H'
Noord-Engeland vreest Jack the Ripper II
)0
>5
)5
)0
Belgisch koningshuis betrokken
bij omvangrijk smeergeld-schandaal
Oud-president Algerije
terug naar huis
I
I
I
VOORZITTER VLAAMSE SOCIALISTISCHE PARTIJ:
en
17
16
BINNEN- EN BUITENLAND
19 7 9
AUGUSTUS
WOENSDAG
1
J
r.
b
(Van onze redactie buitenland)
De eerste president van het onafhankelijke Algerije,
Ahmed Ben Bella, die de laatste veertien jaar in de
gevangenis heeft moeten doorbrengen, leeft sinds kort
op de rand van vrijheid en gevangenschap.
S
7
-i
en
van hem die man die Ben Bella zou afzetten Boumedienne.
ir Links Ben Bella en rechts
I
UNIFIL-Libanon
geen vakantieoord
■fr Prins Albert
Veelvoudige vrouwenmoordenaar
nog steeds op vrije voeten
3
De secretaris van de Krijgsraad
Arnhem, majoor mr. T. H. P. de
Roos, heeft het met eigen ogen kun
nen aanschouwen. De uiterst moei
lijke omstandigheden, waaronder
de Nederlandse VN-solaten in Liba
non hun taak moeten uitoefenen.
Zinderende hitte, bijna 30 graden in
de schaduw. Een werkterrein dat
uit niets anders bestaat dan een
dode steen woestenij. Bevoorrading
van wachtposten op bijna niet te
bereiken plaatsen, waar geen auto
komen kan. De voortdurend aanwe
zige dreiging van oorlogshande
lingen.
„Wie heeft gedacht dat het daar
een soort vakantieoord is kwam al
snel tot een andere conclusie. Voor
al wanneer je bedenkt, dat bij ver
scheidene mortierbeschietingen de
inslagen op nog geen tien meter
achter je tentje de grond in gaan.
En toch nemen ze het allemaal erg
nuchter op. Wanneer een paar kilo
meter verder in het plaatsje Tyrus
de PLO-granaten inslaan nemen de
jongens er foto’s van”.
De Krijgsraad Arnhem heeft het
werk onder wel erg primitieve om
standigheden moeten doen. Op de
tweede verdieping van een villa bij
Kafra, 10 km van het UNIFIL-
hoofdkwartier in Haris. In de er
beneden liggende verdieping leven
nog Libanese bewoners. Een huis
vol kogelgaten. Een watertank op
het dak, waarvoor de inhoud dage
lijks per vrachtwagen werd aange
voerd. En die na enige uren nauwe
lijks nog te drinken was: broeierig
warm geworden door de genade
loos bakkende zon.
De Nederlandse VN-soldaten, die
voor het wachtdelict voor het hekje
moesten verschijnen, waren het er
allemaal wel over eens. Slapen tij
dens de wacht kan nu eenmaal niet
wanneer het rondom elk moment
los kan barsten. De Krijgsraad was
het er ook over eens: de operatione
le inspanning vergt verschrikkelijk
veel van de soldaten. Dit is dan ook
in de straffen tot uitdrukking geko
men: in drie gevallen werden voor
waardelijke celstraf plus geldboete
uitgedeeld, de overigen kwamen er
met geldboetes vanaf. Variërend
van 150 tot 500 gulden.
„Ze hoeven mij niet meer te ver
tellen, dat de Nederlandse soldaat
een nietszeggende slappeling is. Die
jongens daar zijn van staal. Ze wer
ken zich daar werkelijk een onge
luk om de boel draaiende te hou
den. En dat er dan eens een paar in
slaap vallen tijdens de wacht, fout,
maar wel begrijpelijk”, aldus ma
joor De Roos.
1
Alleen familievrienden worden
door de bewakers in de villa toege
laten. Buitenlanders en journalis
ten worden angstvallig op afstand
Wat zo typerend voor Britse moorden is, is
dat de slachtoffers meestal vrouwen zijn. De
ideologische krankzinnigheid van Charles
Manson in California of het in het wilde weg
schieten vanuit een toren van een Charles
Whitman in Texas, zou in Engeland even
uitheems zijn als het opdienen van broodjes-
worst op een tuinfeest in het park van Buc
kingham Palace.
