De Brit vergeet zijn huisdier niet
voor de §1
Frankrijks oudste gevangene
zou spoedig vrijkomen
Boekenhoekje
TO bp bprlF&pn ttjb
PANDA EN DE LIJFWACHTERS
Garcia de Léon
Vreemde dingen in het kabouterdorp
DINSDAG 28 JUNI 1960
7
De radio geeft woensdag
T el evisie programma
KOM MORGENMIDDAG
Kerkelijk Nieuws
Pers trekt zich het lot van Gaston Dominici aan
Post voor militairen
in Frankrijk
Procederen wordt
duurder
Vervolgverhaal
door
M. G. Eberhart
27. Zodra zij de hoed van Palmer had
den opgehaald, reden Panda en de lijf
wacht zo snel mogelijk weer bergop
waarts, om nu de miljonair zelf nog te
redden. Ze maakten zich erg ongerust over
hem, want vanuit de hoogte klonken linde
jammerklachten. „Als we maar niet te
laat komen," zei Panda, terwijl hij het
wagentje in wilde vaart over de slingeren
de bergweg stuurde, „hoor die arme Pal
mer eens jammeren! Het lijkt wel, of ze
hem pijnigen!" Dat was inderdaad het ge
val Gepijnigd moest de arme miljonair
toezien, hoe Sluiper langzaam, zijn dierba
re stuivertjes in de afgrond strooide. Dit
was werkelijk het ergste, wat m.en de zui
nige miljonair kon. aandoen. „Mijn arme
stuivertjes!" riep hij wenend, „mijn kos
telijke muntjes! Hou op! Dit houd ik niet
meer uit!" „Zul je ons dan vertellen, waar
je miljoenen verborgen zijn?" vroeg Slui
per. „Niet? Dan gaan we verder.En
met een wrede glimlach tastte hij op
nieuw in de geldzak. „Nee! Stop!" gilde
Palmer. „Ik zal het vertellen! Maar stop
deze verkwisting van mijn lieve geldje!
Dit is meer dan ik verdragen kan!"
HILVERSUM I. 402 m. 7.00 NCRV. 20.00 - 24.00
Nationaal programma.
NCRV: 7.00 Nieuws. 7.13 Gram. 7.30 Een woord
voor de dag. 7.40 Gewijde muz. 8.00 Nieuws. 8.15
Radiokrant. 8.35 Gram. 9.00 Voor de zieken. 9.30
Gram. 9.35 Waterstanden. 9.40 Voor de vrouw.
10.15 Gram. 10.30 Morgendienst. 11.00 Gram. 11.30
Kamerork. en solist. 12.00 Liederen. 12.30 Kamer
orkest. koor en hobo. 12.37 Kerkd. 13.00 Nieuws.
13.15 Met PIT op pad, lezing. 13.20 Lichte muziek.
13.45 Gram. 15.00 Kamermuz. 15.30 Interscholair
jcugdtoernooi. 16.00 Voor de jeugd. 17.20 Liede
ren. 17.40 Beursber. 17.45 Volksmuziek. 18.15 Het
spectrum, rep. 18.30 Leger des'Heilsmuziek. 18.45
Boekbespr. 19.00 Nieuws en weerber. 19.10 Huis
muziek. 19.30 Radiokrant. 19.50 Gram. Nationaal
programma: 20.00 Nieuws. 20.05 Felicitatie. 20.15
Gevar. progr. 21.15 Een weg voor Europa, klankb.
22.00 Zuidamerikaanse muz. 22.20 Tour de France.
22.30 Nieuws. 22.40 Promenade-ork. 23.00 Gram.
Gram. 23.45 Dagsluiting. 23.55—24.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00 VARA. 10.00 VPRO.
10.20 VARA. 19.30 VPRO. 20.00—24.00
Nationaal programma.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymn. 7.20 Gram. 8.00
Nieuws. 8.18 Gram. 8.55 Tips voor de voedings-
markt. 9.00 Gymn. voor de vrouw. 9.10 Gram.
VPRO: 10.00 Schoolradio. VARA: 10.20 Voor de
vrouw. 11.00 Lichte muz. 1.30 Cabaret. 12.00 Dans-
niuz. 12.30 Land- en tuinb.medeó. 12.33 Voor het
platteland, lezing. 12.38 Gram. 13.00 Nieuws. 13.15
Lichte muz. 13.45 Gesproken portret. 14.00 Gram.
