Onze jeugdige H. F. C.'ers vinden in bovenstaand verhaaltje zeker wel de namen der volgende spelers: Kaars Sypesteijn, Kervel, Leo en Ben Verwey, Seignette, Laan, Reydon, Peddy Francken, Miezerus en Sigmond, die bij het 40-jarig jubileum voor de H. F. C. speelden. (Phonetische spelling TONKRUIPENDE ADSPIRANTEN BIJ PIET 40-JARIG BESTAAN, Eindelijk 'n leuk tête a tête in 'n knus hoekje van 'n restaurant, aan het raam. Maar helaas ze had weer haar humeurtje. Dadelijk begon ze: 'Tuurlijk, meneer zit al. Permitteert uwe Hoogheid, dat ik hier nu ook maar neer zijg? Nette inrichting zeg, niet eens 'n voetenbankje 1 Nee dankje geen kervelsoep, ik begin met '11 sigaret „Kindje toch!" suste hij. Toe, geef me liever vuur, 'n lucifer, n'importe, de kaars. (Zij „pestte" in zulke buien den armen jongen, zooals één zijner vrinden het grof uitdrukte.) - En tochhield i van haar. Als ze bij 't hockeyspel als 'n gazelle over wei en veld rende, was ze de gratie in persoon, maar helaas die buien van haar! Waaraan denk je, zei hij, je bent weer ver weg met je gedachten. Ja, dat ben ik, ik bèn ver, wij 'hoeven toch niet altijd aan onze heeren verloofden te denken is 't wel? Z'n blikken dwaalden droef, als hulpzoekend over het dessert. Ach lieve hemel, Hoogheid, gij mist uw schaaltje gember, je hebt pech, hoor! Frank en gulhartig lachte hij haar toe, bood haar amandelen aan, niet op haar geplaag in gaande. Ik zal je er mee gooien hoor, als je geen ander snuitje trekt, vervolgde hij. Mis er 's, dat zou beleefder zijn, bitste ze terug. Verveeld, keek ze de laan in. O, kijk 's, zeg. Rijdt onze auto daar niet voor? Niet? dan maar trammen, en zonder z'n antwoord af te wachten verfrischte ze zich mond en handjes, boutonneerde hare handschoenen, zette de toque van donker velours op en greep haar bont. Ze was en bleef. uit haar humeur. Van den Raadselredacteur W. M.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Jubileumboeken HFC | 1919 | | pagina 312