Haarlem's Dagblad | 1960 | 19 juli 1960 | pagina 7

In Dubrovnik bleef de tijd stilstaan

Twee

meisjes moeten van
ouders wisselen

Een nacht op Santa Cruz

Verbier wil dames niet zien in
shorts, maar wel in bad

PANDA EN DE LIJFWACHTERS

DE REIS VAN KOEN EN LINNIE

Burgers gaan de politie
in Den Haag helpen

DINSDAG 19 JULI 1960

7

De Test van Hoornik

Memoires van Churchill
voor A merihaanse t.v.

Oostenrijkse bioscopen
door televisie benadeeld

De radio geeft woensdag

Televisieprogramma

Kerkelijk Nieuws

Italiaanse Rin Tin Tin
sticht een gezin

Onderwijzers dochter wil monteurs gezin
echter onder geen beding verlaten

Charles
Exbrayat

Gaat u met vakantie

43. Op het nippertje had Jut de miljo
nair nog kunnen grijpen en daar hingen
ze nu boven de donderende waterval. De
stok, waarmee Panda hen van een val
in de kolkende diepte trachtte te behoe
den, begon angstwekkend te buigen. Maar
zelfs in deze toestand, die toch niet van
gevaar ontbloot was, maakten de lijfwacht

en de miljonair nog ruzie. De lijfwacht
stelde vast, dat hij voor deze redding een
driedubbel tarief mocht berekenen en dat
vond Palmer afzetterij. „Hou op met dat
gekibbel" hijgde Panda. „Doe iets! Ik
kan jullie niet meer h-h-houden!" En als
of dat allemaal nog niet erg genoeg was,

kwamen nu ook nog de moeilijke jongens
opdagen. „Kijk!" riep Sluiper, terwijl hij
de heli naar de waterval liet koersen,
„daar bengelt onze miljonair! De lijfwacht
en zijn helper hebben hem aan de hengel!"
„Dan moeten we erbij zijn vóór ze de
vangst binnenhalen", bromde Bul grim
mig. „Er op af en langzaam zakken!"

Donderdagavond 21 juli zal de N.C.R.V.-
televisiesectie ..De Test" op het scherm
brengen, een blijspel van Ed Hoornik,
waarin medespelen Edwin Thomas, Nien-
ke Sikkema, Joan Remmelts, Maxim Ha
mel, Frits Butzelaar en Wim de Meyer.
De regie heeft Jack Dixon.

Wegens foutieve opgave vermeldden wij
zaterdag in deze rubriek dat het spel op
23 juli zou worden uitgezonden.

Een Amerikaanse radio en tv-maat-
schappij is te Westerham in Engeland be
gonnen met het maken van opnamen voor
de eerste van totaal 26 uitzendingen waar
in de memoires van Sir Winston Churchill
worden herverteld. De Amerikaanse maat
schappij heeft de rechten voor vijf miljoen
gulden van de auteur gekocht. Churchill
zal zelf niet in levende lijve wel op
filmjournaals en dergelijke in de serie
optreden.

Men denkt zestig tot zeventig percent
van de opnamen uit journaals en docu
mentaires te kopiëren; wat resteert wordt
in Engeland of elders opgenomen, zoals
vraaggesprekken met overlevenden uit de
slag om Engeland, zeelui die in de kon
vooien hebben gevaren en militairen.

De eerste film, die op 27 novemoer
voor de tv komt, heeft „Winston is back",
naar het sein dat Marine uitzond toen
Churchill aan het begin van de Tweede
Wereldoorlog weer minister van Marine,
of first Lord of the Admiralty, was ge
worden,

Ook in Oostenrijk daalt het bioscoop
bezoek. Verleden jaar hebben de Oosten
rijkse bioscopen 114,9 miljoen kaartjes
verkocht tegen 122 miljoen in het jaar
ervoor. De daling zet door, want in het
eerste kwartaal van dit jaar kwamen er
5.1 miljoen mensen minder naar de bios
coop dan in het eerste kwartaal van 1959.
Het is voor de exploitanten daarbij heel
onprettig te vernemen dat er dit jaar 85
Duits-talige films in roulatie worden ge
bracht, tegen 126 films in het vorige jaar.

De oorzaak: de opkomst van de televisie.

HILVERSUM I. 402 m. 7.00 VARA. 10.00 VPRO.
10.20 VARA. 19.30 VPRO. 20.00—24.00 VARA.

