In Zengakoeren doet de naoorlogse generatie
zijn intrede op Japans politieke toneel
POLAROID
5
CUBAWIJSTWESTELIJKE
PROTESTEN VAN DE HAND
Westduitse mijnwerkers eisen
nationalisatie der mijnen
STRALENDE WERELD
GD
Proces-Nitribitt bemoeilijkt
door een paar onzekerheden
Briljantste beursstudenten worden
verbitterde produkten van
ideologisch vacuum en
maatschappelijke miskenning
Een goed bericht
Vals, schijnheilig en kwaadwillig"
Laser huis rouwde om Bevan
„American way of life"
Automatisch lid
Hun „grote moment"
„Tegen., tegen., tegen"
Mijnwerkersleider Gutermuth trekt fel van leer
lOOO BROEKEN
Razzia op leden van
Mau Mau in Kenya
VRIJDAG 8 JULI 1960
(Van onze reisredacteur W. L. Brugsma)
TOKIO, juli. Ze hebben allemaal dezelfde gezichten: gelig, ernstig en smal.
Ze dragen vaak brillen en hun zwarte haar streeft stijfjes rebels omhoog. Ze
hebben zwarte jasjes met koperen knopen en een opstaande kraag om het magere
strottenhoofd. Zo trekken ze in lange rijen door de straten en de mensen op de
trottoirs zeggen met een mengsel van ontzag en spot: „daar zijn ze: de Zenga
koeren". Ja, daar zijn ze, Japans geüniformeerd stud en ten leger dat strijdt voor
de anarchie. Zij zijn tegen alles: tegen de Japanse regering, tegen iedere regering,
tegen de Amerikanen en (op een minderheid na) tegen Moskou, tegen autoriteit,
tegen bureaucratie. Zij geloven alleen maar (essentie van het liberalisme), dat
de mens in de grond van de zaak goed is en dat hij het derhalve met een mini
mum van overheidstoezicht kan stellen. Zij verlangen een geldloze maatschappij
met gemeenschapseconomie. Zij geloven dat het mensdom zich slechts hoeft te
bevrijden van zijn corrupte en zelfzuchtige regeerders en bureaucraten om ge
lukkig te worden. Daarom zijn deze anarcho-liberaal-communisten tegen iedere
huidige maatschappelijke orde. Maar hun credo van „tegen.tegen.tegen"
manifesteren zij niet in woeste uitbarstingen, maar in straf-Japans gediscipli
neerde en uniforme betogingen.
Waar de Turkse stu
denten, die ook niet
>vcrlopen van politiek
benul, de lof van de
wereld oogstten toen
zij met gewapende
hulp van het leger
een ongezond regime,
dat nochtans steunde
op een overweldi
gende parlementaire
meerderheid, omver
tegelden, daar krijgen
de Japanse studenten
boze verwijten omdat
zjj zonder wapens
premier Kisji tot
heengaan dwingen.
Vanwaar dit verschil?
De Turken blijven
uit pure nationale
inimositeit tegen Rus
land in de Noord-
atlantische Verdrags
organisatie, de Japan
se studenten zyn neu
tralisten.
Is dat werkelijk een
reden om hen als
straatschenders, ter
roristen, verraders
van de democratie uit
te maken? Beter is
hun wordingsgeschie
denis na te gaan, zo
wel uit eerlijkheid als
'voor een betere blik
op Japans politieke
toekomst. Want Ja
pans na-oorlogse ge-
ïeratie, waarvan Zen
gakoeren de intellec
tuele voorhoede is,
omvat de helft van het Japanse volk. Van
daag beslaat die jonge helft slechts zeven
percent van het kiezerskorps. In de komen
de tien jaar zal dat anders worden.
