J uniorenorkest
FILMS
maakt debuut
CARROUSELS SPAGHETTI
Haarlem
in
ill
rr
Groene Julia
Matthaus in
IJmuiden
Indiase klank
In de Waag
wordt
herhaald
Peter de Jong
in Haarloheim
Boroboedoer
„Baas”
13
HAARLEMS DAGBLAD - OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
DONDERDAG 11 MAART 1971
Herenhuis
Werkster
Catch 22
Le eerde rouge
Waterloo
-
.1
Nonet repeteert
te
CHARLES BOOST.
decors
en
INGE CRUL
UIT
O 9
wijzer
de folkclub in de Waag
Haarlem.
In „Het herenhuis van de Reeper
bahn” gaat het over een mannenbordeel,
dat geleid wordt door een ex-generaal
Diens dochter raakt verloofd met e en
jonge student die als hoer geld pleegt
te verdienen. Hij wordt ontslagen, maar
mag evengoed de dochter trouwen. De
generaal echter leidt een nederlaag, hij
moet het bordeel sluiten. En waarom?
Omdat er een tunnel voor de onder
grondse wordt aangelegd. In Roxy.
(Zie andere films op pagina 15).
Van links naar rechts: Ma
rio Wright, Daylen Bates
en Dallas Cord
LABI SIFFRE is een geboren
en getogen Londenaar, al zou
je dat te oordelen naar zijn
huidskleur en zijn Nigeriaanse
naam niet zeggen. Hij is 25 jaar
en zit al zeven jaar in de mu
ziek. Zondagavond zingt hij in
Het stuk is enige jaren ge
leden bij Theater gespeeld door
Henk van Ulsen en Eric van
den Donk. Dit keer wordt het
stuk gespeeld door Joost Prinsen
en Helmert Woudenberg, die
enige tijd bij Centrum gespeeld
heeft en nu deel uitmaakt van
het Werktheater. De regie heeft
Joan Remmelts. „Hoe groen is
Julia” gaat op zaterdag 13 maart
in première in de Toneelschuur,
Smedestraat 23. Ook zondag
avond is er een voorstelling.
moer, die ook de
kleding ontwierp.”
De groep is met z’n tienen,
Rob speelt zelf mee. Komen
overal vandaan, uit het thea
ter, uit het ballet. De Haarlem
mer Gerard Verwer begon zelfs
met als technicus achter de
knoppen te zitten. Binnen de
kortst mogelijke tijd speelde hij
zelf mee. „Een zeer homogene
groep, ik heb bewondering voor
ze,” zegt Rob. En hij schildert
het zeer vermoeiende leven van
de afgelopen maanden: in fe
bruari alleen al 64 voorstellin
gen. Tijd om dit stuk in te stu
deren was er nauwelijks. Pas
sinds een week kan het hele
stuk achter elkaar doorgeno
men worden.
Carrousel moet dan ook van
alles doen: naast de gewone
voorstellingen worden educatie
ve voorstellingen gegeven op
scholen. De groep krijgt daar
subsidie voor van de gemeente
Amsterdam als de buskosten
en zaalhuur eraf zijn vindt Rob
het abominabel weinig.
„ZIJ DRINKT NIET, zij rookt niet, zij
flirt niet, maar.zo luidt de Neder
landse titel van een Franse film. De
Franse titel geeft wél uitsluitsel over
wat „zij” dan wel doet: elle cause, ze
kletst. Die „zij” is een werkster, die
snel veel geld wil verdienen en daartoe
niet alleen werkt maar ook chanteert.
Zij komt in contact met een kassier, die
zijn baas vermoord heeft en ook aan het
chanteren slaat. Zijn slachtoffer is een
soort Lieve Lita van de tv. En ook deze
jongedame chanteert een persoon, die
op zijn beurt weer de kassier chanteert.
In deze ingewikkelde geschiedenis komt
het tot moord en doodslag, om de cirkel
van elkaar chanterende lieden te door
breken. De enige die ervan profiteert is
de werkster Annie Girardot, Bernard
Blier en Mireille Darc spelen de hoofd
rollen in deze vrolijke misdaadfilm van
Michel Audiard. In Studio.
