BARTJE ZOEKT HET GELUK OP TV
Clare Lennart:
van
betere dagen
naar
Publikatie
eerste roman
van Vestdijk
Paul van Vliet
had succes in
Indonesië
VAKANTIEPLANNEN?
ANN BURTON OP WEG
NAAR GROTE
CARRIERE
Maak er
h eind aan!
Wat kunt u zélf doen aan
’t terugdringen van de
milieu-verontreiniging?
„Weleer”
heimwee
Laat Uw wagen grondig controleren!
Autopolikliniek „DE SPAARNESTAD” nv
i'
Les Humphries en Dun ja Rajter getrouwd
J azz-zangeres moet haar
Amerikaanse accent kwijt
Twijfels Tweede
Kamerleden aan
ledentelling EO
ïXdam flariode
60.000 kasrozen
15
14
Bladeren in album vol vergeelde familieportretten
F* i
WOENSDAG 14 JUNI 1972
Baron
i
v.a.
v.a.
snelheidsmetertest
52,50
(Van onze correspondent)
Decorcentrum voor BRT
Amsterdamse etage
r
72,50
25,50
85,00
55,00
12,50
Zoek ’t op in de
GIDS VOOR EEN
MILIEUBEWUST LEVEN
Samengesteld
met medewerking van de
Raad voor Milieudefensie.
176 blz. 8,90
Bij elke boekhandel
Méér dan u denkt!
LONDEN Jazz-zangeres Ann
Burton woont tegenwoordig in Lon
den. Of, tegenwoordigze zit er
deze zomer anderhalf jaar! U heeft
haar niet zo gemist? Dan verkeert u
in goed gezelschap, want haar platen
maatschappij (CBS-Artone) merkte
het ook pas negen maanden nadat ze
haar bullen had overgeheveld. En in
oktober vorig jaar werd haastig het
persbericht „Ann Burton, succesvol
optreden in Londen” verstuurd.
Dat sloeg op een serie optredens in
de beroemde jazzclub van Ronnie
Scott. Daarna in Engeland geen werk
meer voor Ann. Maar in haar peper
dure flatje in een rustige Londense
wijk komt er geen woord van teleur
stelling over haar lippen. „Ik zit op
een ei”, verklapt Ann. Afwachten
maar wanneer het uitkomt.
nu*
VAKANTIEKEURING
veiligheidsinspectie
vermogenstest
motortest
f!l|N
t’l UL- i
tiirw
BORGER Willy van Hemert heeft dinsdagmiddag tijdens een pers
conferentie te Borger vader en moeder Bartels en hun zoontje Bart je
het bekende Drentse kereltje uit het gelijknamige boek van Anne de
Vries voorgesteld. Zij zullen de hoofdrollen spelen in een tv-serie.
Er waren 1200 gegadigden voor deze rollen, gekozen voor de rol van
Bartje werd ten slotte de 9-jarige Jan Krol uit Drouwen.
Auteurs steunen Böll
i.
WAS DE NEGENTIENDE EEUW
een betere tijd dan de jachtige pe
riode, waarin wij het vege lijf
trachten te redden? Als men „Wel
eer” (Nijgh v. Ditmar) leest, het
boek waarin Clare Lennart vertelt
over de mensen die haar voor
ouders zijn geweest, krijgt men de
indruk dat Utrechtse schrijfster
daar graag „ja!” op zegt.
„Het lijkt er veel op of wij het
welbevinden op deze aarde hebben
versjacherd voor de welvaart”, zo
schrijft zij in haar slothoofdstuk.
„Toch was het leven tegen het eind
van de 19de eeuw geriefelijker, be-
haaglijker, ook in veel opzichten
zachtzinniger geworden. Er reden
door het hele land spoortreinen, in
de steden was gasverlichting en
waterleiding, er was telegraaf,
weldra ook telefoon
En zij is ervan overtuigd dat de
arbeider in die tijd „gelukkiger”
leefde dan verreweg de meeste ar
beiders van nu met een goed loon,
uitstekende sociale voorzieningen
„en veel meer luxe dan voorheen,
waarmee ik overigens niet zeggen
wil dat ik de sociale voorzieningen
van toen terugwens”.