15.00 Voor de jeugd. 17.00 Voor de touristen. 17.50
R.egeringsuitz.: Emigratierubriek. Het emigratie
praatje van H. A. van Luyk. 18.00 Nieuws en
comm. 18.20 Tour de France en act. 18.40 Zigeu-
nermuz. 19.00 Voor de kinderen. 19.10 Jazzmuziek.
VPRO: 19.30 Voor de jeugd. Nationaal program
ma: 20.00 Nieuws. 20.05 Felicitatie. 20.15 Gevar.
progr. 21.15 Een weg voor Europa, klankb. 22.00
Zuid-Amerikaanse muz. 22.30 Nieuws. 22.40 Pro
menade-ork. 23.00 Gram. 23.45 Dagsluiting. 23.55
—24.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Gram. 12.30 Weerbericht. 12.35 Gram. 12.52
Koersen. 13.00 Nieuws. 13.15 Gram. 14.00 Gram.
14.30 Ork.conc. 16.00 Koersen. 16.06 Koersen. 16.06
Engelse les. 16.21 Gram. 17.00 Nieuws. 17.10 Granv.
17.20 Lof van he,t Vlaamse toneel. 17.50 Boekbespr.
13.00 Lekenmoraal en filosofie. 18:20 Voor de sol
daten. 18.45 Tour de France. 19.00 Nieuws. 19.40
Koorzang. 22.00 Nieuws. 22.15 Missiemontage. 22.45
Folkloristische muz. 22.55 Nieuws. 23.00 Voor de
zeelieden.
VOOR DINSDAG
NTS: 20.00 Joum. en weeroverzicht. 20.20 Film.
20.40—22.15 Speelfilm. Eventueel filmverslag van
Ronde van Frankrijk.
VOOR WOENSDAG
NCRV: 17.00 Voor de jeugd. NTS: 17.30—17.40
Intern, jeugdjourn. 20.00 Journ. en weeroverzicht.
20,20 Toespraak staatssecretaris. AVRO: 20.30
Sportpanorama. 21.05 Act. 21.20 Doe. filmverslag.
21.45 Gevar. progr. NTS: Eventueel filmverslag
Ronde van Frankrijk.
Advertentie
eens met Uw jongens kijken naar onze
enorme collectie
GEN. CRONJéSTRAAT 40—44
HAARLEM TEL. 54679
Geref. Kerken
Beroepen te Eefde-Gorssel H. A. Star-
renburg te Kantens (Gron.) Aangenomen
naar Bowness-Montgomery (Alberta, Ca
nada) (Chr. Ref. Curch) C. Padmos te
Geesteren en Gelselaar.
Chr. Geref. Kerken
Beroepen te Toronto (Canada) (Free Chr.
Ref. Church) J. W. van der Gronden te
Enschede-Oost. Bedankt voor Haamstede-
Kerkwerve J. van Doorn te Tholen. Be
dankt voor Rotterdam-Kralingen P. N.
Ribbers te Noordscheschut - voor Sint
Jansklooster J. M. Visser te Dokkum.
Ned. Herv. Kerk
Beroepen door de Generale Synode als
predikant voor buitengewone werkzaam
heden (luchtmachtpredikant) R. C. A. van
Voorst Vader te Thamen aan de Amstel.
Aangenomen naar Eindhoven (Technische
Hogeschool, studentenpredikant) W. Rogge
veen te Pieterburen (Gron.)
Bedankt voor Enkhuizen Y. G. Oltlam-
mers te Winsum (Fr.) De kerkeraad van de
Hervormde gemeente „Sola Fide" (Evange
lisatie) te Veenendaal heeft besloten aan
de Provinciale Kerkvergadering van
Utrecht voor te stellen als zijn tweede pre
dikant te beroepen ds. A. A. Bos te Dalem
en Vuren (Z.H.) Het betreft hier een bij
zondere gemeente naast de Hervormde ge
meente waar alle vijf predikantsplaatsen
behoren tot de modaliteit van de Geref.
Bond.
