België dwingt zijn onderdanen in
Katanga te blijven
Lord Home opvolger van
minister Selwyn Lloyd
Wereldnieuws^
Rechten gaan teloor bij
ongemotiveerd vertrek
PHILIPS
Hedendagers
Premier Macmillan hield voet bij stuk
ondanks de protesten van alle zijden
-Ha arcrèm e
^Praatótoel
ENGEL
3
Schaamte
Insectenverdelger
Frans parlement is op
reces gegaan
Over Algerije werd deze
zitting niet gesproken
Krachtvoer
Tegen Tsjombe
Europese Parlementsleden
vragen veel
Homehomehome
Staking bij Italiaanse
Wagon-Lits
Uw haar zit beter met
Op de
DONDERDAG 28 JULI 1960
(Van onze reisredacteur W. L. Brugsma
ELISABETHSTAD. 27 juli. België zet zijn onderdanen in Katanga onder
druk: graaf d'Aspremont Lynden, die met zijn grijze leeuwemanen als een offi
cieuze Belgische Hoge Commissaris door Elisabethstad waart, heeft alle Bel
gische ambtenaren doen weten, dat als zij Katanga verlaten voordat hun persoon
lijke veiligheid in gevaar is, zij al hun rechten verliezen en op geen cent onder
steuning van de Belgische regering hoeven te rekenen. De Union Miniere, Ka-
taJiga's tweede regering, heeft zijn employés dezelfde boodschap gegeven. Der
halve heerst er bitterheid in de kantoren en de cafés van Elisabethstad, waar de
mannen, die hun vrouwen en kinderen naar huis gestuurd hebben, mokken in het
scherpe zonlicht en de kille wind van de Katangese hoogvlakte en zeggen: „Moe
ten wij ons eerst laten vermoorden, voordat we recht op pensioen krijgen?"
Die ingeving is begrijpelijk, maar niet
oprecht: niemand in Katanga loopt de
minste kans vermoord te worden en de
Belgische regering maakt het uitdrukke
lijke voorbehoud, dat haar bevel tot blij
ven slechts geldt zolang Belgische troepen
in Katanga de orde handhaven. Maar er
is een tweede oorzaak voor deze bitter
heid. Brussels dwangbevel grondt zich
weliswaar op de wens der afgescheiden
Katangese republiek in leven te houden,
maar het sluit tevens een element van
schaamte en verwijt in. Wat zich in de
broeihitte van Leopoldstad slechts flauw
tjes deed vermoeden, wordt in het harde,
koele licht van de hoge, ertsrijke savannah
veel duidelijker: zonder af te dingen op
de ellendige en gevaarlijke dagen, die de
Belgen in sommige delen van Kongo heb
ben doorgemaakt, is de Belgische exodus
uit Kongo in vele gevallen een ketting
reactie van nervositeit en ongegronde pa
niek geweest.
Elisabethstad is daar een duidelijk voor
beeld van: voordat er in de stad iets was
gebeurd, trok op grond van de berich
ten uit Leopoldstad. waar de paniek op
haar beurt losbrandde door de gebeurtenis
sen in Thysstad reeds een lange kara
vaan auto's naar de grens van Noord-Rho-
desië. Niet alleen vrouwen en kinderen,
maar ook mannen vluchtten. Die vlucht
groeide tot een volledige uittocht, toen de
„Force Publique" op zaterdagmiddag 9 juli
in haar kamp begon te muiten en vijf
blanken, onder wie de Italiaanse consul,
neerschoot. Maar die muiterij werd door
kordaat optreden van een Belgische offi
cier en een handvol parachutisten binnen
anderhalf uur ingekapseld. Weliswaar
begon de bevolking van de zwarte wijken
Kenya en Katouba de zondag daarop te
plunderen, maar die actie beperkte zich
tot twee winkelstraten van voornamelijk
Griekse handelaren, die aan die wijken
grensden en hun winkels reeds verlaten
hadden. De totale schade was: twintig
leeggeplunderde en uitgebrande winkeltjes,
een akelig, maar in Afrikaanse wijken
geenszins ongebruikelijk voorval. In het
blanke deel van Elizabethstad werd nie
mand een haar gekrenkt, er werd niet ge
plunderd, niet gebrandschat.
