In Aix was er
-met Mozart-
dit jaar weinig nieuws, maar
toch veel schoons te beleven
Met „Spectacle" werd geslaagd tiendaags
samenzijn van C.I.S.-jeugd besloten
Uitgaan in Haarlem
Individuele prestaties van vocalisten
glanzende hoogtepunten van festival
De negen muzen
Cultuurhistorische
diorama's in de Vleeshal
Walletjesfilm bij N.S. op dood spoor
VRIJDAG 5 AUGUSTUS 1960
4
AFWEZIGHEID VAN HANS ROSBAUD STERK MERKBAAR
Edith Piaf aan de
beterende hand
De Koningin bescherm
vrouwe van N.A.T.U.
Nieuw boek van Virgil
Gheorghiu verboden
Spieghel Historiael
MUZIEK
Kerkelijk Nieuws
DRIE WEKEN VAN HET JAAR, heeft Aix zijn Cours
Mirabeau aan de gasten van het festival ter beschikking
gesteld en rond de cafétafeltjes kon men hier, gekleed in
shirts en ook wel shorts, méér Parijse en internationale muzi
kale en litteraire roem verzameld vinden dan bij een
wereldpremière in de Parijse Grand Opéra. Poulenc, Auric
en Roland-Manuel vertegenwoordigden de muzikale Parijse
prominenten terwijl de Franse litteratuur aanwezig was in
de personen van Cocteau, Mauriac, Sartre en Simone de
Beauvoir, Emile Henriot en nog vele andere en kleinere
goden. En dan zijn er natuurlijk alle internationale sterren
van het operafirmament: de ronde oubol Marcello Cortis
die in zijn rol van Sganarelle in Gounods „Médecin malgré
lui" zichzelf een nieuwe pluim op de overvloedig bezette
narrekap geplant heeft, de Amerikaanse sopraan Teresa
Stich-Randall, nobele en nostalgieke comtesse uit de „Fi
garo" en schitterende Dona Anna uit „Don Juan" die zich
nu niet minder begenadigd toonde in de sopraansolo van
Handels „Messiah" waarvan Pierre Dervaux in de grote
kathedraal een uitvoering heeft gegeven die in haar storm
achtige tempo een eruptie was van barokke pracht. Naast
de „Don Giovanni" en „Le Nozze di Figaro" van meester
Mozart zelf had de festivaldirectie, behalve ..La Voix Hu-
maine" van Cocteau-Poulenc, Gounods „Le Médecin malgré
lui" op het programma geplaatst, een werk dat er, zo dicht
in de buurt van Mozart, nog wel bleker uit moest komen
te zien, alsmede Vivaldi's „Senna Festeggiante" en Purcells
„Dido and Aeneas". Bij die laatste twee werken bleek de
muzikale rekening ideaal te sluiten. Maar het visueel-drama-
Dirigent Pierre Dervaux tijdens de
repetitie van Handel's „Messiah".
tische aspect, dat bij een opera toch ook niet helemaal ver
onachtzaamd kan worden, was pover.
ANTONIO VIVALDI aan wiens „come
back", om de sportterm te gebruiken, de
secretaris-generaal van het festival Mare
Pincherle die een ruim deel van zijn
leven aan de bestudering en beschrijving
van diens oeuvre wijdde geenszins
vreemd is geweest, heeft behalve voor on
telbare instrumentale stukken voor grote
en kleine ruimte ook nog de tijd gevonden
negenenveertig operas te schrijven die,
sedert ruim twee eeuwen, zelden of nooit
meer worden uitgevoerd. Wanneer men
deze „Senna Festeggiante" die men in 1949
voor het festival van Venetië al had op
gegraven, heeft gezien, dan valt die ver
onachtzaming muzikaal gesproken zeker
te betreuren, maar uit het oogpunt van
een operadirecteur toch niet zo erg lastig
te begrijpen. Ondanks alle motorische
kracht en de gespierde lyriek die ook deze
partituur weer in overvloed bezit en waar
uit Vivaldi's muzikale wederopstanding ip
onze tijd vooral wel verklaard moet wor
den, mist dit werk dat in 1725 ter oplui
stering van de kroningsfeesten van Lode-
wijk de vijftiende geschreven werd toch
wel ieder element waardoor het als opera
vandaag nog bestaansrecht zou kunnen
hebben. Wel was de uitvoering, met het
discreet-nerveuze orkest onder Pierre Der
vaux in de bak, een verrukking voor het
oor, maar ook een onding voor het oog
(dat wij persoonlijk dan ook maar snel
hebben gesloten).