OCCASION KOPEN??
neem een AANKOOPKEURING
Avondlicht
ji
-
rwvwvwwvwwwwwvw
hij hertrouwde
ANTHONIA
I
I
een
toch stuk
I
ADVERTENTIES
gespecialiseerd
in remmen
ADVERTENTIE
Ann Burton
1
Vorige maand was Ann een paar dagen
in Amsterdam voor een optreden in Koos
Postema’s TV-programma. „En ik vond
het enig om weer even in Amsterdam te
zijn Ik houd verschrikkelijk van die stad.
(Van onze correspondent)
Erkend elektrotechnisch test- en diagnose centrum
FRIESE VARKENMARKT 2-10 HAARLEM
Telefoon: 023 - 31 04 40 - 31 04 41
trekt met zijn mededeling op 30 mei, dat
„als er nu te veel kleine omroeporganisa
ties verschijnen, komen zowel de belangen
van kijkers en luisteraars, als die van de
werknemers bij de omroepen in het ge
drang”.
Ann Burton vertelt dat ze naar Londen
is gegaan om er te leren. Te leren adem
halen, dansen bewegen. „En”, zegt ze, „ik
probeer m’n Amerikaanse accent kwijt te
raken. Ik ga vrij veel naar toneel, kijk tv.
Er zitten zoveel accenten in het Engels:
Schots, Cockney, Iers. Mens, ik kan het Iedereen was lief, aardig en gezellig. Maar
is geteld. Was dat, zo vragen zij, dezelfde
methode als eerder bij andere omroepor
ganisaties?
proefschrift waarop drs.
hoopt
van
de drank, zijn eens zo bloeiend
en
vangen we ook
op van Saar de
70 ha. parken, tuinen en kassen
in volle rijpe glinsterende
schoonheid van de zomer
«^bovendien
in de Amstelhal - RAI -
HAMBURG (DPA). —De 31-jarige Les
Humphries, componist en leider van de
naar hem genoemde zanggroep, is dinsdag
in de plaats Undeloh ten zuiden van
Hamburg in het huwelijk getreden met de
32-jarige Zuidslavische zangeres en actrice
Dunja Rajter.
Ze zijn van plan vrijdag na de kerkelij
ke inzegening van hun huwelijk een zige-
neurfeest te organiseren. Daarvoor zijn
meer dan 400 gasten uitgenodigd naar
Undeloh te komen, dat zelf niet meer dan
400 bewoners telt.
NEEM EEN
Volksmuziekschool. De openbare les,
die de Volksmuziekschool in Haarlem
vanavond geeft, vindt plaats in de Prin
senschool (Soendastraat) en niet in de J.
P. Coenschool, zoals door een verkeerd
verstoken regel maandag in de krant viel
te lezen.
AMSTERDAM. De omzet van de
schrijverscoöperatie de Bezige Bij is in
het boekjaar 1971 in stijgende lijn geble
ven. Er werd voor het eerst een omzet
bereikt van meer dan drie miljoen gulden.
De directie verwacht in 1972 de vier
miljoen te overschrijden. Men ziet de
toekomst met veel vertrouwen tegemoet.
DEN HAAG. De Tweede Kamerle
den, mevr. Padt-Jansen en de heren
Voogd en Meijer (allen P.v.d.A.), hebben
minister Engels (CRM) schriftelijke vra
gen gesteld over de manier waarop het
aantal leden van de Evanglische Omroep
In al hun pracht omrankt
met bloeiende en decoratieve
planten
te zien
tot en met zondag van
9.30-22.30 uur
vele twinkelende attractiesl
gecombineerde trein/toegangskaartjee
ean NS-statione
allemaal nog niet zo gemakkelijk verstaan
hoor”.
Ann Burton begon haar Londense avon
tuur in februari 1970 met een engagement
van twee weken in de club van Ronnie
Scott in hartje Londen. In de zaal zaten
componist-orkestleider Johnny Dankworth
en z’n jazzy zingende vrouw Cleo Laine,
Stan Getz en zangeres Salena Jones „en
nog een stel notabelen”. Ann wist niet
dat ze er waren, maar merkte het pas
toen ze na afloop in de kleedkamer com
plimenten en zoentjes kwamen brengen.
