Droomeiland zonder auto's,
jukeboxes en zakradio's
VOORT OPRAPEN!
PANDA EN DE MEESTER.MEESTER
Mankeert uw Pietje echt iets
of is hij slechts schoolziekt
DE SMA^ApDEN RINC
snuiten
weg
ernw
35 ct. voordeel"!
Een handleiding voor
succesvol ontmaskeren
kleine s imulanten
van
15
Ons vervolgverhaal
4
DINSDAG 31 MAART 1964
HAARLEMS DAGBLAD OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
f
(A princess for Port Royal)
door Frederick du Quesnay
Frankrijk sticht twee
nationale parken
2e doos QA-VA-SEUL wrijfwas
tijdelijk voor halve prijs
met Carnauba-was:
blijvende glans!
Wereldcongres van
amateur-smalfilmers
in Amsterdam
Jeugdcentra
Eiland-paradijsje
m
Henk Bouwman
Dr. J. Z. Baruch
WVWWWWWWWWWI
28)
Ze plaatste deze op de wastafel en
maakte aanstalten heen te gaan. Mary
gaf haar een fooi, „Dank U, mevrouw,
nog iets van Uw dienst?" Mary zag
dat het een leuk jong ding was van
omstreeks zestien jaar met een ver
overende glimlach en diepblauwe
ogen. Het haar dat onder haar muts
uitkwam, hing op haar rug, een gol
vende massa goud. „Hoe heet je?"
vroeg Mary, het meisje vriendelijk
aankijkend „Jenny, mevrouw, ik heb
de zorg voor deze rij kamer." „Prach
tig, kind dat is alles, dank je wel."
Het meisje ging heen, maar plotseling
schoot Mary nog iets te binnen. „Jen
ny". „Ja, mevrouw?" „Jenny, ken
jij 'n jonge man in Londen, de her
tog van Albermarle?" „Die? Ja me
vrouw, hij is heel rijk en is tegenwoor
dig veel in Whitehall. Hij heeft zijn
titel geërfd van zijn vader, generaal
George Monck, de man die zich zeer
verdienstelijk had gemaakt om Kareis
terugkeer op de troon te bewerkstel
ligen na de val van Richard Crom
well". Ze wist opeens, dat Karei zich
moest aangetrokken voelen tot deze
jongeman, erfgenaam van de titel van
zijn favoriete generaal. Ze wist dat
Monck in 1670 gestorven was en het
was algemeen bekend, dat Sir Tho
mas Modyford een achterneef was
met de jeugdige Albermarle; Morgan
was een dierbare vriend geweest van
Modyford.
Met een schok kwam Mary weer
terug op de aarde, beseffend dat het
meisje nog steeds sprak. „De hertog
heeft juist een nieuw huis gekocht van
de graaf van Clarendon, naast St. Ja
mes' Palace. Met permissie, mevrouw,
men zegt, dat hij een echte fat is en
een voorwerp van aanbidding van de
dames aan het hof. Hij is wel onder
gelukkig gesternte geboren", voegde
ze er aan toe, „dat hoort men zo ten
minste. Londen is een echte klets-
stad." „Ja, dat geloof ik", dacht Ma
ry en ze zei hardop: „Dank je Jen
ny, dat is alles".
Ze liet het water in de waskom lo
pen en voegde er wat koud water bij.
Nadat ze haar gezicht gewassen had,
gebruikte ze de rest van het water
om haar voeten te wassen. Ze voelde
geen echte honger, maar ze kon toch
geen weerstand bieden aan de ver
leiding van het fruit, dat in een
schaal op het tafeltje naast het bed
lag. Het was lang geleden dat zij
een heerlijke appel of een sappige
peer gegeten had. Terwijl zij haar
voeten wies, nam ze de een na de
ander van de schaal en genoot van
de frisse smaak der vruchten, zo
verschillend van hun tropische neven!