BIJ PURCELL's „Dido and Aeneas" la
gen de verhoudingen in beginsel evenzo.
Ook voor dit meesterwerk dat Purcell op
zijn dertigste jaar schreef voor een pen
sionaat voor jonge meisjes die wel waar
voor hun (school)geld hebben gehad, had
Suzanne Lalique in sobere donkergrijze to
nen decors ontworpen die, met de aangrij
pende ouverture a la Frangaise, onmiddel
lijk het drama in zijn atmosfeer van
grandeur en mateloze smart en menselijk
heid wisten te plaatsen. De ganse drama
tische kracht zetelt hier in de muziek
waarvan de uitwerking eerder belemmerd
dan verhoogd wordt zodra ge engeltjes en
DE JEUGDIGE SPAANSE zangeres Te
resa Berganza, Dido in Purcell's opera en
Cherubinin „Figaro", die een paar
jaar geleden in Madrid, waar ze op het
conservatorium piano studeerde, door de
artistieke directeur van Aix en talent-
speurder Gabriel Dussurget toevallig ont
dekt werd, heeft zoals vele harer zus
ters in de operakunst haar internatio
nale carrière in Aix ingezet. Men kan
haar 's morgens op de Mirabeau achter
een kinderwagen zien wandelen, want nau
welijks een maand geleden is ze moeder
geworden.
Er waren ook, om de stereotiepe uit
drukking van de concierge uit onze hbs-
tijd te gebruiken, „de absenten die er niet
zijn". En het gezicht en de vooroverge
bogen gestalte die men ook dit jaar weer
het sterkste heeft gemist, behoren zeker
toe aan de Oostenrijkse dirigent Hans Ros-
baud die in zijn dubbele specialiteit van
onvolprezen Mozart-vertolker en fascine
rend pleitbezorger van Schönberg en zijn
school en nakomelingschap, het festival
dertien jaar geleden mede zijn karakter
gaf, een karakter waarvan enkele trekken
sinds zijn ziekte, vorig jaar, nu wel enigs
zins teloor dreigen te gaan. Want in geen
dier sectoren bleek de directie er.nog in
geslaagd voor Rosbaud evenwaardige
plaatsvervangers te vinden. Michael Gie-
len, dirigent van de „Figaro", kwam de
rappe nerveus-gespannen Mozart-stijl nog
het dichtste nabij. Doch de voorstelling
van „Don Giovanni" waarin de hoofdrol
voor het eerst door een Fransman, Ga
briel Bacquier, gezongen werd, leed —on
der de Italiaan Alberto Erede zeer
merkbaar onder Rosbauds afwezigheid.
Met Rosbaud was ook het orkest van de
radio van Baden-Baden dit jaar thuis ge
bleven, en die afwezigheid heeft zich in
het bijzonder voor de moderne en modern
ste muziek pijnlijk doen gevoelen. Een
concert met werken van recente winnaars
van de Prix de Rome, onder de niettemin
uitnemende leiding van de jonge Parijse
dirigent Serge Baudo, kon misschien nog
worden gewaardeerd als onbewuste en
onbedoelde hommage aan Fauré waarvan
deze muziek de vage echo vormde. Doch
als manifestatie van muzikale scheppings
kunst van onze eigen tijd, waren die stuk
ken wel wat ver onder de maat.
EVENEMENTEN als premières die ook
nog onthullingen waren en die met gouden
letters in de annalen van het festival ver
dienden te worden opgetekend, heeft Aix
dit jaar zo dus niet opgeleverd. Wel wa
ren er weer tal van individuele prestaties
van vocalisten als Cortis, Stich-Randall en
niet te vergeten Denise Duval in Potilenc's
aangrijpende één akter „La Voix Humai-
ne", die glanzende hoogtepunten vormden
in de programma's. En dan tenslotte was
er, onveranderd, de magie van Aix zélf.