Vrije Evang. Gemeenten
Beroepen te Rotterdam-Zuid A. J. Buur
man te 's Gravenhage.
Baptisten Gemeenten
Beroepen te Stavoren K. Corporaal,
kand. te 's Gravenhage. Aangenomen naar
Delfzijl H. P. de Boer te Sittard. Aange
nomen naar Alblasserdam J. van der Veen,
kand. te Leeuwarden.
(Van onze correspondent in Parijs)
Er zou ernstig sprake van zijn, dat
Gaston Dominici, die met zijn 83 jaren
de oudste gevangene van Frankrijk is,
binnenkort op vrije voeten zal worden ge
steld.
Gaston Dominici, de patriarch van de
boerderij „La Grande Terre" in de dorre
Provence, voor wie zijn hele familie
sinds onheugelijke tijden sidderde, werd
in november 1954 tot de doodstraf ver
oordeeld omdat hij schuldig was bevon
den het proces had een verre van over
tuigend verloop van drievoudige moord
op de voormalige Britse voedselcommis-
saris uit de oorlog Sir Eric Drummond,
diens vrouw en hun tienjarig dochtertje
Elisabeth, die op zijn erf kampeerden.
In 1957, drie jaar later dus, werd het
vonnis waarvan de voltrekking toen der
halve al op de lange baan was gescho
ven tot levenslange dwangarbeid „ver
zacht", een straf, die dus evenmin is uit
gevoerd. Gaston Dominici zit nog altijd
in de zwaar bewaakte gevangenis „Des
Baumettes" te Marseille. Met behulp van
een vliegtuig en precisiecamera's wisten
de geïllustreerde Parijse weekbladen des
alniettemin nog foto's van hem te maken
en te publiceren. Volgens die reportages
Advertentie
Gc^°n
ve Uttc
is er van de autoritaire landbouwer die
zijn onschuld tegen alle waarschijnlijkhe
den in tot het laatste moment poogde
vol te houden, weinig meer over dan een
gebogen wrak, dat zich op twee wandel
stokken nog slechts strompelend voort be
weegt. Het zou dyn ook zeker een daad
van menselijkheid zijn deze grijsaard, die
bovendien seniel moet zijn geworden nu
maar uit zijn cel te ontslaan om hem
toe te staan in zijn eigen bed te ster
ven. Zijn twee zoons en dochters, die hem
tijdens het proces afwisselend verdedig
den en beschuldigden, zouden in ieder
geval nu wel bereid zijn hun stokoude va
der weer in de familiegemeenschap op
te nemen.
Op het ministerie van Justitie in Pa
rijs verklaarde men niettemin dat een
officieel gratieverzoek van Dominici's be
roemde advocaat mr. Floriot niet was in
gediend. Zo'n verzoek moet eerst door
verschillende departementale instanties
worden onderzocht, alvorens aan het
staatshoofd te kunnen worden voorgelegd.
In elk geval heeft president De Gaulle
zich nog niet met het gaval-Dominici be
ziggehouden.
De medische attesten over Frankrijks
oudste gedetineerde zijn bovendien tot
dusver altijd gunstig of als men wil
ongunstig uitgevallen en volgens de
artsen ondervindt de 83-jarige Dominici
geen enkel nadelig fysiek of geestelijk
gevolg van zijn isolement. Niettemin lijkt
het ons waarschijnlijk dat nu de pers zich
opnieuw van de zaak Dominici heeft
meestergemaakt de autoriteiten wel spoe
dig over de brug zullen komen om de
patriarch te bevrijden, opdat hij zijn
laatste levensdagen tussen zijn kinderen
en kleinkinderen zal kunnen slijten.
Gedurende de oefeningen in Frankrijk
door onderdelen van de Koninklijke Land
macht en de Koninklijke Luchtmacht dient
het veldpostadres voor La Courtine als
volgt te luiden: rang, naam en voorlet-
letters, registratienummer, onderdeel,
NAPO 280 Utrecht-station. Voor de vaste
detachementen in Mourmelon luidt het
nummer: NAPO 281 Utrecht-station; voor
Bourges: NAPO 282 Utrecht-station. Ver
der geldt voor deze detachementen dezelf
de wijze van adresseren als voor La Cour
tine. Van Nederland uit kan men druk
werken zenden tot 3000 gram, brieven tot
2000 gram, birefkaarten en nieuwsbladen.
