Eton kan zich niet voorstellen dat prins Charles
mogelijk naar een andere school zou gaan
ilSili
DE MQRSCHACH'TESTPSYCHOLOGIE
MET BEHULP VAN INKTVLEKKEN
Zuid af rik aan heeft
last van „spook"
VERZAMELD WERK
VAN MARSMAN
ZATERDAG 17 SEPTEMBER 1960
Erbij
FAU1NA
WËÈÊBBË
Sport speelt een belangrijke rol op
Eton. Van de twee jongemannen, die
hier hun krachten meten, is de linkse
de jonge hertog van Gloucester.
proeven met Inktvlekken. Dit
was aanleiding voor Rorschach
zich met hernieuwde ijver te
wijden aan dit nog zo weinig
onderzochte terrein en hij zet
te zich aan zijn Psychodiag-
nostia en aan de uitwerking
van wat zijn tien klassieke
inktvlek-kaarten zouden wor
den. Hij experimenteerde con
stant met geesteszieke patiën
ten en met normale mensen.
VOOR DE OPKOMST VAN
de Rorschach-test zijn er zo
nu en dan pogingen gedaan om
inktvlekken als psychologisch
materiaal te gebruiken. Maar
het was Rorschach gegeven om
een "systeem van persoons
waardering te ontwerpen,
waarbij door middel van een
serie inktvlekken een opmer
kelijk scherp en klinisch be
tekenisvol resultaat wordt ver
kregen. De door Rorschach
ontworpen inktvlek-test is
slechts een hulpmiddel: de
echte diagnose moet op grond
van andere gegevens door de
psychiater of psycholoog ge
steld worden. Bij deze test
worden een tiental platen ge
bruikt, waarop figuren zijn
aangegeven. Vlekken in zwart,
grijs en rood vormen figuren,
waarin elke proefpersoon an-
ties ondervindt bij het bestu
deren of uitleggen van de figu
ren. Soms draait de proefper
soon de kaart met de figuur
om, soms vertoont hij emoties,
gaat hij stotteren of krijgt hij
een kleur als hij uitspreekt
wat hij in de inktfiguur meent
te zien.
De betekenis die men aan de
antwoorden moet toekennen,
geschiedt volgens bepaalde
schema's. In de eerste plaats
is van betekenis, hoeveel ant
woorden de onderzochte per
soon bij een bepaalde figuur
heeft gegeven. Vervolgens is
van belang, de tijd te kennen
welke hij heeft moeten naden
ken, alvorens hij tot een be
paald antwoord kwam. Daar
naast blijkt, dat de eene proef
persoon meer let op bepaalde
onderdelen van de figuur en
deze een betekenis toekent,
terwijl de andere juist in de
eerste plaats naar de gehele
figuur kijkt. Dit zelfde geldt
ook ten opzichte van de kleu
ren. Sommigen bekijken voor
al dat gedeelte van de zwart-
grijs-rode figuren, welke rood
gekleurd zijn en letten minder
op de rest van de figuur in
zwart en grijs.
Er zijn mensen die bij voor
keur beweging zien in de figu-
gekeerd. Opvallend is ook, dat
er mensen zijn, die het wit
tussen de zwarte of gekleurde
delen afzonderlijk een beteke
nis toekennen, terwijl andere
mensen de witte gedeelten
nooit afzonderlijk uitleggen.
Men neemt aan, dat het uit
leggen van deze platen een
weerklank biedt van het totaal
aan psychische inhouden en
belevenissen, die samen het
karakter en de geestelijke
structuur van de proefpersoon
uitmaken. In de psychologie er
de psychiatrie heeft de Ror
schach-test zijn waarde bewe
zen. De persoonlijkheid vand»
onderzoeker, die de antwoor
den hun plaats moet geven ir-
het beeld, dat van de onder
zochte persoon gevormd kan
worden, is echter ook van
grote betekenis. De serie ant
woorden, welke de onder
zochte persoon geeft bij de
verschillende figuren, vormt
de analyse van zijn persoon
lijkheid. De arbeid van de
onderzoeker moet uit de af
zonderlijke antwoorden de
synthese kunnen scheppen. De
onderzoeker moet zich in de
persoonlijkheid van de onder
zochte persoon kunnen inden
ken. Dan pas kan hij de ant
woorden op hun juiste waarde
vreemdeling" denken. Want Eton is een
begrip in Engeland.