De Belgische officieren en administra
teurs, die nu met hun hand op de kas van
Advertentie
PARIJS (UPIMet een uiteenzetting
van premier Michel Debré over de buiten
landse politiek, is het Franse parlement
maandag op recès gegaan tot 4 oktober.
De Kamer is sedert 26 april in zitting ge
weest.
Het onafhankelijke dagblad Le Monde
heeft wrang opgemerkt dat in al die tijd,
niet aan het parlement is verzocht Alge
rije, Frankrijks voornaamste probleem,
te bespreken. Het werk van de Nationale
Vergadering was grotendeels de aanneming
van economische wetten. Op de slotzitting
hield men zich in hoofdzaak bezig met
en voorstel der regering om de lonen van
zekere transportarbeiders, die met tussen
pozen hebben gestaakt deze zomer, te ver
hogen. Dit voorstel werd aangenomen.
Debré riep de mislukking van de top
conferentie en van het Geneefse overleg
in herinnering en hij gaf daarvan Rus
land de schuld. Als Rusland zich zou aan
sluiten bij een algemene politiek die op
vermindering van de spanning is gericht,
zou Europa lange tijd niet het risico van
oorlog behoeven te lopen.
Over Kongo zei Debré dat België het
recht heeft zijn burgers te hulp te komen.
België van agressie beschuldigen, zoals
Rusland deed, en bovendien nog de ande
re leden van de NAVO van agressie be
schuldigen, is niet alleen een lelijke ver
draaiing der feiten, doch wijst ook op de
bedoeling de situatie te vergiftigen en de
terugkeer van de vrede tegen te werken,
zo verklaarde de Franse premier.
het pensioenfonds de resterende tiendui
zend van de vroegere vijfentwintigduizend
Belgen in Katanga tot blijven dwingen,
verbergen hun schaamte over die paniek
met moeite. Een hunner zei tegen mij: of
men de koloniale taak nu nationaal, mo
reel, religieus of economisch ziet, in de
panische uittocht is in al die aspecten te
kortgeschoten. En nodeloos, want overal
waar maar een Belg onbevreesd op zijn
post bleef en de toestand kordaat het hoofd
bood, is men de zaak meester gebleven.
Het past de buitenstaander nauwelijks een
oordeel te vellen over de houding van de
Belgische bevolkingsgroep in Kongo, maar
hij kan zich lastig losmaken van de indruk,
dat blanke kolonialen in Kenya, Indochi
na, Kameroen, Algerije en Indonesië zich
vasthoudender hebben getoond. En zeker
is, dat de opvangcentra der vluchtelingen
ware geruchtenfabrieken zijn geworden,
waar de aantallen vermoorde Europeanen
en misbruikte vrouwen tot. in de duizenden
zijn opgevoerd, terwijl zij zich in werke
lijkheid tot enkele dozijnen beperken.
Zo men de Belgische administrateurs en
adviseurs van de Katangese regering tot
hier kan volgen, dan moet men zich van
hun argumenten losmaken, wanneer zij
betogen: als de Belgische troepen hier door
UNÓ-eenheden zouden worden vervangen,
dan wordt een advies aan de Belgische
burgers om te vertrekken onvermijdelijk.
