EWARE BEVINGEN NOG STEEDS NIET TE VOORSPELLEN I i *1 en J Wmatigheid Chinese successen Laboratorium Rust Voorzorgsmaatregelen door Robert Locke -- 1 :sz -£ Imaar de kleinste beweging van de breuk op te tekenen. tige 1e .V.- )ek- van ken, k. Dort, |--- -- San Francisco en Los Angeles schuiven heel langzaam naar elkaar oe langs een bijna onzichtbare lijn, de „San-Andreasbreuk”, de beruchte en onheilspellende veroorzaker van aardbevingen. Langs die lijn bevindt zich een legertje van wetenschapsmensen, die een arsenaal van instrumenten hebben opgesteld om elk beweginkje, schuddinkje en zuchtje langs de route te registreren. Met meer zorg dan een moeder voor een ziek kind trekken de wetenschappers door de kale heuvels, bouwland, de keurige voorste den en rijke bossen langs de breuklijn. Daarbij zijn ze zich er terdege ran bewust dat veel van dit alles te gronde zou kunnen gaan in één dreunende ontlading van de opgekropte energie tussen twee langs elkaar schuivende, reusachtige delen van de aardkorst. Verspreid llangs de breuklijn, die 1000 kilometer lang is en boven San Francisco jin de Grote Oceaan verdwijnt, staan honderden seismografen om ook Afgelopen maandag werd Californie opge schrikt door een aardbeving, waarbij onge veer tien gewonden vielen. Met een kracht van 5,9 op de schaal van Richter (die tot 12 loopt), was dit de krachtigste schok in die streek sinds 1911, toen een beving van 6,6 werd gemeten. Het epicentrum van de aardbeving van maandag lag in het district San Benit, onge veer honderd kilometer van San Francisco Met het oog op de San-Andreasbreuklijn, die er onder doorloopt wordt dit gebied wel de „aardbevingshoofdstad van de wereld” genoemd. Onderstaand artikel (dat toevalligerwijs enkele dagen vóór de aardbeving werd ge schreven) geeft een overzicht van de huidige inzichten in de oorzaken van dergelijke be vingen en de (on)mogelijkheid ze tijdig te voorspellen. Oi s 1 k J.V' e aw - - - W 1 rs rs 1 De permanente dreiging aardbe- tegen grens m2, 7 De eigenaresse van een supermarkt in Salinas, in de Amerikaanse staat Califor- nië bij de ravage in haar winkel, nadat het gebied maandag door een aardbe ving werd getroffen. De schok, die een uitslag van 5.9 op de schaal van Richter bereikte, en in heel centraal Californie gevoeld werd, duurde 10 seconden. snelheid waarmee schokgolven zich door de aarde voortplanten; veran deringen in de plaatselijke magneti sche velden; minuscule hellingen in de bodem; veranderingen in het wa terpeil en zelfs een afwijkend ge drag bij dieren. opvatting vormt de grote breuk in Californie de grens tussen twee enorme brokken van de aardkorst gigantische aardschalen die drij ven op een stroom van gedeeltelijk gesmolten gesteente. De Noordamerikaanse laag om vat de Verenigde Staten; de Grote- Oceaanlaag ligt onder de Stille Oce aan en een lange strook van de Amerikaanse westkust Op deze laatste strook ligt Los Angeles. De ze platen schuiven naar elkaar toe, waardoor de afstand tussen Los Angeles en San Fransisco elk jaar een paar centimeter kleiner wordt. Hierbij malen de ruwe uiteinden van de twee lagen tegen elkaar. Door deze wrijving wordt de bewe ging aan de kanten vaak geremd of gestopt, terwijl de rest van de schui vende lagen druk zetten op de geslo ten verbinding. Op een gegeven mo ment wordt deze druk te groot en schieten de lagen over elkaar heen met de verpletterende beweging van een aardbeving. Het San Andreas breuksysteem in Cali fornie, met door een jaartal aan gegeven de epicentra van de belangrijkste aard bevingen in de periode van 1863 tot 1971, met tussen haakjes de magnitude. De noordelijke en zuidelijke ar men van de breuklijn, beide onge veer 400 kilometer lang, lijken ge durende ongeveer een eeuw span ning te verzamelen voor zij in een aardbeving losbarsten. Deze schijn bare cyclus wordt bestudeerd door de geoloog Kerry Sieh van Caltech. Die voorspelling was gebaseerd op een trillingskloof; een van de aller nieuwste methodes van de geolo gen. Zo’n kloof is een deel van een grotere breuk die normaal actief is, maar gedurende een pefiode onge woon rustig is geweest. Gewoonlijk