ae.
Bellende kauw
J
ClORSf’EL
r
IJF
I*
I
3
1
«5
i AI f i
fess
11
ANIMALLITEITEN
«wal
I
.if
r
ui c
iM
door Wouter Hendrikse
3
S3
i
t
■■BOEHKi
S
V'
Radiofrequenties beginnen net zoals olie en
andere grondstoffen een schaarste-artikel te
worden. De „ether” is overvol en veel landen
maken zich schuldig aan piraterij: ze zenden uit
op frequenties die aan andere landen zijn
toegewezen. Eens in de twintig jaar organiseert
de Internationale Telecommunicatie Unie, een
van de gespecialiseerde organisaties van de
Verenigde Naties, een wereldconferentie, waar
alle landen van de wereld aanwezig zijn om hun
deel van de frequentiekoek op te eisen. Eind
vorig jaar kwamen ruim 2000 afgevaardigden
uit 154 landen in Genève bijeen op de World
Administrative Radio Conference, kortweg
WARC geheten.
Slecht begin
Voorstellen
feïM
ijQ
160
ii
♦4
<6
x
■om
nziet.
3t
:omt
en
Dien
n.
«88888
«SflSWWf
«388®
e'*7W>X* S
i
MM ->.
mm
Ml
«88®
er
te
•moet
teert
en
ag van
am de
daten,
rie
lieling
voor
grote
Verwacht werd een enorm politiek steekspel tussen
de rijke ontwikkelde landen en de arme
ontwikkelingslanden. Toen in 1959 de conferentie
werd gehouden bestonden veel van de huidige
Derde-Wereldlanden nog niet. Ze konden dus ook
niet hun rechtmatige deel van beschikbare
frequenties krijgen. Op de vorig jaar gehouden top
conferentie van Niet-gebonden landen in Havana
besloten de ontwikkelingslanden op de WARC een
hard standpunt in te nemen. Zij noemden zich
slachtoffer van „informatie-imperialisme”. Dit niet
geheel ten onrechte aangezien negentig percent van
alle beschikbare golflengten onder tien percent van
de landen was verdeeld. Het behoeft geen uitleg dat
die tien percent gevormd werd door de rijke
landen.
De WARC begon slecht; nog voor de aanvang van
de conferentie moest de mondiale vergadering twee
dagen worden uitgesteld omdat de delegaties het
niet eens konden worden over de voorzitter. De
rijke en de arme landen stonden lijnrecht tegenover
elkaar. De ontwikkelde landen wilden de
Nieuwzeelander Derek Rose als voorzitter, omdat
deze man al eerder dergelijke grote conferenties
had geleid. De onderontwikkelde landen echter
schoven de Indiër Srirangan naar voren, die voor
het rijke westen echter volstrekt onaanvaardbaar
was. Tenslotte vond men een compromis in de
Argentijn Severini.
Na dit moeizame begin werd nog veel meer
vuurwerk verwacht. Met name ook omdat elk land
slechts één stem kon uitbrengen. Het arme
Het begon al als nestdier. Ik werd door een
nieuwsgierig stevig baasje van een jaar of elf
Ivar heette-ie geloof ik uit het nest gelicht.
Daar viel niet tegen te pikken of te schoppen. Ik
wist toen trouwens nauwelijks dat er een wereld
bestond. Ik kende alleen de vierkante decimeter
van de nestholte, in een boom.
Er is tenslotte niets lekkerder dan dat. Maar hij
weigerde met een vies gezicht. Daar begreep ik
geen beukenoot van. Misschien was dat wel het
begin van de verwijdering.
Kauwen houden van gezelschap, van
gezelligheid. Ik zag hele vluchten kauwen over
vliegen. Dat waren soortgenoten uit het noorden
en oosten, die hier kwamen overwinteren. Ik
wilde trouwens wel eens flink lachen ook. Een
gezonde kauw is gek op practical jokes. Ik
hoorde Ivar bellen als-ie de tuin in kwam om me
op te zoeken in het schuurtje. Ik begon dat geluid
na te doen. Grote verwarring soms in de familie:
wie belde er nu eigenlijk?
Enfin, ik wilde wel eens een klankbord van mijn
eigen soort. Ik besloot dus de vrijheid op te
zoeken. Ik vloog weg en voegde me bij een zwerm
kauwen, die altijd in de kastanjebomen zaten in
de laan. Dat ploegje vogels schiep er genoegen in
stralen radio-frequenties uit. Deze worden hier
opgevangen met parabolen. Nederland speelt een
belangrijke rol in het analyseren daarvan. We
moeten dus zorgen dat die ontvangst niet gestoord
kan worden. Dit houdt in dat je de wetenschap
tegen het belang moet afwegen waardoor er
beperkingen moeten worden opgelegd. Dit is nu in
een resolutie geregeld”.