Die betoogtrant, die ten doel heeft de
UNO van interventie in Katanga af te
houden door met economische chaos te
dreigen, verhoogt de onzekerheid van de
burgers, die er helemaal niet zeker van zijn
dat Tsjombe's regering een lang leven be
schoren is. Hij dient ook België's toekom
stig belang niet. Tekenend is dat de Union
Minière, die zeker Tsjombe boven Loe-
moemba verkiest, zegt: onze stelregel is:
koper produceren. Wie er hier ook regeert,
als men ons met rust laat zullen wij dat
blijven doen. De ogenschijnlijke zekerheid,
waarmee Belgische administrateurs en mi
litairen de grondslagen leggen voor een
langjarig bestaan van de Katangese repu--
bliek, verbergt toch niet hun vrees, dat
Katanga weer in de schoot der Kongo-
republiek teruggedreven zal worden, om
dat alleen de rijke mijnstaat het economi
sche krachtvoer kan leveren, dat Kongo
op de been kan brengen. Noch het Westen,
noch de UNO zal eeuwige steun kun
nen verlenen. Niemand wenst een politiek
en economische vacuum, waarvan alleen
de Sovjet-Unie zou profiteren. Hammar-
skjoeld zal dezer dagen in Brussel. Leo
poldstad en Elizabethstad de basis moeten
leggen voor een politiek compromis: men
spreekt nu in Katanga over een referen
dum.
Zal Tsjombe dat winnen? De intimidatie
jegens de oppositionele Baloebakat, waar
mee hij de vorige verkiezingen uit het
vuur sleepte, zal dan niet herhaalbaar zijn.
Wie de opposjtie jegens Tsjombe wil pol
sen, hoeft maar de zwarte Cité in te gaan.
De zwarte bevolking, die een vriendelijke
bejegening door de blanke bezoeker opge
ruimd begroet want zij heeft een kwaad
geweten over de plundering, welke stapels
koelkasten, textiel, drank, radio's en con
serven jn de vrolijk geschilderde huisjes
bracht, die de Belgische administratie voor
haar bouwde maakt van haar hart geen
moordkuil. Tsjombe moet weg en de Bel
gische troepen moeten weg, zegt zij. Stuur
ons maar Amerikanen en de UNO. In het
rode stof spelen jongetjes trouwens al
UNO-tje. Zij hebben blauw geschilderde
kookpotjes op het hoofd en stofbrillen van
geperforeerde tomatenpureeblikjes op en
exerceren met houten geweertjes en do
delijke ernst. Dezelfde ernst, waarmee de
gloednieuwe rekruten van de gloednieuwe
Katangese strijdkrachten onder de gloed
nieuwe rood-groen-witte Katangese vlag
oefenen.
Maar de Nederlanders het meest
De afgevaardigden in het Europese Par
lement gaan bij de uitoefening van de par
lementaire controle op de drie Europese
gemeenschappen (E.E.G., Eurat.oom en
EGKS) steeds veelvuldiger gebruik maken
van het recht schriftelijk vragen aan de
executieven der gemeenschappen te stel
len en vooral de Nederlanders maken er
een druk gebruik van.
Blijkens het dezer dagen verschenen
nieuwe jaarboek van het Europese Parle
ment zijn er in 1959 in totaal 53 schrifte
lijke vragen gesteld, tegen 29 in 1958. Dit
jaar zijn bij de drie executieven reeds 48
vragen van afgevaardigden binnengeko
men. Van de 53 vragen die vorig jaar wer
den gesteld vloeiden er 19 uit de pen van
Nederlandse afgevaardigden. Duitsers en
Italianen kwamen op elf vragen, de Fran
sen op zeven en de Belgen op vijf. De
Nederlanders, die bij Duitsers. Fransen
en Italianen vergeleken numeriek verre
in de minderheid zijn in het parlement,
hebben zich dus geducht geweerd.
(Van onze correspondent)
LONDEN. Macmillan heeft zijn kabi
net gereorganiseerd. Ondanks de storm van
protesten gedurende de afgelopen dagen
kreeg Lord Home (uitgesproken als „joem",
alsof het „Hume" was gespeld) de porte
feuille van Buitenlandse Zaken als opvol
ger van Selwyn Lloyd, die het Foreign Of
fice na zes .jaar moe is en thans, overeen
komstig de verwachting, kanselier van de
schatkist is geworden. Ondanks alle pro
testen tegen de benoeming van Home als
minister van Buitenlandse Zaken heeft de
premier voet bij stuk gehouden. Macmillan
is er niet de man naar om voor protesten
terug te krabbelen. Bovendien heeft hij tijd
genoeg gehad om het voor en tegen van
Home's benoeming af te wegen. Diens per
soonlijke kwaliteiten, welke hij duidelijk
in zijn vorige functie als Gemenebest
minister heeft getoond, gaven de doorslag.
