heerlijk enthousiasme gespeeld, zoodat het publiek wordt meegesleept en geheel
meeleeft met den titanenwedstrijd. Het Engelsche team speelt echter kalmer en
meer berekend, waardoor het langzamerhand de overhand krijgt. Het spel ver
plaatst zich vliegensvlug. Om beurten worden de doelen bestookt, toch zijn de
Engelsche aanvallen het gevaarlijkst. Speciaal de corners doen angstige oogen-
blikken voor het H. F. C.-doel ontstaan. Ranie en Sharpe zijn beiden verbazend
snelle loopers en Sijpesteijn, in het nauw gedreven, kan niet anders doen dan
achtertrappen.
Ranif. neemt den hoekschop keurig, de bal komt bij den ongedekt staan-
den Woodward, die geen oogenblik laat voorbij gaan en de Engelschen leiden
na een 20-tal minuten met 1—O.
De H. F. C.'ers vallen opnieuw wanhopig aan en had M. Francken in
deze periode beter geschoten, dan had de stand reeds gelijk kunnen wezen.
Grimsdeel en Fittlewort verdedigen enorm en weten alle aanvallen ver
der af te slaan. j. Verweij brengt dikwijls mooi op en probeert eens te schieten,
maar heeft evenmin succes. Zoo breekt de rust aan met 1o in het voordeel
der Engelschen.
Na de hervatting vallen de Wanderers verwoed aan. Heel H. F. C. ver
dedigt. Woodward drijft door alles heen en staat alleen voor Sypestiiijn; v. d.
Weerd weet echter op het laatste oogenblik nog corner te trappen. J. Francken krijgt
den bal, gaat er vliegensvlug van door, doch zijn voorzet belandt in het zijnet.
De Engelschen blijven sterker. Na een kwartier vliegt Louch door alles heen en
scoort met een subliem schot no. 2 voor Engeland (2o). De H. F. C.'ers be
ginnen moedeloos te worden en Vritch weet hiervan te profiteeren. Barett had
echter reeds voor offside gefloten. Sypesteijn in het doel verdedigt keurig. De
onmogelijkste ballen weet hij er uit te houden. Af en toe gaan Laan en Fran
cken er van door, maar de Engelsche achterhoede is onverbiddelijk. De spelers
raken meer en meer vermoeid en als ten slotte scheidsrechter Barett, die zèèr
voldeed, tijd fluit, hebben de Wanderers den prachtigen tentoonstellingsbeker
welverdiend gewonnen, alhoewel de verhouding 2 1 beter ware geweest. De
H. F. C.'ers hadden nog een speciale ovatie van het publiek in ontvangst te
nemen voor hun kranige prestatie, daar de Wanderers alleen uit spelers bestaan,
die een of meerdere malen in het Engelsche elftal gespeeld hebben. Na afloop
werd den spelers in een der tentoonstellingsgebouwen een keurig banquet aan
geboden, en werden tevens de prijzen uitgereikt.
De H. F. C.-spelers ontvingen ieder een bronzen herinneringsmedaille en
een zilveren Club-medaille als winnaars van den 2en prijs.
Uit Haarlem''Dagblad