Ze voelde zich aanmerkelijk beter en
was nu in staat haar positie beter
te overzien. Ze was er niet geheel
zeker van of Morgan trachtte haar
te ontlopen of dat het zijn bedoeling
was hen beiden buiten moeilijkheden
te houden.
Ze zou wel zien wat de volgende
dagen zouden brengen. Ze kleedde
zich langzaam, terwijl ze haar japon
nen en ondergoed uit de koffers haal
de en in de kast hing. Gedurende de
weken op zee was alles erg ge
kreukt. Ze trok een japon aan van
rood en wit gestreepte taf en ging
met haar mantel en mof naar bene
den. Ze wilde een wandeling maken
om haar geest wat te verstrooien.
Het had opgehouden te regenen. Ze
wandelde een eindje The Strand op en
wilde bij het naderen van Whitehall
juist terug gaan, toen vier personen
lachend en pratend, arm in arm kwa
men aanlopen. Ze schenen in een vro
lijke bui te zijn. Het was heel don
ker op straat maar de lach die haar
oor bereikt had, kende zij uit duizen
den. Het was Morgan! En daar was
ook de hertog van Albermarle, bei
den 'n dame begeleidend. Mary stond
stil, toen zij haar op drie voet af
stand passeerden. Intuïtief wist ze,
dat ze terugkeerden van Whitehall. Ze
voelde zich ziek, zich plotseling rea
liserend wat haar in Londen te wach
ten stond. Het was duidelijk dat Mor
gan haar niet langer nodig had en in-
plaats van haar opzoeken zich die
avond was gaan vermaken. Langzaam
naar huis terug wandelend kwam ze
tot de slotsom, dat het voor haar
het beste zou zijn hem definitief te
vergeten, want hoe spoediger zij hem
kon vergeten, hoe minder pijn het
haar zou doen. Ze had moeten beden
ken, dat Morgan niet van het slag was
om zich bij één vrouw te houden. Te
rug in haar kamer, borg ze de kle
ren weer in de koffers en sloot deze
zorgvuldig. Daarna begaf ze zich
ter ruste.
En toen, onder de behaaglijke warm
te van de dekens, voelde ze zich
bevrijd. Ze bad dat haar vaste be-
'sluit niet zou wankelen maar zou we
ten stand te houden. Daarna viel ze
in slaap.
HOOFDSTUK XXI
Er waren veertien dagen voorbij
gegaan sinds Mary's komt in Londen.
Ze had nu kamers genomen bij een
oude dame in Aldersgate Street. Het
was een prettig nieuw huis en de ka
mers hadden grote ramen aan de
straatkant. Aldersgate was een bre
der en rustiger straat dan Covent
Garden. Eerst had ze overwogen
naar Whitefriars te gaan, dat ze goed
kende van haar vroeger verblijf in de
City, maar ze had besloten dat niet
te doen, daar het geen respectabele
buurt was. Ze had Morgan niet meer
gezien. Het zou een onwaarheid ge
weest zijn te zeggen, dat ze niet erg
naar hem verlangde, maar hoe hard
het ook was, hem te mijden: ze had
zich heilig voorgenomen in haar be
sluit te volharden.
Ze was drie dagen geleden naar Al
dersgate Street verhuisd. De gedach
te aan de bijna vergeten smaragden
ring kwam weer in haar op. Waar
om kon ze Lady Preston zelf niet
eens opzoeken om te vragen of ze
hem niet wilde verkopen? Het was
niet zo ver weg, want toen ze het
adres nakeek, zag ze, dat het huis
in The Strand lag, aan de oever van
de Theems. Het was een heldere dag
in november en uit het venster kij
kend vond Mary, dat de ene dag net
zo goed was als de andere om naar
Lady Preston te gaan. Ze kleedde
zich zorgvuldig in haar meest modieu
ze wandelcostuum en ging naar be
neden om te ontbijten. De ontbijtka-
ner was warm en behaaglijk. Door
de glazen deuren kon ze een stukje
van de tuin zien. Er scheen niet veel
wind te zijn, daar de bomen nauwe
lijks bewogen. Het ontbijt werd sma-
melijk opgediend en ze liet het zich
goed smaken. Het was bijna negen
uur. Er was fruit, eieren, bacon en
een kop dampende chocolade met ge
klopte room, die zij in tegenstelling
tot de heersende mode, prefereerde
boven thee.