Die wonderlijke atmosfeer welke hier
in de avond, na een dag dat de zon weer
twaalf of meer uren de lucht in hete tril
ling heeft gezet en de rust en de stilte
eindelijk intreden. Die rust en de stilte
die dan, met de sterren in de donkere he
mel, door Mozart worden gestoffeerd. En
met die ervaring in het hart, weegt een
incidentele teleurstelling over een tekort
of een leemte nog maar betrekkelijk licht,
al blijft voor 't volgend jaar de hoop
dan ook wel vuriglijk op het herstel van
zijn complete gezondheid en de terugkeer
in Aix van Hans Rosbaud gevestigd.
Frank Onnen
(Van onze correspondent in Parijs)
De zangeres Edith Piaf, die op het rand
je van de dood is geweest en die door haar
doktoren reeds was opgegeven, blijkt aan
de beterende hand. Zij wordt nog steeds
verpleegd in het Amerikaanse ziekenhuis
van Neuilly, een voorstad van Parijs. Zij
brengt haar dagen door met telefoneren,
met het luisteren naar de radio en met
het beantwoorden van zeer vele brieven.
Zelf veronderstelt zij dat zij weer spoedig
zal kunnen optreden en wanneer dat zo
is, zal dat in de Parijse variété-schouw
burg Olympia zijn. De medici zijn echter
van oordeel dat, zo er geen wonderen ge
beuren, dat optreden zeker niet vóór het
najaar, of ten hoogste de zomer, van het
volgend jaar zal kunnen zijn. In ieder ge
val zijn zij hoopvol gestemd met betrek
king tot het verdere verloop van het ziek
teproces.
Vandaag is het twintig jaar geleden, dat
door een fusie van de Algemene Neder-
landsche Dilettanten Toneelbond en de
Bond van Arbeiders Toneelverenigingen in
Nederland in Utrecht de „Nederlandse
Amateur Toneel Unie" (NATU) werd ge
sticht.
In 1942, bij de oprichting van de zo
genaamde cultuurkamer, werden de ac
tiviteiten van de unie gestaakt, maar na
1945 ontplooide zij vele initiatieven. In
samenwerking met haar zusterorganisatie
het „Werkverband Katholiek Amateur
toneel", richtte zij vormingscentra voor
het amateurtoneel op in Amsterdam, Rot
terdam en Den Haag. De NATU stelde ook
in alle Nederlandse provincies adviseurs
aan voor het amateurtoneel en zij stichtte
opleidingscentrale voor amateurregisseurs
in Leeuwarden, Deventer, Arnhem, Alk
maar, Den Haag en Rotterdam.
Hare Majesteit de Koningin heeft er, ter
gelegenheid van het twintigjarig bestaan
van de NATU. in toegestemd, het be
schermvrouweschap van deze organisatie
te aanvaarden.
Naar het A.N.P. verneemt is de nieuw
ste roman van C. Virgil Gheorghiu, ge
titeld „La Cravache" voor geheel Frank
rijk verboden. „La Cravache" werd op
last van het „Tribunal de grande Instance
de Paris" van 5 juli te Parijs in beslag
genomen en voor de boekhandel verboden.
Verdwijnend cultuurbezit. Door ver
koop van voorwerpen van volkskunst van
het Oostenrijkse platteland naar het bui
tenland wordt elk jaar het Oostenrijkse
cultuurbezit ernstige schade toegebracht.
Bijna dagelijks, soms bij wagenladingen
tegelijk, wordt onvervangbaar cultuurgoed
door kapitaalkrachtige opkopers over de
grens gevoerd. In het najaar wordt een
onderzoek naar de mogelijkheid van be
scherming van 's lands cultuurgoederen in
gesteld. De provinciale regering van
Vorarlberg heeft krediet ter beschikking
gesteld om volkskunst aan te kopen en
daardoor het verdwijnen ervan naar het
buitenland te verhinderen.
