Haarlem
Opnieuw aandacht voor Fonda en
Hill in My name is Nobody
I
Wonderlijk experiment
van Marguérite Duras
OOK IN
H
„COMA” ACTUELE EMOTIES EN PSYCHISCHE SPANNINGEN
amstcrdam
I
M.
50
50
Verkorte bioscoop versie van TV-serie Q en Q voor de jeugd
Twee horror-premiéres op oude thema’s
Hout- en Bouwmaterialen
LET OP
LET OP
uw gordijnen
op maat maken,
ook velours.
r
17
19 7 8
FILM
_J6 VRIJDAG
JULI
1 4
□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□oaooootoooDaDODOoodöoooDOODaoDOODDOoDOoaDDOOooooaDODaaoDaDaaooDODDaDOD
06
I
Charles Boost
F*
TRIPLEX
□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□DO
Tijdens de bouwvakvakantie zijn onze magazijnen
Harmenjansweg 19 en Heringaweg (Waarderpol-
der) normaal geopend, ook voor thuisbezorging.
ter
>1-
ms
land-
GEFINEERDE
WANDPLATEN
SCHROOTJES
ENZ...
□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□O
De bouwmarkt en showroom aan de
KOUDENHORN 54-60 ZIJN GESLOTEN.
nd-
en,
an-
ge-
t/an
ten
>in-
n.
eb-
on-
che
Bij Karen Tandy ontstaat in en
kele dagen zonder enige aanwijs
bare reden een gezwel aan de nek
dat haar uiteraard verontrust.
Medische ingrepen mislukken op
mysterieuze wijze, het gezwel
blijft groeien tot een afzichtelijk
aanhangsel, en blijkt uiteindelijk
een grote foetus te zijn van een
vierhonderd jaar oude Indiaanse
medicijnman die de jong vrouw
als voedingsbodem gebruikt om
tot een zoveelste reïncarnatie te
komen. Volgroeid geworden
maakt de medicijnman zich los
van Karen om daarna latente
wraakgevoelens af te reageren in
een gigantisch gevecht met een
nog levende medicijnman
F
Wist udat wij
3 gratis
I
i*
a
Openingstijden: dagelijks van 7.00-17.00 uur
zaterdags van 8.00-12.00 uur
$5
Angst en griezel
vieren hoogtij
ondergaan van angst en griezel-gevoeles.
De opslagplaats van patiënten in coma, in de gelijknamige film van schrijver-regisseur Michael Crichton.
in
waarin
’rijs op
Marguérite Duras in Le Camion
door:
m. Tel.
De twee hoofdrolspelers in Q en Q, Eric van 't Wout (rechts) en Martin Perels.
KEUR b.v
(ADVERTENTIES)
Gierstraat 52-56 -.Haarlem - Tel. 4)23-3129 92
Haarlems Gordijnenhuis
jwde
ieder logica ontbreekt maar alleen de be
hoeft om te schokken of angst aan te jagen
volop aanwezig is. In „Damnatio Alley”
bijv, gaat het om een viertal overlevenden
van de derde wereldoorlog die uiteraard
met atoombombardementen gepaard is
gegaan. In een gruwelijke tocht door een
uitgestorven landschap worden blootge
steld aan tornado’s, springvloeden, electri-
sche stormen en bombardementen van la-
ser-stralen. Tegelijk hebben ze te kampen
met ongewoon grote kakkerlakken en an
der mismaakt gedierte
Het enige interessante aspect van deze
opmerkelijke filmontwikkeling is dan ook
de vraag wat de mensheid aantrekt in het
onder te bedelven. „Movie
thrillers are fun” zegt de
koelbloedige Michael
Crichton in een interview,
maar er zal tijdens „Coma”
denk ik weinig gela
chen worden.
Op Frans Hals en Luxor na hebben de
Haarlemse bioscopen zich aan hun dage
lijks programma gehouden en alleen in de
nachtvoorstellingen enige veranderingen
aangebracht. Luxor die ’s middags „Pin
keltje” heeft geprolongeerd vertoont
’s avonds „My name is Nobody”, een al
enige jaren oude Italiaanse western met
als originele rolbezetting Henry Fonda en
Trence Hill en als scenarioschrijver nie
mand minder dan Serge Leone die ook wel
zijn bijdrage aan de regie zal hebben gele
verd. Fonda speelt een vergrijsde en le
gendarische prairieheld die het wel ge
zien heeft en met stille trom wil vertrek
ken naar Europa. Maar eerst moet hij
afrekenen met enige voormalige vijanden
en het is Terence Hill als „Nobody” die
wil dat dit afscheid in de stijl van de oude
Jack Beauregard gebeurt. Hij wil een ech
te en spectaculaire shoot-out met de ben
de, eindigend met een z.g. dood van de
held als waardige afsluiting van een le
gende. Aldus gebeurt en terwijl Beaure
gard afreist, versiert HUI zijn graf met
een passend grafschrift.
