25.000
KNIPSELKRANT
ïeren
FRANSE
Liverpool
against
the Provo's
Snelle verlichting
van pijn in spieren
en gewrichten
Ons vervolgverhaal
WIJ
KOCHTEN
ZEER
VOORDELIG
FLESSEN
CHAMPAGNE
actuele Amerikaanse roman
William Lederer en Eugene Burdick
DAAROM
BIJ UW
KRUIDENIER
van
voor
(Kop uit de Daily Mail)
I
ADVERTENTIE
pier van Bandor gelost werd. Lange
rijen mannen liepen op een sukkel
drafje de loopplanken af, beladen met
kisten en zakken. Ze kwamen ge
bukt naar beneden en ze gingen on
beladen, met gestrekte ruggen te
rug. Het havengebied was maar
klein, maar de behoeften van Sar-
khan waren ook maar gering. Aan
weerszijden van de haven was vol
doende ruimte voor uitbreiding-
„Ik zie de vicieuze cirkel heel
goed, Bandor," zei Hajn. ,,De enige
mogelijkheid is blijkbaar hulp van
buitenaf. Maar zoals je weet. heb
ik me altijd verzet tegen militaire
hulp, of die nu van China, Rusland
of de Verenigde Staten kwam. We
zijn een neutraal land en zo zou ik
het graag willen houden."
„Je hebt op de vergaderingen van
de raad altijd dat standpunt ingeno
men," zei Bandor.
„Bandor, zoals je weet. ik heb
acht jaar in de Verenigde Staten ge
woond," zei Hajn. „Om de paar jaar
ga ik terug om mijn militaire ken
nis op te frissen en bij te blijven.
Ik weet wat er in Washington om
gaat. Weet jij wat anti-oproer hulp
is?"
Bandor schudde vol aandacht zijn
hoofd.
„In Washington noemen ze het
C.I. Counter Insurgency. De op
zet is pro-communistische oproerige
bewegingen in bevriende of neutrale
landen tegen te gaan. Nu menen wij
dat er hier geen communistische agi
tatie is, maar weten we dat wel ze-
ker? Er zijn namelijk toch wel enke
le aanwijzigingen voor. Als we door
de communisten bedreigd worden,
hebben we recht op alle mogelijke
hulp van de Amerikanen, van radio
stations af tot voedsel toe. De voor
raden zouden bij tonnen ons land
binnenstromen." Hij zweeg even. „Ik
ban bang dat enkele leden van de
raad het die richting willen uitsturen
om uit onze financiële moeilijkheden
te geraken. Al zal het een zware
taak voor je zijn, Bandor, toch hoop
ik dat je je ertegen zult blijven
verzetten onze neutrale houding prijs
te geven."
Bandor zweeg en keek Hajn van
opzij aan. Hij maakte vlug enkele
berekeningen. Maandelijks liepen
hoogstens zeven schepen Haidho bin
nen. Hij had de Amerikaanse hulp
acties voor Thailand, Formosa en
Laos bestudeerd. In Sarkhan zou een
bescheiden hulp het aantal schepen
kunnen doen stijgen tot vijfenveertig.
De werven van Bandor NV zouden
de benodigde meerdere havenruimte
in enkele weken voor gebruik gereed
kunnen maken.
„Er zijn ook nog enkele bijkomen
de vormen van militaire hulp, zelfs
als het communistische gevaar gewe
ken zou zijn," zei Bandor naden
kend. „Op Formosa verlenen de Ame
rikanen grote steun aan een program
ma van opvoedkundige en landbouw
kundige bijstand als een soort over
gang naar het beëindigen van de
hulp. Bovendien zou een flinke onder
handelaar erop kunnen aandringen
dat de Amerikanen het land voorzien
van zijn eigen fabrieken voor munitie
voor kleine wapenen, onderdelen voor
vervoermiddelen, reparatiewerkplaat-
sen voor elektronische apparaten.
(Wordt vervolgd.)
Na de lunch nam Hajn Bandor
mee naar het exercitieterrein van
de Koninklijke Academie. Hij liet
Bandor een nieuw machinegeweer
zien, de M 60, dat ze pas ontvangen
hadden. Ze hadden er zes gekocht en
zes ten geschenke ontvangen van de
Verenigde Staten. Hajn ging vol be
wondering met het wapen om en
liet er de uitstekende hoedanigheden
van zien. Het had een veel grotere
vuurkracht dan het oude kaliber 50,
was lichter, doorstond beter het kli
maat van de rimboe en was veel
gemakkelijker te bedienen.