VARA: 7.00 Nieuws 7.10 Gymn. 7.20 Gram. 8.00
Nieuws. 8.18 Gram. 8.30 Gram voor de jeugd. 8.55
Tips v. de voedingsmarkt. 9.00 Gymn. voor de
viouw. 9.10 Gram. 9.35 Waterst. 9.40 Gram. VPRO:
10.00 Moderne theologie, lezing. VARA: 10.20
Gram. 10.35 Kamerniuz. 11.00 Zigeunermuz. 11.30
Radioportret. 12.00 Politiekapel. 12.30 Land- en
tninb.mcded. 12.33 Voor het platteland. 12.38 Or
gelspel. 13.00 Nieuws. 13.15 Lichte muz. 13.45 De
wereld wil bedrogen zijn. lezing. 14.00 Volkslied
jes en -dansjes. 14.15 Omr.orkest. 15.00 Voor de
jeugd. 16.15 Gram. 16.35 Fanfaremuz. 17.00 Ver
sierde vakantiettps. 17.50 Regeringsuitz.Jeugd
uitzending. Merkwaardige dieren in Suriname,
door C. Butner. 18.00 Nieuws en comment. 18.20
Gram. 18.30 Lichte muz. 19.00 Voor de kinderen.
19.10 Muzik. voordr. VPRO: 19.30 Voor de jeugd.
VARA 20.00 Nieuws. 20.05 Promenade-orkest en
solist. 20.55 Ballet der bedriegers, hoorspel. 21.30
Gram. 21.50 Strijkork. en soliste 22.20 Act. 22.30
Act. 22.30 Nieuws. 22.40 Hammondorgelspel. 23.00
Gesproken portret. 23.15 Gram. 23.5524.00 Nws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00—24.00 NCRV.

NCRV: 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.30 Een woord
voor de dag. 7.40 Gewijde muz. 8.00 Nieuws. 8.15
Padiokrant.. 8.35 Gram. 9.00 Voor de zieken. 9.30
Gram. 9.40 Voor de vrouw. 10.15 Gram. 10.30
Morgendienst. 11.00 Omr.ork. en solist. 12.00 Viool
en piano. 12.30 Land- en tuinb.meded. 12.33 Gram.
12.53 Europese Oecumenische Jongerenconferentie
te Lausanne. 13.00 Nieuws. 13.15 Met PIT op pad,
lezing. 13.20 Lichte muz. 13.45 Gram. 14.05 Poros,
opera (eerste acte - gram.). 15.20 Piano en clave-
cimbel met comment. 16.00 Voor de jeugd. 17.20
Viool, hoorn en piano. 17.40 Beursber. 17.45 Gram.
18.00 Hammondorgelspel. 18.15 Het Spectrum, we
kelijks nieuwsoverz. 18.30 Leger des Heilsmuziek.
18.45 Boekbespr. 19.00 Nieuws en weerber. 19.10
Volksmuziek. 19.30 Radiokrant. 19.50 Gram. 20.10
Holland Festival 1960: Kamerorkest, koor en sol.
21.15 Ruimtevaart: Grensgebied tussen fantasie
en werkelijkheid, lezingen. 21.30 Lichte muziek.
21.55 Pianorecital. .22.30 Nieuws en S.O.S.-ber.
22.40 Gram. 22.45 Avondoverdenking. 23.00 Pla-
tcnnieuws 23.55 24.00 Nieuws.

BRUSSEL. 324 m.

12.00 Gram. 12.30 Weerbericht. 12.35 Gram. 12.50
Koersen. 13.00 Nieuws. 13.15 Gram. 14.00 Ork..
koor en sol. 15.30 Gram. 16.00 Koersen. 16.06 Lich
te muz. 17.00 Nieuws. 17.10 Hobo en piano. 17.50
Boekbespr. 18.00 Lekenmoraal en filosofie. 18.20
Voor de soldaten. 18.50 Sportkron. 19.00 Nieuws.
19.40 Vlaamse liederen. 20.00 Ork.conc. en solist.
(Tn de pauze: gram.). 22.00 Nieuws. 22.15 Gram.
22.55 Nieuws. 23.00 Voor de zeelieden.

VOOR DINSDAG

NTS: 20 00 Journ. en weeroverz. 20-20 Ameri
kaans variété-programma. 20.45 —22.15 Speelfilm.