Het ironisch tegenover elkaar plaatsen
van de oude scherpschutter en de ongewa
pende Nobody betekent in dit verband een
afscheid nemen van het oude wildwesten
dat langzamerhand aan de wetten van
„law and order” toe is. Dit alles geeft de
film een boeiende dubbele bodem waar
door hij uitkomt boven de routine van het
genre.
Frans Hals komt met „Motorduivels in
Blue Jeans”, een hartige politiefilm even
eens van een Italiaanse regisseur, Bruno
Corbbuzzi en vertoont in de nachtvoorstel
lingen „De Wachter”, een horrorfilm van
Michael Winner. Het gaat om een bekend
model, Alison Parker die, nadat de vrouw
van haar vriend zelfmoord heeft gepleegd
loff zijn uitsluitend beroemd geworden
door in angstaanjagende vermommingen
op te treden en het vampier-thema al in de
twintiger jaren bekend te maken. En na
1950 toen men aan ruimtevaart ging den
ken kwamen griezelige bezoekers van an
dere planeten de bioscoopbezoeker ver
ontrusten en veroorzaakten kosmische
stralingen mutaties in de dierenwereld en
begonnen reuze-spinnen over het doek te
lopen. Verfilmingen van de verhalen van
Poe maakten Roger Corman bekend, ter
wijl in het Engelse griezel werk dat een
een tijd alleen wil zijn om tot zichzelf te
komen. Ze huurt daartoe een appartement
in een uitgestorven oud huis in Brooklyn
waar alleen een blinde priester woont en
waar ze de verschrikkelijkste dingen be
leeft en de meest gruwelijke ontmoetingen
met grotendeels overleden personen heeft.
tijdlang in het genre domineerde, namen
als Terence Fisher en Peter Cushing een
duidelijk aanwijzing inhielden. Tenslotte
versloeg Alfred Hithcock ook op dit ter
rein iedere concurrent met zijn „Psycho”,
met uiteindelijk model van een schokken
de film. Maar alleen in de periode van de
Duitse film in de jaren twintig, gekarakti-
riseerd door „Das Cabinett des Dr. Caliga-
ri”, werden reële en actuele angsten en
onzekerheden uit een crisisperiode ver
werkt in de angstig zwart-witte griezel
films die legendarisch zijn geworden. Het
Winner neemt alle gruweltrucs te baat om
een echte horrorfilm met diepere bedoelin
gen te maken maar het resultaat is groten
deels gemaniëreerd en lachwekkend.
En dat is dan misschien de oplossing van
het hele raadsel.
In Roxy tenslotte, dat „March or Die”
eveneens geprolongeerd heeft, kan men in
de nachtvoorstellingen Elvis Presley zien
en horen in „The Trouble is Girls”. Voor
de jeugd is dus „Pinkeltje” gebleven in de
matinees van Studio, terwijl Palace dan
„Q en Q” vertoont, een verfilming van de
zo hoog gewaardeerde televisieserie waar
in Aristides Quarles (Eric van ’t Wout) en
Wilbur Quant (Martin Perels) meehelpen
een misdaad in het anders zo rustige Run-
kum op te lossen. Daarbij geholpen door
opa Quarles (Bob de Lange) en Akkie
Swaan (Tamar Baruch). De makers van de
serie zijn er goed in geslaagd het oorspron
kelijke verhaal op begrijpelijke manier in
te korten voor bioscoopgebruik en alleen
aandachtige tv.-kijkers zullen enkele per
sonen en gebeurtenissen uit het origineel
missen maar overigens niet minder ge
boeid worden door de verkorte versie.
De gruwelfilm blijkt op het ogenblik
„in” te zijn, neemt in ieder geval een onge
kend hoog percentage in beslag van het
aantal vertoonde films. De bovengenoem
de voorbeelden betreffen „minor” films
die zonder veel reclame worden uitge
bracht maar naast het kleine griezelwerk
houden ook de grotere, beter verzorgde
films zich met een zekere voorliefde bezig
met onderwerpen en situaties die de duide
lijke bedoeling hebben het publiek in een
sfeer van onzekerheid en angstige afwach
ting te brengen en op gruwelijke ontwikke
lingen voor te bereiden. Dat het publiek
die stemming van nerveuze spanning,
waarbij het noodlot ieder ogenblik kan
toeslaan wenst, ligt voor de hand. Zonder
die zwijgende instemming zouden er geen
films met geweld, met katastrofale onge
lukken of met angstaanjagende ontwikke
lingen gemaakt worden.