Mary ging na het ontbijt terug naar
haar kamer om haar handen te was
sen, haar mantel aan te trekken en
haar mof te halen. Buiten riep zij
een passerend rijtuig aan en gaf de
koetsier het adres in The Strand. Ze
passeerden de oude St. Pauls; draai
den Fleet Street in en volgden die
enige tijd totdat The Strand bereikt
werd. De koetsier stopte voor een im
posant huis met een tuin, die
tot aan de Theems doorliep. Mary
stapt uit en betaalde de rit. Een
ogenblik later liet ze de klopper op
de deur vallen. Een bediende deed
open. „Mylady wenst". Mary wierp
haar hoofd achterover en vroeg „Is
Lady Preston thuis?" „Ja Mylady,
wie mag ik aandienen"? Hij opende
de deur verder en bracht haar naar
een ontvangkamer. „Zeg uw meeste
res, dat Mary Carlysle er is, juist
aangekomen uit Jamaica, die haar
wenst te spreken." „Alstublieft, neemt
u plaats Mylady." Hij wees haar een
stoel bij het vuur. Toen hij weg was,
keek Mary de kamer rond. Deze was
zeer smaakvol ingericht met dikke
vloerkleden en rijke fluwelen drape
rieën voor de ramen. Mary had een
gefingeerde naam opgegeven, want
zij vertoefde onder een schuilnaam
in Londen. Het was beter haar iden
titeit zoveel mogelijk verborgen te
houden.
(Wordt vervolgd)
i^vvwwiiiftwvvwwMwwwinnfWwwwwwiiwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwvwwwvwwwwinAwwwiyww1
De meeste landen van West-Europa bezitten al sinds jaren nationale parken,
gebieden waar flora en fauna beschermd worden en waar natuurliefhebbers en
toeristen ongestoord kunnen genieten van een ongerepte omgeving. Tot voor
kort was er op deze regel één uitzondering: Frankrijk kende geen nationale
parken. Weliswaar werd in 1960 al een wetsvoorstel tot stichting aangenomen,
maar de praktische uitvoering liet op zich wachten. Er moesten gebieden wor
den geselecteerd en richtlijnen worden opgesteld. Bovendien wilde men met
de op te richten parken niet alleen de wetenschap en het toerisme dienen,
maar ook de bevolking van de betrokken streken. Een nationaal park zou niet
alleen recreatie moeten verschaffen, maar ook nieuwe bestaansmogelijkheden
in gebieden die door gebrek aan werkgelegenheid en onvruchtbaarheid van
de bodem ontvolkt dreigden te raken. Gelukkig heeft Frankrijk nu ook twee
van luiar mooiste natuurgebieden tot nationaal park verklaard. Het gaat om het
gebied La Vanoise, gelegen in de Franse Alpen (provincie Savoye), en Fort-
Cros, een eilandje voor de zuidkust.
OP 9 JULI 1963 werd in de Franse
staatscourant officieel de stichting be
kendgemaakt van La Vanoise als eer
ste nationale park. Dit gebied heeft een
oppervlakte van 60.000 hectaren en sluit
aan op het Italiaanse nationale park
„Gran Paradiso", dat aan de andere
kant van de grens ligt. Het is een berg-
massief, dat zich uitstrekt tussen de da
len van de rivieren de Isère en de Are;
de laagste berg is er ongeveer 2.000 me
ter, de hoogste meet meer dan 3800 me
ter. Ondanks de hoogte is dit gebied
niet alleen toegankelijk voor geoefende
alpinisten. Er zijn een groot aantal voet
paden aangelegd, waarvan elke natuur
liefhebber zonder bezwaar gebruik kan
Het jaarlijkse congres van de UNICA
(Union Internationale du Cinéma d'Ama-
teur), de wereldorganisatie van amateur'
filmclubs, zal dit jaar voor het eerst in
Nederland gehouden worden en wel van
16 tot en met 23 augustus in Amsterdam.