VOOR WOENSDAG

AVRO: 17.00 Voor de kinderen. NTS: 17.30—
17.40 Intern, jeugdjourn. 20.00 Journaal en weer
overz. KRO 20 20 Voor de vrouw. 20.40 Filmrep.
21.30 Internat, variétéprogr. 22.10 Epiloog. NTS:
22.15— plm. 23.00 Eurovisie: Horse of the year
show, reportage te Londen.

Geref. Kerken

Tweetal te Scheveningen (vac. G. O. Dcm-
ner) A. L. Bos te Rotterdam-Zuid (Katen-
drecht) en G. Heijerman te Nij verdal.

VERBIER (UPI) Een waarschuwing
aan alle meisjes: als je ooit naar het Zwit
serse bergplaatsje Verbier gaat, laat er
dan je benen niet zien, want anders kom
je misschien voor het Opperste Gerechts
hof terecht. Dat wil dit dorpje in het kan
ton Valais, hoog in de Alpen doen met
de zaak van de 25-jarige Colette Ramelet,
een onderwijzeres uit Genève, die het ge
waagd had op een warme zomerdag in
Verbier in shorts te verschijnen. Colette,
die een groep kinderen begeleidde, werd
door een politieman aangehouden, die aan
stoot nam aan de blote benen van de on
derwijzeres omdat de lokale politieveror
dening het dragen van shorts in het open
baar verbiedt. Hij trachtte Colette met
vijftig Zwitserse frank te beboeten. Colet
te liet zich niet intimideren en zij weiger
de zelfs haar persoonsbewijs te tonen. De
plaatselijke politierechter bevestigde de
aanklacht van „wanordelijk gedrag" en
gaf de onderwijzeres bovendien een boete
van vijftig frank wegens „verzet tegen een
functionaris van de politie". Een hof van
onderzoek vernietigde de uitspraak en ge
lastte de gemeente Bagnes, waartoe Ver-
bier behoort, de kosten van het proces te
betalen. De gemeente heeft nu in een ver
klaring het hof van onderzoek incompe
tentie verweten en te verstaan ge
geven dat het laatste woord nog niet
is gesproken in deze zaak. De rooms-ka-

tholieke bisschop van Sion heeft een duit
in het zakje gedaan met een verbitterde
kritiek op de „indecente houding in diver
se vakantie-oorden" in Valais. De gemeen
te zou voornemens zijn bij het federale
opperste gerechtshof in beroep te gaan.

Waar Bagnes en de bisschop misschien
niet op hebben gelet is dat het wapen van
Verbier twee ontklede vrouwen in een bad
kuip toont.

In Den Haag zullen, als de scholen
weer beginnen, vrijwilligers de politie
gaan helpen als volwassen „klaar-overs".
Op initiatief van de Haagse afdeling van
de Ned. Ver. tot Bescherming van Voet
gangers en naar Amerikaans en Engels
voorbeeld zal een aantal oudere personen
een half uur voor het aangaan en na het
uitgaan van de scholen op vijf oversteek
plaatsen postvatten. De politie kan dit door
personeelsgebrek niet meer doen.

Ongeveer vijftig volwassenen, ouders
van schoolgaande kinderen en gepensio
neerden, hebben zich hiervoor aangemeld.

De verkeerspolitie 'zal hen selecteren en
instrueren.

De hartveroverende oudevrijstad Diibrovnik, in de zevende eeuw op rotsen
langs de Adriatische zee gebouwd, zal weer een kleine zeven weken het toneel zijn
van op hoog peil staande culturele activiteiten. Van 10 juli tot 24 augustus wordt
er namelijk het Elfde Zomerfestival van Muziek, Dramatische Kunst en Folklore
gehouden. Een legertje van meer dan twaalfhonderd zangers, dansers en acteurs
zal een rijk gevarieerd programma vullen: de keuze uit zevenendertig voorstel
lingen van moderne en klassieke toneelstukken, acht opera's, negenentwintig con
certen, negen folkloristische manifestaties en zeven muziekrecitals is voor de
bezoeker niet zo gemakkelijk. De meeste van deze evenementen worden in de
openlucht gepresenteerd, hetzij in het schilderachtige Gradac park, dan wel tegen
een achtergrond van een twaalftal architectonische monumenten op verschillende
plaatsen van de stad. Een enkele maal zullen ook voorstellingen worden gegeven
in het Nationaal Theater.