Home wordt vooral geprezen voor de
voortreffelijke manier waarop hij met de
vertegenwoordigers van het Gemenebest
omging waardoor hij in moeilijke omstan
digheden meestal de juiste sfeer wist te
scheppen.
Macmillan gaf de critici gelegenheid
stoom af te blazen. Psychologisch bleek dit
een meesterlijke zet. Want nu iedereen bui
ten adem is van het gesputter en gekijf
behoeft Macmillan weinig te vrezen van
het debat in het Lagerhuis over deze be
noeming en van de critiek in de pers. Het
verzet in conservatieve kringen is ook al
vormloos inheen gezakl. Dit neemt niet weg
dat er nauwelijks iemand schijnt te zijn
die Lord Home als een ideale minister van
Buitenlandse Zaken beschouwt.
'IV J
Uitstekend cricketer
"Selwyn Lloyd was dit échter èVèrimin.
Het heeft jaren geduurd voor hij in het
Lagerhuis enige indruk maakte. Men zal
dienen af te wachten hoe Home zich in zijn
nieuwe ambt ontwikkelt. Het is echter te
betwijfelen of van het bezadigde Hoger
huis de nodige vormende kracht zal uit
gaan. Van Home kan gezegd worden dat
hij een uiterst vriendelijk man is, die in
zijn jeugd een uitstekend cricketer is ge
weest. Voor een Engelsman betekent, dit
laatste de best denkbare aanbeveling maai
de Britse bladen hebben Home reeds ge
brandmerkt als een onbekende, een mid
delmatigheid en een man-zonder-gezicht.
Chamberlain-man
Voor de oorlog stond hij als Chamber
lains parlementaire privé-secretaris, ook na
München. door dik en dun aan diens kant.
Home behoort tot de oude Schotse
aristocratie. Een van zijn voorvaders
was Schots ambassadeur in Londen.
Toen in de middeleeuwen de in het
nauw gebrachte Schotten in een bittere
veldslag met de Engelsen om hun dap
pere aanvoerder Home riepen, keerden
de Schotse manschappen haastig op hun
schreden terug, want de woorden „Ho
me, Home, Home" die over het slagveld
klonken vatten zij op dat zij naar huis
moesten gaan. Sindsdien noemt het ge
slacht Home zich Hume (uitspraak:
j o e m) daarbij de oorspronkelijke spel
ling handhavende.
Toen Chamberlain werd verslagen trok
Home zich uit de politiek terug, maar hij
handhaafde zijn beginselen, zelfs al be
tekende dit dat hij onenigheid met Chur
chill kreeg. Misschien juist wegens zijn
karaktervastheid besloot. Churchill hem in
1944 in zijn tussentijdse kabinet als onder
minister van Buitenlandse Zaken op te
nemen. Hij was niet alleen een succes als
Gemenebest-minister maar ook als leider
van het Hogerhuis. Het lijdt geen twijfel
dat hij loyaal zal zijn tegenover Macmillan.
Dit vormt echter het hoofdpunt van de al
gemene critiek, namelijk dat Macmillan hoe
langer hoe meer de neiging lijkt te ver
tonen in de regering de enige sterke man te
willen zijn, op een ogenblik dat er zulk
een grote behoefte bestaat aan een ploeg
welke over de hele linie sterk is.
Lord Home wordt als minister van het
Gemenebest opgevolgd door Duncan San
dys, wiens laatste functie minister van
Luchtvaart, was. Peter Thorneycroft. die
twee jaar geleden, uit protest tegen de
geldverruimingspolitiek en de gestadige
verhoging van de regeringsuitgaven, af
trad als kanselier van de schatkist, treedt
weer tot de regering toe. Hij neemt Lucht
vaart voor zijn rekening. Enoch Powell,
die destijds als onderminister van Finan
ciën tegelijk met Thorneycroft aftrad,
keert terug als minister van Gezondheid.