De Japanse studenten zijn de kinderen
van de ontzaglijke ommezwaai die hun
land in 1945 onder Amerikaanse stimulans
begonnen is: de geforceerde omzetting van
een autoritaire, nationalistische staat met
een goddelijke keizer in een moderne, ega
litaire constitutionele monarchie, een vrije
democratie, een opengelegd, hoog-ontwik-
keld land. De verststrekkende vernieuwing
die de Amerikanen doorvoerden gold het
onderwijs. Voor de oorlog kwam een
nieuwe elite leiders van staat en maat
schappij uit een orthodoxe koker: To-
kio's lyceum no. één en de keizerlijke uni
versiteit van Tokio.
De Amerikanen hebben dan grondig ge
wijzigd: ten eerste materieel: Zij voerden
een negenjarige leerplicht in. Vandaag zit
ten 22 miljoen van de 93 miljoen Japan
ners op school of universiteit. Er zijn 550
instituten voor hoger onderwijs, waarvan
43 volledige universiteiten. De Amerikanen
wijzigden ook de geest van het onderwijs,
begonnen met nieuwe leerkrachten aan de
volledige afbraak van alle Japanse zeker
heden: keizer, staat, natie, autoriteit, vader.
Met blijmoedige onervarenheid stelden zij
er de „American way of life" voor in de
plaats: democratie, gelijke kansen voor
iedereen en honkbal. Deze hachelijke en
ting is alleen door het honkbalstekje over
leefd: „Baseball" is vandaag Japans natio
nale sport. De Japanse jeugd, raakte echter
verzeild in een intellectueel én moreel va
cuum, waarin zij iedere autoriteit verwerpt
waarin de magneet van een zuiver maar
vaag links idealisme de enige aantrekkings
kracht behoudt.
Dat is de algemene achtergrond van de
door de Amerikanen opgerichte studenten-
bond Zengakoeren: federatie voor universi
tair zelfbestuur. Zengakoeren omvat de
beste en belangrijkste universiteiten van
Japan, iedere student wordt daar vrijwel
automatisch als lid ingeschreven. Van de
650.000 leden is misschien eenvijfde poli
tiek activist onder wie een relatief groot
aantal oorlogswezen tachtig percent
daarvan behoort tot de „hoofdstroom" (in
de aanhef omschreven), die het in zijn
linkse extremisme voortdurend aan de stok
heeft met de communistische partij. De
rest, de „anti-hoofdstroomgroep", is com
munist. Wie zijn veelal de actiefsten, in
het bijzonder aan de universiteit van Tokio,
welke studenten met hun lichtblauwe vlag
gen de kern vormen van alle demonstra
ties? Het antwoord is veelbetekenend: Ja
pans briljantste beursstudenten.
Naast de kinderen van rijke en midden
stands-families, die op kosten van hun
ouders studeren, zijn er heel wat beurs-
In hun verbittering vallen de woor
den van een Zengakoeren-leider als
regen op geschroeide aarde.
studenten in Japan. Zij komen uit de steden
en dorpen in de provincies en iedereen die
een beurs haalt voor de universiteit in
Tokio is een soort genie, de trots boven
dien van familie en dorp, waar hij met het
traditionele ontzag voor intellectuelen in
Japan, als een kampioen in hersengymnas
tiek wordt aangezien. Plet provinciale genie
komt in Tokio aan, wordt daar met 199
andere genieën in een slaapzaal gestopt en
begint dan aan de moeilijke opgave om van
zijn beurs twintig gulden per maand
rond te komen. De kleine provinciaal is
eenzaam in de grote stad. Japanners diffe
rentiëren sterk, verschillen in accent, her
en afkomst zijn vrijwel onoverbrugbaar
Hij voelt zich verstoten en verarmd en valt
terug op de enige gemeenschap die hem
rest, de slaapzaal, waar hij met zijn 199
mede-genieën in een broeinest van ver
bittering, bevrijd of beroofd van alle zeker
heden. tot een slotsom komt: welk een
vuile en gemene maatschappij, welk een
afschuwelijke wereld".