Men hoeft niet in een vliegtuig bo
ven Dubrovnik te cirkelen om te kun
nen waarnemen, dat deze oude vesting
nog vrijwel ongerept de eeuwen heeft
doorstaan. Ten zuiden van de stad be
klim ik een hoogte, van waar ik een
prachtig panorama van de geheel om
muurde plaats en het vissershaventje
geniet. Ik kan mij nu voorstellen, dat
Dubrovnik (toen Ragusa genaamd) kans
heeft gezien duizend jaar een onafhan
kelijk Slavisch republiekje te blijven.
Men sloeg toen trots zijn eigen munt,
de perpera, men hield een eigen vloot
in stand en koos elke maand een knez,
een bestuurder die gedurende zijn kor
te ambtsperiode een rood damasten
mantel droeg en resideerde in een pa
leis, waarvan de wanden eveneens met
rood damast waren bekleed.

Hoewel de wallen eerst in de vijf
tiende eeuw werden gebouwd, was de
ligging ook voordien strategisch zo
gunstig, dat geen vijand er ooit in
slaagde de stad te veroveren. Aanval
len van de Turken, die van landzijde
de vesting bedreigden, invasiepogingen
van Venetië, wier vloot van zee uit
opereerde konden alle worden afgesla
gen. Er moest een Napoleon komen
om de macht van Ragusa voorgoed te
breken; in 1808 werd de stad door de
Franse troepen bezet en sindsdien heeft
zij nooit meer de zelfstandheid gekend.
Na de eerste wereldoorlog hebben de
landkaartmakers van het nieuwe Euro
pa (waarvan sommigen niet bij bena
dering wisten waar Ragusa lag) haar
ingedeeld bij de statenbond, waaraan
de naam Joegoslavië is gegeven.Tito
heeft er, door middel van de staats-
toeristische organisatie Putnik, zorgvul
dig tegen gewaakt dat er ook maar
een kleinigheid aan het oorspronkelijk
stadsbeeld is veranderd. De bezoeker
vindt er dan ook nog volledig de sfeer

van de vijftiende eeuw (of vroeger).

Al het hier verzamelde antieke ge
steente is een ongeëvenaarde achter
grond voor het zomerfestival. In de hof
van het paleis, waarin de knez woonde,
op terrassen van patricische villa's en
op de bolwerken van oude forten wor
den concerten gegeven. De in Dubrovnik
zelf geschreven en in de stad gesitueer
de spelen worden opgevoerd op de his
torisch juiste plaatsen: tegen en op kas
teelmuren uit de Renaissance tijd, in de
fraaie groene parken of op vriendelijke
oude pleintjes. Om een opvoering van
Hamlet bij te wonen, passeert men een
ophaalbrug over een gracht waarin geen
druppel water meer staat - er groeien
nu sinaasappelbomen en Libanese ce

ders, die zachtjes heen en weer wiegen
in de van zee uit komende bries. Dit dra
ma van Shakespeare wordt gespeeld in
een van de elf kastelen van Dubrovnik,
die aan de waterkant zijn gebouwd. De
branding van de Adriatische zee vormt
een geheimzinnige en passende begelei
ding van het gebeuren.

Maar ik heb niet alleen de verre reis
naar Dubrovnik gemaakt om mijn cultu
reel peil wat op te vijzelen. Ook heb ik
bedaard gewandeld langs winkels aan
de Placa. waar de middeleeuwse sfeer
nog uit elk huis, uit elke steen spreekt.
Elke winkel ziet er met zijn venster van
spiegelglas, omsloten door een gotische
boog, precies hetzelfde uit. De staat
heeft bij decreet bepaald, dat geen dei-
exploitanten door een uithangbord of
lichtreclame zijn naam of artikelen mag

aanprijzen; alweer een van die maatre
gelen om 't oorspronkelijk karakter van
de straat te conserveren. Verschillende
winkels ven ik ingestapt en telkens
is mij opgevallen dat het niet nodig is
er voor een kapitaal te besteden om
vriendelijk te worden ontvangen. Met
zichtbaar plezier legt men u de schat
ten van het land voor: kunstig besne
den houten herdersfluiten, kersehouten
doosjes, gegraveerd in groen met Ser
vische figuren, zilveren armbanden en
filigrain sigarettenpijpjes, die zo nauw
zijn, dat er alleen maar (de naar mijn
smaak uitstekende) Joegoslavische si
garetten in passen.

