weinig
Verrassende overwinning van Amerikanen op Oostduitsen in estafette
Medailles
SCHERPE WISSEL VAN
VS RIEP VRAGEN OP
David Wilkie
(goud) stopt
>76
aille
Ingrid Munneke
teleurstellend
aja
Recordzege
l w
n
f I
Montreal 1976
ISi
99
99
L
JIJ
F iS
ill
r?
■i
k -
1
Correct
I
.31
Verrassing
ringen ill
v.) 406.5.
re) 402.63
11.07 pnt.
X - 'y
1
tL - 1
cD?
Montgomery: „Tijden zeggen me
Babashoff
Jim
en
k.
Jim Montgomery na zijn recordrace op de 100 meter vrije slag.
zat.
Wij da Mazereeuw
In het slotweekeinde viste Nederland
Ingrid Munneke: vijfde.
Opstandige
houding Russen
u
BETREKKELIJK
REBELLIE
STOPPER
Oost-Duitsland
Sovjet-Unie
Verenigde Staten
West-Duitsland
Bulgarije
Roemenië
Japan
Polen
Groot-Brittannië
Tsjechoslowakije
Hongarije
Finland
Italië
Joegoslavië
Noorwegen
Mexico
Trinidad
Cuba
Canada
Nederland
België
Frankrijk
Portugal
Jamaica
Zweden
Denemarken
Australië
Iran
Oostenrijk
Nieuw-Zeeland
nsen vin
.’eede be
I met it
eer in i
ijke wee
Vriend en Spaak stonden niet alleen
met hun waarneming. Ook bij de offici-
Vriend: „In eerste instantie kreeg ik
de indruk dat Shirley inderdaad te vroeg
vertrokken was. In Hilversum hebben ze
en Bob Spaak riep toen dat er inderdaad
verkeerd was gewisseld. Dat heb ik aan
Sitters doorgegeven”.
Vreugde bij de Amerikanen, na de verrassende zege op de Oostduitsers in de esta
fette. V.l.n.r. Kim Peyton, Shirley Babashoff, Wendy Boglioli en Jill Sterker.
16
25
21
5
6
5
4
2
3
2
1
0
3
1
1
0
o
0
2
2
2
1
1
1
1
0
0
0
o
o
12
20
14
Hl
4
5
6
4
2
3
4
0
2
0
0
o
o
o
6
2
0
4
0
0
o
2
2
1
1
1
54
69
56
21
14
13
13
9
7
7
7
2
6
2
2
1
1
1
8
4
2
5
1
1
1
2
2
1
1
1
luitsland-
tenië 4-4
16-11), i
i 3-3 (13-
Joegosla-
island 3-1
de oljij
kels. Vii
acheii 31
■ultaat l
eindige
de nege
wedsthi
(200) bij
prest®
inschapi
Nu is alles natuurlijk betrekkelijk.
De Japanse turner Shun Fujimoto
brak zijn knie bij het vloerturnen,
maar besloot even later toch zijn
rekoefeningen te doen, omdat dat zijn
sterkste nummer is en het Japanse
team zijn punten nodig had om de
gouden medaille te winnen. Hij moest
minimaal 9.70 punten halen, weigerde
een pijnstillend middel, om te voor
in de series haalde Montgomery de
recordtijd al naar 50,39, nadat hij in
de estafette al 49,5 uit het lange lijf
had geperst. Ook daar stond hij nau
welijks bij stil. „Het is heerlijk dat ik
op de laatste zwemavond mijn derde
gouden medaille heb gehaald. Jack en
ik hebben vanaf november keihard
gewerkt. Veel tijd aan het zwemmen
gespendeerd en dan is het fijn te zien
dat er ook resultaat i s. Ach, die
tijden zeggen me niet zoveel. Nie
mand praat over de tijden van Spitz.
Wel over zijn gouden medailles, om
dat je die niet af hoeft te geven en je
tijden zeker verbeterd zullen worden.
Terwijl Montgomery en Jack Ba
bashoff ronduit babbelen, is de Ame
rikaanse damesploeg op weg naar een
gouden plak. Ze staren ademloos naar
de tv. Als Shirley heeft aangetikt,
zegt broer Jack: „Opwindend om on
ze meiden de eerste gouden medaille
zaterda!
varen ge
gevreesde
erwonnei
t moeiliji
daarente-
j zetten -
le kracht
ze teleur-
men no(
n van dt
Bovendien zijn de Russische water-
poloërs kennelijk niet uit hetzelfde
hout gesneden als Fujimoto en Ske-
vola, want bij die vijf zieke tobbers
moet er toch minstens eentje zijn
geweest die niet zijn knie gebroken
MONTREAL Een alles-of-niets-po-
jing van Ingrid Munneke heeft zaterdag
in de skiff bij het damesroeien niet
meer opgeleverd dan een vijfde plaats.