Wat Jack the Ripper II onderscheidt van
Jack the Ripper I is dat hij, in tegenstelling tot
deze, zijn moorden niet begaat in de Londense
achterbuurten, maar in niet zeer aantrekkelij
ke provinciale gebieden in Yorkshire en Lan
cashire in het noorden van Engeland.
Jack II heeft tot nu toe 11 vrouwen omge
bracht, meestal prostituees, maar bij vergis
sing lijkt het wel, af en toe iemand anders. De
politie meent dat hij op publiciteit uit is, maar
of hij bang is gepakt te worden is een onbe
antwoorde vraag.
Begon de negentiende-eeuwse Ripper spec
taculair, de huidige begon vrijwel ongemerkt.
Het was de zomer van ’75. Hij doodde twee
vrouwen in de steden Keighley en Halifax in
Yorkshire in een tijdsspanne van vijf weken.
Pas toen hij er nog drie had vermoord, twee in
het naburige Leeds en een in de stad Preston
in Yorkshire binnen drie maanden deze
keer begon de politie verband te leggen.
(Van onze redactie buitenland)
BRUSSEL. België, dat klein maar dapper in niets voor zijn
noorderburen wil onderdoen, heeft nu ook zijn eigen Lockheed-
schandaal, smeergeld en prinselijke inmenging incluis. Met als
extra tintje dat het erin geslaagd is de nestor onder de oliepro-
ducenten, Saoedi-Arabië, op het hoogtepunt van een nieuwe
energiecrisis tegen zich in het harnas te jagen.
„De grenzen van de toelaatbare
inspanningen van het hof, dat bo
ven zakenbelangen moet staan,
zijn niet duidelijk meer”, ver
klaarde Van Miert na afloop van
een speciale bijeenkomst van zijn
partij deze week. En hij voegde er
aan toe dat de regering, sommige
hooggeplaatste personen en zelfs
het Belgische hof, zich klaarblij
kelijk door een gangster op sleep
touw hebben laten nemen.
Volgens Van Miert zou er een
gedragscode moeten komen voor
zowel leden van het koningshuis
als Belgische ministers, van wie
wordt verlangd dat zij zakenbe
langen in het buitenland verde
digen.
De hele zaak kwam aan het rol
len toen enige weken geleden bij
het faillissement van een der part
ners in het Belgische consortium
talrijke onregelmatigheden aan
het licht kwamen. Er waren aan
wijzingen dat voor zo’n driekwart
miljard gulden smeergeld zou zijn
betaald: een kwart van de totale
investeringen.
Het mag waar zijn, de wens zou ook de
vader van de gedachte kunnen zijn.
In ieder geval heeft de bandopname kenne
lijk de zaak niet dichter bij een oplossing
gebracht.
Hij werd onlangs afgespeeld in bondsge-
bouwen in het noorden van Engeland en
typisch commentaar erop luidde: „Ik weet
zeker dat ik die stem eerder heb gehoord.
Maar ik weet niet meer waar".
De bandopname zou een opzettelijk spoor
kunnen zijn van iemand die gepakt wil wor
den, maar ook zou hij gewoon een staaltje van
bravoure kunnen zijn.
Zeker is dat niemand van zijn voorgangers,
zijn roemruchte naamgenoot ook niet, echt
een sein hebben gegeven dat zij gegrepen
wilden worden.
De oorspronkelijke Jack the Ripper maakte
zijn slachtoffers in de zomer en de herfst van
1888 in de nauwe, slecht verlichte straatjes
van de buurtschap Whitechapel in het East
end.
Zijn zes slachtoffers waren allen prostitu
ees, vrouwen aan de zelfkant van het leven die
op dezelfde manier op gruwelijke wijze aan
hun einde kwamen. Na de zesde moord hielde
de Ripper op op dezelfde abrupte manier als
waarop hij begonnen was. Wie hij was is nooit
achterhaald. De theorieën omtrent zijn identi
teit varieerden van een lid van de familie van
koningin Victoria tot een samenwzwering van
de maconnieke loge.
Jack the Ripper is inspiratiebron voor film
en boek. Marie Belloc Lowndes schreef er het
melodramatische The Lodger op en Colin
gerijnse president Boumedienne is
tot het laatste toe huiverig geweest
om Ben Bella vrij te laten. Dit uit
angst voor zijn populariteit onder
het Algerijnse volk. Men neemt ech
ter aan dat de nieuwe president
hem niet langer als politieke tegen
stander ziet en bereid zal zijn de
vroegere revolutionaire leider de
volledige vrijheid terug te geven.