En verder loop ik. Waar ik ook rond
kijk, overal springen de eeuwen terug.
Het Vrijheidsgedenkteken, opgericht in
1418, ziet neer op het oude Luza plein,
evenals de klokketoren, die niet alleen
de tijd maar ook de maanstanden aan
geeft. De munt, waarin vroeger de
perpera werd geslagen, staat er nog als
in 1520 en even verder passeer ik het
Franciscaner klooster, daterend uit 1304.
Het is de moeite waard er even binnen
te wippen, als was het alleen maar om
een ogenblik te vertoeven in de oudste
drogisterij van Europa, door Francis
canen geopend in 1317. U kunt er nog
steeds voor een poedertje en pilletje
terecht, maar de pater achter de toon
bank ontvangt zijn salaris van de staat.

Talrijke hotels en pensions bieden de
gast uitzicht op de Adriatische zee en
van sommige uit kan men het eiland
Lokrum zien liggen. Richard Leeuwen
hart heeft er eens, op weg naar het
Heilige Land om de Saracenen te be
strijden, zijn toevlucht gezocht om aan
een hevige storm te ontkomen. Uit
dankbaarheid heeft hij de stad haar
kathedraal geschonken.

Dubrovnik is niet in één dag te be
zichtigen, daarvoor zijn haar schoonhe
den te veelvuldig, haar verrassingen te
groot. Na een wandeling over de wal
len men loopt zo de hele stad rond
keer ik toch weer even terug naar
de Flaca met zijn middeleeuwse win
kels. „Na de aardbeving moest de
straat helemaal opnieuw worden op
gebouwd," vertelt een winkelier mij en
er klinkt iets als een verontschuldiging
in zijn toon. Hij hoeft in een stad, waai
de tijd is blijven stilstaan, overigens
geen excuses te zoeken voor de ouder
dom van een rij winkels: die aardbe
ving teisterde Dubrovnik (Ragusa)
vierhonderdveertig jaar geleden!

(Nadruk verboden)

22—23. Nou, ik ga 't proberen, hoor! zei Koen. Ga wat achteruit, Linnie, ik moet
de ruimte hebben; daar gaat-ie!

Er begon iets te snorren in het vliegtuigje en de propeller begon hard in 't rond
te draaien.

Oeiwat maakt dat een wind! lachte Linnie. Ze maakte, dat ze wat uit de

buurt kwam. Koen trok aan 'n paar staafjes en pakte het wiel.

Daar ga ik! riep hij.

En ja er kwam beweging in het ding.

Eerst reed het over de tafel, toen ging het de lucht in.

Hoera, het gaat, ik vlieg! riep Koen.

ROME (UPI) „Dox", de „deken" van
het speurhondenkorps van de politie te
Rome, is zondag vader geworden van vijf
jongens en vier meisjes. Aan de vooravond
van zijn pensioen hadden zijn bazen hem
toegestaan zijn tienjarig gedwongen vrij
gezellenbestaan op te geven.

Dox, een krasse vijftienjarige, is een
Duitse herder. Voor zijn huwelijk was hij
in zijn stand gebleven en had de twee
jarige „Elka" tot vrouw genomen. Voor
dat hij op non-actief wordt gesteld, neemt
Dox nog deel aan de training van honden
die het werk van hem zullen overnemen

Zijn trainer heeft deze indrukwekkende
staat van dienst van Dox opgesteld: drie
moorden helpen oplossen; een werkzaam
aandeel in het oplossen van vier andere
moordzaken; acht personen gered: zeven
vermiste volwassenen en kinderen opge
spoord; zes gevallen van chantage opge
lost; drie gevallen van oplichting aan het
licht gebracht: dieven of hun buit opge
spoord in 93 gevallen; vijf voortvluchtigen
van de Salvatore Giuliano-bende op Sici
lië aangehouden.

Dox is gedurende zijn carrière verschil
lende keren gestoken en beschoten geweest.

(Van onze correspondent in Bonn

In de Zuidduitse stad Hanau wonen
twee zeventien jarige meisjes sedert hun
geboorte bij de verkeerde ouders. Bij hun
geboorte in juni 1943 zijn zij, volgens de
rechtbank ..met aan zekerheid grenzende
waarschijnlijkheid" verwisseld en aan de
verkeerde moeders gegeven. Vier jaar ge
leden merkte de Ulo-onderwijzer Reuthe
dat zijn leerlinge Heide Splithoff verbluf
fend veel geleek op twee van zijn drie
dochters. Het viel hem wat later op. dat
zijn derde dochter Gudrun even verbluf
fend veel leek op de monteur Splithoff.
Reuthe had geen rust meer toen hij de
zaak onderzocht en ontdekte dat beide
meisjes op dezelfde dag in hetzelfde jaar

Vertaling:

Margot

Bakker

4)

