Speeltuin vraagt nieuwe man
Er wordt hier niet meer
er wordt nu gewerkt!
Protest tegen
hondepoep en
herprofilering
Grondwaterpeil
daalt, meldt
H. Loedeman
gepraat,
root feest örii
lamhorigheid
I
ra
N
f’:
n o
i
w
'V
297 z
13
ONDERDAG 6 MAART 1980
Vormgeving: Qerard Dik.
p
Renovatie „Drilsmaplein” eindelijk in zicht?
1,
1
Ie
Ie
I
Samengesteld door Frans Nypels, Henk Schol en Pieter Taffijn.
Foto’s: Pieter van Parreeren.
wijkraadsleden zetten door. Zij zochten winkelcentrum bij het Van Zeggelenplein. Maar zelfs dan is zijn
rv.or.cor, on ao,Qrr.oo. portre|. nog n|e^ vone<iig. Qp verschillende plaatsen zal hij ruimte
moeten laten voor onverwachte hoekjes en pittoreske doorkijkjes.
HAARLEM Met maar liefst
7 mdn/vrouw was de wijkraad
van de Nieuwe Amsterdamse
buurt de grootste afvaardiging
naar Wijk te Kijk. Een demon-
Mstratie van gebrek aan belang-
I stelling voor het reilen en zeilen
I in de wijk Naar het antwoord
j hoefde niet lang gehengeld te
worden. Ook de wijkraadsleden,
I die zich de moeite hadden ge
il troost naar het clubgebouw van
de speeltuin Haarlem-Oost aan
de Jac. van Looystraat te ko
men, waren teleurgesteld over
de geringe opkomst. Het is wel,
zo tekenden zij de situatie bin-
^“nen hun wijk, een vrij normaal
verschijnsel dat zo weinig men-
i voor
het wijkgebeuren. „De bewoners
staan nog steeds sceptisch tegen
over onze activiteiten,’, werd
verteld. „Ze denken kennelijk
nog steeds dat wij een verleng
stuk zijn van de gemeente, dat
wij heiden met de gemeente”.
■S
sen belangstelling tonen
HAARLEM De schilder van een portret van de Nieuw Amster
damsebuurt moet over een vaardige techniek beschikken. Hij moet
activiteiten. ïk vondJhet ook Op de hoogte zijn van een grote variëteit aan bouwstijlen. Tegelij-
Eertijd moet hij de contrasten tussen de kleinstedelijke arbeidshuis-
jes aan de kant van de Nagtzaamstraat en de riante huizen langs de
ja, deze wijk is eigenlijk geen echte wijk, Zomerkade tot uiting laten komen. In zijn kleuren moet hij een
Ik had het me allemaal heel groteafwisseling aanbrengen tussen grauwe hoeken en fleurige
zomerse gezichten. Zijn compositie omvat nauwe straten, hier en
Wijkwelzijnscentrum
H
mri ii
■A
10
Nieuwe Amsterdamsebuurt
onverwachte ontdekkingen
H. Leedeman, rapporteur van een forse
daling van het grondwaterpeil in de Nieuwe
Amsterdamsebuurt.
Ook in de Nieuwe Amsterdamsebuurt
speelt het probleem van de hondepoep.
„Het Drilsmaplein is een hondetoilet, net
zoals de groenstroken langs de Zomer-
vaart”. Mevrouw De Smit en meneer De
Korte willen hun buurtgenoten niet het
recht ontzeggen om een hond in huis te
nemen, „maar ze mogen die dieren best
een beetje opvoeden. Het kost wat meer
tijd om een hond te leren zijn behoefte in
de goot te doen of om een eindje verder
te lopen naar een plek waar geen kinde
ren spelen, maar dat mag je toch van
weldenkende burgers verwachten
zeggen ze.
