De Rode Mieren"
Clayton Powell overschreed de
norm van parlementair gedrag
Neger-afgevaardigde
normalegang van
volgde
zaken
PANDA EN DE MEESTER*LOODGIETER
z
POLLE, PELLI EN PINGO
RECHTER TIE
AMMETJE FOK
f
Modelkamerverkoop
25%
KORTING
VAN DUIVENBODEN N.V.
Snelle verlichting
van pijn in spieren
en gewrichten
Om vervol'gverHaai
Een actuele Amerikaanse roman
Stunt je
Nieuwe verdachte in
moordzaak-Khider
Luxemburg schaft
dienstplicht af
EETKAMERS
BANKSTELLEN
BERGMEUBELEN
WOENSDAG 11 JANUARI 1967
HAARLEMS DAGBLAD
OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
15
door William Lederer en Eugene Burdick
Onbeschaamd
J
Racist Maddox is nu
gouverneur van Georgia
DO. 12 - VR. 13 - ZA. 14 JANUARI
Alleen
55) McCauley pakte het voor
werp op en las de opdracht die er
in gegraveerd was: „Aan majoor
James Hobson, drager van de ereme
daille van het Congres, van zijn vrien
den in het Amerikaanse Legioen."
Cogswell stak zijn hand op in een
verzoek om stilte.
„Ik beschouw dit als de belangrijk
ste bijeenkomst die onze commissie
ooit belegd heeft," zei hij. „Wij wil
len proberen een nieuwe mislukking
te vermijden. Omdat ieder van u
iets te maken heeft met de veilig
heidsdienst weet u allemaal wie pro
fessor McCanley en overste Cold
stream zijn. Hij zweeg even. „Ik neem
aan, dat u allen de boeken van pro
fessor McCauley over Sarkhan gele
zen hebt. Mijn correspondentie met
overste Coldstream heeft zich tot een
kleinere kring beperkt."
Hij wachtte weer even; misschien
had iemand iets te vragen. Maar
geen enkel gelaat veranderde van uit
drukking. Stelletje stekelvarkens,
dacht Cogswell; zitten te wachten tot
iemand anders de eerste vraag stelt
of de eerste fout maakt.
„Er zijn drie belangrijke punten die
overste Coldstream en professor Mc
Cauley gisteravond naar voren heb
ben gebracht," zei Cogswell. „Het
eerste is dat prins Lin verdwenen is.
Dit is volgens hun mening een ramp
en kan onheilspellende gevolgen heb
ben. Ambassadeur Brown in Sarkhan
zegt daarentegen dat de prins niet
verdwenen is en dat, zelfs als het wel
zo zou zijn, dit van weinig betekenis
is."
Cogswell zweeg weer om er zeker
van te zijn dat iedereen de kans kreeg
vragen te stellen. Het opzettelijk
zwijgen van nu kon straks van belang
zijn.
Niemand zei een woord.
„Deze twee heren geloven boven
dien dat het onwaarschijnlijk is dat
Sarkhan verloren zal gaan door een
bedreiging van buitenaf. In feite gelo
ven ze dat daarvan geen sprake is."
Cogswell vervolgde: „Ze zeggen bo
vendien dat de geruchten over een in
vasie alleen dienen om ons geld en
wapenen en de bijkomende voordelen
van de Amerikaanse hulp af te trog
gelen. Ze zeggen dat er een binnen
landse dreiging is die nu nog on
merkbaar en van geringe omvang is,
maar die, als Amerika zijn macht
gaat inzetten, onze tussenkomst zal
bezigen als een middel om het Sarkha-
nese nationale gevoel wakker te
schudden en een sterke revolutionaire
beweging in het leven te roepen."
Weer zweeg Cogswell, en weer zei
niemand een woord.
„Laten we punt voor punt behan
delen," zei Cogswell. „Overste Cold
stream, in tegenspraak met uw me
ning zegt de ambassadeur dat prins
Lin ongesteld is als gevolg van een
verkoudheid en niet vermist wordt.
Hij verblijft gewoon binnenskamers. U
beweert dat Lin zich niet in de hoofd
stad bevindt. Wat zijn uw bewijzen?"