Hij vraagt mij allerlei over Parijs en ik krijg het opge
luchte gevoel van een leerling, die de examenvragen
vlot heeft beantwoord en nu op de gelukwensen van de
examencommissie wacht. In de stilte van die middag
in een oude provinciestad, die nog het stempel van de
Moorse overheersing draagt, vertel ik gemoedelijk over

Parijs. Ik noem de Champs-Elysées, het Louvre, De

Tuilerieën, de Eifeltoren, Montmorire en de grote bou
levards. en de kelner, die waarschijnlijk nooit verder
is geweest dan Madrid, vliegt er in en raakt zozeer on
der de bekoring van al die magische namen, dat hij
zich een schrobbering op de hals haalt van andere klan
ten, die ongeduldig worden en van mening zijn dat ze
dezelfde rechten op hem hebben als ik. Ik zet de kroon
op mijn werk door de kelner te vragen of ik op het ter
ras een foto van hem mag nemen. Hij gaat geestdriftig
op mijn verzoek in en is niet gerust voor ik zijn naam
en adres heb opgeschreven. Ik kan hem dan een afdruk
sturen als ik op de terugweg eens niet meer over Cor
dova mocht rijden.

Terwijl ik in het tempo van de toerist, die in het ge
heel geen haast heeft, naar het park van de Victorie
slenterde, was ik trots op mezelf. Ik vergat niet hiel
en daar een foto te nemen, wat mij de bewonderende
belangstelling van de straatjeugd op de hals haalde.
Zij kwamen van mijn kennis van ongangbare Spaanse
woorden meer onder de indruk dan ik met vloeken of
dreigementen had kunnen bereiken, toen zij mij had
den omsingeld en om „une perra chica", een stuiver,
bedelden. Ik wandelde de plaza de Toros om en sloeg
daarna de avenida del Generalisimo in die naar het
park van de Victorie leidde Het was tamelijk warm,
het had vroeg in de zomer kunnen zijn. Op de banken
zaten oude lieden met zwaar gerimpelde gezichten te
dutten, alsof zij niet meer van deze aarde waren. Jon
gens speelden spelletjes, die zij overal ter wereld spe
len. Zij schreeuwden oorverdovend in hun opwinding
Op een open plek dansten twee kleine meisjes met el
kaar, met merkwaardige starre gezichten. De moeders
stonden in de onmiddellijke nabijheid te babbelen en
hielden een waakzaam oog op hen. Dansend op een mu
ziek, die zij alleen in gedachten konden horen, naderden
de kinderen elkaar en trokken zich terug, gleden langs
elkaar en leken elkaar uit te dagen, zonder dat zij een
ogenblik het beroemde wiegen van de heupen en de
„zapateados", het tikken van de hakken op de grond,
beide karakteristiek voor de Andalusische dansen, ver
waarloosden. Spanje, mijn vaderland, gedraagt zich
ernstig tot in zijn genoegens.

Ik moest Manuel Ezquariz aan zijn kledij herkennen,
want Cliff Anderson had mij geen foto van hem kunnen
verschaffen. Overigens ook niet van Bob Lajolette, die
nog nooit officieel met de politie in aanraking was ge
weest en dus niet in ons archief voorkwam.De kranten
had hij voldoende geld betaald om de zekerheid te heb

ben dat zij nooit of te nimmer een foto van hem zou
den publiceren. De baas had mij evenwel een nauwkeu
rige beschrijving van hem gegeven, die mij waarschijn
lijk wel in staat zou stellen de man te herkennen als ik
hem ooit ontmoette.

Met Ezquariz hadden wij afgesproken dat hij een
lichtgrijze hoed met een zwart lint zou dragen. In dat
lint zou hij een biljet van de dagelijkse loterij voor de
blinden steken en wel zo, dat een van de hoeken zicht
baar zou blijven. Een rode das met een dubbele grijze
dwarsstreep vormde een tweede herkenningsteken.
Manuel zou ik aantreffen op een van de banken dichtbij
de uitgang aan de avenida de America. Hij zou verdiept
zijn in een nummer van de ABC. Maar hoe aandachtig
ik ook speurde tussen al de Spaanse mannen, die op
banken dicht bij de uitgang van de avenida de America
waren gaan zitten, ik kon geen Manuel Ezquariz ont
dekken. Zou hij zich verlaat hebben of zou hij genoeg
van het wachten op mij hebben gekregen? Ik hield het
op mijn eerste veronderstelling, want in ons vak is on
geduld een ondeugd, waarvan men zeer snel geneest,
omdat ons leven er mee gemoeid kan zijn. Terwijl ik met
argeloze bewondering in mijn blik het fraaie park van
Cordova bezichtigde liep ik opnieuw de rij banken
langs. Ik twijfelde er niet aan of ik bevond mij op de
afgesproken plaats. Waarom liet mijn medewerker mij
op zo'n raadselachtige wijze in de steek?