Ronnie Scotts club noemt ze „een mee
vallertje”. Meer is Ann Burton niet opge
treden in Engeland, want het is nu een
maal moeilijker-dan moeilijk je als onbe
kende buitenlander in de Britse showwe-
reld te dringen. En omdat de zangeres
zoals ze zegt, niet in de eerste plaats is
gekomen om te werken maar om te leren,
komst dat goed uit. Ze zegt: „Hier kun je
tot de hemel vliegen. Tenminste, dat idee
krijg ik. In Nederland zat ik tegen het
plafond, en daar heb ik een beetje een
zeer hoofd van gekregen”.
Dit werd meegedeeld tijdens de jaar
lijkse algemene vergadering, waarop men
de schrijver C. Buddingh tot nieuwe voor
zitter van het bestuur koos. Prof. Mr.
W.H. Nagel (J.B. Charles), die gedurende
17 jaar lid van het bestuur was, waarvan
de laatste tien jaar als voorzitter, had zich
niet herkiesbaar gesteld. Het bestuur be
staat thans uit: C. Buddingh (voorzitter),
J.J. Klant (penningmeester), W.J. Schou
ten (secretaris) en de leden H. Mulisch, O.
Timmers en B. Schierbeek.
Voorts vragen zij op grond waarvan de
minister verwacht dat de EO een totaal
programma zal brengen, zoals de omroep
wet bedoelt, en welke consequenties hij
ik vond het zalig om weer terug te gaan
naar Londen. Wiet dat ik elke dag in de
stad loop hoor, maar hier zijn de dingen
in beweging”.
In Amsterdam heeft Ann Burton haar
etage aangehouden. Een vriendin past er
op haar vier katten. („Ze bellen me wel
eens op”, zegt kattengek Burton). Ze pakt
een zwart-witte kat van de grond, knuf
felt het dier intens.
Van Ann Burton verscheen kortgeleden
weer een lp „Lovers and other strangers”
en hoewel ze er best tevreden mee is (de
plaat wordt net als de twee vorige ook in
Japan uitgebracht), wil ze nu eindelijk
wel eens een „lekker swingende” plaat
maken.
Ze voegt eraan toe dat ze het nu
eindelijk wel eens wil „maken”. Wat ze
daarmee bedoelt?
„Met „maken” bedoel ik, dat het zover
komst, dat ik over de hele wereld publiek
heb. Zoals Juliette .Gréco. Ze treedt niet
veel op in het buitenland. Maar waar ze
komt, heeft ze een volle zaal”.
SCHIPHOL. Dinsdagmorgen is de
cabaretier Paul van Vliet op Schiphol
teruggekeerd na een tournee van vier
Weken door het verre oosten waarbij hij
met zijn musici Rob van Kreeveld, Hans
Beths en Dick van der Capellen en foto-
graaf-cineast Ton Janssen Indonesië,
Thailand en Hong Kong heeft bezocht.
De Nederlandse cabaretier, de eerste die
sinds 1950 vrije voorstellingen in Indone
sië heeft gegeven, had zijn programma
Ingesteld op een publiek dat „min of meer
met Nederland op de hoogte is”. Daarbij
Is gebleken, dat er in Indonesië, waar ook
voorstellingen in het Engels zijn gegeven,
een grote belangstelling bestaat voor alles
wat met Nederland, de Nederlandse taal,
en de Nederlandse humor te maken heeft.
De voorstellingen in Djakarta (3), Ban
dung, Djokjakarta en op Bali waren allen
uitverkocht en het enthousiasme was zo
groot, dat Paul van Vliet en de zijnen
uitgenodigd zijn om over twee jaar op
nieuw een bezoek aan Indonesië te bren
gen. „Het blijkt mogelijk daar een eigen
en zeer geïnteresseerd publiek op te bou
wen. Verrassend waren de spontaniteit, de
goedlachsheid en de kennis van zaken, die
uit de zaal óverkwamen. De reacties ver
schilden niet veel van die in Nederland
met dien verstande dat voor sommige
nummers een kleine inleiding of toelich-,
ting noodzakelijk bleek. Wat de Indone
siërs het meest opviel, was de vrijmoedig
heid waarmee een cabaretier in Neder
land de spot kan drijven met zaken als
godsdienst, kerk, sex, leger en politiek,
aldus Paul van Vliet.
o'// Z
Voor het maken van de filmopnamen moeten twee huisjes worden ontruimd.