„Voor hij die vraag beantwoordt,"
vroeg Hobson, „mag ik weten waar
om het zo uiterst belangrijk is dat
prins Lin zich in Haidho vertoont?
Stel dat onze vrienden in Sarkhan
worden aangevallen door een vijan
delijk leger. Waarom zouden we ons
dan zo druk maken over die prins
Lin?"
McCauley stak zijn hand op en
Cogswell knikte. „Mijnheer Hobson,"
zei McCauley, „meer dan veertig ge
slachten lang heeft de familie van ko
ning Diad over Sarkhan geregeerd.
Veertig generaties lang hebben de ko
ninklijke astrologen bij de geboorte
van een koning voorzegd op welke
dag de koning afstand zal doen van
de regering. Veertig generaties lang
hebben de koningen op die dag af
stand gedaan.
„Alsublieft, professor McCauley,"
zei de staatssecretaris van Buiten
landse Zaken, „we hebben te maken
met de harde werkelijkheid van een
invasie. Dat betekent wettelijke maat
regelen, wapenen, luchtmacht, mili
taire uitrusting in elke vorm geen
bijgeloof, inheemse onzin of mytho
logie."
McCauley vervolgde alsof de secre
taris niets gezegd had: „Er is geen
Sarkhanees die niet weet dat koning
Diad over een paar weken zal aftre
den. Ze weten ook dat prins Lin op
die dag tot de tweeënveertigste ko
ning van Sarkhan gekroond zal wor
den. Bovendien is het al veertig ge
neraties lang de gewoonte dat de
troonopvolger zich gedurende een
maand vóór de troonsafstand dage
lijks voor het paleis aan het volk
vertoont. Nu is het zo dat prins Lin
zich de afgelopen veertien dagen niet
vertoond heeft. Er gaan geruchten
dat de kroonprins ontvoerd is."
Cogswell zei: „Waarom bent u er zo
zeker van dat de prins vermist wordt
en niet ongesteld is?"
McCauley haalde een dik boekdeel
met een Sarkhanese titel uit zijn tas.
Dit is het voornaamste wetboek van
Sarkhan. Het eerste hoofdstuk bevat
de verplichtingen van het regeren
de vorstenhuis tegenover het volk,"
zei McCauley, terwijl hij langzaam in
het boek bladerde. „O, hier staat het:
Wanneer de koning of de troonopvol
ger ziek wordt, moet hij gebracht wor
den naar het koninklijk hospitaal
waar hij verpleegd zal worden door
een gevolg van niet minder dan acht
personen; de ene helft hiervan zal
uit boeddhisten, de andere helft uit
mohammedanen bestaan. Dagelijks
zullen berichten omtrent zijn ge
zondheidstoestand worden uitgege
ven."
Jeremia Hobson schraapte zijn
keel; het was een hees, rauw geluid.
McCauley keek de veiligheidsman
geamuseerd aan en vervolgde toen:
„Het wetboek geeft dan aan hoe de
wachtposten ongesteld moeten worden
enzovoort. Dus, heren, als de troon
opvolger, prins Lin, ziek is, dan moet
hij zich in het koninklijk hospitaal
bevinden."
Vermoeid viel Hobson hem in de re
de: „Professor, alstublieft, we heb
ben geen lezing nodig. We weten al
dat de prins in het hospitaal is. Dat
heeft de ambassadeur gezegd en ge
neraal Hajn ook."
(Wordt vervolgd.)
(Van onze correspondent)
WASHINGTON. Amerika's par
lementariërs, die elkaar meestal tot
het uiterste de hand boven het hoofd
houden, vonden dinsdag dat Adam
Clayton Powell, de negerafgevaardig
de van het New Yorkse district Har
lem, de grenzen van parlementair
fatsoen overschreden had. Zij weiger
den hem toe te laten tot de eedafleg
ging en besloten dat eerst een onder
zoek zal worden ingesteld naar zijn
manipulaties. Pas daarna zal de met
een overweldigende meerderheid her
kozen man uit Harlem zijn plaats in
het Huis eventueel mogen innemen.
