.
Amerika, dat Tojo's Japan een afram
meling gaf, maar toen de Aziatische ver
schoppeling voedde, kleedde en een „fine
Dit is de slangendans van de Japan
se manifestanten. De voorste rij
wordt door twee ceremoniemeesters
en een bamboestok gedirigeerd.
Picasso's vredesduif is ook present.
democratie American" heropvoeding gaf
heeft wel eens vergeten dat men in een
Japans huis niet met zijn schoenen aan
mag binnen komen. En Amerikanen heb
ben zulke gróte schoenen.
Ten slotte: Er is op 6 augustus in 1945
een Amerikaanse piloot opgestegen met
een bommenwerper die "hij naar zrprmoe-
der had genoemd, de „Encola Gay". Dat
vliegtuig was voor het vertrek door een
priester gezégend. Maar toen de "bom Ont
plofte, die in Hirosjima in één slag 78.000
mensen doodde, zei de piloot niet zonder
reden „O mijn God". De Japanners noe
men dat moment nu ..Pika-don", dat is
flits-lawaai. Sindsdien hebben zij nog een
keer radio-actieve tonijn gegeten wegens
een kleine vergissing van Amerikaanse
kerndeskundigen. De schaduw van de
„Encola Gay" zweeft nog over de Japan
se eilanden. En zeer dichtbij balt het
Chinese vasteland zijn spieren.
De Rotterdamse recherche heeft een
Chinees gearesteerd, die vijftig kilo opi
um bij zich had; de grootste hoeveelheid
die sinds de oorlog door de politie bij één
man werd gevonden. Naar aanleiding van
deze vondst zijn op een schip later nog
drie Chinezen gearresteerd.
Cadeau
Mien kreeg bij haar trouwen een
theeblad. Het was een witgelakt kreng met
hier en daar al een schilfertje af, zodat
ze dacht: dat ding wil ik wel weer kwijt.
Gelukkig was al gauxv haar werkster
Sjaan jarig en met een bloemetje om de
witte pil te vergulden werd het plechtig
aan de gedienstige overhandigd. Nou
Sjaan in haar knollentuin -natuurlijk, maar
achter het handje dacht ze: Begrijp je dat
nu van zo'n modern vrouwtje.zó'n
smaak. Sjaan had gelukkig nog andere
werkhuizen en toen een van haar mevrou
wen, compleet met baby uit de kliniek
kwam, had Sjaan als verrassing een mooi
theeblad klaargezet. Nou ja, mooi.erg
wit en met hier en daar een schilfertje
af. Mevrouw De Groot zat er wel een beet
je mee, want als telkens je gedienstige
komt, kijkt ze natuurlijk het eerst waar
haar theeblad staat. Een jaar lang deed
het „kreng" zij het alleen op dinsdag
en donderdagmorgen dienst. Toen ver
trok Sjaan en verhuisde het theeblad naar
een fancy-fair. Dat is vaak een mooi en
toch nuttig instituut voor dergelijke afval.
Op de fancy-fair had mevrouw Wouters
het gelukkige lot en zij mocht met het
prachtige theeblad overigens nog altijd
wit en niet helemaal onbeschadigd naar
huis keren. Maar bij mevrouw Wouters
werkte Sjaan en toen deze haar verjaar
dag zag naderen, wist ze al wat ze kreeg.
En ja hoor, netjes ingepakt en nog altijd
wit werd Sjaan weer de gelukkige bezit
ster van het theeblad. Wat nu, dacht
Sjaan. En jarige buurvrouw bracht red
ding. Zij kreeg het mooie, zij het nog al
tijd witte theeblad met een zakje bonbons
tot troost thuisgeschoteld. Maar de buur
vrouw, ook niet gek, dacht: wat goed is
voor Sjaan, hoeft mij nog niet te beval
len en offreerde het blad prompt als Sin
terklaascadeau aan de mevrouw van haar
werkhuis, mevrouw Kluitenburg: Gelukkig
wist mevrouw Kluitenburg, dat mevrouw
Groentjes, haar buurvrouw, niet Sinter
klaas, maar Kerstmis vierde en zo kwam
het mooie, witte en allengs iets meer af
geschilferde theeblad bij deze laatste. Én
deze laatste heette van voren weer Mien
en u begrijpt het nu wel.
En dan zeggen ze, dut je voor twee kna
ken geen lol meer kunt hebben.
Piiiokkio
ALLOWAY (SCHOTLAND) (UPI) -
Het oude Engeland van de graven en
baronnen uit „Burketts Peerage" is ge
schokt zvant Prins Philip heeft in een
Schotse plaats, waar hij een kinderfeest
bezocht, woorden gebruikt waarvoor men
in kringen van het oude adeldom huivert.
Driehonderd jongens en meisjes hadden
in de omgeving van Alloway een groot
feest, met sport in de bergen en veel
ander vertier. Er werd een toneelspel op
gevoerd. Daarin kivam een meisje voor
aan wie de Spartaanse opvoeding
aanschouwelijk werd gedemonstreerd:
^.Krijgt-zij—oji~haar~-duveL- lioox—het -een
of ander?" zei. de Prins, (Is she getting
hell for something?). Nette Engelsen zeg-
gen-nooit „heil"-. -
Een meisjeskoor van de Schotse kerk
zong liederen. „Zomaar voor de gein?
(„for the hell of it?") wilde de prins weten.
