283
heeft gespeeld. Hij werd ieder seizoen beter, werd ieder seizoen steviger, trapte
ieder seizoen harder. Op Adé viel trouw te rekenen; bijna geen wedstrijden
heeft hij verzuimd, maakte buitenlandsche toeren mee met H. F. C. naar Aken
en Parijs, naar Berlijn en Leipzig.
Hoe vaak heeft Adé niet den vijandelijken aanval onderbroken! Ik zie
nog de voorhoede der tegenpartij samenspelend H. F. C.'s doel naderen, vaak
tot angstig dicht bij, maar „de dikke" duikt plotseling op, laat zich op een
eigenaardige manier zoo half en half vallen, zijn beenen ver uit elkaar en naar
voren, een zwaai met zijn rechterbeen volgt, ende bal vliegt naar of over
het midden. In 1912 was hij een van H. F. C.'s beste spelers, die steeds op het
juiste oogenblik wist in te grijpen.
Jammer is het, dat Adé kort daarop gedwon
gen was er mede uit te scheiden. In 1913 uit
komend voor Quick - Nijmegen toen hij
aldaar in garnizoen lag, zakte hij door zijn knie.
Daarna is Adé voor jaren van het voetbaltoo-
neel verdwenen, totdat we hem plotseling op een
Zondagmorgen aan het eind van het afgeloopen
seizoen tusschen de goal-palen voor H. F. C. III
zagen staan. Een kalm begin, om de knie weer
eens te probeeren.
Edoch, het is bij deze eerste hernieuwde
pogingen gebleven. Nog wel een paar wedstrijden
met ons tweede, maar het nieuwe seizoen bracht
hem slechts onder de toeschouwers. Of hij echter
voor goed zijn voetbalplunje heeft vaarwel gezegd?
Ik weet het niet. Maar ik hoop, dat we hem nog
eens in een kort blauw broekje zullen zien; hij
is nu eenmaal een Verwey, d. w. z., dat een
werkzaam aandeel in het spel meer attractie voor hem heeft dan een rustig toe
kijken.
Leo» Als ik U vertel, dat Leo reeds op zijn 15e jaar een toer met Haar
lem I naar Duitschland meemaakte, dan begrijpt U wel, dat hij menig vrij uurtje
van* zijn schooltijd op het voetbalterrein heeft doorgebracht.
Na één jaar in de blauw-witte reserves kwam Leo in H. F. C.'s eerste. Hij
speelde verbluffend handig, kon plotseling een groote snelheid ontwikkelen en langs
zijn tegenstanders glippen, die absoluut geen vat op hem konden krijgen. In het
seizoen 1914-'! 5 vormde hij met Nico Bouvy en de Klerck een half-back-linie,
die ongetwijfeld de beste was in het land. Het was dan ook een zeer verdiende
LEO VERWEY.