Zo komen de Zengakoeren-studenten bi
voorkomende gelegenheden de straat op
om hun haat tegen deze wereld en hun
hoop op een betere te manifesteren. Zij
zijn doorgaans de tweede- en derdejaars
(in het eerste jaar moet de bitterheid nog
groeien, in het vierde en laatste verbergt
men haar, omdat de grote ondernemingen
geen agitators willen aanstellen). Zij wor-
Bij miljoenen stromen Japanse kin
deren de scholen binnen, progres
sieve onderwijzers op afkeer van
het ouda Japan getest proberen
hun nieuwe waarden bij te brengen.
den geleid door een mandarinaat van der
de en vierdejaars, alsmede door een hand
vol beroeps-agitators, die de bitterheid
kunnen definiëren en leiden zoals Aruga en
Karonji, die nu in de gevangenis zit. Zij
manifesteren met rode vlaggen en zingen
de „Internationale", dat in onbruik raken
de lied, nog met verbazende warmte. En
zo beleven zij hun „grote moment".
Die ogenblikken samen, arm in arm,
zingend, onder vlaggen door de straten
trekkend en nu voor het eerst politieke
resultaten behalend moeten zich wel in
hun ziel branden. Ook als zij straks op een
bescheiden post in de maatschappij zijn
99
HAVANA (Cuba) (Reuter-AFP) Het
Amerikaanse protest tegen de inbeslag
neming van de raffinaderijen van de
Texaco en de Esso is door de regering in
Havana als „vals, schijnheilig en kwaad
willig" met kracht van de hand gewezen.
Geen enkel akkoord of belofte van vroe
ger kan op Cuba meer kracht hebben dan
de tegenwoordige wet, vooral als een der
gelijke overeenkomst gesloten is met een
tiranniek bewind, dat door de revolutio
naire actie van het volk omver is gewor
pen", zo heeft de Cubaanse regering ge
antwoord op het Britse protest naar aan
leiding van de naasting van de raffinaderij
van de Shell.
De Cubaanse regering stelt voorts dat de
Shell zich niet gehouden heeft aan de wet
op de brandstofvoorziening van 1938, die
de oliemaatschappijen verplicht, olie te
raffineren die Cuba verstrekt, ongeacht het
land van herkomst. De regering-Castro is
van mening, dat de Shell een politiek voert
die tegen de nationale belangen van Cuba
indruist.
Premier Fidel Castro heeft Amerika in
een televisietoespraak „een decadent land"
genoemd. Het besluit van Eisenhower om
de suikerinvoer uit Cuba drastisch te ver
minderen, acht hij „een stommiteit met het
doel een volk aan de honger prijs te ge
ven". De revolutie zou hij echter niet on
gedaan kunnen maken. De premier sprak
in zijn rede niet van vergeldingsmaat
regelen.
aangeland en andere beslommeringen,
baan, gezin, promotie, een begin van ver
antwoordelijkheid, de leegte van hun bit
terheid komen opvullen, zal die herinnering
wel blijven.
Tot voor kort plachten de Zengakoeren-
denkbeelden het vertrek van de universi
teit nauwelijks een jaar of twee te over
leven. „Na de jongste demonstraties", zei
een hoogleraar, „zullen onze studenten ten
minste voor tien jaar gemarkeerd zijn".
Niet alleen zullen de nieuwe studentenlich
tingen de Zengakoeren-mentaliteit over
nemen, de afgezwaalden zullen bij voor
komende gelegenheden zich hun eigen
„grote momenten" herinneren en op z'n
minst links reageren. In Japans labiele en
verwarde politieke situatie is het toe
nemend gewicht van de na-oorlogse gene
ratie, vooral van de intellectuele groe
peringen, en daarmee een onvermijdelijk
uitslaan van de balans naar links, een
van de weinige tendenzen die met zeker
heid te voorspellen zijn.