Van Liverpool Street Station in Londen brengt de trein u in een kwartiertje
naar Ilford. U hebt dan het grootste deel van de tijd tussen huizen doorgereden,
zodat het maar nauwelijks opvalt, dat de Engelse hoofdstad ergens definitief een
einde heeft gekregen. Niets wijst er ook op, dat u intussen in het graafschap Essex
terecht bent gekomen. Ik nodig u uil ditmaal Ilford als doel van de reis te be
schouwen, niet omdat dit stadje een wereldberoemde fabriek van fotografie
artikelen herbergt, maar om een indruk te krijgen van een sentimenteel stukje
Engels volkskarakter. In Ilford zal men u graag de weg wijzen naar het kerkhof
voor huisdieren. Het is een vrij kaal terrein even buiten de plaats. Bomen zijn er
schaars, anders dan op de meeste normale begraafplaatsen. Er zijn echter weinig
graven zonder steen en hier en daar heeft men zelfs monumentjes voor gestorven
dieren opgericht, waardoor het kerkhof een levendig aanzien heeft. Dat maakt een
wandeling over de paden tot een curieuze bezigheid.
Het kerkhof heeft zijn ontstaan te
danken aan een initiatief van de
P.D.S.A., de People's Dispensary for
Sick Animals, dus de Volks- of Algeme
ne Kliniek voor Zieke Dieren. Deze or
ganisatie bestaat naast en werkt samen
met de vereniging voor dierenbescher
ming, die in Engeland met een ver
warrend aantal letters wordt aange
duid: R.S.P.C.A. Roayl Socity for the
Prevention of Cruelty to Animals, wij
zouden zeggen koninklijke vereniging
ter voorkoming van wreedheid jegens
dieren.
Maar laten we eens kijken hoe de
Britten hun gestorven lievelingen eren.
Mijn aandacht wordt getrokken door
een niet al te vriendelijk kijkende poes
in wit marmer. Ik had uit zijn strenge
blik eigenlijk direct moeten opmaken
met een kater en niet met een poes te
doen te hebben: Mister Tibb was zijn
naam. Voor de ontroostbare eige-
naar(ares), moet het een hele voldoe
ning zijn te weten, dat latere geslach
ten nog een traan zullen wegpinken bij
het lezen van het ontroerend graf
schrift. Het monumentje is opgericht
„uit diepe dankbaarheid voor de warme
liefde en de jaren van alles overtref
fend geluk die hij ons schonk." Dat
staat op de grondplaat. Daarboven
wordt zeer fijnzinnig bekend gemaakt:
„In liefdevolle en blijvende herinnering
aan onze lieve schat Mister Tibb, die
27 oktober 1950 in de leeftijd van veer
tien jaar en vier maanden in slaap
viel." Als ik zie hoeveel plaats het ge
denkteken inneemt, probeer ik te bere
kenen hoeveel geld aan dit graf is be
steed. De opzichter heeft mij verteld,
dat een stukje grond, juist groot genoeg
voor een simpel kistje, vijfenzestig gul
den kost. De nagedachtenis van Mister
Tibb moet nog enkele duizenden hebben
geëist.
Er staan verse bloemen voor de graf
zerk van twee honden, Buddy en Bruce.
De eerste, een Sealyham terrier, stierf
op 2 januari 1953, oud zes en een half
jaar. Hij werd ter ruste gelegd in graf
no. 587 en kreeg een fraaie marmeren
steen met een perkje ervoor, omgeven
door een rand van hetzelfde materiaal.
Toen „onze zeer geliefde en trouwe
Bruce" op 12 november 1955 de ogen
had gesloten, werd een klein plaatje
schuin tegen de grote gezet.
Van sommige honden (of katten)
staat de hele geslachtslijst vermeld. Op
andere zerken lezen wij hoe het huis
dier aan zijn einde is gekomen: door
een ziekte, als gevolg van een ongeluk.
Een beetje al te kras maakt het degene
die verantwoordelijk is voor het op
schrift, gewijd aan „Dinah, onze trou
we en geliefde cocker spaniel, die op
22 juli 1950 oud elf jaar, stierf." De
steenhouwer is met cursieve letters
voortgegaan: „In deze tuin van herin
nering zullen we je vaak komen opzoe
ken, tot wij elkaar zullen weerzien."