Bandor stak zijn hand uit en raak
te het wapen aan. Het. zag er slank,
glanzend en bedrieglijk uit, zei hij.
Hij was eigenlijk bang van vuurwa
penen.
Toen ze het exercitieterrein ver
lieten, vroeg Hajn of Bandor er ipts
op tegen had als ze wat langs de
rivier wandelden in de buurt van de
pier en de opslagplaats van Bandor.
Deze stemde hier gretig in toe.
Hajn zei dat hij wat ontspanning
nodig had. Hij vond het jammer dat
deze M 60's de enige nieuwe wape
nen waren die Sarkhan zijn kleine,
maar dappere leger in jaren zou
kunnen geven. Maar hij begreep het,
zei hij: Sarkhan was een arm land
en de kans op oorlog was gering.
Het kantoor van Bandor was ge
vestigd in een groot oud pakhuis
aan de oever van de rivier. Het zag
er bouwvallig uit, maar het was ge
bouwd van sterk djatihout dat in de
loop van de tijd hard en solide was
geworden.
„En wat denkt u van mijn rapport,
generaal?"
„Eerlijk gezegd verontrust het me.
Ik begrijp eruit dat we in de gebrui
kelijke moeilijkheden verkeren van
een klein land met een landbouweco
nomie. We zijn overgeleverd aan de
seizoenen, de oogst, het stijgen en
dalen van het peil der rivieren, de
opbrengst van de ertsaderen in de
tinmijn."
„Wat wij nodig hebben. Hajn. en
op elke vergadering van de Kroon
raad heb ik dat naar voren ge
bracht, is de een of andere lichte
industrie die gemakkelijk kan over
schakelen op bepaalde produkten die
men in het buitenland gebruiken
kan," zei Bandor
„Maar in je rapport zeg je dat ons
daarvoor de middelen ontbreken. Om
het maar kort te zeggen, we zijn
bankroet."
„Sedert de oorlog zijn we voortdu
rend min of meer bankroet geweest,"
zei Bandor- „Niet erg, maar een
beetje. De hulp van de Verenigde
Staten en van de Verenigde Naties
hebben ons er bovenop gehouden.
Dit jaar is niet slechter dan vorige
jaren. Maar omdat we een landbouw-
natie zijn en we genoeg te eten heb
ben, loopt ons bankroet niet zo in
het oog." Bandor zweeg even. „Dat
is onze moeilijkheid. Het wordt niet
opgemerkt. Andere noodlijdende na
ties zijn weer financieel gezond ge
worden. Wij blijven bankroet. We
hebben geen kapitaal om een lichte
industrie te vestigen, daarom kun
nen we geen kapitaal vormen en
daarom kunnen we geen lichte in
dustrie in het leven roepen."
Hajn gaf geen antwoord. Hij keek
naar het enige schip dat aan de
CHAM
Df*1
Sloffen. Meer dan honderd studenten van
de universiteit van Massachustts, onder
wie veel negers, hebben een petitie in
gediend waarin zij verzoeken het boek
„Huckleberry Finn" van de Amerikaan
se schrijver Mark Twain te verbieden,
omdat dit boek „het maken van ras
senonderscheid zou bevorderen en de
negers zou voorstellen als wezen, „die
sloffen, meloen eten en giechelen".
ADVERTENTIE
Dringt direct door tot aan
de haard van de pijn
Reumatische pijnen, spit, zenuwpijnen,
verstuikingen, stijve nek en ledematen
niets werkt sneller, niets werkt aangenamer
ter verlichting van pijn dan Algesal-balsem.
Onmiddellijk in de huid doordringend, werkt
Algesal diep op de weefsels in tot aan de
haard van de pijn (zonder oppervlakkige
warmtesensatie of irritatie van de huid te
veroorzaken) en doorstraaltverlichtend
weefsels en spieren tot in de gewrichten.
Reumatische pijnen en stijfheid maken
spoedig plaats voor een durend gevoel van
verlichting en welbehagen.
Wacht niet tot de pijn uitbreekt I Zorgt
dat U thuis altijd een tube Algesal bij de
hand hebt om zodra het nodig is de pijn te
verlichten. ALGESAL bij alle apoth. en drog.
kanten. De punt en de twee weerhaken
zijn vlijmscherp. De schacht is roodge
lakt, en aan het uiteinde zijn zwarte ve
ren bevestigd, die ervoor zorgen dat de
pijl niet afwijkt uit zijn koers. Plotseling
ziet hij iets eigenaardigs. Dit is misschien
interessant"zegt hij tot de commandant.