„Louise" van Charpentier. Als gevolg
van het succes, dat de opvoeringen van
Bizet's Carmen in Parijs hebben gehad,
zal men volgend jaar in Parijs met een
nieuwe enscenering komen. De keuze is
gevallen op Louise, opera van de Parijse
componist Gustave Charpentier, die in
februari 1956 op zeer hoge leeftijd (hij
was in 1860 geboren), in zijn huis aan de
voet van de heuvel van Montmartre is
overleden.
Pica-sso's in de watten. Dertien waar
devolle Picasso's die uit Moskou in Londen
zijn aangekomen, zijn nog steeds niet uit
gepakt, omdat er geen Russische museum
directeur aanwezig is. De Russische Picas
so's, die tot het beste vroege werk van de
Spaanse meester behoren, zullen veel be
langstelling trekken op de tentoonstelling
in de Tate Gallery die al door 150.000 men
sen is bezocht. Een geschil over verzeke
ringspremies vertraagde de zending drie
weken. Volgens een clausule in het con
tract kunnen de schilderijen slechts in
tegenwoordigheid van een Russische mu
seumambtenaar uitgepakt worden. Men
wacht nu in spanning wanneer de zo be
langrijke man op zal komen dagen.
Grafologie. Bij het bestuderen van
handschriften in bibliotheken en musea is
het de „Nederlandsche Vereniging tot Be
vordering der Wetenschappelijke Grafo
logie" opgevallen hoe belangrijk het voor
de wetenschap is dat brieven, aantekenin
gen, concepten en dergelijke van promi
nente Nederlandse en buitenlandse geleer
den en kunstenaars voor het nageslacht
bewaard blijven. Er worden echter weinig
moderne handschriften bewaard. De ver
eniging verzoekt een ieder, die van enigs
zins op de voorgrond tredende Nederlan
ders brieven of andere geschriften bezit,
deze goed te bewaren en van tijd tot tijd
te schenken aan de universiteitsbibliothe
ken, het museum voor de Geschiedenis van
de Natuurwetenschappen, de Koninklijke
Bibliotheek of aan andere musea en biblio
theken.
„Wij Jack Bow, Wolfgang Wijdeveld, Bob Logger en ik zijn aangewezen
geworden om onze helpende handen en vakkundige ervaring te bieden aan scho
lieren uit zeven landen, die hier na een voorbereiding van nog geen twee weken
gezamenlijk een kunstzinnige voorstelling wilden geven. Het bijzondere is nu
achteraf te mogen vaststellen: deze jeugd, heeft dns geholpen en ons een onver
getelijke ervaring geschonken. Wie tegen ons nog durft te zeuren over de jeugd
zus en de jeugd zo, kan rekenen op een warm onthaal met knots en goedendag!"
Met ongeveer deze woorden, gericht tot het talrijke publiek op de tribunes van
Bloemendaals Openluchttheater, reageerde Hetty Blok op de haar gebrachte
hulde voor haar geestdriftige leiding bij de totstandkoming van het gisteren
onder auspiciën van de Conference of Internationally-minded Schools gehouden
Spectaclevan muziek, zeng, dans en toneel, dat met onnodige overdrijving van
bedoeling en mogelijkheden als „Kunstfestival 1960" werd aangekondigd.
Tijdens de opvoering van Pyramus of
de onnoosele Vermoording" kon men
zoet spelevaren op het vijvertje vóór
de speelweide waarnemen.
In de koele, verduisterde Vleeshal op
de Grote Markt wordt tot 24 augustus
onder auspiciën van de stichting Haar
lems Bloei, een tentoonstelling gehouden
van cultuurhistorische diorama's onder
de titel „Spieghel Historiael". Men kan
er een aantal historische taferelen nauw
gezet en op zijn gemak bewonderen;
aanschouwelijke voorstellingen van tal
rijke min of meer belangrijke gebeurte
nissen, die in de eeuwen die achter ons
liggen hebben plaatsgehad.