DE TONEELGROEP Justitia
Haarlem (employees van het pa
leis van justitie) speelt vrijdag
avond 12 maart het blijspel
„Zonnebrand en Blaren” van
Henk Bakker. Dat gebeurt in
gebouw Domi, Overveen, ter ge
legenheid van het 40-jarig be
staan van de wandelssportver-
eniging Jan Passtoors. Kaarten
luisteren, zoals in je eentje op
je eigen kamer! Nu ook eens
rekening gaan houden met een
ander en proberen om jezelf aan
zijn of haar spel aan te passen
om met elkaar iets goeds tot
stand te brengen. Met dit moei
lijke werk zijn zij enkele maan
den bezig en nu vond Ed Span
jaard het wel nuttig, dat het
Junioren-orkest zich ging voor
stellen aan een kring van toe
hoorders, die niet in de eerste
plaats belangstellen in perfecte
prestaties, maar die primair de
waarde inzien van muzikale ak-
tiviteit van de jeugd.
Het Junioren-orkest laat zich
op zaterdagavond 13 maart ho
ren in de Tuinzaal van het Ge
meentelijk Concertgebouw met
een aantrekkelijk programma
van werkjes van Gussago, Pleyel
en Jurriaan Andriessen. Van
Vincenzo Bellini wordt zelfs een
echt hobo-concert gespeeld met
een van de orkestleden als
solist! Wanneer alleen deze mu
ziek uitgevoerd zou worden, zou
de avond wel wat kort worden.
Daarom zal het programma nog
uitgebreid worden met de Sere
nade in Es voor acht blazers
(K.V. 375) van Mozart en met
de Symfonie voor tien blaas
instrumenten van Darius Mil
haud. Beide werken zullen uit
gevoerd worden door het hout
blazers- en koperblazers-
ensemble van „Jeugd en Mu
ziek” dat eveneens door Ed
Spanjaard geleid zal worden.
P. ZWAANSWIJK
De orkestleden van het Noord-
hollandsch Philharmonisch Or
kest hebben een buitengewoon
druk bestaan. Elf diensten per
week zijn geen uitzondering,
hetgeen zeggen wil dat er 6 re
petities en 5 concerten gespeeld
moeten worden in 6 dagen! Het
dagelijks musiceren eist een
grote geestelijke inspanning en
een voortdurende concentratie.
Daarom is het heel bijzonder,
dat de genoemde blazers er vrij
willig nog een taak bijnemen.
Op uitnodiging van Peter
Lohr, die de leiding heeft van de
Haarlemse Kamermuziekserie,
zal het N.P. Blaaskwintet me
dewerken aan het concert op
donderdagavond 18 maart in de
Gemeentelijke Concertzaal.
Het kwintet, dat bestaat uit
de heren J. Bröcheler, fluit, H.
Gouder de Beauregard, hobo, A.
Smit, clarinet, J. Kohl, hoorn en
S. Klein, fagot, zal voor deze ge
legenheid worden versterkt met
vier strijkers: J. Simon, viool, R.
de Bree, altviool, W. van Wil
genburg, violoncel en J. van
Harten, contrabas. Deze strij-
kers-aanvulling was noodzake
lijk om het mogelijk te maken
het Septet van Beethoven te
spelen en het Grand Nonetto
van Ludwig Spohr.
Ter opening van het concert
zal het Kwintet Opus 99 No. 2
van A. Reicha worden uitge
voerd. Beethoven en Reicha zijn
tijdgenoten zij zijn beiden in
1770 geboren. Ludwig Spohr
(ook wel Louis genoemd), is van
een jongere generatie hij
werd in 1784 geboren en stierf
in 1859.
Anton Reicha was een Tsjech,
geboren in Praag, die cello en
fluit speelde in het orkest van
de keurvorst van Bonn. Hij was
goed bevriend met Beethoven,
die in hetzelfde orkest viool
speelde. Zij konden uitstekend
met elkaar opschieten hoewel
Beethoven geen woord Tsje
chisch sprak en Reicha heeft
het nooit klaar gespeeld om
Duits te leren. Later toen Beet
hoven in Wenen werkte trof hij
daar Reicha weer aan en zetten
zij de vriendschap voort.