Eergisteren besloot de democratische
fractie in het Huis Powell af te zetten als
voorzitter van de zeer belangrijke com
missie van Onderwijs en Arbeid. Ondanks
zijn senioriteit (Powell is al afgevaar
digde sinds 1946) en zijn enorme effecti
viteit als commissievoorzitter, waarvan
de presidenten Kennedy en Johnson open
lijk getuigenis hebben afgelegd, vonden
Powell's democratische partijgangers dat
hij het te bont gemaakt had en zijn voor
zittershamer moest afgeven.
Wat Powell dan wel gedaan heeft?
Eigenlijk niet veel meer dan vele andere
prominente Amerikaanse parlementa
riërs ook doen of ooit gedaan hebben. Hij
heeft op overheidskosten snoepreisjes ge
maakt naar alle schuimende kusten van
de wereld, meestal in gezelschap van wel
gevormde „secretaresses en medewerk
sters". Hij heeft zijn vrouw, van wie hij
gescheiden leeft, als secretaresse tegen
een salaris van ruim 20.000 dollar op zijn
door de belastingbetaler betaalde onkos-
tenlijstje staan. Zijn huidige geliefde, een
voormalige schoonheidskoningin uit de
staat Ohio, komt ook op dat lijstje voor
als receptioniste en wel met een salaris
van iets onder de 20.000 dollar.
Verder ligt Powell ernstig overhoop
met de wet, omdat hij jaren geleden een
weduwe in Harlem beledigd heeft door
haar ervan te beschuldigen onder een
hoedje te spelen met corrupte politieman
nen en gokkers. Niets heeft hij zich aan
getrokken van de vonnissen en boetes,
ADVERTENTIE
Dringt direct door tot aan
de haard ran de pi ja
n ewmatische pijnen, spit, zenuwpijnen,
verstuikingen, stijve nek en ledematen
niets werkt sneller, niets werkt aangenamer
ter verlichting van pijn dan Algesal balsem.
Onmiddellijk: in de huid doordringend, werkt
Algesal diep op de weefsels in tot aan de
haard van de pijn (zonder oppervlakkige
warmtesensatie of irritatie van de huid te
veroorzaken) en doorstraalt verlichtend
weefsels en spieren tot in de gewrichten.
Reumatische pijnen en stijfheid maken
spoedig plaats voor een durend gewoel van
verlichting en welbehagen.
Wacht niet tot de pijn uitbreekt I Zorgt
dat U thuis altijd een tube Algesal bij de
band hebt om zodra bet nodig is de pijn te
verlichten. ALGESAL bij alle apoth. en drog.
die in dit verband tegen hem uitgespro
ken zijn. Op dit moment is Powell 169.000
dollar schuldig aan de Harlemse weduwe
wegens laster en kan hij gearresteerd
worden als hij een voet zet in de staat
New York wegens ongehoorzaamheid aan
de rechtbank.
Wie vindt dat dit allemaal inderdaad
nogal kras is voor een wetgever die ove
rigens van huis uit doctor in de theologie
is en predikant van de Abessijnse doops
gezinde kerk in Harlem, waarin zijn va
der vóór hem een populaire en welva
rende dominee was, heeft velen in Ame
rika aan zijn kant. Desondanks zijn de
schorsing en afzetting van Powell verre
van onomstreden, niet alleen omdat Po
wells corrupte levenswandel behalve in
brutaliteit en opzichtigheid niet zo erg af
wijkt van die van heel wat andere Ame
rikaanse parlementariërs, maar bovenal
omdat Powells rol alscoach van een
groot aantal zeer progressieve wetten on
betwistbaar is.
Wetten voor hoger minimum loon,
steun aan het onderwijs, voor bestrijding
van de armoede, discriminatie en jeugd
misdadigheid zijn onder Powells leiding
in recordtijd door het Huis van Afge
vaardigden gegaan, vaak met speciale
Powell-amendementen die rassendiscrimi
natie uitsloten. Of het deze wetgeving zo
goed vergaan zou zijn zonder de overre
dingskracht van de altijd met sigaren en
whiskey uitgeruste Powell, is sterk de
vraag.
Het punt, waar Powell afweek van het
„normale" patroon van parlementair ge
drag lag vooral in de onbeschaamdheid
waarmee hij zijn lekker leventje leidde.