Christopher Soames, Churchills schoon
zoon, die minister van Oorlog (dit bete
kent: Leger) was, komt nu aan Landbouw.
Zowel Thorneycroft als Soames krijgt
kabinetsrang.
Soames is als 39-jarige de jongste minis
ter die ooit van het kernkabinet deel heeft
uitgemaakt. De veelbelovende „Ted" Heath,
die eerst „chief whip" (het lid van de re
gering of van de oppositie, dat moet toe-
Lord Home verlaat 10 Downingstreel
zien op de fractiediscipline in het Lager
huis; het woord betekent karakteristiek
genoeg „opperste zweepdrager") en daarna
minister van Arbeid, kreeg de portefeuille-
loze functie van „Lord groot zegelbewaar
der" met speciale verantwoordelijkheid om
in het Lagerhuis als woordvoerder van
Buitenlandse Zaken op te treden.
Hij wordt, naar de geestige opmerking
welke het Labourlid Sydney Silverman
dinsdag in het Lagerhuis onder daverend
gelach maakte, de „Archie Andrews" van
de regering. Dit is de naam van de pop
welke sinds jaar en dag voor de BBC zijn
spreektalenten vertoont dank zij de mees
terlijke buikspreker Peter Brough. Profu-
mo, die onderminister van Buitenlandse
Zaken was, verhuist naar Oorlog en John
Hare verwisselde Landbouw voor Arbeid.
Heathcoat Amory die door zijn aftreden
als kanselier van de schatkist de voor
naamste oorzaak is van het ministeriële
stuivertje wisselen, werd in de erfelijke
adelstand verheven en komt als Viscount
in het Hogeihuis. Dezelfde eer viel te beurt
aan de vroegere minister van Koloniën
Lennox-Bovd, terwijl Walker-Smith, de
afgetreden minister van Gezondheid naar
de Lords gaat als baron.
Lord Home wordt als leider van het
Hogerhuis (die belast is met de indeling
der parlementaire werkzaamheden in die
kamer en niet te verwarren met de Lord
kanselier, die voorzitter, is) opgevolgd door
Lord Hailsham, die de functie kreeg van
Lord President of the Council (president
van de kroonraad) en minister van We
tenschappen blijft.
Het Italiaanse personeel van Wagons-
Lits en de werknemers van het gemeente
lijk vervoerbedrijf in Rome, hebben nieu
we stakingen aangekondigd. De staking
van de employés van Wagon-Lits begint
vrijdagmorgen om 0.500 uur en zal drie
dagen duren.
De employés van het Romeinse ver
voerbedrijf zullen donderdag en vrijdag
pas om half negen 's ochtends aan het
werk gaan, op etenstijd gedurende drie
uur niet rijden en het werk reeds om
zeven uur 's avonds beëindigen.
Advertentie
Alleen verkrijgbaar bij de kapper.
Forse tube f 1.75
Een product van Indola.
Een oude man bij een stop
licht, verbijsterd starend naar
een blinkende keten van voor-
bijsuizend staal-op-wielen, zei
zuchtend: „Dat kan nooit goed
gaan waar moet dat heen?"
Hij bedoelde niet te vragen
naar de bestemming van al die
auto's, noch vreesde hij botsin
gen. Zijn verzuchting gold het
probleem van alle tijden, de
vraag naar wat uit deze zich
bliksemsnel ontwikkelende
wereld groeien moet.
Een probleem van alle tijden
want eens heeft ongetwij
feld een voorvader van deze
man verbijsterd gestaard naar
een in stofwolken gehuld ma-
chien, waarin dames en heren
met stofbrillen en hoofddoeken
en geruite jassen voort.st.oven
met een snelheid van vijfen
twintig kilometer per uur, en
zuchtend zich afgevraagd:
„Wat moet dat worden?"