De meeste mensen die voor de
villa samenstromen zijn oude par-
tijvrienden, zo werd uit zijn fami
liekring vernomen.
politiek niet uit. Hij staat zeer kri
tisch tegenover de politieke ontwik
kelingen in Algerije sinds 1965. Hij
veroordeelt de bureaucratisering
van de landbouw, de inconsequente
industrialisatie en de op alle ni
veaus optredende corruptie, aldus
zijn echtgenote.
Na 14 jaar is de stilte om Ben
Bella verbroken en mag hij weer
spreken. Zijn gehoor is wel beperkt
tot zijn directe omgeving en de
spaarzaam toegelaten bezoekers.
Ben Bella keurt het gebrek aan
solidariteit met de andere Afri
kaanse landen af. Hij staat op het
standpunt dat de Algerijnse lucht
macht „Mozambique moet bescher
men tegen Rhodesische aanvallen”.
Ook het groeiende conflict met Ma
rokko over de vroegere Spaanse
Sahara baart hem zorgen.
o
Is
De „onbetamelijke” rol die het
Belgische hof in deze aangelegen
heid heeft gespeeld is inmiddels
vast komen te staan, aldus de
voorzitter van de Vlaamse Socia
listische Partij, tevens regering
spartner, Karei van Miert. Met na
me de broer van de Belgische ko-
ning, prins Albert, zou volgens de
gegevens waarover Van Miert zegt
te beschikken, in de affaire actief
zijn geweest.
Dit land is namelijk uiterst ver
bolgen over de gang van zaken
rond een hospitaalproject van cir
ca 2,3 miljard gulden. Door toe
doen van een der leden van het
Belgische consortium Eurosystem
Health is dit project nu op losse
schroeven komen te staan. Mid
dels een op zeer hoog niveau ge
voerde actie tracht men nu uit de
gerezen moeilijkheden te komen.
Het investeringsproject in de me
dische sector, dat op zich al aan
trekkelijk genoeg was, beloofde te
leiden tot een tweede fase, waar
mee maar liefst 7 miljard gulden
gemoeid zou zijn.
De Algerijnse regering verklaar
de op 4 juli dat het de „maatregelen
aangaande de 63-jarige Ben Bella
had opgeheven en dat hem was toe
gestaan om naar zijn huis in het
dorp M’sila terug te keren.
Daar had men de vroegere revo
lutionaire leider opgewekt zijn huis
zien verlaten om wandelingen in de
buurt te maken. Hij heeft een beige
regeringsauto tot zijn beschikking,
die immer door een gewapende
escorte wordt gevolgd.
Onlangs verscheen hij in de deu
ropening van zijn huis om te spre
ken met enkele van de vele mensen
die naar M’sila reizen in de hoop
een glimp van hem op te kunnen
vangen. Hij zag er bijna hetzelfde
uit als in de jaren ’63-’65, toen hij
nog aan de macht was. Ondanks de
aanwezigheid van met walkie-tal
kies uitgeruste bewakers voerde hij
geanimeerde gesprekken met zijn
bezoekers.
Sinds hij op 19 juni 1965 na een
militaire staatsgreep door de toen
malige minister van Defensie Houa-
ri Boumedienne, werd afgezet,
heeft hij niet meer met buitenlan
ders gesproken.
Ben Bella heeft zijn nieuwe status
kalm geaccepteerd. Het is dan ook
een grote verbetering in vergelij
king met zijn 14-jarig verblijf in de
zwaarbewaakte gevangenis in de
buurt van Algiers, dat hem de twij
felachtige bijnaam „langdurigste
politieke gevangene van de wereld”
heeft opgeleverd.
Ben Bella was indertijd een van
de leiders van de verboden speciale
organisatie van de Algerijnse Volk
spartij, die tegen Frankrijk streed
voor de onafhankelijkheid van Al
gerije. Men neemt aan dat verschei
dene staatshoofden, waaronder de
Joegoslavische president Tito en de
Cubaanse leider Fidel Castro,
meerdere malen naar de behande
ling van Ben Bella hebben geïnfor
meerd.
Hij zet echter tevens vraagtekens
bij zijn eigen daden. In 1963 ver
bood hij de communistische partij
in Algerije. Nu is hij tegenstander
van een dergelijk één-partijsys-
teem. Zowel het kapitalistische als
het communistische model moet
overboord worden gezet. Iedere
staat moet door middel van zijn
eigen volk de weg naar de onafhan
kelijke ontwikkeling zoeken, aldus
het vroegere staatshoofd.
