284 onderscheiding, dat hij dat seizoen werd uitverkoren om als reserve met het Nederlandsch Elftal naar Kopenhagen te gaan. Het volgend seizoen was Leo verdwenen. Na eenigen tijd in dienst ge weest te zijn, vertrok hij in Augustus 1915 naar Indië. Maar na een verblijf aldaar van ruim 3 jaar trok zijn hart naar de achter geblevenen in Holland en zoo gebeurde het, dat in het begin van dit jaar, Leo plotseling weer voor ons stond, een beetje bruiner en wat dikker, maar overigens onveranderd en even opgewekt en vroolijk als vroegei. Weinige weken na zijn terugkeer zagen we hem al weer bezig aan de Spanjaardslaan met H. F. C. III; ja, met het derde, niet omdat hij niet goed genoeg was voor een hooger elftal (want hij is in de Oost blijven voetballen), maar omdat Leo houdt van een ge moedelijk wedstrijdje, na afloop waarvan je nog even frisch bent, als toen je het veld inkwam hij heeft bovendien het land aan het publiek, vindt al dat geschreeuw langs het lijntje be lachelijk. Maar we hebben met genoegen gezien, Leo, dat, toen het eerste elftal je noodig had, je niet hebt geaarzeld je weer beschikbaar te stellen en je krachten te geven in het belang en voor de eer van de Good-Old' En nu Ben, de vierde uit het nest. Toen de Verwey's in de H. F. C. kwamen, vond Ben zijn plaats in het vierde, maakte won- ben verwey. derbaarlijk gauw promotie, sloeg het tweede elf tal over, en toen zijn oudste broer het jaar daarop naar Amerika was vertrokken en er in het eerste een centre-half noodig werd, was de jongste Verwey, die toen pas 16 jaar was, de aangewezen plaats vervanger. En na zijn eersten wedstrijd tegen Haarlem was zijn opname in H. F. C. I voor goed verzekerd. Vanaf dat oogenblik heeft Ben steeds voor ons eerste team gespeeld. Reeds gedurende 8 seizoenen verleent hij nu zijn trouwe diensten met een enthousiasme en een clubliefde, die weldadig aandoen en gunstig afsteken in dezen tijd, waarin helaas maar al te dikwijls het saamhoorigheidsgevoel ontbreekt en persoonlijke belangetjes en ijdelheidjes op den voorgrond treden. Wat zijn spel betreft, vooral de laatste drie jaren als back is Ben be paald gaan uitblinken. Zijn verbazend constant spel, zijn en hiermede citeei

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Jubileumboeken HFC | 1919 | | pagina 296