Het merkwaardige en tevens
vertroostende van dit probleem
is, dat niemand het kan oplos
sen. Geen mens kan een ant
woord geven op deze vraag
ook al proberen velen het. En
het zijn speciaal de pessimis
ten, die zich beijveren om hun
onheilsprofetieën met schilder
achtige gedetailleerdheid rond
te strooien. Doch zij weten
niets helemaal niets. Wat
een prettige gedachte!
Nog prettiger is het daaraan
verbonden idee, dat het dus
geen enkele zin heeft ons te
verdiepen in wat het worden
moet of kan of zal. Wij kun
nen met een gerust hart de
wereld van vandaag aanvaar
den en bezitten, zonder angst
voor wat er komen zal. Want
het kan evenzeer een schone
wereld zijn, die zal ontkiemen
uit wat ons vandaag soms als
een chaos voorkomt.
Wat de pessimisten vergeten
is een zéér belangrijk ding: het
leven is niet enkel een kwestie
van wereld, doch ook van
mensen. De wereld en de
mensen weven samen het pa
troon; en in het leven van
morgen zullen de mensen even
zeer passen als wij passen in
het bestaan van deze dag.
Het was een verbazingwek
kende ervaring, dezer dagen
een alom geacht en bewonderd
oud-hoofdredacteur van een
weekblad voor de televisie te
horen uitroepen: „Wij staan
aan het einde van een volko
men foutieve periode in de ge
schiedenis! Het is allemaal
fout geweest in het. verleden
en daar plukken we nu de
nare vruchten van!" Hij doelde
op het kolonialisme, maar hij
had evengoed een ander voor
beeld kunnen nemen. Wani
deze man behoort tot het edele
gilde der critici, die tegelijk
wereldverbeteraars zijn.
Zo hebben we dus al twee
illustere gezelschappen: de
pessimisten der toekomst, die
niets goeds verwachten. De
pessimisten van het verleden,
die niets goeds kunnen zien in
wat geweest is. Moeten we nu
onze keus maken, net als bij
de verkiezingen, en ons bij ge
brek aan méér mogelijkheden
aansluiten bij een dezer twee?
Er zou nog een derde groep
moeten wezen, doch merk
waardig genoeg ziet men de
eventuele leden daarvan nooit
op het televisiescherm hun
stellingen voorbrengen, noch
hoort men hen in de luidspre
kers, noch leest men hun ge
schriften in de kolommen der
levensbeschouwelijke periodie
ken.
De groep der Hedendagers
timmert dus blijkbaar niet aan
de weg en tracht niet steeds
grotere aanhang te verwerven.
Het is een groep, waarin het
leven bizonder aangenaam
kan zijn Men huldigt als voor
naamste stelling de overtui
ging, dat niets in het verleden
noch in de toekomst werkelijk
fout kan zijn, omdat het zijn
rol speelt in het onnaspeur
lijke weefwerk der dingen en
mét al het andere de omstan
digheden en de feiten schept
voor wat was, is en worden zal.
Het lijkt mij een zeer ge
degen, wijze en rustgevende
overtuiging, die ruimte laat
voor vele grote levensvreug
den. Wanneer men zich niet
ergert over dingen die geweest
zijn, en zich niet ongerust
maakt over wat er komen zal,
krijgt men een overvloed van
vrije, onbekommerde tijd. Men
loopt gevaar een lichtzinnige
losbol te worden genoemd, of
een naïeveling zonder verant
woordelijkheid. Of een kind.
Een kind ja, dat lijkt me de
juiste naam voor deze mens,
die alles aanvaardt in de over
tuiging dat het ergens toe dient
en een heilzame functie ver
vult in het geheel des levens.
Want een kind is het enige
redelijke wezen, dat de rede
lijkheid als hoogste vaandel
voert. Een kind ziet alles in
zijn ware gedaante, onmiddel
lijk verbonden met zijn bedoe
lingen en gevolgen, zonder
verborgen tendenzen of ver
wrongen symboliek.