Een meisje antwoordde „Nee nee, voor de
sfeer.
Een groepje jongens had een kamp en
dronk water uit een bierfles. „Zo, jullie
hebben zelfs een fles „guiness" op de
kop getikt, hè („You even found a bottle
of guiness, didn't you?") Dat was de
derde schop tegen aderverkalkte adel-
benen.
En de vierde kwam spoedig daarna toen
de Prins bovenop een heuvel stond bij een
ander groepje jongens. „Wat doert jullie
op deze berg?". De jongens zeiden: „We
zijn hierheen gekomen om u te zien",
waarop de Prins geschokt opmerkte:
„Grote goedheid" („Heavens").
De Prins, toch al een populaire figuur,
kan bij de 300 jongelui van de „Fcauth"-
feesten geen kwaad meer doen. Maar o
dat oxide Engeland
Vergiftigd. Vier jongens van zeven tot
twaalf jaar oud zijn op Sicilië overle
den na het eten van vergiftigde drui
ven en twee anderen zijn er ernstig
aan toe. De jongens hadden gegeten
van druiven in een wijngaard die juist
was besproeid met kopersulfaat. Twee
jongens stierven dezelfde dag, de twee
anderen de volgende.
Schaap in rok. Het Russische persbureau
Tass bericht dat in Kazakstan een
nieuwe soort Aktybinsk-schapen is ge
teeld, waarvan de wol ongeveer 38 cen
timeter lang is en bijna tot de grond
reikt. De nieuwe soort heeft de bijnaam
van „schaap in rok" gekregen. De ge-
middelde«opbrengst wol per schaap zou
ongeveer veertig kilo bedragen.
Opvoeding. In de Sint Paulskerk te Frank
fort hebben de regering van de staat
Hessen, de gemeentelijke autoriteiten
van Frankfort en de plaatselijke jeugd
verenigingen een tentoonstelling van
foto's, boeken en andere materiaal ge
organiseerd over de nazi-tijd. teneinde
meer bekendheid te geven aan een on
derwerp dat voor de Duitse jeugd als
geheel nog zeer veel raadsels bevat
en tot dusver weinig aandacht heeft
gekregen van de zijde der opvoeders.
Kampioene. De 22-jarige Amerikaanse stu
dente Sue Snyder is erin geslaagd het
record voor een wereldreis met gere
gelde luchtverbeteringen op 62 uur en
50 minuten te brengen en mag zich
daarom wereldkampioene noemen, voor
de 'damesklasse dan. Het wereldkampi
oenschap rondvlucht dames stond op
72 uur. Voor de heren staat het op
51 uur en 45 minuten.
Indirect. „Iedereen weet dat het Balkan
verdrag heeft opgehouden wezenlijk te
bestaan", zo heeft een Joegoslavische
woordvoerder te Belgrado verklaard. Hij
reageerde hiermee op 'n uitspraak van
Kroesjtsjev te Boekarest, dat Joegosla
vië door zijn lidmaatschap van hel
Balkanverdrag getoond heeft indirect
verbonden te zijn met het westelijke
blok.
Gerucht. Het dagblad van Vaticaanstad,
de „Osservatore Romano", heeft met
stelligheid de mogelijkheid verworpen
dat Adolf Eichmann na de oorlog op
een Vaticaans paspoort naar Argentinië
zou zijn ontkomen. Dit gerucht is vol
gens de „Osservatore" de wereld in ge
zonden door de communistische pers.
Jakhals. De anglicaanse aartsbisschop van
Kaapstad, dr. Joost de Blank, heeft
de schrijver van een tegen hem ge
richt artikel in de „Kerkbode", het of
ficiële orgaan van de Nederduits Gere
formeerde Kerk het grootste kerkge
nootschap van Zuid-Afrika, „een jak
hals die naar onze hielen bijt" genoemd.
In 't artikel werd de aartsbisschop on
der meer als een „arrogante man" om
schreven,
Bijgezet. Met veel vertoon is een con
tingent van 1200 veteranen van de Rus
sische vijfde zware tankdivisie afge
zwaaid, omdat de divisie ontbonden
wordt. Het vaandel, waaronder de di
visie van de Kaukasus tol in de Oosten
rijkse Alpen gevochten heeft, zal wor
den bijgezet in het centrale legermuse
um te Moskou. Volgens „Tass" hebben
duizend oudstrijders zich opgegeven
voor „pioniersarbeid" in het oosten.
Kampvuren. Tienduizenden Noren heb
ben de nacht van donderdag op vrij
dag buitenshuis, veelal bij kampvuren,
doorgebracht, de kortste en lichtste
nacht was bijzonder zacht. Van het
Kattegat tot de Noordkaap vlamden
de vuren op. Binnen de poolcirkel scheen
de middernachtzon, in Oslo kwam de
zon, die om 22.00 was ondergegaan, om
02.00 uur al weer op. In Midden-Noor-
wegen was het 30 graden, bij Karasjokk
in Finmark steeg het kwik tot 19 gra
den.
Eenzijdig. De Indonesische premier Dju-
anda zal negen landen bezoeken tijdens
zijn buitenlandse tournee in juni en
juli. De minister vertrekt zondag uit
Djakarta, gaat achtereenvolgens naar
Rusland. Pnlen. Tsjechoslowakije. Roe
menië. Hongarije. Bulgarije. Joegoslavië.
Tn'ha én Birma.