Dit congres annex jaarlijkse wedstrijd
waar de beste amateurfilmers uit de ge
hele wereld hun krachten meten, is een
der belangrijke manifestaties op het ge-
bied van de amateurfilm. Tot president
voor het congres 1964 werd vorig jaar op
het congres in Denemarken gekozen de
heer J. Dekker, secretaris van de NOVA
(Nederlandse Organisatie van Amateur
filmclubs).
Inzendingen van films kunnen niet door
de smalfilmers individueel geschieden
doch slechts door de overkoepelende lan
delijke organisaties van Amateurfilmclubs
die de naar hun mening beste films uit
hun land (maximaal vier) voor dit con
gres inzenden.
Aan dit congres in Amsterdam zijn di
verse excursies verbonden. Circa 450 deel
nemers uit 52 landen worden verwacht.
Openings- en slotbanket zullen in het Am-
sterdam-Hiltonhotel plaatsvinden, de pro
jecties (3 dagen) in het Minervapaviljoen.
Voor inlichtingen kan men zich wenden tot
het sekretariaat van de NOVA, Runnebeek
2, De Bijt.
INCASSO WEEKABONNEMENTEN
De incasso van het abonnementsgeld
iedere week kost veel tijd en moeite,
aan u en aan onze bezorgers.
Er zijn twee mogelijkheden om het
ongemak in dit opzicht te vermijden
a. Overgang op een kwartaalabonne
ment.
b. Betaling aan de bezorger voor een
periode van 4—5 weken. U krijgt
dan een door de bezorger onder
tekend ontvangstbewijs. Misver
stand over de betaling is daardoor
uitgesloten.
Het resultaat voor u Minder geloop
naar en gebel aan de deur; in uw wijk
daardoor een vlottere bezorging. Voor
de bezorger minder last. Probeert u
het eens.
DE ADMINISTRATIE
129-79
COP. MAKTEN TOONÖE
129. Panda was erg teleurgesteld in Joris. „Ik had
nooit gedacht, dat hij me zo in de steek zou laten",
dacht hij. „Dat is helemaal niet.Zijn gedachten
werden onderbroken door geknars van het slot. De deur
ging langzaam open en.daar trad Joris binnen. Hij
stak het ijzerdraadje, waarmee hij het slot had open
gewurmd, in zijn zak en wendde zich tot Panda, die
hem met open mond stond aan te staren. „Komaan",
sprak hij. „Voor den dag ermee". „Waarmee?" vroeg
Panda verbaasd. „Met een verklaring, natuurlijk", ant
woordde Joris streng. „Ge zult toch begrijpen, dat ge
mij een uitleg verschuldigd zijt? Heb ik u niet altijd
het rechte pad gewezen? Heb ik u niet steeds voorge
houden, dat misdaad niet loont? Hoe dan, zo vraag ik
u, kunt ge u zo misdragen hebben, dat ik u moet aan
treffen in een tehuis voor moeilijke knapenZ" „Ik heb
echt niets gedaan, Joris", antwoordde Panda. „Heus!
Het kwam allemaal door Mr. Vlijmen. Hij zou me mees
ter in de rechten maken en daarom werd hij mijn
voogd. Enne.„Uw VOOGD?!" viel Joris hem ver
ontwaardigd in de rede. „Hoe waagt hij het, zich die
hoedanigheid aan te meten, terwijl IK reeds uw voogd
ben?! Maar het meest bedroeft het mij wel, dat gij-
zelve daar niet aan gedacht hebt!" „Maar Joris.
begon Panda. „Zwijg, ondankbare!" riep Joris met een
stem, die door de gewelven weergalmde. „Wees stil en
schaam u!" Deze bestraffende woorden werden opge
vangen door de heer Ambrosius. „Er is iemand bij de
gestrafte leerling!" mompelde de opvoeder verbaasd.