„Misschien zegt het u iets, dat de wacht
lijst voor de eerstvolgende dertien jaar
is volgeboekt en dat wij brieven van ou
ders ontvangen, die hun zoons van enkele
weken oud laten inschrijven als leerling.
Toen in de oorlog het leerlingenaantal met
een goede duizend zakte, waren wij hier
weieens bevreesd dat de Engelsen het niet
langer konden betalen, hoezeer hun hart
ook aan Eton hing. Die vrees is door de
feiten achterhaald. Weliswaar zijn de fa
milies, die deze opleiding uit de rente van
hun kapitaal kunnen bekostigen, sporadisch
geworden. Toch wil men het niet zonder
Eton doen. Dan spreekt men er het kapi
taal liever voor aan en stort 'n bedrag in
eens. Andere, minder kapitaalkrachtigen,
voorzien in de kosten door een studiever
zekering te sluiten.
HET GEVAAR VOOR ETONS voortbe
staan komt beslist niet van de kant van
de ouders, integendeel. Een ernstiger be
dreiging zag dr. Willink in de dreigende
ingreep van buitenaf op het onderwijssys
teem. Dat systeem is verre van modern.
De leerboeken doen de argeloze bezoeker
(Van onze medische mede
werker)
DE RORSCHACH-TEST is
een karaktertest, die genoemd
is naar de Zwitserse psychiater
en neuroloog, Hermann Ror
schach. De test dient voor de
bepaling van het karakter en
de structuur van een persoon.
De ontwerper van de test, Her
mann Rorschach, werd op 8
november 1884 in Zürich ge
boren. Vader TJlrich Ror
schach was tekenleraar op de
lagere schqol en op de mid
delbare school in Schaffhau-
sen, toentertijd een stadje met
20.000 inwoners.
Hermann's vader stierf in
1903 toen zijn zoon nog maar
18 jaar was. Als gevolg hier
van voelde de jongeman, dat
hij alleen in de wereld stond.
Na de lagere school ging Her
mann naar de Kantonschule,
die beroemd was om de ge
degen vorming.
Toen hij voor de keus ge
steld werd van een beroep, be
sloot de 19-jarige Hermann
medicijnen te gaan studeren.
Hij kreeg zijn medische vor
ming in Neuchatel, Zürich,
Berlijn en Bern en tenslotte
weer in Zürich. Van het begin
van zijn medische studie af
had Rorschach er over ge
dacht, psychiater te worden.
DE METHODEN van Freud
en Jung kregen in die tijd veel
aandacht in Zürich en als stu
dent moet Rorschach een
diepgaande invloed van deze
nieuwe technieken hebben
ondergaan. Tenslotte kreeg hij
op 25 februari 1909, na vijf ja
ren van hard werken, de be
voegdheid de geneeskunst uit
te oefenen. De nu 25-jarige
Rorschach kreeg de functie
van inwonend geneesheer in
het Kantonnale gesticht te
Münsterlingen aan de oever
van het Meer van Contanz. Er
waren 400 patiënten in dit ge
sticht.
Rorschach begon zijn car-
carrière in Münsterlingen met
het vaste voornemen serieus
onderzoekingswerk te verrich
ten. Hij ontving de graad van
doctor in de medicijnen van
de Züricher Universiteit op
12 november 1912. In 1911
voerde hij enkele inktvlek
experimenten uit met school
kinderen. Rorschach, buiten
gewoon actief in onderzoe
kingswerk, werd lid en eerste
vice-president van de Zwti-
serse Psychoanalitische Ver
eniging, die in 1919 was opge
richt.
In 1917 publiceerde een jon
ge student aan de Universi
teit van Zürich zijn bevindin
gen over een serie zelfgenomen
dere voorwerpen, dieren of
personen meent te herkennen.