Ondanks het feit, dat de handeling ver
stard is en gevangen binnen de omlijsting
van de bruin-houten ombouw krijgt bij
voorbeeld toch de intocht van een Romeins
veldheer iets terug van de triomf, die in
het oude Rome een dergelijke gebeurtenis
moet hebben omzweefd en bij de voorstel
ling van de laatste dagen van het Huis
ter Kleef verdiept de toeschouwer zich
eveneens, mét de Spaanse officieren, in de
aanstaande overwinning en voelt men de
berusting, die afstraalt van het groepje
Haarlemse burgers, dat op de Haarlemse
wallen wacht, op de capitulatievoorwaar
den van de Spaanse overwinnaar.
Al deze diorama's zijn door dr. W. G. L.
Wieringa, oud-wiskundeleraar aan het
Lorentzlyceum te Haarlem, veelal met de
hulp van zijn leerlingen vervaardigd. Uit
triplex, kurk, karton en tinnen figuurtjes
bouwden zij hun taferelen op en de gebo
gen, getekende achtergrond verleende
mede de benodigde sfeer en dieptewerking.
In zijn openingswoord merkte ds. C. P.
Hoekema woensdagavond op, dat men in
deze kleine wereld als een enkeling moest*
binnentreden. „Men moet er bij gaan
staan en zich geen reus voelen", aldus ds.
Hoekema. Dit is het werk van de homo
ludens, de spelende mens, die zijn tinnen
Adam tot een cultuurmens maakte in een
steeds wisselende wereld met een steeds
wisselend decor, in een wereld met klin-
knde namen, zowel vóór als na Christus.
„Vergeet niet dat cultuur ondenkbaar is
zonder godsdienst," zei dr. Wieringa. Dit
is het werk van een mens, die zijn liefde
tot het gammatisch gebeuren gestalte wist
te geven", aldus ds. Hoekema, die na een
korte inleiding door de voorzitter van de
stichting Haarlems Bloei, de heer D. A.
Geluk, bovenstaand openingswoord sprak.
Dr. Wieringa heeft zijn collectie, be
staand uit veertig diorama's aan de ge
meente Haarlem aangeboden. Van ge
meentelijke zijde bestaat er zeer zeker
belangstelling voor dit aanbod, men kampt
echter met een gebrek aan plaatsruimte,
Dr. Wieringa heeft als voorwaarde gesteld
dat de collectie opgesteld wordt op een
daartoe geeigende plaats. De expositie in
de Vleeshal omvat 42 diorama's, waaron
der beelden uit de tijd van vóór Christus
(zoals een markt te Athene en paalwonin
gen uit 1000 voor Christus), voorstellingen
uit de tijd van Christus' omwandelingen
op aarde en taferelen uit de tijd ha Chris
tus, zoals de intocht van Maximiliaan I in
een middeleeuwse stad en de terugtocht
uit Moskou van het ontredderde leger van
Napoleon.
Precies zevenendertig minuten na de
vastgestelde tijd was deze internationale
manifestatie van samenwerking door min
derjarigen geopend door de wethouder van
kunstzaken der gemeente Haarlem, de
heer D. J. A. Geluk, die onder meer een
uiteenzetting gaf van het streven van de
in 1949 opgerichte C.I.S. om onbegrensde
verstandhouding in de wereld te bevorde
ren. Men poogt dat onder meer te berei
ken door leraren en leerlingen van mid
delbare scholen van vele landen met el
kaar in contact te brengen (conferenties,
werkkampen, vakantiecursussen en uitwis
seling). Toen de heer Geluk drie jaar ge
leden bij een dergelijke samenkomst te
Parijs tegenwoordig was, heeft hij gezegd:
dat kunnen en moeten wij in Haarlem ook
doen. Spreker bracht hartelijk dank aan
allen die ertoe hebben bijdgedragen, dat
deze belofte thans gestand kon worden ge
daan. Met het stadsbestuur hebben het
ministerie van Onderwijs, Kunsten en We
tenschappen, het Prins Bernhardfonds, het
Marcello Cortis als Sganarelle in Gou
nod's „Médecin malgré lui".