„De celdeur staat open! Wat is er hier aan de hand?!"
En voorzichtig kwam hij naderbij...
maken. Flora en fauna zijn in La Va
noise uitermate rijk en gevarieerd. Wat
de dierenwereld betreft: men vindt
hier zelfs gemzen en steenbokken, die
in Frankrijk zeer sporadisch worden
gezien. Behalve wandelen kan men er
skiën. Jagen is verboden, maar vissen
is toegestaan, mits men in het bezit is
van een speciale visvergunning
IN HET PARK worden op het ogen
blik jeugdcentra gebouwd, waar jonge
mensen hun vakantie kunnen doorbren
gen en desgewenst onder deskundige
leiding een cursus natuurstudie kunnen
volgen.
Rondom het park bevindt zich het zo
genaamde Randgebied, dat ongeveer
140.000 hectaren beslaat. In dit gebied
worden op het ogenblik tal van hotels
gebouwd, waarin de bezoekers van La
Vanoise onderdak kunnen vinden.
Voorts verrijzen er wetenschappelijke
centra en nieuwe wintersportplaatsen.
Er worden grote bedragen uitgegeven
ter bestrijding van lawine- en erosiege
vaar. De boerderijen worden gemoder
niseerd en de veestapels verbeterd.
Voor de bevolking van deze onvrucht
bare en arme streek betekent de ope
ning van het park en bron van nieuwe
toekomstmogeli j kheden.
Het beheer van La Vanoise is in han
den van een Raad van bestuur, die 35
leden telt, zijn zetel heeft in Chambéry
en is samengesteld uit vertegenwoordi
gers van verschillende ministeries, ver
enigingen voor natuurbescherming en
burgemeesters van omliggende gemeen
ten.
IN DECEMBER 1963 kwam het be
richt dat het bijna onbewoonde Zuid
franse droomeiland je Port-Cros als
tweede de status van nationaal park
had verkregen. Dit eiland (4V2 kilome
ter lang en krap 2 kilometer breed en
daarmee een van de kleinste nationa
le parken ter wereld) is wat natuur
schoon en klimaat betreft een echte pa
rel. Port-Cros is een van de eilanden
van Hyères. Midden eroverheen loopt
een klein model bergketen, waarvan
de hoogste punt zich juist 200 meter bo
ven de zeespiegel verheft. Het eiland
is particulier bezit, maar toegankelijk
voor toeristen, die het per boot kunnen
bereiken vanuit Salins d'Hyères of Le
Lavandou. De boten leggen aan in het
piepkleine haventje Port-Man, dat ge
heel beschut ligt achter hoge rotsen
Voor liefhebbers bestaat de mogelijk
heid op het eiland hun vakantie door
te brengen; zij zijn in dat geval aan
gewezen op de twee hotels, die Port-
Cros rijk is. Kamperen is er verboden.
Het eiland is overdekt met kreupelhout,
heide, eiken-, dennen- en olijfbomen,
die met elkaar voor een zeer weelderi
ge vegetatie zorgen. Vanaf open plek
ken en hoge rotspunten (vooral aan de
zuidzijde) heeft men een prachtig uit
zicht op het eiland, op de ruïnes van
enkele oude forten en op de diepblauwe
Middellandse Zee. Langs de noord- en
westkust vindt men kleine, smetteloos
witte zandstrandjes.
Een strook zee van 600 meter breed
rond het eiland valt eveneens onder
de beschermende bepalingen, die
voor de Franse nationale parken
zijn opgesteld. In het zeewater
(men mag er zwemmen, maar de
onderwaterjacht is verboden en
voor alle vaartuigen geldt een
maximumsnelheid) bevinden zich ve-
Port-Cros, droomeiland in de Middel
landse Zee, en sinds kort Frankrijks
tweede nationale park. Op de voor
grond het haventje Port-Man.
le exotische vissoorten en algen.