De Groningse ging bijzonder snel van
start. Wereldkampioene Christina Schei-
blich uit Oost-Duitsland liet zich echter
niet verrassen en eiste het goud op.
Munneke, die zich duidelijk had gefor
ceerd, viel met haar overrompelingstac-
tiek buiten de prijzen.
•n 2-0, Dl
n Piet di
de overi-
Zeeland
as Farago
Met de winst van David Wilkie is
Europa overigens nauwelijks gemoeid.
De uit Edinburgh via Aberdeen naar
Long Beach (Florida) verhuisde Wilkie is
een puur product van de Amerikaanse
school. Zelf zegt hij daarover: „Als ik in
Schotland was gebleven had ik of naar
school moeten gaan of moeten zwem
men. Combineren is bijna onmogelijk. In
Amerika kan ik vier uur per dag zwem
men, omdat het schema op de universi-
teit daarop wordt afgestemd”. John
Hencken en Rick Colella zullen in hun
jacht naar meer roem overigens geen
last meer hebben van Wilkie. „Dit was
mijn laatste race. Ik stop met zwemmen.
Ik zal nog enige tijd moeten af trainen,
maar wedstrijden zijn er niet meer bij,”
aldus Wilkie.
(Van, onze speciale verslaggever)
MONTREAL De laatste klap was goud waard. Goud, toch
goud voor de Amerikaanse zwemmeisjes, toch goud voor Shir-
een
week lang keer op keer was vernederd door haar Oostduitse
concurrentes, gokte als laatste zwemster van de estafetteploeg
4 x 100 meter vrije slag alles of niets. Het werd alles. Na een
werkelijk sensationele race tikte Babashoff 0,68 seconde eerder
aan dan de Oostduitse Claudi Hempei. Het laatste nummer
van het Olympisch zwemtoernooi had de Verenigde Staten bij
in moetij de dames zijn enige zege en enige wereldrecord (3.44,82) ge
bracht.
MONTREAL (ANP). Scheidsrechter
Piet Leegwater, in Montreal onmisken
baar een van de beste arbiters in het
basketbaltoernooi, zal de laatste dagen
van de Spelen en dus de halve finales
en de eindstrijd niet meemaken. Woens
dag keert hij terug. Leegwater, die tij-
dens het voor-Olympische toernooi een
lympisci telegram kreeg met de mededeling dat
zijn moeder was overleden, ontving gis
termorgen een telegram met de noodlots-
tijding dat ook zjjn vader was gestor
ven.
iverwaa
ik keen ley Babashoff. De 19-jarige Amerikaanse studente, die
erug as
njacht
beteta
i géblaa
oopdage
werk i
Bij de heren domineerden de Ame
rikanen. Rod Strachan en Tim
McKee beheersten de vier zwemsla
gen het best, zeer tot ongenoegen van
de Rus Andrey Smirnov en de Hon
gaarse troef Andras Hargitay. Over
bodig te zeggen dat er ook een wereld
record uitrolde. Ach, op een totaal
van 29 kijkt men niet zo nauw
meer.
Alleen de echte uitschieters bijvoor
beeld een zilveren medaille op de 200
meter vrije slag, die voor Enith Brigitha
toch binnen handbereik heeft gelegen
ontbrak om de over het algemeen geno
men bevredigende prestaties de glans te
geven die ze vorig jaar tijdens de we
reldtitelstrijd in het Columbiaanse Cali
door de twee tweede plaatsen van, Wijda
Mazereeuw wel kregen.
teeds ns die wissel twee keer vertraagd herhaald
t natuu
zolang i
1, wil i
li j hete
skoai wei
zien u
bA J
MONTREAL Wijzend op het
ronde gouden ding dat op zijn borst
hing, zei Jim Montgomery: „Dit telt.
Deze medaille. De tijd niet. Als ik
thuis kom, vragen de mensen niet: hé
Jim, wat heb je in Montreal voor tijd
gemaakt? Neen, ze vragen of je goud
hebt gepakt. Nou, dat was de bedoe
ling”.
een goede prestatie in staat. Met 2.22,7
reikte ze niet verder dan de 15e
plaats.