Als een volwassene ziet dat
het regent, duiken in zijn pro-
duktief gemoed herinneringen
op aan druilerige zomers, ver
dronken vakanties, bedorven
uitstapjes, dringend aan te
schaffen garderobestukken; hij
denkt meteen vooruit aan de
datum van zijn vrije dag, aan
tante Lies die altijd slecht
weer meebrengt als ze komt
logeren, aan emigratie naar
Florida, aan Nice, aan de was
die wel niet zal willen drogen,
aan de lek in het dak, aan
dat noodlot van in een land
als het onze geboren te zijn.
Als een kind ziet dat het
regent, zegt het: de bloemen
krijgen te drinken, want ze
hebben dorst. En het gaat over
tot de orde van zijn vreugde
volle dag. een regendag vol
onverwachte pretjes die ge
plukt moeten worden.
De pessimisten van het ver
leden zullen uitroepen: „Het
was volkomen fout, dat onze
zomers van de jaren zoveel-
en-zoveel verregenden!" De
pessimisten der toekomst voor
spellen steeds slechtere zo
mers, steeds ellendiger klima
ten, steeds minder genoegen
voor iedereen.
Doch de Hedendagers wan
delen in de regen, zien de bloe
men groeien en zich schudden
doorzien de functie van het
neerklaterende water en ver
heugen en er zich in.
Zullen we niet maar
onmiddellijk partij
kiezen?
Lief-poes, naar-pov*
Als ik een „curve van genoegen" koti
aanleggen zoals men in ziekenhuizen
koorts-op-en-neer aantekent of zoals fir
ma's hun viinst-en-verliesrekening grafisch
uitdrukken, als ik op deze wijze ook het
genoegen van elke dag kon vastleggen,
dan zou de zigzag-lijn op en neer roets
jen als een kermis-attractie. Van diepe te
vredenheid met mijn eigen uiterlijk, pres
taties, moraal, duik ik tot diepe wanhoop
over eigen uiterlijk, prestaties, moraal.
Het ene ogenblik vind ik mezelf en de
wereld opperbest, het volgende moment
zak ik in een diepe put van onherroepe
lijke wanhoop. Treurigheid en smaak-in-
het-leven wisselen elkaar af als regen en
zonlicht boven een Nederlands landschap.
„Dit had ik nimmer moeten doen",
wordt vijf minuten later: „ik ben maar
blij dat ik het zo gedaan heb". Of ook
dat heb ik toch maar keurig voor elkaar
gebracht" wordt: „dit is het vreselijkste
wat ik ooit tot stand gebracht heb".
Gaat het u ook zo, vriend lezer? Of
ben ik meer dan normaal manisch-depres-
sief?
Bijvoorbeeld: nog tien minuten geleden
beweende ik diep het verlies van twee
vrije dagen waarin ik weliswaar gegeten
heb en een paar vrienden heb bezocht en
een zeer klein deel van een plicht ver
vulde, doch vrijwel 47 uur verspild heb
inplaots van zeer nodige en nuttige en
belangrijke taken te volbrengen. Ik heb
verlamd zitten lezen in verjaarde tijd
schriften die ik in mijn huurkamer aan
trof. Ik ivist, dat mijn hele leven ver
gooid was, dat ik ongeluk en leed ge
bracht had-
En zie, om ..tenminste iets te doen, be
gon ik voor u te tikken. En dat monter
de mij zo op, dat de thermometer van
mijn zelfgevoel rees als Wallstreet bij
de ontdekking van een veld waarin dia
manten om en om liggen met uranium
en olie.
Het is mij wellicht ook u en zelfs
het hele mensdom mogelijk om van
berg tot dal, van piek lot schacht, van
hemel tot hel te laveren binnen tioaalf
minuten vierendertig seconden. Hoe meer
regels van redelijke kwaliteit op mijn pa
pier verschijnen, hoe meer mijn levensge
voel stijgt, tot het tegen het einde van het
stukje gigantisch en bacchantisch Is.