Om de rust op het eiland te waar
borgen zijn „jukeboxes" en draag
bare radio's er verboden. Auto's
worden eveneens geweerd.
MET DE oprichting van deze beid
nationale parken zijn de Franse plan
nen in die richting nog niet uitgeput.
Als derde park staat op de nominatie
een gebied in de oostelijke Pyreneeën.
Het zal niet lang meer duren voor
Frankrijk zijn achterstand wat betreft
nationale parken heeft ingelopen.
PIETJE is met een erg
slecht humeur opgestaan. Hij
dreint, hij klaagt vaag „over
al pijn te hebben" of ook wel
„hoofdpijn"Over een ziek
kind maakt een moeder zich
ongerust. En dat is normaal.
Maar ze is ook wantrouwig.
De vorige maand zei Pietje
ook dat hij ziek was. Men
hield hem thuis. Een uur
later speelde hij met zijn
broertje en verslond zijn
boterhammen met smaak. En
vader heeft van een vriendje
gehoord, dat hij juist proef
werk had die dag, in een vak
waarin uw Pietje bepaald
geen hele Piet is
HOE KAN MEN WETEN of
een kind echt ziek is, of dat
hij komedie speelt om niet
naar school te hoeven of iets
dat hem hindert te vermijden?
Hier zijn enkele aanwijzingen
die u kunnen helpen een me
ning te vormen tot, zo nodig,
de dokter komt en de juiste
diagnose stelt.
In de eerste plaats is het
makkelijk te zien dat een kind
er slecht uitziet. Heeft hij zijn
normale kleur, ziet hij bleek
met kringen onder de ogen,
of abnormaal rood? Toch kan
een kind er slecht uitzien zon
der ziek te zijn; hij kan b.v.
moe zijn door te weinig nacht
rust. De thermometer zal ons
hier soms kunnen helpen. De
normale temperatuur van het
kind moet 's morgens de 37
graden niet passeren. Wan
neer hij meer dan 37,5° C
heeft kan men hem beter
thuishouden. Aan de andere
kant kan hij werkelijk ziek
zijn en toch geen verhoging
hebben: niet alle ziekten gaan
gepaard met koorts! Maar de
thermometer blijft belangrijk:
als hij oploopt, moet men niet
onvoorzichtig zijn.
Andere aanwijzingen kun
nen we krijgen door te letten
op de keel, de stoelgang en
de huid. Wanneer de tong van
een kind goed gezond is, is
hij vochtig-rose. Is de tong
wit en beslagen, dan kan dat
een teken zijn van een slechte
spijsveretering, of van een
ontsteking van de ingewan
den. Controleer voorts of de
stoelgang goed is. Is deze niet
gestoord of verstopt; heeft de
ontlasting een sterke lucht?
Let er op of hij over zijn buik
klaagt. Het kan gaan om een
eenvoudige buikkramp of een
onschuldige verstopping. Maar
als hij niet aan de blinde
darm geopereerd is, moet men
ook denken aan de mogelijk
heid van een appendicitis.
Nooit een purgeermiddel ge
ven of iets warms tegen de
buik leggen zonder medisch
aarzelen de dokter te waar
schuwen!
Weet u of hfl u voor de mal
houdt?
Een kind kan geen enkele
van deze symptomen hebben
en zich toch abnormaal moe
voelen. Laten we in dat geval
kijken of hij zin in eten heeft,
of hij overdag over pijn klaagt
in zijn ledematen of in zijn
hoofd, of hij onbeweeglijk
blijft zitten in een hoekje in-
plaats van te spelen. Is dat
het geval, dan is zijn ver
moeidheid echt. Een dag of
twee van rust en wandelen
zullen hem meer ten goede
komen dan het schoolwerk.