is dat stuk door recente lichte be- In 1906 werd San Francisco door een aarbeving getroffen. Op de foto de ver woestingen in Sacramento street. Vol- - gens wetenschapsmensen is er binnen kort een nieuwe ramp te verwachten. Het scherpst tekent de San Andreas- breuk zich af in deze onbewoonde streek 150 km ten noorden van Los Angeles. Het is deze breuk die zowel Los Angeles als San Francisco bedreigt en die zich voortzet tot in Zuid Amerika. De mensen trekken weg; er wordt niet meer gebouwd; de waarde van onroerend goed zakt als een bak steen; winkels en bedrijven moeten sluiten’ „Inderdaad, problemen te over”, zegt Allen. „Maar de vraag is of moeilijkheden van deze aard gro ter zijn dan de rampen die kunnen ontstaan wanneer wij niet hoe grof dan ook zouden proberen aardbevingen te voorspellen”. vingen aan een van de uiteinden vast komen te zitten. EDE aktijk- erber- EDE i tuin, d, inp. Daarom proberen Raleigh en zijn collega’s van over de hele wereld een bepaalde wetmatigheid te ont dekken in het ontstaan of juist uit blijven van aardbevingen. De meest fundamentele theorie over de oor zaken is die van de tektonieklagen. Volgens deze algemeen aanvaarde De Chinezen hebben op seismolo gisch gebied een paar opzienbaren de successen geboekt. Hun weten schappers schijnen erin te zijn ge slaagd minstens twee zwaardere be vingen te voorspellen, waarmee zij waarschijnlijk duizenden mensen levens hebben gered. Maar de voor boden van een van de grootste ble ven onopgemerkt tot hij op 27 juli 1976 uitbarstte. Dat was de grote aardbeving in Tangshan, waarbij volgens berichten meer dan 655.000 mensen om het leven zijn gekomen. -■H „Californie”, zegt Barry Raleigh van het Geologisch Tijdschrift, „is momenteel één groot laboratorium. Als we het hier leren, dan kunnen wij het misschien elders in het land toepassen”. Eaton zegt dat voor Ca lifornie twee grove voorspellingen zijn gedaan: zowel de noordelijke als de zuidelijke arm van de San- Andreasbreuk zullen „ooit” giganti sche bevingen veroorzaken. „Begint een uitgebreide schok er gens in het gebied dat wij bestrij ken”, zegt Robert Wallaca, weten schappelijk hoofdmedewerker bij Menlo Park, „dan is er een behoor lijke kans dat wij de natuurkundige veranderingen die eraan vooraf gaan, zullen waarnemen. Als al on- se instrumenten in het gebied afwij kingen gaan vertonen, hebben we een goede basis om een voorspel ling te doen”. Een bekend voorbeeld van een juiste voorspelling was afgelopen november in de Oaxaca-streek in Mexico, waar een beving voor kwam een jaar nadat wetenschap pers van de Universiteit van Texas hadden gezegd dat zo’n schok zich elk moment zou kunnen voordoen. Hij groef ten noordoosten van Los Angeles een gleuf door de San-An- dreasbreuk. In de zo blootgelegde rotswand ontdekte hij sporen van negen nog grotere aardbevingen die zich de afgelopen 1500 jaar hadden voltrokken. OEK Ifvrijst. ructief I heeft De geofysicus Clarence Allen van het Califomische Instituut voor Technologie is het daarmee eens: „Misschien vinden we morgen de oplossing. Het probleem is nu nog dat er een grote kloof bestaat tussen het consequent voorspellen van middelzware en zware aardbevin gen en het waarschuwen voor een paar kleine bevinkjes, zoals we al hebben gedaan”. Een paar bevingen in het alge meen klein en onschuldig konden door deze Amerikaanse weten schapsmensen nauwkeurig worden voorspeld. De schok bij San José (1979) bijvoorbeeld en een kleine schok in 1975 bij het Blue Mountain Lake in de staat New York. Grotere bevingen en talrijke kleinere kon den, ondanks alle apparatuur, niet worden voorspeld. Geologen in de VS, China, Rus land, Japan en andere landen wer ken nauw samen bij hun pogingen rampen van dit formaat tijdig te voorspellen. De meeste weten schappers zijn het erover eens dat seismische routinevoorspellingen vergelijkbaar met die voor het weer nog minstens tien jaar toe komstmuziek zullen blijven. Het Amerikaanse onderzoek con centreert zich in Californie, de meest waarschijnlijke plaats voor een volgende superschok. Er zijn in de VS slechts enkele staten die rela tief veilig zijn voor