PIM VAN MEEUWEN KIEST AL
24 JA AR „MISSEN HOLLAND"
uwl
Elisabeth Urlus fokt fiere
poolhonden in Noordwijk:
DUITSE HUISVROUW KOOKT GRAAG
J
1
Jf
Verlichte kouseband
1
-
lijk tracht te beantwoorden. Pirn G. J. van Meeuwen
is 62 jaar en 24 jaar organisator van alle Miss-Holland-
verkiezingen. In zijn Casino in Amsterdam speelt hij
met de vele brieven van meisjes die zichzelf mooi ge
noeg vinden om aan de verkiezing op 20 april mee te
doen.
Tot 20 april is de 19-jarige Marjolijn Abbink uit Amstelveen nog Miss
Holland. Ze werd vorig jaar uit 25 mededingsters gekozen. Op deze
foto staat zij tussen de tweede en derde keus.
-""—Tfj
Kinderen
Wedstrijden
Mej. Urlus met de twee honden
waarmee zij op tweede paasdag
in Leeuwarden kwam.
Niet opdringerig
Marianne van der Zee
Een groep Husky's op de ten
toonstelling in Friesland. De
twee honden links zijn van de
heer Van der Meer uit Den
Haag, de anderen van mej.
Urlus.
Pim van Meeuwen verduide
lijkt: „zó ongeveer
lua&imiisauMffk
(Van een onzer verslaggevers)
HIJ VOLDOET ALLERMINST aan de voorstelling,
die velen zich van een nachtclubeigenaar maken. Hij
doet meer denken aan een hoofd van een school, die
tegen zijn pensioen loopt en reeds jaren iedere vraag
hoe vreemd ook die hem wordt gesteld, begrijpe
BRIEVEN die binnenkwamen op de
advertenties die Pim van Meeuwen
in verschillende Nederlandse iagbla-
den plaatste, waarin hij meisjes opriep
mee te doen aan zijn Miss Holland
verkiezing. Voor de mooiste wacht een
glanzende automobiel. Ook zij, die niet
de kroon op haar mooie hoofdje ..uilen
krijgen, zullen niet met lege handen
naar huis gaan. Zeker niet de meisjes
die als tweede of derde eindigen. „Die
auto is pas het begin, het aanloopje',
zegt de heer Van Meeuwen, „Miss
Holland mag meedoen aan de Miss
Europa-verkiezing, de als tweede ein
digende aan de Miss Univers-verkie
zing en de derde mag naar Londen
DAT OP DE nog volgende verkie
zingen nog wel iets te winnen /alt
bewees Stan v. Baer, die bij de inter
nationale Miss Beauty-verkiezing in
Miami Beach het lieve sommetje van
ƒ35.000 won. Of Rina Lodders, uit
Haarlem, evenals Corine Rotschaeffer
tot Miss World uitverkoren, die ten
slotte zo'n slordige vijftigduizend gul
den op haar spaarbankboekje had
staan.
„Zeven missen van mij zijn (goed)
in de Verenigde Staten getrouwd. Niet
één is, wat men noemt slecht wegge
komen. Het zijn allemaal gewone
vrouwtjes geworden. Ik zie er soms
nog wel eens één. Velen werden foto
model of mannequin voor zij in het
huwelijk traden", zegt de organisator
van de verkiezingen in vrouwelijk
schoon.
Uiteraard houd ik bij de missver
kiezing het veto-recht. De jury kan
t; "v-te i
AV" V
éénstemmig een meisje kiezen, wan
neer ik het daar niet mee eens ben,
gaat het feest niet door. Op dit punt
laat ik net als de Russen in de Veilig
heidsraad mijn veto-recht gelden en
zeg ik: „nee, die wordt het!"
WAAROM? IK LOOP nu al 24 jaar
mee in de miss wereld: ik weet wal
in het buitenland een kans heeft iets
te bereiken. De vijf Missen Europa,
twee Missen World en een Miss In
ternational Beauty zijn daar wel het
bewijs van.
In het begin viel het niet mee meis
jes te krijgen voor de verkiezing, die
ik in 1946 voor de eerste maal orga
niseerde, na een verzoek van de heer
Appelman van Metro Goldwyn Mayer.