advies- Het onderzoek van de
keel geeft ook uitstekende
aanwijzingen. Is die rood en
vertoont hij witte stippen, dan
is er sprake van keelontste
king. Het zou onvoorzichtig
zijn, het kind dan naar buiten
te laten gaan. Vele kinder
ziekten (met name mazelen,
roodvonk, de bof) beginnen
met keelpijn. Als het kind
een van die ziekten onder de
leden heeft, moet men het niet
naar school sturen. Hij loopt
gevaar zijn ziekte erger te
maken en vooral die op gulle
wijze te verspreiden, want
deze ziekten zijn vaak erg be
smettelijk in hun allereerste
begin, meestal al voor ze dui
delijk te herkennen zijn. Ook
op de huid van ons kind moe
ten we letten. Als er b.v. vlek
jes beginnen te komen achter
de oren, op het gezicht of in
de hals dan kan dat het begin
van mazelen betekenen. Wat
u ook voor abnormale ver
schijnselen vindt, wanneer u
ongerust bent, moet u niet
Als dit niet zo is, dan is er
kans dat hij tracht u voor de
mal te houden. Zijn klachten
's morgens hadden tot doel,
moeder zachter te stemmen
om thuis te mogen blijven.
Wat moet men nu doen als
men dit vermoedt? Zich heel
kwaad maken en zeggen: „Jij
speelt komedie, je hebt hele
maal niets. Je doet me een
genoegen op te staan en dade
lijk naar school te gaan?"
Volgens de psychologen is
deze methode niet wenselijk.
In elk geval heeft het kind
dat klaagt iets. Misschien
vindt hij dat men hem minder
graag mag en heeft hij be
hoefte, de aandacht op zich
te richten door voor zieke te
spelen. Is hij niet jaloers op
zijn zusje dat niet naar school
gaat en meer de aanwezigheid
van moeder geniet? Heeft hij
met de onderwijzer of met
een vriendje geen conflict ge
had dat men verwaarloost?
Wat onbelangrijk is in het
oog van een volwassene, kan
zeer belangrijk zijn in de ogen
van een kind. Een pekelzonde
loopt gevaar, uit te groeien
tot een echt drama voor een
kinderlijk brein. Het is beter,
niet met geweld tegen hem
op te treden vóór alles wat er
gebeurd mocht zijn geheel dui
delijk geworden is. Tegen het
gezag kan hij zich verzetten;
bij zachtheid en begrip is er
kans dat hij zich „overgeeft".
Men kan zeggen: „Wil ja
toch maar proberen naar
school te gaan vanmiddag?"
of daarentegen: Goed! Je blijft
heel rustig hier vanmorgen.
Als het goed gaat, ga je van
middag naar school. Zo niet,
dan zullen we de dokter laten
komen die je zal helpen weer
beter te worden".
Bedreigingen zijn nutteloos.
En men moet het bezoek van
de dokter vooral niet als een
straf voorstellen. „Je bent
ziek; we gaan kijken wat er
aan de hand is. Ik zal de dok
ter laten komen!" Men denkt
dat het kind net doet alsof,
indien hij er goed uitziet en
geen koorts heeft. Toch is het
helemaal verkeerd zich van
de dokter als boeman te be
dienen.
Wanneer het kind werkelijk
ziek is loopt men de kans dat
hij een hekel krijgt aan de
arts en in verwarring ge
bracht wordt door een on
schuldig onderzoek.
Samenvattend: als een kind
zegt ziek te zijn, moet onze
eerste reactie er een van om
zichtig wantrouwen zijn, maar
vooral kalm en met zachtheid
optreden. Als hij komedie
speelt, heeft hij een reden
daarvoor. Die kan psycholo
gisch bepaald zijn, wanneer
lichamelijk alles in orde is.
Hel is vaak pas tijd om in te
grijpen als het kind probeert
u voor de tweede keer voor
de mal te houden. Het is
beter, hem een schooldag te
laten verliezen het risico te
nemen hem weg te sturen met
het begin van een ziekte die
nog niet duidelijk te consta
teren is.