Speciaalzaak ingordi|nen en vitrages
Kleine Houtstraat 42 Haarlem
Tel 023-323925
's Maandags gesloten
gebruik van actuele emoties en psychische
spanningen heeft „Coma” gemeen met die
Duitse films uit het verre verleden. Overi
gens zijn er geen punten van overeen
komst. Regisseur Crichton heeft alleen
maar een vorm van entertainment willen
brengen. Mensen houden ervan aan het
schrikken gebracht te worden, heeft hij
gezegd, „People enjoy movie thrillers be
cause they are fun”.
De vraag wordt weer actueel bij het uit
brengen van de film „Coma” die praktij
ken onthult in een Amerikaans ziekenhuis
om aan „verse” organen van het menselijk
lichaam te komen. Bij de vergevorderde
medische kennis in transplantatie van vi
tale lichaamsonderdelen is het in voorraad
hebben van deze organen van het grootste
belang voor bepaalde ten dode opgeschre
ven patiënten, die eventueel voor het red
den van hun leven grote bedragen over
hebben. Vandaar, volgens ’’Coma” die op
deze pagina besproken wordt, dat er een
zwarte markt in gezonde nieren, harten en
hersenen aan het ontstaan is waar hoge
prijzen voor geboden worden. De film
raakt met deze veronderstelling de angst-
zenuw van practisch iedereen, een zenuw
die bovendien als uiterst gevoelig is gewor
den door voorafgaande scènes in het zie
kenhuis waarin operaties met routine-
gebaren en begeleid door cynische dialo
gen weinig geruststellend werken. Hier
sluit het gruwel-aspect van de film aan bij
actuele situaties waardoor het effect har
der aankomt dan bij een Dracula-fantasie,
een geval van duivelbezwering of een
science fiction-bedenksel over insecten die
door straling abnormaal groot zijn gewor
den en de macht op aarde overnemen. Dit
soort films hebben trouwens bestaan zo
lang de film er is. Edison schijnt al in 1908
een film over het monster van Franken
stein te hebben gemaakt en het thema van
de robot die onheil brengt was sinds Paul
Wegener in 1913 „De Golem” maakte ja
renlang een geziene gast in het griezel
werk. Lon Chaney Bela Lugosi, Boris Kar-
Dit is ruw geschetst de gang van zaken in
„The Manitou” van William Girdler. Mocht
u dit gegeven nog niet te gruwelijk-
absurdistisch vinden dan is hier een ande
re inhoudsopgave van een min of meer
recente film: Luci Carlesi krijgt haar eer
ste kind. Het blijkt monsterachtig groot en
sterk en verwondt zijn moeder al dadelijk
bloedig. De kinderkamer wordt steeds op
nieuw kort en klein geslagen en de moeder
begint te vermoeden dat de vloek die eens
door de dwerg Hercules over haar aan
staande kind is uitgesproken (dat was in
de tijd van Lucy in een nachtclub werkte)
in vervulling is gegaan. Achtereenvolgens
worden het kindermeisje, Lucy’s echtge
noot, de huisarts en Lucy zelf door de
monster-baby vermoord en pas daarna
wordt een duivels uitdrijving-ritdeel op
het kind toegepast dat geneest op het ogen
blik dat de dwerg Hercules sterft.
Zo kan men gemakkelijk een collectie
gruwelverhalen bij elkaar citeren waarin
avonds de vertoningen van „La Dentelliè-
re” voortzet completeert dit voortreffelijk
georganiseerde programma met in de
nachtvoorstellingen „The Big Store” met
de Marx Brothers te brengen. Een befaam-
de klucht van dit drietal uit 1941 waarin
Groucho de zeer onbetrouwbare winkelde
tective Wolf J. Flywheel speelt, voortdu
rend op zoek met zijn broers in het waren
huis naar dieven, onderwijl de eigenares
se, natuurlijk gespeeld door Margaret Du
mont, op zijn sluwe manier het hof ma
kend.