Met moeite kregen wij wat meis
jes bij elkaar. En dan de moeilijkhe
den met de moeders en verloofdes
Men dacht dat wij de meisjes direct
naar een harem ergens in het Midden-
Oosten zouden laten verdwijnen.
Men begreep niet dat er geen betere
bewaker is dan een nachtclubeigenaar,
die de Miss Holland begeleidt naar
evenementen in het buitenland. Mijn
vrouw of ik zelf namen die cerberus-
taak altijd op ons. Nodig, och nodig
was het vaak niet. Hoewel ik eens heb
voorkomen dat een Miss van mij een
boottocht met iemand uit Beiroet zou
gaan maken. Toen ik bezwaren maak
te zei de man: „Ik nodig ook u uit op
de cruise". Ik sloeg het aanbod af met
de woorden: „Dank u, ik heb geen zin
op de bodem van de Middellandse Zee
te liggen"
„De Siberische Husky
is betrouwbare hond"
ALS ELISABETH URLUS uit Noordwijk
met haar honden op straat loopt zijn er
mensen die met een grote boog om deze
Siberian Husky's van de stoep af gaan. „Het
zijn net wolven", zeggen ze dan. Die angst
is niet nodig, want al voert deze pool-
hondensoort van oorsprong wolvenbloed, het
ras is al lange tijd in dienst van de mensen.
JUIST NU af en toe berichten op
duiken in Nederland over het houden
van wolven, van kruisingen van hon
den met wolven of van dingo's met
wolven wil mejuffrouw Urlus met na
druk stellen: „Noem deze dieren geen
Husky's".
Zij wil het ras dat zij sinds 1961 uit
Alaska in Nederland importeert en fokt
niet een kwade naam bezorgd zien
door experimenten met nog niet gedo
mesticeerde dieren als wolven en din
go's.
„DE SIBERIAN HUSKY is absoluut
betrouwbaar bij mensen, ook bij kin
deren", zegt mejuffrouw Urlus, terwijl
haar twee neefjes met een stel Husky's
over de vloer rollen. Mejuffrouw Ur
lus bezit acht van de ruim veertig
Husky's die ondertussen in Nederland
zijn. Zij was na de laatste oorlog de
eerste die het ras uit Alaska invoerde
en er mee ging fokken. Voor de oorlog
had professor Hagedoorn al eens en
kele van deze honden naar Nederland
gebracht. De hondenfamilie stierf ech
ter uit.
VOOR EEN leek op hondengebied is
er niet zoveel verschil tussen de Sibe
rian Husky, de Malamute, Eskimohond
of Samojeed. Het zijn allemaal slede
honden uit de Poolstreken ze hebben
allemaal wel iets wolfachtigs in hun
uiterlijk.
Met zorgvuldig selecteren en fokken
is de laatste tijd zo veel mogelijk lijn
in de verschillende soorten gebracht.
ELISABETH URLUS fokt haar Hus
ky's in de eerste plaats op een goed
karakter, in de tweede plaats op een
mooi uiterlijk en in de derde plaats
op bruikbaarheid als sledehond. Zij wil
het ras ook nog als „werkhond" zien.
Op tweede paasdag kregen de twee
honden waar zij mee op de internatio
nale tentoonstelling in Leeuwarden uit
kwam de kwalificatie „uitmuntend"
de Siberian Husky in aanraking. Op
haar laatste vlucht in 1961 nam zij een
hond mee. „Hij vroeg er gewoon om"
zegt zij. Kayak Thunder Taku was de
officiële naam van de hond, maar hij
heet thuis gewoon Bonzo.
Matenuska's Alyeska Taku moet het
met de naam ,Deuk" doen, terwijl
Alaskan's Unga of Anadyr geroepen
wordt als „Spriet".
BEHALVE „Het zijn net wolven", is
een veelgehoorde reactie op Husky's:
„Dat zijn die honden met blauwe ogen"
Veel Siberian Husky's hebben scher
pe lichte blauwe ogen, al mogen ze
volgens de raspunten ook bruine ogen
hebben. Sommigen hebben één blauw
en één bruin oog.