„Tot hemelhoog juichend, tot doodzijn
bedroefd" met excuses aan de Duitse
classicus van wie ik het zo slecht vertaald
heb. Hij wist het reeds en ik weet het
nu ook en als u dit leest en gelooft, weet
ook u het.
Het verklaart waarom brouwerijen en
jeneverstokerijen goede dividenden beta
len en waarom chemische fabrieken zulk
een veilige belegging zijn.
Indien m.en hun aangename produkten
niet bij de hand heeft, is de enige uitweg
het lezen of schrijven van een kort ar
tikeltje rechts bovenaan bladzijde drie.
En nu het bijna af is, gaat het mij
alweer minder goed; erg tevreden ben ik
er tenslotte niet over. En ik begin mezelf
weer even zeer te haten als toen ik begon.
En wellicht stemt u daarmee nu ten-
volle in.
H. B. Foituin
Advertentie
Grote Houtstraat 181
Haarlem - Tel. 14444
Flirt. In Neuköln heeft een honderdjarige
metselaar Adolf Joseph zijn vrouw ge
slagen omdat zij 25 jaar jonger is en
hij haar ervan verdenkt met jongere
mannen te flirten.
President. De gekozen president van Cy
prus aartsbisschop Makarios en de lei
der van de Turkse gemeenschap op het
eiland, dr. Fazil Koetchoek hebben de
benoeming van de Westduitser dr. Ernst
Fortshoff tot president van het hoogge
rechtshof goedgekeurd. De grondwet
van Cyprus bepaalt, dat de president
van het drie leden tellende hoogge-
reentshof neutraal (dat wil zeggen geen
Griek of Turk) moet zijn.
Tweede geldzending. Twee Amerikaanse
miljonairs, de broers Joseph en Victor
Saturno, die vorig jaar Amerikaanse
aandelen ter waarde van 340.000 dol
lar hebben geschonken aan de inwoners
van een arm gehucht in de bergen van
Noord-Italië, waar hun vader was ge
boren, hebben thans een fonds van een
miljoen dollar gesticht, ten behoeve van
de wezen in Italië.
Genoeg. Een 33-jarige Amerikaanse sol
daat van Poolse afkomst Joseph Dutka-
nitch, heeft politiek asiel in de Sovjet-
Unie gekregen. Dutknonitch was in
West-Duitsland gelegerd, maar wilde
niet langer een land en een leger die
nen, die er scholen op na houden voor
spionage tegen de Sovjet-Unie," zo
schrijft hij in een open brief aan „Iz-
westia".
Gewoon teruggebeten. De 26-jarige Mario
Falleroni werd woensdag in de Italiaan
se stad Porto d'Ascoli aangevallen door
een politiehond. Uit verdediging zocht
Falleroni het gevoeligste lichaamsdeel
van het dier en beet het in de neus.
Man en hond moesten zich onder be
handeling stellen.
Uitnodiging. De Dominicaanse republiek
heeft woensdag geheel onverwacht een
commissie van onderzoek uit de orga
nisatie van Amerikaanse staten uitgeno
digd het land te bezoeken, om een on
derzoek ter plaatse in te stellen naar
aanleiding van beschuldigingen van Ve
nezuela, dat de Dominicaanse republiek
de hand heeft gehad in de mislukte
moordaanslag op president Betancourt.
Eén prik. Dr. D. Macleod, die verbonden
is aan de universiteit van Toronto, heeft
woensdag op het vijfde, internationale,
aan de bestrijding van kinderverlam
ming gewijde congres, dat thans te Ko
penhagen wordt gehouden,verklaard dat
men in de toekomst zuigelingen in hun
eerste levensmaanden in één inenting,
onvatbaar wil maken voor kinderver
lamming. difterie, kinkhoest en tetanus.
Hij deelde mede dat een dergelijke ent
stof reeds in drie Canadese laboratoria
wordt vervaardigd.