Meneer De Korte maakt zich trouwens
niet alleen druk over hondepoep. Bij
hem en z’n twaalf buren in de straat
plofte maandag een voorstel in de bus
om de Betje Wolffstraat te „herprofile
ren”. In een nieuw jasje te steken. Wat
zou er, volgens de ideeën van wijkkun-
stenaar Tije Domburg moeten gebeuren:
De straat wordt een woonerf, met midde
nin een groepje bomen. Die bomen krijgt
meneer De Korte voor z’n deur. „Bela
chelijk”, noemt hij het voorstel. „Nu
moet er plotseling van een straat waar
alleen maar oudere mensen wonen een
woonerf worden gemaakt. Er is niemand
die dat wil. Er zijn geen kinderen in de
straat. Er komen ook geen gezinnen met
kinderen in die straat, want de huizen
zijn daarvoor te klein. En dan die bo
men! Eerst slopen ze een mooie liguster-
haag en zetten daarvoor in de plaats een
muur van zestig centimeter hoog, nu
moet er zo nodig weer groen komen? Ik
begrijp daar niks van, ik vind dat geld
wegsmijten. Laat ze liever huizen bou
wen voor al die woningzoekende in deze
stad! Niemand vraagt om die herprofile
ring”.
De heren Schuiten en Wenting, speel-
tuinbestuurders.
stappen, plantsoenen groen of
niet groen zijn, vetes bestaan, de
kroeg om elf uur dicht gaat, de
auto van de buurman voor de
deur staat, de lift kapot is, kortom
waar Haarlemmers hun dagen
slijten. Bij de schildering van dat
portret gaat het vooral om het
beeld dat de bewoners zelf van
hun wijk hebben. Verslaggevers
van Haarlems Dagblad leggen al
die blauwdrukken over elkaar in
één pagina Uw WIJK TE KIJK
door de bril van u, van uw buren
en van uw onbekende
buurtgenoten
22 Spaarndam
23 Stationsbuurt
24 Transvaalbuurt
f5 Vijfhoek/Raaks-Doelen
26 Zuiderhout
27 Wilhelminapark
28 Bosch en Vaart
29 Haarlem Zuid-West
30 Leidsevaart
31 Frans Hals
32 Stuyvesant
33 Te Zaanen
34 Planetenbuurt
35 Kleverpark
36 Centrum
bijzonder aanzien te geven. Het rijtjes
huis op de hoek van de Bellamystraat en
de Van Zeggelenstraat is daar een goed
voorbeeld van. Qua bouw onderscheidt
het huis zich in niets van de andere
woningen uit hetzelfde rijtje. Maar door
het aanbrengen van luiken voor de ra
men, door het huis helemaal wit te schil
deren en door diverse versieringen aan
te brengen is de bewoner erin geslaagd
zijn alledaagse huis het aanzien van een
riant buitenhuis te geven. Een lust voor
het oog en opnieuw een onverwachte
ontdekking in deze gevarieerde buurt.
De Nieuw Amsterdamse Buurt is een
wijk vol verrassingselementen. De niets
vermoedende wandelaar wordt keer op
keer geconfronteerd met onverwachte
bouwstijlen. Als hij bijvoorbeeld door de
Bellamystraat loopt ziet hij aan twee
kanten een rijtje huizen, dat iets weg
heeft van een kasteelmuur. Vierkant op
getrokken voorgevels aan de uiteinden
en in het midden met daartussen schuin
naar achter weglopende daken. De be
woners aan de ene kant van de straat
.zijn ook nog gezegend met een voortuin.
Indrukwekkend.