(Van onze correspondent in Bonn
Heinrich Gutermuth, de felle aanvoer
der van de Westduitse mijnwerkersbond
heeft te Dortmund de nationalisatie geëist
van de Westduitse mijnen alleen op die
wijze kan zijns inziens hel probleem van
de onverkoopbare voorraden steenkolen
thans nog een vijftien miljoen ton en
van de sociale onzekerheid der mijnwer
kers worden opgelost.
Gutermuth trok van leer tegen allen en
alles die maar met het kolenprobleem te
maken hebben. Zo had hij ook critiek op
de regering-Adenauer. Hij wilde van de,
aanwezige, minister van Economische Za
ken professor Erhard coördinering van de
gehele Westduitse energie-politiek. Hij
stelde daarbij de scheiding van de afde
lingen kolen en olie in Erhard's ministe
rie verantwoordelijk voor de vertraging
bij het aannemen van de wet op de stook-
oliebelasting. Hij eiste ten slotte van Er-
hard een zelfstandig energie-ministerie of
twee staatssecretarissen voor kolen en
olie. Erhard moet daar niets van hebben.
Gutermuth viel voorts de Hoge Autori
teit van de Europese Gemeenschap voor
Kolen en Staal aan wegens haar afwijzen
de houding ten aanzien van het Westduit
se kolenverkoopsyndicaat, waarvoor zijn
bond geporteerd is. En hij ging fel tekeer
tegen de Westduitse werkgevers. De mijn
werkersaanvoerder kondigde verder spoe
dige looneisen voor de mijnwerkers aan.
Het congres van zijn bond waarvoor hij
dit te Dortmund zei, nam ten slotte zijn
voorstel tot nationalisatie van de mijnen
met grote meerderheid aan.
Dat er nog altijd een kolencrisis in de
Bondsrepubliek is, valt niet te betwijfelen.
(Van onze correspondent in Londen)
Een diepe stilte viel er gisteren over
het geheel gevulde Lagerhuis toen na het
vragenuur de speaker formeel het over
lijden bekend maakte van het lid voor
Ebbw Vale. Het is traditie in het Britse
parlement dat de leden alleen door hun
kiesdistrict worden aangeduid en nooit
door hun naam. Ook in dit geval werd
daarvan niet afgeweken.
Tot de velen die waren gekomen om
hulde te brengen aan de nagedachtenis
van Aneurin Bevan behoorde de 85-jarige
Sir Winston Churchill, de laatste der grote
palementariërs en nog maar sinds kort
„vader" van het Lagerhuis, eretitel van
degene met het grootste aantal dienstja
ren. Vele Lagerhuisleden droegen een
zwarte das. Op het voor Hogerhuisleden
gereserveerde gedeelte van de publieke
tribune zat een andere veteraan Clement
Attlee, onder wiens premierschap Aneu
rin Bevan als minister heeft gediend. Ver
der waren er verscheidene ambassadeurs
onder wie de Amerikaanse, John Witney,
die met Bevan bevriend was. Er waren
ook Afrikaanse hoogwaardigheidsbekleders
in kleurrijke gewaden.
De eerste, die oprees was premier Mac-
millan, die Bevan in een ontroerende rede
Eerstejaars van de universiteit van
Tokio: eenzaam, arm en miskend, de
verbittering begint.
In Mexico stad heeft de voorzitter van
de permanente commissie van het Mexi
caanse Congres de morele steun van het
Mexicaanse volk voor het volk van Cuba
betuigd, „op dit kritieke ogenblik waarop
het schijnt dat onze noordelijke buren de
deur voor vriendschap en begrip sluiten".
In de afgelopen nacht is in Havana
het Oostduitse vrachtschip „Friedrich En
gels" met 10.500 ton ruwe olie uit Roeme
nië aangekomen.
Prijsverhoging
(UPI) Cuba zal geen suiker op de
wereldmarkt brengen voor minder dan
3,25 dollarcent per pond. Tot dusver was
de prijs drie cent. Amerika heeft steeds
ruim vijf cent per pond betaald voor Cu
baanse suiker.