„Vlak onder de punt loopt een diepe krat
over de schacht van de pijl." Comman
dant Fang haalt een beetje ongeduldig
zijn schouders op.
oefenzaal zou hebben ontboden." Rechter
Tie is intussen naar de tafel gelopen
waarop, behalve Soe's helm, een pijl ligt,
waarvan de punt nog roodbruin is van
geronnen bloed. „Dit is zeker het wapen
waarmee de moord is gepleegd"? vraagt
hij. „Ja, er is niets bijzonders aan die
pijl", antwoordt Fang. „Sandaardmodel".
Rechter Tie wil het moordwapentoch
wat nauwkeuriger bekijken. Hij neemt
de pijl op en bestudeert hem van alle
17. „We hebben Tsjeng met algemene
stemmen schuldig verklaard", zegt com
mandant Fang. „Vanuit gerechtelijk oog
punt is de zaak glashelder. Nog steeds
zijn we van mening dat Tsjeng niet het
type leek om zo'n laffe moord te plegen,
maar kennelijk hebben we ons in hem
vergist. Het verhaal van het briefje dat
de ondercommandant hem zon hebben ge
stuurd, bewijst wel dat hij liegt. Het is
tegen alle regels dat Soe hem naar de
van onze constructie geraakt! Ik eis schadevergoe
ding!" Maar voor hij een bedrag kon noemen wees de
automobilist verblekend naar een punt, verder op de
weg. „W-wat is d-dat?" stotterde hij. „W-wat gebeurt
daar?" „Het zal een eenvoudige verstandsverbijstering
zijn! verklaarde Joris. „Ik zal mij even zelf overtui
gen. D-daarriep de bestuurder uit. „K-kijk de
aarde be-be-beweegt!" En zo was het. Maar de ver
klaring was eenvoudig. Hapwap was bij het eten van
een onderaardse gang naar het Mnntgebouw eenvoudig
weg wat te hoog onder het straatdek gekomen
50. De automobilist was helemaal niet te spreken
over het feit dat het wegdek onder zijn voertuig was
weggezakt. „Wat is dit voor een grap?" tierde hij.
„Betaal ik daarvoor m'n wegenbelasting?" Het is
treurig!" sprak Joris naderbij tredend. „Zo ivordt de
vooruitgang gestuit!" „Inderdaad" beaamde de an
der. „Het is geen stijl! Maar ik eis schadevergoeding
„Ik doelde niet op U" verbeterde Joris. „Ik doelde op
het werk van ons, aangesloten bij de Gemeentelijke
Waterwerken! U hebt daarnet een vitaal onderdeel
HE.EINPEL'JK
DE (SOE: DE f
Te PAkfCEN 'J
pa«5t csoep
B'JM'JN
MEUPELSj'
PIE AAET DIE
■ZWARTE
«stippen
A1EE'.
DIE niet!
dieande
PE.'
borrelden snel bij Costa Plenta op. Dat
bleek al bij de eerstvolgende sluis, waar
hij de sluiswachter een flink bedrag aan
geld overhandigde.
In Nederland zou zo iemand zich nooit
laten omkopen, maar in de woestijn ligt
dat anders.
„Ik zal ze wel tegenhouden," beloofde
de sluiswachter. „Die komen hier niet
voorbij, dat beloof ik u."
Toch is hij nu al een heel eind voor,"
zei Karo en Tutu krijste verontwaardigd:
„Smerrrige strrreek."
„Met mopperen komen we niet vooruit,'
zei Bram streng. „Weg met die steen en
varen. Voor de tweede maal zal kapitein
Costa Plenta zo'n grap niet met me uit
halen."
Het was wel wat erg voorbarig om zo
iets te zeggen. Want de slechte ideeën
697. Wat Bram boven water haalde, be
vestigde slechts zijn vermoedens.
„Een steen. een zware steen.
daarmee heeft kapitein Costa Plenta mij
dus belet te vertrekken," zei hij boos.
„Dat is dus de manier, waarop hij deze
wedstrijd wil winnen. Maar let op. het
zal hem toch niet lukken. Het bewijst al
leen maar, dat hij bang van mij is."
(,'opi/rif/fif opera mundl Jj
C.oiHjriflhl opera mundi