Ook boekte de Nederlandse delegatie winst met
haar voorstellen voor de opstraling naar
omroepsatellieten. Binnen de conferentie bestond
grote verdeeldheid voor de oplossing van dit
probleem. „Al in 1977 is er plan gemaakt waarin
werd bepaald welke plaats Nederland zou krijgen
in het heelal voor een satelliet. Het grote probleem
en twistpunt was de toevoerverbinding. De strijd
ging voornamelijk over welke frequentieband te
gebruiken. Een vrij grote groep landen wilde een
band die voor ons zeer slecht zou zijn. Het voorstel
dat wij op de conferentie hebben gedaan was voor
heel Europa aanvaardbaar”, aldus De Zwart.
Over satellieten is tijdens de WARC lang
gesproken. Allereerst waren er landen, die langs de
'en
gten.
od
en
er de
ust
de
verk
an dat
nt.
sVI
henen
n
iking
ligen
en als
en en
et met
vt.
■et
lige
ikt
ide
aek
al
anen
te
neen
n wij
>m
Het is elke keer weer een succes. Als ik een
rinkelende fietsbel nadoe dan zie je de mensen
vreemd opkijken. Er zijn er zelfs die kwaad
worden, omdat ze geen fiets zien laat staan
een bel en toch dat geluid horen. Ik zit er
onverschillig bij, in een boom. Dat is mijn grote
act. Tot plezier van mijn maten, die als op een
tribune het hele spel volgen.
Kauwen kauwtjes zeggen sommige lieden;
hetgeen ik zeer ergerlijk vind hebben de naam
intelligent te zijn, slim ook. Nou daar hebben ze
gelijk in. Ik ben pienter, ik ben listig en ik
bedonder mens en dier graag, omdat ik dat leuk
vind en omdat ik er ook mijn voordeel mee kan
doen.
De 154 landen namen in totaal 16.000 voorstellen
mee naar de WARC. Vijfhonderd daarvan waren
van Nederland. Het eindresultaat van de
conferentie was een nieuw radioreglement,
bestaande uit 1600 bladzijden. Het lijvige document
bevat een nieuwe indeling van de gehele bruikbare
radioband 9 Khz tot 275 Ghz) voor toepassingen
zoals radio-omroep, tv-omroep, mobiele radio
(land,maritiem en luchtvaart), radio
plaatsbepaling, vaste verbindingen via satellieten,
radio-astronomie en de banden voor zendamateurs.
Het toewijzen van frequenties binnen deze banden
en aan bepaalde landen was niet aan de orde. Dit
evenaar
voor de
zouden komen te hangen. Al zijn er ellenlange
toespraken over gehouden, dit onderwerp is verder
buiten de conferentie gehouden. Het onderwerp
satellieten is tijdens de conferentie niet helemaal
afgerond. Zo waren de ontwikkelingslanden bang
dat als alle beschikbare ruimte voor satellieten in
de ruimte verdeeld zou zijn er voor hen te zijner
tijd (als ze zelf de technische know-how hebben
satellieten te lanceren) geen plaats meer
beschikbaar is. Maar aan de andere kant vreesden
de ontwikkelingslanden dat de Derde
wereldlanden plaatsen zouden claimen die nooit of
pas na tientallen jaren gebruikt zouden worden.
De Zwart: „Er is nu een voorstel ingediend
inhoudend dat een land van te voren zal zeggen
hoelang een bepaalde satelliet in gebruik zal zijn. Is
die termijn voorbij dan moet dat land als het ware
weer achter in de rij gaan staan voordat het
opnieuw een plaats voor een satelliet krijgt
1
I
en
te
ste
icroft
heid,
is om
zelf.
•lem
en om
i
gdie
aclaaf
.frisse
or dit
vein
>en
es
Plaatsvervangend directeur-generaal van de
PTT ir. B. J. Bakker met het indrukwekkende
eindresultaat van de conferentie. De heer Bakker
bracht als hoofd van de Nederlandse delegatie
geruime tijd In Genène door (links). Rechts de heer
H. K de Zwsrt vice-voof'zittpr van dp NpriprlAnrisp
dan:
n
•lijke:
er je
es
jfthij
te
ten.
stijgt
in
s,
azen,
erk
:us II
claaf
KW. «3888888
«888888»
t 3888888» 883888
I
Ze namen niet de moeite de voorstellen eerst te
lezen voordat ze tot stemming overgingen. Maar al
met al kan ik wel zeggen dat Nederland een
redelijke conferentie heeft gehad. Niet aan al onze
wensen is voldaan, maar met zo’n grote
vergadering is het geven en nemen”.
888888»
-w. «888888 K
s
om het autogedrag van de bewoners van de laan
te bestuderen en te testen. Als er druk gepoetst
was op een auto en de man nauwelijks in huis
was verdwenen met zijn emmertje en zijn
tuinslang, besloten ze het uithoudingsvermogen
van die man uit te proberen. Ze bombardeerden
de auto met alles wat in hen was.
Drama’s. Woedende man. Vrouw, die nijdig de
vuist naar ons zwaaide (er is niets koddigers dan
vanuit een hoge boom kleine mensjes kwaad te
zien zijn). Kreten als: ik hak die boom om, ik
schiet jullie kapot.