Russische ambassadeur
MOSKOU (Reuter) Sergei Koedriav-
tsjev, ambassadeur in Parijs, is benoemd tot
ambassadeur in Havana, aldus bericht het
Russische persagentschap Tass. Koedriav-
tsjev, die veertien dagen geleden uit Parijs
naar Moskou vertrok, is hoogstwaarschijn
lijk betrokken geweest in de gerucht
makende spionageaffaire, die in 1946 in
Canada aan het licht kwam.
In 1947 kwam Koedriavtsjev naar de
Verenigde Staten, als adviseur van de Rus
sische UNO-delegatie, doch zijn aanwezig
heid veroorzaakte zulk een storm van ver
ontwaardiging onder de Amerikanen, dat
hij vier maanden later werd teruggeroe
pen.
Niet slechts de vijftien miljoen ton onver
koopbare kolen bewijzen dit, ook het voort
durend verminderen van het aantal mijn
werkers, vooral van jongere, die naar an
dere beroepen uitwijken, is een teken aan
de wand. Gutermuth stelde voor de oplos
sing van dit probleem onder meer de vol
gende eisen aan de regering-Adenauer: de
grens van de pensioengerechtigde leeftijd
voor mijnwerkers moet met vijf jaar wor
den verlaagd, de importsluizen voor bui
tenlandse kolen en olie moeten worden
gesloten en de transportkosten voor kolen
dienen te worden verlaagd. Niets duidt er
evenwel te Bonn op dat Erhard en de zij
nen dit vraagstuk zo dramatisch achten
dat dergelijke vérgaande maatregelen
overwogen dienen te worden.
Advertentie
Keuze uit méér dan
Gen. Cronjestr. 40-44, Haarlem, Tel. 54C79
NAIROBI, Kenya (Reuter) De politie
van Nairobi heeft vrijdagochten vroeg in
de Afrikaanse wijken van de stad en in
omliggende woonoorden van de Kikoejoe's
een razzia op Mau Mau-leden gehouden.
Alleen in Nairobi namen ongeveer 200
agenten aan de actie deel. De laatste tijd
hebben vroegere Mau Mau-leden weer de
eed van trouw op de beginselen van de
beweging afgenomen.
Advertentie
herdacht. Hij noemde hem een grote na
tionale figuur. Niets was treffender, zei
Macmillan, dan de golf van sympathie toen
Bevan enkele maanden geleden door een
ernstige ziekte werd getroffen. Dit gevoel
was volkomen spontaan en werd door
iedereen gedeeld, ongeacht klasse of partij,
ook door hen. die in het verleden door Be
van fel waren aangevallen. Macmillan her-
inerde er aan dat tussen de twee wereld
oorlogen zowel Bevan als hijzelf als col
lega's op de achterbanken rebellen waren.
Bevan was altijd een prettige en stimu
lerende tegenstandei-. Zijn taal was soms
scherp.
Macmillan had meer dan eens Bevan's
zweepslagen te verduren. Maar hij had
een groot gevoel voor humor en hoe fel
de storm ook woedde, de zon brak altijd
door. „Wij allen in en buiten het Lager
huis zijn armer door de dood van Aneurin
Bevan", zo zei hij.
Hugh Gaitskell, de leider van de oppo
sitie, zeide dat dit een uiterst droevige
dag was. Bevan werd gekenmerkt door
warmte, hartstocht, verbeeldingskracht,
humor, vrolijkheid en pret. Hoewel Gaits
kell en hij in het verleden vaak botsten
was er tussen beiden een loyale en vrucht
bare samenwerking ontstaan. Tenslotte
voerden twee figuren uit Wales het woord,
namelijk de vroegere liberale leider Clement
Davies en de labour-veteraan James Grif
fith. De laatste is als Bevan een oud-mijn
werker die minister van sociale verzeke
ring in de Labourregering is geweest. Hij
zei dat in alle steenkoolmijnen in Wales
en in alle mijndorpen thans één ding wordt
gezegd, namelijk dat „onze Nye is heen
gegaan." Het leven in de mijnstreken in
Wales mag hard geweest zijn maar in hun
sombere atmosfeer bloeide een warme
gemeenschap, die karakters als Bevan
opleverde.