Hoe dit gebeurde en aan wie is
nog niet duidelijk. Maar inmiddels
wordt de maatschappij in kwestie,
Eurosystem Hospitaller, zowel
door de fiscale recherche als de
Brusselse handelsrechtbank het
vuur na aan de schenen gelegd.
Onverkwikkelijk in de affaire
blijft de rol van het Belgische hof,
waardoor het aandringen van Van
Miert op een onafhankelijke on
derzoekscommissie alleszins ge
rechtvaardigd lijkt. Ongelukki
gerwijze is de jeugdige en nieuw
bakken partijvoorzitter publieke
lijk afgestraft door zijn voormali
ge goeroe, Henri Simonet, thans
minister van Buitenlandse Zaken,
die ten aanzien van zijn voormali
ge pupil blijkbaar aan een Pigma-
lion-complex lijdt. Voor de open
lijke kritische uitspraken van zijn
pupil heeft Simonet weinig waar
dering. Zijn commentaar was dat
Van Miert zijn papieren blijkbaar
niet goed gelezen of begrepen had.
De verbolgenheid van de minis
ter van Buitenlandse Zaken is na
tuurlijk wel begrijpelijk als men
overweegt dat hij degene is die de
kastanjes uit het vuur moet halen.
Momenteel is hij druk doende te
vermijden dat het voor België zo
aantrekkelijke investeringspro
ject volledig de mist in gaat, om
van de politieke gevolgen nog
maar te zwijgen. Een van zijn ver
trouwensmannen, een gewiekst
diplomaat met de rang van gevol
machtigd minister, is inmiddels
naar Saoedi-Arabië afgereisd om
te proberen de zaak te sussen.
Zelf heeft Simonet van de op
permachtige bankmaatschappij
Société Générale de Banque, een
belangrijk geldschieter van het
consortium, de toezegging gekre
gen dat zij het contract tot een
goed einde wil brengen.
(Van onze redactie buitenland)
Engeland heeft zijn Jack the Ripper II
en net zoals zijn negentiende-eeuwse
voorganger vermoordt hij publieke
vrouwen immer met grote wreedheid.
(Van onze redactie binnenland)
„Een militair onderonsje?
Kom nou. Natuurlijk niet. De
krijgsraad heeft daarginds in
Libanon de werkzaamheden
net zo precies uitgevoerd als dat
hier in Arnhem gebeurt. De op
gelegde straffen zijn alleen wat
milder uitgevallen. In slaap val
len op wacht blijft natuurlijk
een foute zaak, maar het is wel
begrijpelijk. De jongens daar
draaien werkdagen van 18 tot
19 uur, onafgebroken in touw.
Geen wonder”.
Sindsdien is ’s mans tol gestegen tot elf. De
Ripper laat een bloederige handtekening ach
ter: halen met een mes waarvan de details
door de politie geheim gehouden worden om
andere moordenaars niet tot immiteren te
brengen.
Voorts heeft Jack the Ripper II een twijfe
lachtige hang naar publiciteit ontwikkeld.
Eind juni treiterde hij de politie en in het
bijzonder de man die de touwtjes in de zaak in
handen heeft, de 55-jarige hoofdrechercheur
George Oldfield. Hij stuurde een bandopna
me die sindsdien door heel Groot-Brittannië
is afgespeeld.
„Ik heb de grootst mogelijke achting voor u,
George”, zegt de stem op het bandje. „Maar,
mijn hemel, je bent niet dichter op mijn spoor
dan vier jaar geleden toen ik begon”.
Verwijzende naar de publieke vrouwen,
maar niet naar het feit dat minstens twee van
zijn slachtoffers dat niet waren, vervolgt de
stem: „Ze worden nooit wijzer, niet waar
George? Ik wed dat je ze gewaarschuwd hebt,
maar ze leren het nooit. Met mijn tempo moet
ik in het Boek met Records terechtkomen. Ik
geloof dat ik bij elf ben nu, hè? Ik ga nog een
hele poos door”.
Oldfield ziet de bandopname als een
schreeuw om hulp, een verzoek om te worden
gegrepen.