HAARLEM. Wordt de Nieuwe Am
sterdamsebuurt een tweede Rozenpri
eel? Dreigt in die wijk eenzelfde ramp
met funderingen als in die andere Haar
lemse buurt? De heer H. Loedeman wil
de waarschuwende vinger heffen, vóór
het te laat is. Hij heeft geconstateerd
dat het grondwaterpeil in zijn waterme-
terput in een jaar tijds met twintig tot
dertig centimeter is gezakt. Bovendien
heeft hij scheuren zien ontstaan in de
muren van zijn wasserette aan de Pot-
gieterstraat.
vrouw W. Cival en haar buurman de
heer W. Hille willen hun onderkomen
voor geen goud meer kwijt. Ze kunnen
doen en laten wat ze willen, beschikken
over een zalige tuin en kunnen genieten
van een rust, die ongekend is in een
stadswijk. Ongeveer twee jaar geleden
wilde baldadige jeugd de vredige rust in
de tuin nog wel eens komen verstoren,
maar de heer Hille bedacht een afdoende
oplossing. Hij metselde glas op een
muurtje naast de kerk en het daarbij
beherende hek kreeg een muts va"n prik
keldraad. Sindsdien werden de bejaar
den nauwelijks meer gestoord, wanneer
ze in hun tuin die er overigens piek
fijn verzorgd bij ligt de warme zonne
stralen over zich heen laten schijnen.
Even karakteristiek als de vorm van
de bejaardenwoningen is de optrek van
het vierde badhuis van ’t Groene Kruis
aan het Drilsmaplein. Maar ook als de
geveltjes van zichzelf niet zo opvallend
zijn dan toch zijn verschillende buurtbe
woners erin geslaagd hun stulpje een
Verder naar de Prins Bernhardlaan
worden de huizen wat nieuwer en wat
hoger. Wat groter ook. Flats van drie
hoog, ruime eengezinswoningen. Het
Van Zeggelenplein is nu nog een grote
ontsierende betonvlakte, maar daar
komt spoedig verandering in. Het win
kelcentrum daar is de grote provisiekast
voor de buurt. Voorts is ook de nabijge
legen Amsterdamstraat een geliefd in-
koopcentrum voor de dagelijkse leef
tocht. Daarmee zijn trouwens de belang
rijkste leveranciers van goederen me
teen genoemd.
„Ik heb m’n leven lang ongeveer in de
bouw gezeten, meneer”, vertelt hij, „ik
'weet zeker dat er iets mis is met dat
grondwater. Daarom kaart ik dat aan. Ik
heb erover een brief geschreven naar B.
en W. De deuren in m’n zaak klemmen,
ik weet waar ik over praat.”
Loedeman over de mogelijke oorzaak
van de door hem vastgestelde daling van
het grondwaterpeil: „Ik vermoed, maar
dat is niet meer dan een vermoeden, dat
de gemeente is gaan pompen omdat ze al
jaren problemen heeft met een te hoge
waterstand in het riool in deze wijk. Die
riolering ligt namelijk te diep, dat geeft
problemen met de afvoer. Ja, ik denk dat
dót het is.”
HAARLEM Mevrouw De Smit en
meneer De Korte wonen allebei hun
leven lang al in de Nieuwe Amsterdam
sebuurt. Zij nu aan de Potgieterstraat,
hij aan de Betje Wolffstraat. Beiden zijn
bijzonder verbolgen over de vervuiling
van de buurt.
Inmiddels is afgesproken
dat niet iedereen hoeft
mee te doen. Er zijn nu
ongeveer 55 kandidaten,
net iets meer dan de helft.
„U moest eens weten
hoeveel narigheid hier in
de buurt heerst door al die
vertragingen”, zegt me
vrouw Van Es. „De men
sen zitten te springen om
het moment dat er iets
gaat gebeuren. Niemand
doet meer iets aan onze
huizen. Ik heb gelukkig
een man met twee rech
terhanden. Hij kan nog
wel eens een kozijn repa
reren, of een klemmende
Heur afschaven. Niet
iedereen heeft dat geluk”.