De composities van Reicha
werden niet buitengewoon ge
apprecieerd. Hij componeerde
zeven opera’s, twee symfonieën,
24(!) kwintetten voor blaasin
strumenten, 24 hoorntrio’s, 22
strijkkwartetten en nog veel
meer. Hij heeft dus bepaald niet
stilgezeten. Louis Spohr is enige
tijd in Wenen geweest als diri-
VRIJDAG 12 MAART wordt
in „Kosmic Mind” aan het
Raam veld in Beverwijk een In
diase muziekavond gegeven, te
verzorgen door een ensemble
van het Tropenmuseum uit Am
sterdam, met typisch Indiase
instrumenten als sitar, taola en
sarengi. Voorts zal medewer
king worden verleend door de
Amerikaanse folkzanger Can
nabis, die zichzelf op de gitaar
begeleidt.
Voor dit programma zal in het
midden van de zaal speciaal een
podium worden gebouwd, ter
wijl het publiek bovendien kan
discussiëren, theedrinken en
snuffelen in de shop. Het con
cert begint des avonds om half
acht, waarbij de zaal tot des
nachts twee uur blijft geopend.
DE BOROBOEDOER de
machtige Boeddhistische tempel
op Java is het onderwerp van
een lezing op woensdag 17 maart
in de Gerhardschool aan de
Raaks. Niemand minder dan
prof. dr. A. J. Bernet Kempers
komt de lezing met dia’s houden.
Hij zit in het bestuur van de
stichting „Behoud Borobudur”
en heeft bijzonder veel gedaan
voor de inmense restauratie van
dit 1100 jaar oude monument.
Onlangs heeft onze krant uit
voerig aandacht aan de restau
ratie van de Boroboedoer gewijd.
De tempel wordt al jarenlang
ondermijnd door de ongelijke
draagkracht van de ondergrond.
Niet alleen van buiten wordt de
gebeeldhouwde steen aangetast,
maar via vele scheuren ook van
binnenuit. De Unesco steunt het
restauratieplan, dat voorzien
moet in nieuwe fundamenten,
een gedegen waterafvoer en een
extra beveiliging van het beeld-
houdwerk.
De lezing door prof. Bernet
Kempers wordt georganiseerd
door het Unesco Comité Haar
lem en het Centrum voor Inter
nationale Lezingen.
HET WAS ALLEMAAL vol
komen nieuw voor de jonge mu
zikantjes, wier leeftijd variëert
van elf tot vijftien jaar, om als
„orkestlid” te musiceren. Nu
niet alleen maar naar jezelf
Ook spelen zij spelletjes,
waarin de vertrekkende student
de baas speelt over de ander.
Langzaam wordt het karakter
van de achterblijver duidelijk.
Hij vindt het eigenlijk helemaal
niet leuk dat zijn kamergenoot
vertrekt, maar is zich dat nau
welijks bewust.
„HOE GROEN IS Julia” van
de Engelsman Paul Ableman is
een blijspel, waaraan twee ac
teurs hun toneelspelershart kun
nen ophalen. Het gaat over twee
studenten die samen een zolder
verdieping bewonen. Als het
toneelstuk begint staat de een
op punt te verhuizen; zijn studie
is afgelopen. Zijn vriendin Julia
heeft beloofd te komen om af
scheid te nemen, maar komt
niet. Julia blijft slechts ge
spreksonderwerp, een van de
vele die beide studenten in dit
laatste samenzijn hanteren.
DE CHRISTELIJKE ORATO-
RIUM-vereniging „Looft Den
Heer” uit IJmuiden geeft op
woensdag 17 maart in de N.H.
kerk te IJmuiden een uitvoering
van de Matthauspassion van J.
S. Bach. Het Noordhollands
Philharmonisch Orkest zorgt
voor de begeleiding, terwijl een
koor van solisten zullen mee
werken: Arjan Blanken is evan
gelist, Herman Schey zingt de
Christuspartijterwijl de aria’s
gezongen worden door Annette
de la Bije sopraan, Marianne
Dieleman alt, Gerard Honig te
nor, Ruud van der Meer bas.
Aan het orgel zit Simon C. Jan
sen en aan het clavecimbel Jaap
Spigt. Het geheel staat onder
leiding van Willem Wiesehahn.