Ik dwaal nog een poosje rond en kom
via de graven van Plum Jam, Joey en
vele anderen in het hokje van de op
zichter terecht. Voor een goede Hol
landse sigaar is hij graag bereid aller
lei bijzonderheden over het eerbetoon
aan gestorven dieren op te halen. Maar
eerst informeer ik naar de kosten van
sommige monumenten en inderdaad, er
zijn vaak duizenden guldens mee ge
moeid geweest. „Bovendien," zegt hij,
„hebben de eigenaars van Mister Tibb
aan de P.D.S.A. een rijdende kliniek,
volledig ingericht, geschonken."
Honden en katten blijken het meest
voor (kostbare) gedenktekenen in aan
merking te zijn gekomen. Beroemd is
de fontein, bekroond door het beeldje
van een hond, die voor de Greyfriars-
kerk in Edinburgh staat. Hiermee
wordt de herinnering levendig gehoude
aan Bobby, wiens treffende geschiede
nis in de fontein staat gegrift: „In 1858
volgde hij de stoffelijke resten van zijn
meester naar het Greyfriars kerkhof en
hield zich voortdurend bij zijn graf op
tot zijn dood in 1872."
Een zeer oud graf is te vinden in het
dorpje Beddgelert (Noord Wales). Eeu
wen geleden werd hier de hond Gelert
begraven door zijn berouwvolle eige
naar, prins Llewelyn, die de hond bij
vergissing had gedood. Later bleek
hem, dat Gelert het zoontje van de
prins tegen de aanval van een rond
zwervende wolf had beschermd.
Een vis, die „zo tam was, dat hij
op het roepen van mensen zijn kop
boven het water uitstak, uit de hand at
en begreep wat hem werd verteld"
werd na zijn dood in een tuin te Blcok-
ley aan de aarde toevertrouwd, een
varken, van wiens intelligentie helaas
niets bekend is, ligt onder een steen in
een park te Plymouth. Natuurlijk ont
breekt een standbeeld voor een paard
niet: Persimmon, die in 1896 voor de
Prins van Wales de Derby won, is al
dus vereeuwigd en staat voor de
koninklijke stallen van kasteel San-
dringham.
Bij dit alles zal het u niet verwonde
ren, dat ook aan de nagedachtenis van
een postduif een memoriaal is gewijd
„Als u met de trein verder gaat," ver
telt de opzichter, „komt u tenslotte in
Southend. Daar vlakbij ligt het dorpje
Hullbridge. U moet eens een glas bier
gaan drinken in de Anchor Inn, dan
kunt u daar de wandplaat zien voor de
duif 40 Ray 5. Hij was het eigendom
van de waard en werd in de oorlog per
parachute in Frankrijk neergelaten. Le
den van de Franse verzetsbeweging
stuurden hem terug met belangrijke in
lichtingen, die zij hadden verzameld.
Als ik het goed heb is de duif in 1952
gestorven en op het erf van de Anchor
Inn begraven."
Nadruk verboden
De minister van Justitie heeft een ge
wijzigd wetsontwerp ingediend inzake het
tarief justitiekosten en salarissen in bur
gerlijke zaken. Als vast recht voor een ge
ding bij de colleges wordt een bedrag
van 25 voorgesteld van eisende partij
voor gedingen tot 1000,- en 50.- voor
■neer dan 1000.
Het vaste recht in een kort geding zal
25 bedragen voor de eisende partij. Ook
voor een verzoekschrift, niet behorend tot
een geding, zal een dergelijk bedrag wor
den geheven. Een verzoek tot verlenging
van surséance zal volgens het voorstel
60.- gaan kosten.
Een vast recht van 100.- zal worden
geheven bij het deponeren van de eerste
uitdelingslijst in een failissement of uit
spraak tot homologatie van een akkoord.
Als vast recht bij de kantonrechten zal
voor een vordering in hoofdsom tot 200
een bedrag van 10.- gaan gelden en 25
voor hogere bedragen, behalve uitzonde
ringen voor voogdij, minderjarigen, on-
vermogenden en ambtshalve optreden.