De raspunten zéggen verder onder
meer: „De Siberian Husky is een mid
delmatig grote werkhond met een
krachtige, maar sierlijke bouw. Zijn
middelmatig stevige, goed bevachte
lichaam, rechtopstaande oren en vosse-
staart, welke sikkelvormig over de rug
gebogen gedragen wordt, wijzen op de
Noordelijke erfenis van de bekwame
sledehond".
„En dat vind ik al heel wat voor hon
den van net een jaar", is de reactie
van de fokster van nationale en inter
nationale meervoudige kampioenen.
ALS STEWARDESS op de Poolroute
kwam zij voor het eerst in Alaska met
MET DAT „sledehond" ontstaan in
Nederland moeilijkheden; trekhonden
zijn in ons land bij de wet verboden
De eigenaren van Husky's, die aan
wedstrijden met sledehonden mee doen
gaan daarvoor meestal naar Zwitser
land.
In Alaska komen deze wedstrijden
steeds meer voor. Met de intrede van
de machinaal voortbewogen slede heb
ben veel honden als trekkracht afge
daan. Net als bij ons met de paarden
worden zij nu voor sport of nlezier ge
houden.
De wedstrijdlust heeft overigens ook
enige tijd tot het „verfokken" van het
ras geleid, er werden om snelle hon
den te krijgen zelfs sledehonden met
windhonden gekruist. Nu wordt echter
weer zo veel mogelijk het type van de
oorspronkelijke hond gefokt.
BIJ DIE oorspronkelijke hond be
hoort een zacht en vriendelijk karakter
Dat wil niet zeggen dat de als slede
hond dienstdoende dieren in hun werk
zulke lieverdjes waren, maar betrouw
baar voor mensen waren zij wel en zijn
zij nog.
Als huishond is de „Siberian" geen
blaffer of waakhond. Vreemden wor
den met een e nthousiaste lik begroet
zodra zij de familiekring binnenkomen.
Daarna trekt de Siberian Husky zich
terug, opdringerig is hij allerminst. Het
is ook geen hond voor iedereen. Wie een
aanhalige schoothond zoekt die op com
mando opzit en pootjes geeft moet bij
andere rassen zijn.
Maar iemand met overwicht, heeft
een gehoorzame hond aan een Husky
Een dat overwicht heeft mejuffrouw
Urlus. Zij is niet voor niets hoofd van
de huishouding van een groot hotel In
Amsterdam.
BINNENKORT gaat zij zich hele
maal aan haar honden wijden. Haar
Matenuska's kennel gaat naar Fries
land, naar een ruime boerderij met
veel grond er om heen. En een hoog
hek. Dan komen er nog meer honden
zoals een Malamute, een wat zwaarder
uitgevallen broertje van de Siberian
Husky. De honden, die vroeger een
noodzaak waren om te kunnen leven
in de Poolstreken, worden langzamer
hand „luxe honden".
Mejuffrouw Urlus wil hen beslist niet
tot modehond maken: „Een Siberian
Husky mag nooit een „gril" of „een
statussymbool worden".
MOEILIJKHEDEN hebben wij al
al lang niet meer. Meisjes, die bij de
voorverkiezingen waar geen publiek
bij aanwezig is staan te beven als
een rietje, zijn er bijna niet meer. Ze
worden ieder jaar brutaler, terwijl het
geestelijk niveau ook hoger wordt. De
grootste kanshebster is altijd een lang
meisje, met een taille van ongeveer
63 centimeter en niet te dikke bipsjes.
De boezem is niet van belang, die be
hoeft niet enorm te zijn, integendeel.
De deelneemsters aan de voorverkie
zingen, die worden afgewezen krijgen
van mij geen brief met ,U bent niet
geschikt of zo. Dat moet je niet doen.
Je moet nooit mensen kwetsen. Ik zeg
altijd, zij die mogen meedoen krijgen
daarvan bericht. Geen meisje behoeft
zwart op wit te krijgen, dat zij afge
wezen, dus niet mooi genoeg is.
Ik heb hier een brief van een meisje
dat schrijft: „Ik ben lelijk maar ik wil
toch meedoen. Uiteraard roep ik haar
op. Ik kijk bijna niet naar de foto's
die ze er bijzenden. Daarop kan je,
heeft mijn ervaring geleerd, absoluut
niet op afgaan. Is zo'n meisje nog geen
21 jaar, dan laat ik de ouders een ver
klaring ondertekenen, dat zij hun toe
stemming geven. Ik moet geen woe
dende vaders en moeders in mijn zaak
hebben".