goden over de planken ziet huppelen of
wanneer wanhoopsgebaren van een prach
tig zingende, doch iets te potige Teresa
Berganza als „Dido", of een Gerard Sou-
zay, de uitgelezen liedzanger die op het
toneel kennelijk nog enige ervaring mist,
de aandacht afleidden van een muziek die
geen enkele toevoeging van visuele of
theatrale orde vraagt omdat Purcell alle
dramatische schoonheid hier in de parti
tuur zelf heeft gelegd. Die partituur was
overigens door zijn hedendaagse nazaat en
opvolger Benjamin Britten met smaak en
piëteit herzien, een herziening die zich in
tussen bepaalde tot het uitwerken van de
clavecimbelpartij en het versoberen van
enkele orkestrale stemmen en waarvan
Aix, gelijke het programma wat pompeus
verklaarde, nu de „wereldpremi.re" had.
Zondag 7 augustus, Teylers museum, 15
uur: Bespeling éénendertig toonsorgel
door Rien Ritter. Op het programma
staan werken van Bach, Obrecht, Swee-
linck, Kerckhoven, Pachelbel, Baustetter
en Fiocco.
Dagelijks in 't Goede Uur tot 8 augustus,
van 2122 uur: Klassiek grammofoon-
platenconcert van werk van Bach. Van
815 augustus werk van Mozart. Iedere
zondag 12 uur: Goldberg-variaties van
Bach.
DIVERSEN
Zaterdag 6 augustus, Openluchttheater,
20.15 uur: Toneelgroep 't Masker geeft
een opvoering van „De barbier van Se-
villa".
Maandag 8 augustus, Clubhuis speeltuin
vereniging „D.V.S.", Vondelweg, 1417
uur: Ruilbeurs voor verzamelaars.
TENTOONSTELLINGEN
Teylermuseum: Schilderijen uit 19e en 20e
eeuw. Tekeningen uit de Hollandse,
Italiaanse en Franse school van de zes
tiende tot de twintigste eeuw. Fossielen,
mineralen, natuurkundige instrumenten.
Dagelijks van 1115 uur, behalve maan
dag en eerste zondag van de maand,
van 13—17 uur. Expositie tekeningen en
etsen van Rembrandt. Dezelfde openings
tijden.
•iisschoppelijk Museum, Jansstraat. Oude
religieuze kunst, schilderijen, middel
eeuwse beeldhouwwerken, 1017 uur:
zondagen 13—16 uur. Van 31 juli tot 11
september expositie van prentenreeksen
„Miserere" en „Passion" van Geor
ges Rouault. De prenten komen uit een
particuliere verzameling.
•"rans Halsmuseum: Permanente tentoon
stelling van werken uit t.e Haarlemse
school van de 16de eeuw tot op heden
Dagelijks geopend van 10—17 uur, des
zondags van 1317 uur. Iedere zaterdag
avond, tot en met 3 september, van 20.30
tot 22.30 uur: speciale avondopenstelling
met buitenverlichting, oude muziek en
kaarsverlichting in de expositiezalen.
Voormalig woonhuis, Jacobus van Looy
(Kleine Houtweg 103): Op donderdagen
geopend van 10—12.30 en van 13.3017
uur, op zondagen van 1417 uur.
Cruquius Museum, aan de weg naar
Hoofddorp: Dagelijks geopend van 9—
12.30 uur en van 14 tot 17 uur. Des zon
dags van 10—12.30 uur en van 14—17 uur
Kunstcentrum De Ark: Van 10 juli tot
8 augustus wisselexpositie van werken
van Haarlemse beeldende kunstenaars
Geopend dagelijks van 9 tot 17 uur.
Vishal, Grote Markt: Van 23 juli tot 5 sep
tember: eretentoonstelling van schilde
rijen, aquarellen en tekeningen van
Kees Verwey. Dagelijks geopend van 10
tot 17 uur, des zondags van 1317 uur.
Museum „Het Huis Van Looy", Kleine
Houtweg. Van 6 augustus tot 15 septem
ber tentoonstelling van moderne kunst
werken uit gemeentelijk bezit. Dagelijks
geopend van 1012.30 uur en van 13.30
—17 uur. Des zondags van 1417 uur.