„Ik vind het geen plagen of pochen”, zegt
hij. „De stem heeft bijna iets droevigs, van
een man die genoeg heeft van wat hij heeft
gedaan, die genoeg heeft van zichzelf. Een
man-die vindt dat hij mij voldoende kent om
me bijna in vertrouwen te nemen”.
gehouden en zelfs zijn advocate
heeft geen toegang tot de woning.
Nadat hij enkele vragen van een
Frans radiostation had beant-
1
Wilson zijn zwaar-filosofische Ritual in the
Dark.
Het lid van koningin Victoria’s familie dat
met Jack the Ripper is vereenzelvigd, is de
hertog van Clarence and Avondale, Victoria’s
kleinzoon. Maar ook is er de kapper Severin
Klosowski van verdacht; de man werd uitein
delijk opgehangen wegens moord op drie
vrouwen. Voorts is er de theorie van een
samenzwering tussen de vrijmetselarij en art
sen, om een affaire in de doofpot te stoppen
tussen een publieke vrouw en een lid van de
koninklijke familie.
Er zijn zelfs theorieën dat de moorden het
werk waren van een wel zeer onbekwame
aborteur of een feminist-avant-la-lettre die op
opzienbarende wijze de afschuwelijke situa
tie van de Londense prostituees in het Victori
aanse Londen aan de kaak wilde stellen.
Er zit één goede kant aan de zaak van
Ripper H: de vele politiemannen die in het
noordoosten van Engeland op zijn spoor zijn
gezet, hebben het algemene misdaadgemid-
delde danig doen dalen.
Zelfs in Londen, waar hij nooit geopereerd
heeft, zijn de prostituees gespannen en wor
den veel beter beschermd dan het geval
placht te zijn. Een gevolg is dat het stiekeme
tippelen op toeristen die er naar uitzien dat zij
een dubbeltje te verteren hebben, beneden
normaal is.
Politie, prostituees en publiek houden zich
intussen de afscheidswoorden van Jack the
Ripper II op diens bandopname voor ogen:
„Ik kom terug, misschien in september of
oktober, eerder, als ik de kans krijg”.
Ben Bella heeft de laatste 14 jaar
honderden boeken gelezen en hij
verbaasde zijn bezoekers door zijn
grote kennis van het moderne Alge
rije en de wereld in het algemeen.
Volgens zijn vrouw, Zohra, sluit
hij een terugkeer in de Algerijnse
„Het contact met de PLO-wach-
ten verliep wel wat gespannen. Ze
stonden niet direct met de vinger
aan de trekker, maar je voelde dui
delijk dat er iets broeide. Alles was
echter tevoren geregeld zodat we
geen problemen hebben ondervon
den. De verwoestingen in het gebied
zijn werkelijk ontzettend. Overal
tot puin geschoten huizen. Een van
de wegversperringen met Neder
landse bemanning was kort voor
ons passeren nog met mortieren be
schoten. En toch is het moreel van
de mannen daar bijzonder goed”,
vindt majoor De Roos.
De krijgsraad kwam vorige week
zondag in Beiroet aan. Daar bleek
het een en ander niet in orde te zijn
met de visa. Snel ingrijpen van het
KLM-personeel in Beiroet kon
voorkomen dat de krijgsraad weer
het land werd uitgezet. Een tocht
van ruim twee uur langs de kust
weg, richting Haris volgde. Om de
haverklap stoppen bij wegversper
ringen. De ene keer van VN-solda-
ten, de andere keer van PLO-men-
sen.
ir Secretaris van de Arrondisse-
mentskrijgsraad Arnhem, majoor
mr. T. H. P. de Ploos, terug na een
week verblijf bij de Nederlandse
VN-militairen in Libanon. „De om
standigheden, waaronder de sol
daten daar hun werk moeten ver
richten, zijn onvoorstelbaar. Wie
denkt dat het daar een soort vakan
tieoord is heeft het goed mis".
woord, mag hij geen directe tele
foongesprekken meer voeren en
wordt zijn post gecensureerd.
De op 27 december gestorven Al-
ella: niet vrij, niet in hechtenis
Het verhaal, dat het portret van
het koninklijk echtpaar in de
rechtszaal in de villa met kletterend
kabaal van de muur zou zijn geval
len blijkt niet te kloppen. „Welnee,
het portret hing tussen twee open
staande ramen. Op een gegeven mo
ment kwam er wat wind door het
raam en toen hing dat portret plots
op een oor. Ik heb het toen weer
recht gehangen".