Uit de gehele wereld stromen blijken
van medeleven met Bevan's overlijden
ondermeer van Nehroe, Kroesjtsjev en
Tito. Bevan's stoffelijk overschot is don
derdag naar zijn vaderland Wales overge
bracht. Morgen zal het in alle stilte worden
gecremeerd in Croesyceilog, 25 km van
Bevan's geboorteplaats Tredegar.
Bevans as zal komen te rusten in een
monument, dat zal worden opgericht op
een kale berg, welke uitzicht biedt zowel
op Tredegar, zijn geboorteplaats, als op
Ebbwevale, het kiesdistrict dat hij ruim
30 jaar in het Lagerhuis heeft vertegen
woordigd. Het was op deze berg, de
Waunpound mountain, dat Bevan 40 jaar
geleden zijn eerste politieke bijeenkomst
toesprak. In zijn jeugd wandelde hij hier
alleen in een poging zijn stotteren, dat zijn
welsprekendheid remde, te overwinnen.
Zijn stoffelijk overschot is vandaag gecre
meerd. Als officiële doodsoorzaak wordt
kanker opgegeven.
SPORTSMEN OPGEPAST!!!
Watersporters - tennisspelers en... speel
sters zijn enthousiast over de nieuwe 'zuiver
zien' licht lenzen van de Polaroid sunglasses.
Polariserende Polaroid lenzen, uiterst licht
en vrijwel onbreekbaar, kappen hinderlijke
reflecties en beschermen ogen tegen ultra
violette straling. Het beeld wordt helder en
de lichte clip-over. Zelfs de zwaarste Harold
Lloyd monturen worden geheel gedekt door
de nieuwe 'wijde hoek' lenzen van clip-over
transparant - een jonge lentedag. Kies de
splintervrije Polaroid sunglasses, u ziet er
méér en beter mee. Voor brildragers is er
nr. 171. Zie het verschil met Polaroid sun
glasses - morgen reeds.
Polaroid zonnebrillen, nieuwe flatteuze mo
dellen voor haar, krachtige ontwerpen voor
hem, f 16.tot f 25.
Clip-overs - vederlicht voor brildragers -
óók met 'wijde hoek' lenzen f 14.
Polaroid sunglasses uitsluitend bij de opti
cien, de vakman voor het beter zien.
SUNGLASSES
GD and POLAROID, registered trademarks of Polaroid Corporation, Cambridge, Mass., U.S.A.
(Van onze correspondent in Bonn)
Drie uur lang heeft gistermiddag voor
de Frankforter rechtbank van gezworenen
de advocaat dr. Seidl staan pleiten voor
de 38-jarige handelsreiziger Heinz Pohl-
mann. Drie uur lang trachtte hij de ge
zworenen ervan te overtuigen dat er wel
iswaar enige dingen tegen Pohlmann spre
ken, maar dat er zeker niet genoeg be-
wijspunten zijn waaruit blijkt, dat juist
deze man en niemand anders de prosti-
tuée Rosemarie Nitribitt op 29 oktober
1957 heeft vermoord. De officier van jus
titie had donderdagmorgen na elf sensa
tionele procesdagen de maximum straf te
gen Pohlman gerequireerd: levenslang
tuchthuis met verlies der burgerlijke
rechten. Voor hem was er geen twijfel
aan: Pohlmann zit vast in het net van
bewijzen dat om hem heen is geweven.
