HOE DE H. F. C. AAN HAAK TEGENWOORDIG TERREIN KWAM.
Het is wel lang geleden, maar toch acht ik bovenstaande gebeurtenis van
zooveel belang, dat ik U zal trachten te schetsen, hoe dat in zijn werk is gegaan.
Het was in 't jaar 1897, dat ik van kostschool uit Zwitserland komende,
mij weer direct bij de Good-Old aansloot. Was het misschien tengevolge van 't
reuzensucces van mijn elftal aldaar, dat ik de kracht en den moed had, om te trachten
de H. F. C. er weer boven op te halen? Wie weet 't? H. F. C. was in de 2e klasse.
Ik kreeg het Captainship in handen en de Goden waren met mij. We trokken
naar Leiden om ons te meten met den Kampioen-Zuid. De goede naam der
H. F. C. had ook vele supporters uit andere plaatsen daarheen gelokt. We
wonnen met 7 of 8—1. Het eerst werd door de tegenpartij gescoord, daar onze
goalkeeper (Steven de Wilde) den bal tusschen handen en beenen door liet gaan.
TableauMijn vocabulaire in vlwas destijds vrij compleet. Ik
tierde hem dan ook dermate wakker, dat hij voor de rest van den wedstrijd
pal stond.
14 dagen later als Kampioen der geheele 2e klasse trokken we er op uit om
de hekkensluiters der ie klasse, het toenmalige Celeritas, te bekampen. We
wonnen met 41 onder het gejuich van zeer vele supporters uit Leiden, den
Haag- en elders.
In die dagen ging dat anders dan nu! We waren dus goddank weer,
waar we zijn moesten, alleen ontbrak ons nog een veld dicht bij de stad.
Op eene vergadering werden A. v. Waveren en ik dan benoemd om de
onderhandelingen over een oefenveld aan de Spanjaardslaan met de Gebroeders en
een zuster van der Beek te openen. Dit familie clubje was bekend als te zijn „nog
al op de penning," zonder eenig sportief gevoel, hetgeen natuurlijk den finantieelen
toestand der LI. F. C. niet ten goede kwam. Maar zooals bewezen. „Wat t zwaarst
is, moet 't zwaarst wegen", namelijk dé toekomst der Good-Old.
Daar mijn Vader jachtkwesties had gehad met de H. H. v. d. B., besloten
we den naam Menten te verzwijgen en zou ik dus doorgaan onder den naam
van Waveren en dan maar een neef van A. zijn.
Zoo gezegd, zoo gedaan. Geen gras er over laten groeien, want er moest
aehandeld worden en vlug ook. Op zekeren avond togen we er dan heen.
o