I
„Coma” gaat over een
misdadig chirurg en zie
kenhuisdirecteur (Richard
Widmark) die op ingenieu
ze manier patiënten, die ge
opereerd worden, tijdens
de narcose in een coma
weet te brengen. Ze wor
den dan afgevoerd naar
een opslagplaats, waar ge
wacht wordt op een z.g.
„clinische dood”, waarna
vitale organen onmiddel
lijk verwijderd en tegen ho
ge prijzen op een medische
zwarte markt verkocht
worden. Door toeval komt
een jonge, vrouwelijke chi
rurg (Genevieve Bujold)
achter deze praktijken, die
nochtans in principe geba
seerd zijn op de behoefte
mensen te genezen door
zieke organen snel te kun
nen vervangen door uit
voorraad leverbaar, ge
zond materiaal.
Het is een macaber gege
ven, oorspronkelijk als een
min of meer wetenschap
pelijke roman geschreven
door dr. Robin Cook en
door Michael Crichton
voor de film bewerkt zoals
hij eerder al deed met „The
Andromeda Strain” en
„The terminal Man”.
Crichton, die jaren geleden
de toekomstfilm „West-
world” maakte, heeft dit
maal dus opnieuw naar een
futuristisch gegeven gegre
pen, daarbij de medische
ethiek vluchtig in het ge
ding brengend om verder
al zijn kracht te besteden
aan de thriller-achtige as
pecten van de intrige. Als
variant op „The Man who
knew too Much” heeft hij
een vrouwelijk lid van de
medische staf van een ver
maard ziekenhuis in Bos
ton „te veel” laten weten
waardoor haar leven voort
durend in- gevaar is, ook al
doordat niemand haar fan
tastische veronderstellin
gen gelooft. Het zijn beken
de Hitchcock-thema’s en
Crichton toont zich nauwe
lijks de mindere in het op
roepen van spanning en
suspense. Maar de toe
schouwer moet zich bij
voorbaat wel realiseren dat
alleen al de plaatsen van
handeling op zijn zenuwen
kunnen werken en dat een
achtervolging in een leeg
gebouw plezierig opwin
dend kan zijn totdat de
achtervolgde zich ver
schuilt tussen de als het
ware aan klerenhangers
opgeborgen lijken en deze
zelfs op een penibel ogen
blik moeten dienen om de
gewapende achtervolger er
In Cinétol 2, na „Des
Journées en tières”, een
tweede wonderlijk experi
ment van Marguerite Du
ras, „Le Camion” dat op de
laatste Film International
in Rotterdam al sterk de
aandacht trok. De film be
staat practisch uit een sa
menspraak tussen Margue
rite Duras en de acteur Gé
rard Depardieu, of meer
nog een monoloog van Du
ras, een enkele maal onder
broken door een opname
van een vrachtauto en door
beelden gezien vanuit een
rijdende auto. Zij praat
voornamelijk, over de in
houd van de film waarin
Depardieu een rol zal spe
len maar ook over andere,
soms politieke en sociale
onderwerpen, over een
zaamheid en wanhoop. En
dat alles sober geïllus
treerd door wat buitenbeel-
den, waardoor men even de
kamer van het tweetal ver
laat. Fascinerend!
Studio die „Mary Poppins” in de
middaguren geprolongeerd heeft en ’s
De enige première die de
ze week in Amsterdam
naast „Coma” te vinden is,
behoort tot hetzelfde genre
van horror-film en heet
„Empire of the Ants”, de
mieren, maar dan in onna
tuurlijke grootte, nemen de
aarde in beslag, proberen
dit althans te doen. Het the
ma van dieren die naar de
macht grijpen is oud, maar
de Nederlandse titel
„Nachtmerrie anno 2000”
maakt de film weer up te
date (in City).
De film die deze week de
r meeste aandacht zal trek-
ken, zowel door zijn gru-
welijk onderwerp als door
I de actualiteit van het gege-
ven, is ongetwijfeld „Co-
I ma” die dan in Calypso te
I zien zal zijn. Schrijver-
l regisseur Michael Crich-
t ton beschouwt de film, die
t zich voornamelijk in ope-
f ratiezalen, intensive care-
afdelingen en opslagplaat
sen voor mensen-in-coma
afspeelt, als „entertain
ment” omdat hij een reëel
probleem als fictie en be
denksel heeft behandeld
volgens de gouden regel
van de griezelfilm, dat het
publiek wel in angst wil
zitten maar niet buiten
zichzelf van ontzetting wil
worden gebracht.
ovisie-
haard,
imer.
Tel. 023-310612-310214