De uitvoering begint om half
acht.
De enige held is de doodsbange Yos-
sarian, die alle mogelijke moeite doet
om afgekeurd te worden als bombardeur
op een bommenwerper. Het streven van
een dodelijk getroffen boordschutter vlak
naast hem tijdens een van de zinloze
vluchten, veroorzaakt bij Yossarian een
trauma. Hij wil weg, maar hij wordt ge
dwarsboomd door catch 22, paragraaf 22,
van het dienstreglement dat ongeveer
luidt: iedereen die uit dienst wil is nor
maal: bijgevolg is iedereen die zegt dat
hij te krankzinnig is om te blijven vlie
gen, zo normaal dat hij ermee door moet
gaan. De film zit vol van dergelijke ab
surde redeneringen.
De film is gebaseerd op het gelijkna
mige boek van Joseph Heller, die het in
1955 schreef. Regisseur is Mike Nichols,
die ook „The Graduate” en „Who is
afraid of Virginia Woolf” heeft gemaakt.
Alan Arkin, Orson Welles, Jon Voight,
Richard Benjamin spelen er in mee,
evenals Anthony Perkins en Arthur Gar
funkel. Gaat die film zien. In Cinema Pa
lace.
ENKELE EERSTE BLAZERS
van het Noordhollands Phil
harmonisch Orkest hebben
enige jaren geleden besloten
om zich toe te leggen op het
spelen van kamermuziek. Het
initiatief hiertoe is uitgegaan
van de klarinettist Aart Smit,
die zijn collega’s wist te be
wegen een kwintet te for
meren en wekelijks te repe
teren.
ALS LAATSTE IN de serie
studentencabarets in Haarlo-
heim, Smedestraat 23, treedt
het cabaret van Peter de Jong
uit Leiden aan. Dat zal dan ge
beuren op de zaterdagen 13 en
20 maart. Het is een prijzens-
waardig cabaret want alleen al
het landelijk studentencabaret
festival Cameretten in Delft le
verde de Leidse groep 4 prijzen
op. In ’68 was het een derde
prijs, in ’69 een 2e prijs en in
’70 wederom een 2e prijs. Bo
vendien legde ze beslag op de
persprijs, een prijs die slechts
éénmaal in de geschiedenis van
Cameretten door de landelijke
pers werd gegeven. Op het
Haagse studentencabaretcon-
cours in de Houtrusthallen
kreeg het de 1ste prijs.
Het cabaret steunt vooral op
de cabaretier-conferencier Pe
ter de Jong die echter met Do
nald ten Hooven een onafschei
delijk duo vormt. De laatste is
de gitarist. Het duo is sinds
kort versterkt met de Rotter
damse Corry van Aalst. Op het
Camerettenfestival in novem
ber ’70 kwam zij van de 50 ca
baretiers zo overtuigend voor
de dag dat zij een speciale in
dividuele prijs kreeg met de
aantekening van de jury: groot
theatertalent.
Behalve Peter de Jong
(sinds kort afgestudeerd arts),
Donald en Corry treden in de
begeleiding nog voor het voet
licht Flory den Boef (piano) en
Piet Smit (bas).
Verplicht piano leren, zoals
zijn ouders dat graag hadden,
was niets voor hem. „Een hele
hoop gevoel maar niet veel tech
niek”, zeiden ze hem in die da
gen. En Labi bekent dat deze
karakteristiek nog steeds geldt.
Hij schrijft zijn songs zelf.
Vooral de laatste drie jaar wil
hij ze ook nog in het openbaar
zingen. Vóór die tijd waren het
liedjes vol zelfmeelij, zoals jon
gens van achttien tot eenentwin
tig wel meer plegen te schrijven,
heeft hij gezegd. Zijn eerste lp
is uit nadat Labi met de song
„Thank your lucky star” tot het
Engelse hitwezen was doorge
drongen. Zijn liedjes zijn meer
op de melodie dan op de woor
den gericht.
Het zijn vooral de blues ge
weest die de eerste bron van
inspiratie voor Labi waren
(Jimmy Reed); nadien werd het
de muziek van James Brown.
Labi Siffre houdt niet van het
heilige tintje, dat songs vol
maatschappijkritiek omzweeft.