Ook Abdul Karim Ressang kon geen
rol van betekenis spelen en achter zijn
prestatie op dë 200 meter rugslag dient
eveneens een vraagteken te worden ge
plaatst. Als startzwemmer van de esta
fetteploeg 4 x 200 meter vrije slag had
hij al zijn Montreal-ticket waargemaakt,
maar nu bracht hij er op zijn speciali
teit helemaal niets van terecht: 26e in
2.11,25, niet alleen 3,39 seconden boven
zijn record, maar ook nog bijna ander
halve seconde boven de olympische li
miet.
Ronald Woutering, die wat de indivi
duele nummers betrof de laatste Neder
landse deelnemer was, demonstreerde
ook al een onbegrijpelijke terugslag. On
begrijpelijk, omdat hij precies een week
geleden wel een nieuwe nationale toptijd
op de 200 meter vlinderslag wist te
realiseren. Nu, in de serie 400 meter
wisselslag persoonlijk, werd hij gedegra
deerd tot een grabbelaar: 26e in 4.46,76,
bijna t ien volle seconden boven zijn
record.
Eenzelfde positie was er voor de vier
mat stuurvrouw. Liesbeith Vosmaer, Het-
te Borias, Myriian van Rooyen en Ans
Gravesteyn startten goed, maar vielen in
de beslissende fase, waarin Bulgarije de
sterkste bleek, terug. In de kleine finale
eisten Andrea Vissers en Hellie Klaasse
de winst op in de dubbel twee. Het
damesroeien werd beheerst door de DDR
met vier gouden medailles. Bulgarije
greep tweemaal de overwinning.
In de kleine finales bij de heren
kwam Nederland niet verder dan twee
vierde plaatsen. Zowel Laga (vier met
stuurman) als Nereus (de twee zonder
met Van der Horst-Boesehoten) wekte
bepaald niet de indruk tot het uiterste
te willen gaan. In de grote finale ver
raste de Fin Pertti Karppinen in de
skiff. Daarin troefde hij de Westduitser
Peter Kolbe met een geweldige eind
sprint af. Oost-Duitsland won goud in de
twee zonder stuurman (Joerg en Bernd
Landvaigt), de twee met stuurman de
vier zonder stuurman, de dubbel vier en
de achten. De overige nummers waren
voor Noorwegen (dubbel twee) Frank en
Alf Hansen), de Sovjet-Unie in de vier
met stuurman.
MONTREAL. David Wilkie heeft er
op de laatste dag van het zwemmen
tijdens de Olympische Spelen in Montre
al voor gezorgd dat Europa bij de heren
toch nog beslag legde op een overwin
ning. Op de 200 meter schoolslag leverde
hij met 2.15.11 een nieuw wereldrecord
af en liet de Schot John Hencken en
Rick Colella achter zich.
De terugblik van Bert Sitters, de
bondscoach, bracht een positieve beoor
deling. De e envoudige rekensom leerde
hem immers dat de ploeg in het kielzog
van Enith Brigitha, die met haar twee
bronzen medailles zeker aan de ver
wachtingen heeft voldaan, in Montreal
strijd op olympisch niveau heeft gele
verd. „Nee, ik geloof niet dat ik ontevre
den mag zijn. Wij hebben met 15 man
hier beslist aan de eis van het NOC
voldaan. Er waren wel enkele teleurstel
lingen, maar er was geen sprake van dat
er in onze ploeg een olympische toerist
zat”.
Met name over de 16 nieuwe records
toonde Sitters zich verheugd. „Dat bete
kent dat er vooruitgang is geboekt en
dat was in dit internationale geweld
natuurlijk ook noodzakelijk. Ik vind dat
we bij de dames niet verder achterop zijn
geraakt en dat we bij de heren hier en
daar zelfs wat dichterbij zijn gekomen.
niet i»
tie tijde
in Brt
Spanjo®
t amatei
■e een b
die gek
even ai
telijk mi
plaatsb
ondererj
de hooi
Een waterpoloteam bestaat uit elf
spelers, van wie er hooguit zeven
tegelijk in het water liggen. Ook de
Russen zijn dus met elf waterpolo-
spelers en twee coaches naar Montreal
gekomen om hun titel te verdedigen.
Dat luktè niet al te best; er werd van
Nederland verloren, en de laatste zes
werden niet bereikt. Dat moet na
tuurlijk even pijn hebben gedaan.