Rorschach zelf beschreef de
samenstelling van zijn plaat
figuren als volgt: „Een grote
kloddsr inkt wordt op een blad
papier geworpen, het blad pa
pier wordt vervolgens dubbel
gevouwen en de inktmop laat
men tussen de gevouwen bla
den wat uitlopen: Deze voor
keur was het resultaat van een
jarenlange studie. Nog steeds
worden de door hem aanbevo
len figuren, eigenlijk symme
trische inktvlekken, bij de
naar naar hem genoemde test
gebruikt. Vijf figuren (no. 1,
4e 5, 6, 7) worden met behulp
van uitsluitend zwarte inkt
vervaardigd, nummer 2 en 3
zijn zwart en rood gekleurd,
nummer 8, 9 en 10 bevatten
meer kleuren. De platen met
de figuren worden bij de test
altijd in een bepaalde volgorde
aan de proefpersoon getoond,
zoals ook reeds door Ror
schach was aangegeven.
DE TEST ZELF wordt als
volgt verricht: de proefper
soon ziet de plaat met de inkt-
figuur en moet nu vertellen
wat hij in de inktfiguur ziet.
Hierbij wordt genoteerd, hoe
lang de proefpersoon er over
doet, om een bepaald antwoord
te geven. Ook wordt door de
onderzoeker, die bij de test
aanwezig is, opgemerkt of de
proefpersoon bepaalde reac-
ren, zoals vliegende vogels of
vechtende dieren. Andere men
sen geven nooit in hun ant
woorden te kennen, dat ze een
actie in de figuur hebben ge
zien. Hun verklaringen spre
ken steeds van levenloze voor
werpen, mensen of dieren in
rust. Ook zal de onderzoeker
bij de uitwerking van de test
er op letten, of de antwoorden
die gegeven worden, vaak
voorkomen bij andere proef
personen of zeer zeldzaam
zijn. Een zeldzaam antwoord
kan duiden op originaliteit,
maar ook op een willen op
vallen als het gegeven ant
woord wel sterk afwijkt van
dat wat men eventueel zou
mogen of kunnen vernachten.
VAN VEEL BETEKENIS is,
wat men in elke figuur ziet.
Ziet men meer dieren of wei
nig mensen of voorwerpen,
verklaart men de figuren meer
concreet of herkent men ook
abstracte begrippen. In welke
volgorde treden de voorstellin
gen op, bijvoorbeeld eerst
mensen en dan dieren of om
gekeerd. Of ziet men eerst het
geheel der figuur en daalt
men daarna in details af, dan
wel omgekeerd, tracht men
eerst bepaalde onderdelen der
figuur uit te leggen en over
ziet men pas daarna het ge
heel.
Ziet men eerst de kleuren
en dan het zwart-grijs en om-
rangschikken bij de opbouw
van de structuur van de per
soonlijkheid. Het geheel van
de levende menselijke per
soonlijkheid uit zich in de
grote verscheidenheid van zijn
ervaringen en reacties.
BIJ HET PSYCHOTECHNI
SCHE onderzoek wordt voor
de vraag of iemand tot een be
paalde functie geroepen zal
worden de Rorschach-test als
hulpmiddel wel ingeschakeld.
Verder maken ook de bureaus
voor beroepskeuze, de selectie
in het leger waarbij bepaalde
manschappen voor de offi
ciersopleiding worden be
stemd, de psychiater bij de be
handeling van zijn patiënten of
bij het geven van adviezen bij
huwelijksmoeilijkheden en ook
de rechterlijke macht voor de
beoordeling van het karakter
van een verdachte veelvuldig
gebruik van de Rorschach
test als hulpmiddel om tot een
diagnose te komen.