Ik had bijna de open plek weer bereikt waar daar
even de twee meisjes hadden gedanst, toen een af
grijselijke kreet mij deed verstarren, voor ik naar de
plaats rende, waar ik de angstschreeuw had gehoord,
en die precies dezelfde bleek waar ik de danseresjes
had gadegeslagen. Toen ik er aankwam bleken vele
andere wandelaars mij al voor te zijn geweest. Zij
hadden zich in een groep om een bosje geschaard. De
moeders van beide meisjes waren druk bezig hun
dochtertjes te troosten, die beiden ten prooi leken te
zijn aan een soort zenuwinstorting. Een politie-agent
naderde in looppas en baande zich een weg dwars door
de nieuwsgierigen. Ik volgde de man op de hielen om
met eigen ogen te kunnen zien wat de aanleiding tot
zoveel opwinding was. Half verborgen onder een groep
je heesters lag het lijk van een man op de grond. De
agent greep'hem bij de enkels en trok hem de struiken
uit. De meisjes hadden hem blijkbaar bij het verstop
pertje spelen gevonden. De dode was goed gekleed.
Het leek een goede veertiger te zijn en het bloed
waarmee de kleren ter hoogte van zijn borst waren
doortrokken, wees erop dat hij met een mes in het
hart was gestoken. Zijn hoed had hij verloren, die lag
op enkele passen afstand van het lijk. Een toeschouwer
raapte die hoed op en gaf hem aan de politieagent. Het
was een lichtgrijze hoed met een zwart lint en daarin
was een biljet gestoken. Ik trok mij onopvallend terug.

De inlichtingen die Manuel Ezquariz mij had moeten

geven, waren voor mij voorgoed verloren. Dat was een
slecht begin.

Het bioscooppubliek, dat de voorkeur geeft aan gang-
ster-films, neemt maar al te gemakkelijk aan dat wij,
de mensen van het F.B.I., een soort brigade van robots
zijn. Men rneent dat wij geen angst kennen, dat wij
niet beïnvloed worden door moeilijkheden en tegen
slagen en dat wij een intelligentie bezitten die ver
boven het gemiddelde ligt. Niets is minder waar. Ik
geef toe dat ik een vlotte hand van schieten heb en als
het tot een gevecht van man tegen man komt, breng
;k het er heel aardig af. Toch maak ik veel en veel
liever geen gebruik van mijn vuisten en van mijn
wapens nog minder. In wezen zijn de beambten van
het F.B.'I. rustige en hardwerkende mensen en ze moe
ten ons al heel hard treiteren willen wij uit ons even
wicht raken. Zoals die keer bijvoorbeeld, toen de bende
van Louis Derton onze collega James Woodhite heeft
gemarteld voor hij het genadeschot kon krijgen. Maar
dat is een heel ander verhaal en het lijkt mij niet het
geschikte ogenblik om me in onaangename herinnerin
gen te verdiepen.

Om eerlijk te zijn ik ben bang.

Begrijp me goed, ik lijd niet aan de soort angst, die
een man in paniek op de vlucht doet slaan, maar ik
besef toch schrijnend duidelijk dat ik de controle over
mijn zenuwen totaal kwijt ben. Ik voel me onbehaag
lijk. Ik kijk elk ogenblik om, alsof ik maanden in plaats
van jaren in het vak zit, terwijl ik terugloop naar de
Paseo del Gran Capitan.