Zoveel pijn blijkbaar, dat in de eerst
volgende wedstrijd om de eervolle
zevende plaats tegen Cuba het Russi
sche waterpoloteam niet kwam opda
gen. De teamarts, die in het verleden
de eed op Esculapus (of op Lenin, ik
weet niet hoe dat in de Sowjet-Unie
geregeld is) heeft afgelegd, wist ech
ter vijf doktersattesten te voorschijn
te toveren waaruit bleek dat vijf
waterpolospelers van de Russen óf
geblesseerd, óf ziek waren. Even re
kenen: elf min vijf is zes, dat is dus
één man te weinig voor een zevental.
De arts had dus precies zoveel zieken
gecreëerd als er nodig waren om het
spelen onmogelijk te maken.
te zien winnen”. Later zegt een
breeduitlachende zus Shirley: „Ja, ik
weet het, ik had beloofd dat ik een
gouden medaille zou winnen. Daar is
’ie dan, maar eigenlijk hadden we er
niet meer op durven hopen. Team
geest, you know
De Oostduitse meisjes bleken wèl te
kloppen. Petra Thumer rekende eerst
nog af met Shirley Babashoff. die he
lemaal op 800-metergoud had gere
kend, en Ulrike Richter en Birgit
Treiber gaven de Canadese troef Nan
cy Garapick les op de 200 meter rug
slag.
en niet zijn hand verbrand had, zodat
hij met een beetje wilskracht het
team van zeven nog wel had kunnen
volmaken. Het kan natuurlijk ook
zijn dat er iets anders aan de hand is
geweest. Dat de Russische waterpolo-
ploeg op instigatie van de leiding is
weggebleven, lijkt hoogst onwaar
schijnlijk, met de Olympische Spelen
1980 in Moskou in zicht. Bovendien
staat wedstrijddiscipline hoog aange
schreven in de Sowjet-Unie. Er zijn
volgens mij maar twee mogelijkhe
den. Ten eerste: er waren echt vijf
waterpoloërs zo ziek, dat zij onmoge
lijk konden spelen. Ten tweede: de
spelers hebben geweigerd tegen Cuba
te spelen. Ik gok op de tweede moge
lijkheid. Rest alleen nog de vraag
waarom zij niet wilden spelen. Weer
twee mogelijkheden. Ten eerste: uit
balorigheid, omdat zij de gouden me
daille van 1972 onnodig hadden ver
speeld. Ten tweede: uit opstandigheid,
omdat zij na hun povere prestaties zo
zijn uitgeveterd (om een zacht woord
te gebruiken) door hun coach, door
de chef de mission, door de minister
van sport en vergelijkbare sportoffi
cials, dat zij in opstand zijn gekomen
en gezegd hebben: als jullie het dan
zoveel beter kunnen, dan moeten jul
lie het verder zelf maar doen...
Ik gok op de tweede mogelijkheid.
Een dergelijke opstandige houding
zou vier jaar geleden nog ondenkbaar
zijn geweest, maar er is voldoende
veranderd in de Sowjet-Unie om het
niet onwaarschijnlijk te achten.
De 21-jarige, 1,90 meter lange stu
dent aan de ‘universiteit van Indiana,
was bepaald niet stuk van de sensati
onele tijd die hij op de klokken had
gebracht. Nog nooit eerder zwom een
man de 100 meter binnen de 50
seconden. Nu flitste het elektronische
scorebord aan op 49,99. Natuurlijk
verbazingwekkend, want John Kon
rads, Don Schollander en Mark Spitz
leken drempels te hebben gelegd die
hoog genoeg waren om over te strui
kelen. Doe Counsilman ziet om de
vier jaar kans om nieuwe pupillen
naar voren te schuiven en de wereld
verbaasd te doen staan. Nu weer Joe
zich al af. Jill Sterker had Andrea Pollack voorbij gestreefd
Op de derde honderd meter tekende de Amerikaanse zege
en aangezien de Oostduitse ploeg haar sterkste troef, Kornelia
Ender, reeds had ingezet, rook Shirley Babashoff de overwin
ning. Zij nam bijzonder scherp over van Sterkel. Zo schern,
dat de indruk ontstond dat zjj te snel het startblok had ver
laten. Aangespoord door tv-verslaggever Harry Vriend ging
chef d’equipe Wil Storm op pad om te kjjken of er voor Neder
land, dat achter Canada als vierde was gefinisht, soms via een
diskwalificatie van de Amerikaanse ploeg toch nog brons in
komen dat hij de dopingcontrole niet
zou passeren, kreeg met 9.75 het
hoogste puntentotaal voor zijn rekoe-
fening dat hij ooit behaald had, en
won voor zijn team de gouden me
daille. Zelfs zijn afsprong was per
fect. Het doet wat denken aan de
boodschapper Skevola, die in de an
tieke oudheid naar de vijand ge
stuurd werd om de overgave van de
troepen te eisen. In de tent van de
legeraanvoerder brandde een hout
vuurtje. Wachtend op de uitslag van
het overleg, warmde Skevola zich aan
het vuur. „Het stinkt hier naar aan
gebrand vlees”, zei de vijandelijke
legeraanvoerder even later. Het bleek
dat Skevola zijn hand in het vuur
had gelegd, zonder een kik te geven
of een spier te verrekken. Geïmpo
neerd door de moed, vastberadenheid
en vuurvastheid van deze eenvoudige
tegenstander, gingen zijn tegenstan
ders door de knieën, denkend dat er
een. heel leger van deze malloten
voor hen stond. Verander de naam
oodverfdt
Zweden,
jster Ele-
eren hel
bracht.