De Rorschach-test is een op
merkelijke betrouwbare me
thode om inlichtingen te ver
krijgen omtrent de persoon
lijkheid van de patiënt, uit
gedrukt in termen van ver
standelijke mogelijkheden,
beheersing van de gevoelens,
scheppende verbeeldings
kracht, zijn tevredenheid met
de omstandigheden waarin
hij verkeert, gemoedsconflic
ten en instinctieve wensen.
inderdaad ook geworden. Alleen had hij
zich iets veel grot<=rs voorgesteld, toen
hij in 1441 de eerste steen legde. De hele
chapel was bedoeld als ruimte voor het
koor van de kathedraal, die hij wilde bou
wen. Toch is Chapel het glorierijkste plek
je van Eton geworden sober en van een
imponerende schoonheid.
„Chapel", zei dr. Willink, „is de essen
ce van het leven in Eton".
DE ETONIANS zijn letterlijk uit hun
Chapel gebarsten. Het leerlingenaantal is
nog steeds in stijgende lijn. Hoewel zes
honderd jongens er dagelijks de dienst
kunnen bijwonen, was het er al omstreeks
1889 veel te klein geworden. De jongens
vielen soms flauw onder de diensten. La
ter kwam Lower Chapel erbij, dat naar
aanleiding van het 450-jarig bestaan van
de school werd gebouwd. Het heeft mooie
wandpanelen en kostbare tapijten, met
voorstellingen uit het leven van St. Geor
ge. Toch blijft Chapel, met zijn speciaal
koor van beroepszangers die nergens
anders mogen zingen dan in Chapel
de eerste plaats innemen. Als wij
verder wandelen komen we aan de
zuilengalerij van Cloisters, waarvan som
migen delen uit 1443 dateren. Hier is het
verblijf van de Headmaster en de provoos
ten. Daarbij ligt Cloisters, met zijn we
reldberoemde bibliotheek, met zijn schit
terende collectie oude manuscripten. De
bibliotheek werd in 1729 gebouwd en bevat
25000 boeken. Hier gaan wij binnen om
eens rustig te praten.
OF PRINS CHARLES NAAR ETON
komt? „Het is de opleidingsschool van ve
le prominente staatslieden en heeft ook
menige kunstenaar van naam opgeleverd.
Nog steeds is het de school voor de kin
deren van Engelands voornaamste fami
lies, drie neven van de kroonprins gaan
hier ook school", zegt dr Willink. „Toch
is het niet zo zeker dat Prins Charles ook
hier heen komt. Er zijn nogal wat vragen
en argumenten gerezen tegen de moge
lijkheid dat hij de school, die door zijn
voorvader gesticht werd, de traditie ge
trouw zou bezoeken. Eton heeft nu een
maal de naam in een conservatieve geest
op te voeden en dan zijn er lieden die ter
staving van hun argumenten, wijzen op de
conservatieve regeringsleiders, die 't heelt
voortgebracht.
Maar deze argumenten gaan lang niet
altijd op. Eden mag hier zijn schoolgegaan,
maar Churchill niet. Bovendien waar moet
prins Charles dan wèl naar toe? Harrow
is even conservatief als Eton en Winches
ter heet weer te róód te zijn, omdat deze
school enkele labourleiders heeft voortge
bracht. Wanneer Charles niet naar Eton
komt, zal de kleine prins wellicht naar
Schotland gaan. Dan zou hij op Gordon-
stoun komen, de school waar zijn vader
heeft gestudeerd. Het is een instituut dat
door een eminente immigrant-professor in
1934 werd gesticht, juist omstreeks de tijd
dat prins Philip er leerling werd. Toch heb
ben ook tegen deze school vele Britten be
zwaar omdat de geest er te Pruisisch zou
zijn".
MISSCHIEN KAN MEN zich de verbij
stering van de Etonians voorstellen. Ie
dereen van naam komt immers van Eton
of desnoods van Harrow. Éénderde van
de ministers zijn oud-Etonians. Zelfs Keats
en Cromwell droegen de pandjesjas. Hun
beeltenissen kijken u vanuit Upper School
aan. Wat een tijd, wanneer de kroonprins
de school van zijn voorvader niet meer
mag bezoeken. Eton is en blijft Engelands
beroemdste school en het leerlingental
groeit gestadig. Goedkoop is het er zeker
niet! Het kost de ouders nog altijd 350
pond per jaar om zoonlief er heen te stu
ren en daar komt nog ongeveer 50 pond
bij voor kleding en kleinigheden. Enige
reductie is mogelijk door een bedrag in
eens te storten, zo tussen de 1500 en 1750
pond! Hiermee is men dan voor vijf jaar
onder de kap, hoe de conjunctuur zich ook
verder ontwikkelt.