Maar hoe is het met mensen: ze zijn gebonden
aan allerlei voorschriften, wetten, bevelen en
verboden. Wij kauwen weten: mensen in een laan
hakken de kastanjebomen niet om (krijgen ze
enorm gedonder met de gemeente; bovendien
vermindert de waarde van hun huis door de laan
kaal te maken). Mensen in een laan schieten niet
op ons (een geweer kopen is een dure grap;
bovendien vallen wij onder de jachtwet en
moeten ze dus een jachtvergunning hebben). Ja,
we zijn niet gek: we zijn slim. We weten wat we
doen.
Misschien zouden we wat minder moeten plagen.
Toegegeven. Voor die kat was het ook niet leuk,
dat hij door ons wakker gepest werd. Voor Annie,
dat leuke vrouwtje, was het ook niet plesant, dat
een (vervelende) maat van me haar op de
schouder en het hoofd pikte, telkens als ze naar
buiten kwam. Speelsigheid, ja wel, maar ook als
kauw moet je maat weten.
Alleen als iemand echt vervelende dingen tegen
ons onderneemt, dan kunnen we goed kwaad
worden. Dat vergeten we ons (en zijn) hele leven
niet meer. Zoals die boerejongen, die een kauw
mishandelde. Alle kauwen in de buurt kwamen
het te weten. Totdat-ie een ouwe baas was werd
hij door de kauwen lastig gevallen. Die man vond
ons niet zulke leuke beesten met vriendelijke
witte oogjes (door een doordravende bioloog eens
zilveren ogen genoemd). Hij voerde oorlog met
ons. Dom, dom. Nogmaals, wij zijn niet gek. We
hebben het relatief grootste hersenvolume van
alle vogels. Nou, dat volume laten we niet
onbenut. We vergeten niet gauw ook.
Over vergeten gesproken. Ik zal eens kijken of ik
Ivar nog terug kan vinden. Die is verhuisd. Ik zal
een lekker maaltje wormen voor hem zoeken.
Misschien heeft hij intussen geleerd hoe
smakelijk wormen kunnen zijn en datje een
geschenk van een goede vriend nooit mag
afslaan.
Slecht had ik het niet bij dat jochie. De hele
familie werd ingeschakeld voor mijn
fouragering. Ze gingen wormen zoeken en ze
propten een papje in mijn keel. Jodokus noemden
ze me. Een naam van niks natuurlijk. Noem je zó
een dier, dat uniek is in de vogelwereld? De enige
zwarte vogel met een beschaafd grijze nek. Geef
je aan een corvus monedula Jodokus als
koosnaam? Maar goedje laat het maar zo. Je
probeert iets terug te doen als blijk van
erkentelijkheid voor de zorg die ze aan je
besteden (in je achterhoofd zit dan trouwens de
gedachte: straks ga ik er van door, als het me
verveelt). Ik ging eens op de rand van de stoel
van mijn „baasje” zitten. Ik prikte mijn snavel
door de krant heen, die hij zat te lezen (kon-ie erg
nijdig over worden) en wilde hem wat
opgebraakte wormen toeschuiven om op te eten.
JII
¥ft¥8
■¥iW: VKd «888?
MM»--4
MM»-
...^.«M»-
>LAND MMg
Boeroendi bijvoorbeeld had evenveel te vertellen
als de rijke Verenigde Staten en omdat de
onderontwikkelde landen ver in de meerderheid
waren werden grote problemen verwacht.
Moeilijkheden die echter uitbleven. Volgens de heer
H. K. de Zwart, vice-voorzitter van de Nederlandse
commissie wereldconferentie, was de mentaliteit
van de conferentie: overeenstemming bereiken „De
noord-zuid confrontatie was natuurlijk wel
aanwezig, maar deze tijdbom lag zorgvuldig
bedekt. Wat bijvoorbeeld wel gebeurde, was dat bij
de vele stemmingen de Derde Wereld onterecht
afstemde. Dus waar het om zaken ging waar ze
helemaal niets mee te maken hadden. Dat leek af en
toe op kinnesinne. Ik had het idee dat de westerse
landen veel serieuzer naar de conferentie zijn
gegaan. De ontwikkelingslanden kwamen met hele
kleine delegaties aanzetten en dan mocht je nog blij
wezen wanneer er een „PTT’er” bij zat. Hun
delegaties bestonden vaak uit echte politici die
nauwelijks wisten waar de conferentie over ging.
Ï3888®
xilllllll
888888 SJ88® WK
f «888» 388888» «888888 «88888»
W SW 48W8 «88» «8888 «888888 «888»
r Sa® «8® ^888 «88® 888® «WW
W) 88888
'.T-i
t,<.
¥ft¥S«:¥^88 ...v
S-S «Ml ij
«Ml --
MM
«Ml«B
I MM ’'i
--MM «A»
M«B
«Ml---«Ml
‘ly’-Z MO---MM»
i.
V
als de meeste landen zich eraan houden. In principe
kan elk land het reglement aan zijn laars lappen en
doen wat hij wil. Wanneer een land zich niet aan de
voorschriften houdt, kunt je een klacht indienen.
Vaak helpt dat wel, maar theoretisch kan iedereen
doen wat hij wil. Gevolg is dan natuurlijk wel dat
als jij je niet aan het reglement houdt, anderen dat
voor jou ook niet doen”.
C
K