Kunstzaal 't Goede Uur, Nieuwe Kerks-
plein. Gedurende de maand augustus
tentoonstelling van grafiek van Filippo
Albertoni. Dagelijks geopend van 10
22 uur.
Vleeshal, Grote Markt. Van 4 tot 26 augus
tus tentoonstelling van cultuurhistori
sche diorama's uit een particuliere ver
zameling. Dagelijks geopend van 14—17
uur en van 19.30—22 uur. Des zondags
van 1417 uur.
Anjerfonds, de nationale vereniging Cari
tas en het W.i.k.o.r. financiële steun ver
leend. Een afzonderlijk woord van welkom
werd gericht tot de Westduitse gezant en
de vertegenwoordiger van de Franse am
bassade, de burgemeester van Bloemen-
daal en de heer Kees Boeke van De Werk
gemeenschap te Bilthoven, een der initia
tiefnemers van de organisatie, waarbij ze
ven Haarlemse inrichtingen van onderwijs
zijn aangesloten. Vervolgens werd het
speelveld vrijgegeven voor een vlaggetjes
parade door de jonge deelnemers, waar
van er vijftig uit Engeland, Noord-Ierland,
Duitsland afkomstig waren. Bij de optocht
der Nederlandse afdeling liep halverwege
een der meisjes de verkeerde kant op, al
dus ongewild het individualimse als natio
nale karaktertrek demonstrerend. De eni-
Zwitser in het gezelschap bewees zijn
vaardigheid in het vendelzwaaien.
Het is uiteraard niet eenvoudig om voor
een dergelijke gelegenheid een zowel zin
rijk als aantrekkelijk programma samen
te stellen. De deputatie van onze ooster
buren kwam met een reeds eerder in het
eigen land vertoonde, door mevrouw Char
lotte Landmann in scène gezette en inge
studeerde pastorale, waarvan men toepas
selijk genoeg slechts de titel tot „Goethe
und Mozart in Blumental" behoefde te wij
zigen. Misschien is het geen slecht idee
om in de toekomst dit overwegend vrien
delijk uitgevallen voorbeeld meer en meer
te volgen. Op die manier kan men niet
alleen tot betere resultaten komen, maar
tevens het beginsel van harmonisch sa
mengaan met behoud der eigen geaardheid
in praktijd brengen. Nu moest men nood
gedwongen proberen elkaar te vinden en
te volgen op dit romantische terrein in het
aan geen taal gebonden bewegingsspel.
Vooral met enkele gemimeerde chansons,
veelstemmig gezongen en begeleid door
een orkest van vereende krachten van ver
schillende herkomst heeft men de gestelde
idealen het dichtst kunnen benaderen. Dat
men soms zijn waardering tot het princi
piële element moest beperken, mocht de
welwillendheid niet drukken. Ter illustra
tie van een Frans liedje werden zelfs de
kleurige fonteinen in de vijver in werking
gesteld. Bestuursleden van het zo kostelijk
met natuurschoon gestoffeerde theater zul
len op dat moment wellicht hun hart heb
ben vastgthouden, vrezende dat er cou
pletten ter verheerlijking van het vrolijke
houthakkersleven zouden volgen..