INDERDAAD, iedereen in ons land
kan een Miss-Holland verkiezing orga
niseren. Het enige verschil is. dat de
ze miss nooit aan een internationale
verkiezing als Miss World of Miss Eu
ropa kan meedoen. Dat alleenrecht
heb ik. Al kost het mij ieder jaar be
hoorlijk wat geld. Maar het is een hob
by van mij. Zoals een ander 'oorzit-
ter van een voetbalclub is, wat hem
veel tijd en geld kost, organiseer ik
Miss Holland-verkiezingen.
Mijn ideaal is nog eens een Miss
Europa-verkiezing hier te houden.
Misschien volgend jaar, wanneer ik
voor de vijfentwintigste maal de Miss
Holland-verkiezing organiseer, en dat
wij het hier nog eens zo kunnen doen
als bijvoorbeeld in Duitsland of Enge
land. Daar worden stedelijke Miss-ver-
kiezingen gehouden. De mooiste Missen
uit alle steden komen in de eindstrijd,
waaruit dan de Miss Duitsland of Miss
Engeland wordt gekozen.
Dan kan je met nog meer recht van
spreken over het mooiste meisje spre
ken. Want uiteraard zullen er nog wel
mooiere meisjes zijn als zij die nu Miss
Holland wordt
In opdracht van de regering in Bonn
is een enquête gehouden onder 4.000
Duitse huisvrouwen, waarvan 300 tot
34 jaar. Koken, bakken en inmaken
leren de meerderheid van alle onder
vraagde huisvrouwen nog altijd van
moeder of van een ander familielid;
door zelfstudie ongeveer één derde
van de huisvrouwen.
De vrouwen hebben er ook plezier
in: 54 percent van de ondervraagden
vond de verzorging van de maaltijd
prettig, 33 percent beschouwen het
koken als een deel van de huishoude
lijke arbeid en vond het nóch een be
zoeking, nóch een vreugde. Bakken
vonden zelfs 81 percent van de vrou
wen een prettige bezigheid. Van de
ondervraagden hield 72 percent bij
haar inkopen rekening met de kwali
teit van het gebodene en niet de prijs;
26 percent deed dat niet. Afwisseling
in de maaltijden en zorg voor de
smaak vonden respectievelijk 34 en
27 percent van de vrouwen belangrij
ker dan enige andere factor, al komt
belangstelling voor het vitaminegehal
te (dat 26 percent van de vrouwen
bovenaan de lijst plaatste) er dicht
bij. De prijzen spelen slechts bij 15
percent van de dames de voornaam
ste rol. Bij de aankoop van levensmid
delen kijkt 84 percent van de huis
vrouwen onder de 34 jaar het eerst
naar de kwaliteit, 69 percent naar de
prijs.
De invloed van voorlichting over de
voeding en het bereiden daarvan is
zeer groot, of die nu wordt gegeven
in de vorm van reclame en adverten
ties, of door tv, radio, cursussen, tijd
schriften en of kookboeken. Maar van
de jonge huisvrouwen is 64 pet. daar
mee nog niet tevreden: zij zouden
graag nog meer informatie op het ge
bied van de kookkunst hebben.(CON
SUL
In de geschiedenis van Groot-Brit-
tannië heeft de kouseband een grote
rol gespeeld: men weet dat de belang
rijkste Britse onderscheiding nauw
verbonden is met dit eenvoudige kle
dingstuk. Na een periode dat de kou
seband „uit" was krijgt, naarmate de
minirokjes korter worden in Enge
land, de kouseband een nieuwe kans.
En de minirokjes wórden steeds kor
ter: de Londense meisjes vestigen
telkens nieuwe records!
Er zijn nu in „hippe" boetiekjes in
Londen kousebanden te koop, die
fluorescerend en reflecterend zijn.
Deze (rood) gloeiende kousebanden
hebben bovendien een praktische kant:
bij avond ziet de automobilist het
meisje met de lichtende kouseband
gemakkelijker en behalve dat hij haar
slanke benen dan ook beter kan be
wonderen is de kans op een aanrijding
geringer.