Bewoners van het com
plex die wel willen reno-
veren, hebben al ruim vier
jaar want zolang is er al
sprake van het renovatie-
plan geen nieuwe vloer
bedekking meer aange-
schaft, geen ingrijpende
investeringen in hun huis
gedaan. Ook de eigenaar
Tal van complicaties
vooral met tegenstanders
van het renovatieplan die
vonden dat ze te weinig
informatie kregen en te
weinig zekerheid over de
nieuwe huur hebben de
plannen gedwarsboomd.
11 Nieuwe Amsterdamsebuurt i7 Patrimoniumbuurt
18 Land van Prévinaire
19 Rozenprieel
20 Omg. Zijlweg-Wesel.
Randweg
21 Slachthuisbuurt
HAARLEM Vier
jaar zitten meneer en
mevrouw Van Es en
mevrouw De Smit in
spanning over het al
dan niet doorgaan van
de renovatie van hun
huizen. De familie Van
Es woont aan het Drils
maplein, de heer en
mevrouw De Smit aan
de Potgieterstraat.
De renovatie van het
complex van 107 wonin
gen van de algemene wo
ningbouwvereniging
Spaarne heeft nogal wat
voeten in de aarde gehad.
Het ziet ernaar uit dat er
nu eindelijk schot in de
slepende affaire komt.
Daar vlak bij rond de Ooster-
kerk blijkt zich plots een complex
bejaardenwoningen te bevinden. Het is
een blok kleine huisjes tussen de Kinker-
straat, de Hofdijkstraat en de Zomerka-
de. De bejaardenwoningen omzomen
een gemeenschappelijke tuin, waar
spreeuwen en ander klein gevogelte zich
blijkens het lustige getwierelier even
goed thuis voelen als de bejaarden. Me-
Spaarne doet niet
veel meer aan de wo
ningen.
Voor 1 maart moesten
alle bewoners die mee
doen nog enkele gegevens
naar de woningbouwver
eniging opsturen. „Het re
novatieplan is inmiddels
wél versoberd”, vertelt
mevrouw Van Es. Als het
gereed is, hebben de be
woners een nieuwe bad-
jCel, centrale verwarming,
een nieuw toilet en een
iets uitgebouwde nieuwe
keuken, afgezien van on
derhoudswerkzaamheden
die aan de huizen moeten
gebeuren.
„Er wordt hier niet
meer gepraat, er wordt nu
gewerkt”, aldus een kor
date mevrouw Van Es.
„Al dat gezwam heeft als
resultaat dat er uiteinde
lijk niks gebeurt!”
Waarschijnlijk wordt de
huur na renovatie ver
hoogd naar ongeveer drie
honderd gulden in de
maand.
Mevrouw Cival en meneer en mevrouw
Hille. Ze wonen aan een schilderachtige hof
en willen daar nooit meer vandaan.
HAARLEM. Tweede penningmeester G. Wenting geeft al twintig jaar zijn besté
krachten aan de speeltuinvereniging Haarlem-Oost. Hij heeft de tijd nog meege
maakt dat kersverse, nieuwe buurtbewoners vol enthousiast aan de slag togen om
een buurtvereniging van de grond te tillen. Uiteindelijk resulteerde dat in de
oprichting van de speeltuinvereniging. Maar nu merkt hij dagelijks dat het
enthousiasme van de buurt een beetje is weggeëbd. Vrijwilligers voor het jeugd
werk zijn nauwelijks meer te krijgen. En dat, terwijl er nog zoveel gedaan moet
worden.
Mede dank zij de goede zorgen van onderhoudsman A. Schuite gaan de toestellen
in de tuin lang mee. Sommige speeltoestellen staan er al vanaf het begin. Zo nu en
dan wordt er nog wel eens iets vernield, maar gelukkig loopt het nog niet de
spuigaten uit.
Haarlem-Oost biedt ruim 450 kinderen uit de buurt de gelegenheid zich in de tuin
te vermaken. Daar wordt ook druk gebruik van gemaakt. Nu onlangs een van de
twee opzichters is gestopt met zijn werk bestaat de kans dat de tuin minder vaak
open kan zijn dan wenselijk is. Zowel Wenting als Schuite hopen dan ook, dat zich
spoedig een nieuwe opzichter meldt. Wie voelt zich geroepen?