Het gezin Ensing te Roswinkel gaat zijn typisch Drentse huisje tijdelijk verlaten
en de 80-jarige opa Harm Scheepers te Drounerveen gaat drie weken bij zijn
dochter wonen. Voorts worden opnamen gemaakt in de hervormde kerk te Zwee-
loo, de openbare lagere school te Roden en het „armenhuis” in Sleen.
Aan de tv-serie werken ongeveer 60 acteurs mee, onder wie 25 kinderen van
3 tot 16 jaar en 200 figuranten, allen uit Drente. De eerste opnamen worden don
derdag in Drounerveen gemaakt. Er zullen 60 dagen met de verfilming van de
serie zijn gemoeid.
Willy van Hemert hoopt dat de serie rond Kerstmis kan worden uitgezonden.
Als deze serie succes heeft, wil hij ook het tweede deel „Bartje zoekt het geluk”
verfilmen.
Op de foto: Jan Krol, mevrouw J. WeurdingSpijkerman en Arend Kuik
spelen in Drentse dracht de familie Bartels.
Opvallende uitgaven in dit najaar zul
len o.m. zijn: de nimmer gepubliceerde
eerste een omvangrijke roman van Simon
Vestdijk „Kind tussen vier vrouwen,
sprookjes van de lage landen”, bewerkt
door Hans Sleutelaar en Eelke de Jong
met tekeningen van Peter Vos, waarvan
de eerste oplage 60.000 exemplaren zal
bedragen en „De geschiedenis van de Be
zige Bij”, een
Richtër Roegholt op 22 september
te promoveren aan de universiteit
Amsterdam.
MÜNCHEN. (DPA) Verscheidene
Westduitse schrijvers hebben zich gisteren
in een open brief aan het presidium van
de Vondsdag solidair verklaard met’ hun
collega Heinrich Böll, die de laatste we
ken bloot heeft gestaan aan kritiek van
rechtse zijde naar aanleiding van zijn
opmerkingen over de activiteit van de
Baader-Meinhof-groep.
In een artikel in het weekblad Der
Spiegel heeft Böll enige weken geleden de
leden van de groep vergelkken met opge
jaagd wil en een amnestie in overweging
gegeven.
De brief is onder meer ondertekend
door Ernst Block, Uwe Johnson en Dieter
Lattermann.
fwvwwwwwwwvwvwv|
iAw», tflh
WiMRU
ders, die hun eigen onverstoorbaar le
ven leidden. Natuurlijk gebeurden er
wel eens dingen. Oom Albert raakte
aan
kleerrqakersbedrijf verliep totaal
hij moest verhuizen naar een onooglij
ke arbeiderswoning buiten de stads
wallen, getrouwd met een vrouw bene
den zijn stand.
HIER SPREEKT duidelijk een lof-
zangster van een voorbije tijd. Zij
belijdt een heimwee naar de rustige,
comfortabele wereld van vóór 1914
(maar was die wereld wel zo comfor-
abel? In de winter moest elke morgen
de kachel worden aangemaakt, de gas-
geiser in de keuken bestond nog niet
en hoe de mensen toen hun badwater
warm kregen is mij een raadsel).
Clare Lennart vertelt van haar va
der, de kunstschilder Luite Klaver, die
in 1960 is overleden, bijna negentig
’aar oud. En van diens vader, timmer
man en winkelier in Hattem, die bijna
net zo oud is geworden. Zij pluist
familierelaties na tot in het begin van
de vorige eeuw.
Het was een heel gewone familie,
van brave, kleinsteedse middenstan-
10.000 km beurten - uitlijnen - balanceren
afstellen meerdere carburateurs
Inhoud: a) veiligheidsinspectie
b) motortest, zonder com
VEILIGHEIDSINSPECTIES ONDER AUSPICIËN EN CONTROLE VAN
VEILIG VERKEER NEDERLAND
minder interessant, al is de schrijfster
aan deze tak misschien iets minder
verknocht. De nagelaten brieven en
notities, waaruit zij citeert, brengen
ons in contact met merkwaardige per
soonlijkheden, zoals de grootvader, die
zijn lieve eerste vrouw al zo vroegtij
dig verloor, waarna
met een helleveeg.