VELE BRITTEN VINDEN voor het ver
zekeren van een goede opvoeding van hun
zoons een bedrag van 17.500 een goede
belegging. Wat zijn nu de voordelen van
een verblijf op Eton. Dr. Willink, die hier
zelf leerling is geweest, raakt daar niet
zo licht over uitgepraat. „Hoe kan ik het
u uitleggen" en ik hoor hem „u, als
sterk aan de tijd van Hendrik VI denken.
Dat doen eerlijk gezegd ook sommige les
lokalen, waarin wij in 'n onbewaakt ogen
blik binnenglipten, toen onze gastheer zich
naar de tennisvelden had gespoed. Dr.
Willink overhandigde ons het lesrooster.
Het was ingedeeld volgens een systeem,
waarbij gebruik werd gemaakt van het
Griekse alfabet. Het rooster was een inge
wikkeld geval.
„Maak u maar niet ongerust" lachte
Willink „wij hebben hier eens een wiskun
deleraar gehad, die, toen hij op de eerste
leraarsvergadering dit rooster in handen
gespeeld kreeg, nog hetzelfde uur zijn kof
fers pakte en voorgoed verdween. Het leek
de goede man een volslagen onmogelijke
opgave hieruit op te maken, in welke af
delingen en klassen hij in ons uitgebreid
gebouwencomplex op de verschillende
uren verwacht werd. En hij doceerde wis
kunde!"
„ER ZIJN IN ONS SYSTEEM door de
tijd gerijpte kwaliteiten, die wij niet over
boord wensen te zetten, vanwege het ar
gument dat ons systeem niet met andere
onderwijssystemen overeenkomt. Begrijp
me goed. We zijn niet tegen vernieuwin
gen, die hier ook zeker plaats hebben.
Een oeroud gebruik in Eton is het jaar
lijkse „wall game" (muurspel). Zelfs bij dit
opwindende spel mogen deelnemers en
toeschouwers, ook dat is traditie, hun
emoties niet al te duidelijk tonen
Maar die vernieuwingen wensen wij zelf
aan te brengen en niet van buitenaf gedic
teerd te krijgen. Weet u vrijheid is wel
de meest gewaardeerde eigenschap van
ons schoolsysteem.
„Is het lesrooster niet tamelijk beperkt
voor een middelbare school? Ik hoorde
dat het oorspronkelijk een klassieke op
leiding is, maar dat Grieks en Latijn nu
ook al facultatief zijn". „Dat is wel zo,
maar dat doen we om minder begaafde
jongens ook een kans te geven in het mi
lieu van Eton gevormd te worden. Het
overgrote deel-krijgt echter toch op deze
dag een klassieke opvoeding".
JA EN NU WILT U natuurlijk iets over
het ranselen horen, niet?" vraagt dr Wil
link met een fijn lachje. Ach, er is wel iets
van waar! Discipline is er in de huizen
waarin de jongens slapen en in de school.
Om redenen van persoonlijke veiligheid
gaan we ervan uit onder geen beding
„jongens, jongens te laten zijn". Als 1200
jongens ongestraft kattekwaad konden uit
halen zouden wij wel kunnen inpakken.
Ook onze discipline is aan traditie gebon
den. Ik zag u daareven de kamer met
het „blok" binnenglippen.
O, ja, ik zag u wel! Zo nu en dan worden
de stok en de zweep hier nog weieens ge
hanteerd. op bevel van de Headmaster.