Voor de tweede keer zoek ik mijn troost op het terras
van „Madrid". Ik bestel een cognac en de kelner, die
ons vriendschappelijk gesprek van een ogenblik tevoren
wil hervatten, snauw ik iets toe. Hij brengt mijn glas
en ik merk dat hij mij onopvallend in het oog houdt,
terwijl hij andere gasten bedient. Hij vraagt zich na
tuurlijk af wat er met mij is gebeurd. Persoonlijk
maak ik mij er meer zorg over, wat er met mij zal

gebeurenToen ik Cordova binnenreed had ik niet

al te veel aanknopingspunten in deze ingewikkelde
opiumzaak, maar nu Ezquariz voorgoed is uitgescha
keld tast ik volkomen in het duister. Hoe kon die
moordenaar weten dat Manuel een afspraak met mij
had? Ik span mij tot het uiterste in, kalm te blijven
en mijn gezond verstand te gebruiken. Niemand was
van mijn reis naar Sevilla op de hoogte en van mijn
voorgenomen ontmoeting met Manuel nog minder. Hoe
zit dat? Als zij mijn medewerker zo gemakkelijk uit
de weg hebben kunnen ruimen, wat staat mij dan te
wachten? De gedachte alleen is mij meer dan onaan
genaam en als vanzelf neem ik de gasten op, die
in 't restaurant in mijn nabijheid zitten. Mijn hand trilt
terwijl ik mijn glas opneem en dat staat mij nog het
minst van alles aan. Ik moet iets doen en wel dadelijk.

(Wordt vervolgd)

in hetzelfde ziekenhuis van Hanau waren
geboren. Hij geraakte spoedig overtuigd
van een verwisseling.

Tenslotte bracht hij de zaak voor het
gerecht, dat na bloedonderzoekingen,
biologische adviezen en een civiel pro
ces besliste, dat de beide meisjes wa
ren verwisseld en teruggegeven moesten
worden aan hun echte ouders. De mon
teur Splithoff, die Heide jarenlang voor
zijn enig kind had gehouden, bezwoer dat
er van een verwisseling geen sprake kon
zijn, maar nadat artsen en een nieuw
civiel proces de gedachte van de onder
wijzer hadden bevestigd, moest hij zich
gewonnen geven.

De monteur en zijn vrouw hebben even
wel geen behoefte aan een tweede ver
wisseling. Zij zeggen, dat voor hen „de
stem van het hart" sterker spreekt dan
„de stem van het bloed". Zij menen, dat
Heide in ieder ander gezin te gronde zal
gaan. Splithoff heeft ontzettend geleden
onder de nu al vier jaar durende strijd.
Voor hem is de daad van de onderwijzer
Reuthe, .die de zaak grondig heeft laten
onderzoeken, een onmenselijke affaire ge
worden. „Men had het", zo meent Split
hoff, „moeten laten, zoals het vier jaar
geleden was en de meisjes nimmer moe
ten vertellen dat zij bij hun geboorte wa
ren verwisseld. Onder elkaar Reuthe en
ik hadden we er van kennis moeten
nemen en vervolgens moeten zweren het
nooit aan iemand'verder te vertellen

Zijn zogenaamde dochter noemt haar
echte vader „meneer Reuthe". Zij moet
niets van hem hebben en houdt het bij
het echtpaar Splithoff. Zij verafschuwt de
onderwijzer, omdat deze „op zich ontac
tische wijze" bekend maakte.

Vader Reuthe beweert zeer te lijden on
der de verwisseling. „Ik wil mijn eigen,
mijn echte kind leren kennen" zegt hij.
„We hebben Gudrun, het bij ons groot
geworden kind van de familie Splithoff
daarbij niet afgeschreven, maar zij heeft
eigen ouders". De rechtbank heeft Reuthe
toegestaan dat zijn echte dochter een dag
in de week en ieder weekeind bij hem
thuis mag komen Heide weigert even
wel pertinent.

Daarmee is deze verwisseling tot een
nieuw proces genaderd. Reuthe weigert
Splithoffs compromis-voorstel te aanvaar
den, namelijk de beslissing, bij welke
ouders de kinderen willen wonen, aan de
meisjes zelf over te laten. Reuthe zegt:
„Dat kan niet, want dat zou betekenen
dat ze nog vier jaar bij de verkeerde
ouders moeten wonen want pas op hun
21ste kunnen ze vrij beslissen". Splithoff
heeft de zaak daarop voor het opperste
Westduitse gerechtshof te Karlsruhe ge
bracht, dat eerdaags zal beslissen.

en wilt u dat wij uw krant naar uw
vakantie-adres opzenden

Stuurt u ons dan minstens twee dagen
voor uw vertrek een briefkaart met
vermelding van uw naam uw vaste
adres, uw vakantie-adres, de datum
waarop de eerste krant naar uw
vakantie-adres gezonden moet worden
en de datum waarop de krant voor het
laatst moet worden toegezonden.

Als u de krant per week betaalt, wilt
u dan het abonnementsgeld voor de
vakantieweken vooruit aan de bezor
ger betalen

DE ADMINISTRATIE