Heel merkwaardig
nog even een glimp
Swart, een vrouw die nog enige tijd de I
peliefde is geweest van Willem Kloos
en enkele andere Tachtigers, wat Clare
Lennart niet vermeld, maar wat lang
geleden door Jan Engelman in De
Grone is onthuld. I
Het is jammer dat aan dit boek niet
een foto-katern is toegevoegd. Graag I
zou ik van al deze familieleden eens de I
gelaatstrekken hebben aanschouwd. Dit
materiaal was, zo blijkt uit de tekst,
overvloedig aanwezig, maar wij moeten
het doen met een paar plaatjes op het
omslag, zonder dat ons verteld wordt
wie nu eigenlijk wie is. Bovendien
heeft men er wel een vergrootglas bij
nodig, maar dat loont de moeite: be- I
halve de grootouders en een drietal
*:antes ontwaren we ook een poes, die
anno 1890 bijzonder wijs en tevreden
de lens in kijkt. Dit dier althans voelde
zich in de negentiende eeuw goed op
zijn plaats.
BRUSSEL. In Schaarbeek nabij
Brussel, verrijst een gloednieuw decorcen-
trum voor de BRT, de Belgische radio- en
tv-organisatie. Het centrum zal onderdak
bieden aan decors, rekwisieten en kos
tuums. In het gebouw zal ook ruimte zijn
voor de grafische dienst, een fotokamer,
een filmotheek en een spuiterij waar de
decors-zonodig-geverfd en beschilderd
kunnen worden.
MAAR NICHT ANTHONIA werd
kinderjuffrouw in Den Haag en trad in
de echt met een baron. Als ze naar
Hattem kwamen was het groot feest,
want deze edelman was altijd erg roy
aal met cadeautjes en met guldens en
rijksdaalders voor de spaarpotten van
de neefjes en nichtjes.
Neef Jaap werd zee-officier, maar
hij moest zijn carrière afbreken na
zijn huwelijk met een Zweeds meisje
van lichte zeden (’nogal lichte zeden’,
zegt Clare Lennart voorzichtig). Ze
'eefden in Zweden overigens gelukkig,
zij het kort. Het zijn de kleine^ anek
dotische familieverhaaltjes die iedere
Nederlander wel zou kunnen vertellen,
als hij zich in zijn voorgéslacht zou
gaan verdiepen, maar mij zou ze mis
schien niet zo goed kunnen vertellen
als hier gebeurt.
Wie uit dit verbleekte fotomateriaal
het scherpste te voorschijn komt, is de
Grootmoeder uit Hattem, de vrouw met
de fijne, regelmatige trekken onder
de kraakheldere Gelderse muts, die
met een loep het Hattemse weekblaad-
ie „van A tot Zadde” placht te spelen.
Deze op het oog zo gewone vrouw
blijkt raadselachtige kanten te hebben.
Zo is zij, hoewel gezond van lijf en
'eden, tientallen jaren lang haar huis
niet uit geweest. De schrijfster is niet
in staat na zoveel tijd het mysterie van
deze vrouw te ontrafelen, al vermoedt
zij dat de breuk met de dominee er
iets mee te maken heeft.
„Weleer” heeft niets van een roman,
maar toch is in deze grootmoeder iets
ondergebracht dat men de grondge
dachte van dit boek zou kunnen noe
men. De schrijfster moet in haar een
soort ideaalbeeld van de negentiende
eeuw hebben gezien.
De familie van moederskant, de
doopsgezinde Doyers, zijn zeker niet
„Weleer is een familie-album, dat
men vaak verrast doorneemt, omdat al
deze doodgewone mensén
voor stuk i^ts unieks blijken te heb-
nen. Daar komt nog iets bij. Het
groepsportret, dat hier getekend wordt,
vertoont iets wat de schrijfster zeer
terecht omschrijft als „een soort glans
als van avondlicht over de velden.”
Dat voorbije leven, waarover zij
schrijft, „bezat een vertrouwdheid, een
intimiteit, een vriendelijkheid., waar
door ik ertoe kwam het aan te duiden
als „weleer”.”
In dit boek heeft Clare Lennart in
elk geval bijzonder goed duidelijk ge
maakt waarom zij dit „weleer” ver
kiest boven de soms zo grimmige reali
teit van vandaag.
HANS VAN STRATEN.
Zij vragen minister Engels ook „waar
om het eigenlijk regel is dat juridische
adviezen van de landsadvocaat aan de
minister niet worden gepubliceerd”.
VS