Het heeft weinig zin het hele^program-
ma, waarvan enkele dagen geleden een
volledig overzicht in de kolommen van dit
blad is verschenen, achteraf op de voet
te volgen. Voor de pauze werd met de
vlot verlopende uitvoering van de revue
achtige choreografie „International hand
shake" een verrassend en joyeus hoogte
punt bereikt. Verder werd men onthaald
op gitaarspel en een Spaanse schaakpar
tij, op coupletten van Annie Schmidt en
een paar oud-Engelse madrigalen. Het
tweede deel begon met een ondoorgronde
lijke maskerade, waarna een schoorvoe
tend ballet op het Assepoestermotief over
ging in veel wezenlijker expressiviteit op
moderne dansritmen, via de geluidsinstal
latie door Dave Brubeck en zijn ensemble
aangegeven. Alleraardigs was de verbeel
ding van „Polonaise" van Paul van Os-
tayen, waarbij Cor Lemaire de muziek
had geleverd. Dat iets dergelijks ook met
„Mare groet 's morgens de dingen" werd
uitgehaald, berustte op een blijkbare ver
gissing omtrent de aard van dit in aller
persoonlijkste eenvoud prachtige vers. Erg
leuk tenslotte was de vertoning van „Py-
ramus of de Onnoosele Vermoording"
door Kees Stip, een geestige parodie op
de „Gysbreght" van Joost van den Vondel,
waarin voor het eerst in de geschiedenis
van 't openluchttheater zelfs een boottocht
werd ondernomen. Zo mogelijk nog gekker
was de „culturele community singing"
daarna, waartoe aan het publiek gestencil
de teksten van Nederlandse volksliede
ren in op Engels gelijkende koldertaai
werden uitgereikt. Uit honderden volle
borsten zong men van „Overall, overall,
where the sweetharts are" en „And of
your hay lar, hough lar, hold your courage
in".
Na de uitreiking er bloemen en door
Hetty Blok kordaat ondernomen omhel
zingen der schenkers daarvan sprak de
Engelse penningmeesteres van de C.I.S.
een met vele Hollandse woorden door
spekte betuiging va, erkentelijkheid, in
het bijzonder gericht tot mevrouw De
Vaal-Muller en haar medewerkers van het
bureau culturele zaken van het Haarlem
se stadhuis, die wekenlang uitzonderingen
hebben geleverd op de regel dat ambte
naren nooit langer dan van. negen uur
's morgens tot vijf uur''s middags werken.
Als het beginsel van vriendschap en goede
wil wederkerig heeft geheerst, zal men
zich ongetwijfeld met dit samenzijn hebben
geamuseerd. Hoofdzaak is geweest de nau
we samenwerking nu tussen straks met
meer inzicht in eikaars opvattingen uit
eenlopende mensen van morgen.
David Koning
De Nederlanadse Spoorwegen hebben ge
weigerd medewerking aan de Italiaanse
film die regisseur Luciano Emmer over de
Amsterdamse walletjes maakt, te verlenen.
In het scenario van de film is een scène
opgenomen die zich zou moeten afspelen
op het Centraal Station in Amsterdam,
waar een Belgische stoomtrein met een
Italiaanse mijnwerker aankomt. De mijn
werker wil in Amsterdam contact zoeken
met een der walletjesfiguren.
Voor deze scène had men van de Bel
gische spoorwegen de medewerking gekre
gen. Het treintje zou namelijk naar Am
sterdam stomen en alles was gereed om
daar opnamen te maken. Toen de Neder
landse' Spoorwegen er evenwel lucht van
kregen dat de film voornamelijk zou han
delen over de praktijken op de Amster
damse walletjes, weigerden zij een film
vergunning af te geven. Dit heeft nogal
wat stof doen opwaaien en de Italiaanse
gezant heeft zelfs getracht, bij het mini
sterie van Verkeer en Waterstaat te be
middelen. De spoorwegen waren echter
niet te vermurwen, temeer daar men al
jaren de strijd voert tegen de runners die
voor het centraal station reizigers naar de
walletjes lokken.
Men heeft de Belgische spoorwegen te
verstaan gegeven, dat men de trein daar
beter kon houden, omdat van filmen op
het Centraal Station in Amsterdam geen
sprake zou zijn. De scène is nu opgenomen
op het station van Antwerpen.
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te Brandwijk (toez.) G. C. Post,
kand. te Delft. Aangenomen naar Herkin-
gen B. J. Wiegeraad, knad. te Montfoort,
die bedankte voor Wijngaarden; naar As
sen (als vicaris voor het H. v. Boeijen-
oord) mej. S. v. d. Wal, vic. te Laren
(Geld.).
Geref. Kerken
Beroepen te Tuindorp-Oostzaan J. Dijk
te Paramaribo.
Doopsgcz. Broederschap
Beroepen te Rottevalle S. S. Smeding te
Noordhom, die dit beroep ook aannam.