Maar het is hoge uitzondering en u kan er
van verzekerd zijn dat alleen een bijzon
dere schelmenstreek op deze wijze wordt
gehonoreerd. Het vonnis komt van de
Headmaster, de uitvoerende macht wordt
door de jongens zelf gevormd. Ook nu zijn
er oudere-jaars en wel de populairste on
der hen, die dit tuchtcollege vormen en
het pak slaag toedienen. U merkt wel, wij
hangen aan onze tradities, want hoe zeld
zaam zij ook is, die strafoefening is niet
uit de tijd en wij denken er nog niet aan
haar af te schaffen. U gelooft het mis
schien niet maar ook onze jongens ik
zou haast zeggen, juist zij hangen aan
de oude gebruiken en wetten".
„Maar die hoge hoed is toch verdwenen
uit hun garderobe", wagen wij op te mer
ken. „Het is waar, de parapluie en het
jacquet zijn gebleven, maar toch
„Ja-geeft de master toe-dat is een droe
vige zaak. Die hoed zegt hij met een
kommervolle stem is gevallen in het
proces der steeds voortschrijdende demo
cratisering". En na kennis te hebben ge
nomen van dit droevige feit, namen wij
afscheid van een brokje traditie, dat zijn
weerga niet vindt in het moderne Europa.
Rie Ykema-Steenbergen
Een twintigjarige Zuidafrikaan, Jimmy
de Bruin, lcopt reeds enige weken myste
rieuze verwondingen op. Niemand is tot
dusver in staat geweest vast te stellen, hoe
die worden toegebracht. De Bruin werkt
op een boerderij bij het dorp Witrivier, in
oostelijk Transvaal. Herhaaldelijk voelt hij
plotseling een scherpe pijn en dan ziet hij
op zijn lichaam wonden, die met een scherp
mes lijken te zijn toegebracht. De politie is
reeds bij de zaak betrokken en De Bruin
wordt voortdurend in het oog gehouden.
Toen het slachtoffer onlangs bezoek ont
ving van twee plaatselijke dominees (van
de Nederlands Hervormde Gemeente en
van de Methodistenkerk), kreeg hij plotse
ling diepe schrammen op zijn been, die
later begonnen te etteren Beide dominees
verklaarden naderhand, dat er voor die
wonden absoluut geen zichtbare oorzaak
was. De Bruin zegt er zelf van: „Ik weet
niet, wie er verantwoordelijk voor is. Ik
voel alleen een scherpe, brandende pijn en
dan zie ik de sneden." (UPI).
(Vervolg van pagina 2)
Niet het kruishout en daarnaast de wijn
stok, maar het kruishout als wijnstok
bloeiende, Dionysische wijn en Christus'
bloed vereend tot een verlossingsdrank der
mensheid dat is de eenheidsdroom
waarin hij zinkend werd opgenomen.
HET IS NOG NIET LANG GENOEG
geleden gedicht om geheel vergeten te zijn,
nog te kort geleden geschreven om in zijn
volle draagwijdte weerklank te vinden:
het lichten van die creatieve geest, van
zijn creatieve geest Een tijdlang heeft het
er de schijn van gehad dat de figuur van
Marsman min of meer schuilging achter
de weldadig-aggressieve gestalten grote
gestalten in een kleine tijd! van Ter
Braak en Du Perron. Als er één is geweest
die inmiddels de herinnering aan Marsman
niet alleen levend heeft gehouden maar
verlevendigde, één die zijn beeld heeft
verhelderd en voor mistekening zowel
die der verafgoding als die der gering
schatting heeft behoed, dan is het Ar
thur Lehning geweest, eerst met zijn „De
vriend van mijn jeugd", vervolgens met
„Marsman en het expressionisme". De
„Marsman" die zich daarin aftekent tegen
de achtergrond van herinneringen en do
cumentaire gegevens is de naar een syn
these toegroeiende geest, die „als geen
andere dichter van zijn generatie in het
provinciale milieu van „deze dode landen"
iets tot uitdrukking bracht van wat er leef
de in zijn tijd", aldus Lehning. Oók van wat
er buiten die tijd, verder dan die tijd le
vend en mogelijk was en, wie weet, nog
mogelijk is: 't paradijs een woestijn,
maar het schepsel wordt groot", groot dan
in Marsmans geest:
„hij rees op en dacht aan de zee.
zijn gang had de veerkracht herwonnen
die hem voortdreef naar zuidlijker stran-
(den
zijn schreden namen hem mee".