Weliswaar is dit net samengehaakt uit
aanwijzingen en niet uit bekentenissen van
de beklaagde of sluitende verklaringen
van getuigen, maar die aanwijzingen zijn
zeer talrijk en in hun samenhang sluiten
zij toevalligheden uit. Pohlmann, aldus de
officier, is daarbij de enige, die in aan
merking komt voor de moord en de be
roving van Nitribitt.
De verdediger dr. Seidl hamerde er
steeds weer op, dat juist niet bewezen is
dat Pohlmann de enige is, die de moord
gepleegd kan hebben. Hij gaf toe dat de
beklaagde op sommige punten niet erg
sterk staat. Daartegenover staat dan toch
zeker, aldus Seidl, dat de officier van jus
titie de sterkste troeven van het gehele
proces uit zijn handen heeft moeten laten
vallen: het tijdstip en het geslacht van de
dader van de moord op Rosemarie Nitri
bitt, waarop de officier Pohlmann juist
schaakmat meent te kunnen zetten, we
gens diens zwakke alibi.
Seidl en Pohlmann hebben hier inder
daad een uiterst scherp wapen in de hand.
Want de medische deskundige dr. Luff en
de natuurkundige expert dr. Martin heb
ben het volgende gezegd:
Men kan niet met zekerheid meer vast
stellen of degeen die Rosemarie heeft ge
wurgd een man of een vrouw was. Dr.
Martin verklaarde over de moord zelf:
„de overval vond plaats toen Nitribitt
naar de telefoon greep, daarbij kreeg ze
óf een slag op haar achterhoofd óf zij
sloeg, toen zij teruggetrokken werd, met
het hoofd tegen de scherpe leuning van
een stoel. Zij verloor daarop in elk ge
val het bewustzijn. De mannelijke of vrou
welijke dader legde haar daarna op de
divan. Zij leefde toen nog, kwam weer bij
bewustzijn, verweerde zich heftig en werd
pas toen gewurgd. De vingernagels van
de dader groeven zich diep in de keel van
het slachtoffer." Meer was zijns inziens
niet vast te stellen over degene die de
moord heeft gepleegd. Dr. Luff zei het
nog duidelijker: „Wij kunnen zelfs niet
meer vaststellen of de dader een man of
een vrouw is geweest."
Dr. Luff zei voorts dat v/egens de
hoge temperatuur in Nitribitt's kamer niet
bepaald kan worden wanneer het overlij
den van de prostituée precies plaatsgevon
den heeft. Haar laatste maaltijd bestond
uit rijst dat weet Luff zeker. Maar hij
kon niet verzekeren of het de rijst was,
die Pohlmann op 29 oktober voor Nitri
bitt heeft gekookt: de vrouw placht twee
keer per dag rijst te eten!
Dr. Luff: „Waarschijnlijk is ze ons in
ziens op 29 oktober tussen 15 en 17 uur
gestorven."
Dr. Seidl: „Kan de dood ook 24 uur
vóór het ontdekken van het lijk, op 1 no
vember, zijn ingetreden, dus op 31 okto
ber?"
Dr. Luff: „Dat is de uiterste grens en
zeer onwaarschijnlijk."
Dr. Seidl: „Zou u de 30ste oktober uit
sluiten?"
Dr. Luff: „Neen, dat niet."
Dr. Seidl: „Zou u de 29ste oktober zelfs
als mogelijke dag van de moord kunnen
uitsluiten?"
Dr. Luff: „Neen, dat is in elk geval
onmogelijk."
Zekerheid over het tijdstip van Nitri
bitt's dood kan dus niemand meer geven,
ook niet de medische en natuurkundige
expert. En vooral op de hieruit volgende
onzekerheid bouwde dr. Seidl gistermid
dag dan ook zijn betoog dat resulteerde
in zijn verzoek om vrijspraak voor Pohl
mann. De gezworenen-rechtbank zal dins
dag moeten kiezen tussen de eis van de
officier en het verzoek van dr. Seidl: le
venslang of vrijspraak voor Pohlmann.