„Ik vind het verschrikkelijk als
mensen tegen me preken. Al dit
allemaal samen en van elkaar
houden is onzin. Het zou een na
tuurlijke zaak moeten zijn. Je
zou er geen songs over moeten
zingen”, heeft hij gezegd.
OP VRIJDAG 12 en zaterdag
13 maart spelen drie Amerika
nen in De Waag: het trio Black
River and Western. Gitaar en
zang. Het drietal komt uit Con
necticut en zingt behalve eigen
werk ook dat van de Beatles,
Crosby, Stills en Nash.
EN PLOTSELING komen de goede
films los in Haarlem. Liefst drie tege
lijk: Catch 22, Waterloo en Le eerde rou
ge. Om te beginnen met Catch 22: een
verbijsterende anti-oorlogsfilm, een ho
nend protest tegen alle valse deugden
die de oorlog „verkoopbaar” moeten
maken, de ontmenselijking van een ge
vechtseenheid tot in het absurde. De
kleine samenleving op de vliegbasis Pia-
nosa in de Middellandse zee van waaruit
bombardementsvluchten boven Italië
worden ondernomen, bestaat uit kleine
ijdele, hebzuchtige, en domme mensen
de enigen die zich thuis voelen in de
waanzinnige situatie.
SINDS VERLEDEN JAAR
september is het op woensdag
middagen extra druk geworden
in de gangen, de stemkamers
en de muziekschool, waarover
de stichting Jeugd en Muziek
Haarlem” in de voormalige
Koudenhornkazerne nog enige
tijd beschikken kan voor haar
aktiviteiten.
Een repetitiefoto van „Spa
ghetti van Menetti”.
gent van het Theater an der
Wien. Ook hij heeft Beethoven
zeer goed gekend. Uit verschil
lende brieven van hem blijkt dat
hij concerten heeft meegemaakt
waar Beethoven dirigeerde. Ook
Spohr is een zeer vruchtbaar
componist geweest: ld opera’s, 9
Symfonieën en 36 strijkkwartet
ten!
Het Septet van Beethoven en
het Notette van Spohr zal onder
leiding staan van de jonge di
rigent Maarten Smit, die al sinds
ruim twee jaar een speciale di-
rigenten-opleiding volgt bij Pe
ter Eros en Hans Vonk. Boven
dien heeft hij een dirigentencur
sus gevolgd in Salzburg en aan
de Hamilton School for Music in
New York. Tijdens een kerstmu-
ziekweek, die in dit instituut ge
houden werd, heeft hij enkele
Brandenburgse Concerten van
Baeh gedirigeerd.
J. H. MOOLENIJZER
De trieste, half afgebro
ken Amsterdamse Haarlem
merhouttuinen. Slopers maken
zware bewegingen tegen een
achtergrond van dicht getim
merde huizen. Contrast tegen
over de lichtvoetige bewegin
gen die gemaakt worden in één
van de panden die nog over
eind staan: het gebouwtje
waarin het Nederlands Mime
Centrum en het mime-theater
Carrousel (nog) huizen.
Carrousel repeteert. Decor
stukken staan her en der, kleu
rige brokstukken van huizen,
bomen. Daartussenin tien men
sen in mailots en dikke afge
zakte sokken en truien, drom
mend om een soort ijskarretje
zonder ijs. Uit een grote pot
trekken ze denkbeeldige slier
ten: spaghetti. „Spaghetti van
Menetti” zo heet het stuk dat
ze zondagmiddag in de Haar
lemse schouwburg gaan opvoe
ren.
DE TONEELGROEP Centrum
is zaterdagavond weer in Haar
lem terug met „Tehuis”, een
spel met zang en dans over hoe
de maatschappij bejaarden be
handelt. Het stuk is een maand
lang in Amsterdam gespeeld en
heeft daar een behoorlijk suc
ces gemaakt. „Naar Amsterdam
se begrippen tenminste”, vertelt
Mensox Carpentier Alting van
Centrum. En dat wil zeggen, dat
een succes in Haarlem altijd
groter is.