4647. Nee, de kabouters waren helemaal niet meer zo tevreden over de ververij.
Want zie je hadden ze nu maar allerlei kleuren gehad, dan was 't nog wel gegaan.
Maar dat sombere zwartnee, dat viel toch wel erg tegen. Het hele dorp, dat er
altijd zo vrolijk had uitgezien, was nu één trieste, zwarte vlek in het bos.
En dat ging erg op het humeur van de kabouters en hun vrouwtjes werken. Maar
wie de schuld van alles kreegdat was natuurlijk Ponko!
Benoemd tot leraar geloofsleer aan de
Geref. H.BS. te Groningen, J. van Bruggen
te Assen, die tevens predikant te Assen
blijft.
37)
Bij het donkere bamboebosje haalde hij Dodie in.
Johns boot lag nog aan het steigertje gemeerd. Ze
roeiden terug, langs Blanchaard, waar een enkel licht
in de hal brandde. Toen ze om de uiterste punt van
de vispier heenroeiden, zei Dodie zacht en afwezig,
alsof ze meer in zichzelf sprak: „Misschien heeft het
niets te betekenen. Ik bedoel, die avond dat de rech
ter werd vermoord. Ik moet erover nadenken."
Hij antwoordde, ook zachtjes, alsof er iets op het
meer zou kunnen zijn dat hen kon horen: „Doe geen
domme dingen, Dodie. Moord is gevaarlijk."
Ze kwamen bij de schaduwachtige, donkere plek met
mangroven, die het begin van het land van Howard
aangaven.
HOOFDSTUK XVI
Henry en Midge zaten op hen te wachten; Henry
had een whiskey-soda in zijn hand en Midge zat met
het licht., dat door het hoge raam viel achter zich, rus
tig te breien met een grote kluwen roze wol. John was
daar niet geweest en ze hadden niets van hem ge
hoord.
„Weet je zeker, dat het de auto van Zack was?"
vroeg Henry aan Dodie.
„Ik geloof het wel, maar ik heb hem zelf niet gezien."
„Wat heb je gedaan met die brief van die mensen
die erover dachten het land te kopen?"
„We hebben hem op tafel laten liggen," antwoord
de Dodie.
Henry grinnikte. „John had Luke die brief daar met
een kunnen geven om hem te laten zien hoe de fei
ten lagen. De grote moeilijkheid voor Luke is natuur
lijk, dat er niet veel bekende verdachten zijn. Hij moet
alle mensen uit de onmiddellijke omgeving van de
rechter in het oog houden, en daar zijn wij stuk voor
stuk bij."
Midge liet met een gilletje haar breiwerk vallen.
„Wat een verschrikkelijke dingen zegt u daar! Het is
iemand geweest, die wij niet kennen, die de rechter
heeft vermoord. Iedereen zegt dat hij grof verdiend
heeft, vroeger, in de dagen van de alcoholsmokkel.
Natuurlijk heeft hij toen ruzie met iemand gehad, die
het hem nu betaald heeft willen zetten."
Henry zei: „Dat heeft dit bezwaar, dat het al zo
lang geleden is. De rechter was zeer achtenswaardig
het klonk een beetje ironisch gedurende de laatste
twintig jaren van zijn leven. Ik betwijfel 't of hij die
oude connecties heeft aangehouden. Integendeel, ik
stel me voor dat hij al het mogelijke heeft gedaan
om hen van zich af te schudden. Bovendien is die
hele organisatie voor dranksmokkel al lang geleden op
gedoekt. Maar het zou wel een erg prettige en ge
makkelijke oplossing zijn," zei hij met een droeve zucht.
Inderdaad, heel prettig voor mij, dacht Cayce, ter
wijl hij naar huis wandelde. Maar hel leek hem geen
waarschijnlijke oplossing.
Hij wenste dat hij Dodie had kunnen overreden hem
te vertellen wat ze zich van de avond waarop de rechter
vermoord was, herinnerde. Het was duidelijk dat ze
alleen maar niet zeker wist in hoeverre het van be
lang was. Hij acht aan de avond die net voorbij was;
zoals hij weer had gezeten met Henry en Dodie en
Midge alsof hij niet weg geweest was, en aan de open
baring die die avond hem had gebracht. Toch was zijn
liefde voor Dodie zo iets vertrouwends, dat er niets
verrassends niets verwonderlijks in school. Het enige
verrassende was, dat hij het zo laat had ontdekt.