Terwijl jaarlijks tientallen, zo niet hon
derden leden van het Amerikaanse par
lement ongepubliceerde snoepreisjes ma
ken op kosten van de belastingbetaler,
zogenaamd om hun kennis van zaken te
vergroten, maar in feite vaak om hun er
varing in nachtclubbezoek te verdiepen,
bleef het Powell voorbehouden heel Ame
rika deelgenoot te maken van zijn nieuw
ste liefdes, zijn vrolijk gespartel in de
Caribische Zee, waar hij een huis bezit, en
zijn uitstapjes naar Parijs en Hawaii.
Terwijl een groot aantal parlementa
riërs in Washington (en sommigen van
hen horen tot de meest gerespecteerde
volksvertegenwoordigers) hun vrouw of
kinderen baantjes met schone salarissen
verstrekken op kosten van de schatkist,
is het weer alleen over Powells gemani-
puleer dat iedereen geïnformeerd raakte,
toen zijn derde vrouw kortgeleden naar
Washington kwam om te klagen dat zij
nooit een cent zag van het officieel op
haar naam staande salaris.
Deze opzichtigheid en het onbeschaamd
slaatjes slaan uit een officiële positie, is
overigens niet alleen het gevolg van Po
wells weinig teruggetrokken karakter. Zij
is ook een deel van het persoonlijke beeld
dat Powell zelf bewust heeft willen
scheppen: het beeld van de neger uit
Harlem, die in de wereld van de blanke
Clayton Powell wordt gesteund door
vele negerkiezers. Die kwamen hem
moed inspreken, toen het Huis van
Afgevaardigden besloot hem te
schorsen.
4. Panda keek ongerust vanaf het dak van zijn be-
modderde auto naar de twee watermannetjes. „Wie
zijn jullie?" vroeg hij. „W-waar komen jullie van
daan?" „Druppel, drippel, droppels uit meer!" riepen
de beide vochtige figuurtjes. Meer leeglopen.' Boos!
Kwaad! Mooi meer! Lekker modder, blubber en slij-
ker! Nu alles weg! Willen meer terug!" „M-maar
dat kan ik niet zo-maar doen!" riep Panda wanhopig.
„Mijn auto is in jullie dam weggezakt en daarmee
is m'n laatste geld verdwenen! Ik heb niets meer! En
zo'n dijk repareren is heel duur!" De twee waterachti
ge gestaltes keken Panda kwaad aan en begonnen toen
weer langzaam te vervloeien. „Wraak, wraak, wraak!"
riepen ze met gorgelende stemmen, die langzaam ver
stierven, totdat er nog slechts een vaag geborrel hoor
baar was.
R0EI6N JUUIE MAAR AAN (*ANt>, DAN VAN6
A5JE8UEFT, JON66NS EEN HOED KAN JE
HE686N JUltlt HEMMAAl,
NIETS 6EWAN6EN e
IK WEE WAT VOOR ■iOUlB
OOK N06 VOOR ANDERE
DIN6EN 6E6RUIKEN
DAM OM 606IEDA6
TE T666EN 1
NEE, DE VISSEN CNN
VANCAAó ZEKER NIET
THUIS!
Mil-J
machtigen aan zijn trekken weet te ko
men, geen greintje minder dan de han
digste blanke.
ATLANTA (Reuter) Lester Maddox,
voormalig restauranthouder die zijn on
dergeschikten placht uit te rusten met bijl
stelen om negers uit zijn zaak te weren,
is dinsdag door de wetgevende vergadering
van de Amerikaanse staat Georgia tot
gouverneur gekozen.
Een politieagent in de Columbiaan-
se havenstad Barranquilla heeft een
aanklacht ingediend tegen een onbe
kende dief, die kans zag hem zijn
kunstgebit te ontfutselen toen hij zijn
middagdutje deed.
MADRID (DPA) De Spaanse politie
zou naar aanleiding van de moord op de
Algerijnse oppositieleider Mohammed
Khider een staatloze van Hongaarse af
komst, Atila Kaposi Kossis. hebben ver
hoord. Kossis zou in verbinding staan met
Algerijnse oppositiegroepen. Enige jaren
geleden was hij betrokken bij de ontvoe
ring van Khider's dochter in Zwitserland
Die werd na enige tijd vrijgelaten.