Phonogram heeft besloten een
plaat te maken met de liedjes
uit „Tehuis”, geschreven door
Jaap van de Merwe en gecom
poneerd door Cor Lemaire. De
plaat komt deze maand nog uit.
Verder begint Centrum vrijdag
aan een serie abonnementsvoor-
stellingen van „Kwasten” van
Heinrich Henkel, gespeeld door
Jules Hamel en Joan Remmelts.
Het spel over twee constructie-
schilders wordt gebracht op 12
maart en verder van 15 tot en
met 19 maart.
De voorstellingen van „Baas
boven Baas” van Peter Handke
in de Toneelschuur zijn vooral
bij het jonge publiek nogal aan
geslagen. Niet alleen het spel,
maar ook de mogelijkheid met
spelers en regisseurs te babbe
len na afloop in de bar, heeft
daartoe bijgedragen. Centrum
heeft besloten nóg een serie uit
te brengen, en wel van 26 tot en
met 31 maart.
JEAN PIERRE MELVILLE heeft na
„Le samourai” opnieuw een misdaadfilm
gemaakt: „Le cercle rouge”. Legde hij
in eerder misdaadfilms de nadruk de
eenzaamheid van de misdadiger, dit keer
gaat het over de eenzaamheid van de
„flic”, de politieman, die met een soort
magische vasthoudendheid achter zijn
slachtoffer aangaat, maar in dit spel van
zet en tegenzet alleen zijn eigen onver
schrokken weg moet gaan.
Bourvil speelt die solitaire jager op
groot wild (zijn laatste rol) heel aan
doénlijk en overtuigend. Hetzelfde kan
gezegd worden van Yves Montand, die
een aan de drank verslaafde ex-gangster
is, maar tijdelijk sober wordt als Alain
Delon hem in de rol van scherpschutter
kan gebruiken bij zijn nauwkeurig voor
bereide juwelenroof. De alcoholicus Mon
tand wordt op hallucinaire wijze geïntro
duceerd tijdens een aanval van delirum,
waarbij hij muizen en reptielen zijn ka
mer ziet binnendringen. Het blijkt dat de
film het van dergelijke korte hoogtepun
ten moet hebben omdat Melville overi
gens een nogal clichématig en weinig ge
loofwaardig verhaaltje onder handen heeft
en daarbij Alain Delon te veel vrijheid
laat. Daardoor kan deze eindeloos koket
teren met zijn trieste, uitgebluste blik
ken.
Maar goed de formule van de perfect
voorbereide inbraak die tenslotte toch
misloopt blijkt nog weinig van zijn kracht
te hebben ingeboet. In Luxor.
DE FILM „WATERLOO” geefi een
nauwkeurige beschrijving van de be
faamde veldslag bij het Belgische
plaatsje waar Napoleon zijn figuurlijk
graf vond. Producer Dino de Lauren-
tius engageerde niemand minder dan de
Russische regisseur Sergei Bondarchuk
voor de regie, die ook „Oorlog en "re
de” naar Tolstoi verfilmde.
Het geheel is een impönerend schouw
spel geworden, enigszins verwarrend
doordat iedereen Engels spreekt, waar
door diverse partijen vaak moeilijk uit
elkaar te houden zijn: verder met een
sterk emotionele Napoleon van Rod Stei
ger, die aan de grote keizer en veldheer
menselijke dimensies tracht te geven,
wat hem zo nu en dan ook wel lukt. Als
Wellington geeft Christopher Plummer
hem in geheel andere stijl goed tegen
spel en Orson Welles is nog een kort
ogenblik aanwezig om een waardeloze
Lodewijk XVIII in al zijn vadsigheid en
onkunde gestalte te geven.
Maar hoofdzaak blijft de structuur
van een veldslag die nog met cavallerie,
kanonnen, geweren en sabels wordt
uitgevochten. De opstelling der legers,
het kiezen van positie, het aftasten van
eikaars zwakke plekken, de kleine toe
valligheden die beslissend het verloop
van de strijd blijken te zullen bepalen,
dat alles levert een spannend schouw
spel op met emotionele hoogtepunten. In
Lido.
toire du soldat” van Stravinski,
„De beul en de nar”, „De te
rechtstelling”, „De kleermaker
en het kruisbeeld”. De première
is 2 april in Haarlem. „Waarom
steeds Haarlem als première-
plaats?” Een simpel antwoord:
in Amsterdam zijn geen zalen.