jioene in
dag noj
.prong of
trina Ha
MONTREAL (ANP). De gouden
medaille bij het dameshandbal gaat naar
wereldkampioen Oost-Duitsland of de
Sovjet-Unie dat bij de laatste wereld
kampioenschappen als tweede eindigde.
De Oostduitse wereldkampioenen na
men door een recordtriomf met 29-4 op
gastland Canada de leiding in het alge
meen klassement door een beter doelsal
do dan de Russische dames. De Sovjet-
Unie bleef overeind tegen Hongarije (12-
9). waardoor de Hongaarse dames die zo
trots op kop stonden terugvielen naar de
derde plaats.
In het afgelopen weekeinde stond voor
zowel de dames als heren nog de dubbe
le afstand op de rugslag op het pro
gramma. Diane Edelijn kon haar kleine
kans op een finaleplaats zij stond met
haar Nederlands record van 2.19,32 als
negende op de olympische ranglijst
niet waarmaken. Nadat zij in het begin
van het olympisch toernooi een blakende
vorm demonstreerde en tot twee keer
toe op de 100 meter tot recordverbete-
ringen kwam, bleek ze nu niet meer tot
Bottom, Jack
Montgomery.
televisie het beslissende moment ver-
kwaj traagd herhaalde en nadat ook de offi
ciële bandopname van de jury was be
keken. Wil Storm daarover: „We hebben
het laten nakijken, maar volgens de film
was de wissel t och correct. Uiteraard
heeft het dan geen zin meer om te
5. Fr® protesteren”.
Al met al een enerverend slot van het
zwemfestijn in Montreal, waarin de Ne
derlandse ploeg o ok zonder de (niet
verdiende) bronzen medaille op de vrije
slag estafette zich naar behoren heeft
geweerd. Met zestien nieuwe Nederland
se records en acht finaleplaatsen heeft
Sitters’ keurkorps zich achter de op
twee uitzonderingen na ongenaakbare
Oostduitse meisjes met de andere voor
aanstaande zwemnaties kunnen meten.
Skevola in die van Fujimoto, en
bent twintig eeuwen later in onge
veer dezelfde situatie beland. „Hij
moet verschrikkelijke pijn hebben
geleden”, heeft de dorpsdokter later
verklaard., ,Hoe hij al die losse salto’s
en draaiingen heeft kunnen uitvoeren
zonder flauw te vallen of het uit te
schreeuwen van pijn, is mij een
raadsel’’, voegde hij eraan toe. U ziel
het: Fujimoto of Skevola, allebei één
pot nat. Om de vergelijking te ver
volmaken, zei de Japanse turntrainer:
„Ja, hij is een erg dappere jongen,
maar dat zijn al mijn turners”. De
Russen, die tweede werden, hadden
dus gelijk om zich over te geven.
Dat is de grote winst. Minpunten? Er
zaten enkele leden in mijn ploeg die niet
tijdens het gehele toernooi volledig ge
concentreerd konden blijven. Kijk naar
Diane Edelijn, die in het begin twee
records breekt, maar tegen het einde
duidelijk terugzakte. Datzelfde geldt in
nog grotere mate van Ronald Woutering.