DIE VEERKRACHT, die gespannen le
venswil, die vastberadenheid om stand te
houden als de laatste man op het laatste
zwalkende schip, deze levende, heldere
kern van dit oeuvre hebben aan dit Ver
zameld Werk, zoals het nu in een feilloze
uitgave van Querido's Uitgeverij in een
dundrukeditie voor ons ligt, die kracht ge
geven welke enkel eigen is aan groot
werk werk dat „de tijd" trotseert
ER KON AAN DEZE TWEEDE DRUK
van de vierdelige uitgave nu eenmaal niets
worden toegevoegd. Marsman zelf heeft
de samenstelling aldus gewild en zijn
naaste vrienden D. A. M. Binnendijk en
Vigoleis Thelen gebonden aan de belofte
„nooit iets uit te geven van zijn werk,
dat niet door hem zelf als voor uitgave
bestemd was aangewezen".
C. E. Dinaux
ER ZIJN MENSEN in Engeland die
beweren dat prins Charles volgend jaar
niet naar Eton gaat. Vraag er de Eto
nians of hun mastersmaar niet naar,
want men zal er alleen maar hoog opge
trokken wenkbrauwen, in hooghartige
verbazing, als reactie op krijgen. Niet
naar Eton, ondenkbaar! Drie van Char
les' neven zijn er al; Michael van Kent,
William en Richard Gloucester. Toch is
het best mogelijk dat het gerucht waar
heid bevat, want Eton heeft nu eenmaal
de naam in conservatieve geest op te
voeden en men vindt het misschien niet
wenselijk dat de toekomstige koning door
zijn opvoeding in een bepaalde richting
wordt geduwd.
Omdat wij in Eton dr Willink kenden,
die als „master" oude talen doceert
hij is nog van Hollandse afkomsthadden
wij een aanknopingspunt. En aldus hoop
ten we iets meer te weten te komen. Dat
dit niet zo erg makkelijk zou gaan hadden
wij al van de collega's gehoord. „Behal
ve College Hall, Upper en Lower Chapel
en de Colonnade onder Upper School, zal
je veel te zien krijgen", zeiden ze spottend.
„Je mag nergens in en foto's maken is he
lemaal taboe. Man, die school is zo oud
dat, als je er op het lesrooster klopt, de
houtworm om je oren vliegt".
Wij boften dat wij onze vriend thuis trof
fen, in keurige flanellen pantalon met bla
zer, want die middag zou er een tennis
toernooi zijn, waarop hij niet ontbreken
kon. Maar een uur kon hij zich wel vrij
maken. En dus stapten wij tevreden, met
onze camera in een handtas geborgen ach
ter hem aan.
ETON, DE 500 JAAR oude school, bergt
tussen zijn verweerde muren twaalfhon
derd jongens en een goede tachtig lera
ren. Terwijl we wandelden, kwam ons ge
sprek natuurlijk op de school. Was die
nu werkelijk zo conservatief? Worden die
pupillen uit de hoogste Engelse adel nu
werkelijk nog opgevoed met stokslagen?
„Wait and see" wacht maar af en kijk
zelf maar zei onze vriend. Intussen
kwamen wij tal van schooljongens tegen
in een kostuum dat wij alleen bij bruilof
ten en begrafenissen dragen, namelijk
pandjesjassen, vesten en gestreepte lange
pantalons. Wij wandelden langs het stand
beeld van Hendrik VI dat er een beetje
beschimmeld uit ziet, over de School Yard
langs College Chapel. Dit was door Hen
drik VI de stichter van Eton als cen
trum van de school bedoeld en dat is het
Eton heeft onmiskenbaar distinctie,
hoewel de inrichting ervan uiterst
sober is, soms bij het armoedige af.
Twee leerlingen bestuderen hier een
bord met aankondigingen in een van
de gangen van de school.