En Carrousel zal zelfs over niet
al te lange tijd ook naar een
ander onderkomen voor repe
tities moeten omzien. Ook dit
huis moet immers plat. Voor
een weg naar Haarlem, zo wil
de ironie.
Haarlem zal zondagmiddag
trouwens nog een festijn mee
maken: een geweldige spaghet-
ti-eetpartij in de schouwburg
voor ouders en kinderen na de
voorstelling die om 5 uur be
gint, verzorgd door het Itali
aanse restaurant Napoli. Voor
12 maart moet u couverts voor
’t eten bestellen bij de schouw
burg.
Naast het Haarlems Jeugd
orkest, twee blazers-ensembles
voor „hout” en „koper” ge
zamenlijk en een ensemble voor
„koper” alleen, begon de Stich
ting aan een orkest van kleine
omvang, ongeveer dertig spe
lers en speelsters, te vormen,
waarin de jongste beoefenaars
van instrumentale muziek uit
Haarlem en omgeving een plaats
zouden kunnen krijgen.
Na een oproep van het stich
tingsbestuur tot de jongens en
meisjes, die bij „Jeugd en Mu
ziek” aangesloten zijn, bleek
zoveel ambitie voor het spelen
in het nieuwe orkestje te be
staan, dat men al gauw kon
beginnen aan het instuderen van
aangepaste, uiteraard nog een
voudige muziekstukken. Ed
Spanjaard uit Haarlem kreeg
de leiding van het prille jeugd-
ensemble dat de naam kreeg
van Juniorenorkest Haarlem.
Menetti is een klein zwer-
versmannetje dat geschapen
werd door wijlen de Parool
journalist Kees Leibrandt. Een
verhaaltje over een mannetje
dat in het dorpje Spriet be
landt, waar niemand zich ooit
dik maakt. De bewoners zijn
zo ontzettend smal dat Menetti
medelijden krijgt. Hij gaat
spaghetti voor ze maken.
Vraag aan Rob van Reijn,
steeds druk bezige, verbeteren
de, heen en weer trippelende
leider van de groep: waarom
dit boek? Hij pakt het, voorin
staat met forse hanepoten „Mir
jam”. „Dat is mijn dochtertje
en een jaar of twee geleden zei
ze: kun je nou niet eens een
stuk daarover maken. En dat is
dan nu gebeurd.”
Ron zorgde voor de regie,
Frans Rafall voor de choreo
grafie. „Spaghetti van Menet
ti” werd omgezet in bewegin
gen en danspassen; er is zelfs
een echte spaghettidans. Het is
een kindervoorstelling, maar de
spelers vinden zelf dat het voor
iedereen van 6 tot heel oud leuk
is. „Hoe is het om voor kinde
ren te spelen?” Rob: „Kinde
ren zijn kritischer, maar heb
ben wel minder verbeeldings
vermogen. Sommige bewegin
gen kunnen ze nog niet her
kennen. Daarom gebruiken wij
tekst op de band van Wim Bij-
Op het ogenblik worden elke
zaterdag en zondag voorstel
lingen in de Brakke Grond in
Amsterdam gegeven. Met „Pe
ter en de wolf”, „De vleermuis
aan de ketting” en „Ben je he
lemaal betoeterd”. Rob wil
„Spaghetti” ook daar opvoeren.
Voor volwassenen wordt ge
werkt aan „Toon en onder
toon”, een scala van dansjes en
sketches, solo’s en ensemble-
werk, waarin allerlei technie
ken de revue kunnen passeren.
„Balladen en sprookjes voor
grote mensen” is een ouder
nummer, dat nog op het pro
gramma staat.
En dan is er „Duet”, dat meer
met Rob dan met Carrousel te
maken heeft. Rob brengt „Duet”
samen met de Tsjech Dusan
Parizek. „We hebben twee vol
komen verschillende stijlen: hij
is meer Frans, lyrischer; ik heb
forsere bewegingen, meer stac
cato. Dit is helemaal nieuw voor
mij, een heel andere vorm naast
het meer humoristische. We
brengen onder andere „L’his-