Hij vroeg zich af, hoe lang hij al van haar ge
houden had. Daar dacht hij lange tijd over na; ter
wijl hij rustend tegen een stijl van een hek een si
garet rookte, om ten slotte tot de geenszins nieuwe
of unieke conclusie te komen, dat er geen manier be
stond om precies te bepalen op welk ogenblik je van
iemand was gaan houden. De wolken schoven een klein
stukje van elkaar zodat hij een paar sterren kon zien
en terwijl hij daarnaar keek, leek het hem dat som
mige dichters volkomen gelijk hadden, hun liefde te
zweren bij de sterren, die eeuwigdurend zijn. De moei
lijkheid was dat hij Dodie altijd eenvoudig had geac
cepteerd, haar voortdurende trouw als een voldongen
feit had beschouwd en nooit, tot deze avond, had ge
merkt welke plaats ze in zijn leven innam. De moei
lijkheid was ook, dat hij Dodie's standpunt kon be
grijpen; hij had zichzelf misleid, had zijn hand uit
gestrekt naar Midge in plaats van naar zijn ware leid
ster, Dodie.
De jagende wolken lieten een stukje hemel open, dat
erg helder was en vol met schitterende sterren, 's Win
ters betekenden zulke heldere sterren vorst. Om de
jonge bomen werden dan in allerijl aarden wallen op
geworpen; alle plantage-arbeiders werden dan gemobi
liseerd en men moest met man en macht aan het
werk als het metereologisch instituut waarschuwde dat
de vorst eerder zou komen dan verwacht was. Maar
alleen de jonge bomen behoefden op deze manier be
schermd te worden; voor de oudere bomen werden
rookpotten aangebracht. Hij herinnerde zich de naar
geestige vurige gloed boven de rookpotten, die op stra
tegische punten in de boomgaarden werden gezet om
de wolken warme rook te verspi'eiden.
Het weer op orde brengen van Blanchaard, kreeg nu
nog veel meer betekenis voor hem, ofschoon hij zich
wel afvroeg of Dodie in feite niet altijd een even on
misbaar deel van Blanchaard was geweest als van zijn
eigen hart. Ze had niet naar hem geluisterd, niet ge
wild dat hij zijn gevoelens bloot legde.
Hij voelde zich, zonder bepaalde reden, ongerust over
John, maar liep toch zachtjes een vrolijk deuntje flui
tend, langzaam naar huis.
Natuurlijk was daar nog de gevaarlijke verwikkeling
in de moord op de rechter, waarvan hij zich nog diende
te bevrijden, maar op dat ogenblik leek alles moge
lijk niets te moeilijk of gevaarlijk.
Hij dacht zelfs een beetje geamuseerd, aan Henry
en zijn theorieën. Als hij besliste dat Midge en Dodie,
dochters van een rijk man als Henry was, huishoude
lijke werkjes moesten doen, we), dan deden ze dat. Hen
ry had altijd gehoorzaamheid verwacht en gekregen.
Hij was vriendelijk, intelligent, maar toch ook, in ze
kere zin meedogenloos.
Ineens, zonder enige aanleiding, kwam Cayce op de
gedachten dat voor moord of een zeer standvastig óf
een buitengewoon slap karakter vereist was. Als bij
voorbeeld Henry voor zichzelf had uitgemaakt dat de
rechter vermoord moest worden, zou hij dat misschien
precies zo gedaan hebben, ook, oordeelkundig en zon
der wroeging.
Hij verwierp de gedachte haast met afgrijzen. Hen
ry was een te goed mens om iemand te vermoor
den. Zelfs als zelf als hij van Cayce hield en de
rechtvaardigheid liefhad en wist dat de enige manier
om Cayce naar zijn eigen land te doen terugkeren
was, was een moord te plegen nee, nee, dacht hij,
dan zou Henry de rechter toch niet vermoord hebben!
Bovendien kon Henry niet lopen, hij was aan zijn
invalidewagentje gekluisterd. Maar het wagentje had
geen blijvend spoor achtergelaten op het veerkrachtige
taaie gras. Dus zou het ook geen spoor hebben achter
gelaten op het taaie zeekraal op het pad om het meer.