aardbevingen. De geschiedenis heeft grote, ver woestende schokken laten zien in gebieden die ver weg liggen van de geologisch actieve westkust Zoals de grote beving in Missouri (1811- 1812) en een trilling in South Caroli na (1886). Deze historische gegevens hebben de Amerikaanse Commis sie voor Kernenergie ertoe gebracht vijf kerncentrales in het oosten van het land te laten sluiten omdat zij niet zouden voldoen aan de norm „Het probleem is”, zegt Raleigh, „dat aardbevingen zich niet alle maal op dezelfde manier aandienen en gedragen. Sommige worden voorafgegaan door andere schok ken, andere juist niet. Daarvoor is geen duidelijke oorzaak aan te wij zen”. Dat gaat ook op voor nage noeg alle andere waarschijnlijke voorbodes. Aardbevingen kunnen zich voordoen zonder deze voorbo des, maar ook alleen de voorbodes kunnen voorkomen zonder dat er een schok op volgt”. Volgens Siehs bevindingen is de zuidelijke arm van de San-Andreas- breuk rustig gedurende een gemid delde periode van 160 jaar. Dat dit een gemiddelde is, blijkt uit het feit dat sommige bevingen werden voorafgegaan door minder dan een eeuw rust en andere door bijna 300 jaar. De laatste keer was 122 jaar geleden. Dat betekent dat het voor spellen van aardbevingen zeker een zin volle bezigheid is, gezien de grote kans dat deze of de volgende gene ratie Californiërs een grote aardbe ving te wachten staat Zo’n zelfde situatie bestaat ook langs de San-Andreasbreuk. Maar hoewel deze kloven aangeven dat een grotere aardbeving op komst is, kan het tijdstip waarop dit zal ge beuren alleen zo grof worden aan gegeven ergens tussen nu en 100 jaar dat het niet veel praktische waarde heeft. Voor praktische voorzorgsmaatregelen, zoals ont ruiming van gevaarlijke gebouwen, moet die tijdspanne aanmerkelijk worden verkleind. OUT 00 m2 □eren, a et. 3 Ie trap huis In Menlo Park is een (nog steeds groeiende) lijst opgesteld van bijna 200 mogelijke voorboden van een beving. Daaronder vallen ook de kleinere schokken die aan de grote re voorafgaan; vlagen van micro- schokken; veranderingen in de voor weerstand vingen. Voorzorgsmaatregelen kunnen alleen effectief zijn wanneer de voorspelling een periode van een of twee dagen niet te boven gaat. Al len: „Als het een maand is, wordt het veel moeilijker. Dat zou enorme economische en sociale problemen veroorzaken”. Komt die tijd in de orde van jaren te liggen, dan zijn de problemen niet meer te overzien. Wellicht zullen deze instrumenten ooit nog eens zo geperfectioneerd worden dat ze tijdig kunnen waar schuwen wanneer de San-Andreas- breuk op het punt staat een nieuwe tamp te veroorzaken. Misschien bij een herhaling van de enorme be ving die op 18 april 1906 San Fransi sco verwoestte, of de reusachtige schok van Fort Tenjon (1867), die het toen nog dun bevolkte Los An geles met de grond gelijk maakte. Die grote aardbeving komt onver mijdelijk een keer. De San-Andre asbreuk slaat energie op, zoals een horlogeveer. Wordt die te strak op gewonden, dan zal hij op een dag morgen, overmorgen of over 20 jaar - knappen. „De schokken van 1857 tot 1906 zullen zich zeker herhalen, lat kan gewoon niet anders”, tegt Jerry Eaton van het in Menlo Park gevestigde seismologisch on- ierzoekcentrum van het Ameri kaans Geologisch Tijdschrift. Maar wanneer? Iedere voorspel ling draagt een groot risico in zich. Uit voor de Amerikaanse overheid Jitgevoerde studies blijkt dat door ten grote schok langs de San-An- ireasbreuk tussen de 3000 en de 12.000 mensen gedood zouden kun nen worden. Het is duidelijk dat wanneer een dergelijke grote be ving zich aankondigt met een tijdi ge waarschuwing duizenden en dui- ienden mensenlevens gespaard kunnen worden. Veel wetenschap pers geloven dat bepaalde voorspel lingen nu reeds mogelijk zijn. Al die geavanceerde instrumenten langs te Califomische breuklijn zijn be doeld om de graad van betrouw baarheid van voorspellingen op te voeren’. Maar hoe veelbelovend dit Wk op de langere termijn kan zijn: geologie is nog steeds een jonge wetenschap. S. ...M’ ïx« Ut' ’777” j 4

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1979 | | pagina 19