En dan waren er natuurlijk twee grote
teleurstellingen: Wijda Mazereeuw en
Josë Damen”.
Nu de zaak is afgelopen wil Sitters
eindelijk ook zijn visie geven op de
weigering van het NOC om de zwem
ploeg wat vroeger naar Canada te laten
afreizen, zoals hij had verwacht. Eerder
had hij daarover gezwegen om zijn
ploeg niet bij voorbaat te belasten met
het idee, dat de slotfase van de voorbe
reiding niet voldoende zou zijn geweest.
„Men moet het niet zien als kritiek op
het NOC. Die zaak was tenslotte in
Nederland al afgedaan, maar ik blijf het
wel jammer vinden dat wij zo laat hier
zijn aangekomen. Het is toch niet goed,
dat Enith op de dag dat zij de 100 meter
moet zwemmen nog draaierig in haar
hoofd is”.
„Wijda had dat trouwens eerder ook
al gehad. Ik wil het niet als excuus
aanvoeren, maar het is een feit, dat zij
vorig jaar in Cali dok aanpassingsmoei
lijkheden heeft gehad. Toen heeft ze
zelfs enkele dagen in bed gelegen. Dat
kon ook, omdat we toen al meer dan
twee weken voor de eerste start aanwe
zig waren. Verder vind ik de medische
begeleiding onvoldoende. Ook dit is geen
kritiek op de artsen van het NOC; die
hebben hard genoeg gewerkt, maar nor
maal gesproken heb je bij grote evene
menten constant een dokter tot je be
schikking. Dat was nu niet het geval.
Kijk, Ressang had last van darmstoor-
nissen. Natuurlijk had hij naar de dok
ter moeten gaan. Hij verzuimde dat
echter. Als w& steeds een dokter bij de
ploeg hadden gehad, had dit verzuim
kunnen worden opgevangen”.
John Naber uit Menlo Park Californië
wordt de Amerikaanse goudhaan. De
„Konnie Ender” van de heren, omdat hij
na het zilver op de 200 meter vrije slag
(achter Wilkie’s clubgenoot Bruce Fur-
niss), uitsluitend goud won: 4 x 100
meter wisselslag estafette, 100 meter
rugslag, 4 x 200 meter vrije slag en
gisteren op de 200 rugslag. En, natuur
lijk in een wereldrecordtijd. En, als
eerste onder de grens van twee minuten,
waarmee de Amerikanen de zoveelste
barrière doorbraken. Peter Rocca (Oak
land) en Dan Harrigan (South Bend,
Indianapolis) joegen hun landgenoot
naar 1.59,19, zodat de rest weer moest
toekijken hoe er drie „Stars en Stripes”
de masten ingingen.
Het damesnnmmer 100 meter school
slag was een saaie vertoning, doordat
Hannelore Anke veel te snel ging voor
de rest van het gezelschap en met haar
zege revanche nam op de Russin Maria
Koshevaia, die teamgenote Liubov Rusa
nova ook moest laten voorgaan. Om niet
achter te blijven verbrijzelde Ulrike
Tauber op de 400 meter wisselslag de
recordtijd van Birgit Treiber (4.48,79) tot
4.42,77.
MONTREAL Na de achtste wed
strijddag van de Olympische Spelen
ziet de verdeling van de medailles er
als volgt uit (achtereenvolgens goud,
zilver, brons en totaal):
26
24
21
6
4
3
3
3
2
2
2
2
1
1
1
1
1
1
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
1°
Bij het turnen zijn op het onderdeel
paardsprong dames twee zilveren en
bij het onderdeel rekstok heren twee
bronzen medailles uitgereikt.
;se skee. als waren er twijfels ontstaan, die pas
Panao werden weggenomen toen de Canadese
l mogeüii
ere
an Swii
d.) 198;
196 tal
barna
die eva
nog drie records uit het water. Eerst
dook Annelies Maas op de 800 meter
vrije slag als eerste Nederlandse onder
de grens van negen minuten: 8.57,38.
goed voor een 13e plaats. Haar oude
toptijd was 9.00,06. Samen met Ineke
Ran, Linda Faber en Enith Brigitha
kwam de 16-jarige Wageningse, zonder
meer de grote verrassing in de Neder
landse equipe, ook tot twee recordverbe-
teringen in de vrije slag estafettes. In de
serie werd al 3,36 van de oude toptijd
afgeknabbeld en in de finale ging het
kwartet nog eens 4,09 seconden sneller:
3.51,67.
O
WïïV
-