De wijkraad met van links naar rechts onder meer Willem van Hattum, Wim van Zeggelen,
Roel Reurts, Auke Reiners.
Een kwastje verf, een stel luiken en nog enkele versieringen maken van een doorsnee-
rijtjeshuis een klein paleisje Het huis staat aan de Bellamystraat, hoek Van Zeggelenstraat.
Kleine middenstanders, die in hun een
tje een zaak proberen te runnen, zijn er
nauwelijks meer in de buurt. Een groen
tenzaak, een technische verenfabriek,
een zaak voor warmte, een fietsenmaker
en een pomo-shop. Ziedaar een kleine
opsomming. Zonder twijfel is de pomo-
shop een van de weinige kleine midden
standers met een goedlopende klandizie.
Maar de zaak ligt dan ook langs een
uitvalsweg en mag zich daar zelfs ver
heugen in de toeloop van Spakenbur
gers. De boekjes doen het tegenwoordig
wat minder goed bij de veeleisende be
zoeker, de films daarentegen mogen zich
Ide laatste tijd in een wat grotere belang
stelling verheugen. Hoe anders verloopt
de handel bij de fietsenmaker. Hij ziet
weinig toekomst in zijn nering. Opvol
gers zijn er niet meer en met repareren
alleen kan hij de kost niet meer verdie
nen. Met veel moeite kan hij zijn zaak
draaiende houden en daarom het ver
zoek. of de verslaggevers hem niet
langer willen ophouden. Een klant
wacht.
1 Bakenes/Wijnga
2 Boerhaavewijk
3 Burgwalbuurt
4 Europawijk
5 Harmenjanswijk
6 Heiliglanden/Kamp
7 Indischebuurt Zuid
8 Leidsebuurt
9 Meerwijk
10 Molenwijk
12 Nw-kwartier-Binnenstad
13 Oude Amsterdamsebuurt
14 Oosterduin
15 Oud Schalkwijk
16 Parkwijk
Dat is natuurlijk niet waar, maar hoe
I haal je zo’n ingesleten vooroordeel bij de
mensen weg. Met die vraag heeft de
i wijkraad lang geworsteld. Anderhalf
jaar geleden leidde dit gebrek aan be
langstelling tot het vertrek van drie wjjk-
raadsleden. Een van die afstappers, Jo
an Steegh, licht toe waarom. „Ik vertikte
het verder om iets te doen voor mensen
die geen enkele belangstelling hadden
voor onze i
een vorm van schijninspraak. De geko
zen wijkraad werd in mijn ogen niet
gedragen door de wijkbewoners. Maar
denk ik.
anders voorgesteld.” zomerse gezichten. Zijn compositie omvat nauwe straten, hier en
Teleurgesteld of niet, de overgebleven daar een aardig pleintje, twee belangrijke verkeersaders en een
naar nieuwe mensen en gezamelijk ko
zen zij vervolgens voor een meer directe
benadering van de buurtbewoners.
Voorzitter Willem van Hattum, omringd
door wijkbestuurders Wim van Segge-
len, Gerrit Fopma, Jo van Esch, Roel
Reurts, Anke Reijnders en Elly Benjert,
formuleert het nieuwe beleid aldus: als
wijkraad houden wij er geen mening op
na, onze belangrijkste taak is het mensen
te adviseren en te begeleiden. Met dat
nieuwe beleid wordt er de laatste maan
den succes op succes gestapeld.
Frustrerend is wel dat sommige zaken
zo lang in de gemeentelijke molen blij
ven hangen. Als voorbeeld geldt het plan
van bewoners uit de Hazebroekstraat die
al vanaf 1977 in de weer zijn om grond te
kopen voor het maken van een garage
achter hun huisjes. Volledige duidelijk
heid is er nóg niet.
