Beowulf hebben we lang in gelooiden vorm liefgehad, doch piëteit is 'n zeldzaam
iets: Piet Beowulf is zoek geraakt. Uit deze gravure weten we, dat hij was un ami
de 1 horizontal, wat aan de blauw-witte strepen zichtbaar is. No. 3 is zekere Deodaad,
woonde waar later t Blauwe-Hondje stond en nog staat. Aanstellerig veel haar,
(wat altijd misstaat) droeg het blauw-wit verticaal, wat we in '92 weer naaapten.
L)e man uit 1801 was eene Philippus Gatsonides Schulpzand, een hupsch man,
de moeder eene Wijkhuyzen „inter columnos", wat men met „van tusschen de
Paaltjes zou mogen verdietschen. Hij zag bleek en droeg blauwe sokken. Ziedaar
helaas alles, wat we van hem weten. Het joggie daarnaast (1879'80) droeg het
kapje van tie Gruijter, zwart centrum (in Duitschland is merkwaardiger wijze de
centrumpartij nog steeds zwart), dan rood randje, dan weer zwart. De trui was
eveneens horizontaal gestreept in die kleuren. In '8i verdween alleen het kapje
en werd dit een gebreide rood-zwarte wollen muts. In '83 muts en tricot van
blauw en wit. Na een tot in den nacht verlengde vergadering werd met 1 stem
meeiderheid besloten tot het costuum '92'93 zijnde een smetteloos wit borstje
geflankeerd door 'n overheerlijk blauw. Van dat echte blauw-blauw, zooals ze
dat in 80 noemden. (De taal was toen véél expressiever. Prof. Quack heette toen
b.v. Kwak-Kwak enz. enz.) Omstreeks '94 begonnen we al, wat voor ons persoon
lijk bedoeld was, op te vangen in beenstukken. Onze broekjes tot '83 wit, werden,
wat ze in den winkel noemen ,,'n Phantasietje-hoe-bevalt-U-zóó-iets-dame". In'94
zijn de stemmige befjes weer verdwenen. We prijkten toen weer in blauw-witte
stieepjes als in 83. Hoofddeksels weg, alleen haar, niets dan haar. Het was schoon.
Omstreeks 98 is er een hevig-e passie tot zich uitleven in blokvorm. Dit
kubisme omsloot de aanvallige leest der H. F. C. jongelingen tot omstreeks het
begin dei 20 eeuw. De broekjes toonden sinds '94 een stukje roze knie, de rest
derzelven verviel. De kleur werd toen donker blauw. Dat deed ons tevreden en ge
lukkig zijn tot omstreeks 1901 of '02. Er was toen een rage voor de afschaffing
van de „blok kade, wat we nu in Duitschland ook weer zien.
loen was het, dat na rijpe administratieve en modieuse voorbereiding de
partij van de witte hemden en blauw-wit gestreepte kousen het won van de
„anders denkenden".
Zieddar wat het klungelige plaatje trouwens te zien geeft. Merkwaardig
lijkt me het feit, dat de laatste jaren zoowel als die uit den oertijd op één en het
zelfde document voorkomen. M
Met vr. g.
t. a. t.
M.
P S' üt, lit 7 7 d°™ l'1'"»™- schrijver blijkt,,, voor ,ij„ ,e.
Lotsy.