Kossis zou hebben verklaard dat hij
Khider uit Madrid had willen ontvoeren,
maar dat het niet zijn bedoeling was hem
te doden. Hij zou pas na de moord in de
Spaanse hoofdstad zijn aangekomen. De
daders van de aanslag zou hij niet ken
nen.
In politieke kringen in Madrid vindt
men het merkwaardig dat de Spaanse
politie de Algerijnse attaché voor Cultu
rele Zaken, Rabah Boechalfa ondanks
zijn diplomatieke status tien uur heeft
ondervraagd. Het ministerie van Bui
tenlandse Zaken in Madrid wilde zich
niet over deze kwestie uitlaten.
LUXEMBURG (Reuter) Luxemburg,
dat 1800 dienstplichtigen en vijfhonderd
vrijwilligers in NAVO-verband onder de
wapenen heeft,'zal de dienstplicht afschaf
fen. Dit heeft premier Wemer dinsdag in
het parlement bekendgemaakt. Luxem
burg zal met de NAVO over de toekomst
van zijn strijdmacht gaan praten. Het wil
achthonderd beroepsmilitairen aanstellen.
ADVERTENTIE
GEDEMPTE OUDE GRACHT 108-110 HAARLEM
fl. „Precies!" zegt Rechter Tie. „Het
feit, dat dit ebbenhouten doosje versierd
is met het teken voor lang leven, maakt
het een leuk verjaardagsgeschenk. En
kijk eens hoe fraai dat stukje jade is
uitgesneden, dat is goed oud vakwerk!
Jammer alleen dat iemand op het hout
van de deksel een paar krassen heeft ge
maakt." „Dat lijken wel letters", zegt
Tsjiao Tai. „Ja, aan de linkerkant staat
het teken voor „ingang" en dat daar aan
de rechterkant lijkt wel voor „bene
den" edelachtbare". Tsjiao Tai bekijkt
het deksel aandachtig en zegt dan: „Nee,
de krassen zijn gelukkig niet erg diep,
edelachtbare. Ik ken een goede schrijn
werker in de benedenstad. Ik zal hem
dit doosje brengen. Vanmiddag hebt u
het dan weer terug, met het deksel keu
rig glad gepolitoerd." „Goed, neem het
maar mee", zegt Rechter Tie. Als Tsjiao
Tai op het punt staat het doosje in zijn
mouw te steken, zegt hij plotseling: „Hè,
wat is dat nou?" Rechter Tie kijkt op.
Tsjiao Tai houdt het doosje vlak tegen
zijn oor en schudt het heen en weer. ,Jk
hoor iets ritselen!" zegt hij. „Och, dat
is natuurlijk de kwitantie van de anti
quair!" roept de rechter geërgerd uit.
„Die heeft hij erin gedaan. Wacht, ik
zal dat papiertje er uit halen."
'm-m
726. Nu alles toch eenmaal zo gladjes
scheen te verlopen maakte Bram geen
haast met het vinden van een schuil
plaats. Bovendien hoorde hij uit een
luchtkoker het vage geluid van stemmen
komen en nieuwsgierig legde hij zijn oor
aan de koker te luisteren.
Beneden hem zaten, aan een grote ta
fel, drie mannen, die een kaart tussen
zich in hielden. Dat kon Bram natuurlijk
niet zien, maar hij hoorde wel hoe één
van hen vrolijk zei:
„Ziezo, vanavond staat ook onze laat
ste lantarenpaal bij het haventje. Je kunt
'm wel vast met een kruisje aantekenen.
O, jongens.nu kunnen we onze slag
slaan. En er is niemand, die er wat van
heeft gemerkt".
De anderen stemden in met zijn vro
lijkheid.
,Jbat uias een slim idee, al zeg ik het
zelf", zei de kapitein. „En het mooiste is,
dat geen mens het flauwste vermoeden
heeft, wat we van plan zijn".
Binnen de minuut zou hij weten, dat
hij zich daarin schromelijk vergiste..11
