R. REMMELTS. Onder de H. F. C.'ers, die in den tijd van Remmelts' actief voetbalbe- staan met hem kennis maakten en hem aldra als „Rem" aanspraken, zullen er wel niet velen geweest zijn, die vermoedden, welke groote intimiteit zij daarmede tegenover ons ijverig bestuurslid begingen. „Rem", zooals hij vroeger in de H. F. C. algemeen heette, is n.l. volstrekt niet bedoeld als afkorting van Remmelts, maar van Remmelt, den voornaam, dien zijne ouders hem in 1890 op zijn loopbaan in de wereld mede gaven. Maar hoe het zij, Rem heeft het volkomen verdiend, dat zijn pet-name in de H. F. C. zoo gemeen goed geworden is. Voor zoover ik heb kunnen nagaan, heeft hij nimmer andere kleuren dan de blauw-witte verdedigd. In de jaren 1907 1913 was hij een zeer gewaardeerde kracht eerst in het 3e, daarna in het 2e elftal. Hoewel hij enkele malen in het iste elftal uitkwam, is hij daarvan nooit een geregeld speler geworden, waarschijnlijk omdat hij na 1913 nagenoeg niet meer gespeeld heeft. De voornaamste verdienste van Remmelts ligt echter niet in zijn werk op het groene veld, maar in dat achter de groene tafel. De H. V. B. heeft het eerst zijne bestuurstalenten ontdekt; hij leidde met succes de competitie van 1909 1910. Toen dan ook in den loop van dat jaar bij ons eene bestuursplaats open kwam, viel die bijna als vanzelf sprekend aan Rem ten deel en hij heeft die gedurende een 3-tal jaren met ijver en opgewekt heid vervuld. Anderhalf jaar daarvan was hij secretaris, en schrijver dezes, die het voorrecht gehad heeft, hem daarbij van nabij gade te slaan, weet, welk een massa werk hij daarbij verzet heeft. „Voetbal" was in die jaren snel groeiend; de hevige strijd, die tusschen de clubs uitgevochten werd en de toenemende be langstelling van het publiek vorderden steeds meer van de werkkracht der be-

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Jubileumboeken HFC | 1919 | | pagina 240