Neem de kwestie van het wijkwel
zijnscentrum aan het Drilsmaplein, dat
voor twee aanpalende wijken de
Slachthuisbuurt en de Oude Amterdam-
sebuurt ook belangrijk is. Daar is al
veel over gesproken. Beloofd was dat de
wijkraad een standpunt zou horen van
de bovenwijkse instellingen hoe zij wil
len werken.Tot op heden heeft het
wjjkraadsbestuur nog niets vemomen-
.Wel waart er een gerucht door de wijk
dat men op het stadhuis, alle beloften ten
spijt, wel bezig is met het inrichten van
dat wijkwelzijnscentrum. Vraag aan de
wijkraad: waarom heeft de nieuwe wet
houder nog geen gesprek met ons gear
rangeerd?
Er zijn ook positieve zaken te melden.
Deze week gleden bij bewoners uit de
Aagje Dekenstraat, Betje Wolffstraat,
Staringstraat en Feithstraat de herprofi-
leringsplannen op de deurmat. Er komt
meer groen, er komen verkeersdrempels
en er zullen parkeerhavens worden ge
maakt. De verbouwingsplannen van het
wijkcentrum Broederhuis zijn inmiddels
gereed. Er hangt een grote tekening in
het Broederhuis, een kleinere versie is
naar de bewoners gestuurd. De buurt
kan reageren.
Er is veel werk verzet om in de wijk
een eigen jeugdhonk te krijgen. Een van
de oplossingen om het af en toe de kop
opstekend vandalisme binnen de perken
te houden. Want, eerlijk gezegd, er zijn
maar' weinig mogelijkheden voor de
jeugd in de Nieuwe Amsterdamsebuurt.
Als je een balletje wilt trappen, staat er
meteen een boze automobilist aan je jas
te rukken. Een van de wijkraadsleden:
„Je krijgt niet de kans om je agressie uit
te leven”. Klopt, op sommige plaatsen is
er erg compact gebouwd. Auto’s staan
half op de stoep geparkeerd.
Zijn de succesjes die de wijkraad
boekt op zichzelf al voldoende om meer
belangstelling bij de buurtbewoners te
kweken, er staat ook een groot feest op
het programma om de onderlinge saam
horigheid te voeden. Eind mei wil de
wijkraad op het Van Zeggelenplein een
grote rommelmarkt en mini-kermis or
ganiseren. De opbrengst is bestemd voor
speeltuig dat de jongsten in de Nieuwe
Amsterdamsebuurt mogen benutten.
Wie leuke plannetjes heeft om het ver
broederingsfeest nog meer allure te ge
ven, is welkom. Muzikanten bijvoor
beeld. Wel even een telefoontje plegen
naar Roel Reurts, 341875 of mevrouw Jo
van Esch, 342416. De wijkraad rekent op
de buurt, die toch één keer massaal moet
laten blijken dat de wijkraad, die belan
geloos zoveel uren in de leefbaarheid
van de wijk investeert, kan bogen op
aller steun. Wellicht dat men dan ook de
schroom overwint om de wijkraadsver-
gaderingen met een bezoekje te vereren.
Het is fijn te weten dat het wijk-
raadswerk wordt gedragen door de men
sen waarvoor je werkt. Want al mag de
Nieuwe Amterdamsebuurt een vreemde
wijk genoemd worden, iedereen vindt
het ook een hartstikke leuke wijk.
wijk
24
5
23
WIJK TE KIJK is het portret van
een stukje Haarlem waarop
kinderen naar school gaan,
Een rustiek hoekje in de Nieuwe Am
sterdamsebuurt, bij de Zomervaart. Alle
eendjes zwemmen in het water
3Ï
- gg1’-.
A'
2
9
Kd
15
/28/
26
I