Weer stond hij stil, de handen in de zakken, zelf
ontdaan door zijn niet te stuiten gedachten. Hij had
een gevoel alsof hij terug moest lopen om Henry zijn
excuus aan te bieden. Henry was bijna als een vader
voor hem geweest. John had óók gezegd: „Je bent als
een zoon voor me", of iets dergelijks
Als een op hol geslagen paard draafde die lelijke
veronderstelling door. Ook John zou graag zien dat
hij op Blanchaard terugkwam.
Ongeduldig schudde hij het hoofd; hij stak nog een
sigaret op, waarbij hij merkte dat zijn handen trilden.
Was het zo, dat het kwaad van een moord zich uit-
bi-eidde als een woeste slingerplant die alles wat in de
nabijheid komt omstrengeld en verstikt; rede en ver
stand, wijsheid en liefde zodat hij, Cayce, overwegen
kon of Henry of John de rechter vermoord kon hebben.
Goed dan, dacht hij: zie het onder 't oog, roei die
verstikkende ranken van achterdocht uit door koude,
heldere logica.
En er zat geen logica in die veronderstelling. Een
bij Henry of bij John bestaand verlangen om
Cayce in zijn rechten te herstellen, was eenvoudig
geen motief voor moord. Een motief voor moord moest
veel sterker zijn dan dat; het moest direct zijn en ver
schrikkelijk dringend. Henry had gezegd dat er niet
veel motieven waren voor moord: in zijn conclusie
waren als motieven alleen overgebleven: geld, vrees
en haat. (Wordt vervolgd)
DOKTER ONDER DE TROPENZON,
door dr. A. J. Cronin (A. W. Sijthoff,
Leiden). Dit is het zoveelste boek van de
niet-praktiserende, veel schrijvende ge
neesheer met een arts als hoofdpersoon.
Het is een licht verteerbare, onopgesmuk
te vertelling, waarin romantiek en avon
tuur elkaar afwisselen. Een Schotse dok
ter en een verpleegster vergezellen een
vermogende planter na een operatie in
een Amerikaans ziekenhuis naar een tro
pisch eiland, waar tijdens hun verblijf
een opstand uitbreekt. De arts en de ver
pleegster worden ontvoerd en bij elkaar
gevangen gezet. De idylle laat zich raden.
En van het slot heeft dr. Cronin ook geen
probleem gemaakt.
FRANSE FIGUREN, prof. dr. P. Geyl
(Wereldbibliotheek, Amsterdam). Deze
bundel weekbladartikelen is gewijd aan
Franse historische personen, van Pascal
tot Maurras en De Gaulle. De historicus
prof. dr. Geyl heeft meestal aan recent
verschenen boek als uitgangspunt geno
men. In de besprekingen geeft hij een be
knopte, maar voortreffelijke schets van
wat hem in de figuren frappeert. Niet al
leen belicht hij een bepaalde persoon of
diens werk, maar ook aspecten van de
tijd waarin deze persoon geplaats was of
is. De artikelen zijn in een voortreffelij
ke taal helder en levendig geschreven en
geven, ondanks hun beknoptheid, een af
geronde visie.
Oprechte Dingsdagsche Haarlemsche
Courant van 26 Junij 1860
PARIJS, 20 Junij, Het hoofdonderwerp der
gesprekken van den dag is
de rede welke door den
Heer V. Hugo ten voordele
van Garibaldi op het eiland
Jersey is uitgesproken en
die in haar geheel is mede-
deeld door de Opinion
Nationale en de Courier
rier de Paris, terzake waarvan beide deze
bladen een waarschuwing hebben beloo-
pen. De Regering heeft zich verplicht ge
acht tot dien maatregel over te gaan om
dat, volgens haar, de heer Victor Hugo een
beroep heeft gedaan op de revolutionaire
hartstochten in het algemeen. Thans is de
oplaag van de beide bladen uitverkocht.
Men spreekt van de aanstaande uitgifte
eener tweede oplaag onder de -vorm van
een vlugschrift, doch vermoedelijk zal de
overheid een zoodanige publicatie weten te
voorkomen.
1
